Vinoking Wines DOC Douro Almotriga Tinto Colheita 2017

Weer eens wat Portugees in m'n glas. Het Almotriga instapmodel van Vinoking met een heel gunstig prijskaartje. Alcohol is 13,5%, vier maanden rijping in Frans en Amerikaans eikenhout, een blend van de druivenrassen tinta roriz (tempranillo), tinta barroca, touriga nacional en touriga franca. Druiven die overigens ook regelmatig voorkomen in Port. Dat is niet zo gek want beide wijnen komen uit de regio Douro, de valleien en oevers langs de rivier Douro of Duero op z'n Spaans want de rivier stroomt door beide landen. In het glas helder, dieprood, kleurintensiteit 3 uit 5. Lekker "boers" op de stille spiegel, na het walsen met m'n glas komt er rijp rood fruit naar voren, bessen, kersen, rozenbottel, kruidigheid, eucalyptus. In de mond zacht, een aangenaam klein zoetje, verder droog, rijpe en afgeronde tannines (1 uit 5), heel sappig, fraaie zuren, klein bittertje, meer strak dan filmend, lange afdronk. Geconcentreerde en intense smaak zonder log over te komen, rijpe rode kersen, rode bessen, rozenbottel, bloedsinaasappel, rode grapefruit. Intens fruitig en ook nog wat complexiteit, mooie balans en een hoge doordrinkfactor. Deze wijn heeft in mijn kelder ook nog wat jaartjes rijping ondergaan, inmiddels zijn er ook versere exemplaren op de markt maar 2017 is nu helemaal op dronk. Daar is-ie dan ook te verkrijgen: Op Dronk. En het is een aanrader geworden.

Château Thivin AOC Côte de Brouilly 'Les Sept Vignes' 2019

Zomerse tot tropische temperaturen in Nederland, eigenlijk heb ik helemaal geen zin in rood! Driekwart van m'n huidige voorraad bestaat echter uit rode wijn dus voor een betere balans daarin moet ik even door de zure appel heen bijten. Dan kies ik nu gewoon voor een rode wijn waarbij koeling eigenlijk verplicht is: een Cru du Beaujolais van de druif gamay. Een paar uurtjes in de koelkast en deze wijn in het bijzonder zal er veel beter door gaan smaken. Zes maanden houtrijping in grote foeders, alcohol is 13,5%. Helder in het glas, scharlakenrood van kleur, intensiteit 1 uit 5. Neus d'r in en... kurk. Shit! Ik had me zo op deze wijn verheugd. Een half jaar geleden gekocht en geen bonnetje bewaard. Toch wil ik deze wijn proeven dus ik ging naar de winkel waar ik hem had gekocht. Daar hadden ze welgeteld nog maar één exemplaar, gelukkig uit hetzelfde oogstjaar. Ik wilde afrekenen en zei nog tussen neus en lippen door: "ik hoop dat-ie beter is dan de vorige want die had kurk". Geheel onverwacht kreeg ik de fles gratis van ze mee in ruil voor een foto van het lotnummer van de oude fles. Dat is nog eens service! Ik weet wel dat winkels dat doen maar meestal moet je dan de oude fles, liefst nog met inhoud meenemen. Lastig voor me en ik had sowieso niet de illusie dat ik na een half jaar nog verhaal kon gaan halen zonder bonnetje. De winkel in kwestie is een kaaswinkel in het prachtige centrum van het o, zo mooie IJsselstein genaamd "Kaasie Kaasie" en hun wijnen betrekken ze van de Wijnkring (Verbunt Verlinden). Terug naar de wijn die ik nu gelukkig goed kan bespreken. Het zou anders een kort blogje zijn geworden. Lekker boers op de stille spiegel, na walsen met het glas komt het fruit naar voren, zondoorstoofd zwart fruit vooral. In de mond zalvend zacht, droog, afgeronde en rijpe tannines (1 uit 5), fraaie zuren, klein bittertje, sappig, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit, zongedroogd zwart fruit, pruim, kers, braam, beetje leer, boers, lange afdronk. Echt weer zo'n klassieke en stevige Beaujolais van Château Thivin zoals zij dat zo goed kunnen! Ik ben blij dat ik de moeite heb genomen om weer terug naar de winkel te gaan want ik had deze wijn van dit oogstjaar niet willen missen. Ik maak er een aanrader van en van mij mogen jullie allemaal naar Kaasie Kaasie te IJsselstein komen om 'm daar te kopen. Bel wel even van tevoren of ze voorraad hebben want ik denk dat ik de laatste 2019 mee had genomen. Op hun site staat namelijk oogstjaar 2021 al vermeld.

Egri Csillagok Zrt. Egervin Egri Bikavér 2018

Mijn lieve collega Irén krijgt wel eens een Hongaarse vriendin bij haar over de vloer. Die neemt dan regelmatig wijn mee ondanks dat ze weet dat Irén geen alcohol drinkt. Geeft niets, die fles krijg ik dan later weer toegeschoven en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Een blend van de druivenrassen blaufränkisch, cabernet sauvignon en merlot, alcohol is slechts 12%, houtrijping. In het glas helder, scharlakenrood, intensiteit 2 uit 5. Licht aromatisch, rode bessen, bloedsinaasappel, rode grapefruit, rozenbottel, zure kersen. Zacht mondgevoel, geen tannines, droog, verfijnde zuren, balans tussen strak en filmend, middellange afdronk. Gemiddeld intense smaak, hoge concentratie, één en al fruit, het hout is goed geïntegreerd. Alles in het aroma komt terug in de smaak met een lichte kruidigheid als toevoeging en iets droppigs in de finale. Wederom een wijn uit het oogstjaar 2018 die mij zeer goed kan bekoren. In de zomer iets terugkoelen voor het beste resultaat. Nogmaals dank Irén!

Rest mij alleen nog de overlevering die hoort bij deze wijn: Toen in de 16e eeuw de Turken de burcht van Eger belegerden met 15.000 manschappen, waren er slechts 2000 Hongaren om deze te verdedigen. De Hongaren wonnen die strijd dankzij het verhaal dat de vrouwen de wijn die ze aan hun mannen gaven, stiekem hadden aangelengd met het bloed van stieren. Zij wilden hiermee bereiken dat hun mannen ook de kracht van stieren zouden krijgen. Uiteraard hebben de Hongaren deze overwinning ook te danken aan hun vechtlust en uithoudingsvermogen. De wijnboeren hebben op deze gebeurtenis ingespeeld door hun rode wijn Egri Bikavér (stierenbloed) te noemen. In de stad Eger staat een standbeeld ter ere van die zege.

Emiliana Organic Vineyards DO Colchagua Valley Coyam 2018

Ik loop een beetje achter voor wat betreft mijn geliefde biodynamische wijn: Coyam. Jaargangen 2019 en 2020 heb ik ook al liggen maar 2018 moet eerst nog even geproefd worden. Dat is zeker geen straf maar ik laat ze heel bewust nog iets verder rijpen in m'n kelder. Vandaag gaat-ie er dan aan geloven. Zonder geproefd te hebben rubriceer ik hem maar meteen al als 'aanrader', dat zal er uiteindelijk toch wel van komen. Al tien oogstjaren lang is dat het geval. Uiteraard is de samenstelling van de blend weer anders dan de voorgaande jaren, hou je vast: syrah 42%, carmenère 39%, cabernet sauvignon 6%, garnacha 5%, malbec 3%, carignan 3%, tempranillo 1% en mourvèdre 1%. Veertien maanden rijping waarvan 75% in Frans eiken, 20% in groot hout met een inhoud van 20 en 50 hectoliter en 5% in betonnen eieren, alcohol is 14%. Dieprood tot paars in het glas, intensiteit 4 uit 5, licht nevelig. Gemiddeld aromatisch, iets terugkoelen in de hitte van vandaag de dag kan geen kwaad getuige de warme en iets alcoholische walm die als eerste mijn neus bereikt. Daarachter zit rood fruit, rode bessen, zure kersen, bramen, leer, vanille. In de mond een mooi gedoseerd zoetje, fraaie zuren, goede balans tussen filmend en strak, heel sappig, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit zonder log te zijn, het houtgebruik is weer beter geïntegreerd ten opzichte van de voorgaande jaren, hout om het hout is absoluut niet meer aan de orde, het is ondersteunend gebruikt en een aangename aanvulling. Uiteraard zal het met nog veel meer jaren flesrijping meer naar de voorgrond treden maar op dit moment is het prachtig gebalanceerd. Dat laatste geldt overigens voor de gehele wijn, een uitstekende overall balans. Rood fruit, zwart fruit, bessen, kersen, bramen, licht kruidig, hintje leer. Op dit moment is-ie niet heel complex en is z'n doordrinkfactor hoog. Hij is wat eleganter van stijl geworden en dat is helemaal niet verkeerd. Het lijkt wel alsof hij steeds beter gaat aansluiten op mijn toch nog immer veranderende smaak. De vergelijking die ik regelmatig maak met mooie Bordeaux Grand Cru Classé's gaat inmiddels niet meer op. Tenzij klassiek Bordeaux ook zijn/haar smaakprofiel heeft aangepast. Ondanks de houtrijping gaat Emiliana steeds meer voor de snelle(re) consumptie mijns inziens. Coyam hoef je niet meer jaren in je kelder te laten voor het mooiste resultaat, hij is meteen op dronk. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat wijnmaakster Noelia Orts het stokje heeft overgenomen van Álvaro Espinoza Durán. Nog steeds wordt hij geconsulteerd echter dus het is eerder een samenwerking dan een overname. Vooralsnog keur ik het goed. Coyam staat op de schappen bij de Albert Heijn XL.

Cantine Leonardo da Vinci DOCG Brunello di Montalcino 2016

Mijn vorige post was er eentje van hetzelfde huis, Cantine Leonardo da Vinci. Vandaag sangiovese in m'n glas, alcohol is 13,5%, twee jaar rijping in Slavonisch eikenhout met een inhoud van 50 hectoliter, daarna nog minimaal vier maanden flesrijping. In het glas helder, scharlakenrood, intensiteit 2 uit 5. Redelijk aromatisch, op de stille spiegel een lichte houttoets, rode bessen, zure kersen, na het walsen met m'n glas komt daar rijp zondoorstoofd zwart fruit bij, ook wat leer, licht prikkelend hoog in m'n neus. In de mond een klein vanille-achtig zoetje, verder droog met ook op de tanden drogende tannines (2 uit 5), hoge en speekselopwekkende zuren, sappig, klein bittertje, iets alcoholisch, warme en lange afdronk. Medium smaakintensiteit, de concentratie is hoog, rode bessen, zure kersen, bloedsinaasappel, rode grapefruit, het hout zit mooi geïntegreerd in de wijn, licht aardse toon in de finale. Op dag twee is de balans iets beter en de doordrinkbaarheidsfactor iets hoger. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Cantine Leonardo da Vinci DOC Bianco dell'Empolese Vin Santo 2008

Eindelijk weer eens een voor mij nieuwe monocépage en tegelijkertijd: "schande"! De trebbiano Toscano staat beter bekend onder de Franse benaming ugni blanc en daar worden in Frankrijk toch echt wel monocépages van gemaakt maar om de één of andere reden heeft deze er al die tijd bij mij tussendoor weten te glippen. In blends komt hij regelmatig voor en ook wordt hij veel gebruikt in versterkte dranken zoals cognac en armagnac. Gelukkig heb ik 'm nu in een Italiaanse wijn, daar waar hij oorspronkelijk ook vandaan komt. Droog gevinificeerd kan het hele saaie wijnen opleveren maar ik heb er een zoete wijn van. Schenk 'm aan het eind van een mooi diner bij een espresso met cantuccini. Zeker wanneer je een mooi geouderd exemplaar hebt zoals ik nu. De cantuccini, harde amandelkoekjes, kun je dan dopen in zowel de espresso als in deze Vin Santo, zoals de Italianen ook doen. Ik ga hem nu zonder koekjes proeven. Alcohol is 16,5%. De druiven zijn handmatig geoogst en gedroogd op matten van stro in goed geventileerde ruimtes tot aan de maand februari na de oogst. Daarna worden de gedroogde druiven uitgeperst en gevinificeerd op de traditionele wijze. De most wordt vervolgens overgeheveld in kleine eikenhouten vaten genaamd "caratelli" en daarin vergist en gerijpt voor een periode van vier jaar. Deze caratelli staan op of in zogenaamde "vinsantaia" waar extreme verschillen in temperatuur plaatsvinden dankzij de seizoenen. De trebbiano Toscana is een "witte druif" maar wanneer je deze wijn inschenkt krab je je even achter de oren. De kleur is als die van een Tawny Port. Je weet: witte wijnen worden donkerder met leeftijd terwijl rode wijnen juist lichter van kleur worden met de jaren. Hij is heel licht nevelig in het glas, donkerbruin, de kleur van cola. Intens aromatisch, "boerenjongens", krenten, basterdsuiker, rinse appelstroop, vijgen, gekonfijte abrikozen, sinaasappelzest. In de mond intens zoet en plakkerig, het suikergehalte is 77 gram per liter, hoge zuren (6,3 gram per liter), klein bittertje, hele lange afdronk. Ook de smaakintensiteit is hoog en alles wat ik ruik komt terug in de smaak. Vooral de vijgen treden op de voorgrond. Ondanks het enorme zoetgehalte is deze wijn goed in balans dankzij de aanwezige zuren. Qua wijn-spijs combinatie zit ik eerder aan iets contrasterends te denken, geen zoet maar hartig. Diverse blauwschimmelkazen bijvoorbeeld. Deze zoete wijn is online te bestellen of verkrijgbaar via de wijnspeciaalzaak.

Albert Heijn Huiswijn WO Western Cape Droë Rooi

Geen oogstjaarvermelding op de etiketten en een lotnummer waar ik geen wijs uit word. Een literfles rood uit Zuid-Afrika van de Appie. Niet zelf gekocht, de laatste fles die ik van m'n buurman heb gekregen omdat-ie aan het opruimen was. De vorigen waren over de top of geoxideerd maar omdat het nu om rode wijn gaat zou het zomaar kunnen dat deze nog te hachelen is. Geen idee welke druiven er in verwerkt zijn, als ik moet gokken zou het een combinatie van pinotage en cinsault kunnen zijn, wellicht nog wat anders erbij. Alcohol is 13,5% en wanneer ik "soepel en zacht" op het etiket lees ga ik er maar even vanuit dat er geen houtopvoeding heeft plaatsgehad. In het glas helder, Ferrari-rood, intensiteit 2 uit 5. Gematigde geurintensiteit, tertiaire tonen, leer, grafiet, rokerig, na het walsen met het glas komt er fruit bij, rode bessen, kersen, bramen, pruimen. Het aroma stemt me hoopvol. In de mond droog, hoge zuren, iets drogende tannines (2 uit 5), tikje alcoholisch, warm, lange afdronk. Best een intense smaak, grafiet, rode bessen, rokerig, kersen, ik wil de term eigenlijk niet bezigen maar toch ook iets van verbrand rubber. Dat laatste zou duiden op pinotage van hoge opbrengst. Pinotage in kwaliteitswijn heeft die "eigenschap" niet. Het is momenteel zomers warm in Nederland en dit weekend wordt het zelfs tropisch warm. Ik ga de fles maar even in de koeling opbergen, wellicht dat ik het warme en alcoholische daarmee iets kan matigen. Op zich is deze wijn nog helemaal niet zo verkeerd, mits teruggekoeld, typisch Zuid-Afrikaans ook nog. Droog, soepel en zacht dekt de lading.

#WorldVerdejoDay Palacio de Bornos DO Rueda Verdejo 2022

De tweede vrijdag in juni is #worldverdejoday of #verdejoday. Een ode aan deze druif, ik heb mezelf voorzien van een voor mij bekend exemplaar. Oogstjaar 2018 hiervan kwam toen ik hem proefde in 2020 bij mijn aanraders. Eens kijken of dat met 2022 ook gaat lukken. Het valt me overigens op dat naast de standaard Chardonnay en Sauvignon Blanc ook de Verdejo een mooie en vaste stek in de Horeca heeft kunnen veroveren. Wat mij betreft terecht alhoewel ik persoonlijk nog wel wat meer monocépages daaraan zou willen toevoegen. Maar ik begrijp dat er soms keuzes gemaakt moeten worden. Ik hou wel van Verdejo. Dat is eigenlijk tijdens een wijntrip naar Spanje ontstaan waar een Verdejo gepaard ging met een Queso de Dehesa Reserva, een harde kaas van schapenmelk. Een perfecte match. Voor een verjaardagsfeestje dit jaar moest ik witte wijn inslaan en herinnerde me de Verdejo van Palacio de Bornos, die ging het worden. Alcohol is 12,5%, geen hout. Licht strogeel tot goudgeel in het glas, helder. In de mond een miniem tinteltje rond de tong, heel droog, fraaie zuren, strak, licht drogend op de tanden, speekselopwekkend, middellange afdronk. Licht aromatisch, citroen, maïs, zonnebloem. Medium smaakintensiteit en -concentratie, citroen, limoen, maïs, zonnebloem, licht ziltig. Hij valt me vergeleken met oogstjaar 2018 wat tegen. Hij houdt zich wat op de vlakte, is niet zo uitgesproken, al opwarmend in het glas wordt hij beter op smaak maar gaan de bitters iets meer naar de voorgrond. Geen aanrader dit keer. Wellicht dat ik hem een jaartje extra in m'n kelder moet laten liggen. Deze wijn is verkrijgbaar bij Wijnkoperij Okhuysen.

Charles Frey AOP Alsace Grand Cru Frankstein Pinot Noir 'F' 2017

De tweede Pinot Noir officieel uit de Elzas op rij en niet zo maar één. Een grand cru wel te verstaan. Die toevoeging betekent in elke regio wat anders. Daar waar je met die "rang" in bijvoorbeeld Saint-Émilion wordt doodgegooid, zo heeft het in de Elzas echter nog wel waarde. Ik kan ook hier alvast verklappen dat deze wijn typisch is voor de Elzas en wederom heel verschillend ten opzichte van een rode Bourgogne. Ook kan ik melden dat dit exemplaar uit oogstjaar 2017 nog lang niet aan z'n top zit. "Kindermoord" wil ik het nog net niet noemen maar een extra tien jaar rijping in je kelder kan hij makkelijk hebben. Op dit moment is het nog één en al fruit wat de klok slaat ondanks de negen maanden houtrijping. In vaten van 500 liter wel te verstaan, en ook nog gebruikt hout, maar toch. Het alcoholpercentage is 13% en de druiven zijn biologisch geteeld ondanks dat de officiële conversie in het bewuste oogstjaar nog in volle gang was. De wijnen van Charles Frey worden momenteel zelfs biodynamisch vervaardigd alhoewel ze daar (nog) geen keurmerk voor hebben aangevraagd. Dat zou dan het "Demeter" keurmerk moeten worden. De proefnotitie: in het glas helder, scharlakenrood, intensiteit 1 uit 5. Gôh, dat heb ik hier wel vaker neergepend, zeker in combinatie met pinot noir. Gematigd aromatisch, kersen, pruimen, rijp fruit, heel licht kruidig. In de mond zijdezacht, bijna droog, een heel klein zoetje, goed gedoseerde zuren, meer strak dan filmend, mini-bittertje, lange afdronk. De smaakintensiteit is gemiddeld, de concentratie hoog, vol rijp rood fruit, kersen, pruimen, bramen, zwarte bessen, bloedsinaasappel, kruidig, licht droppig. Wat wel duidelijk wordt is het verschil tussen een grand cru en een "gewone" AOC Alsace Pinot Noir. Die laatste is veel toegankelijker, makkelijker, ook veel herkenbaarder. Deze grand cru staat kwalitatief op een hoger plan maar heeft ook een totaal andere stijl. Elegant, verfijnd, subtiel, rank. Dit doet mij elke keer weer denken aan Master of Wine Frank Smulders in twee opzichten. Hij zegt altijd: "elegantie is geen kwaliteitskenmerk maar een stijl". Dat klopt inderdaad maar een elegante wijn is veel beter op kwaliteit te beoordelen dan een bombastische stijl wijn, mijns inziens. Ook heb ik bij Frank een driedaagse cursus "het beste van Spanje" gevolgd. Met inderdaad de beste wijnen van Spanje. Frank was echter verbaasd over de ietwat laconieke houding en ingetogen beleving die de cursisten hadden ten opzichte van de geproefde wijnen. In zijn ogen hadden we veel enthousiaster moeten reageren. Maar ik snap waarom dat niet het geval was. Wanneer wijnen zo perfect in balans zijn en zo gestileerd om het dan maar zo te noemen, dan kun je nooit omver geblazen worden. Dat inzicht heeft enkele uren nodig. Een wijn met een enorm hoog alcoholpercentage of een enorm hoge smaakintensiteit brengt meteen een reactie teweeg maar wijnen van niveau hebben wat langer nodig om het gewenste effect te bereiken. Dat laatste geldt ook voor de Frankstein Grand Cru 'F' van Charles Frey. Elk kwartier wordt hij mooier. Elk kwartier word je er stiller van. Dat is dan ook een kenmerk van een complexe wijn, die geeft niet meteen alles prijs in het eerste kwartier. Goede wijn komt met een prijskaartje en daar heb ik helemaal geen problemen mee, desondanks komt ook deze Pinot Noir weer bij mijn aanraders. Verkrijgbaar via de site van Op Dronk.

Trimbach AOC Alsace Pinot Noir Réserve 2018

Uit de AOC Alsace, oftewel de Elzas, ga ik even twee wijnen achter elkaar proeven van de druif pinot noir. Dit om mijn referentiekader weer meer op scherp te zetten in de hoop dat ik dit type wijn er bij een blindproeverij makkelijker uit zal weten te halen. In m'n vorige post beschreef ik namelijk ook een Pinot Noir, uit de Dordogne, dus de Sud Ouest van Frankrijk, maar de druiven kwamen uit de Elzas. Het terroir daar is zo verschillend ten opzichte van dat van de Bourgogne, algemeen gesproken, dat ik meende het verschil wel te kunnen proeven. En ik moet zeggen, om even vooruit te lopen op de proefnotitie hieronder: ik proef nu ook weer een typische Alsace Pinot Noir. In m'n glas zit oogstjaar 2018 van het oude en beroemde wijnhuis Trimbach. Een réserve, dus ietsje hoger in de alcohol, die op 13,5% zit en volgens de specificaties heeft er geen houtrijping plaatsgevonden. Toch proef ik weer iets van kreupelhout en iets rokerigs, net als bij die vorige. In het glas helder, scharlakenrood, intensiteit 1 uit 5 voor rood. Dat is zoals het hoort te zijn. Gematigd aromatisch, bloedsinaasappel, kreupelhout, aardbei, zure kersen, licht floraal. Ook weer heel typerend. Zeer zacht in de mond, nauwelijks tannines, droog, hoge zuren, mini-bittertje, warme en lange afdronk. Hele intense smaak, aardbei, zure kersen, bloedsinaasappel, rode grapefruit, kreupelhout. Zeer goed in balans, enorm hoge doordrinkfactor, prachtige spanning. Pinot Noir op z'n best. Heel anders dan die uit Bourgogne, niet beter, niet slechter, anders. Ik hoop dat ik hier iets typisch Elzassers heb geproefd want dit heeft mijns inziens zeker zijn eigen stijl. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Les Gaules de Bois Vin de France Pinot Night 2020

Vincent en Romuald van Les Gaules de Bois uit Pomport (Dordogne) zijn verantwoordelijk voor het maken van deze wijn. Als ik het achteretiket moet geloven komen de biodynamisch geteelde pinot noir druiven echter van Domaine de l'Envol, dat is dan weer helemaal in de Elzas gelegen. Logisch dat deze vin naturel dan ook niet onder een bepaalde AOC valt maar geklasseerd wordt als Vin de France. Alcohol is 12,5%, geen vermelding van houtrijping. Het jaartal staat niet als zodanig vermeld op het etiket voorop, achterop staat een bestelcode waarin het jaartal 2021 is verwerkt maar dat gaat mijns inziens dan om het jaar dat deze wijn in het assortiment te verkrijgen was. Waarom denk ik dat? Omdat het jaartal 2020 op de kurk vermeld staat die uit de flessenhals komt. Via een bericht krijg ik inderdaad bevestiging dat het om jaargang 2020 gaat. Voor wat betreft een eventuele houtrijping moet ik maar even gaan proeven. In het glas licht nevelig, dieprood tot magenta van kleur, intensiteit 2 uit 5. Behoorlijk aromatisch, bloedsinaasappel, zure kersen, rode grapefruit, rabarber, kreupelhout, bosaardbeien. Een prachtig zalvend zacht mondgevoel, miniem droppig zoetje, mooi gedoseerde zuren, iets op de tanden drogende tannines (2 uit 5), klein bittertje, lange afdronk. Intense smaak, hoge concentratie, zo ontzettend verschillend van een rode Bourgogne. Het is dat ik weet dat de druiven uit de Elzas komen maar volgens mij proef ik het ook. Om dat te kunnen staven zal ik hierna twee Pinot Noir's uit de Elzas gaan bespreken. Als ik dan toch bezig ben. Terug naar de wijn van vandaag. Het lijkt er op alsof er toch houtrijping heeft plaatsgevonden. Maar ook hier krijg ik weer bericht dat rijping in eivormig kunststof heeft plaatsgevonden. Dank voor de updates Tim! Droppig, kersen, aardbei, rode appel, licht kruidig, bloedsinaasappel, een lichte rokerige toets in de finale. Afgaand op het aroma had ik meer zuur en bitter fruit verwacht maar het blijkt allemaal redelijk neutraal tot licht zoet uit te pakken. Dat het dan ook nog een vin naturel én een biodynamische wijn is, geeft voor mij de doorslag om er een aanrader van te maken. Het belangrijkste argument daarvoor is echter dat ik 'm superlekker vind! Zacht, vol, spannend en een hoge doordrinkfactor. Dit exemplaar kocht ik in 2022 op vakantie in de Dordogne op de markt in Monpazier bij Tim van Trois Mets et Vins. Ik weet niet of hij 'm nog heeft maar mocht je in de buurt zijn, koop deze Pinot Night. Hij zal je niet teleurstellen.

Fonjoya IGP Pays d'Hérault Mont Baudile Fier Comte Rosé Cuvée Réservée 2022

Van deze rosé had ik hier al eens oogstjaar 2020 besproken, dat werd een aanrader. Nu heb ik 2022 in m'n glas. Voor het gemak ga ik er maar even vanuit dat de druivensamenstelling hetzelfde is gebleven: syrah, grenache, carignan en cinsault. Op de website van de producent staat deze wijn namelijk niet vermeld. Wanneer jij als wijnimporteur een bepaalde wijn wilt die exclusief is, dan maken ze speciaal voor jou gewoon een nieuw etiket. Eentje die nergens anders staat en dus ook niet op hun website. Het is dan goed mogelijk dat het "recept" van deze rosé onder verschillende namen en etiketten op de Nederlandse markt wordt verkocht. Alcohol is 12,5%, geen hout. Ik kan de proefnotitie van oogstjaar 2020 bijna kopiëren, bijna. In het glas helder, licht zalmroze. Ingetogen aroma, licht kruidig, aardbei, rozen, framboos, watermeloen, peer. In de mond een klein fruitig zoetje, fraai gedoseerde zuren, mooie balans tussen strak en filmend, lange afdronk. Hoge smaakintensiteit, aardbei, watermeloen, peer, citroen, licht kruidig, droppig. Yep, ook deze komt weer bij mijn aanraders. Momenteel is deze rosé verkrijgbaar via de site van Op Dronk.