Flaxbourne Marlborough Sauvignon Blanc 2011

Onlangs liep ik een supermarkt binnen en een overweldigend aroma van kattenpis kwam over me heen. Wat bleek? Er waren buxus planten in de aanbieding. Nooit eerder had ik die zo sterk geroken en de associatie met kattenpis gelegd. Op de Wijnacademie uitte één van de docenten al eens zijn bezwaar bij het gebruik van het woord kattenpis om het aroma van een wijn te beschrijven, lees: sauvignon blanc. Nu snap ik waar dat vandaan komt: het ruikt gewoon écht hetzelfde; buxus en kattenpis. Vanaf nu zal ik het dan ook niet meer over kattenpis hebben tenzij ik het over de kwaliteit van de wijn heb en deze werkelijk belabberd is. Het exemplaar van vandaag is heel licht goudgeel in het glas, alcoholpercentage is 13%. Op de stille spiegel noem ik hem dan maar gelijk even: buxus! En behoorlijk stuivend. Na het walsen komt daar iets van asperges, maïs en een beetje citroen bij. Een hele kleine onzuiverheid in de vorm van wat bubbels, dit is niet het resultaat van een tweede gisting op fles, maar er vaak expres ingelaten om wat extra frisheid aan de wijn mee te geven. Bij de eerste slok valt het hoge zuur meteen op. Ook in de smaak citroen en buxus. Een typisch voorbeeld van de verwachting dat het grote publiek heeft bij sauvignon blanc in het algemeen, maar voor de iets gevorderde proever is dit een typisch voorbeeld van een Nieuw Zeelandse sauvignon blanc. Vooral het stuivende en groene karakter, alhoewel ik ook meerdere a-typische sauvignon blancs uit deze contreien heb geproefd. Maar als dit exemplaar langskomt op je proefexamen, kun je die niet fout hebben. Als begeleider bij asperges of vis in romige botersaus zeer geschikt.

Lagunilla DOCa Rioja Gran Reserva 2004

#Twitterproeverij. Vandaag 29 april 2012 start om middernacht onze tijd deze twittertasting van Rioja wijn, #RiojaBuzz. Mijn vrouw is ook nog eens jarig vandaag en ik wil niet langer wachten met het opentrekken van een fles dus pak ik er nu alvast eentje, en wel uit 2004. Rioja wijnen, traditioneel met een bak hout en vaak dusdanig gemaakt om Robert Parker te behagen. Qua houtopvoeding onderscheiden we crianza, reserva en gran reserva. Crianza heeft een minimale rijping van 6 maanden op hout gehad, reserva minimaal 1 jaar en gran reserva minimaal 2 jaar. Gran reserva wordt niet elk jaar uitgebracht, alleen in de betere jaren. Naast de minimale 2 jaar houtopvoeding moet hij ook nog minstens 3 jaar op de fles rusten voordat hij uiteindelijk pas vanaf het zesde jaar na de oogst verkocht mag worden. Hoewel ik niet zo'n hele grote fan ben van houtopvoeding in het algemeen, kan ik het zeer waarderen wanneer het iets toevoegt of wanneer het zeer gebalanceerd in de wijn is verweven. Deze wijn heeft in totaal 3 jaar houtopvoeding in Amerikaans eiken gehad. Het alcoholpercentage bedraagt 13,5%. De gebruikte druivenrassen zijn tempranillo 80% en garnacha (grenache) 20%. In het glas geen zichtbare kenmerken van ouderdom te bespeuren. Mooie heldere felrode kleur, intensiteit 4 op een schaal van 5. Op de stille spiegel uiteraard het hout, ik had niet anders verwacht. Na het walsen integreert dit al redelijk snel in de wijn en komt er wat animaals naar voren, een leertoon. Een lichte kruidigheid komt er later nog bij. Mini-zoetje in de aanzet. Mooie zuren. Gelijk al duidelijk een mooie balans hierin waarneembaar. Zeer, zeer fruitig nog: veel rood fruit, kersen voornamelijk. In de afdronk komt er dan zondoorstoofd zwart fruit bij, pruimen, bramen. Een klein bittertje. Afdronk is niet superlang, valt zelfs enigszins tegen qua lengte. Ook die kruidigheid komt weer terug in de smaak, heel subtiel met een klein pepertje. De houtopvoeding is zeker waarneembaar maar zeer goed geïntegreerd, subtiel en elegant. Zo zie je maar hoe belangrijk het oogstjaar en de rijping van het fruit is. In deze wijn is gewoon het fruit nog steeds dominant. Nu op dronk, maar zeker nog 5 jaar te bewaren, waarschijnlijk langer. Ondanks de 3 jaar houtopvoeding, een zeer mooie fruitige Rioja met een behoorlijke ontwikkeling in het glas.

Roches d'Hillac AOC Buzet 2008

Buzet is een wijngebied in wat we de Sud-Ouest van Frankrijk noemen, het zuid-westen dus. Tot 1911 mochten de wijnen uit dit gebied onder de appellation Bordeaux verkocht worden maar dit werd een halt toegeroepen en pas vanaf 1973 kreeg dit gebied de appellatie Côtes de Buzet en vanaf 1988 veranderde die in AOC Buzet. Er worden voornamelijk rode wijnen geproduceerd die minimaal een jaar vatrijping dienen te krijgen. In deze Roches d'Hillac, die ik van Wijnstudio Tasty Wines mocht ontvangen, is die houtopvoeding in ieder geval goed achter het fruit in de wijn verstopt. Ik denk ook niet dat hier nieuwe vaten voor zijn gebruikt. Alcoholpercentage is 13% en de gebruikte druivenrassen kunnen de klassieke Bordeaux druivenrassen zijn: cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc, malbec. Ondanks de leeftijd en de houtopvoeding komt deze wijn nog behoorlijk fris en fruitig over. Diepe fel magenta kleur. Een frisse neus met wat kers, framboos en perendrups. Het lijkt potdomme wel op een Beaujolais Nouveau! Qua smaak voornamelijk framboos en zwarte bessen, vrij hoge zuurgraad, een bittertje en iets groens nog. Ik zeg "nog" omdat ik denk dat deze wijn van dit oogstjaar gebaat zal zijn met nog enige jaren opleg. Gemiddelde tannines, maar hij smaakt nog wat hoekig, wat rauw. Het hout zal met opleg wat toenemen en de zuurgraad wat afnemen en de componenten in de wijn zullen beter integreren.

Leopards Leap Lookout WO Western Cape Cabernet Sauvignon Shiraz Cinsaut 2011

De druiven die in deze wijn zitten komen uit de regio's Darling, Swartland en Franschhoek. Gistcellen werden geselecteerd voor de fermentatie en er werd regelmatig bâtonnage toegepast. Houtopvoeding, voor zover je daarvan kunt spreken in dit geval, heeft plaatsgevonden middels het hangen van eiken balken in de most en dat zes maanden lang. Een goedkope manier om je wijn een gekunsteld houtsmaakje mee te kunnen geven, u weet inmiddels mijn mening hierover: NIET DOEN! Maar het staat in ieder geval eerlijk vermeld in de fiche technique van deze wijn en die openheid kan ik alleen maar toejuichen. Het alcoholpercentage is 12,5%. De verhouding van de gebruikte druivenrassen: cabernet sauvignon 40%, syrah 39% en cinsault 21%. In het glas helder robijnrood met een lichte magenta schijn. Op de stille spiegel fruitig: aardbei, kersen, van het jammige type. Na het walsen komt er een stalluchtje bij, de houten balk is nog niet te ruiken. Even doorwalsen en heel duidelijk komt nu framboos naar voren. In de mond een evenwichtige balans tussen zoet en zuur. Veel rood fruit aanwezig, vooral weer framboos. Tannines nauwelijks aanwezig, 1 op een schaal van 5. Te proeven is de balk ook al niet dus waarom die moeite? Misschien dat dit bij langer bewaren pas naar voren komt. Ook een beetje laurier ruik en proef ik nu. Ondanks mijn negatieve vooroordeel, valt deze wijn me alleszins mee. Hij is makkelijk drinkbaar, iets wat Nieuwe Wereld wijnen over het algemeen kenmerkt, maar het gekunstelde, het truukje van een laboratorium wijn houdt zich op de achtergrond verborgen. Wel is deze wijn flinterdun en mist hij concentratie.

Weingut Kurt Hain 2008 Piesporter Riesling trocken Mosel

Deze kreeg ik van Q-Vignes mee om te proeven. Het betreft een vatmonster van de oogst 2008. Als je op de foto kijkt kun je zien dat het jaartal 2007 met potlood is veranderd in 2008 en er staat "Fass!" op geschreven. Mijn proefnotitie zal misschien dan ook geen reële afspiegeling zijn van deze wijn van dat oogstjaar, laat staan van andere oogstjaren natuurlijk, maar het is wel een interessant monster om te mogen proeven. Hij is in ieder geval bijna tot de schroefdop gevuld, dus zuurstof zal niet zo'n grote invloed hebben kunnen spelen. Ik had een onreinheidje verwacht maar behalve wat wijnsteenzuur in de dop zelf zit dat er niet in. Alcoholpercentage weet ik dus niet, die van 2007 was in ieder geval 12%. Licht stro-geel in het glas. Op de stille spiegel iets van toast, na het walsen komt daar citroen bij. Die komt in eerste instantie ook in de smaak terug. Vrij hoge zuren en een minuscuul tinteltje rond de tong. Naast citroen ook grapefruit en ananas. Na wat opwarmen komt er ook een beetje honing bij in het aroma. Ondanks dat deze wijn "trocken" is gevinifieerd, proef ik toch een heel klein beetje restsuiker. Hij voldoet geheel aan mijn verwachting; mooie, zuivere riesling.

Frog Hill Anura Pinotage 2010

Uit het Zuid-Afrikaanse wijndistrict Paarl in de Coastal Region. Alhoewel sommige producenten hun wijnen van de pinotage druif een beetje zachter maken, zowel in smaak als in de neus, door er wat viognier aan toe te voegen, is in de fiche technique van deze wijn te lezen dat hij voor 100% van pinotage is vervaardigd. De pinotage is een kruising tussen de pinot noir en de hermitage, die laatste is de Zuid-Afrikaanse naam voor de cinsault. De druiven zijn met de hand geplukt en ontsteeld waarna twee dagen inweking volgde. Vergisting duurde 72 uur en vond plaats met natuurlijke gistcellen in open vaten van 500 liter, 50% in tweedehands Amerikaans eiken, 50% in Frans eiken. Houtrijping volgde in dezelfde verhouding en duurde 15 maanden. Alcoholpercentage 14,5%. Helder, dieprood met een magenta randje in het glas. Op de stille spiegel is de houtopvoeding direct merkbaar. Door meester Frank gewaarschuwd probeer ik de geur van rubber te ontwaren, maar die blijft uit. Wat ik wel even ga doen, op advies van Jelle de Roeck, is de fles even flink in een karaf overklotsen en een uurtje laten staan. Zijdezacht mondgevoel, wel behoorlijk drogende tannines welke zich op m'n tanden ook vrij stroef presenteren, 4 op een schaal van 5. Het vrij hoge alcoholpercentage wordt niet in een branderig gevoel terugvertaald. Veel onrijpheid proef ik nog, wat jaartjes opleg kan geen kwaad. Na een uurtje wachten ruikt hij in ieder geval al iets fruitiger, fris ook. Jawel, daar is-tie weer: stophoest. De houtopvoeding is nu al stukken beter geïntegreerd. Nog steeds iets van die onrijpheid, een stevig bitter zit er in. Grapefruit, rode bessen, aardbei toch ook nog wel. Geen merkbaar zoetje, wel zuren, maar niet hoog. Hoe langer je wacht, des te meer wint hij aan complexiteit, wat hij voornamelijk van de houtopvoeding moet hebben. Zeker geen miskoop, maar wel te vroeg geopend.

Domaine Alain Michaud AOC Morgon 2008

Ik had weer eens ouderwets zin in een Beaujolais! Een Cru du Beaujolais wel te verstaan. Morgon staat qua grootte van het wijngaardareaal op de tweede plek achter Brouilly. Hier komen de wat steviger Beaujolais wijnen vandaan die ook gebaat zijn met enkele jaren opleg. Het druivenras uiteraard gamay en dit exemplaar heeft een klassieke opvoeding genoten. Geen macération carbonique dus maar gedeeltelijke houtrijping. Het alcoholpercentage bedraagt 13%. In het glas helder lichtrood en een vrij neutrale neus op de stille spiegel. Een kleine hint van het hout merkbaar en later nog wat kruidigheid. Na het walsen blijven deze geurimpressies maar komt er ook nog wat floraals bij, rozenwater komt bij me op. Nog meer intens walsen levert me zelfs de geur van dennennaalden op en alsof ik me in een houtzagerij bevind. Niet vanwege het hout maar eerder het zaagsel. Wauw, ik ben nu al een kwartier aan het snuffelen, nu eindelijk maar eens een slok. Goede temperatuur, niet te warm, een graad of 15. Tannines 3 op een schaal van 5. Wat een kracht! Alle sceptici die beweren dat er alleen maar jonge, fruitige en dunne wijnen uit de Beaujolais komen, moeten deze Morgon maar eens proeven. Alhoewel er ook voldoende fruit in zit: rode bessen, aardbei, kersen, bramen, ja zelfs een paar pruimen. Hij is vol zonder log te zijn, niet super geconcentreerd maar precies de goeie dikte. De houtopvoeding is pas heel laat achter in de keelholte merkbaar. Er zitten voldoende zuren in, mooi in balans. Hij heeft een redelijke lengte. Het is een erg sappig glas wijn en smaakt naar meer, nu perfect op dronk. Ik schenk nog even in.

Lunadoro Rosso Toscana IGT 2009 'Ricordo'

Van Wijn Cantina kreeg ik deze fles rode Lunadoro wijn waar ik al eerder de rosato van heb besproken. Het alcoholpercentage bedraagt 13,5%, hij heeft geen houtopvoeding gehad en de handgeplukte druiven voor deze blend zijn prugnolo gentile (=sangiovese), trebbiano en malvasia. In het glas helder en vrij intens diep fel rood met een licht oranje randje. Op de stille spiegel niet veel meer dan een intense kruidigheid en die blijft ook na het walsen aan. Ook in de smaak is hij heel kruidig. Het aanwezige fruit is voornamelijk rode bessen en pruim, maar niet van die zondoorstoofde pruimen; er zijn nog redelijk wat zuren aanwezig namelijk. Tannines zijn gemiddeld aanwezig, 3 op een schaal van 5. Uiteraard kun je deze wijn zonder spijs drinken, maar hij zal beter smaken bij een maaltijd met rood vlees.

Matteo Napolini DOCG Sagrantino di Montefalco Passito 1998

De druiven van deze wijn worden na de (late) oogst gedroogd, op matten van stro of op speciale droogzolders. Van het verschrompelde eindresultaat wordt deze zoete rode wijn gemaakt. Het alcoholpercentage bedraagt 15%. Het is geen versterkte wijn, er is dus geen alcohol aan toegevoegd. Het hoge alcoholpercentage is het resultaat van het hoge suikergehalte in de druiven ten gevolge van de droging. Ik had hem voor gebruik in de koeling gezet en bij het ijsdessert geserveerd. In het glas dieprood. Het aroma lijkt op dat van welke andere droge rode wijn dan ook en heeft voornamelijk krenten in zich. Hij is nog opmerkelijk droog en vooral drogend in de mond. Behoorlijk aanwezige tannines, 4 op een schaal van 5. Het zoetgehalte valt enorm mee, hij lijkt redelijk op een AOC Maury wijn. De smaak van krenten en zondoorstoofde zwarte pruimen. Hele mooie balans met voldoende zuren. Ondanks dat dit al een wijn uit 1998 is, lijkt het bewaarpotentieel enorm. Ik denk dat deze makkelijk nog wel tien jaar kan blijven liggen, zoniet langer. Ik had er helaas maar één flesje van 50cl van, maar had graag dat bewaar-experiment willen aangaan.

Château Gravade AOC Minervois rouge 2004

Biologische wijn, of moet ik zeggen wijn van biologisch geteelde druiven, met het Ecocert keurmerk. Een blend van voornamelijk de druivenrassen syrah en mourvèdre is op het etiket te lezen. De andere rassen alsmede de blendverhouding zijn niet vermeld. Het alcoholpercentage bedraagt slechts 12,5%. En dat voor een wijn uit de Languedoc-Roussillon. Doorgaans zijn dat alcoholbommetjes vanwege het hoge aantal zonne-uren. In het glas een dieprode kleur met een terracotta randje. Op de stille spiegel niets te bespeuren van de zes maanden houtopvoeding die deze wijn heeft genoten. Ook na het walsen niets hiervan, wel het onmiskenbare aroma van krenten. Aanwezige tannines 3 op een schaal van 5, maar mooi rond, rijp en afgebouwd. Ook in de smaak krenten en zondoorstoofd zwart fruit, pruimen voornamelijk. Er is een goede balans tussen zoet en zuur. Ietsje later komt er nog wat dropperigs bij maar verder ontwikkelen doet hij niet. In mijn ogen is deze wijn van dit oogstjaar al wel over de top heen, op z'n retour, maar ik vind hem nog steeds heerlijk. Een ietwat boerse wijn die vraagt om een boers gerecht. Ik dronk hem bij cassoulet, een traditioneel gerecht uit de Midi-Pyrénées. Beide een feestje voor de smaakpapillen.

Julian Chivite Gran Feudo Blanco Suave 2010

Ik zocht in mijn wijnkast een witte wijn tussen droog en zoet in, half-zoet dus, of half-droog, het is maar hoe je het bekijkt. Op het etiket staat niets vermeld over de mate van zoetheid dus ging ik af op de gebruikte druivenrassen. Het is een mix van chardonnay en moscatel (muscat), blendverhouding niet vermeld. Omdat er moscatel bij zit, dacht ik dat deze een goede kans maakte om half-zoet te mogen heten. Ik had gelijk. Het alcoholpercentage bedraagt 12,5%. Lichte tint stro-geel in het glas. Vrij intense neus, asperges en maïs, ook iets fris fruitigs. In de aanzet overduidelijk een zoetje, perzik, abrikoos, mango en zelfs een beetje banaan, maar zeer evident ook de smaak van de muskaatdruif. Het aandeel chardonnay lijkt een ondergeschikte rol te hebben maar zorgt voor het halfdroge gedeelte van de wijn. Ook komt een groot gedeelte van de nodige zuren hier vandaan. De balans gaat in mijn beleving toch iets meer de zoete kant op, maar zeker niet vervelend. Hij is volromig en heeft best nog een lange afdronk met een mini-bittertje in de finale.

Scavi & Ray DOC Prosecco

Een magnum fles maar liefst had ik hiervan ontvangen. Het ploppen van de kurk uit de fles was geen probleem, het terugploppen van de kurk in de champignon-stand wel. Dat deed-ie niet waardoor ik dan ga denken dat de fles al iets te lang heeft gelegen. Het alcoholpercentage bedraagt 11%. Intense mousse die snel weer verdwijnt, grote bubbels achterlatend die gelukkig wel blijvend zijn. In eerste instantie een wat muf aroma, champignon, nu ik het daar toch al over had. Later komt er iets van toast bij, nog veel later wordt het allemaal iets frisser: munt, anijs. Dat laatste komt gelukkig ook in de smaak terug, maar helaas ook weer het muffe. Wanneer ik prosecco proef verwacht ik minimaal frisse, hoge zuurtjes en de smaak van groene appel. Het blijft een beetje uit bij dit exemplaar. De oude vertrouwde toevoeging van een paar drupjes Licor 43 maakt het toch weer wat feestelijker.

Domaine Coffinet-Duvernay AOC Chassagne-Montrachet Premier Cru La Maltroie 2008

In de Bourgogne doet de naam van het huis waar de wijn vandaan komt er nogal toe. De ene Chassagne-Montrachet is de andere niet, ook al staat er Premier Cru op het etiket. Binnen deze AOC zijn er zo'n 50 gebieden die de Premier Cru status mogen voeren en slechts 3 de status Grand Cru. Dan zijn er per gebied ook nog eens vele verschillende producenten dus de spreiding is enorm en dat maakt het voor de gemiddelde consument niet gemakkelijk. Op het domein Coffinet-Duvernay is sinds 1860 het stokje overgedragen van generatie op generatie. Momenteel zwaaien Laura Coffinet en Philippe Duvernay hier de scepter. Dit exemplaar komt bij Bourgogne Exclusive vandaan.

Het alcoholpercentage bedraagt 13,5%. In het glas heel licht stro-geel. Op de stille spiegel vrij neutraal, in ieder geval niets stuivends. Na het walsen een beetje boterbloem. De eerste slok onthult in ieder geval al een vrij hoge zuurgraad, erg mooi voor een 2008, en ik vermoed dat deze zeker nog tot 2015 bewaard zou kunnen worden. Ik had kenmerken van houtopvoeding eigenlijk al in de neus verwacht maar daar zat het niet, in de smaak wel, een beetje vanille maar werkelijk heel subtiel. In totaal 12 tot 15 maanden houtrijping waarbij slechts zo'n 30% nieuw hout is gebruikt. Subtiel is het sleutelwoord voor deze wijn aangezien er geen overdreven smaken aanwezig zijn. De meest opvallende is die van citroen. Absoluut niet vergelijkbaar met geëikte Amerikaanse chardonnay's waar naast het overdreven gebruik van nieuw hout ook het filmende en vettige karakter overheerst. Daar is hier geen sprake van. Elegant, loepzuiver en snaarstrak.

Bodega Norton Barrel Select Malbec 2009

#MalbecWorldDay. Vrij jong om nu al te drinken, denk ik terwijl ik de diep paarse kleur van de wijn in het glas bekijk. Nou ja, jammer dan. Het is vandaag nu eenmaal internationale malbec-dag en dit was de enige die ik nog in de kast had liggen. Het alcoholpercentage bedraagt 14% en 50% van de most heeft houtopvoeding gehad op Frans eiken voor een periode van 12 maanden. De blend van de gedeeltes most mét en zonder houtopvoeding ligt dan nog eens 12 maanden op de fles te rusten, voordat ze in de winkels terechtkomt. Op de stille spiegel iets van potgrond, na het walsen komt daar een kruidigheid bij: rozemarijn, thijm. Ik verwacht een vrij logge wijn te gaan proeven maar dat valt erg mee in positieve zin. Goed fris komt hij m'n mond binnen, daar heeft hij iets scherps, peperigs, iets wat ik verwacht bij een syrah, niet zozeer bij een malbec. Ook blijkt de malbec wijn uit Argentinië een stuk zachter te zijn dan zijn Franse broertjes (of zijn het zusjes?), uit de Cahors bijvoorbeeld. Tannines vallen erg mee, slechts 3 op een schaal van 5, ze zijn ook niet drogend, eerder sappig en rond. De kruidigheid komt ook sterk in de smaak naar voren alsmede het fruit van frambozen en bramen. Op deze leeftijd is het een echt fruitbommetje waarbij de houtopvoeding niet eens aan het licht komt. Misschien dat hij met een jaartje of vijf opleg wat evenwichtiger wordt, lees: fruit iets afneemt en secundair en tertiair aroma iets toeneemt. Maar vooral nu drinken wanneer je van fruitige wijnen houdt. Serveer er dan wel een maaltijd bij want zo sec voelt hij zich wat alleen. Een lekkere lap rood vlees, ik zeg gegrilde Argentijnse steak, en flink wat kruiden erop, dan is deze malbec helemaal in zijn element.

Proeverij en Masterclass: Wijnen uit Slovenië

Melman Communications organiseerde samen met enkele verenigde producenten uit Slovenië deze proeverij inclusief een masterclass over de wijnen uit dit land verzorgd door niemand minder dan (nog steeds) Nederlands enige Master of Wine Frank Smulders. Hij werd bijgestaan door Robert Gorjak, specialist op het gebied van Sloveense wijnen. Wijnbouw is niet iets van de laatste tijd in Slovenië. Wel is er pas sinds de verzelfstandiging sprake van kwaliteitswijnen, hiervoor was de wijnbouw gerelateerd aan hoge opbrengsten en naar de kwaliteit werd minder gekeken. Van de zeventien verschillende producenten die er stonden, kende ik er toevallig al twee. Verus Vineyards maken wijnen waar ik zelf nog de chardonnay en de furmint van heb verkocht bij Q-Vignes. De andere die ik al kende was Puklavec & Friends Wineries. Hun wijnen kun je ook bij de Jumbo en de Gall & Gall vinden. Vooral geïnteresseerd was ik in de inheemse druivenrassen, de zogenaamde 'internationale druivenrassen' zien we dan ook echt overal en ook Slovenië is daarop geen uitzondering. Wel mooi om te horen dat Frank de Pullus sauvignon blanc 2011 vergeleek met de sauvignon blancs uit het Oostenrijkse Steiermark, die hij rekent tot de mooiste in de top 100 van de wereld.

Niet zo gek, gezien het feit dat Steiermark naadloos overgaat in dit gedeelte van Slovenië. De internationale druivenrassen zijn trouwens al aanwezig in Slovenië sinds 1830 ongeveer, dus het is niet zo dat deze rassen 'eventjes' zijn aangeplant om de export te vergroten. Op de vraag wat het aanwezige publiek dacht dat het meest aangeplante druivenras in Slovenië is, werd furmint als eerste genoemd. Het blijkt echter de welschriesling te zijn, vooral niet verwarren met de riesling; deze laatste wordt in Slovenië 'renski rizling' genoemd. Typische inheemse rassen zijn onder andere pinela (w), refosco (r), ribolla gialla (w), rebula (w), sipon (lokale naam voor furmint) (w) en zelen (w). Waarbij de refosco natuurlijk ook in Italië staat aangeplant voornamelijk in Trieste, grenzend aan Slovenië. De verhouding tussen de productie van witte en rode wijnen ligt ongeveer op 60/40. De jaarlijkse consumptie per hoofd van de bevolking ligt in Slovenië tussen de 40 en 50 liter! Komen wij aan met onze 22 liter. Het is daar dan ook veel meer in de cultuur ingebakken. Van alle verschillende wijnen die er te proeven waren in de zaal, vond ik de meest opvallende wel de licht zoete Merlot 2000 van Selected Wines Bordon. Van deze druif kun je dus ook al lekkere 'dessertwijn' maken.

Ook hun Rumeni Muscat 2011 was een zoete wijn welke niet dik stroperig was, maar subtiel zoet en zelfs een beetje drogend in de mond. Van de wijnen uit de masterclass kon ik de Stara Brajda Belo 2009 het meest waarderen. Een blend van de rebula, malvasia, sauvignon vert (ook bekend als sauvignonasse en friulano) en de zeldzame pikolit. Een uiterst leerzame masterclass en proeverij waarbij je gerust kunt stellen dat deze wijnen de weg naar de Nederlandse consument best zullen vinden. Misschien niet direct in de supermarkt, alhoewel prijstechnisch gezien er best een aantal wijnen zich hiervoor kwalificeerden, maar gezien het groeiend aantal gespecialiseerde webshops en de toenemende interesse voor wijnen van typisch inheemse druivenrassen, denk ik dat dat best goed zal komen.

Grootse wijnen, kleine importeurs editie 2012

De derde editie alweer van deze grote wijnbeurs van kleine importeurs, de tweede keer dat ik hem bezoek. Net als vorig jaar weer in showkas De Arendshoeve. Een aantal van deze importeurs kun je ook regelmatig terugvinden op de proeverijen van All That Wine and Jazz. Die beperken zich dan meestal tot zo'n tien tafels, hier stonden er maar liefst ruim vijftig! Ik moet zeggen: dat is best veel. En dat resulteert dan helaas in het maken van keuzes. Eigenlijk wilde ik iedereen wel bezoeken, maar dat was simpelweg niet mogelijk. Ik deed eerst een verkenningsronde waarbij ik vele bekenden zag tegen wie ik zei dat ik nog langs zou komen om te proeven, maar het kwam er vaak niet meer van. Mede debet aan de geweldige verkooptechnieken die men hanteert. Wanneer ik vraag om hun mooiste wijn te proeven, komt men steevast terug met: je kunt die niet proeven voordat je ook deze hebt geproefd. Resulterend in het proeven van hun complete gamma. Ik moet nog een houding vinden om me hiertegen te wapenen. Ik had van tevoren misschien beter m'n huiswerk moeten doen. Het proefboekje was al voor aanvang van de beurs te downloaden, maar dat heb ik verzuimd. Bij een beurs van deze omvang moet je simpelweg eerst je strategie bepalen in plaats van 'wel te zien hoe het loopt'. Hoe dan ook, bij slechts tien tafels heb ik vandaag daadwerkelijk wat geproefd. Ik wil dit stukje niet te lang maken dus die namen noem ik even in vogelvlucht. WineMatters, Zibibbo, Wijnreus, Vins Simple Simply Wines, Wijnen uit de Elzas, Valentine's Finest, Just Add Wines, It's Organic, Los Suenos de Lo Capitán en Granada Wijnen.

Overal lekkere kwaliteitswijnen dus ook daar ga ik het niet uitgebreid over hebben. Eigenlijk te laat besefte ik dat ik me vandaag misschien beter had kunnen beperken tot zoete en/of dessertwijnen. Een tak van de wijnsport waar ik mij misschien wel in wil gaan specialiseren. In het kader daarvan vond ik de mooiste van de dag bij Granada Wijnen. De Veleta Sweet Melodies 2010. Een zoete wijn van 100% overrijpe viognier druiven zonder botrytis waarbij de vergisting voortijdig is afgebroken door de most sterk te koelen. Zonder toevoeging van alcohol waardoor het percentage bleef steken op 9%. Vaak zijn dessertwijnen zo zoet, dik en stroperig dat je er na twee glaasjes al genoeg van hebt. Bij deze is dat absoluut niet het geval. Zoet uiteraard, 90 gram suiker per liter, maar niet dik en stroperig en met lekker veel zuren waardoor dit gevaarlijk lekker doordrinkt. Bijzonder leuk aan deze beurs was om nu eens een groot aantal mensen in levende lijve te zien waar ik normaal via FaceBook en Twitter veel contact mee heb. Zo kwamen we elkaar allemaal tegen bij de stand van Tim Bos van Vins Simple Simply Wines: Vinoblogdotnl, WijngekTV, WinePearls en de 3Wijngekken! Een extra dimensie van de Social Media, het is alsof je elkaar al jaren 'kent'.

Verzoekje: Château Gadenne AOC Montagne Saint-Émilion 2010

Het was weer even geleden dat ik een Bordeaux-wijn opentrok dus laat ik dan meteen maar even dit verzoekje afhandelen. Montagne Saint-Émilion is één van de satellieten van Saint-Émilion welke op de rechteroever is gesitueerd. Rechteroever betekent merlot gedomineerd. Ook bij deze is dat het geval; 70% merlot, 25% cabernet franc en 5% cabernet sauvignon. Het alcoholpercentage bedraagt 14,5%. In het glas diep bloedrood, intensiteit 4 op een schaal van 5. Op de stille spiegel weer eens de geur van potgrond, iets wat ik vaker bij merlot ben tegengekomen. Na het walsen weinig verbetering daarin, er komt een klein stalluchtje, wat animaals en iets kruidigs bij. Vrij stevig komt deze mijn mond binnen, tannines vallen mee, 3 op een schaal van 5, maar ze zijn wel behoorlijk drogend. Uiteraard hoort hier een maaltijd bij, maar ik proef hem nu zonder. Een nogal bittere smaak manifesteert zich. Kruidigheid in de vorm van rozemarijn is ook behoorlijk aanwezig. Aanwezig fruit, voor zover ik het kan proeven, is zwarte braam. Vrij dun in de afdronk. Helaas, weer eens een keertje 'not my cup of tea'.

Restaurant: De Schans

Het was heerlijk eten en bovenal erg gezellig bij restaurant De Schans in Montfoort. Het mocht dan wel vrijdag de dertiende zijn, maar er ging niets mis. Of het zou moeten zijn dat mij bij een bepaald gerecht per ongeluk de verkeerde wijn werd geserveerd en ik daarom ook nog de correcte wijn erbij kreeg. Maar ja, dat is misschien een ongelukje voor hun, maar een gelukje voor mij, je hoorde mij niet klagen in ieder geval. Vooraf kregen we een cava gemixed met een likeur van sinaasappel, vanille en limoen. Het leek qua smaak heel erg op de combinatie Licor 43 met prosecco die ik al eens eerder heb gemaakt. Ook hier weer kokos, caramel, frisse munt: een beetje als een Bounty zoals terecht opgemerkt door één van mijn tafelgenoten. Dit aperitief ging vergezeld van drie verschillende amuses. Toast met een rucola-dip, een tomaten/basilicum 'vitamine'-shot in een reageerbuis, en een met tomaat en rode biet gevulde ravioli met gestoofde venkel en aardappelschuim. Leuke binnenkomers! De tweede wijn van die avond was de Tommasi DOC Bardolino 2010. Uit de wijnstreek Veneto komt deze redelijk lichte rode wijn, een blend van de druivenrassen corvina Veronese 60%, rondinella 30% en molinara 10%. Ik vond hem sterke overeenkomsten hebben met een rode Bourgogne. Het voorgerecht hierbij bestond uit verschillende soorten rauw bereid vlees; carpaccio, filet americain, osseworst met daar ook nog een gefrituurd kwarteleitje bij. Ik ben ongetwijfeld nu iets vergeten maar ik kon niet zo snel meeschrijven met de uitleg. Maar ja, u weet inmiddels: het gaat mij altijd om de wijnen en de mooiste combinaties. Wat betreft die combinaties: die waren allemaal degelijk, gewoon goed dus, maar niet heel verrassend en spannend. Bij het tussengerecht van gepekelde speenbig kreeg ik dus twee wijnen.

Allereerst de Joseph Faiveley Macôn-Villages 2010, 100% chardonnay met het typische vetje, botertje, citroen, boterbloem en een heel klein beetje kokos van het subtiele houtgebruik. De bij mijn gerecht bedoelde wijn was echter de Montgras Reserva Carmenère 2011. Een Chileense wijn uit de Colchagua Valley. Op de stille spiegel al vrij stuivend: potloodschaafsel, houtopvoeding, krenten, pruimen, zondoorstoofd zwart fruit dus, een beetje smoky, een klein zoetje, beetje gemis aan zuren maar wel een lange afdronk. De hoofdwijn ging vergezeld van een bord vol lam: op drie verschillende manieren bereid waren de haasjes, bout en schouders. Errug lekker! Dat gold ook voor de wijn: de Argentijnse Alta Vista Malbec 2009. Nu zie ik dat daar drie verschillende versies van zijn en ik weet niet meer welke het was, maar hij was in ieder geval goed. Het zou zomaar de 'terroir selection' geweest kunnen zijn; er is ook nog de 'classic' en de 'premium'. Zwart fruit, smoky, koffie, cacao, animaal, leer. Een hoge concentratie en lange afdronk. De lekkerste wijn duidelijk voor het laatst bewaard. Dat wil zeggen: op de dessertwijnen na, natuurlijk. Je kon kiezen tussen een zoet dessert of een kaasplankje, of in dit geval een leisteen. Bij het zoete dessert werd een Muscat de Beaumes-de-Venise geschonken. Laat ik zo'n wijn nu net besproken hebben, dus ik was blij dat ik voor de kaas-tegel had gekozen. Daar werd een witte port van Fonseca bij geserveerd, een blend van de druivenrassen arinto en roupeiro. Niet te zoet, niet droog, mooi er tussenin. Het bijzondere van de kazen was dat ze allemaal uit de omgeving komen. Zonder besef van tijd zaten we zo'n vier uur lang te tafelen en was het om voordat je er erg in had. Vreselijk genoten en een vervolgbezoek meer dan waard.

Balma Venitia Tradition AOC Muscat de Beaumes-de-Venise

#Twitterproeverij. Donderdag 12 april 2012 om 20:00 uur. Live twitterverslag met als thema: witte Rhône-wijn. Da's best veelomvattend met de meest beroemde toch wel de Condrieu, gemaakt van de viognier druif. Ik heb gekozen voor een VDN: Muscat de Beaumes-de-Venise. AOC status hiervoor is in 1943 verkregen. Er zijn meerdere VDN's van de muscat druif maar de Muscat de Beaumes-de-Venise staat het hoogst aangeschreven. De muscat blanc à petits grains wordt locaal ook wel muscat de Frontignan genoemd. Koud uit de koelkast komt hij het best tot zijn recht. Ze kunnen redelijk goed ouderen, maar verliezen dan hun fruitigheid, dus jong drinken is gewenst. En mijn vaste lezers weten: het is zoet, dus er wordt niet gespuugd! Het alcoholpercentage bedraagt 15%. In het glas licht strogeel. Onmiskenbaar het aroma van de muscat druif, iets anders kun je daar gewoon niet van maken. Een zacht mondgevoel en ook hier weer gelijk de smaak van druiven. Er zit een mooi bitter in dat tegenwicht biedt aan het 'zoete geweld'. Dat laatste valt overigens best mee, ik heb niet het idee dat ik hier onverdunde aanmaaksiroop zit te drinken. Ik mis wel wat zuren. Hij is vrij enkelzijdig en er is geen sprake van complexiteit. Ik denk ook niet dat je dat in een VDN moet verwachten, 'correct me if I'm wrong'! Mocht iemand er eentje kennen dan hoor ik het graag. Uiteraard vind ik hem lekker maar met name door het aanwezige bitter. Dat maakt hem wat spannender. In combinatie met een dessert waarin wat zuren zitten zal hij wellicht goed passen. Misschien citroen-ijs of zoiets.

Antoine Borget AOP Côtes-du-Rhône 2010

Een vrij jonge GSM-blend, van de druivenrassen grenache (noir), syrah en mourvèdre dus. Blendverhouding niet vermeld, alcoholpercentage 13,5%. Een heldere donkerrode tot magenta kleur van gemiddelde intensiteit. Duidelijk herkenbare geur van framboos en perendrups. De lichtfruitige smaak van framboos en bijna rijpe kers, die laatste zorgt voor de zuurgraad, die overigens in balans is in deze wijn. Ook iets lichtkruidigs in de vorm van laurier proef ik. Redelijk aanwezige tannines, 4 op een schaal van 5, vrij drogend ook en nog een beetje rauw. Deze fles mag nog gerust een jaartje, misschien twee, in de kelder blijven liggen.

Combe Armand AOC Clairette de Die Tradition

Clairette de Die is een zoete mousserende wijn uit het zuidelijkste puntje van de noordelijke Rhône streek. Ondanks dat de naam begint met "clairette", mag deze druif niet meer dan voor 25% onderdeel uitmaken van de assemblage, de rest, het overgrote deel dus, bestaat uit de muscat blanc à petits grains. De most ondergaat een langzame gisting, maar wordt nog voordat de gisting is voltooid op de fles gedaan. Hierin gaat de vergisting dus door waarbij de bubbels ontstaan. Het hierna aanwezige depot wordt met tegendruk verwijderd. Anders dan in Champagne vindt hier geen aanvulling plaats met "liqueur d'expédition". Er is ook geen sprake van tweede gisting op fles, want de eerste gisting op fles is gelijk de enige. Deze fles kwam bij de Jumbo vandaan voor €5,99 alcoholpercentage 7,5%. Redelijk grote bubbels en snel verdwijnende mousse. In de neus zoete appeltjes en onmiskenbaar de geur van muskaat druiven. Beide geuren komen ook terug in de smaak, een combinatie van appel-cider en wit druivensap is denk ik de meest pakkende omschrijving voor deze wijn. Het lijkt heel erg op Moscato d'Asti met dat verschil dat die iets kleinere bubbels heeft en vaak een lager alcoholpercentage. Het restzoet in deze Clairette de Die is in mijn beleving ook iets minder opvallend aanwezig, ondanks dat de wijn wel gewoon als "zoet" bestempeld kan worden. Vergis je niet: dit mag geen Champagne heten en komt ook lang niet eens in de buurt daarvan. Dit is een wijn die je drinkt als verfrissend aperitief of bij een dessert van appeltaart bijvoorbeeld.

Trus 2005 DO Ribera del Duero

Dit exemplaar mocht ik ontvangen van de export manager van Bodegas TRUS op de proeverij Spaanse wijnen uit Castilla y León. In Nederland onder andere verkrijgbaar bij Los Sueños de Lo Capitán. TRUS staat voor Tierra, Roble, Uva en Sol oftewel land, eik, druif en zon. Deze factoren, en natuurlijk de knowhow van de mensen die er werken, maken dit paradepaardje van het bedrijf Bodegas TRUS. Het druivenras tempranillo wordt lokaal tinto fino genoemd, dit staat ook op het etiket, en zou over het algemeen niet erg hoog in de zuren zitten. Dan heeft deze wijn ook nog eens een alcoholpercentage van maar liefst 15% dus ik hou alvast rekening met een logge wijn. Daar was gelukkig geen sprake van! In het glas fel rood, helder maar redelijk diep gekleurd met een oranje randje. Op de stille spiegel de geur van vanille en iets rokerigs, houtskoolachtig. Ik vermoed nieuwe barriques met een redelijke mate van toasting. De fiche technique, die ik pas na het proeven bekijk, bevestigt dit. Na het walsen ruik ik iets groens, venkel en doperwtjes. In de mond is hij zacht en fris, de houtopvoeding is hier subtiel verweven en smaakt een beetje zoet. De balans tussen zoet en zuur slaat, in tegenstelling tot mijn verwachting, zelfs een beetje naar de zure kant uit. Absoluut niet log en vervelend dus. Dan komt het fruit: overrijpe kers gevolgd door zondoorstoofd zwart fruit. Erg sappig met lage tannines, 2 op een schaal van 5. In de afdronk zit nog een klein bittertje. Een toegankelijke en smaakvolle wijn. Ik dronk deze wijn bij gebraden 'confit de canard', maar hij is inzetbaar bij legio vleesgerechten. Wel zuinig aan doen met kruiden.

Cascina S.Maria Lambrusco Dell'Emilia IGP Bianco dolce

Nog twee flessen uit Portugal heb ik openstaan die ik niet wil leeggooien dus even een licht tussendoortje van een wat moeilijk te rubriceren wijn. Het druivenras is lambrusco, maar daar zijn heel veel verschillende varianten van. Ik hou het even op de 'standaard' lambrusco. Dat is dan ook nog eens een blauw druivenras terwijl de wijn wit is, een 'blanc de noir' dus, oftewel wit gevinifieerd. Dan zit er ook nog eens een milde bubbel in en er staat 'dolce' op het etiket, wat zoet betekent. Om met die laatste twee te beginnen: dat valt nogal mee. De bubbel verschijnt eventjes in de vorm van een mousse maar die verdwijnt net zo snel als dat hij gekomen is en de sliertjes bubbels zijn ook niet van blijvende aard. Ook het zoetgehalte vind ik nog wel meevallen. Te weinig om hem een vermelding in de rubriek 'zoet' te geven. Het alcoholpercentage bedraagt slechts 7,5%. In het glas een heldere, lichtgele kleur, maar zo licht dat het meer lijkt op helder water met een paar drupjes citroensap erin. Het aroma van gele appel, rijpe peer en watermeloen, maar ook iets van een natte dweil die al twee dagen in een hoekje ligt. Mooie zuurgraad, niet laag, niet te hoog en biedt mooi tegenwicht aan het aanwezige zoetje. Qua smaak gaat-ie meer naar de groene appel toe met een hintje citroen. De bubbelbeleving in de mond is minimaal, net als een fles koolzuurhoudende frisdrank die al twee dagen open staat. Wanneer je er echter even flink je mee in je mond gaat spoelen, komen ze weer opzetten. Het klokt wel heel gemakkelijk weg moet ik zeggen. En moeilijk moet je hierover ook niet doen. Op een zonnige dag met wat vrienden lekker naar Bloemendaal, een paar van deze goed gekoelde flesjes mee en je kunt er best een dagje plezier aan beleven.

Vinhos Sivipa Moscatel de Setúbal DOC

En door gaan we weer met Portugal, dit keer met een vin doux naturel uit de regio Setúbal, het schiereiland net ten zuidoosten van Lissabon. Een vin doux naturel is een versterkte wijn waarvan de gisting wordt gestopt door toevoeging van alcohol. Hierdoor blijven er onvergiste suikers achter waardoor de wijn zoet blijft, want bij vergisting worden suikers omgezet in alcohol. De toevoeging 'naturel' mag alleen dan worden gebruikt wanneer het verkregen alcoholpercentage ongeveer gelijk zou zijn aan het alcoholpercentage wanneer alle suikers wél compleet vergist zouden zijn. Dit kun je meten door het suikergehalte in de most te bepalen. Moscatel de Setúbal mag pas gebotteld worden nadat het minimaal 24 maanden heeft gerijpt. Het alcoholpercentage in deze wijn bedraagt 17%. In het glas een amber, helder barnstenen kleur. Op de stille spiegel stuift het aroma van abrikoos, schaafsel van sinaasappel en marmelade je neus in, na het walsen wordt het gek genoeg wat meer ingetogen, er komt dan meer iets noterigs bij. Een heel zacht mondgevoel, het zoetgehalte uiteraard het eerste wat eruit springt. Iets langer in de mond houden en ook het bittertje van citrusvruchtschil en grapefruit komt erbij, het vormt een mooie tegenhanger voor al dat zoet. Zuren blijven wat achterwege maar het bitter maakt dat eigenlijk ruimschoots goed, waardoor er toch een goede balans aanwezig is. De dikke stroperigheid valt ook nog wel mee. In de smaak komt ook weer dat noterige karakter naar voren. Ik vind het errug lekker! Je zou het kunnen combineren met of over bijvoorbeeld kaneelijs, maar ik drink het net zo lief puur. Heerlijk!

Fietsen voor Jelte

Even iets heel anders dan wijn maar ik vond het belangrijk genoeg om dit onder de aandacht te willen brengen.

In september 2009 werd de 8 jarige Jelte door twee tieners mishandeld waarbij hij zwaar hersenletsel opliep. Om behandeling te financieren is de Stichting Jelte in het leven geroepen en zijn er tal van initiatieven om slachtoffers zoals Jelte maar ook kinderen met aangeboren hersenletsel te ondersteunen. Richard Koppendraaier is initiatiefnemer van 'Fietsen voor Jelte' waarvoor hij op 21 april zal starten met zijn fietstocht in 19 etappes van Barcelona naar Biddinghuizen. Hij zoekt hiervoor sponsoring welke ten goede komt aan de stichting. Sponsoring is al mogelijk voor bijvoorbeeld 5 euro. Bij sponsoring van drie etappes ter waarde van 300 euro ontvangt u een luxe wijnpakket en dingt u mee in de verloting van een wijnproeverij (dus gaat het toch nog een beetje over wijn).

Ik juich dit initiatief van harte toe.

Lunadoro Rosato di Sangiovese IGT 2010 'Dispetto'

Even een tussendoortje van hetgeen Portugal ons te bieden heeft met deze Italiaanse rosato van 100% sangiovese druiven. Deze fles werd me ter beschikking gesteld door Wijn Cantina en is op het moment van schrijven in de aanbieding. Zoals mijn vaste lezers wel weten ben ik altijd op zoek naar gastronomische rosé's en niet naar het type frambozensiroop. Heb ik dat vandaag gevonden? Ik dacht het wel. Het grappige is dat vlogger Sebastiaan van Wijngek.TV ook een exemplaar mocht ontvangen en dat ik vrijwel dezelfde geuren en smaken tegenkom als hij. Ik kan bijna het transcript van zijn video copy/pasten. Het alcoholpercentage is 13%. In het glas fel donker-oranje, bijna rood. Op de stille spiegel een hintje latex, na het walsen wat kruidigs en tevens een stalluchtje. Bijna een rode wijn aroma waardig! In de mond een mini-tinteltje rond de tong. Een klein zoetje in de aanzet. Aanwezig fruit is aardbei en bloedsinaasappel, met een licht bittertje. Hij is redelijk vol en kruidig zonder zwaar over te komen en er zitten mooie zuurtjes in. Sleutelwoorden hier zijn subtiel, elegant en ingetogen. Een aanrader!

Vinho Regional Alentejano SEXY 2006

In het zuidoosten van Portugal ligt het gebied Alentejo, wijnen met de DOC status uit dit gebied dragen dan ook de vermelding DOC Alentejo op het etiket. Daaronder komen de regionale wijnen, equivalent van het Franse Vin de Pays, waarbij op het etiket Vinho Regional Alentejano vermeld staat. Zo ook bij deze SEXY wijn uit 2006. Een blend van de druivenrassen touriga nacional 50%, aragonês (tempranillo) 25%, cabernet sauvignon 15% en syrah 10%. Touriga nacional is één van de gebruikte druivenrassen voor port. Misschien dat het ermee te maken heeft maar deze wijn lijkt qua aroma en smaak wel een soort van overgangswijn voor port te zijn. Het alcoholpercentage bedraagt 14,5%. In het glas diep donkerrood met een bijna bruine schijn, maar toch nog purper in de rand. Een kruidig aroma met geuren van zoete kers, zwarte zondoorstoofde pruim en krenten. En de smaak? Die komt geheel overeen met de verwachting die in het aroma wordt gecreëerd. Overrijpe kersen, ingedroogde zwarte pruimen en krenten. Toch is de wijn niet zoet te noemen en zijn er voldoende zuren aanwezig. Het is echt net alsof ze de beslissing moesten maken: wat gaan we doen? Maken we er port van of een droge rode wijn? Want die grens is minimaal in mijn beleving. En aangezien ik van port hou, kan ik niet anders dan ook van deze SEXY rooie houden. Het is een mooie zwoele wijn die je bij de hoofdmaaltijd serveert om vervolgens bij het dessert de port aan te breken. De overgang zal naadloos zijn. Deze wijn wordt weer eens niet gespuugd, deze fles gaat leeg! Erg mooie SEXY rooie!

Saint Cosme AOC Côtes-du-Rhône blanc 2008

Gisteren hadden we les over Duitse wijnen op de Wijnacademie en we kregen een oude riesling te proeven. We moesten een schatting maken van de leeftijd. Het bleek een wijn uit 1995 te zijn en ik zat er niet ver naast met mijn 1998. Ik schreef dit jaartal op zonder geproefd te hebben, alleen nog maar geroken en de overeenkomst met de riesling die ik eerder heb besproken uit 1998 was groot. Ook vandaag weer een iets oudere witte wijn, alhoewel 2008 nog wel meevalt, maar het is dan ook geen riesling. Rieslings zijn uitstekend geschikt om te ouderen. Deze komt echter uit de Rhônestreek, Château de Saint Cosme ligt net iets ten noorden van het dorpje Gigondas. Het alcoholpercentage is 13%, de blend bestaat uit de druivenrassen viognier, marsanne, roussanne en picpoul de pinet, blendverhouding niet vermeld. Vergisting heeft plaatsgevonden in kleine vaten, rijping sur lies. In het glas vrij intens stro-geel, 3 op een schaal van 5. Aroma's van citroen, ananas, perzik en abrikoos. Ook iets licht mufferigs, iets wat in het Duits "Firne" heet en uitgelegd wordt als "een hars-achtige ouderdomstoon". Het schijnt exclusief bij riesling te horen maar ik kom dit aroma vaker tegen bij oudere witte wijnen, ook niet-rieslings. Technisch gezien een fout maar er zijn liefhebbers van. Bij de eerste slok valt gelijk de nog aanwezige hoge zuurgraad op. Smaken van honing en steenfruit, best aangenaam. Wat minder aangenaam is, lijkt kurk te zijn. Ook in de smaak iets mufferigs, vooral in de afdronk. Of het inderdaad kurk is of Firne durf ik niet te zeggen. René van Heusden deed een leuke uitspraak over kurk: "als er dan kurk in de wijn zit, laat het dan liefst een heleboel kurk zijn, want een beetje kurk maakt je aan het twijfelen". Ikzelf heb nog nooit een wijn geproefd met een heleboel kurk. Dat maakt het herkennen van "een beetje kurk" dan ook vrij lastig. Feit blijft dat dit de smaak is die overblijft in m'n keel en maakt dat ik de fles niet in z'n geheel wil ledigen.

Quinta da Alorna Vinho Regional Tejo 2008 Touriga Nacional

Tot 2009 vielen de wijnen één kwaliteit lager dan de DOC wijnen onder de VR (vinho regional) Ribatejo, vanaf 2009 werd dat de VR Tejo en de DOC wijnen uit dit gebied blijven vallen onder de DOC Ribatejo. Het gebied ligt in het midden van Portugal net ten noordoosten van Lissabon. Tejo is de Portugese naam voor de rivier de Taag die diagonaal door het hele gebied kruist en bij Lissabon uitkomt. De wijngaarden concentreren zich voornamelijk langs de rivieroevers. De touriga nacional is een inheems druivenras welke ook gebruikt wordt in port. Het alcoholpercentage van deze mono-cépagewijn is 13,5%. De wijn heeft vier maanden opvoeding genoten in tweedehands hout. In het glas dieprood, intensiteit 4 op een schaal van 5, met een magenta rand. Op de stille spiegel de geur van de malolactische gisting maar ook gelijk het aroma van kersen. Na het walsen wordt dit laatste alleen nog maar versterkt; een intense geur van rood fruit, op de grens van overrijp rood naar zondoorstoofd zwart jammig fruit. Een half uurtje later komt er ook nog een stalluchtje bij. De neus schept in ieder geval een hoge verwachting. Een slok verraadt gelijk een vrij hoge zuurgraad en daarna komt er gelijk een bitter overheen. Tannines vallen mee, 2 op een schaal van 5. Het aanwezige fruit wat ik proef is bijna rijpe kersen en rode bessen. Een compleet ander beeld dus dan wat het aroma me deed geloven. Het is mogelijk dat de stokken nog niet zo oud zijn. Iemand gaf ooit die verklaring bij het geval van een tegenvallende smaak bij een mooie neus. Ook is het mogelijk dat er nog onrijpe druiven tussen zaten, te vroeg geoogst of niet ontsteeld. Maar als ze niet ontsteeld zouden zijn geweest, zouden er meer tannines in moeten zitten. Ik proef wel potentie echter, misschien dat deze wijn met enkele jaren opleg beter wordt. Ik denk dat hij gerust nog een jaar of vijf kan blijven rusten. Hij mag dan wel een schroefdop hebben die verdere ontwikkeling bemoeilijkt, maar hij komt nu nog wat hoekig over.

Château Saint Estève d'Uchaux Vionysos 2005 AOC Côtes du Rhône Villages

Ik ben me ervan bewust dat ik een risicootje nam toen ik deze wijn kocht, een witte wijn drink je doorgaans jong, maar ik ben wat aan het experimenteren met oud wit. Van de viognier druif worden mooie wijnen gemaakt waar ik best wel van hou. Of deze Vionysos, het klinkt als een Griekse God, het redt, gaan we nu uitvinden. Het alcoholpercentage is 14% maar liefst. De kurk was voor ongeveer 85% doorweekt. In het glas is hij vrij intens stro-geel. Op de stille spiegel niks fris en fruitigs helaas. In eerste instantie lijkt het op de geur van champignon, later settelt het aroma en wordt hij wat neutraler. Na het walsen doen de gistcellen weer van zich spreken in de vorm van beschuitaroma. Dan een slok; hij heeft in ieder geval nog een volle smaak, een beetje vettig en filmend. Er is zelfs sprake van tannines! Niet veel, 1 op een schaal van 5, maar ze zijn er wel. De zuurgraad is niet hoog maar nog wel aanwezig, er zit nauwelijks restzoet in en het meest dominant is het bitter. Inderdaad zit er ook een beetje beschuit in de smaak en het enige fruit wat er nog in zit is citroen en grapefruit, vooral grapefruit. In de afdronk zit iets mufs, hij is zijn frisheid definitief kwijt.