Vandaag ging de ochtendsessie met Frank over oogstjaren. Top of flop? In de regel gaat men dan uit van de Bordeaux jaren en dan ook nog heel algemeen genomen. Want een flopjaar voor de Graves, was misschien juist wel een goed jaar voor Saint-Émilion bijvoorbeeld. De reden waarom men uitgaat van Bordeaux-jaren zal wel een commerciële zijn. Hier komen van oudsher de meest gewilde en meest verhandelde wijnen vandaan, dus is men ook het meest geïnteresseerd in deze streek voor wat betreft de kwaliteit van de oogstjaren. Overigens bestaan er uiteraard geen slechte jaren in de Bordeaux. Er zijn maar twee soorten jaren: "het jaar van de eeuw" en "een klassiek jaar". En wat voor Bordeaux geldt, gaat in veel gevallen weer niet op voor bijvoorbeeld de Bourgogne. Die jaren lopen dus zeker niet parallel. We kregen drie witte wijnen en drie rode wijnen te proeven. Ondanks dat ik bij iedere witte wijn "een botertje" noteerde, kwam ik toch uit op een chardonnay, een riesling en een sauvignon blanc. Ik zat mentaal nog bij de vorige les denk ik, waar elke wijn van een ander druivenras was gemaakt.
Het waren drie identieke wijnen uit de Bourgogne van de chardonnay dit keer, maar van verschillende oogstjaren. Enorme verschillen kwamen er aan het licht, ondanks dat de oogstjaren elkaar opvolgden (2009, 2008 en 2007). Ook bij de drie rode wijnen hetzelfde verhaal, met als verschil dat deze uit de Bordeaux (Médoc) kwamen. Topjaar 2005 kregen we te proeven, 2003 en 2001. Heel opvallend was dat de 2003 meer ouderdomsverschijnselen vertoonde dan de 2001. In 2003 was er namelijk een hittegolf, niet alleen in Frankrijk maar in grote delen van Europa. Een druif heeft het graag warm, maar houdt op zijn tijd ook van een slokje. In 2003 bleven de zuren en andere factoren die belangrijk zijn voor het bewaren van wijn, achter. Wanneer je dus nog wijnen uit 2003 in je kast hebt liggen: drinken! Dat was overigens ook nog een goed advies van Frank: wijn is gemaakt om te drinken, niet om te bewaren. Iets waar ik zelf ben achtergekomen door schade en schande. En als we dan toch aan het allitereren zijn: scheiding, schulden en sterfte. Dat zijn de drie s-en waar Frank in zijn werk als wijntaxateur het meest mee te maken krijgt. Collecties wijnen die om zo'n reden geveild moeten gaan worden. Een weduwe die vertelt dat de wijnen van haar wijlen echtgenoot altijd bewaard werden voor een speciale gelegenheid. Frank wil dan het liefst zeggen: "nou, dan moet uw man wel een behoorlijk beroerd leven gehad hebben, dat al die wijnen hier nog liggen!". Dus kortom: wacht niet te lang op die speciale momenten maar trek open die flessen!
De middagsessie werd ver van tevoren al aangekondigd en gehyped. Gert Crum zou hier gastdocent voor zijn en deze les mocht toch vooral maar niemand missen! Er was niets teveel gezegd. In het begin voelde hij eventjes aan welk publiek er in de zaal zat, maar niet lang daarna kwam hij los. De les ging over Bourgogne en Beaujolais. Een gebied waar Gert heel veel vanaf weet en ook regelmatig propageert hij dat dit een superieur wijngebied is, veel beter dan de Bordeaux, en dat mensen die het tegendeel beweren, leugenaars zijn. Gelukkig is hij niet wars van een groot gevoel voor humor, ironie, zelfspot en ook cynisme. Laat het nu ook mijn favoriete wijnstreek zijn dus hij preekt voor eigen parochie.
Gevoel voor dramatiek is Gert ook absoluut niet vreemd. Met grote gebaren beeldt hij zijn verhalen uit, soms geholpen door attributen als stukken steen of een babushka. De babushka diende om complexe wijnen uit de Bourgogne uit te beelden. Elk kwartier dat je aan je glas snift en nipt, is er weer een laagje verwijderd die nieuwe aroma- en smaakontdekkingen prijsgeeft. In rap tempo ging het door de cru's du Beaujolais, witte Bourgognes en rode Bourgognes. Beaujolais is gamay, Bourgogne wit is chardonnay en Bourgogne rood is pinot noir. Er zijn uitzonderingen op die regel maar om deze drie druiven draait het in de Bourgogne, want officieel hoort de Beaujolais (nog) bij de Bourgogne alhoewel velen dat liever anders zien en op dat gebied is er nog altijd ontwikkeling gaande.
Dat is het mooie aan de discipline van de wijnsport: de dynamiek. Niet alleen wijn is dynamisch, wijn leeft, maar ook voor wat betreft de regelgeving wordt er niet stil gezeten. Zo was in een week tijd groep A alweer achtergesteld op groep B omdat er precies in die week weer veranderingen werden aangekondigd. Geen grote implicaties echter, het waren weer eens grote krantenkoppen maar weinig inhoud. De les duurde overigens te kort voor Gert. Met gemak had hij wel drie middagsessies kunnen vullen met zijn enthousiasme, gedrevenheid en humor. Regelmatig verschenen de lachsalvo's, Marinus bleef er bijna in, en als een ware stand-up comedian vuurde Gert de ene na de andere grap met perfect gevoel voor timing de zaal in. Een lust om naar te kijken en vooral luisteren. Ik hing aan zijn lippen!
Het waren drie identieke wijnen uit de Bourgogne van de chardonnay dit keer, maar van verschillende oogstjaren. Enorme verschillen kwamen er aan het licht, ondanks dat de oogstjaren elkaar opvolgden (2009, 2008 en 2007). Ook bij de drie rode wijnen hetzelfde verhaal, met als verschil dat deze uit de Bordeaux (Médoc) kwamen. Topjaar 2005 kregen we te proeven, 2003 en 2001. Heel opvallend was dat de 2003 meer ouderdomsverschijnselen vertoonde dan de 2001. In 2003 was er namelijk een hittegolf, niet alleen in Frankrijk maar in grote delen van Europa. Een druif heeft het graag warm, maar houdt op zijn tijd ook van een slokje. In 2003 bleven de zuren en andere factoren die belangrijk zijn voor het bewaren van wijn, achter. Wanneer je dus nog wijnen uit 2003 in je kast hebt liggen: drinken! Dat was overigens ook nog een goed advies van Frank: wijn is gemaakt om te drinken, niet om te bewaren. Iets waar ik zelf ben achtergekomen door schade en schande. En als we dan toch aan het allitereren zijn: scheiding, schulden en sterfte. Dat zijn de drie s-en waar Frank in zijn werk als wijntaxateur het meest mee te maken krijgt. Collecties wijnen die om zo'n reden geveild moeten gaan worden. Een weduwe die vertelt dat de wijnen van haar wijlen echtgenoot altijd bewaard werden voor een speciale gelegenheid. Frank wil dan het liefst zeggen: "nou, dan moet uw man wel een behoorlijk beroerd leven gehad hebben, dat al die wijnen hier nog liggen!". Dus kortom: wacht niet te lang op die speciale momenten maar trek open die flessen!
De middagsessie werd ver van tevoren al aangekondigd en gehyped. Gert Crum zou hier gastdocent voor zijn en deze les mocht toch vooral maar niemand missen! Er was niets teveel gezegd. In het begin voelde hij eventjes aan welk publiek er in de zaal zat, maar niet lang daarna kwam hij los. De les ging over Bourgogne en Beaujolais. Een gebied waar Gert heel veel vanaf weet en ook regelmatig propageert hij dat dit een superieur wijngebied is, veel beter dan de Bordeaux, en dat mensen die het tegendeel beweren, leugenaars zijn. Gelukkig is hij niet wars van een groot gevoel voor humor, ironie, zelfspot en ook cynisme. Laat het nu ook mijn favoriete wijnstreek zijn dus hij preekt voor eigen parochie.
Gevoel voor dramatiek is Gert ook absoluut niet vreemd. Met grote gebaren beeldt hij zijn verhalen uit, soms geholpen door attributen als stukken steen of een babushka. De babushka diende om complexe wijnen uit de Bourgogne uit te beelden. Elk kwartier dat je aan je glas snift en nipt, is er weer een laagje verwijderd die nieuwe aroma- en smaakontdekkingen prijsgeeft. In rap tempo ging het door de cru's du Beaujolais, witte Bourgognes en rode Bourgognes. Beaujolais is gamay, Bourgogne wit is chardonnay en Bourgogne rood is pinot noir. Er zijn uitzonderingen op die regel maar om deze drie druiven draait het in de Bourgogne, want officieel hoort de Beaujolais (nog) bij de Bourgogne alhoewel velen dat liever anders zien en op dat gebied is er nog altijd ontwikkeling gaande.
Dat is het mooie aan de discipline van de wijnsport: de dynamiek. Niet alleen wijn is dynamisch, wijn leeft, maar ook voor wat betreft de regelgeving wordt er niet stil gezeten. Zo was in een week tijd groep A alweer achtergesteld op groep B omdat er precies in die week weer veranderingen werden aangekondigd. Geen grote implicaties echter, het waren weer eens grote krantenkoppen maar weinig inhoud. De les duurde overigens te kort voor Gert. Met gemak had hij wel drie middagsessies kunnen vullen met zijn enthousiasme, gedrevenheid en humor. Regelmatig verschenen de lachsalvo's, Marinus bleef er bijna in, en als een ware stand-up comedian vuurde Gert de ene na de andere grap met perfect gevoel voor timing de zaal in. Een lust om naar te kijken en vooral luisteren. Ik hing aan zijn lippen!
