Locatie: het Bimhuis te Amsterdam. Gewapend met m'n nieuwe ov-chipkaart is het BOB -en parkeerprobleem in één klap opgelost. Het waren uiteindelijk 71 wijnen die op de negen verschillende proeftafels uitgestald stonden en geproefd konden worden. Ik heb er zelf 65 geproefd. Een aantal sprankels en een aantal houtgelagerde wijnen heb ik overgeslagen.
Op de achtergrond klonk "the sound of jazz". Als je op de aankondiging af zou gaan, had ik eerder een live jam-sessie verwacht, maar in plaats daarvan had men een cd opgezet. Eerlijk gezegd kwam ik dan ook niet voor de muziek. En wanneer er een live band geweest zou zijn, zou er waarschijnlijk voor vijftig man minder plek zijn geweest. Nu was de entree beperkt tot 200 man. En dat was ook echt voldoende. Vroeg op de middag kon iedereen achter de stands nog zijn verhaaltje doen bij de wijn die men schonk, maar later die middag was men alleen nog maar bezig met uitschenken. Wel nog een tip voor de, gelukkig in grote getale, aanwezige dames (en misschien sommige heren): liever geen parfum gebruiken AUB. Af en toe werd het ruiken van de wijnen bemoeilijkt door een wolk van allerlei zoete bloemetjes in alcohol, en het waren echt niet de wijnen.
De kwaliteit van de gepresenteerde wijnen was zeker goed te noemen, en sommige hadden zelfs een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding, maar het aantal verrassingen voor mij was beperkt. Persoonlijk ben ik blij eindelijk eens een wijn gevonden te hebben die naar kattenpis rook. Ik zou verwacht hebben dit aroma bij een sauvignon blanc te treffen, maar ik mocht hem ervaren bij een Côtes du Rhône blanc 2008. Een blend van 50% grenache blanc en 50% clairette druiven. Dit was bij de stand van
Rhône Value Wines. Hier was ik ook verrast met het aroma van de La Ponce 2009. Een rode wijn van 70% grenache noir en 30% syrah, maar als ik blind geroken zou hebben, zou ik zweren dat het een witte wijn zou zijn geweest. Om een uurtje of vijf vertrok ik weer, alcohollucht uit al m'n poriën ademend, zwarte lippen en tanden alsof ik vijf zakken drop op had. Tja, het blijft zwaar werk natuurlijk.
Ik vond het al met al een zeer geslaagde proeverij, maar het aantal vierkante meters had wel wat hoger gemogen. Ook was er het gemis van live muziek, het had zeker sfeerverhogend gewerkt. Wat me positief verraste was het publiek. Een gemêleerd gezelschap met heel veel jongeren. En ze waren stuk voor stuk echt geïnteresseerd. Driftig hun proefnotities in het boekje krabbelend. De tijd dat wijnproeven alleen voor oude, grijze heren in driedelig pak was, is voorbij. Wijn is hip, wijn mag weer! Vive le vin!
Locatie: het Bimhuis te Amsterdam. Gewapend met m'n nieuwe ov-chipkaart is het BOB -en parkeerprobleem in één klap opgelost. Het waren uiteindelijk 71 wijnen die op de negen verschillende proeftafels uitgestald stonden en geproefd konden worden. Ik heb er zelf 65 geproefd. Een aantal sprankels en een aantal houtgelagerde wijnen heb ik overgeslagen.
Op de achtergrond klonk "the sound of jazz". Als je op de aankondiging af zou gaan, had ik eerder een live jam-sessie verwacht, maar in plaats daarvan had men een cd opgezet. Eerlijk gezegd kwam ik dan ook niet voor de muziek. En wanneer er een live band geweest zou zijn, zou er waarschijnlijk voor vijftig man minder plek zijn geweest. Nu was de entree beperkt tot 200 man. En dat was ook echt voldoende. Vroeg op de middag kon iedereen achter de stands nog zijn verhaaltje doen bij de wijn die men schonk, maar later die middag was men alleen nog maar bezig met uitschenken. Wel nog een tip voor de, gelukkig in grote getale, aanwezige dames (en misschien sommige heren): liever geen parfum gebruiken AUB. Af en toe werd het ruiken van de wijnen bemoeilijkt door een wolk van allerlei zoete bloemetjes in alcohol, en het waren echt niet de wijnen.
De kwaliteit van de gepresenteerde wijnen was zeker goed te noemen, en sommige hadden zelfs een zeer goede prijs/kwaliteit verhouding, maar het aantal verrassingen voor mij was beperkt. Persoonlijk ben ik blij eindelijk eens een wijn gevonden te hebben die naar kattenpis rook. Ik zou verwacht hebben dit aroma bij een sauvignon blanc te treffen, maar ik mocht hem ervaren bij een Côtes du Rhône blanc 2008. Een blend van 50% grenache blanc en 50% clairette druiven. Dit was bij de stand van Rhône Value Wines. Hier was ik ook verrast met het aroma van de La Ponce 2009. Een rode wijn van 70% grenache noir en 30% syrah, maar als ik blind geroken zou hebben, zou ik zweren dat het een witte wijn zou zijn geweest. Om een uurtje of vijf vertrok ik weer, alcohollucht uit al m'n poriën ademend, zwarte lippen en tanden alsof ik vijf zakken drop op had. Tja, het blijft zwaar werk natuurlijk.
Ik vond het al met al een zeer geslaagde proeverij, maar het aantal vierkante meters had wel wat hoger gemogen. Ook was er het gemis van live muziek, het had zeker sfeerverhogend gewerkt. Wat me positief verraste was het publiek. Een gemêleerd gezelschap met heel veel jongeren. En ze waren stuk voor stuk echt geïnteresseerd. Driftig hun proefnotities in het boekje krabbelend. De tijd dat wijnproeven alleen voor oude, grijze heren in driedelig pak was, is voorbij. Wijn is hip, wijn mag weer! Vive le vin!
