De oplettende lezer zal gezien hebben dat ik de pagina "afknappers" heb verwijderd. Nog steeds heb ik een uitgesproken mening over sommige wijnen of wat daarvoor moet doorgaan, maar ik heb besloten daar geen aparte pagina meer aan te spenderen. Het aantal Blogspot pagina's per blog is overigens ook maar beperkt tot 10 en in de toekomst zal ik pagina's willen toevoegen. Meer daarover kun je lezen op de pagina "wijnbedrijvigheid". Ook heb ik besloten toch weer meer rosé's te gaan recenseren. Ten eerste horen die natuurlijk ook tot de verplichte lesstof van de wijnacademie, waarvoor ik ben toegelaten. Ten tweede is het nog steeds een trendy en populaire drank. Ten derde is mijn mening erover iets genuanceerder geworden. Dat komt voornamelijk doordat ik zelf heb ervaren dat er onder de rosé's meer kwaliteitsaanbod komt. Die onderscheidt zich van de massa die het voornamelijk moet hebben van de populistische overdreven frambozensmaak. Toegegeven: zo eentje staat zelfs bij mijn aanraders, maar dit was dan ook de eerste keer dat ik werd geconfronteerd met zo'n frisse, fruitige rosé. De rosé die ik nu bespreek heeft dit ook, maar een stuk genuanceerder. Makro €4,75 alcoholpercentage 12% druivenras: pinot gris 100%. Ik denk echter niet dat je moet verwachten de typische kenmerken van deze druif hierin aan te treffen. Opvallend is wel dat dit een witte druif is, terwijl rosé doorgaans van blauwe druiven wordt gemaakt. De kleur van de schil van de pinot gris varieert echter sterk. En hoe donkerder de schil, des te meer natuurlijke kleurstof er kan worden afgescheiden. Hoelang deze schillen dan samen met de most fermenteert, bepaalt uiteindelijk de kleur van de rosé. Deze is hier zalmkleurig. Ook weer iets wat ik heb geleerd: niet de kleur bepaalt de intensiteit van de smaak. De meest donkerrode rosé is niet per definitie de zwaarste of meest smakelijke. Waar ikzelf voornamelijk naar op zoek ben, is een eetrosé. Eentje die goed past bij een niet al te lichte maaltijd. De smaak van deze rosé is weer die van framboos en het Rang snoepje, maar gelukkig niet zo overdadig. Gedronken bij gefrituurde pittige chicken-wings komt deze best goed uit de verf. Hij is niet bijzonder, simpel eigenlijk, maar een heerlijke dorstlesser.
05 juni 2011
Canti IGT Veneto Pinot Grigio Rosé 2009
De oplettende lezer zal gezien hebben dat ik de pagina "afknappers" heb verwijderd. Nog steeds heb ik een uitgesproken mening over sommige wijnen of wat daarvoor moet doorgaan, maar ik heb besloten daar geen aparte pagina meer aan te spenderen. Het aantal Blogspot pagina's per blog is overigens ook maar beperkt tot 10 en in de toekomst zal ik pagina's willen toevoegen. Meer daarover kun je lezen op de pagina "wijnbedrijvigheid". Ook heb ik besloten toch weer meer rosé's te gaan recenseren. Ten eerste horen die natuurlijk ook tot de verplichte lesstof van de wijnacademie, waarvoor ik ben toegelaten. Ten tweede is het nog steeds een trendy en populaire drank. Ten derde is mijn mening erover iets genuanceerder geworden. Dat komt voornamelijk doordat ik zelf heb ervaren dat er onder de rosé's meer kwaliteitsaanbod komt. Die onderscheidt zich van de massa die het voornamelijk moet hebben van de populistische overdreven frambozensmaak. Toegegeven: zo eentje staat zelfs bij mijn aanraders, maar dit was dan ook de eerste keer dat ik werd geconfronteerd met zo'n frisse, fruitige rosé. De rosé die ik nu bespreek heeft dit ook, maar een stuk genuanceerder. Makro €4,75 alcoholpercentage 12% druivenras: pinot gris 100%. Ik denk echter niet dat je moet verwachten de typische kenmerken van deze druif hierin aan te treffen. Opvallend is wel dat dit een witte druif is, terwijl rosé doorgaans van blauwe druiven wordt gemaakt. De kleur van de schil van de pinot gris varieert echter sterk. En hoe donkerder de schil, des te meer natuurlijke kleurstof er kan worden afgescheiden. Hoelang deze schillen dan samen met de most fermenteert, bepaalt uiteindelijk de kleur van de rosé. Deze is hier zalmkleurig. Ook weer iets wat ik heb geleerd: niet de kleur bepaalt de intensiteit van de smaak. De meest donkerrode rosé is niet per definitie de zwaarste of meest smakelijke. Waar ikzelf voornamelijk naar op zoek ben, is een eetrosé. Eentje die goed past bij een niet al te lichte maaltijd. De smaak van deze rosé is weer die van framboos en het Rang snoepje, maar gelukkig niet zo overdadig. Gedronken bij gefrituurde pittige chicken-wings komt deze best goed uit de verf. Hij is niet bijzonder, simpel eigenlijk, maar een heerlijke dorstlesser.
