Napa Cellars Napa Valley Zinfandel 2010

En toen was de wijn op, de glazen leeg maar de borden nog niet. Dan trek ik met alle liefde toch nog een fles open. Iets stevigers dan. Een vertrouwd huis, de naar mijn ervaring lekkerste Chardonnay proefde ik er al eerder van. Alcohol is een 'whopping' 14,7%, houtopvoeding van veertien maanden in een mix van Frans en Amerikaans eiken waarvan 48% nieuwe vaten. Alhoewel er groot 'Zinfandel' op het etiket staat is het toch een blend. Hoe kan dat? In sommige wijngebieden mag je de wijn bij 85% druifdominantie (is dat een woord?) al een mono-cépage noemen. Vind ik persoonlijk niet helemaal correct maar wat doe ik eraan? De zinfandel zit hier voor 86% in, de rest is aangevuld met petite sirah, oftewel durif. In het glas een rode kleur van een gemiddelde intensiteit, magenta in de rand. In de neus ontzettend milky, jammy, snoeperig, zoete kers. Een 'freakishly' zacht mondgevoel, je denkt in eerste instantie een yoghurtdrink in je mond te hebben. Daarna komt er een lichte tongtinteling, wellicht speelt het hoge alcoholpercentage hierin een rol. Een zoetje, hoe kan het ook anders, zoete kers, wat cederhout, mooi gedoseerd, zuren perfect in balans, enorm hoge smaakintensiteit. Qua smaakprofiel wel heel erg gericht op de Amerikaanse markt maar daarom niet minder lekker. Het dronk weg als limonade. Bij het kaasplankje had ik nog wat slokjes in m'n glas maar die combinatie pakte echter niet goed uit. Geeft niet... kan ik toch weer iets anders opentrekken.