Morando Gambellara DOC 2010

Villa Vino €5,10 alcoholpercentage 12%. We blijven even een paar weekjes in Italië, qua proeven dan. Met het druivenras garganega kan ik er weer eentje afstrepen van m'n lijstje te proeven mono-cépages. Licht stro-geel in het glas. Licht aromatisch, beetje citrus in de neus. Beetje mollig glijdt hij m'n mond binnen, ondanks dat hij koud uit de koelkast komt. Vrij lage zuren, in de smaak iets noterigs en redelijk drogend in de mond, maar wel aangenaam. Heel klein bittertje in de afdronk. Beetje een muf en suf wijntje. Geen aangenaam glas. Of dat nou aan de druif of de producent ligt kan ik nog niet zeggen. Dan zou ik eerst wat meer wijnen van dezelfde druif moeten proeven.

Terre di Chieti IGT 2010 Sangiovese

Ik waag me weer eens aan een wijn van de ALDI. Alcoholpercentage 13% en de prijs van slechts €1,99 doet me al huiveren, temeer omdat hij ook nog eens in Duitsland is gebotteld. Misschien een gevalletje geconcentreerde most dus, maar ik zal proberen hem objectief te beoordelen. In mijn ogen is hij echter al veel te licht van kleur; helder licht robijnrood. Op de stille spiegel iets groens, na het walsen komt er een klein beetje kruidigheid bij, geen intens aroma echter. Wat bij de eerste slok al gelijk opvalt is het gebrek aan body. Hij is licht zoet en qua fruit lijkt het nog het meest op aardbei, maar dan van het jammige type. Ik durf het wel aan: dit is aangelengde most en dan ook nog eens in de verkeerde verhouding; teveel water bijgevoegd. Als je geen echte wijnliefhebber bent zou je echter nog de indruk kunnen krijgen dat je dit lekker vindt, maar geloof me: dit is slechte kwaliteit! Alsjeblieft in het schap laten staan!

Abad Dom Bueno DO Bierzo Mencía 2007

Op het achteretiket is te lezen dat deze wijn in ieder geval in contact is geweest met "barricas" van zowel Frans als Amerikaans eiken, hoelang staat niet vermeld echter. Voor de prijs van slechts €3,99 bij de Dirck III is het bijna onmogelijk om er dan nog iets aan te verdienen, maar het zal wel onder de wet van de grote getallen vallen. Alcoholpercentage 14%. Voor deze wijn geldt: geduld en karafferen! Pas na een uur of vijf was het aroma van de houtopvoeding redelijk in de wijn geïntegreerd. In het glas dieprood tot magenta. Nadat de eerste golven van de houtopvoeding zijn vervlogen ruik je nog wat melkachtige tonen van de malolactische gisting, daarna komt een verrassende frisheid. Deze zet zich gelijk voort in de mond bij de eerste slok: venkel, anijs. Gevolgd door tonen van zondoorstoofd zwart fruit en wat tabak. Tannines vallen reuze mee, 2 op een schaal van 5. In de finale zit nog wat dropperigs. De zuurgraad is al wat aan het afbouwen en had wat hoger gemogen. In mijn visie is deze wijn nu perfect op dronk en zal hij met nog één of twee jaar opleg niet meer verbeteren. De aanwezige complexiteit, voor zover je daarvan kunt spreken, moet hij niet hebben van z'n terroir maar duidelijk van z'n houtopvoeding. Ik vind hem een mooie prijs-pret verhouding hebben.

Abad Dom Bueno DO Bierzo Godello 2010

Alweer een voor mij nieuw Spaans inheems druivenras als monocépage: godello. DO Bierzo ligt in de deelstaat Castilla y León. Eén van de vijf DO's in dat gebied. Alcohol is 12,5%, geen hout, prijs €3,99 bij de Dirck III. Licht stro-geel in het glas. Nauwelijks aromatisch, na het walsen komt er een stinkertje omhoog maar niet stuivend. In smaak redelijk notig, een licht tinteltje op de tong, een klein zoetje in de aanzet en ook wat molligheid; ook hier weer goed koud serveren. Al opwarmend komen er nog wat duidelijke smaken door van toast, gele en groene appel. Weer wat later komt er een hintje ziltigheid bij.

Barros Ruby Porto

Vandaag is het mondiaal #PortDag. Ik trek er eentje open van Wijnstudio Tasty Wines te IJsselstein, alcoholpercentage 20%, prijs bij mij niet bekend. Ik las vandaag ook nog ergens dat ruby port's lekkerder worden naarmate de fles open staat, dus misschien dat er nog updates gaan volgen. Port spugen we namelijk niet uit; die slikken we door! En gezien het alcoholpercentage gaat deze fles écht niet op één avond leeg! In het glas dieprood tot magenta. In de neus is-ie vrij aroma-loos, hij ruikt droog, voor zover dat iets is wat je ruiken kunt. De associatie met de Vins Doux Naturel uit Maury komt bij me op, alhoewel de gebruikte druivenrassen wezenlijk verschillen. Grenache is de druif van Maury, port wordt doorgaans gemaakt van meerdere inheemse druivenrassen. Touriga nacional, touriga franca en tinta roriz zijn veel gebruikte druiven, maar op het etiket van deze port staat hierover niets vermeld. Ik rubriceer hem echter wel als blend daar dit het meest aannemelijk is. De eerste slok is zoet, maar niet té. Er zijn best nog goede zuren aanwezig, ik krijg er zelfs kippenvel van en dat is altijd een goed teken. Het betekent dat de wijn, want ook port is wijn, niet snel zal vervelen. Hij heeft ook een klein bittertje, je verwacht het niet, ik heb het althans nog nooit eerder ervaren in port. Qua smaak heeft het iets van hoestsiroop, boerenjongens, krenten, tutti-frutti, pruimen. Het is veel te lekker en ik moet nu echt stoppen na vier glaasjes! Morgen kijken of er ontwikkeling heeft plaatsgevonden.

Torres Viñasol 2010 DO Catalunya

Alcoholpercentage 11,5% prijs €5,94 bij de MAKRO. Momenteel ben ik aan het studeren voor de komende les op de Wijnacademie: Spanje. En met studeren bedoel ik uiteraard "wijnen proeven" ;-). Het maakt het lezen en in je opnemen van de theorie des te leuker vind ik. Zo leer ik dat wijngigant Torres veel voor de Spaanse wijnindustrie betekent, of de kleinere bodegas (wijnhuizen) daar nu blij mee zijn of niet. Zo zie ik ook dat ik nog heel veel inheemse druivenrassen heb te gaan van Spanje wil ik van elke druif een mono-cépage wijn proeven. Vandaag in ieder geval de parellada. Veel gebruikt in combinatie met de xarel-lo en macabeo (viura) in de DO Catalunya om Cava mee te produceren. Als mono-cépage is hij qua kleur redelijk intens goud-geel in het glas. Op de stille spiegel heeft hij wat noterigs. Na het walsen komt er behoorlijk wat los: citrus, iets grassigs, iets floraals en iets mineraligs. In de aanzet is hij licht zoet, gelijk gevolgd door een hoog zuur. Hij is mondwaterend, tegelijkertijd mondvullend, smaken van perzik, citroen en grapefruit, inclusief een mini-bittertje. Er zit een mooie balans in de wijn, wel goed koud serveren anders lijkt hij de mollige kant op te gaan.

Kim Crawford Marlborough Sauvignon Blanc 2011

Deze sample was nog over van de New Zealand Wine Fair van 14 november 2011. Op de markt gezet door één van de grootste wijnproducenten van Nieuw Zeeland: Constellation. Prijs in de detailhandel ongeveer €10,- alcoholpercentage 13%. Even lijkt het alsof er water in het glas zit, zo licht is hij. Een hele lichte kleur geel met een evenzo lichte groene zweem. In de neus ruik ik citrus en een lichte mineraliteit. Pas na iets opwarmen komt die bekende buxus geur opzetten, maar lang niet zo stuivend als ik gewend ben van deze druif. Bij de eerste slok valt meteen het zeer hoge zuur op. Smaken van citroen en groene appel. Wanneer je hem iets langer in de mond houdt, minimaal 6 seconden, en de wijn dus opwarmt, komt ook in de smaak de buxus door, iets grassigs, mineraliteit. Pas lang nadat ik hem doorslik lijkt het alsof er zich nog een zoetje presenteert, maar ik moet hem met m'n tong van m'n tanden afschrapen om hem te kunnen proeven. Het heeft iets dropperigs. Sterker nog, het zijn de Venco zwart-witjes die ik proef. Da's voor het eerst dat ik dat in een witte wijn ervaar. Die smaak, plus misschien het vrij hoge alcoholpercentage, zijn de enige aanwijzingen dat de wijn wel eens uit de Nieuwe Wereld zou kunnen komen, wat die dus ook doet. Maar wanneer je onder tijdsdruk staat zou je deze gemakkelijk voor een Sancerre kunnen houden. Hij is zeer zuiver en erg elegant. Een lekkere doordrinker.

Weingut Kurt Hain 2007 Piesporter Goldtröpfchen Riesling Spätlese N°13 Mosel

Deze kreeg ik van Q-Vignes te proeven, zit echter niet meer in het assortiment, althans niet dit oogstjaar. Alcoholpercentage slechts 7,5%. Ik nam hem mee tijdens een tapas-avond. Iedereen moest zelf een gerechtje klaarmaken voor het hele gezelschap. Voor drank werd in principe gezorgd, maar ik had een gerechtje gemaakt waarin gember verwerkt zat en dacht dat deze wijn daar goed bij zou passen. Het gerechtje bestond uit gepureerde gember en rode paprika, vegetarisch gehakt met bieslook, in een sla-blaadje gerold en het geheel met witte wijnazijn besprenkeld. Een combinatie van fris-zuur en zoet, met een beetje hartig. De wijn paste er inderdaad goed bij. In de neus ananas en honing. Een heel licht tinteltje op de tong. Smaken van ananas, grapefruit (zonder het bittertje), citrus, sinaasappel en een klein beetje toast. Hij was zoet maar niet dik of stroperig en ook niet overheersend. Zuren waren nog steeds aanwezig, ik verwacht niet anders met riesling, en het geheel was prachtig in balans. Ondanks dat witte wijnen doorgaans jong gedronken worden, kan deze best nog wat jaartjes blijven liggen.

Proeverij: Spaanse wijnen uit Castilla y León

Castilla y León is een deelstaat in Spanje en in opdracht van de regering van deze deelstaat organiseerde Melman Communications deze proeverij. Ook de ambassadeur van Spanje kwam nog even een kijkje nemen. Het gebied (zie kaartje) is omringd door land, grenst nergens aan zee. De rivier de Duero, de Douro genaamd in Portugal, splitst de deelstaat in een noordelijk en een zuidelijk deel. Veel wijngaarden zijn dan ook in de rivierdalen gelegen, maar ook op hoogtes van 800 meter vind je ze. Koude winters en hete zomers bepalen hier het klimaat. Vijf DO's zijn er hier te vinden: Bierzo, Toro, Rueda, Cigales en Ribera del Duero. Uit die laatste streek komt de beroemde en dure wijn Vega Sicilia.

Het proefboekje was in PDF formaat al te bekijken en wat het meest opviel was het enorme aantal mono-cépage wijnen van de druiven verdejo en tempranillo. Tempranillo heet in de DO Toro "tinta de toro". Het merendeel van de wijnen kwam uit de DO's Rueda en Ribera del Duero. Ik begon eerst met een rondje voor mij nog onbekende druivenrassen: godello(w),
mencia(r) en prieto picudo(r). Van de prieto picudo had ik werkelijk nog nooit gehoord, van de andere twee wel, maar nog geen wijnen van beschreven op Wijn-Blog. Ik heb ze wel in mijn kelder liggen, dus die komen nog eens aan bod. De Go de Godello van 3V Wines, nog geen eigen website, was erg mooi. Zoete en intens fruitige aroma's, vier maanden houtopvoeding, licht zoetje in de aanzet maar mooi fris en droog gevinifieerd. In totaal stonden er 22 mono-cépage verdejo wijnen en deze proefde ik allemaal. Daarbij waren er producenten die voor houtopvoeding kozen en zonder. Ook qua stijl een tweedeling: fris en strak, of "sur lie" gepaard met "bâttonage". Allemaal heel verschillende stijlen door elkaar proefde ik maar de winnaar van deze ronde voor mij was toch wel de Terroir34 van Vinedos del Soto. De 34 slaat op de internationale code voor Spanje. Mooi om te zien hoe elk proefglas eerst werd omgespoeld waarna gevineerd door de vertegenwoordiger om wiens naam ik helaas niet heb gevraagd.

Dit om ervoor te zorgen dat er geen luchtjes en smaken van wijnen van andere producenten nog aanwezig zouden zijn. Iemand met recht trots op zijn wijnen. Uiteraard was iedereen dat en ik had nog een alleraardigst gesprek met Bert Hazeleger van WijnAnders die al ruim 30 jaar in de wijn zit en datzelfde ook kon beämen. Zoveel mensen, zoveel smaken, wat resulteert in even zovele gepassioneerde vertegenwoordigers van wijnen waarvan zij vinden dat die het lekkerst is. Het blijft allemaal een kwestie van smaak, je eigen smaak wel te verstaan, en dat is tevens het mooie en ongrijpbare ervan. Na dit rondje wit begon ik vol goede moed aan een rondje rood, en dan met name de tempranillo. Maar liefst 103 mono-cépage wijnen van deze druif! Ik bleef steken op slechts
15! M'n zintuigen waren al bijna verdoofd bij de eerste die ik proefde, een mond vol hout en tannines maakte het bijna onmogelijk de subtiliteit en finesse te kunnen waarnemen. Ik besloot bij slechts enkele producenten iets te proeven. Daar zat nog een zoet gevinifieerde rosé tussen en ook een zoete dessertwijn. Van de droge tempranillo's noem ik even in vogelvlucht de Krel 2009 en de Trus 2005 van Bodegas Trus, waarbij de Trus 2005 in volheid excelleerde: kersen, krenten, pruimen;
een bak vol zondoorstoofd fruit. Een paar tafels verder de 7Lunas van Campos Goticos. Ook hier weer die krenten aanwezig, maar ik heb het vaker aan het einde van een proeverij dat ik alleen nog maar de krenten waarneem, dus ik neem mijn eigen proefnotities maar met een korreltje zout op dit punt. Het noemen waard vind ik zeker nog de zoete dessertwijn. Niet alleen omdat deze heerlijk was, maar ook vanwege de naam: "Dolce Far Niente" wat betekent "Het Zalige Nietsdoen", vrij vertaald "de kunst van het nietsdoen". Ben ik heel goed in overigens. De wijn paste er ook helemaal bij: heel elegant subtiel zoet, niet van dat plakkerige stroperige.

De laatste tafel was gereserveerd voor United Wineries. Deze producent is met name bekend van onder meer Berberana (AH) en Lagunilla (C1000), maar ze hebben in Spanje ook een groot aantal wijnhotels, de Haciendas de España. Die brengen dus ook wijnen uit met een eigen label, onder andere Hacienda Abascal en Hacienda Zorita. Verrukt was vertegenwoordiger Rob met het commentaar van een ervaren proever die zijn tempranillo's van Hacienda Abascal uit Ribera del Duero toch wel de mooiste vond. En ik moet zeggen, met verdoofde zintuigen na een halve dag proeven, kon ik er nog zeker wel uithalen dat deze een stuk zachter en vriendelijker waren dan het gros van de rode wijnen van die dag.

Met zwarte tanden en een rauwe tong vertrok ik weer. Volgende week Spanje op de Wijnacademie. Vandaag in ieder geval al veel praktijkervaring opgedaan. 's Avonds zou ik eigenlijk met m'n proefgroep nog een proeverij hebben, maar dat trok ik niet meer.

Bocchino Nebbiolo d'Alba DOC "l'Aurelio" 2009

De bespreking van de tweede fles die ik ontving van Zibibbo op "All that wine and...jazz". Alcoholpercentage 13,5% losse flesprijs €10,50, korting bij meerdere flessen tegelijk. Het valt me op dat tijdens een proeverij m'n zintuigen steeds vermoeider raken naarmate het later wordt en ik steeds meer wijnen heb geproefd. Veel meer dan "krenten, kersen, jammig en ingekookt fruit" had ik niet genoteerd in het proefboekje maar deze wijn kon ik thuis nog een keer proeven. Vertrouwde omgeving, uitgerust, frisse kijk, relaxed. Ik hoor het geregeld van collega-proevers dat ook zij niet afgaan op hun eerste indruk tijdens proeverijen en liever nog een "sample" thuis willen proeven. Voor de wijn van vandaag pakt dat ook nog eens gunstig uit, alhoewel mijn eerdere proefnotitie al een positieve was. Tenminste, wanneer je van zondoorstoofd, ingekookt fruit in je wijn houdt, en daar hou ik wel van. Zuren zijn echter wel onmisbaar om er een beetje balans en spanning in te houden. Het moet geen vervelend en log glas wijn worden. Helder, lichtrood in het glas. Voornamelijk rood fruit in de neus, het ingekookte maakt plaats voor vers fruit. In de aanzet een mini-zoetje. Vrij tannineus, 4 op een schaal van 5. De houtopvoeding is heel mooi in de wijn geïntegreerd. Smaken van bessen, aardbei en kersen met een mooie zuurgraad, goed in balans. Heel klein beetje ontwikkeling in het glas waarbij ik later de frisheid van venkel en anijs doorkrijg. (Ik lijk wel een medium: "ik krijg iets door, het is een letter; de letter A. Zou het de A van anijs kunnen zijn?") Hoe dan ook, het blijkt een mooi evenwichtig glas wijn te zijn, vol van smaak en zeer zuiver.

Jean Stodden 2009 Pinot Noir JS

Het is alweer anderhalf jaar geleden dat ik een bliksembezoekje bracht aan het Ahrtal en daar vandaan wat lokale wijnen meenam. Allemaal spätburgunder, oftewel pinot noir. M'n duurste fles tot op heden was er eentje van Jean Stodden en of dat er misschien psychologisch iets mee te maken had, maar het was ook één van de lekkerste. Zeker uit dat gebied. Jacob Molendijk van Rieslingpartners benaderde me nadat hij mijn blog hierover had gelezen en gaf me een aantal flessen wijn om te proeven. Oogstjaar 2005 van de Jean Stodden Recher Herrenberg vond ik dus al goed, maar oogstjaar 2006 was nog nèt iets beter in het Ahrtal. Die kreeg ik van hem en zal ik later nog bespreken, maar ook kreeg ik deze JS Pinot Noir 2009 van hem. Deze zou houtopvoeding gehad hebben in nieuwe vaten. Als ik er iets niet heb uitgehaald, dan is het wel die houtopvoeding! Misschien had ik hem daarvoor wat jaartjes moeten laten liggen maar op dit moment is het één en al fruit wat de klok slaat. Alcoholpercentage 13%. Heel helder, lichtrood met een magenta schakering in het glas. In de neus een klein beetje kruidigheid maar vooral veel rood fruit; aardbei, framboos, kers. In de mond merk je gelijk dat het een droge wijn is, want dat is precies wat er gebeurt: drogend in de mond. Klinkt misschien gek als je erover nadenkt; je hebt immers een vloeistof in je mond en een vloeistof is per definitie nat. De wijn is licht en fruitig in de mond, maar vol in de afdronk. Nauwelijks tannines aanwezig, bijna niet gewoon. Anderhalf glas zat er nog in de fles aan het eind van de avond, het is weekend, morgenvroeg geen afspraken, dus het mag. Sterker nog: ik kán deze wijn gewoonweg niet uitspugen. Daar vind ik hem te mooi voor. De volgende ochtend geen centje pijn: geen koppijn, geen kater. Kwaliteitswijn dus. Stuur een mail voor meer info omtrent verkooplocaties.

De Angelis Rosso Piceno DOC 2009 Castel Di Lama

Een blend van de druivenrassen sangiovese 60% en montepulciano 40%, alcoholpercentage 13%. Stuur me een mail voor prijzen en verkrijgbaarheid. Magenta tot paars in het glas. Hele kruidige neus. Zacht en fris glijdt hij echter de mond in. Daar is het voornamelijk vers rood fruit wat de klok slaat. Een redelijk hoge, maar mooie zuurgraad. Niet complex maar lekker sappig en doordrinkbaar.

I.P. Mendoza Sottano Reserva Malbec 2008

Petit verdot, carmenère en malbec. De vergeten blauwe druiven van de Bordeaux. Carmenère is momenteel zo'n beetje de nationale trots van Chili en van de malbec zie je meer Argentijnse wijnen dan Franse. Ik heb vandaag dan ook een Argentijnse geproefd en wel eentje van wijnhuis Sottano. Op het etiket prijkt "3S" wat staat voor de drie gebroeders Sottano; Diego, Pablo en Mauricio. Hun overgrootvader Don Fioravante kwam naar Mendoza in 1890 en inmiddels werkt dus de vierde generatie in de wijngaarden. Deze mono-cépage van de malbec komt van Lekkerkerker Tasty Wines Studio. Alcoholpercentage 14,5%. Tevens is op het etiket te lezen dat deze wijn "in tribute to" Ricardo Sottano is uitgebracht. Of dat betekent dat hun vader Ricardo inmiddels overleden is weet ik niet, op Google kan ik er in ieder geval niets over vinden. Ze hebben in ieder geval hun best gedaan om er geen gewoon "wijntje" van te maken. In het glas: helder fel rood met een magenta randje. Op de stille spiegel de houtopvoeding duidelijk merkbaar, na het walsen integreert deze in de wijn en komt voornamelijk een kruidig aroma naar boven. Met een zacht mondgevoel glijdt hij m'n mond binnen, het hout is inderdaad prachtig geïntegreerd in de wijn. Tannines 3 op een schaal van 5. Overheersende smaak van RIJP rood fruit, voornamelijk kersen. Je kunt duidelijk merken dat de Oude Wereld stijl nog steeds goed wordt gehanteerd. Het is echter geen "terroir-wijn" en van complexiteit moet-ie het ook niet echt hebben, maar het is zoveel beter dan al die laboratorium-wijnen uit bijvoorbeeld Zuid-Afrika en Australië. Ondanks het vrij hoge alcoholpercentage en het feit dat deze wijn uit de Nieuwe Wereld komt, is het een volle, maar een zeer elegante en subtiele wijn. Zelfs met 77% pure chocola bleef hij overeind!

Bocchino Barbera d'Asti Superiore DOC "Blincin Barrique" 2007

Dit exemplaar kreeg ik mee van Julian de Keijzer van Zibibbo. Losse flesprijs €19,25 alcoholpercentage 14,5%. Diep, intens donkerrood in het glas. Een volle, kruidige neus. Een fluwelig mondgevoel, tannines vrijwel afgebouwd. Houtrijping mooi in de wijn geïntegreerd. Aanwezig fruit rijpe kersen en pruimen, kruidigheid en een beetje venkel in de smaak. Megalange afdronk, langer dan mijn beschrijving maar ik heb er gewoonweg niets meer aan toe te voegen. Heerlijk!

Elephant Hill Hawkes Bay Merlot 2009

Ik waag me weer eens aan een wijn gemaakt van de merlot druif. Net als het hoofdpersonage in de film "Sideways" gaat mijn voorkeur uit naar pinot noir en laat ik merlot doorgaans links liggen. Deze proeffles was nog over van de New Zealand Wine Fair en werd mij ter beschikking gesteld door Melman Communications en is verkrijgbaar bij Pallas Wines. Percentage alcohol 13,5%. Diep magenta tot paars in het glas. Fruitig in de neus, bessen, rozenbottel, iets floraals ook. Precies zoals ik hem in de neus beschrijf, glijdt hij ook m'n mond binnen. Frisse smaak, vers rood fruit met niet teveel hoge zuren, precies goed, mooie balans. Laag in de tannines, 1 op een schaal van 5, wel redelijk drogend in de mond. Lengte van de afdronk 3 op een schaal van 5 en dat valt me alles mee, ik heb ze wel eens wateriger geproefd maar deze blijft redelijk lang hangen. De druiven waren goed rijp toen ze werden geplukt, niets groens te bespeuren in deze wijn. Het is een erg makkelijke en toegankelijke wijn, barstensvol vers fruit en mooi gevinifieerd. Zelfs verstokte merlot-haters zouden deze nog wel kunnen waarderen. Verwacht geen diepgang en complexiteit echter, deze wijn is puur op het fruit gemaakt.

Wijnacademie Vinologenopleiding: Les 9

Vandaag les 9 alweer op de Wijnacademie. Het ochtendproeven gaat nu zoals bij het proefexamen, vandaag nog met 8 wijnen waarover 10 vragen, binnenkort en ook op het proefexamen 12 wijnen waarover in totaal 18 vragen. Frank Jacobs drukt ons gelijk op het hart vooral niet overmoedig te worden wanneer je een goede score hebt behaald. Met beide benen op de grond blijven staan, want een volgend keer kun je er wel weer eens helemaal naast zitten. Vandaag was ik ook niet erg tevreden met mijn score. Wel 5 van de 8 wijnen, maar geen van de theorievragen goed. En ik heb dan ook net weer zo'n instinker: denk ik een Kopke colheita port uit 2005 in het glas te hebben zitten, blijkt dat dus theoretisch al helemaal niet te kunnen omdat die nog niet op de markt is van dat jaartal, want dit type tawny port van één enkel oogstjaar moet minimaal 7 jaar houtrijping ondergaan. Zo, ik denk: ik verwerk die theorie maar gelijk even in dit blog zodat ik het nooit meer ga vergeten! Wat er dan wel in het glas zat was de Elysium black muscat uit Californië, een dessertwijn die nota bene in het assortiment zit waar ik mee werk! Maar ja, ik had hem dan ook zelf nog nooit geproefd.

De middagsessie was de laatste keer dat we Frankrijk bezochten: Loire en Elzas dit keer. Wijndocent was Chris Alblas. Ook weer iemand die zijn sporen ruimschoots heeft verdiend in de wijnwereld. Aanvankelijk moest hij een beetje inkomen en leek het een vrij droge theorie-les te worden, tot op het punt dat hij het over wijn in het algemeen ging hebben. Opeens zag ik de passie en het vuur bij hem verschijnen en tegelijkertijd verscheen er een glimlach op m'n gezicht die de rest van de les erop bleef. Heerlijk vind ik dat wanneer iemand zo'n toewijding toont. Dan hoeft het bij mij nog niet eens over wijn te gaan, het is gewoon mooi om te zien wanneer iemand gepassioneerd kan vertellen over zijn eigen hobby of vakgebied. Het is dé reden waarom ik destijds als een blok ben gevallen voor wijn. Vanwege het verhaal eromheen en de passie waarmee Rob mij erover wist te vertellen.

Mooie karakteristieke wijnen kregen we te proeven uit de twee verschillende wijngebieden, waarbij vooral het restsuikergehalte bij de wijnen uit de Elzas voor veel wenkbrauw-gefrons zorgde. Laag waar je het hoger had verwacht en soms veel hoger daar waar je het lager had verwacht. Belangrijk daarbij is de balans. Wanneer zoet en zuur goed in evenwicht zijn kun je nog wel eens op het verkeerde been gezet worden. Vooral erg mooi vond ik de Paul Blanck WINECK SCHLOSSBERG Riesling Grand Cru 2007. Een wijn die Chris zelf vanuit de Elzas had meegenomen voor een prijs van €14,80: geen geld! De Jean-Marie Haag Vendanges Tardives Gewurztraminer 2007 op het eind vond zijn weg langs mijn slokpijp in plaats van naar de spuugbak, heerlijke dessertwijn met stroperig zoete tonen van ananas en honing. Het was weer een geslaagde les en een mooie afsluiter voor wat betreft Frankrijk. Op naar het eerste examen!

All that wine... and jazz: Bimhuis deel 2

De derde bijeenkomst alweer van deze combinatie kleine wijnimporteurs en jazz. De vorige keer was het op een zaterdag in Rotterdam en kon ik er niet bij zijn, maar wel deze zondag in het voor mij vertrouwde Bimhuis aan het IJ te Amsterdam. Volgens mij had zowel het publiek als de organisatie mijn vorige blog hierover gelezen, want ondanks het uitverkocht huis was het minder "crowded" dan de vorige keer en de geparfumeerde luchtjes van de bezoekers waren gematigder. Ook voor live jazz muziek was nu gezorgd maar pas ná de proeverij. Niet helemaal mijn muziekgenre dus bleef ik daar niet op wachten en vertrok alweer na het proeven van een boel wijnen, 43 maar liefst. Ook vandaag was iedereen weer razend enthousiast, zowel publiek als exposanten, uit alle reacties op te merken. D'r stond dan ook weer een hoop goede kwaliteit tussen. Kon ik de vorige keer alleen nog maar afgaan op m'n eigen smaak, heb ik nu al veel meer theoretische kennis en proefervaring waardoor het herkennen van kwaliteit me al beter af gaat.

Tafel 1 was gereserveerd voor de Champagnist Mark Haasdijk met zijn sprankelwijnen, hoe kan dat ook anders. De extra brut van Janisson-Baradon & Fils deed deze kwalificatie eer aan door inderdaad heel droog uit de hoek te komen. Een blend van meerdere jaargangen waarbij de 2005 jaargang 30% houtrijping had ondergaan, waarna deze met 2006 en 2007 werd gemixed. Ook de Legras & Haas Blanc de Blancs, 100% chardonnay dus, was mooi evenals de Millésime 2005 van hetzelfde huis. Een langdurige mousse en een volle en romige smaak. Ook de Rosé de Saignée van René Geoffroy van 100% pinot noir was erg mooi, eveneens langdurige mousse en mooi hoog zuur.

Bij tafel 2 stond Erwin Blezer van Good Grapes, de importeur van mooie Oostenrijkse wijnen, van wie ik ooit nog eens de beginselen heb bijgekregen van de wijnen uit Oostenrijk tijdens zijn workshop. Het vermelden waard is de Joiser Reben weiß 2008 van Markus Altenberger, een volle, witte blend van neuburger, chardonnay en gruner veltliner met een geraffineerde, elegante toon van de houtopvoeding. Gastronomisch vond ik ook de biologische pinot noir rosé 2010 van Weingut Herrenhof Lamprecht. Geen achterover-klok-rosé maar eentje waarbij je best een mooi gerecht mag uitkiezen.

Eén tafeltje verder stond "De Geluksdruif". Simpele website, niet op FaceBook, niet op Twitter, de eigenaar heet Olivier Schutte en hij heeft een neus voor mooie wijnen! Niet één land, één streek of één soort wijn voert hij, maar verschillende wijnen uit onder andere Duitsland, Oostenrijk, Italië en Frankrijk. Opvallend vond ik de muscat "Signature" 2009 van René Muré uit de Elzas. Een vol aroma welke een zoete wijn doet vermoeden, maar droog gevinifieerd. Maar dé ontdekking van vandaag vond ik toch wel de spätburgunder 2009 van Weingut Bernhart. Hij was vol en toch fruitig, fraaie houttoets en een mooi bittertje. Voor de prijs van €9,75 mag je deze absoluut niet laten liggen!

Bij tafel 4 weer een oude bekende van me: Roland Barenbrug van "Wijnen uit de Elzas". Ook hier weer mooie wijnen zoals de biologische Crémant d'Alsace Blanc de Noir van Clément Lissner. Heel appelig en mooie toast-tonen. De pinot noir Val St. Gregoire 2009 van Vins Schoenheitz was er eentje die Bourgognes naar de kroon steekt. Heel verrassend was de biodynamische Muscat Bollenberg 2007 van Valentin Zusslin. Aroma's van zoete honing en ananas, maar beendroog in de mond! Zo onverwacht dat het mij gewoon aan het lachen bracht. Heel mooi!

Tafel 5 was voor "Lekker Sapje" van Bernd Weeke. Daar vond ik vooral de biologische Kloster am Spitz Antonius 2006 van het druivenras blaufränkisch opvallend. Maar liefst 14% alcohol, maar toch lichtvoetig en fruitig. Smaken van kersen en voornamelijk kirsch heel evident. Ook gelijk maar even een mono-cépage van het ras graciano geproefd. Een Spaans inheems druivenras. Deze kwam van Heretat de Taverners, Valencia. Met z'n houtopvoeding en 14,5% alcohol een volle, warme wijn. Beetje lastig om de karakteristieken van de druif zelf er uit te halen echter.

Bij tafel 6 stond Julian de Keijzer van Zibibbo met zijn lieftallige assistente Petri ;-). Hier waren bij het wit vooral de 100% vernaccia's van Vagnoni opvallend. Eentje zonder en eentje mèt hout en het meest karakteristieke was de "bite" in de finale. Van Giuseppe Bocchino kwamen twee rode wijnen; één van 100% nebbiolo en de andere van 100% barbera. De nebbiolo geurend en smakend naar ingekookt, jammig fruit: krenten en kersen. Heerlijk! De barbera fluwelig in de mond ondanks z'n 14,5% alcohol en een mega afdronk. Van de laatste twee wijnen kreeg ik ter plekke een exemplaar van Julian die ik op een later tijdstip afzonderlijk zal bespreken op Wijn-Blog.

Tot slot tafel 7: Rhône Value Wines. M'n grote vriendin Marga van Winsen had haar uiterste best gedaan om de laatste indruk bij de bezoekers memorabel te maken en dat is haar gelukt! In totaal acht wijnen stonden er op de proeftafel, drie witte en vijf rode. Een prachtige opbouw waarbij elke volgende wijn de voorgaande weer wist te overtroeven. Sleutelwoord voor al deze wijnen was: VOL! Men stond elkaar daar te verdringen voor een paar slokken. Hele interessante conversaties vonden hier ook plaats en ik genoot ervan! Iedereen met een grote glimlach op het gezicht en kijkend naar de reactie van een ander wanneer deze een wijn in het glas had die zij al hadden geproefd. Heel snel noem ik even de 100% clairette van Mas Carlotte, de 100% viognier van Domaine Salel, de blend van 70% grenache, 25% carignan en 5% cinsault in de Saint Jean du Barroux La Source 2008 van mijn favoriete wijnboer Philippe Gimel en als afsluiter de blend van 80% mourvèdre en 20% grenache van Domaine Calendal. Een enorm volle en zwoele wijn met een minizoetje in de aanzet. Eentje waar je met je geliefde een hele avond van kan genieten bij een knapperend haardvuurtje.

Het was weer een geweldig goed geslaagd evenement. Prachtig verzorgd proefboekje, leuke sfeer en natuurlijk het belangrijkste: mooie wijnen en enthousiaste mensen die allemaal met een enorm elan over hun product vertellen.

Philipp Kuhn Pfalz 2008 Saint Laurent Réserve trocken

Het druivenras St. Laurent vind je voornamelijk in Oostenrijk, maar ook in Duitsland staat het aangeplant. De wijn van vandaag komt van weingut Philipp Kuhn uit de Pfalz. Dit exemplaar is mij door Rieslingpartners ter beschikking gesteld. Voor verkoopadressen kunt u een mail sturen. Alcoholpercentage 13% en deze wijn heeft houtopvoeding gehad. Dat laatste vind je in de wijn nauwelijks terug, het is mooi in de wijn geïntegreerd. M'n eerste wijn van het druivenras Saint Laurent, wat op z'n Germaans wordt geschreven als Sankt Laurent. In het glas is hij diep donkerrood. In de neus kersen, bessen, vers rood fruit. Het aroma roept bij mij de associatie op met Duitse spätburgunders. Het rode fruit komt ook weer in de smaak terug, alsook een "fris" bittertje. Het is sowieso een frisse wijn, niet te vol of log, maar toch heeft hij ook iets dropperigs, helemaal niet verkeerd. Dat beetje "drop" zorgt voor een mooie tegenhanger van de aanwezige zuren waardoor de balans erg mooi is. Ook zit er iets van een pepertje in. Ik weet niet of ik met deze St. Laurent nu alle eigenschappen van deze druif heb geproefd, eerder ervaar ik dat dit een in mijn ogen typische Duitse rode wijn is, zoals ik ze ken. Fris, fruitig, bittertje en spannend genoeg om ervan door te blijven drinken.

Côtes du Rhône Grande Réserve 2007

PLUS €4,99 alcoholpercentage 14% gebruikte druivenrassen niet vermeld. Deze wijn kwam uit de voorraad van mijn vader die eerder die week al hetzelfde exemplaar had gedronken, maar er niet zoveel aan vond. Dat terwijl 2007 een topjaar in het Rhône gebied was. Toch trokken we er eentje open bij de maaltijd. Dieprood in het glas met een paars randje. Op de stille spiegel een geur die ik omschrijf als natte vaatdoek maar ook een beetje stallucht. Na het walsen verdwenen deze geurtjes en kwam er een fris en zuiver aroma los. Rood fruit, bleekselderij, anijs en een beetje kruidnagel zijn de geuren die gedurende de maaltijd steeds weer op een ander moment in het glas zaten. Lage tannines, 2 op een schaal van 5. Het is een volle, warme wijn, sappig, niet te log. Licht dropperig in smaak en een bittertje in de finale. Een alleszins acceptabele wijn, zeg maar gerust lekker. Gelukkig vond mijn vader dat nu ook. Ik las toevallig vandaag op de site van Jancis Robinson nog hoe zij punten toekent aan de wijnen die ze proeft en daarbij heeft ze het ook over de verschillen in dezelfde wijn die kunnen variëren van fles op fles, van maand op maand, week op week en zelfs dag op dag. Het artikel is in het Engels en is HIER te lezen.

Pontificis 2008 Grenache-Syrah-Mourvèdre Vin de Pays d'Oc

Margaret Wines €7,00 alcoholpercentage 13% blendverhouding niet vermeld van mijn favoriete druivencombo: GSM. Dan komt-ie ook nog eens uit de Languedoc-Roussillon dus dan moet het wel heel gek lopen wil ik dit geen lekkere wijn gaan vinden. Bloedrood in het glas. Op de stille spiegel gelijk al kruidig, na het walsen komt er een bepaalde frisheid naar voren. Eerste aanzet is gelijk al een beetje droppig, trekdrop! Gelukkig zitten er ook voldoende zuren in. Hij is laag in de tannines, 2 op een schaal van 5. Ook duidelijk de kruidigheid van rozemarijn. Blijft lang in je slokpijp hangen. Zondoorstoofd zwart fruit, pruimen, bramen. Niet alleen voldoet hij helemaal aan mijn vooroordeel, gelukkig maar, hij komt ook nog eens bij mijn aanraders te staan.

Château Hostens-Picant Sainte-Foy Bordeaux AOC 2005

#Twitterproeverij. Woensdag 11 januari 2012 om 20:00 uur. Live twitterverslag met als thema: 2005. Een hele brede invulling is dus mogelijk zolang de wijn maar uit oogstjaar 2005 komt. Een topjaar in de Bordeaux en dat is wat ik vanavond dan ook opentrek. Tweets:

#Misschien te kort, maar slechts een kwartier geleden gekaraffeerd: Château Hostens-Picant Sainte-Foy Bordeaux AOC 2005. #Bij de Sligro vandaan voor €10,65 alcoholpercentage 14,5% maar liefst. #Een blend van de druivenrassen merlot 70%, cabernet franc 20% en cabernet sauvignon 10%. #Komt uit het uiterste puntje van de Entre-Deux-Mers en ligt 25 km ten westen van de stad Bergerac. #Op de stille spiegel meteen het gebruik van houten vaten merkbaar, maar mooi naar vanilletonen omgezet. #Eventjes walsen: de houttoon verdwijnt en integreert in de wijn. #Wat overblijft is iets boers maar ook de geur van een naaldbomenbos... da's apart! Eerste keer dat ik dat ruik in een wijn. #M'n eerste slok. Fris mondgevoel, houtopvoeding merkbaar maar niet overheersend. Moet nog langer openstaan denk ik zo. #Ongetwijfeld mede dankzij de 70% merlot voelt deze wat minder hard aan dan een "typische" Bordeaux'. #Nu komt er in de neus ook iets van eucalyptus door, iets wat ik altijd "stophoest" noem. #Het hout is nu vrijwel nergens meer te bekennen, mooi vind ik dat: die ontwikkeling in het glas. #Tannines 3 op een schaal van 5, redelijk aanwezige zuren nog, drogend in de mond. Ik ga proberen het fruit te ontdekken. #Jaja, zowaar zondoorstoofde pruimen, overrijpe kersen en bramen. Het zal toch niet waar zijn zeker! #Volgens mij zit ik hier m'n eerste Bordeaux te proeven die ik te pruimen vind! En dat allemaal LIVE nog wel! #Tannines stel ik één standje omhoog naar 4 op 5. Begint nu redelijk stroef op de tanden te worden. #Op aanraden van "Bordeaux op z'n best" dit exemplaar gekocht. Ben er zeer tevreden over. #Ontwikkeling, diepgang, fruit, bewaarpotentieel (hij kan best nog even blijven liggen). Ik hou het hierbij, ga nog even slikken... #Twexit.

Pic Saint Loup Languedoc AOC 2009

Vandaag blijven we net als gisteren nog even in de Languedoc met deze Pic Saint Loup. In Frankrijk gekocht bij de Carrefour voor €3,95 alcoholpercentage 13%, een blend van de druivenrassen syrah en grenache (noir), blendverhouding niet vermeld. Helder bloedrood in het glas met een paarse rand. Op de stille spiegel meteen al kruidig, rozemarijn en garrigue. Na het walsen komt er iets boers bij. Mooi fris, maar toch vol en kruidig in de mond. De rozemarijn is overduidelijk aanwezig. Licht bittertje in de afdronk. Zondoorstoofd fruit, een beetje tabak en leer. Voor mij weer eens een bevestiging dat er voor weinig geld mooie volle wijnen uit dit gebied (kunnen) komen. Dit is er zeker eentje van. Wauw!

Mythique Languedoc AOP blanc 2010

Bij de Carrefour in Frankrijk kocht ik deze wijn voor €3,59 die onder de paraplu van "Sud de France" wijnen vandaan komt, alcoholpercentage 13%, een blend van de witte druivenrassen grenache blanc en marsanne, verhoudingen niet vermeld. Twee typische druivenrassen voor het zuiden van Frankrijk, met name de Languedoc-Roussillon. Nauwelijks aromatisch. In m'n mond een beetje filmend, vettig. Fruit is moeilijk te benoemen, ik denk dat perzik er het dichtste bij komt. Hij is redelijk vol, zuurgraad niet bijzonder hoog, maar zeker geen vervelende wijn, minuscuul bittertje in de finale die geenszins kort is. Ik heb de indruk dat hij nog relatief lang met de schillen in contact is geweest of dat er op een oxidatieve wijze is gewerkt. Wat het ook is, het bevalt me! Ik denk zelfs dat hij na een jaartje of twee opleg nog iets meer karakter zal tonen, maar dat doet hij nu zelfs ook al. Mooi wijntje voor een mooi prijsje.

L'Instant Beaujolais Primeur 2011 C'est la vie!

Het is alweer even geleden dat de Beaujolais Primeur 2011 gepresenteerd werd, maar ik trek er nu nog even eentje open. Komt bij de Jumbo vandaan voor €3,29 alcoholpercentage 12%. Uiteraard fel magenta tot paars in het glas. Het aroma van framboos maar voornamelijk perendrups komt me tegemoet. Na het walsen komt er nog een beetje aardbei bij. Behoorlijk wat restzoet aanwezig en de perendrups komen ook in de smaak erg sterk naar voren. Als je me zou vertellen dat dit onlosmakelijk is verbonden met de macération carbonique, dan zou ik dat gelijk voor waarheid aannemen, want ook bij de Beaujolais-Villages Nouveau die ik op 17 november 2011 opentrok was dit te proeven. Mij bevalt die vinificatie-methode wel. Het levert een jonge, frisse, fruitige wijn op die weliswaar weinig diepgang en complexiteit heeft, maar wel lekker wegdrinkt. Als ik even niet mee zou weten wat ik open zou moeten trekken, val ik graag op dit soort wijn terug.

Codici Puglia IGT Bombino 2010

Ik had er nog nooit van gehoord: de bombino bianco. Ligt daar zomaar bij de Dirck III voor €2,69 een wijn van dit druivenras. Alcoholpercentage 12%. In de neus op de stille spiegel eerst de geur van gistcellen; getoast brood. Na het walsen gevolgd door het aroma van steenfruit en citrusfruit. Nauwelijks restzoet aanwezig, gelijk vrij drogend in de mond. In de smaak iets licht noterigs en ook weer dat brood. Qua fruit zeg ik peer en een beetje citroen en de zuurgraad is niet echt hoog, maar mollig is hij zeker niet. Er zit een goede balans in en een zekere mate van spanning. Voor die €2,69 zeker geen miskoop! Geschikt om mee te borrelen maar ook in combinatie met een fris voorgerecht zal deze geen slecht figuur slaan.

Le Chemin du Pigeonnier Bourgueil AOC 2010 Selection Complices de Loire

Ik blijf nog even in de Loire vandaag en op het etiket van de fles van vandaag staat te lezen dat voor deze wijn 100% cabernet franc druiven zijn gebruikt. Deze heb ik ook weer in Frankrijk gekocht bij de E.LeClerc voor €5,05 alcoholpercentage 13%. Mooi jeugdig paars in het glas. Fruitig in de neus, gelijk al spatten de kersen me tegemoet. Potloodslijpsel blijft in het aroma achterwege dit keer. Wat ik wel nog ruik is een beetje speculaas en ook hier weer dat boerse. Tannines slaan bij de eerste slok ook hier weer gelijk toe, ik denk voor dit druivenras typerend, hier zelfs de volle 5 punten op de schaal van 5. Het drogende effect valt echter nog wel mee. Het zijn ronde, rijpe tannines. Het aanwezige fruit zijn weer de pruimen en kersen, ook weer van het rijpe type. Oogstjaar 2010 is in mijn beleving wel een goed jaar in de Loire, althans voor de Saumur-Champigny en de Bourgeuil. Twee jaartjes opleg kunnen ze nog zeker wel hebben. Van de drie Loire wijnen die ik nu op rij heb geproefd, vind ik deze laatste de mooiste. Goed in balans en mooie smaken, maar ook hier geldt weer: het is zeker geen allemansvriend.

Domaine Moirin Saumur Champigny AOC 2010

Net als gisteren blijven we vandaag zowel in de Loire streek als bij de cabernet franc druif. Deze fles kocht ik in Frankrijk bij de Carrefour voor €5,64 alcoholpercentage 13%. Oogstjaar 2010, dus een stuk paarser in het glas. Het aroma behoorlijk primair en het potloodslijpsel toch ook hier weer merkbaar, gelukkig maar. Iets minder kruidig nu maar wel weer wat boerser. In de mond zijn de smaken beter in balans dan die van de Chinon van gisteren en het potloodslijpsel is ook hier wel weer te proeven maar beter geïntegreerd. Zuurgraad is nu ook wat aangenamer. Het fruit wat ik proef is wat meer zondoorstoofd: pruimen en kersen voornamelijk. Tannines zijn ook nu weer behoorlijk aanwezig, 4 op een schaal van 5. De cabernet franc druif is zeker geen allemansvriend maar heeft wel een herkenbaar eigen karakter. In deze wijn laat hij zich van z'n goeie kant zien en er zit een mooie balans in de wijn.

Le Fûtreau Chinon AOC 2008

M'n eerste mono-cépage wijn van de cabernet franc druif. Dat wil zeggen, volgens de AOC regels van Chinon moet er minimaal 95% cabernet franc in zitten en mag de rest aangevuld worden met cabernet sauvignon, maar ik ga even uit van één druivenras. Deze kocht ik bij de LIDL in Frankrijk voor €3,29 alcoholpercentage 12,5%. Helder dieprood in het glas met paarse tonen. Ik wil heel graag potloodslijpsel ruiken, dat hoort bij de cabernet franc, en gelukkig doe ik dat ook. Redelijk wat kruidigheid ook. In de mond komt gelijk dat potloodslijpsel naar voren, behoorlijk hoog in de tannines en vrij drogend in de mond. Zuurgraad is ook relatief hoog, maar wel goed in balans. Fruit is moeilijk te benoemen of het zouden rode bessen moeten zijn, geen overrijpe maar vroeg geplukt. Ik kan niet zeggen dat ik het een mooi glas wijn vind maar ik vind hem wel typerend voor de druif en de streek, voor zover ik dat laatste al kan stellen. Wat ik kan vinden via Google was 2008 in de Loire een niet al te best jaar, maar de kwaliteit verschilt natuurlijk ook nog per producent. Deze wijn won nog wel een gouden medaille op het "Concours des Vins du Val de Loire" in 2010, maar of dat nu zoveel zegt. Het meest complimenteuze wat ik erover kan zeggen is dat hij "typisch" is en laat ik het daarbij houden.

Stellenbosch Welmoed Cabernet Sauvignon 2009

Ik had zo m'n reserveringen bij deze wijn. Nieuwe Wereld, supermarkt tot 5 euro, houttoevoeging? Eens kijken of mijn vooroordeel weggenomen kan worden. AH €4,99 alcoholpercentage 14%. Het typische aroma van cederhout (sigarenkistje) is aanwezig, ook is daar iets van potloodslijpsel. Een lichte kruidigheid; rozemarijn. Ook in smaak komt het potloodslijpsel terug, iets wat ik eerder bij cabernet franc verwacht. Laag in de tannines, ook laag in het fruit echter. Beetje zwarte bessen maar de kruidigheid wint het van de fruitigheid. Er is wel een mooie zuurgraad, het is geen vervelend glas wijn. De balans slaat in mijn beleving echter iets te veel door naar de kruidigheid. Lengte van de afdronk krijgt een 2 op een schaal van 5. Het is een sappig glas en dat viel me alles mee.

Wijnacademie Vinologenopleiding: Les 8: Bordeaux

Vandaag mocht Xavier Kat van wijnkoperij Okhuysen de complete middagsessie wijden aan de Bordeaux. Waar andere docenten nog wel eens meerdere streken, soms meerdere landen, soms zelfs een compleet werelddeel tegelijk moeten behandelen, was er voor de Bordeaux maar liefst een half dagdeel ingeruimd. De vaste lezers van mijn blog weten dat ik er nog steeds niet zo veel aan vind: Bordeaux wijnen. Dat was dan ook de eerste vraag van Xavier en ik was zo'n beetje de enige die mijn hand opstak. En ik zat nog op de eerste rij ook! Het voelde een
beetje alsof ik bij Youp van 't Hek als enige de vraag "wie drinkt hier wel eens Buckler?" met "ja" had beantwoord. Gelukkig maakte ik gaandeweg de les wel enige slimme opmerkingen dus Xavier ontzag me een beetje. Als verdediging voerde ik aan dat ik alleen nog maar goedkope Bordeaux' heb geproefd. Het budget voor de wijnen van een les aan de Wijnacademie laat echter niet toe dat men twee klassen van in totaal 150 studenten een top Bordeaux kan laten proeven, dus ook nu werden er "budget-Bordeaux'" geschonken. Neemt niet weg dat daar kwalitatief goede wijnen tussen kunnen zitten, maar dan is er nog steeds die Bordeaux-stijl waar je niet omheen kunt en waar je van houdt of niet; ik dus niet. Ook deze les van Xavier kon me niet op andere gedachten brengen. De fotoreportage die Xavier liet zien van beroemde Châteaux uit de Bordeaux was wel heel sfeervol en bracht me in ieder geval wel in een goede stemming. Op het eind van de les was er nog een variant op het spelletje "petje op, petje af" met vragen over een Bordeaux die op dat moment in het glas zat. Bij de eerste vraag "linker- of rechteroever?" ging ik al gelijk de mist in. De winnares van vandaag, vorige les was het ook al een dame, bleef als enige over en won een exemplaar van deze wijn uit 1996. Dat het vandaag meer geluk dan wijsheid was maakt natuurlijk weinig uit, maar de vorige winnares wist zelfs de correcte complete naam van de wijn te vermelden! Xavier wist in ieder geval iedereen tot het eind te boeien en dat lag meer aan hemzelf en zijn wijze van vertellen dan aan de lesstof. Niet dat de Bordeaux geen interessante theorie is, begrijp me niet verkeerd, maar ja... die wijnen, hè. Maar ik blijf stug volhouden hoor! Ik heb onlangs weer 12 flessen gekocht die in het boekje "de Bordeaux op z'n best" werden aanbevolen. Zou er daar dan misschien eentje tussen zitten...?

Waipara Hills Marlborough Sauvignon Blanc 2011

De New Zealand Wine Fair vond plaats op 14 november 2011 maar ik kon daar niet bij zijn. Dankzij Melman Communications kon ik toch nog beschikken over een aantal flessen wijn die over bleken te zijn na het evenement. De eerste die ik ga bespreken is deze sauvignon blanc van Waipara Hills. Alcoholpercentage 13% verkoopprijs zal zo rond de €15,- moeten liggen. Wat meteen opvalt ten opzichte van de sauvignon blancs uit Nieuw Zeeland die ik al eerder heb geproefd, is dat deze een stuk minder "groen" is. Geen aroma van maïs en asperges dit keer, maar van tropisch fruit: ananas hoofdzakelijk. Lang niet zo stuivend voor een sauvignon blanc en ook niet meteen buxus in het aroma, dit komt pas na een kwartiertje opwarmen. In smaak komt de buxus weer wel duidelijker naar voren. De aanzet is licht zoetjes, ook hier komt die ananas meteen tot uitdrukking, meteen gevolgd door een enorm hoog zuur. Heerlijk knisperend fris, ik had niet anders verwacht, want zo hoort sauvignon blanc te zijn. Uitstekend begeleider van allerlei soorten zeebewoners, of dat nu vis, krab, kreeft, oesters of mosselen zijn, en van frisse salades. Ook geschikt voor bij harde kazen.