Een ouwe wijn van jonge stokken. Oogstjaar 1988 was het derde jaar van productie van dit domein dat gelukkig nog steeds bestaat. De druivenpluk gebeurt handmatig waarna er een strenge selectie op de sorteertafel volgt. Deze Volnay krijgt 15 maanden houtopvoeding waarvan 25% in nieuwe vaten. Alcohol is 13%. Ik verwacht een hoop droesem aan te treffen dus neem m'n maatregelen door te karafferen via een koffiefilter maar het valt reuze mee. Er zit zelfs geen enkel vlokje in. Helder in het glas, gebleekt scharlakenrood met een duidelijke terra-cotta tot oranje rand. Op de stille spiegel ruikt hij een tikje belegen en het houtgebruik is evident. Na het walsen een vluchtige verschijning van wat rood fruit gevolgd door het aroma van walnoot en truffel. In de mond vrij hoge zuren, drogende tannines, 2 uit 5. Geen aardbeitjes te bespeuren dit keer. Rode bessen verstoppen zich achter het eikenhout. Na al die jaren is de fruitigheid zo goed als verdwenen, secundaire en tertiaire indrukken blijven over. Hout en een hintje truffel. Het is geen topwijn (meer), hij is niet superlekker, toch vond ik hem interessant genoeg om helemaal op te drinken.
07 april 2013
Domaine Jean-Marc Bouley AOC Volnay 1988
Een ouwe wijn van jonge stokken. Oogstjaar 1988 was het derde jaar van productie van dit domein dat gelukkig nog steeds bestaat. De druivenpluk gebeurt handmatig waarna er een strenge selectie op de sorteertafel volgt. Deze Volnay krijgt 15 maanden houtopvoeding waarvan 25% in nieuwe vaten. Alcohol is 13%. Ik verwacht een hoop droesem aan te treffen dus neem m'n maatregelen door te karafferen via een koffiefilter maar het valt reuze mee. Er zit zelfs geen enkel vlokje in. Helder in het glas, gebleekt scharlakenrood met een duidelijke terra-cotta tot oranje rand. Op de stille spiegel ruikt hij een tikje belegen en het houtgebruik is evident. Na het walsen een vluchtige verschijning van wat rood fruit gevolgd door het aroma van walnoot en truffel. In de mond vrij hoge zuren, drogende tannines, 2 uit 5. Geen aardbeitjes te bespeuren dit keer. Rode bessen verstoppen zich achter het eikenhout. Na al die jaren is de fruitigheid zo goed als verdwenen, secundaire en tertiaire indrukken blijven over. Hout en een hintje truffel. Het is geen topwijn (meer), hij is niet superlekker, toch vond ik hem interessant genoeg om helemaal op te drinken.
