Domaine Tariquet AOC Bas-Armagnac 15 Ans Pure Folle Blanche

Een monocépage van de druif folle blanche maar het is geen wijn, het is Armagnac. Al eerder heb ik een Armagnac van Domaine Tariquet hier besproken, toen een VSOP (Very Superior Old Pale en minimaal vijf jaar oud), nu eentje van 15 jaar oud, eens kijken wat de verschillen en overeenkomsten zijn. Het alcoholpercentage is in ieder geval al iets hoger: 47,2%. Armagnac lijkt op Cognac maar Cognac is tweemaal gedistilleerd, Armagnac eenmaal. Rijping vindt altijd plaats op eikenhout. Ondanks dat de naam Cognac veel bekender is, drinkt "de Fransman", eigenwijs als-ie is, liever Armagnac, doorgaans als digestief. De fles dient staand bewaard te worden om te voorkomen dat de alcohol de kurk aantast. Zelf ben ik geleidelijk een fan geworden van Armagnac. Milder en smaakvoller dan Whisky in mijn optiek, echt een "mijmerdrank". Ik heb er ook nog eentje uit het jaar 1999 die ik nog even bewaar. Het exemplaar van vandaag is helder in het glas, koper van kleur. Aroma van gekonfijte appel, kaneel, mokka, chocolade, rokerig, krenten. In de aanzet een mini-zoetje, zacht mondgevoel, stevige en hoge zuren, zeer alcoholisch maar dat spreekt voor zich, warm. Smaken van hout, gekonfijte appel, rook, mokka, melkchocolade, praline. Deze lijkt iets scherper te zijn dan de VSOP en dat zal voor een groot deel te verklaren zijn door het hogere alcoholpercentage. Het is weer eens wat anders dan Champagne op oudejaarsavond.

Zachte jaarwisseling en een sterk 2023!

Laurent Perrachon et Fils AOC Beaujolais-Villages 'Terre de Loyse' 2020

En dan zie je tot je schrik dat je opeens geen Beaujolais meer in je voorraad hebt liggen. De derde donderdag in november, Beaujolais Nouveau dag, sla ik al jaren over maar een Cru du Beaujolais wil ik standaard toch wel in m'n kelder hebben. Op m'n werk trokken we lootjes voor Sinterklaas en mocht ik deze fles Beaujolais-Villages ontvangen. Later in de maand, na de kerstlunch van het werk, liep ik nog even een wijnwinkel binnen en scoorde een Côte-de-Brouilly van m'n favoriete producent uit die regio: Château Thivin. De bespreking daarvan zal later volgen op Wijn-Blog. En toen had ik er weer twee. Vandaag trek ik de Beaujolais-Villages open. Het jaar is 2020, de kleur is dieprood, intensiteit 2 uit 5, helder in het glas. In de neus veel rood fruit, framboos, kersen, perendrups. In de mond zacht, droog, hoge zuren, iets op de tanden drogende tannines (1 uit 5), klein bittertje, enorm sappig, warm, lange afdronk. Eén en al fruit in de intense smaak, framboos, rode kers, aardbei, bloedsinaasappel, rode grapefruit. Ook wel weer eens lekker om een ongecompliceerde en pretentieloze wijn te drinken die puur op het fruit is gemaakt. Klokt makkelijk weg. Alcohol is 13%, geen hout, verkrijgbaar bij de Mitra. Met elke slok wordt hij lekkerder en dieper. Ik zet 'm bij m'n aanraders. Susan, bedankt!

Vignobles Alain Dufourg AOC Bordeaux Le Petit Verdot du Château Marchand Bellevue 2021

Eerdere besprekingen van monocépages van de druif petit verdot zijn op twee vingers te tellen hier op Wijn-Blog. Beide exemplaren kwamen uit de regio Languedoc-Roussillon, het zuiden van Frankrijk waar een gebrek aan zonnestralen nooit het probleem zal zijn. De druiven kunnen hier dus goed en volledig rijp worden, fenolische rijpheid heet dat dan. Petit verdot komt van oorsprong echter uit de regio Bordeaux, volledige rijpheid is hier een uitdaging. Hij wordt hier veelal gebruikt in blends vooral om wat structuur mee te geven aan de wijn. Afgelopen zomer vond ik een monocépage van de petit verdot en ook nog eens afkomstig uit Bordeaux. Undercover in een "dikbuikige" Bourgognefles oogt hij in mijn optiek wat vriendelijker dan wanneer hij in zo'n statige en strakke Bordeauxfles zou zitten. Da's een psychisch dingetje. Wanneer ik het alcoholpercentage van slechts 12,6% zie, ga ik al weer iets bedenkelijker kijken. Zijn de druiven wel goed gerijpt? Je hebt alcoholische rijping en die fenolische rijping. Het lijkt alsof in ieder geval de alcoholische rijping wat achter is gebleven. Laten we de wijn zelf maar eens aan het woord laten. Overigens heeft deze wijn geen bio-keurmerk maar wordt wel vervaardigd volgens een duurzame methode en er is geen extra sulfiet toegevoegd. Houtrijping heeft niet plaatsgevonden. Heel licht nevelig in het glas, diep donkerpaars van kleur, intensiteit 4 uit 5. In de neus komt me een heerlijke mix van boersheid en fruit me tegemoet. Licht animale tonen, paardenzweet, leer, zure rode kersen, rode bessen. In de mond zacht, iets op de tanden drogende tannines (2 uit 5), flinke zuren, zeer droog, tikje alcoholisch, heel warm, klein bittertje, ellenlange afdronk. Hoge smaakconcentratie, gemiddelde intensiteit, ik heb het idee dat er een "zweempje" brett aanwezig is. Voor de echte criticus wellicht meteen als "fout" bestempeld maar zelf hou ik er tot op zekere hoogte wel van. Waar ik al bang voor was lijkt uit te komen: hij is wat aan de groene kant. Een beetje rauw, groene paprika, grafiet... blind geproefd zou ik hier cabernet franc uit de Loire van maken. Verder nog zure rode kersen, rode bessen, rozenbottel, speculaaskruiden, pure chocolade. Hoe meer zuurstof er bij komt, hoe meer het fruit gaat domineren, gelukkig. Neemt niet weg dat dit me een wijn lijkt voor de lange adem, een jaar of tien opleggen. Wellicht dat de "vin naturel eigenschappen" dat niet trekken maar de aanwezige zuren en tannines zeker wel. Zou een leuk experiment voor me kunnen zijn ware het niet dat... u raadt het al: ik heb er slechts één fles van gekocht. The story of my life. Deze kwam bij de Intermarché vandaan.

Weingut Dr. Bürklin-Wolf Pfalz Pinot Blanc Trocken 2020

Ik gooi er gelijk maar even een tweede Pinot Blanc achteraan of in dit geval Weissburgunder. Gisteren eentje uit Rheinhessen, vandaag uit de Pfalz. Biodynamisch geteelde druiven, geen hout, alcohol is 12%. Heel licht pétillant bij het inschenken. Helder, licht strogeel van kleur met wat groene reflecties. Redelijk aromatisch, gistcellen, zonnebloemolie, honing, tropisch fruit, floraal. In de aanzet een klein zoetje gevolgd door hoge zuren, heel klein bittertje, lange afdronk. Intense smaak, citroen, limoen, gistcellen, honingmeloen, tropisch fruit, lychee, appel, peer. Alweer een fraai exemplaar, mooi op dronk ook nu.

Battenfeld Spanier Rheinhessen Weissburgunder Kalkglimmer 2020

Hans-Oliver Spanier van Weingut Battenfeld-Spanier is verantwoordelijk voor deze wijn. Licht pétillant bij het inschenken. Helder, strogeel tot goudgeel van kleur. Gematigd aromatisch, een zomerse regenbui, gistcellen, zonnebloemolie, hintje ananas en mango. In de aanzet een klein fruitig zoetje, fraaie hoge en laat trekkende zuren, mineralig, lange afdronk. Volle smaak, citroen, ananas, mango. Wederom een Pinot Blanc of Weissburgunder gevonden die me weet te bekoren. Dat komt met name door de hoge zuren, heel belangrijk om spanning te behouden. Dat is met dit exemplaar goed gelukt. Alcohol is 12%, het overgrote gedeelte ging in roestvrij staal, 20% mocht eventjes in heel groot en gebruikt hout rusten. Verkrijgbaar bij de wijnspeciaalzaak.

Misty Wind WO Southwest Africa Sauvignon Blanc Rosé 2021

De druif pinot gris zit qua schilkleur een beetje tussen rood en wit in, licht roze is hij soms. Daar kun je dus best een roséwijn van maken. Er bestaat ook een sauvignon gris die een kleurmutatie van de sauvignon blanc is. Ik heb nu echter een rosé in m'n glas van de druif sauvignon blanc. Da's eigenlijk niet mogelijk. De schilkleur van de sauvignon blanc is toch echt "wit" (groen dus). Om er rosé mee of van te kunnen maken hebben ze gebruik gemaakt van de toevoeging van blauwe druiven, in dit geval merlot. Niet helemaal eerlijk dus om pontificaal Sauvignon Blanc Rosé op het etiket te zetten zonder verdere uitleg. Desalniettemin lijkt mij deze rosé best smakelijk te zijn. In een "simpel" restaurant is de vraag al gauw "chardonnay of sauvignon blanc?" wanneer je om een glas droge witte wijn vraagt. Sauvignon Blanc vind ik vaak uitermate geschikt als terraswijn of aperitief. Hoge zuren die je smaakpapillen aanwakkeren. Om er dan een rosé mee te maken is het combineren van twee werelden en ik ben voor. Alcohol is 12,5%, geen hout, het aandeel merlot is mij niet bekend maar het zal nooit meer dan 5% kunnen zijn gezien de kleur. Die is zalmroze, iets donkerder van tint dan de kleur van "Provence rosé". In de neus niet zo stuivend zoals Sauvignon Blanc wel kan zijn, wel de typerende geuren zijn aanwezig. Kruisbes, buxus maar ook peer, meloen, rode appel en een hintje framboos. Ik vind het een zeer prettig aroma. In de mond een piepklein fruitig zoetje gevolgd door de onmiskenbare en herkenbare hoge zuren, speekselopwekkend, mini-bittertje, best nog een lange afdronk. Intense en geconcentreerde smaak, citroen, limoen, lychee, buxus, framboos, aardbei, rode appel, rode grapefruit. Ik vind 'm zeer geslaagd en voor net geen vijf euro bij de Aldi heeft hij ook nog eens een hoge prijs-pretverhouding.

Les Vignerons du Brulhois AOC Brulhois Château Grand Chêne 2015

Een afbeelding van een grote eik staat er op het etiket, een chêne pédonculé blanc, oftewel een witte zomereik. Deze eik staat op het terrein van de Vignerons du Brulhois, de wijnmakers verantwoordelijk voor deze wijn uit 2015. Toevalligerwijs is de boom in datzelfde jaar ook nog eens genomineerd geweest voor de regio midi-pyrénées als "mooiste boom van Frankrijk". Niet gewonnen echter. De wijn is een blend van de druivenrassen tannat, cabernet franc, cabernet sauvignon en merlot, mixverhoudingen onbekend, alcohol is 14% en 65% van de wijn mocht een jaar in Frans eikenhouten barriques, uiteraard. Zo is de cirkel weer rond. De fles is niet onder ideale omstandigheden bewaard geweest dus ik hoop dat het nog wat is. In het glas helder, dieprood, intensiteit 3 uit 5. Geen "kurk" gelukkig en het aroma is gewoon fris en correct, geen fouten. Dat scheelt alweer een slok op een borrel. Beetje boers, rode bessen, licht animaal, leer, kruidig. In de mond droog, hoge zuren, op de tanden drogende tannines (3 uit 5), heel sappig, klein bittertje, middellange afdronk. Smaakintensiteit medium, de animale en boerse tonen nemen het voortouw gevolgd door wat rauwe groene paprikatonen, rode bessen, zwarte pruim, tabak. Een uiterst complexe smaak, in mijn optiek geen weerspiegeling van het rijpe en gulle jaar dat 2015 was maar daarom niet minder interessant. Ik hem 'm te vroeg geopend denk ik. Dit voelt als "kindermoord". Een wijn uit dit topjaar met de zuren en tannines die deze heeft kan nog minimaal tien jaar in je kelder vertoeven voordat-ie ontkurkt zou moeten worden. Het andere aspect is dat-ie wellicht lucht nodig heeft. Mijn conclusie na een paar uur en het volgende etmaal: lucht en temperatuur. Zo belangrijk. Deze wijn moet je niet te koud inschenken, mag best een graad of achttien tot twintig in je glas zijn. Tevens wordt hij wat zachter na een aantal uren te hebben open gestaan.

Marqués de la Concordia DO Cava 'MM' Selección Especial Semi-Seco 2016

Brut wordt het meest verkocht in Nederland, of het nou Champagne, Prosecco of Cava betreft. Toch daalde de voorraad van deze semi-seco opeens hard. Ik kon nog net de laatste twee flessen bemachtigen. Als non-vintage vind ik ze niet zo interessant maar laat het hier nou oogstjaar 2016 betreffen. Voor een "bubbelwijn" al redelijk belegen? Ik dacht het niet! Ik ben verrast door de frisheid, complexiteit en smaak. Het kleine zoetje is bovendien zeer aangenaam. Daar zijn overigens heel veel leuke gerechtjes bij te verzinnen. Het alcoholpercentage is slechts 11%, geen houtopvoeding, tweede gisting op fles zoals bij Champagne, druivenrassen macabeo, xarel·lo en parellada, een zeer gebruikelijk trio bij Cava. In het glas een prachtige goudgele kleur, fonkelend, helder, veel koolzuur en een fraaie en fijne mousse die lang aanhoudt. Fris in de neus, anijs, venkel, gisttonen, tropisch fruit, citrusfruit. Een aangenaam mondgevoel, zachte mousse, verfijnd zoetje, hoge zuren, klein bittertje, lange afdronk. Hoge smaakconcentratie en -intensiteit, citroen, anijs, grapefruit, ananas, mango. Dit klokt veel te makkelijk achterover, hele hoge doordrinkfactor dus. Ik denk meteen aan kreeft, mossels met whiskysaus, lekkere vette zalm maar ook te combineren met zoetigheden. Met dat laatste niet overdrijven echter, het zoetje in deze semi-seco is prachtig subtiel. Deze Cava was, en misschien weer, is te verkrijgen bij Brederode Wijnkopers te Vianen. Fijne Kerstavond!

Domaine Camus-Bruchon AOP Bourgogne Pinot Noir 2017

Buiten is het nat, koud en guur, op m'n kamer heb ik de verwarming niet aan. De Pinot Noir die ik opentrek is precies op de juiste temperatuur, iets gekoeld. Ik grijp weer eens terug naar m'n favoriete druif uit dito streek. Op het menu staat Chili sin carne, zonder vlees dus, behoorlijk wat gekarameliseerde prei er doorheen. Ik schenk in en schep op. In het glas helder en zo licht zoals alleen Pinot Noir kan zijn, intensiteit 1 uit 5 voor rood, Ferrari-rood in dit geval. Oogstjaar 2017 is nog lang niet oud, ik verwacht daarom ook nog niet zoveel aardse tonen en bijvoorbeeld truffel in geur en smaak. Licht aromatisch, vrij neutraal, rood fruit, aardbei, toch ook nog een klein boers tintje erbij. Beendroog in de mond, ook licht drogend op de tanden, tannines 2 uit 5, zeer precieze en fraaie zuren, speekselopwekkend, klein bittertje, lange afdronk. De smaakintensiteit is niet hoog, laag zelfs maar wel geconcentreerd. Aardbei, bessen, rode grapefruit, bloedsinaasappel, rozenbottel. Eén en al fruit terwijl deze wijn toch ruim een jaar in Frans eikenhout mocht vertoeven waarvan 30% ook nog eens nieuw. Op dit moment proef ik dat niet en ik mis het ook niet. In de finale komen er warempel toch weer die boerse en licht aardse tonen bij. Deze wijn is zeker nog in ontwikkeling en eigenlijk pleeg ik 'kindermoord' door 'm nu al te openen. Maar ik geniet van elke teug. In combinatie met de Chili sin carne eigenlijk helemaal nog niet verkeerd. Ze laten elkaar leven. Alcohol is 12,5%, verkrijgbaar bij de Bourgognespecialist.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Gris de Villare 2019

M'n derde verschillende oogstjaar alweer van de 'Gris de Villare' van Wijndomein St. Martinus. Nog steeds de pinot gris en de souvignier gris in de mix, die laatste mocht deels in nieuw Frans eikenhout vertoeven, alcohol is 13,5%. In het glas helder, redelijk intens goud-geel gekleurd, niet pétillant dit keer, gewoon stil. Gematigd aromatisch, venkel, anijs, mango, gedroogde honing, ananas, een hele lichte amandeltoets, ook wat hazelnoot. In de mond een klein fruitig zoetje, fijne hoge zuren, speekselopwekkend, lange afdronk. Redelijk intense smaakconcentratie, citroen, ananas, lychee, hazelnoot, karamel, kruidig, specerijen, witte peper, licht aardse toon in de finale. Een romige paddenstoelenrisotto zal hier niet bij misstaan. Het is dat ik met mezelf heb afgesproken om m'n wijnvoorraad iets te beperken anders zou ik vrijwel wekelijks op de site van St. Martinus zitten om te zien of er nog nieuwe producten zijn bij gekomen. Het is allemaal kwalitatief zo goed en subjectief zo lekker, je wordt er gewoon hebberig van! Maar ik hou me in.

Les Vignerons des Coteaux du Céou IGP Périgord Vin de Domme Périgord Noir 2018

Vin de Domme... van de domme hou ik me niet maar hier had ik echt nog niet eerder van gehoord. Even googelen leert me weer een hoop. In plaats van alles klakkeloos over te typen verwijs ik je graag naar deze pagina waar het complete verhaal is genoteerd. Ik beperk me tot het proeven van dit exemplaar. Gekocht op vakantie in de Sud-Ouest van Frankrijk in het dorpje Saint-Pompont, Dordogne. In de lokale buurtsuper stond een aantal wijnen van deze coöperatie. Ik besloot voor het duurste exemplaar te gaan, degene die rijping in Frans eikenhouten vaten mocht ondergaan, onbekend hoelang precies. Alcohol is 14,5%, een blend van de druivenrassen merlot 70% en cabernet franc 30%. Dieprood in het glas. Licht aromatisch, tikje boers, iets aards, vers rood fruit, rode bessen, rozenbottel, hintje vanille. In de mond beendroog, straffe en hoge zuren, tannines 3 uit 5, drogend op de tanden, iets rauw en groen, klein bittertje, middellange afdronk. Redelijk intense smaak, groene paprika, rode bessen, hintje hout, grafiet. Vin de garde staat er op het achteretiket en ik geloof ze nu nadat ik 'm heb geproefd. Oogstjaar 2018 van deze wijn is nog wat gesloten of moet ik zeggen: heeft zich weer gesloten. Vaak zijn wijnen uit een goed jaar heerlijk fruitig wanneer ze jong worden geopend, daarna komt er een gesloten periode om na enkele jaren lagering pas weer het volle potentieel te tonen. Voor mij te laat om het te gaan uitproberen, ik had er slechts één fles van gekocht.

Vinicola Mediterranea DOP Primitivo di Manduria 'Empirio' 2018

In m'n voorraad liggen vijf Primitivo's di Manduria van verschillende producenten. Drie "gewone" en twee Riserva's. Sinds de "Contessa Carola" zich bij mijn aanraders mocht scharen, ben ik op zoek naar een "vervanger" aangezien de Contessa zelf niet meer leverbaar is. Net als bij Chianti Classico gaat mijn voorkeur uit naar de kwaliteit van Riserva (of hoger). Geen snobisme, gewoon proefsgewijs ondervonden. Mede door het intensere houtgebruik wordt de wijn wat complexer, de niet-Riserva is meer fruitgedreven zoals dat dan heet. Vandaag heb ik er zo een in m'n glas, gemaakt op het fruit. Alcohol is 14%, wel degelijk houtgebruik, in barriques, maar korter dan dat van Riserva. In het glas helder, dieprood, intensiteit 2 uit 5. In de neus vanille, zoete kers, rode bessen, rozenbottel. In de aanzet een zoetje gevolgd door scherpe en hoge zuren, nauwelijks aanwezige tannines, lange en warme afdronk. Hoge smaakintensiteit en -concentratie, rijpe rode kersen, rozenbottel, vanille, rode bessen, heel sappig. Typerende fruitgedreven Primitivo, verkrijgbaar via Brederode Wijnkopers.

Bernard Magrez IGP Pay d'Oc Bleu de Mer 2021

Niet echt het ideale jaargetijde voor rosé maar de voorraad moet weer eens worden opgeschoond, vandaar. Tevens is het een biodynamische fruitdag op het moment van opentrekken dus die moet benut worden. Als laatste excuus is er nog dat ik de gemiddelde flesprijs in m'n kelder omhoog wil hebben en dan moeten de goedkoopste flessen eraan geloven. Deze was net iets meer dan vijf euro bij de Franse Carrefour. Dat klinkt goedkoop voor een wijn die van de handen van wijnmaker Bernard Magrez komt of tenminste zijn naam op het etiket mag dragen. Alcohol is 12,5%, geen hout, gebruikte druivenrassen grenache noir 70% en cinsault 30%. In het glas een kleur die je mag verwachten bij rosé uit de Provence, deze komt echter uit de Languedoc-Roussillon, nabij Perpignan. Licht zalmroze, helder. In de neus knisperend vers rood fruit, aardbei, framboos, heel licht kruidig, specerijen, peer, meloen, zeer aangenaam bouquet. In de mond droog, speekselopwekkende frisse en hoge zuren, lange afdronk, uitstekende balans. Geconcentreerde en intense smaak, aardbei, citroen, licht kruidig, een droppig kusje. Heel, heel, heel erg veel later komt er ineens een hint nootmuskaat(!) in de afdronk bij, unicum voor me. Blijft mooi, vol en lang hangen in de finale. Komt gevaarlijk dichtbij mijn benchmark, de 'Whispering Angel'. Op een vierde van de prijs daarvan is het dan ook een no-brainer om deze bij mijn aanraders te knallen.

Bodegas Luis Cañas DOCa Rioja Alavesa Blanco Viñas Viejas 2020

Stiekem is dit toch alweer de zevende witte Riojawijn die ik hier op Wijn-Blog ga bespreken. Slechts 10% van het totale wijngaardareaal in Rioja is beplant met witte druiven. Witte Rioja is zeker niet zeldzaam maar wel onbekend. De druif viura oftewel macabeo staat vrijwel altijd in de basis, soms als monocépage, vaak in de blend. Vandaag mag hij voor 90% deel uitmaken van de mix, de overige 10% is voor de malvasia blanca. Het alcoholpercentage staat op een behoorlijke 13,5% en de wijn heeft zes maanden sur lies in een mix van Frans en Amerikaans eikenhout mogen vertoeven, barriques en 500 liter vaten. Het is ijzig koud op m'n kamertje wanneer ik deze fles opentrek, tenminste, zo voelt het voor mij terwijl de schenktemperatuur eigenlijk perfect is, niet te koud, niet te warm. Helder, fonkelend goudgeel in het glas. Redelijk aromatisch, tropisch fruit, vanille (van het hout), droppig, anijs. Een zoetje, fraaie en hoge zuren, warm, lange afdronk. Intense smaak, toch eerst de vanille van het hout voorop, iets teveel hout naar mijn persoonlijke en subjectieve smaak, tropisch fruit, mango, droppig, salmiak, anijs. Met deze wijn kun je je gasten wel imponeren. Hij is vol en rijk, solo kan maar liever met een gerecht erbij. Bijvoorbeeld vette zalm in combinatie met pappardelle pasta, spinazie erdoorheen, tomaatjes, pijnboompitjes, geitenkaas. Het water loopt me al in de mond. De wijn is verkrijgbaar bij de Sligro of wijnspeciaalzaak.

Château Bon Baron Rode Wijn 2018

Château Bon Baron en haar wijnen zijn me bekend en staan hoog aangeschreven. Daarom was ik een beetje verrast dat ik dit exemplaar bij de ALDI aantrof met een prijskaartje van net geen tientje. Voor de gemiddelde ALDI-consument, "no offence", wellicht iets te duur maar voor de kwaliteit niet. Tenminste, dat moet ik natuurlijk zelf nog even gaan proeven. Geen informatie op de website of het achteretiket dus de wijnmaakster zelf maar even aangeschreven. De blend bestaat uit de druivenrassen gamaret, garanoir, acolon, pinot noir en cabernet dorsa, een uiterst interessant "zooitje" bij elkaar dus, wederom "no offence". Houtrijping heeft plaatsgevonden en het alcoholpercentage bedraagt slechts 12,5%. Op een biodynamisch ongunstige "bladdag" trek ik 'm open maar ik hoop dat dat van geen invloed zal zijn op de smaakbeleving. Een "nomacorc" fungeert als afsluiter. In het glas helder, diep magenta, intensiteit 3 uit 5. Redelijk aromatisch, licht boers, vers rood fruit, bessen, kersen, aardbei, rozenbottel, heel licht animaal. Zacht mondgevoel, droog, hoge zuren, speekselopwekkend, enorm sappig, tannines 1 uit 5, middellange afdronk. Hoge smaakconcentratie, fris en fruitig, rode bessen, rozenbottel, aardbei, kers, iets droppig, leer, het houtgebruik is niet waar te nemen. Wauw, best nog complex. De acolon, pinot noir en cabernet dorsa heb ik elk afzonderlijk wel eens als monocépage geproefd, de gamaret en garanoir niet. De pinot noir voert in ieder geval niet de boventoon, in hoeverre ik kan bepalen welke druif dan wel, lukt me dus niet. Wel proef ik dat de wijn zeer goed in balans is. Ook is het best een krachtige wijn waar een dito gerecht naast mag staan. Een Indiase curry bijvoorbeeld of een wildgerecht. Ik denk dat de wijn het aankan. Ook zonder gerecht is het overigens een genot om deze wijn te drinken. Hij doet een beetje "Duits" aan en voor de laatste keer: "no offence". Ik plaats 'm bij mijn aanraders.

Villa Antinori IGT Toscana Rosso 2019

Eigenlijk was ik in de supermarkt op zoek naar een Griekse wijn maar dan kom je al gauw uit op zoete Mavrodaphne, Xinomavro, Samos of een Retsina. Voor kwaliteit moet je toch echt wel naar de wijnspeciaalzaak. Maar ja, ik had geen tijd dus koos ik iets anders. Antinori komt met een beetje letters husselen en de toevoeging van de 's' uit op Santorini en dat was het dichtst dat ik kon komen bij Griekenland op dat moment. Gekkigheid natuurlijk maar het werd de Villa Antinori Rosso uit het Italiaanse Toscane. Een blend van de druivenrassen merlot, cabernet sauvignon, syrah, sangiovese en petit verdot. In totaal achttien maanden rijping in een mix van Franse, Amerikaanse en Hongaarse eikenhouten vaten, deels barriques, alcoholpercentage van dit oogstjaar 2019 kwam op 13,5%. Op het moment van schrijven is het koud in m'n kamertje dus ik zet de fles eventjes tegen de verwarmde radiator aan om de gewenste drinktemperatuur van zo'n achttien graden te halen. In het glas helder, diep magenta tot paars, intensiteit 3 uit 5. Volaromatisch en zeer fruitig in de neus, rijpe rode kersen, rode bessen, het hout niet waarneembaar, licht kruidig, specerijen, na walsen met het glas komt er zwart fruit bij, bramen, een hintje leer. Een fluweelzacht mondgevoel, klein zoetje, fraai gedoseerde zuren, speekselopwekkend, enorm sappig, licht op de tanden drogende tannines (2 uit 5), piepklein bittertje, uitstekende balans, fris, lange en warme afdronk. Vooral kersenfruit in de smaak, ook nog framboos, rode bes, rozenbottel, specerijen, leer, bramen. Deze wijn heeft van alles een beetje en van niks te weinig, de balans en doordrinkfactor springen mij het meest in het oog, nou ja, de slokdarm dan. Voor net geen zestien euro best prijzig voor een "supermarktwijn" maar het prijskaartje staat goed in verhouding tot het plezier dat je hieraan beleeft.