Vandaag ben ik jarig, ik word vijftig. Een paar jaar geleden kwam ik de wijn van vandaag tegen uit 1967, mijn geboortejaar. Hij zat nog goed 'in de schouders' en moest weg, een kelderrestant. Mooi prijsje dus ik kocht 'm met de bedoeling om hem voor veel geld weer door te verkopen. Dat lukte niet en ik zocht er een ander doel voor. "Ik open hem op de dag dat ik vijftig word". En zo geschiedt. Na het verwijderen van de capsule valt me de gave kurk op. Bij het ontkurken blijkt dat alleen voor de bovenste helft van de kurk te gelden, de onderste helft is doorweekt. De kurk breekt bij het openen. Meerdere malen moet ik de kurkentrekker er opnieuw inzetten. Ik voel wel druk vanuit de fles, het is alsof de kurk er zelf uit wil komen. Uiteindelijk lukt dat ondanks dat de onderste helft totaal verbrokkeld raakt. Maar geen enkel stukje blijft in de fles achter, het zeven van de wijn is niet nodig. De kleur is licht getaand, zoals een Tawny Port. Een opvoeding van 16 tot 18 maanden in Frans eiken, nieuw en tweedejaars. De eerste snuif ruikt naar hout. De tweede en de derde ook. Flink walsen, vier uur laten 'ademen'... geen verandering. Enkel hout, geen fruit. In de mond datzelfde hout, hoge zuren maar verre van
azijnsteek, enorm drogend, een astringent mondgevoel, zeer stroef op de tanden. Totaal fruitloos, alleen maar hout. Zoiets kan eigenlijk alleen maar het predikaat 'niet lekker' krijgen maar gegeven het feit dat de wijn maar liefst vijftig jaar oud is, vind ik dat hij de tand des tijds wonderwel heeft doorstaan.
Hij heeft geen fouten. Hij is alleen oud. Kwalitatief is hij meer dan OK. Hij is op z'n minst doorslikbaar en dat is iets dat je van vele wijnen die minder oud zijn niet altijd kunt zeggen. De gebruikte druivenrassen zijn 80% merlot en 20% cabernet franc, het alcoholpercentage staat niet op het etiket vermeld, in 1967 golden de bestaande EU-regels hier nog niet voor. Voor de vorm en zonder hoge verwachting laat ik het restant in de fles staan voor de volgende dag. Ik vermoed dat hij er niet beter op kan worden maar ik krijg ongelijk. Het hout is verdrongen, hij ruikt nu alleen nog maar 'oud'. Qua mondgevoel is hij er ietsje op vooruit gegaan, nog steeds drogend en astringent maar minder dan gisteren. Conclusie: de wijn op zich was kwalitatief goed genoeg om zo lang te bewaren, hij heeft geen fouten. De smaak is alleen vervlakt, er is geen fruit meer te bespeuren. Ik had wel eens gehoord dat oude wijnen niet teveel moeten ademen maar bij dit exemplaar moet dat dus wel. De wijn 'groeit' naarmate hij langer open staat en ik vind hem nu zelfs een 'soort van lekker'. Ik schenk mezelf nog eens in. Het is ongelooflijk. Veertien uur na de worsteling om deze fles te ontkurken is de wijn nog steeds aan het evolueren. Ik proef nu zelfs een klein zoetje in de vorm van een verdwaalde droge krent. Opeens schiet me iets te binnen voor op m'n wenslijst: zo'n kurkentrekker speciaal voor oude kurken. Het ging nu nog goed maar dat was meer geluk dan wijsheid. Leuk en leerzaam project.
