E. Guigal AOC Crozes-Hermitage 2016

De normale prijs voor deze fles van bijna zeventien euro vind ik persoonlijk wat aan de stevige kant. Ik ken echter de uitstekende reputatie van de wijnmaker en wanneer er dan een 35% kortingssticker opgeplakt zit, ben ik niet te beroerd om hem toch eens aan de tand te voelen. Laat ik maar meteen met de conclusie komen dat de €11,04 die ik er nu voor heb betaald een prijs is die goed in verhouding is tot de kwaliteit van de wijn. Daar is overigens helemaal niets mis mee maar ik mis de WoW-factor. Een fruitig aroma, kersen, een likje vanille, malo. Precies dat komt ook terug in de smaak aangevuld met een wat vlezig en aards toontje in de afdronk. Droog, voldoende zuren, wat rauwe tannines (2 uit 5) iets drogend op het tandvlees, geen hoge smaakintensiteit, geen lange afdronk. Een verschrikkelijk degelijke wijn en dat staat me juist wat tegen. Een wijn in een confectiepak. Niet funky genoeg naar mijn smaak. Alcohol is 13%, 24 maanden rust in Frans eikenhout, verkrijgbaar bij onder meer de Albert Heijn.

Château Brown AOC Pessac-Léognan 2005

De oudste wijn uit m'n collectie en uiteraard is oogstjaar 2005 uit de Bordeaux nog helemaal niet oud. Dat weet ik ook wel maar soms heb je gewoon ergens zin in en vandaag is dat in Château Brown. Eerder proefde ik al oogstjaar 2004 waarbij ik zeer stellig was dat ik de 2005 pas op z'n vroegst in 2023 zou openen. Indien u zelf nog zo'n exemplaar in huis heeft: even geduld uitoefenen en gewoon wachten. Mits u van "oude" wijnen houdt. Aan de kleur zou je nog niet bevroeden dat je met een "belegen" wijn van doen hebt. Intens rood, diepte 4 uit 5, lichtjes uitlopend naar baksteen in de rand van de tong, iets nevelig. In de neus hout, koffie, chocolade, teer, leer, krenten, tutti-frutti, gedroogde zwarte pruimen, tertiaire tonen en zeer complex. In de mond droog, rijpe en afgeronde tannines, iets drogend op het tandvlees (3 uit 5), fijne zuren, lange afdronk. Intense smaak, droppig, gedroogde zwarte pruim, hout, sappig, fris, salmiak. Het lijkt alsof hij op dit moment tussen twee werelden in hangt. Links was het fruit, dat punt zijn we toch wel net gepasseerd. Rechts is de complexiteit van het ouderen, dat punt hebben we eigenlijk nog (lang) niet bereikt. Fruit krijg je niet meer terug dus nog zo'n tien tot vijftien jaar laten rusten is mijn devies. Openen in 2029 dus, mits bewaard onder de juiste omstandigheden. Alcohol is 13,5%, twaalf tot vijftien maanden in Frans eikenhout waarvan 40% nieuw, 40% tweedejaars en 20% derdejaars, druivenrassen cabernet sauvignon 60%, merlot 35% en petit verdot 5%. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Niepoort DOC Bairrada Quinta de Baixo 'Lagar de Baixo' Baga 2015

Volgens mij had ik geleerd en vernomen dat wijnen van de druif baga uit de DOC Bairrada uitstekend geschikt zijn om te ouderen. Toch kreeg ik het advies van iemand die het weten kan om dit bewuste exemplaar uit dit oogstjaar snel te openen. Ik twijfel niet aan zijn oordeel aangezien we het over wijn heel vaak met elkaar eens zijn, dus vandaag trek ik deze fles open. Eventjes licht koelen voordat ik hem inschenk. Helder in het glas, intensiteit 2 uit 5, felrood tot magenta. Een licht "stalletje" op de stille spiegel, na het walsen met het glas komt het fruit naar boven. Zure kersen, rode bessen, aardbeienconfiture, rabarber, rozenbottel. Machtig mooi aroma met behoorlijk wat diepte. Heel in de verte doet-ie me ook wat aan pinot noir denken. Aangenaam mondgevoel, kurkdroog, fijne zuren, heerlijk bittertje, nauwelijks tannines (1 uit 5), beetje stroef op de tanden, sappig, speekselopwekkend, medium lengte in de afdronk. Gemiddeld intense smaak, rode bessen, aardbei, zure kers, rode grapefruit, limoen. Ik blijf maar inschenken en dat is een goed teken. Mooie stijl wijn, verfijnd, elegant, subtiel, Bourgondisch. Alcohol is slechts 11,5%, alcoholische vergisting geschiedde in open kuipen, de malolactische fermentatie en achttien maanden rijping in gebruikte vaten van 2500 liter, 2015 was overigens het eerste oogstjaar dat men afstapte van het gebruik van kleine vaten en dat vind ik goed uitpakken, de wijn is ongefilterd gebotteld. Dit exemplaar kwam bij Wine In Black vandaan.

#PinotNoirDay Wijndomein Stokhem BGA Limburg Pinot Noir 2017

Internationale #PinotNoirDay vandaag. Daarom trek ik iets nationaals open, da's logisch. Pinot noir van eigen bodem, een terroir van löss en mergel op een zuidhelling in Limburg, ik ben heel benieuwd. De kleur en intensiteit ervan is in ieder geval al zoals het hoort te zijn. Helder, lichtrood, diepte 1,5 uit 5. Het aroma is al even karakteristiek. Het is alsof ik een fraaie Bourgogne aan het besnuffelen ben. Aardbei, beetje boers, licht aards, in de verte wat hout. Zacht in de mond, droog, hoge zuren, bittertje, iets drogend, afgeronde tannines (1 uit 5), tikje alcoholisch, warme afdronk, lang. Lage smaakintensiteit, ingetogen, elegant, aardbei, kers, het hout is aanwezig maar mooi verweven, "dienend" zoals dat treffend staat geschreven op het etiket. En zo hoort het ook te zijn met hout, het moet in dienst staan van de wijn en niet omgekeerd. Aardse tonen en wat droppig in de finale. Een schoolvoorbeeld van hoe wijn van pinot noir hoort te zijn. Dit mag je gerust een Bourgondische wijn noemen, petje af voor de wijnmaker! Alcohol is 13,1%, in totaal negen maanden houtopvoeding waarvan twee derde in Frans eikenhouten barriques van 226 liter en een derde in Amerikaans eiken. De wijn is verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak, mijn exemplaar kocht ik bij De Nederlandse Wijnwinkel.

Bodegas Castaño DO Yecla Monastrell 2018

Weer een telg van de Familia Castaño in m'n glas. Monastrell oftewel mourvèdre is de naam van de druif. Heel fris en fruitig in de neus, rood fruit, frambozen, bessen, kersen, ook wat perendrups en banaan. In de mond een micro-zoetje maar vooral droog, hoge zuren, aanwezig bittertje, afgeronde tannines (1 uit 5), heel sappig, speekselopwekkend, lange afdronk, iets alcoholisch. Redelijk intense smaak, frambozen, rode bessen, rode grapefruit, kersen. Hoge doordrinkfactor, biologisch bovendien. Als-ie dan ook nog 'ns "in de bonus" zit is dat mooi meegenomen. Alcohol is 13,5%, geen hout, verkrijgbaar bij de Albert Heijn.

Altolandon DO Manchuela Rayuelo 2013

"Vroegâh" moest je ze toch echt met een vergrootglas zoeken: wijnen van de druif bobal. Nu lijkt het alsof deze druif steeds vaker gebruikt wordt. In blends met andere druiven maar ook heel regelmatig als monocépage. Vandaag heb ik zo'n monocépage in m'n glas, althans dat wordt beweerd op de site van de producent zelf. Ergens anders lees ik weer dat het een blend zou zijn met malbec en monastrell. Hoe dan ook, op een regenachtige dag als vandaag heb ik behoefte aan een stevige wijn. In de alcohol is die dat alvast, maar liefst 14,6 procent. Ook mocht-ie acht maanden vertoeven in barriques van Frans eikenhout. Diep paars gekleurd, intensiteit 4 uit 5. Een "zwoele" neus, koel hem gerust een aantal graden terug. Mooie tertiaire tonen, leer, animaal, eucalyptus, maar ook behoorlijk wat fruit. Zondoorstoofd zwart fruit dan vooral, kersen, bramen, pruimen, ook wat rabarber en rozenbottel. Lekker complex. Fluwelig mondgevoel, klein zoetje, zachte tannines, rijp en afgerond (2 uit 5), lichtjes drogend op het tandvlees, hoge zuren, speekselopwekkend, heel sappig, iets alcoholisch, aangenaam bittertje in de finale, lange afdronk. Intense smaak, zondoorstoofd zwart fruit, kersen, bramen maar ook rode bessen, leer, het hout prachtig verweven in de wijn, klein likje vanille, beetje aards, speculaas. Dit klok je niet eventjes achterover en ongekoeld kan het wat vermoeiend worden. Lekkere "mijmerwijn" voor lange, intens diepgaande gesprekken bij de houtkachel. De DO Manchuela is niet zo heel bekend in Nederland. Het is een afsplitsing van de DO La Mancha en pas officieel erkend sinds 28 juli 2000. De wijn is verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak, mijn exemplaar kwam bij De Proeftafel te Zeist vandaan.

Weingut Frank Brohl Mosel Kabinett Alte Reben Riesling trocken 2016

Ik check m'n wijnvoorraad Excel-sheet en zie deze Riesling met elf procent alcohol erin staan. Dan zal er wel een restzoetje in zitten denk ik dan maar het woordje "trocken" spreekt dat weer tegen. Ik ga hem gewoon eens proeven. Bij het inschenken vormen zich kleine luchtbelletjes (koolzuurbubbels?) aan de glaswand. De kleur is strogeel tot goudgeel, intensiteit 2 uit 5 voor wit. In de neus ingedroogde honing, ananas, anijs. In de mond toch nog een klein fruitig zoetje gevolgd door de verwachte hoge en laat trekkende zuren, speekselopwekkend, lichtjes drogend op de tanden, fris. Smaken van ananas, citroen, honing, heel licht ziltig. Strak glas, kan gerust nog flink wat jaartjes in de kelder blijven. Geen hout, verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Vignerons de Bel-Air AOP Brouilly 2018

Dit exemplaar komt bij de ALDI vandaan. Daar wil ik eigenlijk helemaal geen wijn kopen maar Brouilly zie je überhaupt niet zo vaak liggen bij de "stuntsupers" en ik zag een foto ervan op Facebook voorbij komen bij een collega-vinoloog dus ik dacht: "Waarom niet?" Fel magenta tot paars in het glas. De eerste snuif onthult een hoog kersen- en perendrupsgehalte, de geuren die ik associeer met Beaujolais Nouveau maar die ik in een Cru du Beaujolais liever ontbeer. Daar blijft het ook bij. Ik probeer middels stevig "walsen met het glas" nog andere geuren naar boven te krijgen maar dit is het. Vrij ééndimensionaal aroma dus. Een aroma dat je ook met bepaalde gisttoevoegingen kunt bewerkstelligen. In de mond is het iets beter gesteld. Zacht, zalvend, hoge zuren, klein zoetje, enorm sappig, tannines 1 uit 5, iets drogend op het tandvlees, tikje alcoholisch (13%). De smaak volgt echter het aroma: kersen en perendrups, wederom totaal geen diepgang. Maar is-ie lekker? Ja, dat mag je gerust zo stellen. Wanneer je van frisse en fruitige rode wijn houdt dan valt dit niet tegen. Op z'n tijd snak ook ik naar iets ongecompliceerds en vrij van spreekwoordelijke splinters in je tong. Want hout heeft deze wijn natuurlijk niet gehad. Overigens nog wel een heerlijk aards toontje in de lange afdronk.

Château Haut-Grelot / Domaine Grains d'Estuaire IGP Charentais Cuvée Emma Vin Nature 2017

Via de social media kom ik er achter dat een bepaalde wijn verkocht wordt bij Barrels to Bottles in Rotterdam. Om nu speciaal voor één fles helemaal daar naar toe te togen gaat me wat ver. Voor zes flessen is het al wat beter te verkopen. Ik check dus van tevoren nog even de webshop, je kunt ze namelijk ook gewoon laten bezorgen maar wie weet kom ik in de fysieke winkel nog wel iets anders tegen dat niet online staat. Ik neem expres een tas mee waar niet meer dan zes flessen in passen en ik ga met het openbaar vervoer dus ik moet mezelf wel inhouden. De selectie die ik van tevoren heb gemaakt is gelukkig op voorraad. Als een kind zo blij trek ik weer huiswaarts. Vandaag open ik de eerste fles. Cuvée Emma heet ze. Een cuvée impliceert doorgaans dat er meerdere druivenrassen in de wijn zijn verwerkt, in dit geval is het toch echt 100% merlot. Nu weet de vaste lezer dat ik zeer bevooroordeeld ben daar waar het merlot-wijnen betreft. Ik heb er iets op tegen, zeg maar. En van pinot noir ben ik fan, net zoals de hoofdpersoon in de film Sideways. Maar zo ben ik ook bevooroordeeld voor wat betreft Vin Naturel en wel op een positieve manier dus ik vertrouw er op dat het allemaal in balans zal zijn, yin en yang. Ik verklap alvast: dat is ook zo. Nergens iets kunnen terugvinden over het (eventuele) houtgebruik maar een eerste snuif in het glas doet me vermoeden van wel. Groot en gebruikt naar alle waarschijnlijkheid. Verder nog leer, iets rokerig, zondoorstoofd zwart fruit, bramen, pruimen, complex, gelagerd, subtiel. Vooral terugkoelen tot zo'n veertien graden, lager mag ook, het alcoholpercentage van maar liefst 14 procent is anders te dominant aanwezig. Zelfs gekoeld voelt het warm aan in de slokpijp, beter wachten tot de herfst of winter met het openen van deze wijn. Maar dan kun je ook genieten van de intense smaak, fraaie zuren, klein bittertje en de lange afdronk. Hout, rook, potloodslijpsel, leer, ingekookt rijp zwart fruit. Nicholas Hartley maakte de vergelijking met cabernet franc, ik begrijp waarom. Ik heb Bordeaux Grand Cru Classé's geproefd met minder body dan dit. Wat een heerlijkheid! Afgezien van het (vermoedelijke) houtgebruik is dit weer zo'n fles puur druivensap waar je van blijft drinken tot de bodem is bereikt. En dat gaat dan ineens hard. Ik ben blij dat m'n positieve vooroordeel jegens Vin Naturel stand houdt, ik ben ook blij dat m'n (negatieve) vooroordeel jegens de druif merlot wordt afgezwakt dankzij deze prachtwijn. Het voelt een beetje als "vreemdgaan" met Emma.

Azienda Agricola Monti Cecubi IGT Lazio Amyclano Vermentino 2018

M'n op Wijn-Blog beschreven ervaringen met de druif vermentino zijn positief. Beide exemplaren kwamen uit Frankrijk, nu heb ik er eentje uit Italië in m'n glas van producent Monti Cecubi. Niet in Nederland te koop, ze zoeken nog een importeur, ik heb hem rechtstreeks af het wijnhuis naar me laten versturen. Je bent dan relatief gesproken veel geld kwijt aan verzendkosten maar dat had ik er wel voor over aangezien in dezelfde zending nog drie andere begerenswaardige wijnen zaten. Eerst maar even deze witte. Behoorlijk wat koolzuurbelletjes plakken aan de glaswand. Strogeel gekleurd, intensiteit 2 uit 5 voor wit. Enorm geurend, gele appel, peer, mango, floraal. In de mond een lichte tinteling, droog met een fruitig zoetje, strakke hoge zuren, volle smaak, balans tussen strak en filmend, klein bittertje, iets alcoholisch, warm in de slokpijp, het percentage staat op 13%, lange afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, vooral gele appel, peer, ananas. Geen houtgebruik. Heel sappig en een hoge doordrinkfactor, fris en verfrissend. Niet bijzonder verfijnd, een commerciële wijn, zal een groot publiek aanspreken. Een allemansvriend noemen we dat dan.

Weingut Fogt Rheinhessen Siefersheimer Scheurebe Trocken 2018

Ondanks dat de druif scheurebe bij het grote publiek niet meteen een belletje zal doen rinkelen, kan ik nu alvast verklappen dat mijn score 100% is, inclusief het exemplaar van vandaag. Drie wijnen van de scheurebe geproefd en beschreven, drie keer een succes. In het glas fonkelend wit goud. Koud uit de koelkast al enorm aromatisch, laat staan wanneer je hem langzaam laat opwarmen. Floraal, fris, peer, tropisch fruit, mango, perzik, heel licht kruidig. Droog in de mond maar met een fruitig zoetje, iets drogend zelfs op het tandvlees, een lichte tongtinteling, net iets hoger dan gemiddelde zuren, klein bittertje, gemiddelde afdronk. Intense smaak, gele grapefruit, lychee, citroen, mango, gele appel, peer. Loepzuiver en uiterst correct spul. Verfijnd en redelijk complex terwijl het ook nog eens een groot publiek zal aanspreken. Een heerlijk glas druivenvocht van Weingut Fogt. Verkrijgbaar bij Brederode Wijnkopers te Vianen.

Weingut Korrell Brut Nature

Vorige week pakte het nog prima uit. Nog voor de start van de Formule 1 Grand Prix trok ik een fles "bubbels" open en Max Verstappen won de race terwijl ik had afgesproken met mezelf pas iets moois open te trekken iedere keer nadat Max een race wint. Vandaag heb ik het weer op deze manier geprobeerd. Max mocht vanaf pole position starten en de overwinning lag in het verschiet. Helaas pakte het toch anders uit. Niets aan te doen, de fles is al open, ik bespreek 'm gewoon maar een volgend keer hou ik mezelf weer aan de afspraak. Vooraf google ik naar de gebruikte druivenrassen van deze Deutscher Sekt en kom op verschillende cuvée's uit. Chardonnay is de grote gemene deler maar of daar nou grauburgunder of weisser burgunder (pinot gris of pinot blanc) bij zit, wellicht beide, daar kom ik niet achter. Het wordt vreemder wanneer ik inschenk. Hij is rosé gekleurd. Ik ga nog even verder zoeken en vind een site waar staat dat er ook spätburgunder (pinot noir) in zit. Dat laatste lijkt me dan ook heel aannemelijk gezien de kleur. Helemaal helder is het dus niet maar ik ga uit van chardonnay en pinot noir aangevuld met pinot blanc en/of pinot gris. Alcohol is 12,5%, zesendertig maanden flesrijping, non-vintage. Een fraaie lichte oranje zalmkleur. Vooral rode grapefruit in het aroma. Zachte mousse, verfijnde zuren, droog. Heel sappig, speekselopwekkend, citroen, rode grapefruit, limoen, rode appel, lychee. Lekker. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Domaine Pardon & Fils AOP Fleurie 2016

Domaine Pardon. Pardon zegt u? Die naam blijft in ieder geval lekker hangen. Zoals er mensen met een stamkroeg zijn, zo hebben mijn vrouw en ik een "stamrestaurant". Eeterie 03402 te Vreeswijk is onze vertrouwde go to plek om lekker lang te tafelen in huiselijke sfeer. Immer hartelijk ontvangen door gastvrouw Virginia en chef John van Hesteren. Eerlijk (en heerlijk) eten zonder poespas. En drinken natuurlijk. De fles wijn die ik bestelde ging natuurlijk niet op in m'n eentje dus het restant mocht mee naar huis. Een zwoel aroma, rijpe kersen. Prachtig zalvend mondgevoel, mooie hoge zuren, sappig, lichtjes drogend op de tanden, ienie-mienie fruitig zoetje, klein bittertje in de finale, middellange afdronk. Redelijk intens van smaak, vooral rijpe kersen, licht aards, heel gul. Met recht een Bourgondische Beaujolais. Wat een genot! Complete trossen, macération semi-carbonique, vergisting in cement en INOX, geen hout, alcohol is 13%. Domaine Pardon hoeft zich helemaal nergens voor te verontschuldigen hoor!

Stormhoek WO Western Cape Chardonnay Viognier 2018

Maïs en lychee in de neus. Een zacht mondgevoel, romig, filmend, lekkere zuren, klein bittertje. Qua smaak ook weer maïs en lychee aangevuld met een lichte vanilletoon, ongetwijfeld het resultaat van "contact" met eikenhout tijdens de vergisting dan wel de rijping, tikje alcoholisch, dertien procent. Wederom een geslaagde combi van de druivenrassen chardonnay en viognier, dezelfde producent kwam al eerder bij m'n aanraders terecht. Goede balans, makkelijk doordrinkbaar, allemansvriend. Verkrijgbaar bij de Albert Heijn, regelmatig "in de bonus".