Vandaag de laatste avond gehad van de cursus SWEN-2. Bij het proeven stonk ik erin bij de laatste pinot noir. Je kon kiezen tussen een Italiaanse 2008 en een Duitse 2009. Ik had gelijk al bij de proefnotities geschreven, dat ik dacht dat het hier om een spätburgunder zou gaan, maar het bleek de Italiaan te zijn. Waar had ik het aan kunnen zien? Hij begon al iets oranje te worden aan de randjes en dat duidt op meer ouderdom. De pinot noir van vandaag komt uit Nieuw Zeeland, waar doorgaans mooie dingen vandaan komen. Ook van deze wijn had ik de 2008 editie al eerder beschreven, maar was toen wel erg summier. Ook schreef ik toen dat ik een houtsmaak meende te proeven, maar achteraf denk ik dat ik toen nog niet zo heel analytisch aan het proeven was, als dat nu het geval is. Bij deze 2009 is daar, naast de typische heldere rode kleur, ook weer die typische PN-neus. Fruit, aardbei komt uit het glas omhoog. Ik meen het bittertje van de schillen van citrusvruchten ook zelfs al te kunnen ruiken. In de aanzet een licht zoetje, de fruitigheid komt overeen met de verwachting van dat aroma, en inderdaad ook weer dat bittertje in de afdronk, alhoewel deze wat milder is dan de bitters in een spätburgunder. Wat karakteristiek is voor déze pinot noir, is dat hij in de afdronk ook redelijk branderig is op de tong. Het alcoholpercentage is 13,5%, een half procent hoger dan die van 2008. Prijs en plaats van aankoop zijn ook nog steeds identiek: €6,99 bij AH. De informatie op het achteretiket echter vind ik weer overdreven: volle body, donkere bessen, rijpe pruim en chocola. Volgens mij hebben ze het etiket per ongeluk verwisseld met die van een andere wijn, want ten eerste klopt het niet, en ten tweede kan die beschrijving mijns inziens nooit op een pinot noir slaan. Wat er ín de fles zat was overigens zeer correct en lekker. Hij werd geserveerd met lamsgehakt, haricots vert en zoete aardappelblokjes met frisse yoghurtdressing, te huize "Chez François".
18 april 2011
Flaxbourne Marlborough/Otago Pinot Noir 2009
Vandaag de laatste avond gehad van de cursus SWEN-2. Bij het proeven stonk ik erin bij de laatste pinot noir. Je kon kiezen tussen een Italiaanse 2008 en een Duitse 2009. Ik had gelijk al bij de proefnotities geschreven, dat ik dacht dat het hier om een spätburgunder zou gaan, maar het bleek de Italiaan te zijn. Waar had ik het aan kunnen zien? Hij begon al iets oranje te worden aan de randjes en dat duidt op meer ouderdom. De pinot noir van vandaag komt uit Nieuw Zeeland, waar doorgaans mooie dingen vandaan komen. Ook van deze wijn had ik de 2008 editie al eerder beschreven, maar was toen wel erg summier. Ook schreef ik toen dat ik een houtsmaak meende te proeven, maar achteraf denk ik dat ik toen nog niet zo heel analytisch aan het proeven was, als dat nu het geval is. Bij deze 2009 is daar, naast de typische heldere rode kleur, ook weer die typische PN-neus. Fruit, aardbei komt uit het glas omhoog. Ik meen het bittertje van de schillen van citrusvruchten ook zelfs al te kunnen ruiken. In de aanzet een licht zoetje, de fruitigheid komt overeen met de verwachting van dat aroma, en inderdaad ook weer dat bittertje in de afdronk, alhoewel deze wat milder is dan de bitters in een spätburgunder. Wat karakteristiek is voor déze pinot noir, is dat hij in de afdronk ook redelijk branderig is op de tong. Het alcoholpercentage is 13,5%, een half procent hoger dan die van 2008. Prijs en plaats van aankoop zijn ook nog steeds identiek: €6,99 bij AH. De informatie op het achteretiket echter vind ik weer overdreven: volle body, donkere bessen, rijpe pruim en chocola. Volgens mij hebben ze het etiket per ongeluk verwisseld met die van een andere wijn, want ten eerste klopt het niet, en ten tweede kan die beschrijving mijns inziens nooit op een pinot noir slaan. Wat er ín de fles zat was overigens zeer correct en lekker. Hij werd geserveerd met lamsgehakt, haricots vert en zoete aardappelblokjes met frisse yoghurtdressing, te huize "Chez François".
