Zoals aangekondigd zou ik vandaag een mini proeftest houden. Ik had vier witte wijnen geselecteerd. Eén daarvan zou ik vandaag voor het eerst proeven, alhoewel ik de 2008 versie al eerder had geproefd. Eén ervan had ik gisteren geproefd, en de twee andere had ik ook al veel eerder geproefd. Het ging om de
Maison Thomas-Bassot Chablis 2009, de
Maison Thomas-Bassot Mâcon-Villages Chardonnay 2009, de
Bourgogne Chardonnay 2008 en de
Pfalz Riesling 2009. Ik heb de laatste paar dagen veel opgezocht op internet over de proefmethodes van de wijnacademie en zal waarschijnlijk wel meer van dit soort blinde tests gaan houden, omdat deze methode ook tijdens de vinologenopleiding wordt gehanteerd. Vandaag had ik het mezelf niet makkelijk gemaakt, tenminste, dat schat ik zo in. De riesling is misschien de vreemde eend in de bijt, maar wanneer je goed analytisch gaat proeven, vind je eigenlijk in elke wijn wel een zoetje, daar waar deze in de riesling wat duidelijker naar voren komt. Mijn vrouw schonk de glazen in, en legde de nummertjes bij de glazen en de flessen, die voor mij uit het zicht stonden. Uiteraard wist ik wel welke wijnen ik zou gaan drinken, pardon, proeven, want bij deze test zou ik de wijnen ook weer uitspugen. Allereerst bekeek ik elke kleur. Daarbij viel op dat er eentje uitsprong, die donkerder en meer geel-goud was, terwijl de rest lichter was, en geel met een zweem groen gekleurd. Die donkerdere kleur kan al een indicatie zijn voor ouderdom. Als eerste haalde ik toch wel de riesling er uit. De abrikoos smaak en de zoetere geur/smaak verried hem, ondanks dat deze wijn voldoende, zoniet best veel, zuren bevat. Als tweede viel de chardonnay uit 2008, mede door de kleur. Bleven over twee wijnen die qua kleur en geur vrijwel hetzelfde waren. Maar dankzij de mineraliteit van de chablis, wist ik deze ook van elkaar te onderscheiden.
Resultaat: ik had ze alle vier goed geraden, of liever: gereduceerd en gededuceerd, want zo werkt dat proces. Ik moet zeggen dat ik best trots op mezelf was en het stemt me hoopvol voor de op handen zijnde vinologenopleiding. Misschien dat ik een beetje op de zaken vooruit loop; ik moet tenslotte nog eerst het wijncertificaat halen, welke mijn toegangskaartje is voor de opleiding.
Zoals aangekondigd zou ik vandaag een mini proeftest houden. Ik had vier witte wijnen geselecteerd. Eén daarvan zou ik vandaag voor het eerst proeven, alhoewel ik de 2008 versie al eerder had geproefd. Eén ervan had ik gisteren geproefd, en de twee andere had ik ook al veel eerder geproefd. Het ging om de Maison Thomas-Bassot Chablis 2009, de Maison Thomas-Bassot Mâcon-Villages Chardonnay 2009, de Bourgogne Chardonnay 2008 en de Pfalz Riesling 2009. Ik heb de laatste paar dagen veel opgezocht op internet over de proefmethodes van de wijnacademie en zal waarschijnlijk wel meer van dit soort blinde tests gaan houden, omdat deze methode ook tijdens de vinologenopleiding wordt gehanteerd. Vandaag had ik het mezelf niet makkelijk gemaakt, tenminste, dat schat ik zo in. De riesling is misschien de vreemde eend in de bijt, maar wanneer je goed analytisch gaat proeven, vind je eigenlijk in elke wijn wel een zoetje, daar waar deze in de riesling wat duidelijker naar voren komt. Mijn vrouw schonk de glazen in, en legde de nummertjes bij de glazen en de flessen, die voor mij uit het zicht stonden. Uiteraard wist ik wel welke wijnen ik zou gaan drinken, pardon, proeven, want bij deze test zou ik de wijnen ook weer uitspugen. Allereerst bekeek ik elke kleur. Daarbij viel op dat er eentje uitsprong, die donkerder en meer geel-goud was, terwijl de rest lichter was, en geel met een zweem groen gekleurd. Die donkerdere kleur kan al een indicatie zijn voor ouderdom. Als eerste haalde ik toch wel de riesling er uit. De abrikoos smaak en de zoetere geur/smaak verried hem, ondanks dat deze wijn voldoende, zoniet best veel, zuren bevat. Als tweede viel de chardonnay uit 2008, mede door de kleur. Bleven over twee wijnen die qua kleur en geur vrijwel hetzelfde waren. Maar dankzij de mineraliteit van de chablis, wist ik deze ook van elkaar te onderscheiden.
Resultaat: ik had ze alle vier goed geraden, of liever: gereduceerd en gededuceerd, want zo werkt dat proces. Ik moet zeggen dat ik best trots op mezelf was en het stemt me hoopvol voor de op handen zijnde vinologenopleiding. Misschien dat ik een beetje op de zaken vooruit loop; ik moet tenslotte nog eerst het wijncertificaat halen, welke mijn toegangskaartje is voor de opleiding.
