Hij mag dan wel 'Kiwi Cuvée' heten maar komt in geen geval uit Nieuw Zeeland. Om verwarring te voorkomen wordt deze Franse wijn dan ook de toegang tot Australië ontzegd. Australië is een no-go-area voor deze wijn die gemaakt is van pinot noir druiven afkomstig van het eiland Corsica. Omdat de wijngaarden verspreid liggen van Bastia in het noorden tot Porto-Vecchio in het zuiden, valt hij onder geen enkele appellatie en wordt als 'Vin de France' op de markt gebracht. Alcohol is slechts 12% en hout heeft hij niet gezien. Vergelijkingen met Bourgogne Pinot Noir gaan volledig mank, dit is niet te vergelijken. In het glas een heldere rode kleur met een lichte magenta schijn. In de fles blijven wat luchtbelletjes langs de rand aan het oppervlak drijven. Daags na het openen hoor ik zelfs een licht zuchtje bij het losdraaien van de schroefdop. In de neus kruidig, kers en framboos, maar ook een geur die hoort bij een bepaalde vinificatie-methode, ik weet alleen niet precies welke. Geen macération carbonique of semi-carbonique in ieder geval. Wat ik ruik komt ook in de smaak terug. Tannines zijn gemiddeld en rond, aangename zuren, een klein bittertje. Fris, fruitig, een redelijk hoge smaakintensiteit en de afdronk is niet te kort. Hij is onder meer verkrijgbaar bij Terra Vina. Ik bestelde hem echter bij het diner in restaurant Eeterie 03402 in Vreeswijk. Ditmaal geen verrassingsmenu voor mij maar à la carte. Een snelle glimp op de menukaart gevolgd door een wat intensere studie van de wijnkaart. Ik kies altijd eerst de wijn en daarna wat ik wil eten. Het voorgerecht werd de 'charcuterie'.
Een variatie van gedroogde ham en worstsoorten met uienmarmelade en balsamicodressing. Het hoofdgerecht werd de parelhoenfilet met boutje gevuld met bospaddestoelen op ratatouille en kruidencremè met een jus van tijm. Zowel de wijn als het eten had ik weer goed gekozen. Uiteraard mijn complimenten aan chef John voor het bereiden ervan en aan Virginia voor het warm onthaal en de gastvrijheid. Als aperitief kreeg ik een Prosecco gemixed met Amaro Ramazzotti. Lekker verfrissend met een heerlijk bittertje. Als toetje schonk ze me te lang gelegen crème de cassis in. Als toevoeging in een ijsdessert of in een Kir kende ik hem al, maar de ouderdom had hem compleet getransformeerd naar iets wat het midden had tussen een PX sherry en een Port. Heel apart. Op het eind van de avond werd het steeds gezelliger vooral toen John zijn 'homemade moonshine' inschonk. Een goed geslaagde eigen versie van Grand Marnier. Ik had geen moeite met in slaap vallen die nacht.
