Gisteren had ik, zonder het te weten, mijn eigen 1 april grap voor vandaag voorbereid. Mijn excel-sheet met nog te drinken wijnen doorspittend, al zoekende naar een witte wijn, had ik er eentje geselecteerd, uit mijn wijnkast gepakt en in de koelkast gezet. Vandaag haalde ik deze uit de koelkast, pakte een glas welke ik altijd voor witte wijn gebruik, schonk in en... er kwam rode wijn uit! Dat zag er echt heel vreemd uit, wanneer je wit verwacht. Aan de fles lag het niet; deze was echt heel erg donker, dus dat had al een indicatie kunnen zijn. Aan mijn excel sheet lag het ook niet; rood en pinotage stond er duidelijk vermeld. Ik denk dat ik gisteren gewoon even dubbel zag. Hoe dan ook, de rode wijn was goed gekoeld, ik schat zo'n 11° à 12°. Dan wil ik gelijk weten hoe dat smaakt ook. En dat viel op zich nog niet eens tegen. Allereerst de neus: die leek heel erg sterk op die van een Duitse spätburgunder, zelfs het typische bittertje kon ik ruiken. Deze kwam ook nog eens terug in de afdronk. Aardbei, framboos, veel rood fruit. Heel even lijkt het op de kenmerken van een gekoelde gamay wijn. Naarmate hij opwarmt, neemt de kruidigheid toe en lijkt de vergelijking met een Duitse spätburgunder zelfs helemaal op te gaan. Dat klinkt ook erg aannemelijk, wanneer je weet dat spätburgunder Duits is voor pinot noir, en de pinotage druif een kruising is tussen de cinsault en de pinot noir. In Zuid-Afrika wordt de cinsault "hermitage" genoemd, vandaar de naam pinotage. De cinsault heb ik verder nog geen ervaring mee, maar dat de pinot noir verwant is aan deze pinotage is overduidelijk. Deze wijn haalde ik bij de AH voor €3,49 alcoholpercentage 14%. Ik ben heel positief te spreken over deze Nieuwe Wereld wijn die smaakt, niet alsof die "gemaakt" is, maar alsof het een echte terroir-wijn is.
01 april 2011
Swartland Winery Pinotage 2009
Gisteren had ik, zonder het te weten, mijn eigen 1 april grap voor vandaag voorbereid. Mijn excel-sheet met nog te drinken wijnen doorspittend, al zoekende naar een witte wijn, had ik er eentje geselecteerd, uit mijn wijnkast gepakt en in de koelkast gezet. Vandaag haalde ik deze uit de koelkast, pakte een glas welke ik altijd voor witte wijn gebruik, schonk in en... er kwam rode wijn uit! Dat zag er echt heel vreemd uit, wanneer je wit verwacht. Aan de fles lag het niet; deze was echt heel erg donker, dus dat had al een indicatie kunnen zijn. Aan mijn excel sheet lag het ook niet; rood en pinotage stond er duidelijk vermeld. Ik denk dat ik gisteren gewoon even dubbel zag. Hoe dan ook, de rode wijn was goed gekoeld, ik schat zo'n 11° à 12°. Dan wil ik gelijk weten hoe dat smaakt ook. En dat viel op zich nog niet eens tegen. Allereerst de neus: die leek heel erg sterk op die van een Duitse spätburgunder, zelfs het typische bittertje kon ik ruiken. Deze kwam ook nog eens terug in de afdronk. Aardbei, framboos, veel rood fruit. Heel even lijkt het op de kenmerken van een gekoelde gamay wijn. Naarmate hij opwarmt, neemt de kruidigheid toe en lijkt de vergelijking met een Duitse spätburgunder zelfs helemaal op te gaan. Dat klinkt ook erg aannemelijk, wanneer je weet dat spätburgunder Duits is voor pinot noir, en de pinotage druif een kruising is tussen de cinsault en de pinot noir. In Zuid-Afrika wordt de cinsault "hermitage" genoemd, vandaar de naam pinotage. De cinsault heb ik verder nog geen ervaring mee, maar dat de pinot noir verwant is aan deze pinotage is overduidelijk. Deze wijn haalde ik bij de AH voor €3,49 alcoholpercentage 14%. Ik ben heel positief te spreken over deze Nieuwe Wereld wijn die smaakt, niet alsof die "gemaakt" is, maar alsof het een echte terroir-wijn is.
