Wijnstudio Masterclass Pinot Noir

Pinot noir is mijn favoriete druif. Dankzij Facebook kwam ik er achter dat deze pinot noir masterclass van Wijnstudio zou plaatsvinden. Ik besloot er zelfs mijn mini-vakantie naar de Jura en Vaud een dag voor in te korten. En om maar gelijk met de eindconclusie te beginnen: mijn vooroordeel dat Bourgogne de beste Pinot Noir wijnen voortbrengt is niet alleen overeind gebleven maar nog steviger verankerd na vandaag. Iets anders heb ik ook nog geleerd, iets dat ik al probeer toe te passen maar soms val ik terug in m'n oude gewoontes: vergelijken mag niet! Er is geen enkel land of streek die dezelfde omstandigheden kan bieden als de Bourgogne. Daarbij komt dan nog eens de immense diversiteit aan verschillende klonen plus het feit dat juist de pinot noir ontzettend snel muteert, zich aanpast aan de lokale omstandigheden. Ook wat de wijnmaker er in de kelder zelf nog mee doet: er is geen druif die zo snel reageert als de pinot noir. Onze docente, Romana Echensperger, was in totaal bijna vier uur aan het woord. Ik zal jullie de volledige theorie besparen en wanneer je wel geïnteresseerd bent: check regelmatig de site van Wijnstudio voor data van diverse cursussen en masterclasses. Volgens Romana is Bourgogne Pinot Noir de laatste wijn die iemand zal kunnen 'begrijpen'. Laat een aankomend wijnliefhebber pas op het eind kennismaken met Bourgogne. Dat vond ik een opmerkelijke uitspraak. Ik zeg dat zelf altijd van Bordeaux wijnen. Ik begreep mijn Bourgogne eerder dan mijn Bordeaux. Misschien heeft dat te maken met degene bij wie ik mijn SWEN2 cursus volgde; hij had ook een uitgesproken voorkeur voor Bourgogne. Gelukkig maar.

We zaten op een toplocatie, 'Het Kasteel' te Woerden. Niet alleen een mooi en imposant 'Château', maar ook nog eens op een perfect centraal gelegen plek in het midden van het land op vijf minuten lopen van het treinstation. Naast alle theorie kregen we uiteraard ook wijn te proeven... u raadt het al... Pinot Noir wijn. De opbouw van de in totaal zestien verschillende te proeven wijnen was van tevoren zeer goed bepaald en bleek achteraf heel logisch. Ik ga ze niet allemaal opnoemen, ze werden gegroepeerd ingeschonken. Na een glas Champagne en een Coteaux Champenois uit 2001 vervolgden we met Duitstalige Pinot Noir... Spätburgunder dus. Twee Duitsers, één Zwitser

en er zou ook nog een Oostenrijker meegedaan hebben ware het niet dat deze de weg naar Schiphol niet had kunnen vinden. De Zwitser licht ik er even uit, de Thomas Studach Graubünden uit 2009, die was namelijk subliem. Ik schreef op: gaat richting Bourgogne-stijl maar... vergelijken mag niet! Ik liet deze extra lang in m'n glas zitten en proefde regelmatig terug. De volgende gang ging 'down under'. Nieuw Zeeland en Australië waarbij mijn voorkeur uitging naar de minder expressieve Aussie ten opzichte van de enorm stuivende Kiwi's. Het was de Kayena Vineyard Tamar Ridge Tasmania uit 2008. Erg mooi, veel laagjes, complex en een meer dan uitstekende prijs-pret-verhouding. De derde vlucht kwam uit het Wilde Westen. Drie Amerikanen die mij absoluut niet wisten te bekoren. De smaken vielen helaas weg achter de alcohol. Het is een stijl waar je van houdt of niet... ik dus niet. Maar gelukkig werd het lekkerste voor het laatst bewaard: Bourgogne. De vreemde eend in de bijt was voor mij de Pommard die ik een stuk minder typerend vond voor Bourgogne. Mijn beide favorieten waren ook nog eens van hetzelfde huis: Bouchard Père & Fils. Al eerder proefde ik op Wijn-Blog een Rully en een Mercurey van dit huis. Nu kreeg ik de Volnay Caillerets Ancienne Cuvée 1er Cru 2009 en de Clos de Vougeot Grand Cru 2009 in m'n glas. De afdronk van die laatste bleef de hele avond nog terugkomen toen ik al lang en breed thuis zat. Zelfs nog na het wegwerken van een patat met mayonaise, frikandel speciaal, kroket met mosterd, twee kopjes espresso en drie zakjes chips. Tja, soms heb je gewoon geen zin om zelf te koken.

Čotova Klet Kras Vitovska 2011

Monocépage nummer 137, vitovska. Geen definitief uitsluitsel echter voor wat betreft de herkomst. Het kan zowel Slovenië als Italië zijn. De wijn komt in ieder geval uit Slovenië. Alcohol is 13%, geen houtopvoeding. In het glas strogeel. In de neus licht aromatisch, fris, floraal, groene appel, peer. Ook weer fris in de mond, een minizoetje in de aanzet, kruidig, een minuscuul bittertje. Licht fruitig, peer en groene appel. Geen overdreven zuren aanwezig, net voldoende om voor balans te zorgen. Zomerse wijn, goed doordrinkbaar. Verkrijgbaar via Con Gusto.

Vinarija Čitluk Mostarsko Vinogorje Hercegovačka Blatina 2010

Misschien geen 100% monocépage ondanks dat er pontificaal 'blatina' op het etiket staat. De vrouwelijke bloemen hebben namelijk een ander ras in de buurt nodig om bevrucht te kunnen worden, vaak kambuša of trnjak. Net zo makkelijk om daarvan ook maar even maximaal 15% toe te voegen. Zolang de hoofddruif er voor 85% in zit mag het een monocépage heten. Nummer 136 in mijn quest. Een origineel inheems druivenras uit Bosnië-Herzegovina, één van de vier tot zover bekend en beschreven in Wine Grapes... de druifbijbel. Alcohol is 12,5%, houtopvoeding is evident in geur en smaak, hoelang staat niet vermeld. In het glas een heldere lichtrode kleur met een mini oranje randje. In de neus de houtopvoeding, animaal, leer, kruidig, een mix van rood fruit, kers en zondoorstoofd zwart fruit. In de mond begint hij als een Spätburgunder. Piepklein zoetje, vers rood fruit, beetje hout, een bittertje. Later lijkt hij wat dikker te worden. Een leertoon, peper, kersen. Ook deze wijn verandert weer eens een keer van gedaante na een dagje open te hebben gestaan. Op beide dagen blijkt hij gewoon lekker en goed in balans. Zoet, zuur, bitter. Niet te licht, niet te zwaar, niet te simpel, niet complex. Tot nu toe al vier wijnen uit Bosnië-Herzegovina geproefd en besproken op Wijn-Blog en al vier keer absoluut niet tegengevallen. Ze zijn goed bezig daar.

Mas Christine VdP des Côtes Catalanes Consolation Juliette Roussanne Sauvage 2010

Monocépage nummer 135 in mijn quest, de roussanne. Alcohol is 14% maar liefst, houtopvoeding in nieuw Frans eiken met regelmatige bâtonnage. In het glas redelijk donker geel, kleurintensiteit 3 uit 5. In de neus licht oxidatief, honing, mango. Ik vrees dat ik deze wijn te lang heb bewaard of niet koel genoeg. Dat wordt helaas in de mond bevestigd. In de eerste aanzet een klein zoetje, een bittertje, een beetje waterige eerste indruk. Het houtgebruik is subtiel aanwezig. Hij smaakt wat noterig, licht oxidatief, alsof ik een maagdelijk jonge Vin Jaune aan het proeven ben. Maar Vin Jaune wordt bewust zo gemaakt en dat weet je voordat je die gaat proeven, deze Roussanne hoort fris en fruitig te zijn. Gek genoeg, en gelukkig, merkten mijn gasten hier niets van. Die vonden het een interessante en bijzondere wijn. Dat was hij ook zeker maar lekker is anders.

Barros 10 Years Old Port

Even twijfel ik nog over de aanschaf van deze Port. Er staat niet op de fles of het ruby of tawny is en ik prefereer tawny. Een blik op het etiket leert me dat deze blend van touriga nacional, tinta roriz, touriga franca en tinta barroca tien jaar heeft gerijpt "OP" eikenhouten vaten. Ik ga er dan maar even vanuit dat ze "IN" eikenhouten vaten bedoelen en daarmee is mijn vraag min of meer beantwoord; het is een tawny. Mocht ik nog twijfelen dan wordt me alles duidelijk bij het inschenken. Een heldere amber tot lichtbruine kleur in het glas, getaand dus. Alcohol is 20%, botteljaar 2011. In de neus oxidatief, honing, krenten, pruimen, noten, vijgen. In de mond een zoetje gevolgd door hoge zuren, beetje branderig en scherp. De smaak van noten, rumrozijnen, pruimen en vooral vijgen. Verkrijgbaar bij de HEMA. Wat een heerlijkheid! Yep... zo heb ik ze toch het liefst.

Duc de Termes AOC Saint Mont blanc 2011

Een aparte blend van de druivenrassen gros manseng, petit courbu en arrufiac. In de Sud-Ouest van Frankrijk komen ze echter met grote regelmaat voor. Alcohol is 13%, geen houtopvoeding. In het glas helder strogeel, kleurintensiteit 2 uit 5. Licht aromatisch in de neus waar voornamelijk de geur van zonnebloemolie heerst maar ook een niet al te fris zweetluchtje. In de mond vettig, best hoge zuren, een klein bittertje. De smaak volgt het aroma. Hier ook weer die zonnebloemolie, geen zweetlucht maar de wijn in z'n geheel kan ik niet benoemen als fris en fruitig. Nee, dit wordt 'm niet. Snel door naar de volgende wijn.

Landhaus Herrenberg Pfalz Dornfelder Pinot Noir 2011 trocken

Volg je mij en m'n Wijn-Blog een beetje, dan weet je dat ik een fan ben van Pinot Noir. Dat geldt natuurlijk ook voor zijn synoniemen zoals onder meer spätburgunder, blauburgunder, pinot nero en klävner. Het is een lastige druif om te cultiveren. Binnenkort woon ik een masterclass bij over de pinot noir. Nooit eerder had ik hem in een blend geproefd, afgezien van Champagne. Ik heb er inmiddels enkele gevonden waarvan ik vandaag de eerste bespreek. In de mix met dornfelder. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. In het glas helder fel scharlakenrood met een magenta randje, kleurintensiteit 3 uit 5. In de neus fruitig, vers rood fruit, het bekende stalletje maar ook een tikje floraal en een beetje snoeperig. In de mond een zoetje in de aanzet, ik zeg kersen, kirsch, beetje cassis. Het verwachte bittertje, hoge zuren, kruidig, een pepertje. De blendverhouding is mij niet bekend maar tijdens m'n eerste bespreking van een monocépage van de dornfelder vielen mij de smaakovereenkomsten al op tussen deze wijn en Duitse Spätburgunder. Samen werken ze best goed. Een fris, fruitig wijntje. Lekker zomers, klein beetje terugkoelen kan best. Hoeft ook niet persé een maaltijd bij.

Weingut Geheimer Rat Doktor von Bassermann-Jordan Rieslaner Auslese 2009

Monocépage nummer 133 alweer in m'n quest, de rieslaner. Een Duitse kruising tussen de riesling en silvaner, ook bekend onder de minder romantisch klinkende naam 'Würzberg N 1-11-17'. De droge stille wijnen van deze druif kunnen iets te alcoholisch en ongebalanceerd overkomen wanneer de druiven zijn geplukt bij volledige rijpheid, maar pluk je ze te vroeg dan kan de hoge zuurgraad overheersen. Ik heb dat probleem niet, mijn exemplaar is een dessertwijn. Alcohol is slechts 7%. Het dessert: citroenijs. Eerst maar eens 'droog' proeven. In het glas een lichte strogele tot geel-groene kleur. In de neus een zurig aroma, voornamelijk citroen. In de mond uiteraard zoet maar gelijk gevolgd door hoge zuren, een heel licht tongtinteltje, smaak van citroen maar iets te neutraal en een beetje weeïg. Een hapje citroenijs en de wijn doorgaat een transformatie of eigenlijk: je zintuigen worden bedonderd want de wijn is natuurlijk niet veranderd. De zuren in de wijn worden nu meer geaccentueerd en hij sluit perfect aan bij het dessert. Dat is nu wat je noemt een 1+1=3 combinatie. De wijn wordt lekkerder dankzij het gerecht.

Bodegas y Viñedos del Mediterráneo DO Yecla Solanera 2010

Een blend van de druivenrassen monastrell (=mourvèdre) 65%, cabernet sauvignon 20% en nog eens 15% tintorera. Tintorera, ook wel garnacha tintorera genoemd in Spanje is echter een Portugees druivenras dat daar alicante henri bouschet heet. Over deze laatste druif zal ik meer gaan vertellen zodra ik er een mono-cépage van bespreek. Houtopvoeding vond plaats in Frans eiken en dat voor tien maanden lang, alcohol is 14%. In het glas helder, diep donkerrood. In de neus de geur van de malolactische gisting gevolgd door zwoel zoete zwarte kers, veel zondoorstoofd fruit, echt jammy. Een zacht mondgevoel, gemiddelde zuren, nauwelijks tannines, een prikkelend pepertje aan de zijkanten van m'n tong. Frisse smaken, milky, jammy, pruimen, tutti-frutti, dropperig in de afdronk en een smaakintensiteit van 4 uit 5, vrij hoog dus. Een heerlijke wijn maar meer iets voor een lange winteravond bij een knapperend haardvuurtje dan een hete zomerse tot tropische dag. Nog even een paar maandjes geduld dus.

Roux Père & Fils AOC Mercurey 'La Perrière' 2007

Niet dóór het hoofdgerecht, croc au vin, maar bíj het hoofdgerecht. Krokodillenvlees is wit, het lijkt qua structuur en smaak een beetje op kip. Daar past een lichte rode wijn bij. Het werd 'dus' een Pinot Noir. Alcohol is 13%, houtopvoeding van tien maanden in Frans eiken, nieuw en tweedehands. In het glas helder lichtrood met een kleine magenta zweem. In de neus fruitig geparfumeerd, framboos, aardbei, kers. Gelukkig ook het bekende stalletje, truffel en zelfs wat thee. In de mond is het allemaal typisch Bourgogne Pinot Noir wat de klok slaat. Hoge zuren, lage tannines, een bittertje, vers rood fruit, truffel en dit alles met een redelijk hoge smaakintensiteit. Weer eens een Bourgogne om van te smullen. Gekocht tijdens de kelderrestantenopruiming bij Van Ouwerkerk te Arkel.

Finca Can Feixes Huguet Gran Reserva Cava Brut Classic 2007

Sprankelwijn als aperitief en bij het voorgerecht. Een cocktail van rivierkreeftjes met gele minitomaatjes in whisky-currysaus. Oogstjaar 2007, gebotteld in juli 2011. Een blend van de druiven parellada, macabeo (=viura) en pinot noir, alcohol is 12%, mètode tradicional, dus tweede gisting op de fles. De dode gistcellen waren in ieder geval zichtbaar toen ik de fles van horizontale ruststand naar verticale koelkast-stand verplaatste. In het glas een licht gele kleur met een oranje zweem, een behoorlijk lang aanhoudende mousse. In de neus fris, munt, groene appel maar ook duidelijk de gistcellen en toast. In de mond vol, rijp, drogend, tannines zelfs, een heel licht zoetje van Venco zwart-witjes, zuren al wat afgebouwd, een grapefruit bittertje, champignon, appel. Een complete volle wijn, goed in balans, echt heerlijk en gelukkig vonden de gasten dat ook.

Alpaca DO Valle Central Reserva Pinot Noir 2011

Krokodillenvlees zit qua structuur en smaak een beetje tussen witte vis en kip in. In plaats van 'coq au vin' maakte ik 'croc au vin'. Licht wit vlees vraagt om een lichte wijn dus ik wilde een Pinot Noir. Normaal gesproken gebruik je dan voor je gerecht dezelfde wijn die je ook aan je gasten serveert maar ik had er maar één fles van. De hoofdwijn zou een andere Pinot Noir worden. Deze Chileen werd dus de basis voor m'n gerecht maar uiteraard niet zonder dat ik hem had geproefd. Alcohol is 13,5%, geen houtopvoeding. In het glas helder lichtrood met een magenta zweem. Licht aromatisch, fris, fruitig, kers en framboos. In de mond hoge zuren, een bittertje, licht, fris, laag in de tannines, 2 uit 5, tikje drogend. Knisperend vers rood fruit, smaken van voornamelijk kersen en cassis. Niet typisch pinot noir, maar dan heb ik het over Bourgogne, wel typisch Chileens. Makkelijke wijn, lekker zomers. Verkrijgbaar bij de C1000.

Château Gaudrelle AOC Vouvray Réserve Spéciale 2009 Moelleux

Vanavond had ik het diner verzorgd voor zes personen. In totaal gingen er vijf wijnen open waarvan ik nu de laatste het eerst bespreek: de dessertwijn. Volgens Peter Klosse een verkeerde term want het impliceert dat je hem altijd bij het dessert drinkt terwijl hij ook als aperitief of tussendoortje genuttigd kan worden natuurlijk. Maar "wijnen met een hogere zoetheidsgraad" vind ik iets te omslachtig dus ik hou het op dessertwijn. Ik schonk hem ook bij het dessert: een combinatie van magere kwark naturel, citroenijs, honing en walnoot. Alcohol is 12%. In het glas een heldere goudgele kleur, intensiteit 2 uit 5. In de neus doet hij me eerst aan een Cava denken; wat gisttonen, champignon. Na het walsen komt duidelijk honing en ananas naar voren. In de mond begint hij zoet, onmiddellijk gevolgd door enorm hoge zuren, eindigend met een klein bittertje. Een bloemige smaak, ananas, honing, limoen, grapefruit, citroen. Een goede aanvulling en versterking van het dessert. Hij werd door alle gasten als bijzonder ervaren. En natuurlijk was hij gewoon lekker. Hij kwam van de kelderrestantenopruiming bij Van Ouwerkerk te Arkel. Dat zijn nog 'ns leuke koopjes!

Manz Cheleiros Vinho Regional Lisboa 'Pomar do Espírito Santo' Tinto 2010

Alweer een wijn van Manz Wine. Geen apart druivenras dit keer, wel een aparte blend: aragonês (oftewel tempranillo) 40%, syrah 30%, touriga nacional 20% en castelão 10%. Houtopvoeding van twaalf maanden in Frans en Amerikaans eiken, alcohol is 13%. In het glas een heldere lichtrode tot magenta kleur. In de neus een klein stalletje, leer, een lichte houttoets, zwarte pruimen en bramen. In de mond hoge zuren, een bittertje, lage tannines. Hij doet me gelijk aan een rode Bourgogne denken. Licht gekoeld blijven de indrukken achterelkaar in laagjes komen: kruidig, chocola, laurier, dropperig, truffel. Het maakt hem een redelijk complexe wijn en toch heel frivool. Op de tweede dag na het openen doet hij wat minder moeilijk. Dan komt voornamelijk het frambozen- en kersenfruit naar voren. Heerlijke wijn. Exclusief verkrijgbaar via Wijnhoeve Matton.

Italia IGT delle Venezie Pinot Grigio 2012

De schilkleur van de druif pinot gris zit tussen wit en blauw in. Hiermee kan ik dus nog een aanvulling doen op mijn eerdere verhaal: je kunt er ook nog rosé van maken. Ook kan ik melden dat m'n geheugen het nog wel eens laat afweten want ik heb al een keer rosé van de pinot gris besproken op Wijn-Blog. Wereldwijd zijn er meer dan 200 synoniemen te vinden van de pinot gris. De meest bekende is natuurlijk pinot grigio. Niet verwonderlijk dat dit doorgaans op het etiket van een Italiaanse wijn zal staan. Die heb ik vandaag dan ook in m'n glas. Een hele lichte goud-gele kleur met een groene zweem. Een frisse neus, mint, ook citrusfruit, tropisch fruit en iets grassigs. In de mond komt dat citrusfruit sterk naar voren, lekker hoge zuren en tegelijkertijd is hij rond en mondvullend maar absoluut niet mollig. Hij is droog, een kleine hint van amandel in de redelijk lange afdronk. Als je van witte wijn houdt dan zul je deze zeker kunnen waarderen. Verkrijgbaar bij de C1000.

Quevedo proeverij Douro- en Portwijnen bij Jumbo Foodmarkt

In Frankrijk hoef je niet gek op te kijken wanneer je in een hypermarché een wijntje te proeven krijgt. In Nederland is dat echter niet toegestaan. Anders wordt het wanneer je een afgesloten restaurantgedeelte met alcoholvergunning in je supermarkt hebt. Vereiste is dan ook nog een aparte ruimte met gescheiden toiletten. Laat de Jumbo Foodmarkt te Breda dat nu net allemaal hebben. Niets stond ze dus nog in de weg om eens een wijnproeverij te organiseren. Aldus geschiedde. Het was een beetje ad hoc geregeld en er was weinig ruchtbaarheid aan gegeven, in ieder geval niet landelijk. Dit was zeg maar de 'try-out'. Het toeval wilde dat Oscar Quevedo deze eerste proeverij zou 'hosten' en aldus ontving ik een uitnodiging. Hij kwam net terug van een 10-daagse tour door de Verenigde Staten en had ongeveer drie uur slaap gehad sinds zijn aankomst op Schiphol. Niettemin stond hij er gewoon weer tekst en uitleg te geven voor een soms lastig publiek. Niet vanwege de moeilijke of kritische  vragen die er werden gesteld maar omdat er niet alleen wijnhobbyisten of enthousiastelingen zaten. Ik zat zelf in een groep van ongeveer dertien man waarbij een enkel individu haar eigen telefoon en belevenissen bij 'De Toppers' toch belangrijker vond dan Oscar's verhaal. Er werd ook opvallend weinig uitgespuugd. Hoe later op de avond des te rumoeriger werd men. Oscar probeerde soms tevergeefs er nog bovenuit te komen. Gelukkig was iedereen heel tevreden over de proeverij en de geboden hapjes die erbij werden geserveerd. Zelfs de hardnekkigste kletskous kocht toch nog enkele van de geproefde wijnen. In totaal kregen we er acht te proeven. Eén stille witte wijn, 'Oscar's 2011' en voor de rest alleen maar Portwijnen. Wit, rosé, ruby, tawny, LBV, Colheita en Vintage... ze kwamen allemaal voorbij. Voor meer uitleg over de verschillende soorten port, klik HIER. Veel van de geproefde wijnen liggen inmiddels in mijn kelder en zullen te zijner tijd allemaal aan bod komen op Wijn-Blog, vandaar dat ik ze hier nu niet allemaal ga bespreken. Maar lekker waren ze uiteraard en weer werd bevestigd dat Tawny toch wel 'mijn' type Port is. Emilio Saez van Eerd, category manager bij de Jumbo, kon alvast verklappen dat dit een maandelijks terugkerend evenement zal worden, waarbij uiteraard het thema steeds zal wisselen. Wil je hiervan op de hoogte blijven, volg dan de Facebook pagina van de Jumbo Foodmarkt.

Bruno Duchêne Vin de France 'La Mère Lach'Nous' Rosé 2011

In de winkel werd mij deze wijn verkocht als zijnde een rosé, googelen levert hetzelfde resultaat op, maar ingeschonken in het glas wijst niets, maar dan ook niets erop dat dit een roséwijn is. Gisteren schreef ik er nog een klein stukje over en vandaag realiseer ik me dat er op dat punt geen regelgeving is. Wanneer jij je wijn rosé wilt noemen dan kan dat gewoon. Geen regels omtrent de lengte van de inweking met de druivenschillen, niet voor wat betreft kleur of intensiteit daarvan, de vinificatiemethode is hetzelfde als voor witte en rode wijn, met kleine nuanceverschillen. Het enige dat niet mag is het mengen van rode en witte wijn (behalve dan in Champagne). De wijn van vandaag zit in een fles van donker groen-bruin gekleurd glas, over het algemeen wordt rosé in flessen van doorzichtig 'wit' glas gedaan. Het grote verschil met andere rosé's zou hem wel eens kunnen zitten in het feit dat het hier een 'vin naturel' betreft. Bruno Duchêne zelf heeft helaas geen website waar ik meer informatie over zijn wijnen zou kunnen vinden. Alcohol is 12%, geen houtopvoeding, de blend van de druivenrassen bestaat uit fifty-fifty grenache noir en grenache gris. In het glas een heldere intens donker magenta kleur; dit is geen rosé, dit is rood! In de neus een hint van de malolactische gisting, na het walsen ruik ik kers, een kruidje, iets noterigs en aardbeienjam. In de mond een heel klein zoetje, mooie hoge zuren, stevige tannines, 4 op een schaal van 5; dit is geen rosé, dit is rood! Een jammy karakter, intense smaak van kersen, zuiver, puur druivensap; dit is geen rosé, dit is rood! De kurk die uit de fles kwam was er eentje van zijn rode wijn 'La Luna'. Als dit dus een rosé is, dan is dit in mijn ogen het 'bijproduct' van deze rode wijn van Bruno. Maar wat ik zeg: dit is geen rosé, dit is rood! Het maakt mij helemaal niets uit. Ik had hem gekoeld in de koelkast en dat deed hem in ieder geval goed. Hij smaakte heerlijk, zoals een vin naturel hoort te zijn. Een hoge smaakintensiteit en zuiver. Of het nu rosé of rood is... hij is lekker.

Rosé resumé

Wat is rosé eigenlijk? De naam rosé is uiteraard een afgeleide van de kleur van de wijn. Hij is niet wit, hij is niet rood, het zit er tussenin. Net zoals je geen rode wijn kunt maken van witte druiven, er zit immers geen kleurstof in de schilletjes, zo is dat met rosé niet anders. Het wordt gemaakt van rode druiven, eigenlijk heten die blauwe druiven, of een mix van rode én witte druiven. Wanneer je rode en witte druiven tegelijkertijd laat vergisten krijg je ook rosé. Wat niet is toegestaan echter is het mengen van rode met witte wijn. De enige regio waar dit wél mag is Champagne, zoals zo vaak bevestigt de uitzondering de regel. Ik weet eigenlijk niet wie er verantwoordelijk is voor de controle en naleving van die regel want het lijkt mij vrij moeilijk om te kunnen constateren of rosé op een dergelijke frauduleuze manier is vervaardigd. Ik zie ook geen enkele reden om het te verbieden. Wanneer men het vrij zou laten denk ik dat er veel meer geëxperimenteerd zou worden wat weer zou leiden tot een veel groter aanbod van mooie rosé-wijnen.

Op dit moment zijn er eigenlijk twee manieren van rosé-bereiding: rosé als hoofdproduct en rosé als bijproduct. De vervaardiging van rosé als bijproduct wordt het meest gehanteerd. Op z'n mooi Frans heet dit de 'saignée-methode'. Letterlijk: laten bloeden. Rode druiven worden vergist en al na korte tijd wordt het sap afgetapt. Omdat de schillen nog maar kort hebben kunnen inweken is de kleur nog licht. Dit opgevangen sap fermenteert verder maar omdat er nu geen contact meer is met de schillen zal de kleur licht blijven. De originele most fermenteert ook gewoon verder en wordt nu zelfs meer geconcentreerd. Gevolg: de rode wijn, het hoofdproduct dus, wordt dieper van kleur en intenser van smaak. Het mes snijdt aan beide kanten.

Er zijn echter ook producenten voor wie rosé het hoofdproduct of zelfs de belangrijkste bron van inkomsten is. Om maar te zwijgen over de hele Provence waar zo'n beetje iedereen in wijnland afhankelijk is van dit pastellerig zalmgekleurd druivensapje. Die typische lichte kleur is nauw verbonden met deze streek, de Provencalen hebben het 'uitgevonden' maar inmiddels is het doorgedrongen tot in meerdere regio's en landen. Niet in Spanje echter. Daar moet het rood zijn. Zo rood dat je je afvraagt of je wel een rosé in je glas hebt. Vergis je niet: de intensiteit van de kleur zegt helemaal niets over de smaakintensiteit. Een hele lichte tint kan garant staan voor de mooiste gastronomische rosé terwijl een bijna rode kleur wegklokt als ware het frambozen-aanmaaklimonade. Je kunt er geen pijl op trekken en zelf uitproberen is mijn advies. Of gewoon Wijn-Blog blijven lezen want rosé-wijnen zal ik steeds vaker gaan proeven. Zeker wanneer het weer meewerkt. De beroemdste en, algemeen aangenomen, 's werelds beste rosé komt van Château de Selle van Domaine Ott, inderdaad: uit de Provence. Prijzen? Vanaf een eurootje of 24 per fles, lager ben ik nog niet tegengekomen. Ook de AOC's Bandol en Tavel staan bekend om hun kwalitatief goede rosé's.

Casa Silva DO Colchagua Valley Reserva Cuvée Colchagua Carmenère 2011

Alleen de naam al is een mond vol, de smaak vast ook. Alcohol is 14%, zes maanden gedeeltelijke houtopvoeding, 60% in Frans eiken, de overige 40% in roestvrij staal. In het glas helder diep donkermagenta tot purper. Op de stille spiegel een hintje macération (semi)carbonique? Zeker weten doe ik dit niet maar ik kom geuren tegen die ik bij Beaujolais Nouveau tegenkom: speculaas, kruidkoek. Ook de geur van de malolactische gisting komt voor. Flink walsen brengt de fruitigheid naar boven en ook z'n jammy karakter. Zoete kersen, kirsch, cassis. In de mond is hij heel zacht, lage tannines, een zoetje, ook scherp, een pepertje. Iets te weinig zuren naar mijn smaak, een redelijk hoge smaakintensiteit, afdronk middellang tot lang. Er zit ook iets zuivelachtigs in, yoghurtdrink: Wicky! In de verte heeft deze wijn ook iets weg van fruitige ruby Port. Hetzelfde zoetje, het kersenfruit, de hoge smaakintensiteit. Meer dan twee glazen op een avond zou ik er niet van willen, maar da's geen minpunt persé. Kun je er tenminste meerdere dagen achter elkaar van genieten. Klik HIER voor een verkooppunt bij u in de buurt.

Bodegas Valcarlos DO Navarra Fortius Gran Reserva 2001

"Wie wat bewaart die heeft wat". Het duurt al vijf jaar voordat een Spaanse wijn met de aanduiding 'gran reserva' op de markt wordt gebracht maar de producent wachtte nóg eens vijf jaar voordat hij deze wijn instuurde naar het 'Concours Mondial' te Brussel. En gelijk maar even een gouden medaille winnen! Twee jaar houtrijping in nieuw Amerikaans en Frans eiken, daarna nog drie jaar flesrijping, alcohol is 14% en de druivencombo bestaat uit tempranillo en cabernet sauvignon, blendverhouding niet vermeld. Bodegas Valcarlos maakt onderdeel uit van de Grupo Faustino... need I say more? Dat zit dus wel goed. In het glas diep donkerrood. Op de stille spiegel is de houtopvoeding en de geur van de malolactische gisting evident, na het walsen komt daar het verwachte zondoorstoofde zwarte fruit aan, pruim, gevolgd door chocola en een leertoon... een heerlijke neus! In de mond ook al zo'n feestje. Allereerst het hout, hoge zuren, scherp, peperig, zwarte pruimen. Wat een heerlijk zwoele wijn is dit en dat terwijl het met de temperaturen in Nederland net de goede kant op gaat en de open haard al niet meer aan hoeft. In mijn optiek zit deze wijn nu op zijn top, niet langer bewaren, opentrekken! Een koopje voor €7,50 bij de laatste kelderrestantenopruiming bij Wijnhandel Van Ouwerkerk.

Cachet IGP Pays d'Oc Shiraz-Cabernet Rosé 2011

Vandaag de tweede zaterdag op rij dat het zonnetje schijnt, dan ook de tweede zaterdag op rij dat ik een rosé opentrek, of in dit geval openschroef. Een Zuid-Franse blend van syrah en cabernet sauvignon, alcohol is 12,5%, geen houtopvoeding. In het glas een heldere oranje-rode kleur, redelijk intens. Een vrij 'droge' neus. Ik ruik rode grapefruit, citroen, limoen. En ik ben weer gelukkig want de smaak komt geheel overeen met de bij mij gecreëerde verwachting van het aroma. De heerlijk hoge zuren van het citrusfruit, een minibittertje, nauwelijks restzoet. Verfrissend, lustopwekkend, een prima rosé om te schenken voor aanvang van een dineetje. Of gewoon omdat-ie lekker is, de zon schijnt, omdat het kan. Verkrijgbaar bij Vomar, Spar en Coop.