Vandaag had ik de keuze uit meerdere proeverijen. Landelijk is iedereen enthousiast bezig met het presenteren van de nieuwe lente -en zomerwijnen, maar ik koos voor een bijna thuis-wedstrijd. In Vleuten werden de nieuwe Italiaanse en Spaanse wijnen uit het assortiment van
beleefwijn.nu gepresenteerd. Ook waren er enkele alcoholvrije wijnen te proeven. We werden ontvangen met een vol glas rosé sprankelwijn. "Oké", dacht ik, "moet ik dit allemaal gaan uitspugen?" Bij de eerste slok had ik nog niets door, totdat ik op het pamflet, waar de te proeven wijnen op stonden, las dat het hier om een alcoholvrij apéritief ging. Ik denk dat het mede door de bubbels komt, dat dit in eerste instantie niet eens opvalt. Bij de tweede alcoholvrije wijn, een riesling, viel het wel gelijk op. Het aroma was nog zeer interessant, alhoewel ik geuren ervaarde die ik eerder bij een sauvignon blanc verwacht: buxus, gras, kattenpis. Na een slok kwam het zoet echter heel sterk naar voren en het typische strakke zuur van een riesling mèt alcohol, zat hier niet in. Over naar de echte wijnen dan maar. De tafel met mousserende wijnen sla ik bij proeverijen bijna altijd over. Vaak vind ik ze allemaal "lekker" en is de gelegenheid niet altijd geschikt om goed analytisch te proeven. Op de tafel met witte wijnen waren er 3 die ik wel de moeite waard vond: de Pietrantonji Vicenne Trebbiano d'Abruzzo, de Villa Real Macabeo en de Ambisna Rueda Verdejo. Op de tafel met de rosé wijnen ben ik meestal op zoek naar een eetrosé. Het bekende scala aan populistische framboosrosé's die je lekker achterover klokt op een zonnig terras vind ik nooit zo interessant.
De meest interessante rosé die was meegebracht, was ook gelijk de duurste; dat zul je altijd zien. Wil je kwaliteit, dan zul je daarvoor moeten betalen. Het was de Coca-i-Fito rosado, uit Spanje dus, die een houtrijping heeft ondergaan op deels Frans eiken, deels kersenhout. Over kers gesproken; de smaak hiervan kwam terug in veel van de gepresenteerde rode wijnen. Een erg toegankelijke Villa Real Joven, een blend van tempranillo en syrah, smaakte bijna als een zware rosé. Joven staat voor jong, dus ook jong drinken, niet bewaren en niet te moeilijk over doen. Het viel me bij de Spaanse wijnen wel op dat ze allemaal zoet in de aanzet waren, daar waar de Italianen wat stroever waren. De Italiaanse wijnen hadden ook veel meer tannines. Van de wijnen die houtopvoeding hadden gehad, was de toch nog aanwezige fruitigheid opvallend. Volgens mij wil de consument dit ook. Meer jonge en fruitige wijnen. Bij beleefwijn.nu kom je dan goed aan je trekken, zeker met deze nieuwe wijnen.
Vandaag had ik de keuze uit meerdere proeverijen. Landelijk is iedereen enthousiast bezig met het presenteren van de nieuwe lente -en zomerwijnen, maar ik koos voor een bijna thuis-wedstrijd. In Vleuten werden de nieuwe Italiaanse en Spaanse wijnen uit het assortiment van beleefwijn.nu gepresenteerd. Ook waren er enkele alcoholvrije wijnen te proeven. We werden ontvangen met een vol glas rosé sprankelwijn. "Oké", dacht ik, "moet ik dit allemaal gaan uitspugen?" Bij de eerste slok had ik nog niets door, totdat ik op het pamflet, waar de te proeven wijnen op stonden, las dat het hier om een alcoholvrij apéritief ging. Ik denk dat het mede door de bubbels komt, dat dit in eerste instantie niet eens opvalt. Bij de tweede alcoholvrije wijn, een riesling, viel het wel gelijk op. Het aroma was nog zeer interessant, alhoewel ik geuren ervaarde die ik eerder bij een sauvignon blanc verwacht: buxus, gras, kattenpis. Na een slok kwam het zoet echter heel sterk naar voren en het typische strakke zuur van een riesling mèt alcohol, zat hier niet in. Over naar de echte wijnen dan maar. De tafel met mousserende wijnen sla ik bij proeverijen bijna altijd over. Vaak vind ik ze allemaal "lekker" en is de gelegenheid niet altijd geschikt om goed analytisch te proeven. Op de tafel met witte wijnen waren er 3 die ik wel de moeite waard vond: de Pietrantonji Vicenne Trebbiano d'Abruzzo, de Villa Real Macabeo en de Ambisna Rueda Verdejo. Op de tafel met de rosé wijnen ben ik meestal op zoek naar een eetrosé. Het bekende scala aan populistische framboosrosé's die je lekker achterover klokt op een zonnig terras vind ik nooit zo interessant.
De meest interessante rosé die was meegebracht, was ook gelijk de duurste; dat zul je altijd zien. Wil je kwaliteit, dan zul je daarvoor moeten betalen. Het was de Coca-i-Fito rosado, uit Spanje dus, die een houtrijping heeft ondergaan op deels Frans eiken, deels kersenhout. Over kers gesproken; de smaak hiervan kwam terug in veel van de gepresenteerde rode wijnen. Een erg toegankelijke Villa Real Joven, een blend van tempranillo en syrah, smaakte bijna als een zware rosé. Joven staat voor jong, dus ook jong drinken, niet bewaren en niet te moeilijk over doen. Het viel me bij de Spaanse wijnen wel op dat ze allemaal zoet in de aanzet waren, daar waar de Italianen wat stroever waren. De Italiaanse wijnen hadden ook veel meer tannines. Van de wijnen die houtopvoeding hadden gehad, was de toch nog aanwezige fruitigheid opvallend. Volgens mij wil de consument dit ook. Meer jonge en fruitige wijnen. Bij beleefwijn.nu kom je dan goed aan je trekken, zeker met deze nieuwe wijnen.
