Château Gruaud Larose AOC Saint-Julien 2009 'Grand Cru Classé en 1855'

Zo! Daar komt wel een héle lange kurk uit. Waarschijnlijk ging men er vanuit dat de fles nog eens twintig jaar gesloten zou blijven. Maar ik besloot anders. In 2015 voor bijna vijftig euro gekocht en vandaag mag hij plaats maken in de wijnklimaatkast voor een ander exemplaar. Het is een blend van de druivenrassen cabernet sauvignon (68%) en merlot (32%), fermentatie geschiedde voor 60% in beton en voor 40% in hout. De rijping duurde zestien maanden in medium getoast Frans eiken waarvan de helft nieuw. Het alcoholpercentage is 13,37%... twee cijfers achter de komma nauwkeurig. Een intens dieprode kleur (4 uit 5). Rokerig hout op de stille spiegel, laurier, leer... ik verwacht dat hij eerst minimaal weer een uurtje moet ademen voordat ik fruit tegenkom. Het uurtje werd een etmaal en dat was echt nodig. Hij was rauw, hoekig, bitter, groen, onsamenhangend. Behalve dat 24 uur zuurstof hem goed heeft gedaan realiseer ik me dat het openen van oogstjaar 2009 van deze wijn nog echt "kindermoord" is. Minimaal tien tot vijftien jaar mag deze nog in je kelder blijven liggen. Daar is hij op gemaakt. Waarom men daar nog zo aan vasthoudt in Bordeaux is mij een raadsel. Wijn is iets dat gedronken moet worden en waar men van moet genieten, wijn is geen beleggingsobject... letterlijk en figuurlijk. Maar daar zijn de meningen over verdeeld. Na het etmaal is hij nog steeds niet zoals hij zou moeten zijn maar er zit in ieder geval weer fruit in. Gedroogd zwart fruit, pruim, krenten. Ruim voldoende zuren, iets drogende tannines (3 uit 5), heel klein zoetje, een bittertje, lange afdronk, hoge smaakintensiteit. Tertiaire tonen blijven toch de boventoon voeren, leer, teer, koffie, drop. Ik heb het eigenlijk wel een beetje gehad met Bordeaux en de Grand Cru Classé's. Ik heb het geld niet om exemplaren van 30 jaar oud te kopen en het geduld niet om recente jaren drie decennia te laten liggen. Bovendien valt me, heel algemeniserend gesproken, die rauwheid altijd een beetje tegen. Die groene paprika, die hoekigheid, dat overmatige houtgebruik. Ik denk dat al die wijnhuizen eens een compleet andere richting en strategie moeten gaan hanteren voordat ze zichzelf compleet in de eigen voet schieten. Als de consument het zat wordt blijven alleen nog de speculanten over en is dat wat je wilt als wijnboer? Ik waag het te betwijfelen.