"Wijn is heerlijk. Wijn is fantastisch." De eerste twee regels uit Onno Kleyn's nieuwste boek "Weg van wijn". Als je een boek zo begint, heb je mijn interesse in ieder geval al gewekt. De titel van het boek kun je op meerdere manieren interpreteren: je bént weg van wijn of je bewandelt de weg van wijn. Dat laatste is iets wat ik in ieder geval de laatste jaren aan het doen ben. Wat dat aangaat komt dit boek dan ook precies op het juiste moment op mijn pad. Niet alleen omdat dit boek over betere wijnen gaat. Na ruim een jaar het proeven van budgetwijnen tot mijn doel gesteld te hebben, kom ik tot de conclusie dat er ongelooflijk veel van hetzelfde tussen zit, ongelooflijk veel onbeduidende, zielloze wijnen en dat veel van de Nieuwe Wereld wijnen in de schappen, nauwelijks iets met wijn van doen hebben. Ook Onno Kleyn vertelt je dit, maar het aannemen ervan lukt alleen wanneer je ervoor open staat en wanneer je veel wijnen proeft. Trek je één fles wijn per weekend open en is dit steeds dezelfde omdat je hem "lekker" vindt, dan zul je Onno's adviezen hoogstwaarschijnlijk naast je neerleggen. Bekritiseerde ik Ilja Gort een half jaar geleden nog dat hij het in zijn boek alleen maar over dure wijnen had, kan ik dat op dit moment veel beter begrijpen. Onno bespreekt niet alleen maar dure wijnen, er zitten ook wijnen bij van onder een tientje. "Weg van wijn" lijkt wel een beetje op mijn wijn-blog. Het grote verschil is dat ik één wijn per blog bespreek, daar waar Onno een aantal wijnen van dezelfde wijnboer of producent per hoofdstuk bespreekt. Een ander groot verschil is dat Onno veel dieper ingaat op de geschiedenis van een wijn, wijnboer of wijnstreek. En juist die achtergrondinformatie maakt dit boek een prettig leesboek, in plaats van alleen maar een opsomming van smaakindrukken. Luchtig geschreven, subtiele humor, wars van dikdoenerij en het belangrijkste en tevens de grootste kwaliteit van Onno: de kunst om een scenery zo mooi te beschrijven, dat de lezer het gevoel heeft erbij te zijn. Basiskennis van het Franse en Italiaanse land is wel een must, maar een beetje wijnliefhebber heeft beide landen vast wel eens bezocht.
Een tweede reden waarom dit boek op precies het juiste tijdstip op mijn pad komt, is het advies van Onno om verschillende wijnen tegelijk te proeven. Iets waar ik de laatste maand mee begonnen ben en wat tot hele andere conclusies kan leiden dan wanneer je een wijn proeft zonder vergelijkingsmateriaal te hebben. Wel consequent de boel uitspugen natuurlijk, anders is de laatste wijn die je proeft altijd wel goed. Onno had daarover ook nog een anekdote. Bij één van zijn eerste proeverijen werd niet gespuugd, wat bij hem resulteerde in benevelde overwaarderingen van de wijnen die als laatste werden geproefd. Zelf moet ik daarbij terugdenken aan één van mijn eerste proeverijen in Frankrijk, waarbij ik als enige spuugde binnen het proefgroepje van tien man. Sommigen daarvan namen erna gewoon weer plaats achter het stuur van hun voiture. "De kans dat er om 23:00 uur op het dunbevolkte platteland van Frankrijk nog een alcoholcontrole is, is te verwaarlozen", moet men gedacht hebben. Daarbij voorbijgaand aan de vele gevaarlijke aspecten die komen kijken bij het rijden met een behoorlijke slok op, maar dat is een ander verhaal. In "Weg van wijn" wordt een ode aan de wijn bezongen, de loftrompet gestoken over wijn, goede wijn wel te verstaan, en terecht. De hoofdstukken zijn gemiddeld drie, vier pagina's lang en ze lezen lekker weg. Elk hoofdstuk stond bij mij garant voor minstens één glimlach, soms meerdere en af en toe hoorbaar gelach. Alhoewel dit boek makkelijk in één ruk uit te lezen valt, moet je dat juist niet doen. Dit is zo'n typisch "één verhaaltje voor het slapen gaan" -boek. Het zojuist geschetste beeld, landschap, anekdote of wijnimpressie kun je dan mooi meenemen in je REM-slaap. Hopelijk droom je dan over mooie wijnen en dito oorden. Onno heeft ze in ieder geval in dit boek al voor je geproefd en beschreven.
"Wijn is heerlijk. Wijn is fantastisch." De eerste twee regels uit Onno Kleyn's nieuwste boek "Weg van wijn". Als je een boek zo begint, heb je mijn interesse in ieder geval al gewekt. De titel van het boek kun je op meerdere manieren interpreteren: je bént weg van wijn of je bewandelt de weg van wijn. Dat laatste is iets wat ik in ieder geval de laatste jaren aan het doen ben. Wat dat aangaat komt dit boek dan ook precies op het juiste moment op mijn pad. Niet alleen omdat dit boek over betere wijnen gaat. Na ruim een jaar het proeven van budgetwijnen tot mijn doel gesteld te hebben, kom ik tot de conclusie dat er ongelooflijk veel van hetzelfde tussen zit, ongelooflijk veel onbeduidende, zielloze wijnen en dat veel van de Nieuwe Wereld wijnen in de schappen, nauwelijks iets met wijn van doen hebben. Ook Onno Kleyn vertelt je dit, maar het aannemen ervan lukt alleen wanneer je ervoor open staat en wanneer je veel wijnen proeft. Trek je één fles wijn per weekend open en is dit steeds dezelfde omdat je hem "lekker" vindt, dan zul je Onno's adviezen hoogstwaarschijnlijk naast je neerleggen. Bekritiseerde ik Ilja Gort een half jaar geleden nog dat hij het in zijn boek alleen maar over dure wijnen had, kan ik dat op dit moment veel beter begrijpen. Onno bespreekt niet alleen maar dure wijnen, er zitten ook wijnen bij van onder een tientje. "Weg van wijn" lijkt wel een beetje op mijn wijn-blog. Het grote verschil is dat ik één wijn per blog bespreek, daar waar Onno een aantal wijnen van dezelfde wijnboer of producent per hoofdstuk bespreekt. Een ander groot verschil is dat Onno veel dieper ingaat op de geschiedenis van een wijn, wijnboer of wijnstreek. En juist die achtergrondinformatie maakt dit boek een prettig leesboek, in plaats van alleen maar een opsomming van smaakindrukken. Luchtig geschreven, subtiele humor, wars van dikdoenerij en het belangrijkste en tevens de grootste kwaliteit van Onno: de kunst om een scenery zo mooi te beschrijven, dat de lezer het gevoel heeft erbij te zijn. Basiskennis van het Franse en Italiaanse land is wel een must, maar een beetje wijnliefhebber heeft beide landen vast wel eens bezocht.
Een tweede reden waarom dit boek op precies het juiste tijdstip op mijn pad komt, is het advies van Onno om verschillende wijnen tegelijk te proeven. Iets waar ik de laatste maand mee begonnen ben en wat tot hele andere conclusies kan leiden dan wanneer je een wijn proeft zonder vergelijkingsmateriaal te hebben. Wel consequent de boel uitspugen natuurlijk, anders is de laatste wijn die je proeft altijd wel goed. Onno had daarover ook nog een anekdote. Bij één van zijn eerste proeverijen werd niet gespuugd, wat bij hem resulteerde in benevelde overwaarderingen van de wijnen die als laatste werden geproefd. Zelf moet ik daarbij terugdenken aan één van mijn eerste proeverijen in Frankrijk, waarbij ik als enige spuugde binnen het proefgroepje van tien man. Sommigen daarvan namen erna gewoon weer plaats achter het stuur van hun voiture. "De kans dat er om 23:00 uur op het dunbevolkte platteland van Frankrijk nog een alcoholcontrole is, is te verwaarlozen", moet men gedacht hebben. Daarbij voorbijgaand aan de vele gevaarlijke aspecten die komen kijken bij het rijden met een behoorlijke slok op, maar dat is een ander verhaal. In "Weg van wijn" wordt een ode aan de wijn bezongen, de loftrompet gestoken over wijn, goede wijn wel te verstaan, en terecht. De hoofdstukken zijn gemiddeld drie, vier pagina's lang en ze lezen lekker weg. Elk hoofdstuk stond bij mij garant voor minstens één glimlach, soms meerdere en af en toe hoorbaar gelach. Alhoewel dit boek makkelijk in één ruk uit te lezen valt, moet je dat juist niet doen. Dit is zo'n typisch "één verhaaltje voor het slapen gaan" -boek. Het zojuist geschetste beeld, landschap, anekdote of wijnimpressie kun je dan mooi meenemen in je REM-slaap. Hopelijk droom je dan over mooie wijnen en dito oorden. Onno heeft ze in ieder geval in dit boek al voor je geproefd en beschreven.
