Jacky Piret AOC Côte de Brouilly Vieilles Vignes 2009

M'n favoriete cru du Beaujolais in het glas: Côte de Brouilly. Ik weet niet goed waarom maar ik vind het de meest intrigerende van de tien cru's. Deze van Jacky Piret had ik al eens mogen proeven op een overzichtsproeverij, in Leiden kwam ik hem in een winkel tegen. Jaargang 2009, ik moest hem hebben. In 2012 gekocht, vier jaar lang in de kelder bewaard, vandaag ging hij open bij 'confit de canard'. Alcohol is 14%, niets kunnen vinden voor wat betreft houtgebruik maar bij het proeven kon ik concluderen dat hij op de klassieke methode is bereid en daar hoort hout, al dan niet groot, bij. In het begin nog wat gesloten, een uurtje later gaf hij zich bloot. Een medestudent van de Wijnacademie zei altijd 'poep', mijn vader noemde het 'boers' en ik noteerde 'een stalletje'. Het komt op hetzelfde neer en het is zeker positief bedoeld. Dit stemt al hoopvol, Beaujolais op de Bourgogne manier, dat heb ik het liefst. Vervolgens schreef ik op kruidig, aards, floraal, stophoest, subtiel hout. Naarmate de fles langer open stond werd de inhoud fruitiger, expressiever, jonger, frisser. Dat vind ik het mooiste van complexe wijnen: ze laten niet meteen het achterste van hun tong zien. Ik had hem licht gekoeld, uiteraard. In de mond begint hij aards, zwart fruit, intense pruimen, rijpe kersen maar dan zonder het zoetje, na een uurtje komt er meer rood fruit naar voren, hoge zuren, rijpe en ronde tannines, licht droppig in de afdronk. Op dit moment vervloek ik mezelf dat ik zelden tot nooit meer dan één fles van dezelfde wijn koop. Deze is namelijk dubbel en dwars voor herhaling vatbaar. Heerlijk.