Vukoje Hercegovačka žilavka 2009

In veel wijnproducerende landen is het toegestaan om pontificaal één druivenras op je etiket te vermelden, en daarmee de indruk te wekken dat het een 'varietal-wijn' of mono-cépage betreft, terwijl er toch echt meerdere rassen in de blend zitten. Soms mag dat al wanneer er slechts 85% van de desbetreffende druif in zit. Omdat in mijn woordenboek 'mono' toch echt mono betekent, rubriceer ik de wijn van vandaag dus als blend. Maar het is dan wel weer een hele aparte blend, 95% zilavka en 5% bena, uit een al even apart wijnland: Bosnië-Herzegovina. Dit exemplaar werd mij toegestuurd door ESAR Bosanska Kuca. Alcohol is 13% en 25% van de wijn heeft een houtopvoeding gehad van drie maanden in Slavonisch eiken. In het glas helder, redelijk intens strogeel. In de neus wat boterig, vettig, boterbloemen, zonnebloemolie, citroen. In de mond filmend, niet strak maar wel voldoende zuren, een bittertje, een botertje, een vetje, klein tinteltje rond de tong. Hij is niet heel fruitig (meer), ik denk dat een recenter exemplaar dat wel zal zijn. De houtopvoeding is nauwelijks merkbaar. Wat ontzettend opvalt echter is de ziltigheid en laat dat nou precies datgene zijn wat mij zo aanspreekt in deze wijn. Ik vond dat eerder al zo lekker bij een Muscadet van zeer oude stokken en ook de wijn van vandaag heeft dat. Of het hem nu in de ouderdom zit of misschien vanwege de nabijheid van een oceaan, ik durf het niet te zeggen. Hij zal daardoor niet iedereen aanspreken maar mij wel. Wat at ik hierbij? Gebakken pangafilet in een knoflook-citroengras-olijfolie marinade. Lekkere combinatie, lekkere wijn.