Ottopiù Vineyards DOC Prosecco Extra Dry Sior Sandro

Niets te vieren, toch gaat er een fles sprankelwijn open, Prosecco in dit geval. Koolzuurgas gevormd door de méthode Charmat, ook wel méthode cuve close genoemd. Geen tweede gisting op fles maar in een afgesloten roestvrijstalen tank. Meestal geeft dat bij het inschenken wat grotere bubbels en de zogenaamde mousse is vrij snel weer verdwenen. In dit geval klopt dat weer helemaal. "Extra Dry" staat er op het etiket en het eerste dat ik tegenkom is een zoetje, nou, zeg maar een behoorlijk zoet. Maar ja, dat hoort wel een beetje bij Prosecco. Misschien dat ik maar eens een keer een brut nature of zero dosage moet proberen. Gelukkig geven de behoorlijk aanwezige zuren wat tegengas waardoor het mondgevoel toch nog naar strak gaat. Licht aromatisch, anijs, citroen, hooi, Venco zwart-witjes. Ingetogen smaak, citroen, groene appel, rabarber. Alcoholpercentage van 11%. Vooral dankzij de zuren blijft hij spannend, klokt lekker makkelijk weg.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Olivier 2018

On-Nederlands. Dat is het eerste woord dat in me opkwam nadat de eerste slok naar binnen gleed. Rijp, warm, hoog alcoholpercentage. Een wijn die zich kan meten met menig wijn uit de Pays d'Oc met dien verstande dat het hier ook nog een kwaliteitswijn betreft. Hoge kwaliteit. De fles is nu drie dagen open en nog steeds is de wijn goed. Een enorm intense kleur, diep paars. Medium intens aroma; kersen, vanille, droppig. Een klein zoetje, best straffe tannines (4 uit 5), drogend op het tandvlees, iets groen, hoge zuren, bittertje, lange afdronk. Intense smaak, rijpe zwarte kersen, zwarte bramen, animaal, leer, hout, koffie. M'n proefnotities teruglezend kan ik nog steeds niet geloven dat zoiets moois uit Nederland kan komen maar dat is toch echt zo. Een jaartje, misschien nog twee laten liggen maar niet langer. Zonde van dat dikke fruit. Lekker van genieten in al z'n jeugdigheid. Een blend van de druivenrassen monarch en pinot noir, alcohol is 14%, twaalf maanden in Frans eikenhout. Verkrijgbaar bij Wijndomein St. Martinus of hun webshop.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Bergdorpje rood 2018

Heel licht aromatisch, rood fruit, hintje vanille. In de mond een zoetje, medium zuren, klein bittertje, sappig, middellange afdronk. Smaakintensiteit is nog best hoog, rode kersen, rode grapefruit, bloedsinaasappel, rode bessen, kleine "groenigheid". Ondanks dat deze wijn de binnenkant van een barrique heeft gezien, is het hout vrijwel onmerkbaar verweven met de wijn. Het zal een korte periode geweest zijn. De gebruikte druivenrassen dornfelder en pinot noir haal ik er nog wel uit, de regent wordt al wat moeilijker, alcohol is 12,5%. Als aperitief met wat groene olijven blijft hij wonderwel fier overeind. Ik dacht dat die alleen bij Sherry zouden kunnen. Verkrijgbaar bij het wijndomein zelf of de website van St. Martinus.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Bergdorpje wit 2019

Koud in het glas op de stille spiegel is gras het eerste aroma dat m'n neus bereikt. Na walsen en opwarmen komt daar vervolgens citroen bij gevolgd door ananas, muskaat, peer, meloen. In de mond fruitig zoet, delicate laat trekkende hoge zuren, strak, speekselopwekkend, klein bittertje, lange afdronk, hoge smaakintensiteit. Verfijnd, strak en een mond vol. En ook gewoon lekker maar bijna on-Nederlands lekker. Alhoewel met de opwarming van de aarde, en nu eigenlijk ook al, Nederland als wijnland best nog hoge ogen gaat scoren. Een blend van de druivenrassen johanniter, solaris en muscaris, geen hout, alcohol is 12,5%. Onlangs bezocht ik de wijngaard van Stan Beurskens, de wijnmaker en oenoloog van Wijndomein St. Martinus, en was onder de indruk van zijn persoonlijke verhaal en eigen filosofie op het wijnmaken. Meteen een doosje besteld van zo ongeveer alles dat hij nog op voorraad had. Maar aangezien de omloopsnelheid van zijn wijnen best hoog ligt, was dat maar een kleine selectie daarvan. Hij is heel selectief aan wie hij wijnen levert. Zo liggen ze bijvoorbeeld in geen enkele wijnwinkel omdat hij zelf alles in eigen hand houdt. Als ik het goed heb begrepen staan zijn wijnen bij slechts twee restaurants in Nederland op de kaart. Zo selectief dus. Gelukkig heeft hij een eigen website zodat je er niet helemaal voor richting Maastricht hoeft.

Roux Père & Fils AOC Aloxe-Corton 2007

Surfend op de socials blijf ik even wat langer steken bij een aantal posts met Bourgogne wijnen. Spontaan krijg ik er zin in, een rode dan, oftewel pinot noir. Ik bestel wat online en realiseer me dat ik er nú zin in heb. Dus ik trek er ook gewoon maar eentje open. Maar goed dat ik wat heb besteld want ik breek m'n op één na laatste fles aan. Ik schenk een petieterig klein slokje in en meteen bij de eerste snuif weet ik ook alweer waarom Bourgogne pinot noir tot m'n favorieten behoort. Gelijk die aardsheid, het natte kreupelhout maar ook het delicate rode fruit, bosaardbeitjes, bessen, rozenbottel. Droog in de mond, precieze, verfijnde hoge zuren, best nog wat tannines (3 uit 5), licht drogend op de tanden, speekselopwekkend, sappig, lange afdronk. Subtiel hout, aardbei, rode bessen, rozenbottel, rode grapefruit, bloedsinaasappel. Hele goede balans en voor zover ik kan nagaan à point. Op het juiste moment geopend. Rijp en jong. Belegen en springlevend. Wat een heerlijkheid! Alcohol is 13,5%, klassiek houtgebruik, verkrijgbaar bij onder meer Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel.

Waterval WO Wes-Kaap Cinsaut - Pinotage 2019

Typische bulkwijn te koop in de supermarkt. Voor nèt geen vijf euro bij de Jumbo. Dat is gelijk zo'n beetje de maximale prijs die de doorsnee Nederlandse consument over heeft voor een fles wijn. Dat er ontzettend veel nóg goedkoper spul wordt verkocht blijkt wel uit de gemiddelde aanschafprijs voor een fles; die ligt zo rond de drie euro vijftig. Voor dat soort wijnen geldt de wet van de grote getallen. Hoe meer je ervan produceert, des te rendabeler wordt het. Miljoenen flessen per jaar worden dan ook ingevlogen vanuit, in dit geval, Zuid-Afrika. Daar het vandaag de dag eigenlijk niet meer mogelijk is om technisch slechte wijn te produceren, daar moet je dan wel heel erg je best voor doen, blijft het een kwestie van smaak. De één houdt van Coca-Cola, de ander van Red Bull en er zullen er genoeg zijn die daarvan walgen. Zo is het ook met wijn. Het volk vraagt om goedkope wijn, dan krijgt het goedkope wijn. Dat-ie jaar in jaar uit hetzelfde smaakt, ongeacht de schommelingen van de oogstjaren, zal juist eerder als prettig worden ervaren. Persoonlijk ben ik daar al vrij lang klaar mee. Coca-Cola-receptuur toepassen op wijn is aan mij niet besteed. Een beetje grilligheid vind ik wel leuk. Soms krijg ik toch zo'n fles bulkwijn en die beschrijf ik dan ook gewoon op Wijn-Blog. Ik zou ervoor kunnen kiezen daar niet over te schrijven maar als ik met mijn betoog iemand kan bereiken, al is het er maar één, die overstapt naar kwaliteitswijn dan is mijn missie geslaagd. De wijn van vandaag bestaat uit de twee druivenrassen cinsault (in Zuid-Afrika geschreven als cinsaut) en pinotage, verhouding fifty-fifty. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. Dieprode kleur. Aroma van Roosvicee rozenbotteljam, rode grapefruit, bloedsinaasappel. Klein zoetje, fraaie zuren, sappig, speekselopwekkend, middellange afdronk. Redelijk intense smaken van bloedsinaasappel, zoete tomaat, rozenbotteljam, rode bessen. Het duurt minstens twee glazen maar ik snap waarom mensen dit lekker vinden. Het is niet vermoeiend of log, het is fris, al of niet aangezuurd laat ik in het midden maar juist die zuren zorgen voor een hele hoge doordrinkfactor. Persoonlijk zou ik hier liever sangria mee willen maken maar ik geef eerlijk toe dat het lekker wegklokt.

Entre Vinyes DO Penedès 'Oníric' Xarel·lo 2017

Van alle 1368 druivenrassen die zijn beschreven in de "druifbijbel" Wine Grapes staan er slechts drie in het hoofdstuk dat met de letter 'X' begint. Van dat hoofdstuk heb ik dus 33% behandeld. Het exemplaar van vandaag is precies dezelfde die ik in 2016 al eens beschreef, met dien verstande dat het nu een ander oogstjaar betreft. Dat, plus het feit dat het etiket een metamorfose heeft ondergaan zijn zo ongeveer de enige grote verschillen. Het is bijna een gevalletje copy-paste. Ik zeg bijna, want vooral in het aroma zijn er wat wijzigingen en/of aanvullingen. Fris, een zomers regenbuitje, goudbes, hazelnoot, bloemenhoning, anijs. Hoe langer ik wacht met proeven en hoe warmer de wijn wordt, des te meer geuren ontwaar ik. Een filmend mondgevoel, wat vettig, gemiddelde zuren, behoorlijk ziltig, middellange afdronk. Hazelnoot, citroen, bloemenhoning, goudbes, anijs. Ik blijf het een aparte en daarom interessante wijn vinden. Gastronomisch is hier zeker een mouw, zoniet meerdere mouwen aan te passen. Alcohol is 12,5%, geen hout. Oh ja... nog een verschil: ze zijn van kurk naar schroefdop gegaan. In mijn optiek een verbetering. Deze wijn is te verkrijgen bij De Proeftafel te Zeist.

Achterhoekse Oorsprong Marechal Foch Op Holt 2018

Een weekje op vakantie in de Achterhoek, dan kan ik het niet maken om geen lokale wijn mee te nemen naar huis. Het is er ook nog eens een geworden van een druivenras dat ik nog niet "gehad heb", de maréchal foch. In 1911 "vervaardigd" middels het kruisen van de millardet et grasset 101-14 met de goldriesling. De goldriesling behoort tot de druivensoort Vitis Vinifera, de andere is weer een kruising tussen Vitis Riparia en Vitis Rupestris (bron: Wine Grapes). Dat is de reden waarom de druif maréchal foch een hybride druif genoemd wordt. De naam is een eerbetoon aan Maréchal Ferdinand Foch, een Franse generaal uit de eerste wereldoorlog die de militaire onderscheiding "Maréchal de France" ontving in 1918. Het eerste dat mij opvalt wanneer ik deze wijn inschenk zijn de microscopisch kleine bubbeltjes, alsof de wijn spontaan een vergisting aan het ondergaan is in mijn glas. Ik heb het vaker gezien bij rode wijnen uit Nederland. Helaas nog nooit een plausibele dan wel geruststellende verklaring voor gehad. Is het een fout? Is het bewust gedaan? Mag ik het pétillant noemen? Dat is het niet echt. De bubbeltjes zijn zo klein dat ze niet eens effect hebben op het mondgevoel. Ik ervaar ze niet als "bubbels". Het draagt wel iets bij aan de frisheid van de wijn. Diep paars gekleurd, heel licht nevelig. Licht aromatisch, rijp rood fruit, kersen, rode bessen, bramen. "Holt" is het woord voor "hout" in oostelijk Nederland. Twaalf maanden in barriques van Frans eikenhout maar in de neus vind ik daar nu niets van terug. Wellicht met een paar jaar opleg komt het duidelijker naar voren. Alcoholpercentage is 13%. In de mond fris, klein zoetje, hoge zuren, speekselopwekkend, sappig, lengte afdronk 2 uit 5. Smaakintensiteit is niet zo hoog, kersen, rode bessen, klein beetje hout toch nog. Het zorgt voor een goede balans in de smaak. Misschien nog twee jaartjes langer laten liggen deze jaargang voor het beste resultaat.

José Maria da Fonseca Lancers Rosé de Portugal

Voorheen zat deze rosé gebotteld in markant gevormd terra cotta, tegenwoordig zit hij in een glazen fles met een plasticje eromheen. Geen oogstjaar, een landwijn dus. Portugal in dit geval en er zijn legio overeenkomsten met de bekende Mateus rosé. Fel rood in het glas, kleurintensiteit 4 uit 5 voor rosé, helder, iets pétillant. In de neus winegums, aardbeienjam, rode grapefruit. In de mond een duidelijk aanwezige tinteling van het bubbeltje, zoetig, plakt enigszins op de lippen, net voldoende zuren, klein bittertje. Aardbeienjam, winegums, citrusfruit. Laag alcoholpercentage, slechts tien procent, vandaar al het restzoet, uiteraard geen houtopvoeding. Een blend van de druivenrassen touriga nacional, aragonez, castelão, trincadeira en syrah. Snoepjesrosé noem ik dit. En ook nog eens gevaarlijk makkelijk doordrinkbaar voor de jonge generatie. Als ik een rosé-proeverij organiseer dan zal ik deze en de Mateus er zeker bij zetten in verband met de opbouw. Van links naar rechts oplopend in kwaliteit. Beiden komen dan uiterst links te staan... met een aanzienlijke ruimte ertussen naar het vervolg van de proeverij. Maar zoals altijd geldt: je eigen smaak telt. Vind jij dit lekker dan kan ik daar van allerlei argumenten tegenin aandragen maar je vindt het lekker of niet en dat is het belangrijkste en het enige dat telt.

#GrenacheDay Domaine Royal de Jarras IGP Sable de Camargue Pink Flamingo Gris 2019

Vandaag is het International Grenache Day, de wereldwijde viering van een druif. In dit geval meerdere druivenrassen want de grenache wil geen kleur bekennen. Hij is er in wit, grijs en zwart... op papier dan. Wanneer je ze in real life met je eigen ogen bekijkt zal je eerder geneigd zijn te zeggen: groen, rood en paars. Van alle drie de variëteiten is er witte wijn te maken, slechts van één rode. Met de rosé die ik vandaag in het glas heb doet dat er helemaal niet toe, het is een blend van grenache noir en grenache gris. Dat zou bij voldoende schilinweking een behoorlijk kleurrijke wijn op kunnen leveren maar ze hebben het licht gehouden, de trend volgend. Een prachtige en helder fonkelende licht oranje tot zalmroze kleur. Het aroma van zoete rode appel, citroen, aardbei, anijs. Fluweelzacht mondgevoel, droog, heerlijke speekselopwekkende zuren, sappig, perfecte balans. Bovengemiddelde smaakintensiteit, citroen, zoete rode appel, watermeloen, rode grapefruit, zwart pepertje, salmiak. Ik moet zeggen dat hij de "Whispering Angel" een behoorlijke run for its money geeft. Ik kan, nee, wíl het zelf nauwelijks geloven maar deze rosé heeft bijna alles wat de "Whispering Angel" ook heeft. Het enige waar het aan ontbreekt is finesse maar dat op zich zou voor de gemiddelde consument juist geen minpunt hoeven te zijn. De Whispering Angel is wat eleganter maar zoals Master of Wine Frank Smulders al eens terecht verkondigde: dat is geen kwaliteitskenmerk van wijn, het is een stijl. Zeker in de zomer heb ik redelijk veel discussies over rosé-wijn, zowel met wijnkenners als met "gewone" consumenten en ik kom tot de conclusie dat het echt nog (steeds) een ondergeschoven kindje is. In beide werelden wordt er minachtend over gesproken, bij de consument gevoed door TV-uitzendingen waarin beweerd wordt dat rosé een blend zou zijn tussen rode en witte wijn. Ik zal niet ontkennen dat het gebeurt maar dan toch echt aan de onderkant van de onderkant in het prijssegment dat dan ook nog uitsluitend bij de supermarkt staat. Boven de vijf euro per fles lijkt het mij een broodje-aap-verhaal. In de wereld van de zogenaamde wijnkenners lijkt het alsof rosé-wijn er niet toe doet. Men heeft het er niet over. Zelf zie ik een gat in de wijnblog-markt, wellicht zelfs verder dan dat. Een winkel gespecialiseerd in rosé wijn? Ik zie het wel zitten. Ik denk dat ik één van de weinigen ben die rosé wijn als wijn op zich ziet. Wit, rood, sprankel en rosé. Geen rangorde, allemaal op gelijke hoogte. En zoals voor alle wijnen geldt: je hebt bagger, topkwaliteit en alles wat daar tussenin zit. Voor de prijs van net geen zes euro bij de Gall & Gall is deze Pink Flamingo een hele goede aankoop. Alcohol is 13%, geen hout, aanrader.

Fattoria dei Barbi DOCG Brunello di Montalcino 2015

Ik doe eens gek. Max Verstappen mag de Formule 1 Gran Premio della Toscana dan wel niet gewonnen hebben, sterker nog, hij maakte de eerste ronde niet eens af, toch ga ik iets moois opentrekken. Uit Toscane, dat ook nog. Brunello di Montalcino heeft een verplichte houtrijping van twee jaar en nog eens vier maanden op fles voordat hij de markt op mag. De houtrijping bij Fattoria dei Barbi vond plaats in een mix van verschillende vaten van 225 liter, 1500 liter en 6000 liter. Het alcoholpercentage van oogstjaar 2015 bleef steken op 14,5% en de verplichte druif is de sangiovese, lokaal brunello genoemd. Ik hou het op sangiovese, helemaal wanneer je weet dat de naam is afgeleid van het Latijnse "Sanguis Giove"; bloed van Jupiter. Ik vermoed dat Jupiter dan een tekort aan rode bloedcellen heeft gehad want in mijn glas is hij een stuk lichter dan alle andere wijnen die ik ooit heb geproefd van de sangiovese. Zonder gekheid, dat is natuurlijk geheel afhankelijk van de lengte van de koude schilinweking voorafgaand aan de fermentatie. Die was bij dit oogstjaar kennelijk wat korter. De kleurintensiteit is 2 uit 5, helder vermiljoenrood, Ferrari-rood if you will. Het aroma is ingetogen, rood fruit, aardbei, kers, salmiak, licht hout, iets branderig hoog in de neus, complex. In de mond droog, op de tanden drogende tannines (3 uit 5), speekselopwekkende hoge zuren, warm, alcoholisch. Elegante stijl, ingetogen smaken van voornamelijk rood fruit, aardbei, kers, het hout goed verweven in de wijn, heel licht aards in de afdronk. Absoluut geen wijn die je van je sokken blaast, niet vol, bombastisch, in your face. Nee, elegant, sierlijk, ingetogen. Best een complexe wijn en toch zou ik hem graag bij een "gewone" steenovenpizza willen drinken. Verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak... de wijn dan hè.

Bodegas y Viñedos Pascual Toso Mendoza Single Vineyard Finca Pedregal 2016

Deze wijn was op voordat ik het goed en wel doorhad. Een avondje met vrienden en hapjes, geen zin om complete proefnotities te schrijven. Enkele steekwoorden noteerde ik echter nog wel. Rijp fruit, zoetje, mooie zuren, hoge smaakintensiteit, kersen, lange afdronk, complex, voortreffelijk! Daar moeten u en ik het mee doen. Hoe summier ook, het uitroepteken heb ik er niet voor niets neergezet. Het is een wijn die ik zeker nog wel eens zou willen drinken. Stevig aan de prijs, dat wel, voor bijna veertig euro verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak. Een blend van de druivenrassen cabernet sauvignon 80% en malbec 20%, de malbec mocht achttien maanden in Frans eikenhout en de cabernet sauvignon in Amerikaans eiken voor dezelfde periode. Zo. Nu ben ik weer even bij voor wat betreft achterstallige blogposts. Voor de volgende fles ga ik er weer eventjes voor zitten en m'n tijd nemen voor de analyse alhoewel je soms ook gewoon van het moment moet genieten.

Steininger DAC Kamptal Grüner Veltliner 2017

Tijdens een heerlijk vijfgangendiner koos ik voor het wijnarrangement. Opvallend veel lekkere wijnen kreeg ik te drinken. Weer thuis toch even googelen waar ze hun wijnen vandaan halen: Verbunt Wijnkopers. Zij leveren aan winkels die zijn aangesloten bij De Wijnkring en laat er daarvan nou net eentje bij mij aan de overkant zitten. Drie van de vijf exemplaren die mij opvielen die avond stonden daar. Vandaag begin ik met het voorgerecht, de witte wijn. Grüner veltliner uit Oostenrijk, 12,5% alcohol, geen gegevens kunnen vinden omtrent houtgebruik. Frisse neus, anijs, hintje tropisch fruit, ananas, honing. Fruitig mini-zoetje, hoge speekselopwekkende zuren, strak. Citroen, ananas, mango, mineralig, anijs. Wat heel belangrijk is, en wat ze in het restaurant perfect op orde hadden, is de schenktemperatuur. Vooral niet te koud, veertien graden celsius is prima. Gelukkig smaakt-ie ook thuis even goed als in het restaurant, zelfs zonder maaltijd.

Les Vignobles Assemat AOP Lirac Castel Oualou Cuvée Signature 2016

Een zogenaamde 'GSM' wijn, de letters staan voor Grenache, Syrah en Mourvèdre. De verhoudingen zijn 52% syrah, 36% grenache en 12% mourvèdre. Alcohol is 14,5%, mechanische oogst, complete ontsteling, vergisting en opvoeding in cementvaten met epoxyhars. Oogstjaar 2016 was een topjaar, ook in het Rhônegebied. Dat komt tot uiting in deze 'Signature' van Castel Oualou. Mooi fel magenta gekleurd in het glas, intensiteit 3 uit 5. In het aroma rijp rood fruit, kersen vooral, kruidig en licht droppig. Zijdezacht, zalvend mondgevoel, stevige zuren, klein bittertje, nauwelijks tannines aanwezig, afdronk langer dan gemiddeld. Hoge smaakintensiteit en concentratie, rijpe kersen, bramen, kruidig, droppig, uitstekende balans. Niet goedkoop maar z'n geld dubbel en dwars waard. Dit is nog eens een leuk cadeautje om weg te geven en helemaal om te krijgen. Verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers.

La Célestière IGP Vin de Pays Vaucluse Vin Rouge Biologique 2017

Rode wijn van de biologisch geteelde druivenrassen grenache noir, cinsault, syrah en alicante henri bouschet uit het zuiden van Frankrijk, op het etiket krijg je de landkaart er bij. Alcohol is 14%, de opvoeding vond plaats in beton. De derde fles rode wijn die ik opende op een avond met vrienden en hapjes. Proefnotities was ik even vergeten te maken die avond maar gelukkig zat er in deze fles nog een restje voor mij om de volgende dag te analyseren. Zwart fruit, rood fruit, bessen, bramen, een pepertje, een behoorlijk bittertje, fijne zuren, droog. Elegante stijl ondanks het relatief hoge alcoholpercentage, hoge doordrinkfactor. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.