Bruno Duchêne IGP Côte Vermeille 'La Luna' 2018

Op "the socials" zie ik een foto voorbij komen van Vleck Wijnen. Vier wijnen van Bruno Duchêne, vin naturel. De 'La Luna' ken ik al en spontaan krijg ik er weer zin in. Eén van de eerste vins naturel die ik ooit mocht proeven en ik was gelijk om. Door kenners nog wel eens omschreven als funky en wispelturig. De flesvariatie zou te groot zijn, het risico op brett te hoog. Ik laat mij er niet door weerhouden. Oogstjaar 2018 is een mix van de druivenrassen grenache (90%) en carignan (10%). Daarbij moet even worden aangemerkt dat het wel alle soorten grenache betreft: noir, gris en blanc. Alcohol is 13,5% en de vergisting vond plaats in groot hout en INOX, de rijping vond plaats in Bourguignonnes, barriques met een inhoud van 228 liter. In het glas heel licht nevelig, magenta gekleurd, intensiteit 3 uit 5. Gemiddeld aromatisch, het eerste dat m'n neus bereikt is rozengeur. La Luna betekent 'de maan' dus feitelijk kun je nu zeggen dat ik rozengeur en maneschijn in het glas heb, haha! Veel rood vers fruit, zure kersen, bessen, framboos. In de mond droog, hoge zuren, speekselopwekkend, strak, een hele kleine tongtinteling, middellange afdronk. Hoge smaakconcentratie en -intensiteit, één en al fruit wat de klok slaat, zure kersen, rode bessen, framboos, iets droppig, hele licht aardse toon in de finale. Ik wacht bewust nog een dag met mijn eindoordeel omdat het dan een biodynamisch gunstige dag is om wijn te drinken. Helaas geldt dat niet voor deze wijn. Behalve dat het tongtinteltje me begint te storen, alsof de wijn nog aan het navergisten is, zijn de droppige en aardse tonen omgezet in paardenzweet. Zowel in geur als smaak. Brett (brettanomyces) dus, een wilde gistsoort. Helaas, pindakaas maar ik heb nog een fles uit oogstjaar 2019, met een andere druivensamenstelling, dus hij gaat nog een keer in de herkansing.