Op uitnodiging van Oscar Quevedo togen vier Nederlandse bloggers in het eerste mei-weekend naar Porto en de Douro-vallei. Ik was één van de gelukkigen. M'n eerste volledig gesponsorde wijntrip. De volgende vragen rezen: "Waarom ik en wat is mijn tegenprestatie?". De eerste vraag werd al beantwoord op weg naar Schiphol. Mariëlla Beukers, actief sinds 2003 en daarmee Nederlands eerste wijnblogger, kende Oscar al wat langer. Op zijn vraag of ze nog kandidaten wist voor deze trip, popte mijn naam op. Heel blij mee natuurlijk want ik had dit absoluut niet willen missen. Overige reisgenoten waren Irene de Vette en Simone van den Berg. Bij aankomst in Porto werden we afgehaald door Oscar. Al snel werd daar mijn tweede vraag beantwoord. Bloggen; dat was het enige dat ik ervoor hoefde te doen. In het Engels of Nederlands, dat maakte niet uit. Een momentje erover nadenkend leek het hem zelfs beter om het in het Nederlands te doen aangezien het grootste gedeelte van mijn lezers uit Nederland komt en dit een belangrijke afzetmarkt is voor Quevedo. De inhoud was vrij en hij benadrukte dat het geen commercial voor Quevedo moest worden, dat was niet zijn insteek. Oscar's doel was eigenlijk veel nobeler. Promoot Portugal en met name de Douro-regio, dan plukt iedereen daar de vruchten van. Naar achteraf zou blijken voor mij een vrij eenvoudige opdracht want het weer werkte uitstekend mee, de lokale specialiteiten en de wijnen waren heerlijk, de steden Porto en Vila Nova de Gaia zeer bezienswaardig en de complete Douro-vallei was een plaatje. Zeker weten dat ik hier graag nog eens zal terugkomen en dan samen met mijn vrouw.
Op dag één beginnen we na het ontbijt met een flinke wandeling door Porto, een bezoek aan het IVDP, genieten we van een heerlijke lunch en sluiten af in Vila Nova de Gaia met een Vintage-proeverij in de ontvangst- en proefruimte van Quevedo. Vintage-port is ruby-stijl maar dan van uitzonderlijk goede oogstjaren. Voor ons op tafel stond 2005, 2007, 2008, 2010 en de slechts twee weken eerder gedeclareerde 2011. Het etiket was nog niet eens klaar. In de proefnotities van Port op Wijn-Blog komen bij mij vaak dezelfde termen terug: krenten, pruimen, vijgen, tutti-frutti, boerenjongens, hoestsiroop. Het is pas wanneer je ze naast elkaar proeft dat je de duidelijke, maar de ook vaak subtiele verschillen kunt waarnemen. Hierbij vielen de hoge zuurgraad van de 2008 en de enorm aanwezige tannines bij de 2010 en 2011 op. Uiteraard onmisbaar wanneer je van plan bent deze jaargangen pas te openen over zo'n 10, 20, 30 jaar of nog later. Universele Vintage-jaren worden niet door één of ander orgaan officieel uitgeroepen, ook niet door het IVDP. Algemeen spreekt men van een universeel Vintage-jaar wanneer bijna elk Porthuis dat jaar declareert voor zijn eigen Port. Het komt zelfs voor dat afzonderlijke wijngaarden wél een Vintage-Port uitbrengen terwijl het geen universeel Vintage-jaar is. Door een betere ligging en klimatologische omstandigheden is het ene jaar hier wel uitzonderlijk en elders niet. Dit was dus het geval voor de 2008 en 2010 van Quevedo en alleen voor de Quinta Vale D’Agodinho.
Het merk Quevedo bestaat pas sinds 1991 maar het wijnmaken gaat veel verder terug. De grootouders van de ouders van Oscar deden het al. Momenteel is met name zus Claudia de drijvende kracht achter de vinificatie, het wijnmaakproces. Oscar houdt zich meer bezig met de export, marketing en communicatie en ook steeds meer met besluitvorming in de wijngaard. Wanneer er maatregelen tegen meeldauw moeten worden genomen bijvoorbeeld of het tijdstip van oogsten. Over het Quevedo logo is nagedacht. De lange staart onderaan de 'Q' staat voor de slingerende Douro-rivier en de afgetopte letters stellen de karakteristieke bergtoppen voor. Als je goed naar die bergen kijkt lijkt het net alsof God hier met een kaasschaaf netjes overheen is gegaan. Een stuk of acht wijngaarden vallen geheel of gedeeld onder het beheer van Quevedo. De belangrijkste drie daarvan zijn Quinta Vale D’Agodinho, Quinta da Trovisca en Quinta Senhora do Rosário. Die laatste is met z'n 45 jaar tevens de oudste wijngaard en hier zijn ook alle faciliteiten voor het maken en opslaan van de wijnen. Hier hebben we op dag twee een Tawny en Colheita proeverij. Colheita is een Tawny Port van één enkel oogstjaar en heeft minimaal zeven jaar in kleine eiken vaten gerust.
We proeven een 10, 20 en 40 jaar oude Tawny en Colheita's uit 1970 (zowel rood als wit), 1992, 1994, 1995, 1996, 1997 en 2000. Heel opvallend is dat de stroperigheid toeneemt met de jaren terwijl de tannines en zuurgraad afnemen. Ook de kleur wordt bleker naarmate de Port ouder wordt. Voor mij waren de 1994, de 2000 en de 20 jaar oude Tawny het meest memorabel. Ik heb op Wijn-Blog vrijwel alleen maar Ruby Port beschreven en kom er nu pas achter dat de Tawny-stijl veel beter bij me past. Die gaat dus in de individuele reviews vaker langskomen. Ongetwijfeld zal daar veel van Quevedo tussen gaan zitten want deze zijn gewoon verkrijgbaar bij de Jumbo. Zo, toch nog een beetje reclame dan.
