De setting was het Beatrix Theater in Utrecht, een uitstekende locatie en heel goed te bereiken, bij voorkeur met het openbaar vervoer natuurlijk want auto's zijn niet van harte welkom in ons centrale stadsjie. Zoals gewoonlijk veel te veel wijnen om allemaal te proeven dus ik had een strategie: uiteraard mono-cépagewijnen van onbekende druivenrassen wilde ik niet overslaan en daarnaast ging ik voor wit, veel wit. Met name de grüner veltliner ging ik vandaag eens aan een vergelijkend warenonderzoek onderwerpen. De nationale trots van Oostenrijk waar ik er nog te weinig van heb geproefd. Nou, dan kon ik vandaag m'n hart ophalen want er stonden maar liefst ruim 100 verschillende grüner veltliners open! Niet dat ik daar allemaal aan toekwam, er werd ook nog riesling, welschriesling, weißburgunder, rotgipfler, roter veltliner, muskat ottonel, gelber muskateller, sauvignon blanc, gewurztraminer, blauer wildbacher en syrah geproefd. Eén ding moet ik alvast kwijt: de kwaliteit van de wijnen was top! In totaal 37 grüner veltliners heb ik geproefd en ook al zijn er wel gemene delers te benoemen, er zijn ook genoeg verschillen te vinden. Misschien nog wel meer verschillen dan overeenkomsten. Het viel me op dat vooral de 'instap'-wijnen van deze druif nog wel het meest met elkaar gemeen hebben, maar zodra ze van 'single vineyards' komen, spontane vergisting hebben gehad, 2 jaar sur lie hebben gelegen, geregelde bâtonnage hebben ondergaan, 2 dagen of meer 'skincontact' hebben gehad maar vooral volrijp en met de hand geselecteerd en geplukt, dan gaan de resultaten ieder huns weegs. Dan kost het mij moeite ze nog als grüner veltliner te herkennen en is het eigenlijk alleen nog 'dat pepertje' dat enig houvast biedt. In de Wijnatlas van Jancis Robinson werd met name de Smaragd Achleiten van Domäne Wachau bejubeld dus dit werd dan ook m'n eerste doel. In de neus munt, een elegante en subtiele smaak, hét pepertje, vol in de mond en een ellenlange afdronk, had ik genoteerd.
Oké, dit zou dus de benchmark moeten zijn. Een gedachte die ik al heel snel liet varen vanwege de enorme diversiteit aan stijlen. De eerstvolgende die ik bezocht was Marion
Ebner-Ebenauer, een uiterst 'liebliche' verschijning die haar wijnen op de stand van importeur Erwin Blezer van
Good Grapes presenteerde. Vier verschillende 'gruvee's' had ze meegenomen, allemaal van single vineyards maar verschillend qua leeftijd van de stokken en uiteraard de vinificatie. Wel vond elke keer spontane vergisting plaats. Een proces waarbij je het verloop hiervan goed in de gaten moet houden anders kan de wijn 'spontaan' een kant op gaan die je niet wilt, maar bij Ebner-Ebenauer hebben ze dat heel correct gecontroleerd. Daarna door naar Regina Meij met een enorme stand van
Imperial Wijnkoperij. Naast het al eerder genoemde Domäne Wachau waren hier maar liefst nog 12 andere huizen vertegenwoordigd. Vooral de beendroge muskat ottonel van Zantho was iets aparts. Ook de gelber muskateller van Weingut Neumeister was erg mooi. Bij
Miranda Beems proefde ik één van de twee rode wijnen van vandaag, gemaakt van de blauer wildbacher druif. Voor mij de verrassing van de dag. Er wordt normaal gesproken 'schilcher' van gemaakt, rosé uit Steiermark, maar Miranda, of liever weingut Frauwallner Straden bewijst dat er ook een droge rode wijn van te maken is. Op de stille spiegel ben ik even bang voor 'een bak hout' maar dat valt in de smaak gelukkig mee. Wat me ook opvalt is het aroma van kokos en en in de smaak komt er chocola voorbij. Ik schreef dan ook 'Bounty' bij m'n proefnotities. Bij importeur
Obiovino stond ik even stil bij hun 'K2' en de ongefilterde 'K2' grüner veltliners. Prachtige biologische wijnen! Bij de K2 het aroma van oude kaas, strakke smaak en tegelijkertijd vol, het terroir sijpelde m'n mond binnen. De ongefilterde K2 ging al helemaal weg van alle typerende kenmerken van de 'gruvee'. Een neus van abrikozenjam en honing terwijl hij met slechts 2,2 gram suiker per liter toch droog te noemen is. Erg mooi.
Bij
Résidence Wijnimport proefde ik de 'Wiener Berge'. Een gruvee uit het centrum van de stad Wenen. Een volle, romige neus en dito smaak van oude kaas en zweetlucht; het klinkt misschien niet zo fris, maar de wijn was prima in orde. Bij
Vin Munnen een prachtige sauvignon blanc uit 2007 van Tement uit Südsteiermark. Expressief, maar heel wat anders dan Chileense of Nieuw-Zeelandse sauvignon blanc. Heel kruidig, volrijp, houtgelagerd, asperges, een wijn die met gemak een jaar of 20-25 bewaard kan blijven. Bij
T-Solutions proefde ik nog de Smaragd Kollmitz grüner veltliner; hout, kruidig, een zoetje, een bittertje, volrijp.
De eveneens aanwezige Robert Handjes vroeg 'Mr.T' tegen het eind van de dag om meerdere 'refills'. Om het af te ronden kan ik toch nog wel wat sleutelwoorden opnoemen die voor veel van de door mij geproefde wijnen van toepassing waren: bloemig, kruidig en divers. Ook kaas en zweetlucht kwam meerdere malen in mijn proefnotities terug, maar beide positief bedoeld. Ik hoop dat ik op m'n volgende proef-examen in ieder geval de grüner veltliner zal weten te herkennen, ik heb er vandaag in ieder geval genoeg moeite voor gedaan. Nog één gemeenschappelijk sleutelwoord moet ik kwijt: topkwaliteit. Ik heb niet anders geproefd vandaag. Met dank aan Ghislaine van
Melman Communications.
