Het weer was wisselvallig. Het begon met miezerige motregen, gevolgd door uitbundige zonneschijn, eindigend in donkere wolkpartijen van waaruit plensregens pleurden. Maar we zaten binnen. In het gebouw aan de Da Costastraat 64 te Amsterdam is de ROC Hotelschool gevestigd. Hier geeft Remy les in het gastheerschap. Van 'welkom heten' tot 'gedag zeggen' en alles wat daar tussenin zit, en dat is nog best veel. Een ideale plek, zo bleek, voor het faciliteren van de wijnbloggersdag. Overige aanwezigen waren Chris Koot van Tantalos, ook schrijft hij regelmatig columns op de site van Remy, Chris en Martin Kuhlman van Wijngekken, Eline Jaarsma van WinELINEs en Martijn de Wal van Pomme d'Or. Het begon met een blindproeverij. Zeven wijnen kregen we te proeven om 10 uur 's ochtends, examen-stijl à la Wijnacademie. Voor mij de normaalste zaak maar sommigen moesten toch even wennen aan de doodse stilte en de concentratie die gepaard gingen met deze serieuze beproeving. Het was immers ook nog een wedstrijd met een heuse prijs. Helaas was ik niet de gelukkige winnaar, het werd een gelijkspel tussen Rienk, Martin en Eline. Er volgde een 'shoot-out' waarbij uiteindelijk Eline er met de fles mooie bubbels vandoor ging.
Het volgende punt op de agenda was een rondleiding door het gebouw, het restaurant, de brasserie, de kantine. Uiteraard ook een kijkje in de keuken, letterlijk. Een enorme keuken, veel groter dan dat je in de meeste restaurants zult zien. Logisch, er moeten immers complete klassen in kunnen werken. Een gedeelte koud en patisserie, een gedeelte pasta, aardappel en groente en een gedeelte vlees en vis. De opleiding is opgedeeld in vier dagen theorie en één dag praktijk. Elke dag staat er weer een andere klas in de keuken, er wordt dus ook elke dag gekookt. Wat gebeurt er dan met die gerechten vraag je je misschien af. Geloof het of niet: de consument kan hier net als in een 'gewoon' restaurant ook tegen betaling komen lunchen of dineren. Nou ja, betaling... Het is een schijntje van wat je kwijt bent in de reguliere Horeca. Dat is ook de reden dat ze er zelf geen reclame voor mogen maken, dus dan doe ik dat maar even. Er zijn drie locaties in Amsterdam waar je terecht kunt, alleen op werkdagen. Bij Brasserie Rocks kun je gewoon binnenlopen, voor de overige twee restaurants moet je van tevoren even reserveren. Klik HIER voor meer informatie.
Er volgde een meesterlijke les, schreef hij het woord 'masterclass' vermijdend. De al eerder genoemde Martijn de Wal werkt ook bij Vleck wijnen en hij ging ons wat meer vertellen over natuurlijke wijnen, vins naturel. Uiteraard kregen we ook een selectie van zijn wijnen te proeven. Het principe van een vin naturel is simpel gezegd: zoveel mogelijk de natuur zijn werk laten doen, zo min mogelijk menselijk ingrijpen. Spontane vergisting, niet klaren, wilde gisten, geen gekunstel in de kelder, geen pesticiden, geen kunstmest en het belangrijkste is eigenlijk wel geen toegevoegd sulfiet. Geen commercieel oogmerk maar respect voor de natuur en het prachtige product wijn, zulke wijnboeren zoeken ze bij Vleck. Het begon in Frankrijk maar inmiddels is men er in Spanje en Italië ook volop mee bezig. Ik schreef het al eens: proef een vin naturel en je wilt niet meer terug naar de 'conventionele' wijnen.
Drie Sauvignon Blancs kregen we te proeven in drie totaal verschillende stijlen en twee Gamay wijnen kwamen op tafel, één uit de Beaujolais en één uit de Loirestreek. Over de Beaujolais was iedereen het wel eens: dit is Beaujolais zoals Beaujolais hoort te zijn. Ikzelf vond met name de "Gama-Sutra" van Olivier Lemasson prachtig. Vergelijkbaar met de 'La Luna' van Bruno Duchêne. Het pure en supergeconcentreerde druivensap, een beetje troebel in het glas zelfs. Het gaat langzaam, veel te langzaam, maar vin naturel is zeker in opkomst. Ik ben in ieder geval fan.Hierna was het tijd voor de lunch, geheel verzorgd en gepresenteerd door de tweedejaars studenten die op dat moment voor de leeuwen werden gegooid met deze superkritische clientèle. Het liefst staan ze allemaal lekker anoniem in de keuken, maar ja, dan zouden wij hongerig naar onze lege borden moeten blijven staren. Af en toe is het daarom nodig om vrijwilligers aan te wijzen die de bediening gaan verzorgen. Als trillende angsthaasjes doen ze gedrieën verslag, elk een gang met bijbehorende wijn. Altijd blijven lachen. Uiteindelijk lukt het ze natuurlijk allemaal en weten wij wat we op onze borden en in onze glazen zullen krijgen. In het kort: gebakken zeewolf met een Duitse droge Riesling, lamsrack en gegrilde asperges met een Côtes de Bourg en griesmeelpudding met warme bessensaus met een Red Muscadel toe.
Het zag er goed uit, mooi gepresenteerd, het smaakte voortreffelijk en de wijnen pasten er prima bij en waren heerlijk. Ook de vins naturel van Martijn kwamen weer op tafel. Zonde om die door de gootsteen te spoelen, toch? Aan tafel kwamen de gesprekken goed los over, hoe kan het ook anders, wijn en bloggen. Fanatiek werden kaartjes uitgewisseld en unaniem waren we het erover eens: dit moet een vervolg gaan krijgen. Niet noodzakelijkerwijs op dezelfde locatie maar Remy legt de lat wel heel erg hoog met zijn uitstekende en strakke organisatie. Ook de kosten konden heel erg laag worden gehouden dankzij de voor handen zijnde facilitaire voorzieningen. Volgend jaar mogen er naar mijn idee wel meer bloggers aanschuiven. Schrijf, blog of vlog je over wijn op internet en wil je ook deelnemen aan de wijnbloggersdag, maak dat dan kenbaar. Volg ons op Facebook en Twitter, ga deel uitmaken van deze community, als je dat al niet deed, en wees er de volgende keer in 2014 ook bij.
