Tbilvino Saperavi 2010

Uit de wijnstreek Kachetië in Georgië komt deze rode wijn gemaakt van het druivenras saperavi. De saperavi is een zogenaamde teinturier, een blauwe druif waarvan ook het sap zelf roodgekleurd is, over het algemeen is het sap van blauwe druiven namelijk kleurloos. Dit exemplaar komt bij il diVino vandaan. Alcoholpercentage is 13%. Hij heeft houtopvoeding gehad, hoelang en in welk hout wordt niet vermeld. Hij is helder diep robijnrood met een magenta rand in het glas. Kruidige neus, een stalluchtje en ook de geur van potgrond. In eerste instantie lijkt hij vrij zuur over te komen in de mond, restzoet nauwelijks aanwezig. Behoorlijk tannineus, maar wel rijpe tannines. Redelijk drogend in de mond, klein bittertje in de finale. Rode bessen is het voornaamste aanwezige fruit, de houtopvoeding is nog vrijwel niet merkbaar. Hij is wel lekker sappig, je speekselklieren gaan vol aan de bak. Als makkelijke borrelwijn misschien iets minder geschikt, eerder voor bij een maaltijd met een lekker gekruid lapje rood vlees. Wijnen van de saperavi druif zijn zeer geschikt om langer te bewaren.

Ilios de Rhodes 2005 Αθήρι Ρόδου

Die Griekse woorden in de titel staan voor "athiri Rhodos". Athiri is een inheems druivenras op Rhodos. Oogstjaar 2005 voor een witte wijn lijkt best wel oud, maar ik heb bemerkt dat ik de smaak van de gisttonen die zich over de jaren ontwikkelen in witte wijn, best kan waarderen. Alcoholpercentage is 12,5%. In het glas een diep gele kleur, intensiteit 4 op een schaal van 5. Op de stille spiegel is hij koud vanuit de koelkast zowaar nog best fruitig: ananas en perzik. Qua smaak ontwikkelde hij zich erg snel in hetzelfde glas. In eerste instantie proefde ik champignons, later werd het iets subtieler: toast, beschuit. Vooral die laatste smaakjes bevallen me. Ook iets licht noterigs zit er in. Hij is behoorlijk droog en heeft een lange afdronk. Ik geef toe: hij mist wat frisheid en fruitigheid, maar ik hou er toch wel van. Als alle witte wijnen zich op deze manier ontwikkelen, dan heb ik er geen moeite mee om ze pas na zeven jaar opleg te openen.

Fado 2009

Deze wijn komt uit de wijnstreek Alentejo. Ik heb al eerder gezegd dat hier steeds meer interessante, maar vooral lekkere wijnen vandaan komen. Zo ook deze. Alcoholpercentage is 13,5%. Helder donkerrood in het glas. Kruidig in de neus. Dit komt in de smaak ook terug. Het is een ontzettend frisse wijn met tonen van venkel. Qua fruit wat frambozen en kersen, maar niet op een fruitige manier, eerder op een jammige manier, een beetje ingekookt. Ook zit er een dropperige smaak aan. Hij heeft een houtopvoeding van zes maanden in Frans eiken gehad, maar dat zit echt goed op de achtergrond verborgen. Hij heeft een minizoetje en een lage zuurgraad, misschien iets te laag om lekker doordrinkbaar te blijven, maar ik slik deze met plezier door. Het is een makkelijke wijn zonder simpel te zijn. Maaltijd niet verplicht, gewoon om lekker mee te borrelen.

Kopke 2003 LBV Port

Dit schattige lieve kleine flesje van 20cl kon ik natuurlijk niet laten staan bij de kelderrestantenopruiming bij Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel. Vintage 2003 gebotteld in 2007. Behoorlijk wat aanslag aan de binnenkant van de fles, maar daar merk je verder niets van bij het proeven. Alcoholpercentage is 20%. Dieprood, bijna zwart van kleur. Aroma van krenten, boerenjongens, ingedroogde pruimen, tutti-frutti. Met een heel zacht mondgevoel glijdt hij naar binnen. Deze wordt niet gespuugd, maar slik ik gewoon door en geniet ik van. Het mag, het is weekend. Hij is uiteraard zoet, maar toch zitten er ook nog behoorlijk wat zuren in en hij prikkelt enigszins op de tong. Eventjes een half uurtje terugkoelen in de koelkast maakt hem nèt iets aangenamer.

Opruiming kelderrestanten 2012

Hij is er weer! De jaarlijkse kelderrestanten opruiming bij Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel. Vorig jaar ging ik voor goedkope oude flessen, vandaag was ik wat kritischer en keek ik wat minder naar de prijs. Sommige flessen die voor €2,50 zijn geprijsd kun je niet laten liggen echter, die moet je gewoon meenemen. Waar ik vandaag wel wat meer van heb gekocht zijn de wat oudere witte wijnen. Ik merk dat ik belegen wit wel kan waarderen, dus ik ben erg benieuwd hoe die zullen smaken. Logistiek was alles weer perfect geregeld; voldoende lege dozen, steekwagentjes, rolkarren, meerdere afrekenpunten: picobello! Om 9:00 uur was het alweer redelijk druk, maar de opzet en het aantal tafels was dit jaar ook nog eens veel beter, waardoor het gedrom rond de tafels minder was dan vorig jaar. Mocht je dit bericht nog op tijd lezen: het duurt nog tot 16:00 uur vandaag zaterdag 25 februari. Onderstaand heb ik buitgemaakt:

- Bertani Recioto della Valpolicella Valpantena 2006
- Bodegas Barbadillo Cuco Very Dry Manzanilla Sherry
- Château Gaudrelle AOC Vouvray Réserve Personelle 2005
- Château Gaudrelle AOC Vouvray Réserve Spéciale 2009 Moelleux
- Château Haut Bernasse AOC Monbazillac 1997
- Château Saint Estève d'Uchaux Vionysos 2005 AOC CdR-Villages
- Domaine Alain Michaud AOC Morgon 2008
- Domaine Charlopin AOC Marsannay 2007
- Domaine Roux Père & Fils 2009 AOC Bourgogne Aligoté
- Ilios de Rhodes 2005 Athiri Rodos
- Kaefferkopf AOC Alsace Riesling 1998
- Kopke 2003 LBV Port
- Kopke 2005 LBV Port
- Kressmann Château La Pierriere AOC Côtes de Castillon 2000
- Lacoste-Borie AOC Pauillac 1983
- Rieflé AOC Alsace Côte de Rouffach Pinot Gris 2007
- Rieflé AOC Alsace Côte de Rouffach Riesling 2007
- Rieflé AOC Alsace Grand Cru Steinert 2006 Riesling
- Saint Cosme AOC Châteauneuf-du-Pape 2004
- Saint Cosme AOC Côtes-du-Rhône 2005
- Saint Cosme AOC Côtes-du-Rhône blanc 2008

Verslagen van de individuele wijnen volgen uiteraard op Wijn-Blog.

Santa Rita Medalla Real Gran Reserva DO Valle de Maipo Cabernet Sauvignon 2008

Vanaf de eerste snuif wist ik al dat deze wijn bij mijn aanraders terecht zou komen, soms heb je zoiets gelijk door. Alcoholpercentage 14,5%. Overigens blijkt er 5% cabernet franc in te zitten, maar officieel mag het een mono-cépage wijn heten. Donker, dieprood in het glas. Op de stille spiegel is gelijk de houtopvoeding duidelijk, na het walsen komt er een hintje menthol en cederhout bij. In de aanzet een mini-zoetje, drogende tannines, 3 op een schaal van 5, maar wel rond en rijp. In eerste instantie is het groene paprika die ik proef, na even rusten komt er sappig, rijp rood fruit opzetten. De houtintegratie is heel goed voor elkaar. Vervolgens komen er kersen, pruimen, chocola, tabak en leer m'n mond binnenglijden. Wat een concentratie zit er in deze wijn! Als iemand mij zou vertellen dat dit de enige wijn zou zijn die ik tot m'n dood toe zou moeten en mogen drinken, dan had ik daar geen moeite mee.

15.04.2015 Update: Vandaag deze jongen weer eens opengetrokken. Drie jaar extra kelderrust hebben totaal geen afbreuk gedaan aan deze wijn. Qua smaak is hij nog iets intenser geworden. Veel zwart fruit, hout nog steeds prima in balans, genieten vanaf de eerste snuif.

Markus Altenburger Burgenland Chardonnay 2009

In Oostenrijk bestaat er zoiets als een proefcommissie die controleert of het eventuele houtgebruik wel goed in balans is, of deze niet teveel domineert. Aan de consument dan de taak om hem op het juiste moment open te trekken, of in dit geval te schroeven. Wat dat aangaat denk ik dat ik deze chardonnay iets jonger had moeten openen. Deze komt bij Good Grapes vandaan, alcoholpercentage is 13,5%. Best hoog voor een witte wijn uit het koele Oostenrijk zou ik zeggen, maar in deze wijn valt dat nog niet eens zo op. Kleur: strogeel, intensiteit 2 op een schaal van 5. Op de stille spiegel en koud in het glas nog een subtiele houttoets, na het walsen gaat deze domineren echter. Er zit een vetje in en ook nog een beetje citroen in de smaak. Hij is minder fruitig dan toen ik deze voor het eerst had geproefd, het hout is iets teveel aanwezig in mijn beleving. En toch vind ik hem best interessant, zeker in combinatie met een vet visgerecht. De associatie met een Meursault is het eerste wat in me opkwam, en dat kun je toch nauwelijks negatief noemen. Tenzij dat niet je stijl en smaak is natuurlijk.

Domaine Preignes le Vieux Prestige Vermentino Sur Lie Vin de Pays d'Oc IGP 2009

#Twitterproeverij. Woensdag 22 februari 2012 om 20:00 uur. Live twitterverslag met als thema: vermentino. In verband met de leesbaarheid van dit verslag loopt de tekst ervan niet geheel synchroon met de tweets. Ook deze fles van Domaine Preignes le Vieux komt weer bij de Mitra vandaan voor €6,99 alcoholpercentage 13%. Het is een "sur lie"; dat wil zoveel zeggen als dat hij samen met de afgestorven gistcellen van de vergisting is blijven rijpen. Het maakt de smaak wat ronder en ik verwacht iets daarvan terug te kunnen proeven. Meestal ruik en/of proef je dan iets van toast, witbrood, in het ergste geval champignons. Uit de koelkast, veel te koud dus, ruik ik alleen nog maar het aroma van citroen, hij moet echt nog even opwarmen. Ik ga toch nu even een slok nemen. Volle smaak, klein bitter, voelt ook redelijk alcoholisch aan. Citroen komt ook in de smaak terug. Mooi droog en filmend. De zuren vallen best mee, of tegen, het is maar hoe je dat bekijkt, maar hij is geenszins mollig. Na een redelijk lange tijd opwarmen komt daar het langverwachte toast-aroma, maar ook in de smaak is-ie er. Nu komen ook perzik en ananas erbij in het aroma, maar niet in de smaak. Afdronk is redelijk lang, maar voornamelijk vanwege het hoge percentage alcohol vermoed ik. Hij voelt wat branderig aan in de slokpijp. Lekker in combinatie met een stukje oude, harde kaas. #Twexit.

Verzoekje: Saint Roche Rouge Pays du Gard IGP 2010

Ik weet niet meer van wie ik dit verzoekje kreeg, wel dat deze persoon de bio-wijnen hoog had zitten, en dit is een bio-wijn. Gebruikte druivenras(sen) onbekend, maar ik rubriceer hem wel als blend. Over de Pays du Gard IGP wijnen in het algemeen kan ik nauwelijks iets vinden in de boeken. Het ligt precies op de grens tussen de Provence en het oostelijk gedeelte van de Languedoc-Roussillon, tussen de plaatsen Nîmes en Arles. Alcoholpercentage is 13,5%. Diep donker magenta tot paars in het glas. Perendrups en framboos ruik ik op de stille spiegel, na het walsen komt er een stalluchtje en iets licht kruidigs bij. Mini-zoetje in de aanzet, heel fruitig verder. Ook een beetje scherp, ik vermoed dat de syrah druif onderdeel uitmaakt van de door mij aangenomen blend. Kruidigheid komt ook in de smaak terug. Gemiddelde tannines, 3 op een schaal van 5. Bittertje in de finale die nog best lang te noemen is. Deze wijn heeft niet persé een gerecht nodig wat mij betreft, maar kan dat zeker wel aan. Het is een kruidige, krachtige wijn met verfijnde fruitige elementen. Mooi in balans.

ARA Single Estate Marlborough Pinot Noir 2009

Inmiddels heb ik op Wijn-Blog 27 wijnen beschreven van de pinot noir druif, nummer twee is de chardonnay met 25 beschrijvingen. Ik denk dat het uit elkaar houden van pinot noir uit de Bourgogne, Duitsland en Nieuw Zeeland me inmiddels wel blind gaat lukken. Jammer dat die er niet tussen zaten op het laatste proef-examen. Vandaag heb ik weer een Nieuw Zeelandse, nog over van de New Zealand Wine Fair, mij ter beschikking gesteld door Melman Communications. Deze moet zo rond de 14 euro kosten en is onder andere verkrijgbaar bij Fourcroy, alcoholpercentage 13%. Helder, licht felrood in het glas. Onmiskenbaar de zo bekende aardbeitjes in de neus, eventjes walsen en ja! Daar is het bekende stalluchtje. Heel fris in de mond, gelijk laat ook het bittertje van zich spreken, iets wat je overwegend in de Duitse en Nieuw Zeelandse pinot noirs aantreft. Ik had genoteerd "geen hout", maar daar kom ik van terug. Hij heeft wel degelijk hout gehad, of dat balken, chips of echte vaten zijn durf ik niet te zeggen. Het ligt er in ieder geval niet zo duidelijk los bovenop zoals vaak bij supermarktwijnen uit de Nieuwe Wereld het geval is. Aardbei komt ook in de smaak naar voren. Tannines zijn er nauwelijks, 2 op een schaal van 5. Het is weer zo'n heel knap gemaakte pinot noir uit Nieuw Zeeland. Weinig op aan te merken, of het moet zijn dat ik er geen terroir-expressie in kan vinden.

Domaine Mathis Bastian Pinot Noir 2009 Vinifié en Blanc

Wacht even! Een witte wijn van de pinot noir druif? Pinot noir is toch een blauwe druif? Of rood, of zwart, hoe je het maar noemen wilt, maar zeker geen wit (geel of groen)! Laat me het uitleggen. Rode wijn wordt gemaakt van blauwe druiven, rode wijn kan nooit van witte druiven worden gemaakt. Andersom wel! De rode wijn krijgt namelijk zijn kleur van de natuurlijke kleurstoffen in de druivenschil en niet van het sap. Het sap van blauwe druiven is dus ook gewoon kleurloos, uitzonderingen hierop zijn de zogenaamde teinturiërs; dit zijn blauwe druiven met rood gekleurd sap. De dornfelder is hier een voorbeeld van. Hiervan kan je dus nooit witte wijn "trekken". Hoe langer de schillen van de druiven in contact blijven met het sap, des te donkerder wordt de wijn. Bij rosé wijnen hebben de schillen dus minder lang "meegetrokken" dan bij rode wijn. Ik zet het woord "trekken" tussen aanhalingstekens, maar in feite is het bijna hetzelfde principe als thee "trekken". Hoe langer het theebuiltje in het water hangt, hoe donkerder en sterker de thee. Wanneer je dus gelijk na het plukken de blauwe druiven uitperst, onder gecontroleerde druk, dus op het juiste moment hiermee stopt, zal het sap wat eruit komt lopen kleurloos zijn. De wijn die hier vervolgens van wordt gemaakt heet een "blanc de noir" of "blanc de noirs". Wit van zwart(e druiven) letterlijk. De producent van deze wijn beschrijft het gewoon op z'n etiket: "vinifié en blanc", oftewel "wit gevinifieerd". Recentelijk heb ik geleerd dat het dan ook een witte wijn moet heten, bedankt Frank! ;-) Dit exemplaar komt bij il diVino vandaan voor €12,71 alcoholpercentage 13%. Tevens m'n eerste wijn uit Luxemburg. Hij valt onder de appellatie "Moselle Luxembourgeoise". Appellatie-wijnen uit Luxemburg mogen ook alleen in Luxemburg gebotteld worden. Uiteraard behandel ik hem als een witte wijn, dus gekoeld. Zo als een witte wijn bijna nooit helemaal kleurloos is, er zit altijd wel iets geels in, zo heeft deze wijn ook nog een lichte geel/oranje tint. Ook op de stille spiegel ruik ik niets "roods", voor zover je kleuren kunt ruiken. Na het walsen komt er echter daadwerkelijk het aroma van framboos door, heel lichtjes. Ook de smaak neigt naar rood fruit, framboos in dit geval, meer dan naar citrus of wit fruit. Tannines zitten er niet in, wel een minuscuul bittertje. Qua intensiteit zit-ie toch echt meer aan de kant van de witte wijnen dan aan de kant van de rosé wijnen, laat staan de rode wijnen. Er is geen vermelding van houtopvoeding op het etiket, maar het zou me niets verbazen wanneer daar wel sprake van is, zij het zeer kort en in gebruikt hout. Als witte wijn is hij zeker gastronomisch, inzetbaar bij een maaltijd dus. Scampi's of allerhande vissoorten, zelfs vette vis, van de grill wel te verstaan. Als dit mijn witte wijn voor alledag zou moeten zijn, zou ik daar geen problemen mee hebben. De prijs maakt hem daar echter net iets te exclusief voor.

Verzoekje: Domaine Montlobre La Chapelle Vieilles Vignes 2008

Deze wijn kreeg ik van Peter met het verzoek om hem niet eerder dan november 2011 te openen. Hij kwam rechtstreeks van de wijnboer vandaan, eigen import dus. Alcoholpercentage is 14%. Druivenrassen zijn niet vermeld, ik rubriceer hem als blend, al proevende kreeg ik wel een idee over de gebruikte rassen en ook de herkomst is al een hint op zich. Het is namelijk een Vin de Pays d'Oc, een wijn uit de Languedoc dus en wel de oostelijke Languedoc, ietsje ten noord-westen van Montpellier. Bloedjeheet 's zomers en dat vertaalt zich in de wijn. Wijn van druiven zonder fenolische rijpheid zullen hier niet zo snel voorkomen tenzij de boer besluit ze te plukken voordat ze rijp zijn. Een hoog alcoholpercentage is het gevolg, alhoewel de 14% dan nog wel meevalt maar dat kan met het matige jaar 2008 te maken hebben. Dan nog, valt deze wijn mij 100% mee. Temeer daar ik wist dat Peter hem zelf al in november 2011 had geproefd en er niet bijster veel goeds over had te melden. Misschien dat die paar extra maanden geduld het waard was. Donkerrode kleur met een felrood randje in het glas. In het aroma iets groens: doperwten, tuinbonen, zelfs courgette en basilicum meen ik te ruiken. Nog niets te bespeuren van houtopvoeding. De eerste slok glijdt heel fris m'n mond in. Wat dropperigheid en de smaak van anijs is het eerste wat ik tegenkom. Gelijk is ook duidelijk dat deze zeker wel houtopvoeding heeft gehad, maar het ligt echt mooi op de achtergrond, mooi in de wijn verweven. Zuren blijven ver weg. De zwoele grenache druif voert duidelijk de boventoon en ik vermoed, gezien het scherpe kantje van een pepertje, dat er ook wel van syrah gebruik is gemaakt. Nu proef ik tabak en pure chocola en in de afdronk heel duidelijk rozemarijn; de smaak van garrigue. Ik hou op z'n tijd wel van dit type rode wijnen: vol, alcoholisch en laag in de zuren. Ik besef dat het na twee glazen heel vervelend kan worden, er zit te weinig spanning in, maar ik proef hem nu zonder door te slikken en dat kan ik best nog wel even volhouden, het is geen straf.

18.02.2012 Update: Na even Googelen kom ik er achter dat er merlot in de wijn zit aangevuld met cabernet sauvignon. Vergeet dus het verhaal hierboven betreffende grenache en syrah maar. Ik ben echt op het verkeerde been gezet. Neemt niet weg dat ik proef wat ik proef, dus voor wat betreft alle geur- en smaakindrukken zoals hierboven beschreven heb ik niets toe te voegen. Blijkt dat deze wijnboer van de merlot druif dus ook een zwoele wijn kan maken compleet in de stijl van de Languedoc.

Verzoekje: Terra Tangra Sakar Mountain Vineyards Mavrud 2008

Jumbo €4,79 alcoholpercentage 14%. Terra Tangra produceert met deze wijn de eerste biologische wijn van Bulgarije die voldoet aan de nieuwe Europese regelgeving. In het glas een diepe kersenrode kleur en dan is het eerste aroma wat me tegemoetkomt ook nog eens van kirsch. Geen gewone kersen, geen cassis, nee, kirsch. Je weet wel, die zoete kersen die in dat gelijknamige Duitse gebak zitten, heerlijk! Ook nog de geur van de malolactische gisting, een heel klein beetje potloodslijpsel en sigaretten-as ruik ik. Dat zit hem niet in de houtopvoeding, die heeft-ie niet gehad, al lijkt het van wel. Het is dezelfde geur en smaak die ook bij de cabernet franc voorkomt. Ik vermoed dat ook de mavrud druif deze eigenschap heeft. Het maakt hem apart, zeker niet minder lekker. Ook het fruit laat zich in de smaak goed zien, of liever, smaken. Overrijpe kersen, zondoorstoofde pruimen, lekker zwoel fruit. Daarnaast ook nog wat kruidigheid in de vorm van thijm en oregano. Tannines vallen mee, 2 op een schaal van 5. Mooie balans tussen zoet en zuur. Gemiddeld lange afdronk. Een lekker sappig glas wijn waar een gekruid lap vlees goed bij zal passen.

Altesse AOC Roussette de Savoie 2009

Omdat ik m'n proef-examen nog niet heb gehaald, ga ik even stug door met het opentrekken van zoveel mogelijk verschillende wijnen, mono-cépages voorop! Het druivenras altesse, ookwel roussette genoemd, wordt eigenlijk alleen maar in de Savoie gebruikt. Deze komt bij de E.LeClerc vandaan uit Frankrijk voor €4,95 alcoholpercentage 12%. Redelijk intense stro-gele kleur. Beetje citroen in de neus, maar verder vrij neutraal. Redelijk hoge zuren aanwezig, nauwelijks restzoet. Iets licht-noterigs in de smaak, een kleine toast-toon en een beetje limoen. Klein bittertje in de finale en iets grassigs. Licht branderig in de keelholte. Niet echt dat je zegt een spannende wijn.

Domaine Preignes le Vieux Prestige Petit Verdot Vin de Pays d'Oc IGP 2009

M'n eerste mono-cépage wijn van de petit verdot. Van origine een "Bordeaux druif", nu dus in een wijn uit de Languedoc. Bordeaux druif tussen aanhalingstekens want zoveel staat hij daar niet meer aangeplant en hij wordt nog mondjesmaat gebruikt als aanvulling in de blends van Bordeaux. Verkrijgbaar bij de Mitra voor 6,99 alcoholpercentage 13%. Diep donker magenta tot paars in het glas. Op de stille spiegel gelijk al de kruidigheid van rozemarijn en thijm, na het walsen wordt dit alleen nog maar versterkt, fruit komt nog even niet door. Dat komt pas bij de eerste slok: zondoorstoofd zwart fruit; pruimen, bramen, maar met een voldoende hoge zuurgraad. Heel licht bittertje in de finale en de kruidigheid komt ook in de smaak heel duidelijk terug. Tannines vallen heel erg mee, 2 op een schaal van 5, ik had ze veel hoger verwacht. Licht drogend in de mond, al met al een sappig glas wijn. Niet complex, ook niet simpel, geschikt voor bij een maaltijd met een flink gekruid lapje vlees. Op het moment van schrijven zijn alle wijnen bij de Mitra tot en met 25 februari van Preignes le Vieux zelfs in de aanbieding: 6 flessen halen, 4 betalen.

Les Amants Thorin AOC Saint-Amour 2010

Vandaag is het Valentijnsdag. Niet dat ik me dan extra ga uitsloven ingegeven door de commercie, dat niet, maar ik trek wel een wijn open met de naam Saint-Amour, die ook nog eens de naam "Les Amants" draagt: de minnaars. Een cru du Beaujolais, de meest noordelijke van de tien cru's uit deze streek. Dit exemplaar komt uit de Franse Carrefour voor €6,63 alcoholpercentage 13%. Voor de grote plas Beaujolais wordt vaak van macération carbonique gebruik gemaakt, maar deze cru heeft een klassieke vinificatie ondergaan. Of hij ook in het hout heeft gelegen staat niet op het etiket en ik proef het er ook niet aan af. Hij is helder, licht robijnrood met een magenta randje in het glas. Hij heeft een ingetogen aroma van voornamelijk framboos. Daarnaast een hintje frisse kruidigheid en gek genoeg komt de associatie met het aroma van suikerspin bij me op. Tannines zijn nog redelijk aanwezig voor zo'n fruitige wijn, 3 op een schaal van 5 en ze zijn ook redelijk drogend in de mond. Framboos komt ook in de smaak terug alsmede een hintje van perendrups. Hij heeft ook een bittertje. Het geheel is nog niet in balans, alles ligt nog los en ook deze wijn had nog wat jaartjes moeten blijven liggen, maar potentieel heeft-ie zeker. En juist dat potentieel maakt hem interessant genoeg om hem nog een keer te kopen, maar dan om hem wat langer te gaan bewaren.

Pampas del Sur Pinot Noir Reserve 2010

Vandaag de laatste keer blindproeven op de Wijnacademie voordat het echte proefexamen plaatsvindt. Ik had 9 wijnen goed van de 12, dat stemt hoopvol. Ik hoorde om me heen echter veel gemor van medestudenten die het minder goed hadden gedaan. Vandaag ging het goed bij mij omdat ik van de opties waaruit je kunt kiezen, niet gelijk iets afstreep omdat ik het niet ken, of omdat ik de optie a-typisch vind. De wereld van wijnen is vol met a-typische wijnen namelijk. Dat is ook precies wat ik nu in mijn glas heb: een a-typische pinot noir. Dit exemplaar komt bij de Dirck III vandaan voor €4,49 alcoholpercentage 13,5%. Allereerst de kleur: die is a-typisch. Niet licht zoals je zou verwachten, maar redelijk intens diep, donker fel rood, wel helder. Vervolgens de neus: frambozen en de geur van macération carbonique. Iets wat je van een Beaujolais (druivenras gamay) verwacht, maar niet bij pinot noir. Geen stinkertje, geen stallucht, geen aardbei. De term reserve op het etiket zou je kunnen verwarren met houtopvoeding maar ook die heeft-ie niet gehad. Als hij wel hout heeft gezien dan is dat zeer kort geweest en is het totaal in de wijn geïntegreerd. Tannines zijn ook nog redelijk aanwezig, 3 op een schaal van 5. Het typische Nieuwe Wereld zoetje ontbreekt, zo ook de toegankelijkheid. Ook de smaak doet niet vermoeden dat ik hier met pinot noir te maken heb. Voornamelijk jonge framboos proef ik, met redelijk hoge zuren. Ondanks dat deze volledig a-typisch is voor de pinot noirs die ik ken en liefheb, is het geen slechte wijn. De kwaliteit is goed, er is balans, nu al, maar ik heb het gevoel dat deze wijn nog een aantal jaren tegoed had voordat hij geopend had moeten worden. Ik denk dat hij gewoon nog te jong is. Weer een gevalletje kindermoord dus. Toch ben ik blij dat ik hem heb geopend. Het houdt me scherp en alert en het bewijst des te meer dat je bij blindproeven alle opties open moet houden en analytisch moet kijken naar nog meer kenmerken van de wijn om te kunnen herleiden wat het is en waar het vandaan komt.

Cirò Rosso Classico Superiore DOC 2007 Riserva

Alcoholpercentage 13,5%, actieartikel bij de LIDL, niet in het standaard assortiment. Geen vermelding van de producent op de etiketten, slechts die van de bottelarij, een bedrijf dat schuilgaat achter de afkorting V.E.B. Zou onderdeel uitmaken van het grote EnoItalia S.P.A. De legende gaat dat de wijn direct afstamt van de wijn die tijdens één van de eerste Olympische Spelen werd gedronken door de plaatselijke atleten om de overwinning te vieren. In het glas is hij helder, fel Ferrari-rood met een licht oranje randje. Op de stille spiegel ruik ik vanille van de houtopvoeding en iets belegens. Ik vind het nu al een aangename geur. Zoals ik al had verwacht integreert het hout mooi in de wijn na het walsen. Fris en toch vol glijdt de eerste slok m'n mond binnen. Gemiddelde tannines, 3 op een schaal van 5, heel licht bittertje. Zondoorstoofd zwart fruit proef ik, een leertoon en iets van tabak. M'n hele mond wordt gevuld, niet op een logge manier maar elegant. De kruidigheid van rozemarijn en laurier proef ik nu. Het hout gaat nu nog meer de wijn in en het belegen geurtje is vrijwel geheel getransformeerd in een tertiair aroma. Nu komt er weer iets dropperigs, wat munt en anijs bij. Wil je het geloven? Voor slechts €4,79 een mooie complexe wijn van de LIDL. Jammer dat ik maar één fles hiervan had gekocht.

La Roche Saint-Martin AOC Gigondas 2008

LIDL €7,99 alcoholpercentage 14% gebruikte druivenrassen niet vermeld, ik ga uit van grenache, syrah en mourvèdre, die combinatie zie ik vaker bij Gigondas. Radijsjesrood met een magenta randje in het glas. In het aroma voornamelijk perendrups, maar ook erwtensoep en rookworst... toch die afzuigkap maar 'ns aanzetten als ik aan het koken ben ;-) Concentreren, gesprek aangaan met de wijn: nu komt er een frisheid opzetten in de neus, maar de rest van het aanwezige fruit krijg ik niet benoemd. Een slok onthult een behoorlijk aanwezig bitter, dat ben ik niet gewend van het zuidelijke Rhône-gebied. Nu was 2008 niet een bijzonder goed jaar maar mijn favoriete GSM combinatie zorgt toch meestal wel voor sappige, zwoele doordrinkwijnen. Redelijk hoge zuurgraad ook nog eens een keer. In het aroma komt nu een beetje kruidigheid door. Aanwezige tannines 4 op een schaal van 5, best hoog dus. Smaak van nèt rijpe kersen en rode bessen, ik mis wat droppigheid. Ondanks z'n 14% alcohol voelt hij ook nog wat dunnetjes aan. Het is weinig mondvullend. Misschien heb ik voor vandaag al teveel smaakindrukken gehad, 'ns kijken of deze morgen wat beter is.

13.02.2012 Update: Gelukkig! De typische dropsmaak die ik gewend ben van Vacqueyras en Gigondas zit er toch nog in. Ik had hem ook niet gekaraffeerd, misschien moest dat wel, maar die twee daagjes open heeft hem toch goed gedaan. Blijft het feit, en dat zal waarschijnlijk aan het matige oogstjaar 2008 in de Rhône liggen, dat hij nog wat dunnetjes overkomt.

Moncaro Marche IGT 2010 Sangiovese

Zo, na nog wat restjes Nieuw-Zeeland en Duitsland nu weer terug in Italië. In de Marken om precies te zijn, Marche op z'n Italiaans. Weer een mono-cépage van de sangiovese, AH €3,99 alcoholpercentage 12,5%. Mooi helder rood in het glas, gemiddelde kleurintensiteit. Op de stille spiegel een stinkertje. Na flink walsen komt er wat kruidigheid en wat rokerigheid door. De eerste slok onthult gelijk een mooie frisheid. Ook gelijk al iets dropperigs, heel licht zoetje aanwezig, zuren blijven wat achter, ze zitten er wel degelijk in echter. Ook een bittertje in de finale. Behoorlijke tannines, 4 op een schaal van 5, ze zijn niet drogend in de mond. In de fruitmand zitten bramen, pruimen en zwarte bessen. Het is geen gemakkelijke doordrinkwijn, daar is het bitter ook iets te nadrukkelijk voor aanwezig, bij een mooi gekruid lapje rood vlees zal hij het goed doen.

Terra Viva Marche IGT 2010 Sangiovese

Van de week waren de biologische wijnen bij AH in de bonus, deze is normaal gesproken €4,99, nu €3,74, alcoholpercentage 12,5%. Helder, licht robijnrood met een magenta rand in het glas. Het aroma doet me even aan sommige Duitse spätburgunders denken, de jongere types. Veel zoet rood fruit in de neus, aardbei, framboos, ook iets van perendrups. Zo licht als dat-ie eruit ziet en ruikt, zo licht is hij ook in de mond. Duidelijk geen houtopvoeding gehad. Puur op het fruit gemaakt. Inderdaad ook een heel klein zoetje aanwezig, samen met de aanwezige zuren mooi in balans. Alle beschreven geuren komen in de smaak terug. Toch nog gemiddelde tannines aanwezig, maar mooi rond, niet te stroef en zeker niet drogend in de mond. Lekker sappige, simpele wijn, inzetbaar bij pastamaaltijden of gerechten met wit vlees, of gewoon voor de borrel met lichte hapjes.

Esk Valley Gimblett Gravels Hawkes Bay 2009

Eventjes een zijspoor voor wat betreft de Italiaanse weken, een tussendoortje in de vorm van een Nieuw-Zeelandse wijn. Een restant van de New Zealand Wine Fair, ontvangen via Melman Communications. Een blend van de rassen merlot, cabernet sauvignon en malbec, verhouding niet vermeld. Het zou zomaar een Bordeaux kunnen zijn, afgaand op de gebruikte druivenrassen. Alcoholpercentage 14%. Verkrijgbaar via LFE, verkoopprijs €14,99. Donkerrood met een magenta rand in het glas. Op de stille spiegel duidelijk de 12 maanden rijping op Frans eiken merkbaar. Na het walsen is het vooral kruidigheid wat ik ruik. De eerste slok toont frisheid en een behoorlijk aanwezig bitter. Met z'n 14% is hij ook vrij alcoholisch, beetje branderig in de keelholte. Stevige tannines, 4 op een schaal van 5, redelijk stroef op de tanden ook en erg drogend in de mond. Zuren zijn ook redelijk aanwezig. De kruidigheid is wat in de smaak overheerst, verder nog iets van pruimen en tabak (nee, geen pruimtabak), in de finale proef je weer die houtopvoeding. De afdronk is middellang en de smaak blijft gek genoeg niet in m'n hele mond maar voornamelijk aan m'n gehemelte plakken. Ondanks dat de basis voor deze wijn de fruitige en niet zo moeilijke merlot druif is, lijkt het karakter van de wijn toch eerder op de wat stroevere Bordeaux wijnen van de linkeroever. Degene waar de cabernet sauvignon de hoofddruif van is. Waarschijnlijk is het ook nog de tannineuze malbec druif die zijn duit in het zakje doet en die er mede voor zorgt dat deze wijn geen allemansvriend is. Het is best een spannende wijn, ik denk echter dat deze pas over een jaartje of vijf geopend moet worden. Met z'n schroefdop zal hij echter niet verder kunnen "ademen", maar misschien dat de ingrediënten dan iets beter met elkaar verweven zullen zijn.

10.02.2012 Update: Hij staat nu drie dagen open en eigenlijk is-ie nu veel lekkerder dan toen ik hem proefde op dag één.

Russolo IGT Venezia Giulia 2007 Cretaiolo merlot

Wanneer je een jong oogstjaar te vroeg opent, noemt men dat "kindermoord". Wanneer je wijnen lekker vindt die "over de top" zijn, word je een "necrofiel" genoemd in wijnland, ondanks dat het iets heel anders betekent, maar dat terzijde. Volgens mij heb ik wel aanleg voor necrofilie. Al eerder vond ik een wijn die al bruin was lekker smaken en ook de wijn die ik nu proef heeft wat ouderdomstrekjes die ik zeker kan waarderen. Ik heb het niet over azijnsteek uiteraard en ook niet over wijnen die al 10 jaar over de top zijn, maar over wijnen die eigenlijk twee, drie jaar te laat worden geopend. Deze kreeg ik van Q-Vignes te proeven, dit oogstjaar zit echter niet meer in het assortiment, wel de 2009. Alcoholpercentage 12%. Scharlakenrood met een oranje randje in het glas. Op de stille spiegel ruikt hij al een beetje belegen, maar ook geuren van kersen en krenten ruik ik. Deze blijven ook na het walsen aanwezig. Hij begint redelijk hoog in het zuur, maar wordt iets vriendelijker naarmate de fles langer open staat. Gemiddelde tannines, 3 op een schaal van 5, wel redelijk stroef op de tanden, maar niet drogend. Ik vermoed dat deze houtopvoeding heeft gehad, zeker weten doe ik dat niet, maar als het zo is, dan zit het goed verstopt achter het aanwezige fruit. Ook proef ik nu iets van pruimen. Allemaal van dat zondoorstoofde tutti-frutti fruit die je eerder bij een port of rode dessertwijn verwacht. Geen spoortje van zoet echter in deze wijn en de kenmerken van de merlot druif zijn niet te herkennen voor mij. Hij is niet supercomplex maar zeker niet simpel of eenzijdig te noemen.

Corte alle Mura Vernaccia di San Gimignano DOCG 2010

Het langste aan deze omschrijving zal de naam van de druif zijn, vrees ik; vernaccia di San Gimignano. Ik heb er niet zo veel over te vertellen. LIDL €3,99 alcoholpercentage 12%. Hij is licht stro-geel in het glas. Nauwelijks aromatisch. De geur van citroen komt tevens in de smaak terug. Hij is behoorlijk droog, erg prettig vind ik dat. En daarmee heb ik zo'n beetje alles wel gezegd. Weer zo eentje in de categorie "niks mis mee maar niets bijzonders". Maar daar word ik dus nauwelijks nog warm of koud van.

Gabbia d'Oro Nerello Mascalese Sicilia IGT 2009

Jumbo €3,99 alcoholpercentage 13%. Helder rood tot magenta in het glas, gemiddelde intensiteit. Op de stille spiegel, maar ook na langdurig walsen een rokerig aroma, sigarettenas, houtskool zelfs. Als deze in contact is geweest met houten vaten, balken of chips, dan is dat in ieder geval goed getoast geweest. Pas na uren ging het enigszins naar de achtergrond, maar iets rokerigs bleef de wijn houden. Ontzettend lastig om fruit erdoorheen te proeven of het zouden rode bessen en iets van aardbei moeten zijn. De zuurgraad is niet echt hoog, er zit iets licht zoets in, een beetje dropperig. Het is een frisse wijn met gemiddelde tannines, 3 op een schaal van 5, maar ze zijn mooi rond. Ik ben benieuwd of het hout morgen nog zo aanwezig is. Vandaag slaat de balans in ieder geval verkeerd uit.

06.02.2012 Update: De houttoon zit er nog steeds in, weer iets meer op de achtergrond nu. Ik kan me echter niet aan de indruk onttrekken dat het hout er te dik bovenop ligt. Het wil maar niet met de wijn integreren, het lijkt echt wel alsof hier geen sprake is van houtrijping maar eerder van een houttoets in de vorm van balken of chips.

Corte del Drago DOC Collio Friulano 2010

Jawel, nog steeds in Italië en alweer een nieuwe druif erbij! Ook in Italië kan ik nog wel even vooruit voor wat betreft de monocépage wijnen van inheemse druivenrassen. Deze friulano heet officieel tocai friulano in Italië maar heeft absoluut niets te maken met de Hongaarse tokaji. De Hongaarse autoriteiten vechten via het Europese hof zelfs tegen het gebruik van het woord tocai in Italië. Los van de uitkomst daarvan rubriceer ik de druif onder geen van beide namen. In Wine Grapes staat hij namelijk te boek als de sauvignonasse en zijn oorsprong ligt niet in Italië, niet in de Balkan maar in Frankrijk. Deze uitzonderlijke wijn vond ik gewoon bij de LIDL voor €6,99 alcoholpercentage 13%. Niet in het standaard assortiment, maar een toevalstreffer. Af en toe hebben ze er best leuke wijnen bij liggen. Niet staand in de schappen, maar inderdaad schuin liggend in kratjes. Prijzen daarvan liggen doorgaans ook een stuk hoger en niet alleen lijkt dat logisch maar je proeft het er ook nog eens een keer aan af. Heel licht stro-geel met een groene zweem in het glas. Hij is redelijk aromatisch, gemiddelde intensiteit. Wat ruik ik dan? Voornamelijk steenfruit: perzik en abrikoos. Dit fruit komt tevens in de smaak terug alsmede peer en meloen. De wijn is zeer droog, nog nèt niet beendroog. De associatie met de betere verdejo's en mooie viogniers is snel gemaakt. De zuren vallen mee, maar van enige molligheid is absoluut geen sprake; er is een perfecte balans. In de finale, die een gemiddelde lengte heeft, zit nog een licht bittertje. Van deze wijn word ik heel erg blij en hij komt dan ook zonder twijfel bij mijn aanraders te staan.

Mezzacorona Teroldego Rotaliano DOC 2008

Weer een rode Italiaan geopend van een voor mij nog onbekend druivenras: teroldego. De fles komt bij de Jumbo vandaan voor €4,99 alcoholpercentage 13%. Diep magenta in het glas, best nog een jonge kleur voor oogstjaar 2008. Na even walsen is-ie daar weer: de stallucht, jawel. Dat stemt me al hoopvol. Na nog flink doorwalsen komt er een frisheid omhoog. De eerste slok onthult in ieder geval al een redelijk aanwezige zuurgraad. Fruit in de gedaante van rode bessen. Laag in de tannines, 2 op een schaal van 5. Een heel klein bitterje manifesteert zich op het eind. Gemiddelde lengte in de afdronk. Ik heb er toevallig een jong, licht pittig Frans kaasje bij en dat past best. Het is geen zware maaltijdwijn, eerder eentje om lekker mee te borrelen. Niet complex en goed doordrinkbaar.

Itynera Grillo Sicilia IGT 2010

Vandaag het voor mij nieuwe druivenras grillo. Deze mono-cépage komt van beterwijn.nl voor €5,25 alcoholpercentage 13%. Hij is vrij intens goud-geel in het glas. Ook qua aroma is hij redelijk intens, niet dat-ie het glas uit komt stuiven, maar aromatisch is-ie wel. Exotisch wit fruit, iets licht noterigs en ook een beetje naaldboom-hars ruik ik. In de aanzet zit een licht zoetje, het ontbreekt aan hoge zuren, maar mollig is deze zeker niet. Een verfrissend licht tinteltje pakt m'n tong in. Hij is redelijk mondwaterend en daardoor ben je geneigd door te drinken, maar zit redelijk hoog met z'n 13% alcohol. Zal niet misstaan in combinatie met een frisse (maaltijd)salade.

Jonico Salento Negroamaro IGT 2009

Villa Vino €5,15 alcoholpercentage 12,5%. Dieprood tot magenta in het glas. Mooi, fris aroma op de stille spiegel. Na het walsen komt er een beetje stallucht bij, vergis je niet, dat is bij mij altijd iets positiefs, ondanks dat ik er ook mee bedoel dat-ie een beetje naar poep ruikt, hè Thierry? Dan weet jij wel wat ik bedoel. Aardse tonen, een beetje animaal. Daar tussendoor glipt de geur van kersen. De eerste slok onthult een zacht mondgevoel. Vrij laag in de zuren voor een Italiaanse wijn. Die staan over het algemeen bekend om de wat hogere zuurgraad. Tannines erg laag, 1 op een schaal van 5. Het is wel een sappig glas, m'n speekselklieren worden geprikkeld. Smaken van hele rijpe kersen voornamelijk. Hij is mooi rond in de mond, niet complex met een gemiddelde lengte in de afdronk. Ik vind het een aangenaam glas en slik hier graag wat van door.