Een proeverij van Chileense kwaliteitswijnen, dat is natuurlijk de kat op het spek binden. Naast de enorme diversiteit die Frankrijk te bieden heeft, behoort ook Chili in mijn persoonlijke top vijf van favoriete wijnlanden. Ik ging dus maar al te graag in op de uitnodiging van
Melman Communications. Voordat de proeverij begon was er eerst nog een workshop waar onder andere door Cees van Casteren tekst en uitleg werd gegeven over een elf-tal wijnen die we daar te proeven kregen. Opvallend voor mij was de Pérez Cruz Chaski, een blend van 91% petit verdot en 9% carmenère. Vooral het expressieve aroma van kruidnagel viel op. Aansluitend was de proeverij waarbij ruim 200 wijnen open stonden. Cees van Casteren had zelf ooit een
survey gehouden onder consumenten met de vraag wat hen aanspreekt in Chileense wijn. Eerlijkheid van het product, hoge smaakconcentratie en goede prijs/pret-verhouding was de uitkomst. Dit gaat nog steeds op. Ik heb al redelijk wat Chileense wijnen geproefd, vandaag niet meegerekend, en persoonlijk vind ik die hoge smaakconcentratie er uitspringen. Op zo'n enorme proeverij als vandaag kan dat echter wel vermoeiend zijn. Vooral bij de rode wijnen ligt het geparfumeerde aroma er behoorlijk dik bovenop en wordt die hoge smaakconcentratie in combinatie met de vaak hoge alcoholpercentages soms net iets teveel. Maar wat wil je dan ook in een land waar men vaak nog met originele onderstokken werkt, de phyloxera heeft in Chili nooit 'voet aan wal' kunnen zetten door het klimaat en de geïsoleerde ligging. Tel daar het gebrek aan neerslag en een verschil van 20 graden in dag- en nachttemperatuur bij op en het gevolg is altijd rijpe druiven met volledig behoud van geur en smaak. Daar kan iedere zichzelf respecterende wijnboer wel iets moois van maken.
Ik had al eerder de Chileense sauvignon blanc vergeleken met die van Nieuw Zeeland en ik blijf erbij: ze doen niet voor elkaar onder qua smaakintensiteit en expressiviteit. De Amayna houtgerijpte sauvignon blanc uit 2007 was ook al een juweeltje. Gewurztraminer en riesling staat er ook aangeplant en enkele producenten hadden hiervan wijnen meegenomen. Vooral naar de riesling was ik benieuwd. Deze ook weer volrijp, alcoholisch, expressief, wellicht wat minder mineralig en wat lager in de zuren dan zijn Duitse tegenhangers, maar wel mooi. Van Santa Carolina was er een zeer mooie carignan van 90 jaar oude stokken aanwezig. Slechts één tros druiven per stok is de opbrengst wat resulteert in een enorme concentratie en volle body. Mijn persoonlijke conclusie van deze proeverij: Chileense wijnen, je moet ze niet proeven, je moet ze drinken!
