Terwijl een hardnekkig griepvirus permanente huisvesting in mijn lichaam gevonden lijkt te hebben en het hier in Nederland vandaag nat, guur en koud is, ben ik op weg naar een masterclass over Braziliaanse wijnen in de Amsterdamse ArenA. Bij Brazilië denk ik aan zon, warmte en uitbundigheid, misschien zelfs een reflectie hiervan in de wijnen die ik ga proeven. Dat vooroordeel moet er als eerste uit; "Open Your Mind!" is het thema van de avond. De wijnen uit Brazilië worden net als de wijnen uit Nederland door het grote publiek en de wijnkenners nog steeds met enige scepsis bekeken en beoordeeld. Dit is in Brazilië zelf niet anders. Het volk drinkt alleen 'eigen wijn' wanneer deze in Europa naamsbekendheid heeft of een medaille op een gerenommeerd concours heeft gewonnen. In Brazilië is wijn een trendy luxeproduct. De gemiddelde consumptie per hoofd van de bevolking ligt er met 2,5 liter per jaar dan ook erg laag. Ter vergelijking: in Nederland ligt dat getal op en rond de 22 liter. Desalniettemin lijkt het allemaal wel goed te komen. Brazilië is één van de 'BRIC'-landen: Brazilië, Rusland, India, China; landen met een sterk opkomende economie. Dat Brazilië een jong wijnland is blijkt uit de gemiddelde ouderdom van de stokken: tussen de 7 en 15 jaar. Allemaal van de Vitis Vinifera overigens, de nog bestaande Amerikaanse hybride stokken zijn ouder maar verliezen snel aan populariteit. Op het noordelijke Vale do São Francisco na heerst er een gematigd cool climate. Irrigatie is niet toegestaan met uitzondering van die redelijk dicht bij de evenaar gelegen Vale do São Francisco. Tijdens de masterclass, tekst en uitleg kwam van niemand minder dan Chris Alblas, docent aan de Wijnacademie, kregen we drie mousserende, twee witte en zes rode wijnen te proeven.
Het aantal aanwezige producenten was wat magertjes, slechts zes. Aurora, Casa Valduga, Domno, Lidio Carraro, Miolo en Salton waren vertegenwoordigd. Van deze zes had ik al eerder kennisgemaakt met Miolo, verkrijgbaar bij de Albert Heijn, waar ik zeker niet ontevreden over was. Van de sprankelwijnen vond ik de Casa Valduga 130 Brut erg mooi. Chardonnay 70%, pinot noir 30%, tweede gisting op de fles, 36 maanden sur lie. Tikje ziltig, vol, gisttonen, een lekker glas. Bij het wit was de Miolo Cuvée Giuseppe Chardonnay 2012 erg mooi. Limoen, citroen, een bittertje, hoge zuren, de tien maanden nieuw hout waren mooi in de wijn verweven, subtiel en elegant. Bij het rood was ik aangenaam verrast door de Aurora Reserva Tannat 2011, een wijn die verkrijgbaar is via wijnvoordeel.nl. Tien maanden houtopvoeding in Amerikaans en Frans eiken. Een beetje dropperig, volle smaak, gemiddelde tannines, hout goed geïntegreerd, walnoot, hazelnoot, lange afdronk, een feestje voor de smaakpapillen. Na afloop van de masterclass waren er in de grote zaal nog meer wijnen te proeven van deze zes. Daarbij vielen mij de Lidio Carraro Quorum 2006 en de Da'Divas Chardonnay 2011 in positieve zin op. Bij de Chardonnay kreeg ik opeens zin in appeltaart met kaneel en de Quorum was ook erg mooi gemaakt. Beide wijnen zonder hout opgevoed, het bedrijf doet daar niet aan. Ondanks dat ik momenteel weer in een periode zit waarbij ik een beetje hout, niet teveel, in m'n wijn wil hebben, was het bij deze twee wijnen zeker geen gemis. Concluderend kan ik voor mezelf zeggen dat er helemaal niets mis is met de Braziliaanse wijnen die hier vanavond te proeven waren. Diversiteit, typiciteit, elegantie... het was er allemaal. Ik denk zelfs dat ik ze geen groter compliment kan geven dan door te zeggen dat ze in mijn optiek zelfs wat Europees overkomen.
