Filipetti Moscato Spumante Dolce

De gemiddelde Nederlandse consument drinkt maar weinig mousserende wijn, voor champagne kwam het neer op ongeveer één vol glas per jaar per hoofd van de bevolking en dan heb ik het dus over 'echte' champagne. Die wordt dan ook nog eens ontkurkt op oudjaarsavond in de meeste gevallen. De meest verkochte champagne is 'Brut', dat is geen merk, dat is een aanduiding van het suikergehalte. Brut is in het geval van champagne vrij droog (0 tot maximaal 15 gram suiker per liter), alleen 'brut nature' en 'extra brut' gaan daar nog onder. Een slechte combi met oliebollen, appelflappen of appelbeignets. Je kunt daarbij beter demi-sec of doux nemen. Of iets heel anders dan champagne, zoals ik nu in het glas heb. Moscato d'Asti mag alleen zo heten wanneer de druiven vanuit een specifiek gebied bij het Italiaanse Asti komen, is dat niet het geval dan heet dezelfde sprankelwijn gewoon 'Moscato'. Spumante betekent mousserend, dolce betekent zoet. Alcohol is slechts 6,5%. Bij het inschenken een heftig bruisende mousse van kleine belletjes, heel licht goud-geel van kleur met een groene zweem. In de neus sterk aromatisch, geuren van de muscat-druif, peer, meloen, gele appel. In de mond een beetje plakkerig zoet maar ook nog hoge zuren aanwezig, een aangenaam tinteltje, geen agressieve bubbel. Smaken van citrusfruit, peer en meloen. In combinatie met een appelbeignet wordt het zoet zelfs nog versterkt.

Iedereen een gezond, gelukkig en bruisend 2014!

Schloss Vaux Erbacher Marcobrunn Riesling Brut 2009

Sprankelwijnen moet je jong drinken, uitzonderingen daargelaten. Vandaag heb ik zo'n uitzondering in m'n glas, een Duitse sekt van rieslingdruiven. Even fris, fruitig en levendig als op de dag dat de kurk op deze fles ging. In het glas een heftige mousse, helder, licht strogeel van kleur. Fris in de neus, citroen, munt, gisttonen, heel klein beetje Velpon. In de mond lekker hoge zuren, romig, een klein bittertje. Smaken van citroen, grapefruit, groene appel, Venco 'zwart-witjes'. Verdomd lekkere bubbel! In Nederland exclusief verkrijgbaar via Eikenvat.

Château de Camensac AOC Haut-Médoc 2009 'Grand Cru Classé en 1855'

Eén van de doelen die Ap Dijksterhuis zichzelf had gesteld was het proeven van elke rode Bordeauxwijn die in het klassement van 1855 was opgenomen. Een totaal van 61 wijnen, een mooi aantal; niet te veel, net niet te weinig, goed haalbaar. Dat bracht mij op het idee om datzelfde doel na te streven. Enkel nog Grand Cru Classé's, eventueel uit te breiden met wat 'tweede wijnen'. Het klassement van 1855 was destijds in opdracht van Napoleon in alle haast opgesteld. Waar in de Bourgogne door nijvere monniken nog elke centimeter wijngaard nauwkeurig in kaart werd gebracht met als uitgangspunt het terroir, zo was in Bordeaux het enige criterium de handelsprijs van dat moment. Simpel gezegd hoe hoger de prijs van de wijn, hoe beter de kwaliteit. Dat was misschien in 1855 nog zo maar er is natuurlijk inmiddels heel veel veranderd. Het klassement echter niet tot nauwelijks. Toch zal de kwaliteit van een geclassificeerde wijn vele malen hoger liggen dan menige Bordeaux die, laten we zeggen, minder dan 15 euro moet kosten. Daarvan heb ik er nog een aanzienlijk aantal in m'n voorraad liggen, dus daar moet ik ook eerst nog van af. Maar vandaag begin ik alvast met de eerste in de reeks Grand Cru Classé's. Een vijfde cru om precies te zijn, het klassement is in vijf cru's opgesteld. Die van de vijfde waren dus de goedkoopste, waarschijnlijk nu ook nog wel. Het zou een beetje gek zijn om deze duurder te maken dan een vierde cru zonder dat je kan stijgen in het klassement. Een blend van 55% cabernet sauvignon en 45% merlot, alcohol is 13,5%. Houtopvoeding vindt plaats in eiken vaten waarvan 35% tot 70% nieuw hout en duurt gemiddeld 17 tot 20 maanden. Bij de vinificatie heeft Michel Rolland een grote vinger in de pulp... eeuh... pap. In het glas helder dieprood tot paars, kleurintensiteit 3 uit 5. Een prachtige neus, volrijp, donkerzwart fruit, animaal, leer. De smaak voldoet geheel aan de verwachting dat het aroma bij me schept. Kruidig, leer, pruim, koffie, teer, cacao. Een tongtinteling, mooie zuren, zachte tannines, het houtgebruik perfect gedoseerd, mondvullend, in elk hoekje en gaatje van je mond proef je 'm. Een enorme smaakintensiteit en lengte in de afdronk. Met vlag en wimpel 'slaagt' deze wijn voor mijn nieuwbakken doel. Heerlijk!

Ap Dijksterhuis: De merkwaardige psychologie van een wijndrinker

De titel van het boek suggereert wellicht een diepzinnige analyse van de wijndrinker in het algemeen maar in feite betreft het alleen die van de auteur zelf. Heel soms wordt hij wat algemener. Geen enkel moment heb ik echter het idee dat ik een boek over psychologie aan het lezen ben, het is slechts bijzaak. De auteur is behalve psycholoog ook wijnliefhebber in bezit van het wijnbrevet en combineert op luchtige en humoristische wijze deze beide aspecten van zijn eigen leven. Het is een boek over wijn, voornamelijk Franse. Laat daar nu net mijn eigen interesse ook naar uitgaan. Eén hoofdstuk is in z'n geheel gewijd aan Australische wijn en heel knap; zo beschreven dat hij mij ervan kan overtuigen ook eens wat meer van dit continent te willen proeven. Zelfs de wijn die 100 Australische dollar moet kosten beschrijft hij op zo'n manier dat je deze prijs meteen wilt rechtvaardigen. Een psychologisch proces overigens waar hij ook nog dieper op ingaat. Het hoofdstuk duurde me veel te lang. Bij elke pagina-omslag hoopte ik het eind te zien zodat ik meteen de wijnen kon gaan googelen die hij beschreef en waar ik ze kan kopen. Wat me opviel was dat hij het over Port had in Australië. Was deze dan geïmporteerd uit Portugal of noemen de Aussies hun eigen versterkte wijn misschien Port omdat dan iedereen begrijpt wat je bedoelt? Hoe dan ook, het boek is in een 'lekkere' stijl geschreven, goed leesbaar, de weinige psychologische termen worden uitgelegd en zijn perfect gedoseerd. Je kunt duidelijk merken dat het is geschreven door in eerste instantie een wijnliefhebber, de psychologie komt op de tweede plaats. Het laatste hoofdstuk over Bordeaux eindigt heel onbevredigend voor me. De auteur werkt toe naar een hoogtepunt, het proeven van een glas Château Margaux, inclusief een foto als bewijs, maar laat me in het ongewisse over hoe hij die heeft ervaren. Maar liefst twee onbeschreven, blanco pagina's waar een beschrijving van de wijn en zijn gevoelens hadden moeten staan. Ik was geneigd om hem een mail te sturen met het verzoek die pagina's nog even voor me te vullen. Ik denk dat zijn antwoord hetzelfde zou zijn als de witte suggesties die me aanstaarden: proef hem lekker zelf maar!

J.P. Chenet Reserve Premier de Cuvée VdP Pinot Noir 2012

Eerste kerstdag. Op de dag dat ene J.C. werd geboren ontkurk ik een J.P. Niet eerder zag ik van dat merk een Pinot Noir in de schappen, de prijs was ook nog eens niet echt laag (€5,49), dus eigenlijk hoopte ik dat dit wel wat zou zijn. Als gediplomeerd vinoloog word ik geacht met een grote boog om de populaire kromgehalsde flessen heen te lopen maar mijn nieuwsgierigheid won het van m'n verstand. Alcohol is 12,5%, gedeeltelijke houtopvoeding van zes maanden. In het glas helder, kersenrood, licht magenta in de rand, kleurintensiteit 2 uit 5. Op de stille spiegel een hint van de vinificatie, hetzij macération semi-carbonique dan wel thermovinificatie. Heel fruitig, framboos, speculaas, licht kruidig. Niets doet mij vermoeden dat ik hier pinot noir in m'n glas heb. In de aanzet een klein zoetje, hoge zuren, klein bittertje, heel licht, beetje dunnetjes zelfs maar dat komt wel vaker voor bij wijnen van deze druif, ietwat alcoholisch, tannines 2 uit 5, frisfruitig. Smaken van voornamelijk framboos en kers en een lichte associatie met een simpele Ahr-Spätburgunder. Het opmerkelijke is de ontwikkeling naarmate de wijn langer open staat. Het lijkt wel of hij in kracht en smaakintensiteit toeneemt, ik vind hem zelfs met iedere slok lekkerder worden, hij krijgt wat dropperigs en blijft op een lekkere manier langer in de mond hangen. Mijn ingeprente vooroordeel is als sneeuw voor de zon verdwenen en ik zou zelfs zo ver durven gaan om deze wijn bij mijn aanraders te zetten. Weet je wat? Ik doe het gewoon!

Zonnatura Bloedwijn

Kerstavond. Voor velen een gelegenheid om de jaarlijkse gang naar de kerk te maken. In de kerk krijg je een stukje brood en een slokje wijn, symbool voor het lichaam en het bloed van Jezus. Nu heb ik bij wijze van grapje eens een fles bloedwijn gekocht. Wie koopt dat nog? Hoe market je dit product tegenwoordig? Vroeger, ik spreek van voor 1998 toen de reclamecodecommissie er een stokje voor stak, werden er medicinale krachten aan deze drank toebedicht. Je zou er meer energie door krijgen... nou, geef mij dan maar een espresso of een Red Bull. De term 'Pleegzuster' Bloedwijn werd verboden, het werd 'sec' Bloedwijn. Nou ja, sec. Het is altijd al een zoete 'wijn' geweest. De term 'wijn' is overigens incorrect. Wijn wordt van druiven gemaakt zonder toevoegingen. Hier stoppen ze extracten van meidoorn, brandnetel, passiebloem, duizendblad en citroenmelisse bij. Alcohol is 11,5%. In het glas helder, rood, licht getaand, kleurintensiteit 2 uit 5. In de neus kruidig, een voor mij moeilijk definieerbaar aroma. Ik herken de eerder genoemde kruiden allemaal niet, wel ruik ik wat rabarber en winegums. In de mond zoet, hoge zuren, heel kruidig, medicinale smaak, hoestdrank. Hij is wat dunnetjes, niet vol van smaak ondanks dat er wel veel smaken inzitten. Hij is erg makkelijk drinkbaar, lijkt echter in niets op echte wijn. Als mensen dit puur kopen omdat het zoet is dan raad ik ze toch liever Tawny Port aan. Wel iets duurder maar vele malen lekkerder.

Le Haut-Médoc de Haut-Bages Libéral AOC Haut-Médoc 2008

Wanneer ik het heb over een 'kerstwijn' of 'winterwijn' dan bedoel ik daarmee vrijwel altijd rood. Niet te frivool, lichtvoetig en roodfruitig, nee, zwaar, animaal, houtgerijpt en vol zwart fruit moet-ie zijn. Zeg maar... een Parker-wijn. En uiteraard wordt-ie dan begeleid door een lap vlees, liefst wild, flink gekruid. Een wijn waar je op een snikhete dag in de zomer met een grote boog omheen loopt. Vandaag heb ik weer zo'n krachtpatser in m'n glas, wederom is karafferen een paar uur van tevoren gewenst. Niet te voorzichtig, gewoon verticaal in de hals van de karaf zetten en de zwaartekracht z'n werk laten doen. Vlak voor het inschenken schud ik de karaf zelfs nog even, allemaal bedoeld om zo'n wijn te openen. Na jaren eenzame opsluiting zal hij niet gelijk het achterste van z'n tong laten zien, je zult hem even moeten helpen uit zijn schulp te komen. Deze Bordeaux van de linkeroever is een blend van vooral cabernet sauvignon aangevuld met merlot, alcohol is 12,5%, klassieke opvoeding, dus in hout. Overigens zegt het alcoholpercentage niets over de kracht van een wijn. Denk dus niet dat een hoger percentage een krachtigere wijn oplevert, het heeft allemaal met de balans in de wijn te maken. In het glas helder, op wat wijnsteenkristallen na, kersenrood, licht magenta in de rand, kleurintensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel kruiden en hout, na het walsen komt daar een animale toets en het zwarte fruit bij maar ook iets fris, stophoest, anijs. In de mond hoge zuren, licht drogende tannines (4 uit 5), het hout, toch nog ietwat alcoholisch, lekker sappig, zwart maar ook rood fruit, beetje droppig in de afdronk. Zonder maaltijd inderdaad een beetje rauw op je dak, wat groen nog maar het lapje vlees maakt hem stukken beter verteerbaar. Ben heel benieuwd hoe deze wijn zich in de loop der jaren zal ontwikkelen. Verkrijgbaar exclusief in december bij de C1000.

25.02.2016 Update: Perfect op dronk nu! Zelfs zonder te karafferen of extra beluchting gelijk al aangenaam in de neus en in de mond. Niks groens meer, geen overdreven houttonen, fruit alom, rood fruit zelfs. Heel erg fris, mooie smaakintensiteit, goed in balans. Blij dat ik hiervan een fles bewaard had.

Domaine de la Vougeraie AOC Côte de Beaune 'Les Pierres Blanches' 2007

De Vougeot Clos du Prieuré staat nog op m'n wenslijstje, van hetzelfde domein nu deze Côte de Beaune uit 2007. Alcohol is 13%, ontsteelde druiven, geen toegevoegde gisten, 5 dagen koude inweking, daarna duurde het nog 21 dagen voordat de fermentatie begon waarbij de 'hoed' eenmaal daags werd ondergeduwd. Na het uiteindelijke persen volgde 10 maanden rust in Frans eikenhouten vaten van Allier waarvan 30% nieuw. In het glas helder, heel licht scharlaken rood, intensiteit 2 uit 5, licht oranje in de rand. Een wat rokerige neus, charcuterie, ziltig, gefrituurde aardappelschijfjes, venkel, kappertjes, groene olijven, zilveruitjes, walnoot. Nee, dit waren niet de begeleidende hapjes, dit is mijn complete geur-associatie. Een enorm complex 'bouquet' dat bij elke snuif weer interessanter wordt. Uiteindelijk toch maar m'n neus uit het glas weten te halen om een slok te nemen. Die valt ook niet tegen alhoewel de smaak iets achterblijft bij de opgewekte verwachting van het aroma. In de aanzet meteen al wat aardse tonen, vaak manifesteren die zich pas in de afdronk. Hoge zuren, een lichte wijn maar wel intens fruitige smaken van aardbei en kers, al duurt het wel een uurtje of twee voordat het hout zich wat meer op de achtergrond verbergt en de wijn wat ronder wordt. Erg lekker.

Lamatum DO Ribera del Duero Crianza 2009

Tip nummer drie van de luxe wijnen verkrijgbaar exclusief in de maand december bij de C1000. Crianza, twaalf maanden rust in Amerikaans eiken, alcohol is 13,5%, druivenras tinta del país, beter bekend als tempranillo. In het glas helder, fel kersenrood gekleurd, magenta in de rand, kleurintensiteit 3 uit 5. In de neus overduidelijk het hout maar ook zwart fruit, licht animaal, koffie. In verband met de houtdominantie adviseer ik om hem minstens vier uur van tevoren flink te laten overklotsen in een karaf. De eerste slok gelijk vanuit de fles levert namelijk alleen maar hout op. Eventjes geduld en pas dan kun je hem goed beoordelen. Hoge zuren, een heel klein bittertje, stevige tannines (4 uit 5) maar wel rond, heel sappig. Smaken van vooral zwart fruit, koffie, walnoot, een beetje rokerig. Een complexe smaak die nog heel lang in je mond en slokpijp blijft hangen. Op dag twee voert het zwarte fruit zelfs de boventoon en is het hout vrijwel naar de achtergrond verdrongen. Heerlijke wijn met ruim voldoende spanning en karakter waar je de hele avond van kunt genieten. Eigenlijk is hij nu mooi op dronk, een of twee jaartjes opleg zal hem naar mijn mening wat droppiger maken. Ik heb er zelf meerdere flessen van ingeslagen en zal jullie op de hoogte houden van de ontwikkeling.

Decugnano dei Barbi IGT Umbria Rosso 'Villa Barbi' 2011

Vaak staan van een blendwijn de gebruikte druivenrassen niet vermeld op het etiket, laat staan de verhoudingen. Wanneer de website van het betreffende wijnhuis dan ook geen soelaas biedt, stuur ik ze gewoon een email om die informatie te verkrijgen. Enzo Barbi beantwoordde hem en wist me te vertellen dat er drie verschillende rassen in zijn verwerkt, elk voor een derde, te weten sangiovese, merlot en cabernet sauvignon. De blend heeft dan ook nog zes maanden gerust in groot hout, alcohol is 14,5%. In het glas helder, diep magenta tot paars gekleurd, intensiteit 4 uit 5. In de neus kruidig, fris, fruitig, kers, erg jammy. Melkachtige aanzet, gevolgd door de smaak van zoete kers, kirsch. Licht drogende en nog wat rauwe tannines (4 uit 5), voldoende zuren, klein bittertje, een volle en fruitige smaak, er zit een gezonde spanning in de wijn, goed in balans. Zolang de voorraad strekt verkrijgbaar in december bij de C1000.

Landgoed Overst Voerendaal Auxerrois 2011

Aanvankelijk dacht ik geen positief verhaal over deze wijn te kunnen vertellen. Na een paar slokjes schreef ik hem af als zijnde te oud, licht geoxideerd. Ik ben blij dat ik inmiddels de ervaring heb dat je een fles wijn best één, twee dagen open kan laten staan en hij daarmee wel eens beter wordt. Neemt niet weg dat een witte wijn van oogstjaar 2011, gekocht in 2013 en toen nog 10 maanden bewaard, behoorlijk wat van zijn frisheid en fruitigheid heeft verloren. Ik mag hem dan misschien waarderen maar ik proef hem niet zoals de wijnmaker hem heeft bedoeld. Met de druif auxerrois heb ik weer een voor mij nieuwe mono-cépage te pakken. Oorspronkelijk komt hij uit de Elzas maar ook in de heuvels van Limburg gedijt hij goed. Alcohol is 11,5%, geen hout. In het glas helder, licht strogeel met een groene gloed. In de neus behoorlijk aromatisch, beetje grassig, ziltig, kruidig, geuren van zonnebloemolie, maïs, mango, perzik, ingedroogde honing. In de mond een hele lichte tongtinteling, hoge zuren, redelijk vol van smaak, beetje ziltig. Mango, perzik en die ingedroogde honing komen ook hier weer terug. In combinatie met schaal- en schelpdieren of klassiek bereide asperges helemaal niet verkeerd, ook na twee jaar niet.

Cono Sur DO Valle del Maipo Single Vineyard Block n° 18 El Recurso Cabernet Sauvignon 2011

Houtopvoeding van 12 maanden in Franse eikenhouten vaten, geen barriques, alcohol is 13,6%. In het glas helder, dieprood van kleur, intensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel een miniem hintje hout, na het walsen ruik ik het nauwelijks nog terug. Wel kersen, cassis, jammy, pruimen, bramen... hij ruikt echt 'dik'. Ondanks dat het een jonkie is, ruik ik toch iets 'belegens'. In de mond is-ie fris (lichtgekoeld), droog, hoge zuren, sappig, milky, jammy, redelijk aanwezige maar wel ronde tannines, een bittertje in de finale. Smaken van voornamelijk kersen en pruimen met een hoge smaakintensiteit. Ook in de mond voelt-ie volwassen aan, gerijpt. Komt erg 'Europees' over en dat is een compliment. Ik denk dat je deze elegante krachtpatser zeker nog zo'n tien jaar kunt bewaren. Een hele mooie serie, die Single Vineyard van Cono Sur. Verkrijgbaar bij de Mitra.

Bodegas Lozano DO La Mancha Aureum 'Gran Oristan' Gran Reserva 2007

Ik maakte al kennis met hem op de 'Sneak Proefview' van de C1000 en tipte 'm gelijk op FaceBook en Twitter. Nu ligt hij dan toch echt in de winkels, wees er snel bij, op is op. Een speciaal ingekochte luxewijn, normaal €7,99, nu €4,99. In het redelijk kleine filiaal in de stad waar ik woon was het schap al gelijk de eerste dag leeg. De laatste vijf flessen wist ik zelf te bemachtigen, sorry daarvoor. Alcohol is 13,5%, druivenrassen tempranillo 65% en cabernet sauvignon 35%, 24 maanden houtopvoeding in een mix van Frans en Amerikaans eiken. In het glas helder, fel kersenrood, kleurintensiteit 3 uit 5, licht magenta in de rand. Een frisfruitige neus, het hout nauwelijks te ruiken, rode bessen, bramen, frambozen, klein beetje perendrups. Hoe langer de fles openstaat, hoe donkerder het fruit in de neus wordt. Ook komt er iets animaals bij. Ontwikkeling in de neus. Ook in de mond begint hij heel fruitig, hoge zuren, nauwelijks tannines, licht bittertje in de finale. Het hout is goed gedoseerd, een lichte vanilletoets. Hij is ontzettend sappig, vol rood en zwart fruit, kersen, pruimen. Naarmate de bodem van de fles in zicht komt gaat het zwarte fruit domineren. Nog een tikje jong maar nu al mooie ontwikkeling ook in het glas. Een heerlijke 'nasmaak' blijft nog ellenlang in je keelholte hangen. Prachtig. Van de overige vier flessen in m'n voorraad zal ik er elk jaar eentje opentrekken om de evolutie te volgen. Aanrader.

26.11.2016 Update: Vandaag open ik m'n laatste fles. Ik weet het: dat is een jaar te vroeg maar ik heb er in de tussentijd ook eentje weggegeven (die ik tussen haakjes zelf ook nog heb mogen proeven). Ik zou hem weer tussen m'n aanraders zetten. Hij is nog steeds fris en fruitig maar nu ook 'rond', compleet, af. Precies op z'n top, à point, op dronk. Destijds was Spike Huisman de inkoper van de wijnen van de C1000 en ik kan gerust zeggen dat hij een zeer goede keus heeft gemaakt met deze wijn. Inmiddels is hij vertrokken naar de Albert Heijn. Laten we er van uitgaan dat zijn neus ook het assortiment van de AH naar een hoger plan zal brengen.

Bodegas Virgen del Águila DO Cariñena Monte Plogar Gran Reserva 2006

Soms heb je dat. Zin in een wijn waarbij de spreekwoordelijke splinters je tong prikkelen. Op koude winterse dagen naast het blok hout dat je op het haardvuur gooit, ook een blok hout 'in je bek'. Ooit vocht ik als een Don Quichot tegen deze vorm van wijnmishandeling maar inmiddels heb ik die periode achter me gelaten. Zo af en toe heeft een wijn hout nodig, liefst mooi gedoseerd, bij uitzondering 'over de top'. Don Quichot kwam uit Spanje, vineuze houtbommetjes vaak ook. Crianza, reserva, gran reserva; oplopende gradaties van houtopvoeding en wettelijk vastgelegd in Spanje. Gran reserva moet minimaal 18 maanden hebben gerust in eikenhouten barriques, één en ander afhankelijk vanuit welk wijngebied hij komt. Vandaag eentje uit Cariñena, een blend van cabernet sauvignon, tempranillo en garnacha, alcohol is 13,5%. In het glas diep donkerrood, intensiteit 4 uit 5. Een frisse, fruitige neus, geen spoortje van houtopvoeding merkbaar, een beetje stalig, rabarber, rode bessen. In de mond hoge zuren, nauwelijks tannines, fris, fruitig, rode bessen en dan eindelijk toch nog een flinke dosis kokos en in iets mindere mate vanille. Splinters blijven ruimschoots achterwege. Een beetje jammer, want met die verwachting trok ik 'm open. Ik vrees dat ik 'm dan een jaartje of vijf tot tien langer had moeten laten liggen. Hij is nu nog ontzettend jong, een beetje eenvoudig ook, weinig diepgang. Verder niks mis mee, sappig glas wijn.

Swartland Winery Renosterbosrug Cabernet Sauvignon 2011

Alcohol is 14%, geen houtopvoeding, wellicht gebruik van staven of chips in de tanks. In het glas helder, dieprood gekleurd, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel licht aromatisch, na het walsen kruidig en fruitig, een mix van rood en zwart fruit. In de aanzet een mini-zoetje, gevolgd door hoge zuren, tannines 3 uit 5, heel jammy, milky en sappig. Smaken van kersen en pruimen, geen karakter of terroir-expressie. Niks mis mee, heel toegankelijk, makkelijk doordrinkbaar, typische omschrijving van een supermarktwijn die bij een groot publiek in de smaak moet vallen.

Cantina Valpantena IGT Veneto 'Torre del Falasco' Corvina 2010

Blij ben ik dat ik weer een voor mij nieuwe mono-cépage mag proeven, van de corvina dit keer, corvina veronese om volledig te zijn. Meestal zit deze druif in de blend samen met rondinella en molinara om er Valpolicella wijnen mee te maken. Alcohol is 13%, geen hout. In het glas helder kersenrood, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel kruidig maar ook een beetje waterig, de geur van een zomerse regenbui. Na het walsen vooral rood fruit, rabarber en ijzer. In de mond fris, knisperend vers rood fruit, bessen, kersen, tenenkrommend hoge zuren, nauwelijks tannines, ook weer een ijzersmaakje, beetje dunnetjes allemaal. Op dag twee werd hij iets ronder. Toch eens een wat duurder exemplaar met houtrijping gaan proberen. Ik denk niet dat ik een goed beeld van de corvina heb gekregen nu.

Porto Quevedo Colheita 1996

Het toetje van de avond, vergezeld van noga, vijgen, pruim-amandel-rolletje, walnotenkaas, Rochebaron-kaas en kletzenbrood. Alcohol is 19,5%, houtrijping minimaal zeven jaar. In het glas helder, scharlakenrood, kleurintensiteit 3 uit 5. De kleur verrast me, ik had hem veel lichter en wat bruiner verwacht, getaand dus, het is tenslotte een tawny. Ook de neus is verrassend, ontzettend fruitig, niks oxidatiefs, verder nog chocola, krenten en vijgen. In de mond zacht zoet, hele hoge zuren, branderig op de tong, scherp. Heel fruitig, ook iets noterigs. Ik denk dat ik hem het liefst nog zo'n twintig jaar had laten liggen, als ik een fruitige Port wil dan neem ik wel een ruby. Desondanks was het potentieel heel goed te proeven en was het natuurlijk gewoon een lekker dessert.

Château Carbonnieux AOC Pessac-Léognan 1998 'Grand Cru Classé de Graves'

De Bordeaux classificatie van 1855 bestaat, op één uitzondering na, louter uit wijnen van appellaties die in de Médoc liggen. Die uitzondering is dan ook gelijk een Premier Cru Classé, de Château Haut-Brion uit Pessac, Graves (sinds 1986 Pessac-Léognan). Pas in 1953 kwam Graves met zijn eigen classificatie. Daar staat het exemplaar van vandaag ook in, de Château Carbonnieux. Het hoofdgerecht van het diner bestond uit varkenshaas. Wit vlees, doorgaans drink je daar een zware witte of een lichte rode wijn bij. Ik dacht dat een Bordeaux uit 1998 ondertussen wel wat lichter geworden zou zijn in al die jaren, zowel van kleur als van smaak, dus trok ik hem bij dit gerecht open. Alcohol is 12,5%, klassieke vinificatie, dus houtopvoeding, een blend van voornamelijk cabernet sauvignon, ongeveer een derde merlot en de rest aangevuld met cabernet franc en/of petit verdot. De exacte formule kon ik van dit jaartal zo snel niet achterhalen. In het glas helder kersenrood, licht oranje in de rand, kleurintensiteit 4 uit 5. Een prachtige neus, belegen, charcuterie, tikje animaal, zwart fruit, pruim. In de mond hoge zuren, afgebouwde en ronde tannines. Smaken van zwart fruit, koffie, cacao, rokerig. Lekker oud maar toch nog fraîcheur. Krachtiger dan ik had verwacht. Wat is dit nog levendig! In één woord: WAUW!

Diemersfontein WO Wellington 'Carpe Diem' Chenin Blanc 2009

"Echt, Bart?" zeg ik tegen mezelf, "zou je dat wel doen? Een witte wijn uit 2009 kopen?" Ik twijfel, ik kijk nog 'ns. Chenin blanc, niet uit het goedkoopste segment, wat kan er misgaan? Helemaal niks blijkt achteraf. 'Carpe Diem' heet hij dan ook nog 'ns, mijn levensmotto. Chenin blanc, savagnin, riesling; een paar voorbeelden van druiven waarmee je witte wijnen kunt maken die best een paar jaartjes kunnen blijven liggen. Deze chenin was de begeleider van het voorgerecht van gebakken pesto-gamba's. Alcohol is 13,5%, de druiven werden in drie keer geoogst om ervoor te zorgen dat er ook nog voldoende zuren aanwezig zijn. Van de optimaal rijpe oogst werd 35% gefermenteerd in nieuw Frans eiken, de rest in roestvrij staal, alles rustte nog negen maanden 'sur lies' waarna dit kind werd geboren. In het glas strogeel, intensiteit 3 uit 5. In de neus licht aromatisch, een klein beetje Velpon, honing, zonnebloempitten. In de mond ruim voldoende zuren, een bittertje, filmend, vettig, een heel klein zoetje, het hout prachtig gedoseerd, goed in balans. Vooral kruidig, ook die zonnebloempitten komen weer in de smaak terug. Fruit is moeilijk te benoemen, het zoetje heeft iets weg van tropisch fruit. Een enorm intrigerende wijn, enigszins complex, moeilijk om van af te blijven. De wijn-spijs combinatie pakte zeer goed uit. Een aanrader.

Oudinot Champagne Brut

Op het heerlijk avondje trek ik een champagne open. Het aperitief van het wijnarrangement bij een familiediner. Alcohol is 12%, gebruikte druivenrassen de 'usual suspects' pinot noir, pinot meunier en chardonnay. In het glas goudgeel, een intense mousse, grote bubbels. Fris in de neus, munt, groene appel, Venco zwart-witjes, brioche. In de mond hoge zuren, snaarstrak. Smaken van limoen, citroen, grassig, zwart-witjes, brioche, amandel, champignon. Een goede start en een zeer betaalbaar exemplaar.

Bodegas Castaño DO Yecla Monastrell 2010

Monastrell, mourvèdre buiten Spanje, mag ik tot één van m'n favoriete druiven rekenen. Wijnen hiervan hebben me nog nooit teleurgesteld. Eerder had ik de 2003 van dit huis besproken, nu de 2010 en men is ondertussen biologisch gegaan. Alcohol is 13,5%, geen hout. Een heldere kersenrode kleur, intensiteit 3 uit 5. In de neus milky, jammy maar toch ook fris. Licht noterig en aparte geuren van venkel en rabarber. In de mond een intense smaak, licht alcoholisch, hoge zuren, een bittertje, tannines 3 uit 5. Smaken van voornamelijk pruim aangevuld met iets rokerigs, tabak, sigarettenas. Heel apart maar daarom in het geheel niet minder lekker. Ik genoot.

Pairing Collection AOC Bordeaux Blanc 'Salmon & Trout' 2012

Witte Bordeaux passeert niet vaak de revue op Wijn-Blog, onterecht. Alhoewel rood uit deze contreien naar mijn smaak vaak wat groen en hoekig overkomt, wit is meestal erg fris, fruitig en toegankelijk. De spijs-suggestie is zalm of forel, het werd kabeljauw. Alcohol is 12%, druivenrassen 80% sauvignon blanc en 20% sémillon, geen houtopvoeding. In het glas heel licht goud-geel. In de neus duidelijk de sauvignon blanc, buxus, verder nog tropisch fruit, meloen, peer, ananas, mango, lychee. Ik stel me in op iets molligs maar dat valt reuze mee, de sauvignon blanc zorgt voor lekker hoge zuren, grassigheid, mineraliteit. Ontzettend fris en fruitig, vooral tropisch fruit. Een lekkere doordrinker.

Château de Seguin AOC Bordeaux Supérieur 2009

Ik neem eens even kritisch m'n voorraad Bordeaux onder de loep. In de zomervakantie dit jaar maakte ik voor het eerst kennis met een Bordeaux 'Grand Cru Classé en 1855' en eindelijk werden mijn ogen geopend. Er is echt een klasseverschil. Misschien een beetje voorbarig om dat na pas één Cru Classé al te zeggen maar het voelde wel zo. Dit was er ook nog eens eentje van de hand van Michel Rolland, de beste man weet als geen ander hoe je de smaak van een wijn moet sturen in de kelder, én uit het sublieme oogstjaar 2009. Hij had zeg maar alles mee. Later op Wijn-Blog volgt de bespreking ervan maar dat er meer Bordeaux van dit kaliber gaan volgen staat al als een paal boven water. De prijzen vallen me eigenlijk ook nog wel mee, vooral de quatrième en cinquième Cru's dan. Om daarvoor plaats te maken in m'n kelder moet het 'goedkope' spul wijken. Alcohol is 13,5%, druivenrassen merlot, cabernet sauvignon en cabernet franc, geen merkbare houtopvoeding, of het zou in grote foeders moeten zijn geweest. In het glas helder kersenrood, intensiteit 3 uit 5. Een rijpe, zwoele neus, animaal, zwart fruit, beetje rokerig. In de mond hoge zuren, stevige tannines (4 uit 5), een bittertje, smaken van rijp zwart fruit. Een tikje jong nog, zeker oogstjaar 2009 mag wel wat langer liggen, hij komt nog wat groen, wat hoekig over. Vijf tot tien jaar rust kan deze wel hebben. Pas op dag drie werd hij wat ronder en toegankelijker.

Domaine La Suffrène AOC Bandol Rouge Tradition 2009

Wanneer we worden uitgenodigd om bij m'n zus te komen eten heeft m'n zwager steevast een uitdaging voor me klaarstaan: 'wijntje raden'. "Ja broer, je bent tenslotte vinoloog of niet". Hij gaat dan ook echt naar een wijnwinkel toe met de vraag of er iets uitzonderlijks, iets a-typisch op de schappen staat. Bij het diner gaat-ie me dan eerst dronken voeren met een Prosecco, een witte wijn en een rode wijn om vervolgens de blinde 'instinker' te serveren. Ietwat beneveld probeer ik dan toch nog analytisch te proeven. Flinke 'kerkramen' in het glas. Helder, dieprood. Een frisse neus, milky, jammy, licht noterig. In de mond hoge zuren, alcoholisch, een bittertje, chocola, zwart fruit, een enorm hoge smaakintensiteit. Ik zeg: "Nieuwe Wereld". Niet dus. Bandol. Alcohol 15,5%, een blend van de druiven mourvèdre 55%, grenache 20%, cinsault 15% en carignan 10%, 18 maanden houtopvoeding in grote foeders. Met recht een winterwijn. Verkrijgbaar bij Martijn de Kleuver.