De column van Onno Kleyn van afgelopen zaterdag motiveerde me tot het openen van een Gaillac rouge die nog in mijn eigen kelder lag. De vraag die Onno aan het eind stelt, kan ik dus met "JA!" beantwoorden, want de twee druivenrassen duras en braucol zitten ook in deze blend. De braucol wordt trouwens ook wel fer servadou of gewoon fer genoemd. Verhoudingen niet vermeld. Deze heb ik in Frankrijk gekocht voor €3,14 bij de Carrefour. Alcoholpercentage slechts 12%. Dieprode kleur met een magenta randje. De stille spiegel vertoont geen foutjes maar ook nauwelijks iets anders aan aroma's. Na het walsen komt er (uiteraard) meer los, vooral primair. Ook iets floraals, een ingetogen bloemetjesgeur. Zoete kers komt even later naar voren. De eerste slok onthult inderdaad, zoals Onno dat terecht omschreef, een soort stoerheid, maar zonder zichzelf daarbij op de borst te kloppen. Eerder metro dan macho, zou ik willen zeggen. Ontzettend fris is hij, nauwelijks restzoet aanwezig, lekkere zuurtjes en ook een mooi bittertje op het eind. Tannines zijn aanwezig maar mooi rond. Afdronk is kort tot middellang en naast vooral framboos komt eigenlijk ook weer gewoon de smaak van gekneusde rode druiven bij me op. Ik denk dat dit vooral te danken is aan een moderne vinificatie, die ongetwijfeld bij een gecontroleerde temperatuur in roestvrij staal of inox heeft plaatsgevonden. Op internet heb ik helaas geen factsheet kunnen vinden van deze wijn, maar gezien het frisse en fruitige karakter, moet het welhaast op deze moderne manier zijn bereid. De wijn is gematigd complex en de afdronk had iets langer gemogen, maar hij heeft een goede balans en de doordrinkfactor is vrij hoog.
09 oktober 2011
Le Pas Saint-Angel Gaillac rouge AOC 2008
De column van Onno Kleyn van afgelopen zaterdag motiveerde me tot het openen van een Gaillac rouge die nog in mijn eigen kelder lag. De vraag die Onno aan het eind stelt, kan ik dus met "JA!" beantwoorden, want de twee druivenrassen duras en braucol zitten ook in deze blend. De braucol wordt trouwens ook wel fer servadou of gewoon fer genoemd. Verhoudingen niet vermeld. Deze heb ik in Frankrijk gekocht voor €3,14 bij de Carrefour. Alcoholpercentage slechts 12%. Dieprode kleur met een magenta randje. De stille spiegel vertoont geen foutjes maar ook nauwelijks iets anders aan aroma's. Na het walsen komt er (uiteraard) meer los, vooral primair. Ook iets floraals, een ingetogen bloemetjesgeur. Zoete kers komt even later naar voren. De eerste slok onthult inderdaad, zoals Onno dat terecht omschreef, een soort stoerheid, maar zonder zichzelf daarbij op de borst te kloppen. Eerder metro dan macho, zou ik willen zeggen. Ontzettend fris is hij, nauwelijks restzoet aanwezig, lekkere zuurtjes en ook een mooi bittertje op het eind. Tannines zijn aanwezig maar mooi rond. Afdronk is kort tot middellang en naast vooral framboos komt eigenlijk ook weer gewoon de smaak van gekneusde rode druiven bij me op. Ik denk dat dit vooral te danken is aan een moderne vinificatie, die ongetwijfeld bij een gecontroleerde temperatuur in roestvrij staal of inox heeft plaatsgevonden. Op internet heb ik helaas geen factsheet kunnen vinden van deze wijn, maar gezien het frisse en fruitige karakter, moet het welhaast op deze moderne manier zijn bereid. De wijn is gematigd complex en de afdronk had iets langer gemogen, maar hij heeft een goede balans en de doordrinkfactor is vrij hoog.
