Nou snap ik best dat het een ritueel is dat bijna dagelijks plaatsvindt voor gasten van Hacienda Zorita maar voor mij zou dit m'n eerste 'barreltasting' worden, wijn proeven rechtstreeks vanuit het vat. Na de rondleiding in de kapel gaat Jaime Boville Garcia de Vinuesa me voor naar de Bodega waar zo'n 1500 vaten liggen te rusten. Helemaal vooraan zijn er 32 afgezonderd van de rest. Hierin zit oogstjaar 2012 van het paradepaardje 'Magister'. Vanaf mei 2013 was deze op vat gegaan en het zal nog 2 maanden duren voordat de wijn van nog een laatste jaar flesrust mag genieten alvorens op de markt te verschijnen. Ook in dit enorme gebouw heerst er weer zo'n serene rust die me gelijk doet denken aan het betreden van een imposante kerk of kathedraal. Het logo van de Hacienda Company heeft ook al zoiets religieus. Overal waar je kijkt vind je het terug. Nauwelijks durf ik adem te halen terwijl ik maar op de ontspanknop van m'n camera blijf drukken. Weinig aanwezig licht en een niet al te lichtsterke lens zijn helaas beperkende factoren maar de beleving is er niet minder om.
Het voelt alsof ik gedoopt ga worden maar in plaats van het hoofd worden m'n lippen, mond en keel bevochtigd. Er is geen sprake van water bij de wijn, geen wijwater maar wijn krijg ik te proeven. Nog niet helemaal 'af', ik krijg een 'sneak preview' van de toekomst, wijn in wording. In 2005 werd de eerste editie van deze wijn uitgegeven die gelijk maar even 93 punten kreeg van José Peñin, zeg maar de Spaanse Robert Parker. Toen begon men met 12 hectare, inmiddels is dat opgelopen tot 70 hectare wijngaard. Het aantal vaten van 32 stuks blijft echter ieder jaar hetzelfde. Dat betekent dus dat ze steeds strenger kunnen zijn in de selectie van de beste druiven voor deze wijn. In slechte oogstjaren wordt de Magister dan ook niet gemaakt. Dan is daar het moment: een beetje droesem in het glas, diep donkerpaars van kleur, fel magenta in de rand. Geuren van vooral vanille en kers, een beetje zwoel. In de mond een fluwelen aanzet, zachte tannines, hoge zuren, vanillemerg, kers, jammy, sappig, jong nog. Moeilijk in te schatten waar dit naar toe zal gaan, ik heb geen enkel referentiekader.
Even later krijg ik de 2010 te proeven. Die heeft al veel meer tertiaire tonen; koffie, leer, cacao maar nog steeds jeugdig. Naar eigen zeggen een bewaarwijn, ik zou het graag willen uittesten. Ik ben echter met het vliegtuig en flesjes van 100ml (maximum toegestane hoeveelheid vloeistof per verpakking in je handbagage) zijn er niet. Het geluk blijkt weer eens aan mijn zijde: in de tax-free shopping-zone na het inchecken op het vliegveld van Madrid staat het complete gamma aan wijnen van Marqués de la Concordia te koop. Dan slaat de twijfel toe; ik moet kiezen. De Hacienda Zorita de Súsar, de Abascal Vineyard HZ0 of de Magister MMX? Ik kies toch voor de Magister en zal hem eerst een paar jaar extra rust gunnen om hem op een later moment te openen, proeven en beschrijven op Wijn-Blog.
