Uit eten in de wetenschap dat je de volgende dag vrij bent is altijd een prettige gedachte. Kan ik me eens lekker tegoed doen aan het wijnarrangement behorend bij wat ongetwijfeld een heerlijk 5-gangendiner zal worden. Klasgenoot Ralph zwaait de scepter bij De Kloosterhoeve dus voor wat betreft de wijn-spijscombinaties zit dat wel snor. Wij werden gelokt met een mooie 50% kortingsdeal van IENS maar er bleken ook nog Groupon en DiningCity akties te lopen met als gevolg dat het lekker vol zat. Na het aperitief, rosé sprankelwijn voor mij, begonnen we met soufflé van witte asperges met crème van doperwten en schuim van aardappel in combinatie met een Elzasser Pinot Blanc 'K' van Paul Kubler. Wacht even met applaudisseren tot na het laatste dessert, alstublieft, er komt nog genoeg, ik moet even door nu... Vervolgens een bisque van schaal- en schelpdieren met zeekraal met een 'splash' cognac vergezeld van een Vermentino uit Ligurië van Federici: de Muri Grandi. De hoofdwijn was de Toscaanse Sangiovese van Majo Norante en op het bord lag gekonfijte eendenbout met rode linzen, krokant gebakken buikspek, crème van bloemkool met een saus van wortel en sinaasappel. Het eerste toetje was een PX (Pedro Ximénez) Sherry van Valdivia begeleid door een tarte tatin van appel met Montfoortse Petit Doruvael en een stroopje van steranijs. Het tweede dessert en tevens alweer de laatste gang was een panna cotta van witte chocolade met huisgemaakte rabarbersorbet aangevuld met een Tschida Spätlese uit Burgenland van het druivenras sämling 88, beter bekend als scheurebe. Het eten was heerlijk, goed uitgebalanceerd. Niet het gevoel dat je nog wel even langs de McDonalds zou kunnen maar ook niet het gevoel dat je ploppievol zit... zoiets.
De wijnen en dan met name de Sangiovese waren subliem. De rosé bubbel was droog, hoge zuren, een mini grapefruit bittertje, bloedsinaasappel, gistcellen, limoen, citroen. Verfrissend en lustopwekkend. De Pinot Blanc was vol, filmend, mondvullend, droog, hoge zuren. Smaak van amandel en zelfs een beetje goût-de-pétrol meen ik te ontwaren. De Vermentino komt van een grote ommuurde wijngaard, vandaar de naam 'Muri Grandi'. Een mini-zoetje, een mini-bittertje, droog, mooie zuren, vol, kruidig, tropisch fruit. "Tongverlammend!" schreef ik op, onderstreept en met uitroepteken. Maar het mooiste moest nog komen, de Sangiovese. Zo'n wijn waarbij je je neus niet meer uit het glas wilt halen, bang dat de smaak niet kan voldoen aan het aroma. Maar gelukkig kon die dat wel. Subtiel houtgebruik, vanille, best wel tannineus, 4 uit 5, een zoetje, zuren, een witlofbittertje: mooie balans. Kersen, grapefruit, kruidkoek. Heerlijk en zeer goed passend bij het hoofdgerecht. Dan de PX. Tja, wat moet ik daar nog van zeggen? Daarmee zit je bij mij altijd goed. Zoet, zuur, hoestsiroop, vijgen, noterig, schitterend. Als laatste dan die scheurebe of sämling 88 uit Oostenrijk. Zeer goed passend weer bij het dessert waarin van dat knettersnoep was verwerkt. Prachtig, alsof je een hele lokale hagelbui op je schedel krijgt, zo voelt dat. In combinatie met de frisse hoge zuren van de wijn zeer geslaagd. Sinaasappelschil, limoen, citroen. Een verfrissend eind van een prachtige avond vol culinaire hoogtepunten en vooral gezelligheid.
