Vandaag was ik op een thema proeverij waar meerdere verschillende soorten pinot noirs te proeven waren. Zelf had ik twee verschillende flessen meegenomen. Deze 1988 1er Cru was min of meer meegenomen om te kijken wat er van een wijn van dit jaartal nog overeind blijft. Gekocht voor 5 euro bij de kelderrestantenopruiming van Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel. Alcoholpercentage 13%. Door de "professional" van de avond werd hij eerst even gekeurd om te zien of hij niet al kapot was. Dat was niet het geval, dus hij mocht meespelen. Ook gaf hij de tip om bij dit soort oude wijnen, niet teveel te walsen. Hetgeen wat er aan geur na al die jaren nog in zit, vervliegt meteen zodra je gaat walsen. Ook deze avond bleek weer eens de "power van suggestie" en de aannames die mensen maken wanneer je van tevoren vertelt hoe oud een wijn is. In het gezelschap vlogen de termen nat bos, natte dweil en natte hond over tafel na de eerste geurimpressie, waarna de eerste slok volgde. Hoofdschuddend en haastig spuwend had men snel het oordeel al klaar. De "professional" echter nam de tijd om deze wijn te exploreren. Even voor de duidelijkheid: ik heb het hier niet over mezelf. Hij zat stilletjes achterover, hoorde alles aan maar kwam zelf tot zijn oordeel. Nadat hij die had gegeven, moest de rest toch nog een tweede slok nemen en was men beduidend milder in het oordeel. Zo zie je maar hoe makkelijk iemand te beïnvloeden en te bespelen is. Precies hetzelfde gebeurt met de suggestie: vertel mensen wat ze moeten proeven en het lukt ze. Omdat ik de wijn zelf had meegenomen en ik een objectief oordeel wilde vellen, trok ik me niets van de rest aan en probeerde zo analytisch mogelijk te proeven. Juist voor mij is het interessant om zo'n oude wijn te ontleden om te zien wat er fout aan is en wat er nog goed aan is. Allereerst de kleur. Die was nog niet eens bruin, maar rood met een oranje zweem. Qua geur kwam ook nog steeds het typische aroma van een pinot noir omhoog. De houtrijping kon je ruiken, alhoewel deze erg naar de achtergrond was verbannen. Het was geen stuivend aroma, maar vrij vlak. Naarmate hij langer openstond kwam er ook meer naar voren. Geuren van schimmelkaas en groene olijven kwamen later op. Hij is echter over de gehele linie wat vlak geworden. Kapot was hij nog niet, het was ook zeker nog geen azijn geworden, maar als "over de top" betekent dat hij over zijn balanspunt heen is, dan was deze wel over de top. Het typisch fruitige karakter was vrijwel verdwenen. Fruit zat er gewoonweg niet meer in. Daarom is de balans er niet. De fles was nog niet helemaal leeg, dus die nam ik weer mee naar huis. Wanneer ik nu ruik, komt er een sherrygeur omhoog. Ook de smaak van rumrozijnen en caramel zit er nu opeens in. Mooi om te zien hoe een wijn zich blijft ontwikkelen en voor wat mij betreft: een geslaagd experiment waar ik veel van heb geleerd.
17 mei 2011
Savigny-Marconnet Premier Cru 1988
Vandaag was ik op een thema proeverij waar meerdere verschillende soorten pinot noirs te proeven waren. Zelf had ik twee verschillende flessen meegenomen. Deze 1988 1er Cru was min of meer meegenomen om te kijken wat er van een wijn van dit jaartal nog overeind blijft. Gekocht voor 5 euro bij de kelderrestantenopruiming van Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel. Alcoholpercentage 13%. Door de "professional" van de avond werd hij eerst even gekeurd om te zien of hij niet al kapot was. Dat was niet het geval, dus hij mocht meespelen. Ook gaf hij de tip om bij dit soort oude wijnen, niet teveel te walsen. Hetgeen wat er aan geur na al die jaren nog in zit, vervliegt meteen zodra je gaat walsen. Ook deze avond bleek weer eens de "power van suggestie" en de aannames die mensen maken wanneer je van tevoren vertelt hoe oud een wijn is. In het gezelschap vlogen de termen nat bos, natte dweil en natte hond over tafel na de eerste geurimpressie, waarna de eerste slok volgde. Hoofdschuddend en haastig spuwend had men snel het oordeel al klaar. De "professional" echter nam de tijd om deze wijn te exploreren. Even voor de duidelijkheid: ik heb het hier niet over mezelf. Hij zat stilletjes achterover, hoorde alles aan maar kwam zelf tot zijn oordeel. Nadat hij die had gegeven, moest de rest toch nog een tweede slok nemen en was men beduidend milder in het oordeel. Zo zie je maar hoe makkelijk iemand te beïnvloeden en te bespelen is. Precies hetzelfde gebeurt met de suggestie: vertel mensen wat ze moeten proeven en het lukt ze. Omdat ik de wijn zelf had meegenomen en ik een objectief oordeel wilde vellen, trok ik me niets van de rest aan en probeerde zo analytisch mogelijk te proeven. Juist voor mij is het interessant om zo'n oude wijn te ontleden om te zien wat er fout aan is en wat er nog goed aan is. Allereerst de kleur. Die was nog niet eens bruin, maar rood met een oranje zweem. Qua geur kwam ook nog steeds het typische aroma van een pinot noir omhoog. De houtrijping kon je ruiken, alhoewel deze erg naar de achtergrond was verbannen. Het was geen stuivend aroma, maar vrij vlak. Naarmate hij langer openstond kwam er ook meer naar voren. Geuren van schimmelkaas en groene olijven kwamen later op. Hij is echter over de gehele linie wat vlak geworden. Kapot was hij nog niet, het was ook zeker nog geen azijn geworden, maar als "over de top" betekent dat hij over zijn balanspunt heen is, dan was deze wel over de top. Het typisch fruitige karakter was vrijwel verdwenen. Fruit zat er gewoonweg niet meer in. Daarom is de balans er niet. De fles was nog niet helemaal leeg, dus die nam ik weer mee naar huis. Wanneer ik nu ruik, komt er een sherrygeur omhoog. Ook de smaak van rumrozijnen en caramel zit er nu opeens in. Mooi om te zien hoe een wijn zich blijft ontwikkelen en voor wat mij betreft: een geslaagd experiment waar ik veel van heb geleerd.
