Vandaag was de jubileumproeverij van Vinoblesse in het restaurant Groot Kievitsdal te Baarn. Het jubileum betreft het 25-jarig bestaan alweer van Vinoblesse. Begonnen als een kring van wijnvrienden, werd met de komst van Marc Collard en Tjitske Brouwer in 1986 wijnkoperij Vinoblesse geboren. Zie voor meer info hun
site. Vanwege de verwachte opkomst werd de proeverij opgedeeld in twee sessies van elk twee uur. Ruim voldoende overigens om alle uitgestalde wijnen, wanneer je dat zou willen, te proeven. Toen de drukte in de eerste sessie redelijk vorm begon aan te nemen, nam Tjitske haar kans waar om er een welkomstwoord tussen te krijgen.
Zij is overigens één van de slechts drie Magisters Vini die Nederland rijk is. De hoogst haalbare wijntitel in Nederland, vergelijkbaar met de mondiaal meer bekende titel "Master of Wine". De locatie van de proeverij was schitterend gelegen, de zaal was ruim en de indeling van alle tafels was goed doordacht. Inschenken gebeurde bij de proeftafels en voor het uitspugen, moest je een paar stappen naar achteren doen. Ook het brood en water was weer op aparte tafels te vinden. Een opzet waar menig organisator van proeverijen een voorbeeld aan kan nemen. Op deze manier voorkom je opstoppingen van mensen die proeven, spugen, spoelen, eten en schrijven. Want geschreven en ook gesproken werd er. Hier kwamen mijns inziens meer wijnkenners op af dan bij de gemiddelde proeverij. Proefnotities werden genoteerd, er werd gediscussieerd en naast ondergetekende, was er ook een collega aanwezig die zijn notities na elk glas noteerde in een excelsheet op zijn netbook. Hij schrijft voor Perswijn en de Wijnalmanak.
Ikzelf heb mij vandaag beperkt tot "slechts" 22 wijnen. Ik was zoals gewoonlijk begonnen met een rondje wit, maar lang niet allemaal. Er stond een Duits wijnhuis met een stuk of 7 verschillende rieslings. Bij hem heb ik er bijvoorbeeld maar ééntje geproefd. Een witte wijn die ik wel moest proeven was een Meursault. Met mijn budget drink je die niet elke dag. Gemaakt van de chardonnay druif en een behoorlijke bak hout, maar in deze wijn kon ik die houtrijping nog wel waarderen. Voor wat betreft rood moest ik natuurlijk even de Châteauneuf-du-Pape proeven. Bij de proeftafel hadden ze deze fles echter ónder de tafel gezet. Lachend verklaarden ze dat ze die verstopt hadden omdat men er echt naar moet vragen. Deze wijn had een bijzonder effect op mijn huig. Thuis moest ik even navragen hoe dat lichaamsdeel ook weer heet. Ik had opgeschreven: lelletje aan je gehemelte. Die van mij houdt namelijk een bepaalde smaak vast, alsof die erop geplakt blijft. En dat doet-ie gelukkig alleen met aangename smaakjes. Ik had het al eerder ervaren met een bepaalde Spaanse wijn, en nu ook met deze. De wijn zelf was zeer fruitig, geen houtopvoeding, cassis en kers voerden de boventoon. Overigens werden er ook masterclasses gegeven op de eerste etage. Een kijkje achter de filosofie van bepaalde wijnen en producenten. Ook kon je daar bijvoorbeeld drie verschillende Meursaults proeven, of drie Châteauneufs-du-Pape van verschillende jaren. Kortom voor elk wat wils, ook voor de gevorderde proever.
Zij is overigens één van de slechts drie Magisters Vini die Nederland rijk is. De hoogst haalbare wijntitel in Nederland, vergelijkbaar met de mondiaal meer bekende titel "Master of Wine". De locatie van de proeverij was schitterend gelegen, de zaal was ruim en de indeling van alle tafels was goed doordacht. Inschenken gebeurde bij de proeftafels en voor het uitspugen, moest je een paar stappen naar achteren doen. Ook het brood en water was weer op aparte tafels te vinden. Een opzet waar menig organisator van proeverijen een voorbeeld aan kan nemen. Op deze manier voorkom je opstoppingen van mensen die proeven, spugen, spoelen, eten en schrijven. Want geschreven en ook gesproken werd er. Hier kwamen mijns inziens meer wijnkenners op af dan bij de gemiddelde proeverij. Proefnotities werden genoteerd, er werd gediscussieerd en naast ondergetekende, was er ook een collega aanwezig die zijn notities na elk glas noteerde in een excelsheet op zijn netbook. Hij schrijft voor Perswijn en de Wijnalmanak.
Ikzelf heb mij vandaag beperkt tot "slechts" 22 wijnen. Ik was zoals gewoonlijk begonnen met een rondje wit, maar lang niet allemaal. Er stond een Duits wijnhuis met een stuk of 7 verschillende rieslings. Bij hem heb ik er bijvoorbeeld maar ééntje geproefd. Een witte wijn die ik wel moest proeven was een Meursault. Met mijn budget drink je die niet elke dag. Gemaakt van de chardonnay druif en een behoorlijke bak hout, maar in deze wijn kon ik die houtrijping nog wel waarderen. Voor wat betreft rood moest ik natuurlijk even de Châteauneuf-du-Pape proeven. Bij de proeftafel hadden ze deze fles echter ónder de tafel gezet. Lachend verklaarden ze dat ze die verstopt hadden omdat men er echt naar moet vragen. Deze wijn had een bijzonder effect op mijn huig. Thuis moest ik even navragen hoe dat lichaamsdeel ook weer heet. Ik had opgeschreven: lelletje aan je gehemelte. Die van mij houdt namelijk een bepaalde smaak vast, alsof die erop geplakt blijft. En dat doet-ie gelukkig alleen met aangename smaakjes. Ik had het al eerder ervaren met een bepaalde Spaanse wijn, en nu ook met deze. De wijn zelf was zeer fruitig, geen houtopvoeding, cassis en kers voerden de boventoon. Overigens werden er ook masterclasses gegeven op de eerste etage. Een kijkje achter de filosofie van bepaalde wijnen en producenten. Ook kon je daar bijvoorbeeld drie verschillende Meursaults proeven, of drie Châteauneufs-du-Pape van verschillende jaren. Kortom voor elk wat wils, ook voor de gevorderde proever.
