Via de
social media kom ik er achter dat een bepaalde wijn verkocht wordt bij
Barrels to Bottles in Rotterdam. Om nu speciaal voor één fles helemaal daar naar toe te togen gaat me wat ver. Voor zes flessen is het al wat beter te verkopen. Ik check dus van tevoren nog even de webshop, je kunt ze namelijk ook gewoon laten bezorgen maar wie weet kom ik in de fysieke winkel nog wel iets anders tegen dat niet online staat. Ik neem expres een tas mee waar niet meer dan zes flessen in passen en ik ga met het openbaar vervoer dus ik moet mezelf wel inhouden. De selectie die ik van tevoren heb gemaakt is gelukkig op voorraad. Als een kind zo blij trek ik weer huiswaarts. Vandaag open ik de eerste fles. Cuvée Emma heet ze. Een
cuvée impliceert doorgaans dat er meerdere druivenrassen in de wijn zijn verwerkt, in dit geval is het toch echt 100% merlot. Nu weet de vaste lezer dat ik zeer bevooroordeeld ben daar waar het merlot-wijnen betreft. Ik heb er iets op tegen, zeg maar. En van pinot noir ben ik fan, net zoals de hoofdpersoon in de film
Sideways. Maar zo ben ik ook bevooroordeeld voor wat betreft
Vin Naturel en wel op een positieve manier dus ik vertrouw er op dat het allemaal in balans zal zijn, yin en yang. Ik verklap alvast: dat is ook zo. Nergens iets kunnen terugvinden over het (eventuele) houtgebruik maar een eerste snuif in het glas doet me vermoeden van wel. Groot en gebruikt naar alle waarschijnlijkheid. Verder nog leer, iets rokerig, zondoorstoofd zwart fruit, bramen, pruimen, complex, gelagerd, subtiel. Vooral terugkoelen tot zo'n veertien graden, lager mag ook, het alcoholpercentage van maar liefst 14 procent is anders te dominant aanwezig. Zelfs gekoeld voelt het warm aan in de slokpijp, beter wachten tot de herfst of winter met het openen van deze wijn. Maar dan kun je ook genieten van de intense smaak, fraaie zuren, klein bittertje en de lange afdronk. Hout, rook, potloodslijpsel, leer, ingekookt rijp zwart fruit. Nicholas Hartley maakte de vergelijking met cabernet franc, ik begrijp waarom. Ik heb Bordeaux Grand Cru Classé's geproefd met minder
body dan dit. Wat een heerlijkheid! Afgezien van het (vermoedelijke) houtgebruik is dit weer zo'n fles puur druivensap waar je van blijft drinken tot de bodem is bereikt. En dat gaat dan ineens hard. Ik ben blij dat m'n positieve vooroordeel jegens
Vin Naturel stand houdt, ik ben ook blij dat m'n (negatieve) vooroordeel jegens de druif merlot wordt afgezwakt dankzij deze prachtwijn. Het voelt een beetje als "vreemdgaan" met Emma.
