Berberana Dragon Reserva 2007 DO Jumilla Reservas Privadas

Ooit heb ik in mijn hoofd geprent dat ik mono-cépage wijnen van het druivenras mourvèdre lekker vind, ondanks dat ik ervan tot op heden slechts één op Wijn-Blog had beschreven. Op proeverijen heb ik hem echter al vaker gehad waarbij met name de 'Mmmmm' mij zeer aansprak. De naam mourvèdre zou afgeleid zijn van het stadje Murviedro, dat nu Sagunto heet. In Spanje wordt deze druif echter monastrell genoemd, terwijl het van oorsprong Catalaanse druivenras daar dan weer mataro wordt genoemd, net als in Australië overigens. Het is een stevige laatrijpende druif, uitermate geschikt voor warme zuidelijke gebieden. Deze Dragon Reserva komt uit de DO Jumilla, de wijnregio in Spanje net iets ten westen van Alicante. Na de vergisting rust de wijn van de zorgvuldig geselecteerde druiven eerst 12 maanden in roestvrij staal en daarna nog eens 2 jaar in eikenhouten vaten. Alcohol is 13%. In het glas helder kersenrood met een licht oranje randje. Kruidig in de neus, zwarte bessen, bramen, fris ook. Zo begint-ie ook in de mond: fris. Zacht mondgevoel, laag in de tannines, 2 uit 5. Houtopvoeding mooi in de wijn geintegreerd. Ontzettend kruidig van smaak, daarnaast wat zwarte pruim. Mooie zuurgraad, bittertje in de afdronk. Het is niet een al te volle wijn maar wel krachtig. Zal goed passen bij een lekker stuk wild of een mooie stoofschotel van 'draadjesvlees'. Flink stevig kruiden.

Duché du Longueville Cidre Brut de Normandie Antoinette

Geen wijn vandaag maar appelcider. Ik heb bemerkt dat dit een vrij populaire drank is onder wijnliefhebbers dus wilde ik het ook een keer proberen en ach, ook al is het geen wijn, dan bespreek ik hem toch gelijk maar even op Wijn-Blog. Wijn mag namelijk alleen wijn heten wanneer het vergist druivensap is. Ook toevoegingen in de vorm van fruitsmaken zijn niet toegestaan. Waarom hebben wijnschrijvers het dan wel altijd over aardbei, framboos, pruim en noem al het fruit maar op, wanneer we de smaak van een wijn beschrijven, en waarom smaakt wijn dan niet gewoon altijd naar druiven? Daar kom ik misschien later nog een keer op terug. Appelcider bestaat al heel lang maar pas sinds kort heeft de commercie daarin toegeslagen met voorbeelden als Jillz en Strongbow. Mijn exemplaar komt van Normandië, is droog (brut) en heeft een alcoholpercentage van 4,5%. De droge versie heet 'Antoinette' en de zoete versie van deze fabrikant heet 'Muscadet de Dieppe'. Dit zijn tevens de namen van de gebruikte appelrassen. Er zit een 'Champagne-kurk' op de fles en het koolzuur dat er in zit is ontstaan door gisting in grote tanks, niet in de fles, en dus niet door ingespoten koolzuur. Er verschijnt dan ook even een mousselaagje en de bubbels blijven in het glas parelen. Het heeft een vrij donkergele kleur die een beetje naar amber neigt. In de neus een kleine beetje walnoot en uiteraard appel, dûh. Wanneer je eerst de zoete versie ooit geproefd hebt en daarna deze droge versie proeft, schrik je misschien even. Het is iets totaal anders dan appelsap of Spa-appel. Hij heeft wel een minuscuul zoetje maar is toch echt droog te noemen. Uiteraard ook de smaak van appel, appeltaart. Met z'n lage alcoholpercentage is dit een uitstekende dorstlesser wanneer het te warm is voor wijn, of wanneer je alleen maar dorst hebt. Ik snap heel goed waarom dit zo'n populair drankje is.

Rembert Freiherr von Schorlemer Rheinhessen Spätlese 2011

De enige verandering ten opzichte van de 2009 editie die ik al eerder eens heb besproken, is dat ze nu de wijn in een fles van bruin glas hebben gestopt in plaats van groen glas. Zelf ben ik nu ook wat rapper met het opentrekken van deze nieuwe oogst ten opzichte van de vorige keer en dat vertaalt zich al gelijk in het aroma: dat is een stuk frisser dan de vorige beschrijving. De noterigheid zit er nu niet in, wel de ananas en honing. Licht strogeel in het glas. De eerste aanzet is weer mierzoet, ananas en perzik voornamelijk in de smaak, de zuren blijven nu een beetje achter ten opzichte van het 2009 exemplaar. Het zit er wel degelijk, maar het trekt niet zo. De balans slaat dus iets te ver naar zoet uit, maar wanneer je daarvan houdt heb je aan deze wijn geen miskoop, ook gezien de lage prijs natuurlijk.

Villa Nova IGT Raboso Veneto Vino Frizzante Rosato

Druivenras raboso had ik nog niet gehad. Deze wordt veel gebruikt voor rosé en Prosecco rosé. Geen Prosecco in m'n glas maar dit exemplaar is wel licht parelend vandaar dat ik hem ook maar aan de rubriek 'sprankel' heb gekoppeld, maar het is eerder een lichte tintel dan een echte bubbel. Alcohol is 10,5%. In het glas donker oranje tot licht rood. Bij het inschenken verschijnt een minuscuul mousselaagje aan het oppervlak dat weer snel verdwijnt. Enkele bubbels blijven in het glas plakken maar er zijn geen kettingen. Een frisse neus, mint, aardbei. In de mond zijn er microscopisch kleine bubbeltjes waarneembaar, het heeft een verfrissend effect. Hij is droog met een minizoetje. Vooral aardbei komt terug in de smaak. Ik proef zelfs wat tannines, niet veel, 1 op een schaal van 5, maar toch. Weer lijkt het me heel moeilijk om druifeigenschappen te benoemen, ik vind dat bij een rosé lastig, daarvoor zou ik denk ik eerst een rode wijn van deze druif moeten proeven. Wanneer je geen bezwaar hebt tegen dat kleine bubbeltje dan is dit een makkelijke maar toch smakelijke doordrink-rosé.

Georges Badriou AOP Tavel rosé 2011

Slechts twee van de in totaal negen toegestane druivenrassen zijn er gebruikt voor deze AOC Tavel, of AOP zoals dat tegenwoordig heet, te weten de grenache (noir) en de cinsault, blendverhouding niet vermeld. Alcohol is 13%. In het glas vrij donker oranje tot lichtrood gekleurd. Fruitige neus, rozenbottel, aardbei, framboos. Mooi droog in de mond, strakke zuren, minitinteltje rond de tong. Volle smaak zonder overdreven te zijn, klein bittertje, ik proef voornamelijk bloedsinaasappel en grapefruit. Zeker gastronomisch inzetbaar. Ik kan me goed indenken waarom Tavel rosé beschouwd wordt als de beste rosé wereldwijd, en dan heb ik er nog geen eens eentje uit het hogere segment geproefd.

Viña Valdivieso Éclat Vigno 2008

M'n laatste fles alweer van de samples van de Chileense kwaliteitswijn-proeverij die ik van Melman Communications mocht ontvangen. Afkomstig uit de DO Valle del Maule. Een blend van de druivenrassen carignan 65%, mourvèdre 20% en syrah 15%. De carignan komt van stokken ouder dan 85 jaar. Alcohol is 14%. In het glas helder kersenrood met een magenta randje, gemiddelde kleurintensiteit. In de neus fris, iets van zoete kers, licht kruidig. Licht gekoeld geserveerd, zo'n 14 graden. Fris in de mond, gemiddelde tannines, flink veel zuren aanwezig, beetje scherp op de tong. Kruidig van smaak, bittertje, zwarte bessen, bramen, de houtopvoeding van 12 maanden in Frans eiken is nauwelijks waarneembaar. Op dit moment is de wijn nog te jong schat ik zo in. Ik denk dat hij pas na nog minimaal 5 jaartjes rust geopend moet worden.

Harold Hamersma: Wijnreis door mijn lichaam

Vandaag even geen wijn maar een boekbespreking. 'Over de positieve effecten van wijn drinken' is de subtitel. Het doet me een beetje denken aan één van de laatste lessen van de Wijnacademie dit jaar. Wat ik daar heb gehoord, kan ik in dit boek van 'Haroldje Dwarreltje' teruglezen. Verhalen over de negatieve effecten kun je genoeg horen en lezen in het dagelijks nieuwsaanbod, maar het is heel verhelderend om te lezen dat regelmatig matig drinken, van rode wijn wel te verstaan, gezonder is dan bijvoorbeeld alleen in het weekend drinken en zelfs helemáál niet drinken. Er zitten allerlei stoffen in rode wijn die goed zijn voor je lichaam en waardoor je langer kunt leven. De normen verschillen iets voor wat betreft mannen en vrouwen, voor mannen geldt dat 2 à 3 glazen rode wijn per dag 'gezond is'. Zeg maar de dagelijks aanbevolen hoeveelheid dus. Voor vrouwen is dat 1 à 2 glazen. Het is oneerlijk, ik weet het, maar ik kan daar ook niets aan veranderen. Ook Harold kan dat niet, die citeert uit tientallen onderzoeksrapporten die hij allemaal heeft zitten doorspitten zodat ik, als lezer, dat niet meer hoef te doen. Harold vertaalt deze medische wetenschappelijke taal dan weer naar 'gewone mensentaal' zoals hij dat zelf noemt, met hier en daar wat medische termen. Waar Ilja Gort voor werd aangeklaagd, blijkt dus toch gewoon de waarheid te zijn, maar geen enkele dokter in Nederland die dit mag verkondigen. Eigenlijk had ik nog een ander boek op de boekenplank liggen met de boekenlegger nu ongeveer op twee-derde, maar ik kwam daar maar niet doorheen. Dit boek van Harold Hamersma was een makkelijk tussendoortje, inderdaad 'gewone mensentaal' en doorspekt met humor en een piepklein kijkje in het privé-leven van Harold. Mede door die persoonlijke 'touch' leest dit boek bijzonder lekker weg. Hij had zich ervan af kunnen maken met het feitelijk opdreunen van feitjes over het onderwerp maar dan had ik het boek snel weggelegd, denk ik. Nu was het een plezier om het te lezen en wegleggen was totaal niet aan de orde. Nou ja, bijna niet. Met korte tussenpozen, er moest tenslotte ook nog gegeten en gedronken, vooral gedronken worden, las ik hem in één ruk uit.

Belles du Sud IGP Pays d'Oc Marsanne-Roussanne 2011

Een blend van de druivenrassen marsanne en roussanne, blendverhouding niet vermeld. Twee rassen waarvan ik allebei nog een mono-cépagewijn van wil proeven. De roussanne heb ik inmiddels gevonden, de marsanne blijkt wat moeilijker vindbaar. Alcohol is 12,5%. In het glas vrij intens strogeel, 3 uit 5. Een 'vol' aroma van voornamelijk citroen. In de mond ook vol, vettig, filmend. Vrij drogend ook en redelijk alcoholisch aanvoelend in de keelholte. Voor een wijn uit de Languedoc toch nog veel en mooi hoge zuren aanwezig. De smaak van munt en citroen en een vrij lange afdronk waarbij ver achterin nog een klein bittertje verschijnt. Zonder twijfel gastronomisch inzetbaar, er komt echter geen suggestie bij me opzetten. Hij is iets te vol om zonder spijs mee te borrelen. Misschien wat kleine tapas, beetje hot en spicy, iets met gepeperde worstjes, oudere kazen, zongedroogde tomaatjes enzo.

Les Chemins de Bassac 'ISA' VdP des Côtes de Thongue rouge 2009

En toen was de vakantie voorbij. Onderweg terug naar huis reden we weer de 'route des Grand Cru's' in de Bourgogne. Er werd op dat moment net in de wijngaarden gezwaveld. Wat een ontzettend irritant penetrante stank is dat! Ik snap nu dat er een grote groep consumenten alleen nog maar biologisch wil proeven. Vandaag voeg ik een rubriek toe: biowijn. In de breedste zin van het woord. Of het nu biologisch, biodynamisch of een vin naturel betreft, vaak staat dat niet eens duidelijk op het etiket vermeld. De wijn van vandaag is biologisch, bevat wel sulfieten maar is dan wel weer 'op een natuurlijke manier gevinifieerd', wat dat dan ook mag inhouden. Hij is gemaakt van de druivenrassen grenache, syrah, mourvèdre, cabernet sauvignon en pinot noir, blendverhouding niet vermeld. Alcohol is 13%. In het glas kersenrood, intensiteit 2 uit 5. Hij ruikt fris, een beetje jammy, licht rins en voornamelijk naar kersen. Het is geen dikke, zware wijn. Hij is licht fris tot medium vol, tannines 1 uit 5. Smaken van vers rood fruit, voornamelijk aardbei en een klein beetje kers. Of ik nu al kan proeven dat dit een biologische wijn is gaat te ver, daarvoor moet ik er eerst nog heel veel gaan vergelijken, maar ik kan in ieder geval proeven dat-ie zuiver is en barst van het fruit, ondanks dat de smaakconcentratie niet overdreven hoog is.

Kressmann Château La Pierriere AOC Côtes de Castillon 2000

En nu maar hopen dat het wat is of nog wat kan worden, want tegen mijn gewoonte in heb ik hiervan drie flessen tegelijk gekocht. Geen info op het etiket voor wat betreft gebruikte druivenrassen en de blendverhouding daarvan, ik hou het op de 'ususal suspects' cabernet sauvignon, merlot en cabernet franc. Alcohol is 13%. In het glas donker purperrood met een licht oranje randje, kleurintensiteit 4 uit 5. Bijzonder fruitig in de neus nog. Licht kruidig, een hint van de houtopvoeding, animaal, leer. Ook in de mond kruidig, mooie zuren, veel vers rood fruit, rode bessen, kersen, klein bittertje in de afdronk. Die is echter niet al te lang. Toch ben ik niet ontevreden. Bordeaux wijnen in het algemeen ben ik nog steeds 'aan het leren', en ik ben zeker niet negatief over dit exemplaar. De resterende twee flessen die ik nu nog heb liggen ga ik met tussenpozen van vijf jaar openen. De volgende dus in 2017 en de laatste in 2022. Eens kijken hoe deze wijn maar ook mijn eigen smaak zich ontwikkelt.

04.02.2017 Update: De tweede fles gaat vandaag open. In de neus vief, fruitig, fris, munt, salmiak, droppig. In de mond hout, rood fruit, levendige zuren, vief, elegant, licht aards in de afdronk. Prachtig geouderd, niets ingeboet aan frisheid, zelfs iets mooier en completer geworden in die extra vijf jaar. Ben benieuwd hoe hij in 2022 zal smaken.

16.05.2020 Update: Ik kan niet langer wachten. Ik heb zin in rood maar niet in teveel analyseren wat ik bij een voor mij nieuwe wijn wel zou moeten doen. Deze Kressmann 2000 heb ik al besproken dus ik hoef nu alleen maar de verschillen te benoemen. Ik schenk 'm wel in een iets kleiner glas dan dat ik normaal doe. Het hout valt nu als eerste op in de neus, het fruit is ver te zoeken. Ook in de mond is het hout dat domineert. Gelukkig is het alleen maar zuurstof dat de wijn nodig heeft. Na een uur of twee komt het rode fruit weer opzetten. De tertiaire tonen hebben nu echter nog steeds de overhand en langer bewaren is mijns inziens niet gewenst.

Massaya Bekaa Valley Blanc 2010

In Libanon hebben ze ook hun eigen druivenrassen. De obeidi bijvoorbeeld is zo'n druif die alleen maar in de Bekaa Vallei voorkomt. In deze witte wijn maakt hij 35% uit van de blend en wordt hij vergezeld door clairette 35%, sauvignon blanc 15%, en chardonnay 15%. Alcohol is 13,5%. In het glas licht citroentjesgeel met een groene zweem. Gisttonen, groene appel, citroen, grapefruit, beetje ananas ook in de neus. Fris in de mond, bittertje, hoge zuren, droog. Grapefruit, citroen en groene appel zitten ook in de smaak. Erg strakke wijn. Het bitter is iets te overheersend echter, de smaakconcentratie te laag en de afdronk te kort. Geen allemansvriend.

Estola Reserva 2006 DO La Mancha

Een blend van de druivenrassen tempranillo en cabernet sauvignon, mixverhouding niet vermeld. Alcohol is 13,5%. In het glas helder felrood met een licht oranje randje, kleurintensiteit 2 uit 5. De houtopvoeding is op de stille spiegel nauwelijks merkbaar, zeg maar gerust niet. Na het walsen krijg ik indrukken van frisheid, kruidigheid, rood fruit, klein wit pepertje, kruidnagel; mooie neus hoor. In de mond vooral kruidig op een prettige manier, gemiddelde tannines, beetje drogend, redelijk hoge zuren, beetje branderig rond de tong, bittertje in de afdronk. Aanwezig fruit: zondoorstoofde pruimen, rijpe kersen maar ook framboos. Ondanks dat het alcoholpercentage nog wel meevalt, 13,5 is een gemiddelde waarde, komt hij toch redelijk alcoholisch over. Het is ook voornamelijk de alcohol die in de mondholte blijft hangen. Smaakconcentratie is iets te laag en de afdronk te kort. De relatief hoge zuurgraad maakt nog wat goed maar kan niet verhullen dat er volgens mij teveel met deze wijn is gekunsteld. Naar mijn idee hangt het een beetje als los zand aan elkaar, het is geen geheel.

Bissinger & Co Champagne Grand Prestige Premium Cuvée Brut

#Twitterproeverij. Vandaag dus, donderdag 19 juli 2012 om 21:00 uur, thema: Champagne. Alleen ik zit op dit moment in Frankrijk te genieten van de vakantie en heb geen PC bij de hand, of in de hand; hopeloos ouderwets bel ik nog met een pre-paid toestel uit het jaar nul. Van te voren heb ik dus maar even een champagne opengetrokken en hem voor vandaag op Wijn-Blog ingepland. De alom bekende druivenblend van chardonnay, pinot noir en pinot meunier, alcohol is 12%. Bij het inschenken een intense mousse die ook net zo snel weer verdwijnt als verschijnt. Over blijven wat parelende bubbelkettingen. In de neus eerst gisttonen, nat brood, daarna wat munt en groene appel. Deze geuren komen ook allemaal in de smaak terug, waarmee ik volgens mij ook wel zo'n beetje de strekking van simpele, enkelvoudige champagne heb omschreven. Wil je meer laagjes, diepgang, complexiteit, dan zul je de portemonnee moeten trekken. 'Cheap bastard as I am' doe ik dat natuurlijk niet. Deze kostte slechts €14,99 bij de LIDL maar daarvoor krijg je wel de champagne beleving en gewoon een lekker makkelijk glas bubbels.

Vieilles Vignes AOC Fitou 2009

Vieilles Vignes wil zoveel zeggen als 'oude stokken'. Hoe oud ze precies zijn staat niet vermeld maar op dat gebied is er ook geen enkele regelgeving. De wijnboer bepaalt dat zelf. Als hij stokken heeft van 10 jaar oud mag hij al 'Vieilles Vignes' op het etiket zetten. Als je die kennis dus niet hebt als consument, zou je kunnen denken dat het een wijn 'meer waard' maakt; dat is dus niet zo. Wanneer de leeftijd van de stokken er niet bij staat, is dat verdacht. Je wilt toch pronken met die leeftijd zou ik zo zeggen. Een jaartje of 60 is al redelijk oud, ook nog enigszins afhankelijk van het druivenras. In deze wijn zit carignan, grenache en syrah, blendverhouding niet vermeld. Alcohol is 13,5%. In het glas helder kersenrood, kleurintensiteit 2 uit 5. Kruidig in de neus, even lijkt het alsof ik houtopvoeding ruik maar als dat zo zou zijn, dan zouden ze dat toch ook op het etiket vermelden? Verder ruik ik rood fruit, bessen, aardbei, kersen. In ieder geval een mooie neus. Ook in de mond veel rood fruit, kruidig, mooie zuurgraad, lage tannines, 2 uit 5, erg sappig. Smaakconcentratie is gemiddeld, afdronk is ook gemiddeld, toch blijf ik proeven. Een beetje negatief bevooroordeeld begon ik aan deze wijn, maar ik kan gelukkig positief afsluiten. Er zit een mooie balans en spanning in deze wijn. Heel makkelijk drinkbaar voor bij je doordeweekse avondprakkie. Geen haute cuisine waardig maar gewoon een degelijke maaltijd. "Aardappelen, groente, vlees" zeg ik dan altijd.

Philippe Disse Chardonnay

Dit is een soort van huiswijn, hobbywijn zo u wilt. Volgens de wijnmaker gemaakt van chardonnay-concentraat, verkregen bij hobby-brouwers uit Almere. Aanlengen met water, ja u leest het goed, daar waar de keuringsdienst van waarde nog een drietal uitzendingen aan wijdde, gisten toevoegen, laten rusten, tussentijdse steekproeven en op het juiste moment bottelen. Zolang het niet commercieel op de markt wordt gebracht als wijn, is het volgens mij toegestaan. Alcoholpercentage is onbekend, jaartal ook. Ik moet zeggen: het smaakt nog niet eens verkeerd. In het glas vrij intens stro-geel, 3 uit 5 qua kleurintensiteit. Een licht aromatische neus, vooral de gisttonen die ik ruik, ook een klein beetje Velpon en iets floraals. In de mond vrij vol en rijk, vettig, filmend, lichte tinteling rond de tong en ik schat het alcoholpercentage toch redelijk hoog in gezien de branderige sensatie in m'n mond. Ik denk zo'n 13,5, misschien 14 procent. Hoge zuren nog aanwezig. Het fruit is wat moeilijker te benoemen. Er springt niet echt iets uit. Een soort mix van tropisch wit fruit en citrusfruit, een zoetje is ook licht aanwezig. Philippe heeft meer wijnen op deze manier gemaakt maar is op dit moment veel te druk met zijn eigen zaak, Étoile Maastricht, om hier nog tijd voor te kunnen maken. Jammer, want hij kan dit goed. Of is het inderdaad allemaal zo simpel als dat hij het mij heeft uitgelegd?

De Bortoli AUS Estate Reserve Shiraz 2010

Down Under zeggen ze shiraz, ik zeg syrah. Alcohol is 13%. In het glas helder rood-magenta, gemiddelde kleurintensiteit. Eventjes schrik ik van de neus. Die lijkt erg op de ruby cabernet van drie dagen geleden, ook een beetje zurig. Ook de smaak bevalt me niet. Het lijkt erop alsof deze wijn is aangezuurd. Hij is heel onevenwichtig. Ze slaan hier zelfs de plank mis voor wat betreft de Coca-Cola receptuur die ik van ze gewend ben, en met 'ze' bedoel ik die Aussies. Rode bessen, onrijp ook weer. Zuur, zuur en zuur. Door de gootsteen ermee!

Vicente Gandia Bobal único DO Utiel-Requena 2009

De bobal druif... wie kent hem niet? Vingers alstublieft! Oh, dat zijn er best nog een boel. De boal ken je misschien wel. Van dit Portugese druivenras worden Madeira wijnen gemaakt. Maar ik heb het over de bobal, een druif veel voorkomend ten oosten van centraal Spanje. Van de complete druivenaanplant in Spanje, staat deze met 100.000 hectare op de derde plek. Alcohol is 13,5%. In het glas helder kersenrood met een licht magenta randje, kleurintensiteit 2 uit 5. Kruidig in de neus, beetje pruim, rijpe kers. In de mond mooi in balans. Geen dingen die er negatief uitspringen. Zoet-zuur in orde, tannines laag, 2 uit 5, beetje drogend, geen overdreven bittertje, mooi geconcentreerd rood fruit, vol in de mond, net iets langer dan gemiddeld in de afdronk, daar komt ook nog wat tabak in voor. Zeker een jaar of drie bewaren als je dit jaartal nog hebt liggen, ik denk dat dan die pruim en rijpe kers wat meer naar de voorgrond gaan treden. Mooie wijn.

Stefano Antonucci Pignocco DOC Verdicchio dei Castelli di Jesi 2010

Ik was niet zo onder de indruk van de eerste wijn die ik proefde van het druivenras verdicchio, eens kijken of deze beter is. Alcohol is 12,5%. In het glas licht stro-geel met een groene zweem. Gelukkig vrij expressief in de neus: enorm veel tropisch fruit komt me tegemoet. Ananas, passievrucht, perzik, mango, zelfs een kiwi zit erin. Mooie fruitmand! Heel klein restzoetje, maar toch droog in de mond, drogend ook, en veel zuren. Compleet mondvullend, de smaak blijft lang in m'n mondholte hangen. Naast groene appel komt al dat tropische fruit er ook allemaal nog in voor. Hoge smaakconcentratie. Erg mooi, deze wijn.

GreenBridge California Ruby Cabernet 2011

De druif ruby cabernet is een kruising die dateert uit 1950, tussen de cabernet sauvignon en de carignan. De bedoeling was kwaliteitswijnen te maken zoals van de cabernet sauvignon mogelijk is en de carignan was bedoeld om deze kruising geschikt te maken voor wijnbouw in warmere gebieden. Die verwachting kwam niet helemaal uit zodat wijnen van de ruby cabernet voornamelijk nog als bulkwijn verkocht worden. Dat op dit etiket staat te lezen dat hij in Duitsland is gebotteld bevestigt dat. Alcohol is 12,5%. In het glas helder kersenrood met een magenta randje. Vreemde neus. Iets groens, iets zuurs, rabarber ofzo. In de mond ook erg zuur, m'n gezicht trekt ervan, bah! Fruit? Tja, noem 'ns wat rood fruit op, het is alleen te vroeg geplukt vrees ik. Onrijpe kers, onrijpe bessen, onrijpe pruimen, onrijpe aardbei. Daar smaakt het zo'n beetje naar. Ik heb geen geluk vandaag op vrijdag de dertiende. Wat een bocht zeg!

Les Fiefs de l'Abbaille Moulin-à-Vent 2009

Ook in de Beaujolais was 2009 een topjaar. De 10 cru's uit deze wijnstreek hebben mijn hart toch wel weten te veroveren. Vandaag weer eens een Moulin-à-Vent. Alcohol is 13%. In het glas helder magenta-rood, kleurintensiteit 2 uit 5. In de neus een beetje walnoot, iets aards, nagenoeg geen fruit. In de mond vrij krachtig, dit is geen jonge, fris-fruitige wijn meer, dit is een krachtpatser geworden. Stevige tannines voor een Beaujolais, 4 uit 5, ook redelijk drogende tannines. Een jaartje of vijf extra laten rusten kan deze best nog hebben, misschien nog wel langer. Het aanwezige fruit is zondoorstoofd; pruim voornamelijk. Daarnaast nog een kruidje, een bittertje, beetje dropperig ook nog. Ik sla even een supplement van de Perswijn erop na en wat lees ik? 'De Moulin-à-Vent wordt als één van de machtigste cru's van de Beaujolais beschouwd. Krachtig van karakter.' Wat dit exemplaar betreft klopt dat als een bus! Altijd leuk om bevestiging te krijgen van je eigen inzicht.

Falesco Est! Est!! Est!!! Di Montefiascone DOP 2010

Bij deze wijn hoort een leuk verhaal. Een bisschop op voettocht naar Rome om de Paus te ontmoeten hield van de geneugten des levens. Daar hoorde ook een goed glas wijn bij. Hij stuurde zijn bediende, een groot wijnkenner, vooruit om te verkennen waar je op de route goed kon eten en drinken. Op de muur van de desbetreffende herberg schreef deze dan het woord 'Est!', Latijn voor 'hier is het!'. Toen de bediende in het gehucht Montefiascone deze wijn te proeven kreeg, was hij hier zo enthousiast over dat hij op de muur van die herberg 'Est! Est!! Est!!!' kalkte. Toen de bisschop daar arriveerde kon hij het alleen maar roerend eens zijn met zijn bediende. Sterker nog: in Rome is hij nooit aangekomen en hij leefde en dronk hier verder om uiteindelijk in Montefiascone te sterven.

Nou! Dat schept wel een verwachtingspatroon zou ik zo zeggen. De gebruikte druivenrassen zijn trebbiano, malvasia en roscetto. Alcohol is 12,5%. In het glas bleek stro-geel met een groene zweem. Licht aromatisch, groene appel, citroen, het springt nu niet echt het glas uit. In de mond een beetje dun, waterig, droog en drogend. Vooral citroensmaak, hoge zuren, iets floraals en een grapefruit bitter in de finale. Meer kan ik er niet van maken. Ik denk dat deze wijn vroeger wezenlijk anders heeft gesmaakt dan nu, of dat alle andere wijnen destijds nog slechter waren, want ik vind hem niet Best! Best!! Best!!!

Abadía de Aragón DO Cariñena Reserva 2003

Er staat wel cariñena op het etiket, wat de Spaanse vertaling is van het Franse carignan, maar het gaat hier om de wijnregio Cariñena in Spanje, niet de druif. Overigens wordt diezelfde carignan druif hier steeds vaker mazuelo genoemd. Meest gebruikte druivenras is echter de grenache, daarna komt tempranillo. Mazuelo wordt hier ook geteeld naast nog de merlot, cabernet sauvignon en de syrah. De gebruikte druivenrassen in deze wijn staan echter niet op het etiket vermeld, vandaar dat ik hem ook als blend rubriceer. Alcohol is 13,5%. Eigenlijk had ik deze wijn al een keer beschreven maar dat was nog voor mijn vele cursussen en de studie aan de Wijnacademie. Teruglezend was ik niet tevreden met de proefnotitie van toen en tot mijn verrassing stond deze nog gewoon in de schappen dus mag hij in de herkansing. In het glas diep donkerrood met een oranje randje, kleurintensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel een belegen geurtje maar ook tutti-frutti, zondoorstoofd zwart fruit. Een beetje port-achtig aroma zelfs. Na het walsen lijkt het aroma iets neutraler te worden, glas even laten staan en de tutti-frutti komt weer terug. Heel zacht mondgevoel, lage tannines, 2 uit 5, wel drogend. Het zondoorstoofde fruit zit er wel degelijk in; pruimen, krenten, tutti-frutti, beetje dropsmaak ook. Hij is nu heel anders dan zo'n anderhalf jaar terug, toen de houtopvoeding domineerde. Uiteraard ben ik op dit moment ook beter in staat om te proeven en bewaar ik m'n wijnen onder betere condities. De wijn is wel over z'n top echter. Het fruit is niet fris meer, de zuurgraad is ook iets te laag. Je kunt er nog wel van genieten, maar dat is voornamelijk omdat het op dit moment erg op port lijkt, droge port dan, want een zoetje zit hier absoluut niet in.

Velours des Collines AOP Vacqueyras 2010

Geen vermelding op het etiket van de gebruikte druivenrassen maar aangezien het een Vacqueyras is zijn de GSM druiven niet onwaarschijnlijk. Ik heb het dan over het illustere trio grenache-syrah-mourvèdre. Alcohol is 14%. In het glas helder kersenrood met een magenta randje, kleurintensiteit 3 uit 5. Primair aroma op de stille spiegel, na het walsen bevind ik mij op het erf van een veeboer... een stalluchtje dus. Kruidigheid, zwarte bessen. In de mond meteen een dropsmaak, lichtjes, niet te log. Behoorlijk wat zuren aanwezig, een behoorlijk bitter ook in de afdronk. De alcohol geeft een beetje branderig gevoel op m'n tandvlees. De tannines, 3 uit 5, zijn behoorlijk aan de drogende kant. Het fruit proef ik niet, het bitter wordt nu overheersend. De afdronk is erg kort, in m'n keelholte blijven geen smaken hangen, het enige wat wel blijft hangen is een walm alcohol in m'n mondholte. Bij de derde slok trek ik zelfs een zuur gezicht en krijg ik kok-neigingen. Nee, geen zin om te koken, maar om te kokhalzen. Met elke slok neemt het bitter gewoon toe! Nu begrijp ik waarom deze met een 35% kortingssticker in de opruiming lag! Bah! Drie slokken spugen, rest door de gootsteen.

Domaine Zacharioudakis Kodix 2010

Weer eens een keer een Griekse wijn, en wederom een witte. Ditmaal geen mono-cépage, maar een blend van de druivenrassen malvasia di Candia 60% en vilana 40%. De malvasia di Candia is een kloon van de malvasia bianca en zou onderscheidende eigenschappen bezitten ten opzichte van zijn voorouder. De vilana is een typisch Griekse druif die veel op Kreta wordt geteeld, daar waar deze wijn ook vandaan komt. Alcohol is 14%. Een vrij intens stro-gele kleur, 3 uit 5 voor wat kleurdiepte betreft. Weinig aromatisch, lichte tonen van citroen en munt. In de mond vrij neutraal, geen overdadige zuren aanwezig, net voldoende eigenlijk. Licht tinteltje rond de tong. Smaken van gele appel en citroen. Hij is rijk en vol in de mond, filmend ook, beetje vettig, een botertje. Hij blijft redelijk lang in je keelholte hangen, misschien mede door het relatief hoge alcoholpercentage voor een witte wijn. Ver in de afdronk komt nog een mini-bittertje tevoorschijn. Geen makkelijk wijntje om achteloos weg te klokken. Met name die rijkheid maakt hem wel zeer geschikt voor bij een vismaaltijd bijvoorbeeld.

Verzoekje: Joseph Drouhin AOC Bourgogne Pinot Noir 2009

Misschien niet zozeer een verzoekje als wel een uitdaging van iemand die op LinkedIn zei dat deze wijn van de Gall & Gall hem niet kon behagen en daarom ook gelijk maar even het complete assortiment van deze slijter afschreef. Die handschoen pak ik dan graag even op. Ik heb hier absoluut geen commerciële belangen bij maar tegen zoveel ongenuanceerdheid moet ik gewoon even in actie komen. Alcohol is 12,5%. Heel helder fel lichtrood met een kleine magenta zweem, kleurintensiteit voor rood 1 uit 5. Qua kleur had het een hele donkere rosé kunnen zijn. In de neus het typische pinot noir aroma. Houtopvoeding komt lichtjes door, aarbeitjes, iets aards, beetje stallucht; zoals altijd positief bedoeld. Licht kruidig ook nog. Fris en iets gekoeld in de mond. Geen tannines. Rood fruit heeft hier de overhand, aardbei, bessen. Mooie zuurgraad. Houtopvoeding in de afdronk merkbaar. Gewoon een mooie evenwichtige, goed gemaakte rode Bourgogne. Geen terroir, geen complexiteit, daar is de prijs van bijna 9 euro natuurlijk ook helemaal niet naar, alhoewel dat voor veel consumenten waarschijnlijk al redelijk aan de prijs zal zijn, maar wel een schoolvoorbeeld van een typische 'gewone' rode Bourgogne AC. Toegegeven: ik heb ook liever de complexiteit en diepgang van een Premier Cru of Grand Cru, maar om naar aanleiding van deze wijn een compleet assortiment af te gaan schrijven gaat mij toch echt veel te ver.

Viña la Rosa Cuvée Don Reca Limited Release 2009

Nog steeds ben ik op een missie om zoveel mogelijk mono-cépage wijnen te proeven, wijnen gemaakt van één enkel druivenras dus, maar je kunt niet om de blends heen. Anders zou je bijvoorbeeld nooit een Bordeaux (in 99% van de gevallen een blend) of een Châteauneuf-du-Pape kunnen proeven. Die laatste is in een enkel geval zelfs een blend van alle dertien(!) toegestane druivenrassen. Vandaag heb ik ook een blend, één van de samples over van de Chileense kwaliteitswijn proeverij, met dank aan Melman Communications. Een loeizware fles trouwens. Vijf verschillende druivenrassen maar liefst: cabernet sauvignon, carmenère, merlot, syrah en cabernet franc. Best wel stevige jongens, op de merlot na dan, die afhankelijk natuurlijk van de blendverhouding die helaas niet is vermeld, allemaal zullen willen meestrijden om als 'winnaar' uit de bus te komen. Zo'n beetje als een race tussen spermatozoïden om als eerste bij het eitje te komen. Alcohol is 14,5%. Helder purperrood, kleurintensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel duidelijk tonen van houtopvoeding maar een fiche technique ontbreekt dus ik weet niet wat voor hout en hoelang. Weer eens een keer zo'n mooie complexe 'Bordeaux-neus'. Fris, best wel 'jammy' ook, kersen, pruimen. Zacht in de mond, klein zoetje, lage tannines, 2 uit 5. Mooie zuurgraad, geen logheid ondanks het hoge alcoholpercentage. De houtopvoeding is mooi in de wijn geïntegreerd. Beetje groene paprika, klein bittertje, duidelijk tonen van de cabernet sauvignon, het pepertje van de syrah, beetje potloodschaafsel van de cabernet franc. Veel zondoorstoofd fruit aanwezig, pruim voornamelijk. Tonen van koffie, cacao, leer. Erg mooie smaken met een hele hoge concentratie. Weer eens een plezier om door te slikken en te genieten van de megalange afdronk.

Pian d'Or Cortese DOC Piemonte 2010

Van deze had ik al eerder de 2009 editie besproken. Alcohol is 12%. Bleek stro-gele kleur. Aroma's van groene appel, klein beetje citroen, iets noterigs, lichte gisttonen ook. Goed gekoeld fris in de mond, daar eventjes laten opwarmen om de geur- en smaakindrukken beter te kunnen beoordelen. Het noterige komt ook duidelijk weer in de smaak terug, ook die groene appel en de citroen. Da's altijd prettig: overeenkomst tussen de geur en de smaak. Verder word ik er nu, met al m'n extra proefervaring, niet warm of koud van. Ongeschikt als maaltijdwijn en te 'middle of the road' om er zo los van te kunnen genieten. Zo eentje uit de categorie: goed gemaakt, niks mis mee maar niks-an. Next!

Gallo Family Vineyards Zinfandel California 2010

M'n tweede rode wijn pas van de zinfandel druif. Die eerste was me overigens goed bevallen. Alcohol is 13,5%. Helder purper-rood met een magenta randje, kleurintensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel kruidig, fris, munt, na het walsen ruik ik warempel koffie, mokka en hopjes-vla. Het is altijd weer een verrassing met deze druif! Even stevig doorwalsen en nu komt er ook iets groens bij, sperziebonen, snijbonen. In de mond lekker fris, een klein zoetje, wat zuren, goed in balans. Hoge smaakintensiteit. Veel vers rood fruit, voornamelijk rijpe, beetje zoete kersen, dat kruidje komt terug in de afdronk die behoorlijk lang te noemen is. Weer ben ik er uiterst tevreden over, score 100%. Bij m'n aanraders.

Domaine Loïs Dufouleur Les Cent-Vignes AOC Beaune Premier Cru 2008

Ik ga er eigenlijk al vanuit dat ik deze wijn heel erg lekker ga vinden, vandaar dat ik in plaats van m'n reguliere proefglas maar even een grote Bourgogne-bel erbij pak. Dat zal waarschijnlijk ook geen spugen, maar slikken worden! Alcohol is 13,5%. Het is Bourgogne pinot noir dus een heldere lichte maar felrode kleur met een licht oranje randje, kleurintensiteit 2 uit 5. De eerste snuif op de stille spiegel doet me niet aan wijn denken maar aan een mooi vleesgerecht. Eendenborstfilet ofzo, compleet met een lichte saus en wat groente erbij. Ik krijg gewoon honger wanneer ik deze wijn besnuffel. Als ik wals wordt de geur wat duidelijker; paddestoel, truffel zelfs! Nog meer walsen en daar komen dan eindelijk ook de aardbeitjes, ik had niet anders verwacht. In de mond is hij zacht, fluwelig met een scherp randje, beetje hoog in de zuren. Maar ik had gelijk: ik wil deze doorslikken. Subtiele smaak van de houtopvoeding, mooi op de achtergrond. Aardbei ook in de smaak maar tertiaire tonen hebben de overhand. Zelfs de truffel komt terug in de superlange afdronk. Ik ben benieuwd of je deze wijn nog veel langer moet en kan laten liggen: ik vind hem nu perfect op dronk. Precies goed in balans voor wat betreft fruitigheid en rijpheid. En wat een aroma! Je blijft je neus in het glas steken. Het is niet eens een hoge smaak-intensiteit die me steeds weer naar een volgende slok doet verlangen, het is de spanning en het mysterie. Het niet goed weten van: wat proef ik nu eigenlijk? Elke slok onthult weer een nieuw laagje van de 'wine-personality'. Het verschil tussen een op de PC gemaakt house-nummertje en een door een Philharmonisch Orkest gespeelde symfonie. Het verschil tussen Frans Bauer's 'Heb je even voor mij' en Pachelbel's 'Canon in D'. En als bewijs dat het om de inhoud gaat en niet om de fles kun je HIER klikken voor een moderne versie die ik dus ook kan waarderen. Kippenvel bij beide versies. Het is tijdloos en verveelt nooit. Zo. Beetje omslachtige manier om te vertellen dat ik de wijn in m'n glas dus zeer waardeer. Hij is verkrijgbaar bij Bourgogne Exclusive.

Bulgarini DOC Lugana 2010

Bij het zuidelijkste puntje van het Italiaanse Garda-meer ligt de DOC Lugana. Officieel hoort het bij de wijnregio Lombardije, maar zelf prefereren ze de kant van het aangrenzende Veneto. Witte wijn wordt hier gemaakt die voor minimaal 90% moet bestaan uit de trebbiano di Lugana, lokaal turbiana genoemd en gelijk aan de verdicchio (bianco) welke dan ook weer een synoniem is voor de trebbiano di Soave. Volgt u het nog? Mijn exemplaar bestaat voor de volle 100% uit die turbiana. Druivenpluk gebeurde met de hand, fermentatie onder gecontroleerde lage temperaturen vond plaats op roestvrij staal en de rijping was 'sur lie'. Alcohol is 12,5%. Een licht citroensap gelige kleur met een groen zweempje. Een frisse neus, geen stuivend aroma, klein beetje ananas, citroen, perzik, groene appel. Ook in de mond gelijk die frisheid die opvalt, mooie zuren, niet te hoog, niet te laag. De smaak van voornamelijk groene appel, klein beetje citroen ook nog. Geen lange afdronk, vrij kort zelfs, maar de enorme frisheid en het zomers gevoel die deze wijn oproept maakt dat ruimschoots goed. Een aanrader.

Altos del Cuco DO Jumilla 2010

Al eerder proefde ik de 2008 editie. Er is weinig verschil voor wat betreft de data: nog steeds 13,5% alcohol, een blend van de druivenrassen monastrell (= mourvèdre) 40%, syrah 30% en tempranillo 30%. Alleen de syrah heeft een beetje houtopvoeding gehad: drie maanden in een mix van Frans en Amerikaans eiken. Het grote verschil zit 'm in de DO, de 'denominación de origen', oftewel het gebied van herkomst. Dat was Yecla, dat is nu het aangrenzende Jumilla. Het zal niet veel uitmaken, alledrie de gebruikte druivenrassen gedijen in beide gebieden goed, misschien dat de rendementen in Jumilla wat lager liggen. De 2008 kwam bij mijn aanraders, eens kijken of de 2010 dat ook lukt met al mijn extra proefervaring. Helder, diep donkerpaars in het glas, kleurintensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel een kleine hint merkbaar van de houtopvoeding en dan met name het Amerikaanse hout dat je ruikt. Hij ruikt ook weer erg fris. Na het walsen komt er een kruidje bij, geen fruittonen. In de mond valt de redelijk hoge zuurgraad als eerste op. Rode bessen is het voornaamste fruit. In de afdronk behoorlijk kruidig, een pepertje en wat zondoorstoofde pruimen. Als-ie wat hoger in de alcohol zou zijn geweest en het zuurgehalte wat lager, dan zou hij snel gaan vervelen denk ik zo. Nu zijn het vooral de aanwezige zuren die deze wijn overeind houden, maar dit keer komt hij zeker niet bij mijn aanraders. Daarvoor is de smaakintensiteit te laag en de wijn iets te rauw, te hoekig, te hard.