Cimarosa South Eastern Australia Cabernet Sauvignon 2009

LIDL €2,99 alcoholpercentage 13,5% druivenras: cabernet sauvignon 100%. En voor wat betreft die druivenrassen kunnen we alleen maar hopen dat Cimarosa erin stopt wat er op het etiket staat, want ik vind het op z'n minst verdacht dat al deze wijnen, of ze nu uit Australië, Chili of Zuid-Afrika komen, allemaal gebotteld worden op één en het zelfde adres in Duitsland. Wat dat aangaat ben ik van mening dat de strenge wijnwetten zoals die in sommige landen en gebieden worden gehandhaafd, zouden moeten worden ingevoerd voor elk wijnproducerend land. Eén daarvan, en voor mij de belangrijkste, zou moeten zijn dat de wijn gebotteld moet worden in het land van herkomst voordat hij mag worden getransporteerd. Ten opzichte van de cabernet sauvignon die ik gisteren proefde, kan ik over deze Australiër iets genuanceerder zijn gelukkig. Qua karakteristieken verandert er niets echter: het zoetje, het vrijwel ontbreken van tannines. Ze zijn iets minder kwistig geweest in het aanbrengen van kenmerken van cederhout en de algehele zoetheid is ook minder, waardoor deze wijn een stuk frisser smaakt en een stuk minder log is. Blijft het feit dat ik ook deze wijn moet bestempelen als reageerbuiswijn en mijlenver staat van de kwaliteit die een echte terroirwijn biedt. Nog één fles Cimarosa te gaan.

Cimarosa Western Cape Cabernet Sauvignon 2009

Ik heb het gehad met Cimarosa. Niet alleen zit er geen onderscheid tussen hun wijnen wanneer het gaat om shiraz, cabernet sauvignon of merlot, het maakt ook nog eens niets uit of de wijn nu uit Australië, Zuid-Afrika of Chili komt. Het is allemaal dezelfde reageerbuiswijn. Ik heb nog twee flessen van dit merk staan die ik nog ga recenseren, maar daarna koop ik hier niets meer van. Als je me dus ooit nog eens een wijntje kado wilt doen: geen Cimarosa van de LIDL meer! Deze was €2,79 alcoholpercentage 14% druivenras: cabernet sauvignon 100%, maar het had dus net zo goed van een andere druif kunnen zijn. Ze doen nog wel een beetje hun best om datgeen wat karakteristiek is aan de cabernet sauvignon druif, erin te stoppen. Het aroma en de smaak van cederhout zul je altijd wel terugvinden bij de wijnen van Cimarosa die van de cabernet sauvignon zijn gemaakt. Maar voor hetzelfde geld is dit ook weer een smaakstof die gewoon in poedervorm te verkrijgen is. Het bekende kleine restzoetje zit er natuurlijk ook weer in en uiteraard weer het vrijwel ontbreken van tannines, wat ervoor zorgt dat niemand dit een vieze wijn zal kunnen vinden. Niet vies en toegankelijkheid samen wordt al heel snel uitgelegd als "lekker", maar ondergetekende heeft deze producent door en snapt waar ze mee bezig is. Bah!

Beleefwijn-Open proeverij

Vandaag had ik de keuze uit meerdere proeverijen. Landelijk is iedereen enthousiast bezig met het presenteren van de nieuwe lente -en zomerwijnen, maar ik koos voor een bijna thuis-wedstrijd. In Vleuten werden de nieuwe Italiaanse en Spaanse wijnen uit het assortiment van beleefwijn.nu gepresenteerd. Ook waren er enkele alcoholvrije wijnen te proeven. We werden ontvangen met een vol glas rosé sprankelwijn. "Oké", dacht ik, "moet ik dit allemaal gaan uitspugen?" Bij de eerste slok had ik nog niets door, totdat ik op het pamflet, waar de te proeven wijnen op stonden, las dat het hier om een alcoholvrij apéritief ging. Ik denk dat het mede door de bubbels komt, dat dit in eerste instantie niet eens opvalt. Bij de tweede alcoholvrije wijn, een riesling, viel het wel gelijk op. Het aroma was nog zeer interessant, alhoewel ik geuren ervaarde die ik eerder bij een sauvignon blanc verwacht: buxus, gras, kattenpis. Na een slok kwam het zoet echter heel sterk naar voren en het typische strakke zuur van een riesling mèt alcohol, zat hier niet in. Over naar de echte wijnen dan maar. De tafel met mousserende wijnen sla ik bij proeverijen bijna altijd over. Vaak vind ik ze allemaal "lekker" en is de gelegenheid niet altijd geschikt om goed analytisch te proeven. Op de tafel met witte wijnen waren er 3 die ik wel de moeite waard vond: de Pietrantonji Vicenne Trebbiano d'Abruzzo, de Villa Real Macabeo en de Ambisna Rueda Verdejo. Op de tafel met de rosé wijnen ben ik meestal op zoek naar een eetrosé. Het bekende scala aan populistische framboosrosé's die je lekker achterover klokt op een zonnig terras vind ik nooit zo interessant.

De meest interessante rosé die was meegebracht, was ook gelijk de duurste; dat zul je altijd zien. Wil je kwaliteit, dan zul je daarvoor moeten betalen. Het was de Coca-i-Fito rosado, uit Spanje dus, die een houtrijping heeft ondergaan op deels Frans eiken, deels kersenhout. Over kers gesproken; de smaak hiervan kwam terug in veel van de gepresenteerde rode wijnen. Een erg toegankelijke Villa Real Joven, een blend van tempranillo en syrah, smaakte bijna als een zware rosé. Joven staat voor jong, dus ook jong drinken, niet bewaren en niet te moeilijk over doen. Het viel me bij de Spaanse wijnen wel op dat ze allemaal zoet in de aanzet waren, daar waar de Italianen wat stroever waren. De Italiaanse wijnen hadden ook veel meer tannines. Van de wijnen die houtopvoeding hadden gehad, was de toch nog aanwezige fruitigheid opvallend. Volgens mij wil de consument dit ook. Meer jonge en fruitige wijnen. Bij beleefwijn.nu kom je dan goed aan je trekken, zeker met deze nieuwe wijnen.

Paul Jaboulet Aîné Les Traverses Ventoux 2008

"Kan het beste jong gedronken worden" is op het achteretiket te lezen. Deze fles stond daarom gelijk na aanschaf in mijn excel-sheet te boek als "nu drinken!", hij komt tenslotte uit 2008! Desondanks kwam er een hele lange kurk uit, was de kleur nog magenta en kwam er een fruitig aroma omhoog. De naam "Les Traverses" slaat op de muurtjes die trapsgewijs op de zuidhelling van de Mont Ventoux zijn neergezet om erosie, het wegspoelen van grond, tegen te gaan. Dat deze fles dan ook nog eens bij slijterij "De Traverse" in Utrecht vandaan komt is een grappige bijkomstigheid. Alcoholpercentage is 13,5%, de prijs was €9,95 en de gebruikte druivenrassen: grenache 80% en syrah 20%. Overduidelijk komt het gepeperde kenmerk van de syrah naar voren. Ondanks dat de wijn nog zeer fruitig smaakt, kan ik er niet precies mijn vinger op leggen wat ik precies proef. Het lijkt enigszins zuur fruit te zijn, maar het lijkt nog het meest op de simpele basis: gekneusde druiven. De wijn heeft zeker nog een bepaalde "fraîcheur" (frisheid) en is ook nog behoorlijk tannineus. Met andere woorden: de waarschuwing in het begin van deze recensie mag je met een korreltje zout nemen, want deze 2008 editie kun je gerust nog een jaartje of twee à drie bewaren voordat hij zijn fris- en fruitigheid gaat verliezen. Vanwege de tannines is het raadzaam deze wijn bij de maaltijd te gebruiken.

Paola et Rémi Benon Chénas Cru du Beaujolais 2006

Chénas is één van de tien cru's uit de Beaujolais. Je hebt gewone Beaujolais, Beaujolais supérieure, Beaujolais-Villages en uiteraard Beaujolais primeur of nouveau. Daarboven heb je de tien cru's, die de top van de Beaujolais vertegenwoordigen. Als je zegt Beaujolais, zeg je gamay. Dit is het enige druivenras toegestaan voor het maken van rode wijn. En deze drink je gekoeld en doorgaans jong. De Chénas echter kun je wat langer bewaren. De naam Chénas is afgeleid van chêne, wat eik betekent. In dit gebied was de eikenboom vroeger rijkelijk vertegenwoordigd. Even lijkt het zelfs of deze wijn naar eikenhout ruikt, alhoewel het niet gebruikelijk is dat de Beaujolais oudert in houten vaten. De Chénas kun je tot vijf jaar opleggen echter, wat in zou houden dat 2011 het perfecte jaar is om deze fles te openen, mits de wijn uiteraard onder ideale omstandigheden is bewaard. De kurk die eruit kwam was lang. De kleur van de wijn was magenta. Karafferen is wel gewenst. In eerste instantie, voordat ik wals, lijkt het alsof er een muffe geur omhoog komt, gelijkend op dat van walnoten. Na het walsen komt er echter alleen nog primair aroma omhoog. Na vijf jaar is deze wijn nog steeds fruitig: aardbeien en frambozen ruik en proef ik. De gamay druif en ik waren nooit goede vriendjes, maar in deze Chénas schudden we elkaar hartelijk de hand. Misschien komt het door de leeftijd van deze wijn, maar hij is in ieder geval een stuk zachter dan alle andere wijnen gemaakt van de gamay druif die ik heb geproefd. Tannines zijn er, maar vallen reuze mee. Hij is ook wat voller en smakelijker. Eindelijk het bewijs voor mijzelf dat ook van de gamay druif, goede wijnen te maken zijn. Gekocht voor slechts 5 euro in de kelderrestantenopruiming bij Wijnhandel van Ouwerkerk, alcoholpercentage 13%.

Merotto Valdobbiadene Prosecco Superiore DOCG Colmolina 2009

Vandaag een herkansing voor wat betreft de bubbels. Een hogere prijsklasse in ieder geval, dus dat zou theoretisch al het verschil kunnen maken. Deze komt bij Henri Bloem vandaan voor de prijs van €12,95 alcoholpercentage 11% druivenrassen: glera 90% verdiso 10%. Gekocht heb ik hem daar echter niet. Dit is één van de twee sprankelwijnen die in het kerstpakket van mijn vrouw zat. Daar weten ze in ieder geval waar ze kwaliteit vandaan moeten halen, ten opzichte van mijn eigen kerstpakket van 2010 waar de "Bedankt!-wijn" in zat. Mijn vooroordeel betreffende de hogere prijsklasse was in dit geval gelukkig gegrond. Ondanks dat deze Prosecco uit 2009 stamt, had deze nog ruim voldoende frisheid. Hier wel het verwachte aroma en de smaak van groene appel, iets wat in mijn beleving kenmerkend is voor Prosecco, maar wat hem tevens wat vlak en éénzijdig maakt ten opzichte van bijvoorbeeld Champagne. Daarin zit toch meer diepgang. Hoogstwaarschijnlijk zit dat verschil hem ook in het gebruik van uiteraard totaal verschillende druivenrassen en mengverhoudingen daarvan. De bubbels waren redelijk aan de grote kant en de mousse verdween ook weer redelijk snel. Overigens zat er nog steeds koolzuur in de wijn, ondanks dat ik hem geopend een nacht in de koelkast had gezet. Het leek zelfs alsof op de tweede dag de mousse wat langer aan het oppervlak bleef. Wederom zat ook in deze Prosecco iets noterigs. Ik had hem misschien iets beter nog kunnen koelen maar er zat iets warms in wat zorgde voor een volle smaak. Absoluut niet verkeerd, zeker uitnodigend tot het nemen van een volgende slok.

Blanquette de Limoux Reserve Saint Honoré Brut

YES! De uitslag binnengekregen van het wijnbrevet: GESLAAGD!! Score: 7 (43 vragen goed beantwoord, waarbij 4 van de 6 wijnen correct benoemd). Dat vraagt om bubbels! Deze komt uit Frankrijk zelf, nabij Limoux. Prijs rond de 6 euro, alcoholpercentage 12% gebruikte druivenrassen niet vermeld. En weer heb ik de klassieke fout gemaakt en de fles te lang bewaard. Ik zou nu toch onderhand beter moeten weten! Je zag het al aan de kurk die niet meer in de uitgewaaierde paddestoelvorm terug wilde gaan, maar gewoon recht bleef. De bubbels waren redelijk groot en de mousse verdween vrij snel na het inschenken. In de neus iets noterigs, ik hou het op amandel. Geen geuren echter van fris fruit. Dat was ook in de smaak te merken, geen frisheid, nauwelijks zuren. Er zat een bittertje in de afdronk, maar de smaak deed me denken aan een te lang gebraden, taai stuk vlees. Ik heb nog 2 flessen sprankelwijn in mijn kast liggen. Ik denk dat ik deze allebei morgen maar opentrek, om vervelende verrassingen te voorkomen.

Sieur d'Arques AC Limoux 2008 Terroir de vigne et de truffe

Sieur d'Arques, een producent die vooral om zijn mousserende crèmant de Limoux bekend staat, maakt ook stille wijnen. Daar is deze er eentje van. Op aanraden van een student werkzaam in de Makro gekocht voor €6,96 alcoholpercentage 13,5% druivenras: chardonnay 100%. Het was een bijbaan voor deze student en hij had geen wijncertificaat, laat staan een afgeronde vinologenopleiding genoten. Wel werd hij uiteraard bekend gemaakt met het assortiment van de Makro. Daarbij had hij in ieder geval door dat dit één van de betere chardonnays uit hun assortiment is. Een mooie geel/gouden kleur, de typische neus van boter, boterbloem, boterbabbelaar, Werthers echte en vanille. Het vanille komt met name in de afdronk heel duidelijk naar voren, alsmede een klein bittertje op het eind. De houtopvoeding is nauwelijks merkbaar, afgezien van de vanillesmaak dan, en is heel subtiel geïntegreerd in de wijn. Ondanks dat dit een wijn uit 2008 is en er genoeg "vettige" elementen in zitten, is hij toch nog voldoende fris en ook nog een beetje branderig op je tandvlees. Toch merk je dat hij al iets van zijn frisheid heeft verloren. Ik mis de smaak van groene appel of citrus. Waarschijnlijk was hij bij het op de markt brengen echt goed op dronk. Begin deze wijn gekoeld te drinken en laat hem langzaam opwarmen tussen iedere slok. Naarmate hij meer op temperatuur komt, geeft hij steeds meer smaak af.

Marques de Monistrol Castillo-Zarabel Tempranillo 2008

ALDI €2,99 alcoholpercentage 13,5% druivenras: tempranillo 100%. Voor die bescheiden prijs heeft deze wijn ook nog eens 6 maanden in eikenhouten vaten mogen rijpen. Dat is voor het walsen nog niet te ruiken. Primair aroma komt naar boven van deze wijn die een mooie, "jonge" magenta kleur heeft. Na het walsen komt de houttoon toch nog opzetten. In smaak presenteert deze zich door een duidelijke vanille smaak. Sappig rood fruit overheerst echter, kers komt ook door. Het is een zachte wijn, ondanks dat er nog redelijk wat tannines in zitten. De lange kurk die eruit kwam suggereert in ieder geval dat je hem nog wat langer kunt bewaren, alhoewel de fruitigheid zal afnemen met de tijd en de houtsmaak dan steeds meer naar voren zal komen. Al met al, een knappe wijn voor een zacht prijsje.

Château l'Ermitage Via Compostelle Syrah 2006

Wijnhandel van Ouwerkerk €5,95 alcoholpercentage 13% druivenras: syrah 100%. Heel even leek het alsof deze wijn houtopvoeding heeft gehad, maar dat was een schijnbeweging. Na het walsen en bij het proeven blijft die eerste impressie achterwege. Wat overblijft zijn echt typerende karakteristieken van de syrah druif. Scherp in de neus, het pepertje zit erin, hij is warm, zelfs branderig bijna in de slokpijp. Wat ik al vaker heb omschreven als de smaak van het stophoest snoepje komt ook bij deze wijn naar voren. Het zorgt voor een bepaalde frisheid. De tannines zijn zeer elegant, wat ervoor zorgt dat je deze wijn ook zonder maaltijd prima kunt drinken. Wie al de nodige ervaring heeft met nieuwe wereld "shirazzen", moet echt deze ook eens proberen. In het begin zul je misschien wat moeite hebben en hem niet toegankelijk genoeg vinden, maar leer hem te waarderen en je hebt je eerste stap gezet in de richting van "het beter wijn proeven".

Wild Pig Viognier 2009

AH €4,99 alcoholpercentage 12,5% druivenras: viognier 100%. Vanavond had ik het SWEN2 examen. Dit bestaat uit een proefgedeelte en een theorie gedeelte. Van de 6 te proeven wijnen, moet je er minstens 2 goed hebben, anders ben je sowieso gezakt. Ik had er 4 van de 6 goed, dus voor 50% alvast geslaagd. Over 10 dagen ongeveer de rest van de uitslag. Viognier stond overigens ook tussen de foute antwoorden, daar waar riesling het juiste antwoord was. Mooi dat ik al meerdere viogniers heb geproefd en daarom ook wist dat het die niet kon zijn. Net als bij die andere viogniers, komt bij deze Wild Pig een zoet aroma je tegemoet. Onmiskenbaar perzik, ook lychee. Verrassend bij deze is de smaak van bloedsinaasappel en het bitter van een grapefruit. Smaken die ik bij de andere niet heb ervaren. Misschien dat deze al iets te lang ligt. Volgens het achteretiket zou ik hem zelfs kunnen bewaren tot 2012, maar ik mis zuren. Hierdoor valt hij best zwaar op de maag en wordt hij heel snel al vervelend.

Jean Stodden Recher Herrenberg Spätburgunder 2005

Voor dezelfde themaproeverij van gisteren had ik deze "Jean Stodden" meegenomen. Naar ik heb begrepen één van de favorieten van Filemon Wesselink. Klik hier voor zijn column over Duitse rode wijn. Deze heb ik gekocht tijdens mijn korte "Rot-trip" door het Ahrtal. Gewoon in een supermarkt, de "HIT", in Bad-Neuenahr. Leuk verhaal: ik had deze 2005 gepakt maar de kassa herkende de barcode niet. Van de kassière mocht ik hem dan ook niet meenemen! Ik terug de winkel in, want ik had ook nog de 2006 editie gezien. Daarmee naar de kassa, en die barcode deed het wel. Vervolgens vroeg ik dezelfde kassière om de fles om te ruilen met de 2005 die ze nog achter haar had staan. "Macht doch nichts aus, ist das selber", overtuigde ik haar. De duurste fles die ik ooit heb gekocht, mocht voor €26,99 mee. Dat was dus de prijs van de 2006 editie en ik vermoed dat de 2005 toch wel iets duurder is geweest, omdat dat een beter jaar was. Alcoholpercentage 13,5%. Ook bij deze wijn werden de randen al een beetje oranje, tekenen van ouderdom. De houtrijping was evident, een beetje caramel en iets aards kwam in het aroma omhoog. De aanzet was redelijk scherp, tannines waren aanwezig, niet veel uiteraard; we hebben het hier over een pinot noir tenslotte. De bekende aardbei en het heerlijke bittertje in de finale: alles wat in een Duitse spätburgunder hoort te zitten, zit er ook in. Gisteren moest ik alles uitspugen, ik moest nog terugrijden, vandaag mag ik doorslikken. In mijn beleving geeft dat toch een extra dimensie. We hadden het gisteren over "hoerige" wijnen. Wijnen waar je steeds meer van wilt (lust) en daarvoor bereid bent een bepaalde prijs te betalen. Doorslikken, om nog maar even in diezelfde terminologie te blijven, hoort daar ook bij. Ja, ik heb het nog steeds over wijn! Deze wijn moet zeker gekaraffeerd worden en je moet er de tijd voor nemen. Gisteren werd er gezegd dat deze fles gerust nog 5 jaar had kunnen blijven liggen. "Jammer" dacht ik toen, maar wanneer ik nu het laatste restje drink, en hij in mijn beleving heerlijk is, heb ik er geen spijt van dat hij nu bijna op is. Het is wel een wijn waarbij gegeten moet worden. Lichte kazen, charcuterie, wit vlees. Met elke slok die ik neem, raak ik steeds meer in extase. Ik ben blij deze "benchmark" voor Duitse pinot noirs te hebben mogen proeven.

Savigny-Marconnet Premier Cru 1988

Vandaag was ik op een thema proeverij waar meerdere verschillende soorten pinot noirs te proeven waren. Zelf had ik twee verschillende flessen meegenomen. Deze 1988 1er Cru was min of meer meegenomen om te kijken wat er van een wijn van dit jaartal nog overeind blijft. Gekocht voor 5 euro bij de kelderrestantenopruiming van Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel. Alcoholpercentage 13%. Door de "professional" van de avond werd hij eerst even gekeurd om te zien of hij niet al kapot was. Dat was niet het geval, dus hij mocht meespelen. Ook gaf hij de tip om bij dit soort oude wijnen, niet teveel te walsen. Hetgeen wat er aan geur na al die jaren nog in zit, vervliegt meteen zodra je gaat walsen. Ook deze avond bleek weer eens de "power van suggestie" en de aannames die mensen maken wanneer je van tevoren vertelt hoe oud een wijn is. In het gezelschap vlogen de termen nat bos, natte dweil en natte hond over tafel na de eerste geurimpressie, waarna de eerste slok volgde. Hoofdschuddend en haastig spuwend had men snel het oordeel al klaar. De "professional" echter nam de tijd om deze wijn te exploreren. Even voor de duidelijkheid: ik heb het hier niet over mezelf. Hij zat stilletjes achterover, hoorde alles aan maar kwam zelf tot zijn oordeel. Nadat hij die had gegeven, moest de rest toch nog een tweede slok nemen en was men beduidend milder in het oordeel. Zo zie je maar hoe makkelijk iemand te beïnvloeden en te bespelen is. Precies hetzelfde gebeurt met de suggestie: vertel mensen wat ze moeten proeven en het lukt ze. Omdat ik de wijn zelf had meegenomen en ik een objectief oordeel wilde vellen, trok ik me niets van de rest aan en probeerde zo analytisch mogelijk te proeven. Juist voor mij is het interessant om zo'n oude wijn te ontleden om te zien wat er fout aan is en wat er nog goed aan is. Allereerst de kleur. Die was nog niet eens bruin, maar rood met een oranje zweem. Qua geur kwam ook nog steeds het typische aroma van een pinot noir omhoog. De houtrijping kon je ruiken, alhoewel deze erg naar de achtergrond was verbannen. Het was geen stuivend aroma, maar vrij vlak. Naarmate hij langer openstond kwam er ook meer naar voren. Geuren van schimmelkaas en groene olijven kwamen later op. Hij is echter over de gehele linie wat vlak geworden. Kapot was hij nog niet, het was ook zeker nog geen azijn geworden, maar als "over de top" betekent dat hij over zijn balanspunt heen is, dan was deze wel over de top. Het typisch fruitige karakter was vrijwel verdwenen. Fruit zat er gewoonweg niet meer in. Daarom is de balans er niet. De fles was nog niet helemaal leeg, dus die nam ik weer mee naar huis. Wanneer ik nu ruik, komt er een sherrygeur omhoog. Ook de smaak van rumrozijnen en caramel zit er nu opeens in. Mooi om te zien hoe een wijn zich blijft ontwikkelen en voor wat mij betreft: een geslaagd experiment waar ik veel van heb geleerd.

Pasqua Montepulciano d'Abruzzo DOC 2009

Villa Vino €5,95 exclusief verzendkosten. Alcoholpercentage 13% druivenras: montepulciano 100%. Vandaag hadden we pasta, dus wilde ik daar een Italiaanse wijn bij. Ik heb inmiddels 12 Italiaanse wijnen geproefd waarvan slechts 5 rode. Met deze montepulciano heb ik weer een voor mij nieuw druivenras te pakken. Of het aan de druif ligt of aan deze wijn en de vervaardiging daarvan, weet ik niet, maar deze bevalt me wel. Hij heeft een volle neus, de geur van de malolactische gisting is ook duidelijk. Eerste reactie na een slok is: mjammie! Hij is fris, heeft het bekende Italiaanse zuurtje en een bittertje in de afdronk. Hij smaakt naar verse pruim en kers. En iedere keer dat je een nieuw glas inschenkt denk je dat dat je laatste zal zijn, maar toch blijf je weer inschenken. Kan inderdaad bij een maaltijd, maar ook zeer goed zonder.

Messias Reserva DOC Douro 2007

Makro €4,94 alcoholpercentage 13%, een blend van verschillende druivenrassen uit de Douro regio. Reserva betekent in dit geval dat hij op houten vaten heeft gerijpt en dat merk je gelijk in het aroma. De intensiteit valt gelukkig mee en de houttoon is omgezet naar voornamelijk vanille. Na flink walsen komt er nog een primair aroma doorheen. Hij heeft een klein restzoetje, hij is nog fris maar ook een beetje zurig. Ook komt hier weer de geur van natte vaatdoek opzetten. Dit is voornamelijk wanneer het glas leger wordt. Misschien gebruik ik een te groot glas voor deze wijn, ik gebruik nu een Bourgogne glas. Ik heb wel eens ergens gelezen dat een grootse wijn een groot glas verdient, maar dat mindere wijnen vanuit een kleiner glas gedronken dienen te worden. De smaak van deze wijn doet me aan een jonge Bordeaux denken. Ondanks dat ik bij elk volgend glas steeds positiever ga denken over de wijn, blijft toch de algemene indruk dat dit niets speciaals is, terwijl er niets mee mis is. Weinig tannines en de zachtheid zorgen er in ieder geval voor dat je deze wijn lekker kunt doordrinken.

Cimarosa South Eastern Australia Shiraz 2009

Op dit moment ben ik druk aan het studeren voor het SWEN2 examen, maar een wijntje tussendoor kan altijd natuurlijk. LIDL €2,89 alcoholpercentage 14% druivenras: (shiraz) syrah 100%. De 2008 editie was de eerste wijn die bij mijn aanraders terechtkwam. Deze dronk ik in het beginstadium van wijn-blog, nog voordat ik aan cursussen was begonnen. Ik ben destijds ook met een Australische wijn enthousiast gemaakt voor wijn überhaupt. Nu dat ik wat meer "verstand" heb van wijn, weet ik dat dit een typische Nieuwe Wereld wijn is. Hij wordt als het ware dusdanig in het laboratorium gekweekt, totdat het een wijn is die iedereen lust. Heel knap gedaan overigens, laten we daar wel over wezen, maar gaandeweg ben ik meer overtuigd geraakt van het principe: "wijn maak je in de wijngaard, niet in de kelder". En in dit geval kun je het woord "kelder" vervangen voor elke plek waar men wijn maakt tegenwoordig. Niet dat ik nu slecht over deze 2009 editie te spreken ben, helemaal niet. Hij ruikt weer als vanouds "lekker", als een typische Nieuwe Wereld wijn. Een kruidje, een houttoon. Let wel: het betreft hier dan uiteraard houtpoeder of houtchips. Het kleine bekende zoetje in de aanzet. Vrijwel geen tannines. Maar verder smaakt hij precies zoals de merlot en de cabernet sauvignon van dezelfde fabrikant. En dat vind ik jammer. Deze komt dus niet meer bij mijn aanraders te staan, maar ook zeker niet bij mijn afknappers. Want hij is nog steeds lekker! Dit is een wijn die je je gasten gerust kunt voorzetten. En heb je een diner gepland en is het geen haute cuisine, dan past deze wijn er zeker bij. Met z'n 14% alcohol is iedereen na het tweede glas al zo teut, dat alles erbij zal smaken.

Charette Merlot 2009 Vin de Pays d'Oc

Vanwege problemen bij blogspot, heb ik een aantal dagen niet kunnen bloggen en was mijn laatst geschreven blog zelfs helemaal weg. Gelukkig schrijf ik m'n proefnotities in een boekje zodat ik deze wijn niet nog eens hoef te drinken, want dat was ik niet van plan. ALDI €2,09 alcoholpercentage 12,5%. In eerste instantie riep het aroma bij mij de associatie met een natte vaatdoek op. Van tevoren ruik ik altijd eerst aan het nog lege glas om dit soort foutjes op te vangen, ook dit keer, dus aan het glas lag het niet. Ik had deze geur al eens eerder bij een wijn in een wokrestaurant geroken en daar dacht ik nog dat ze het niet zo nauw namen met glazen poleren, maar het zou zomaar eens dezelfde wijn geweest kunnen zijn. De slok die ik nam onthulde dat het een zachte wijn is met weinig tannines. Ook had ik genoteerd dat het leek alsof men bij het maken van deze wijn, goed afgekeken heeft bij het productieproces van Nieuwe Wereld wijnen, wat in principe een compliment is, maar ik miste wel een zoetje en wat kruidigheid. Ik weet inmiddels dat er best mooie wijnen gemaakt kunnen worden van de merlot druif, maar dat is deze niet. Deze heeft echt te weinig body.

Moncaro Geos 2009 Verdicchio dei Castelli di Jesi DOC Classico

Slijterij Traverse €7,80 alcoholpercentage 12,5% druivenras: verdicchio 100%. Op het verkeerde been gezet door een site over verschillende druivenrassen. Daar stond dat wijn van de verdicchio druif vol is met sterke aroma's. Ik dacht dat hij daarom redelijk zou passen bij wat vettere vissoorten, maar dat viel helaas bitter tegen. Op de smoker-barbecue had ik wat mooie stukjes zalmfilet gelegd. Deze waren gelukkig heerlijk, maar de combinatie met de geselecteerde wijn was geen gelukkige. Ik wilde eens wat anders erbij drinken dan de geijkte geëikte chardonnay (leuk woordgrapje), maar de verdicchio was niet de goede kandidaat. De kleur was al enigszins donkergeel aan het worden. Hij was weinig aromatisch, ik kon er in ieder geval niets uit halen. Ook qua smaak duurde het even voordat hij los kwam. Aanvankelijk iets te koud geserveerd, maar naarmate hij opwarmde werd hij wel smakelijker en iets voller, maar duidelijk benoembare smaken waren er nog steeds niet. Een erg neutrale en vlakke wijn, licht branderig, en zeker geen geslaagde combinatie met vette vis.

Maison Thomas-Bassot Mâcon 2009

C1000 €5,49 alcoholpercentage 12,5% druivenras: gamay 100%. Uiteraard eerst gekoeld, want dat doen we met wijnen van de gamay druif. Deze komen bij 14° het best tot hun recht. Mooie magenta kleur, fruitig, framboos. Ook weer die enigszins harde staligheid. Kortom, gamay zoals ik hem ken en verwacht. Toch is het nog steeds niet mijn favoriete druif. Ik begrijp hem wel steeds beter, maar we zullen nooit vriendjes worden. Wel blijf ik het proberen; ik heb nog lang niet alle cru's van de Beaujolais geprobeerd en ik ben erg benieuwd naar de Moulin-à-Vent uit 1998 die ik nog heb liggen.

Fre Chardonnay 2009 De-alcoholized

C1000 €3,99 alcoholpercentage minder dan 0,5% druivenras: chardonnay 100%. Dit is mijn tweede gedéalcoholiseerde wijn die ik proef. De kleur is heel licht geel/goud. Er komt een vrij zwaar, zuur aroma omhoog, ook groene appel ruik ik. Nog even m'n neus snuiten, nu komt er een drupje citroenzuur op, en als ik goed mijn best doe, komt ook de geur van Werthers Echte opzetten. Qua aroma-eigenschappen lijkt het dusver alsof ik een typische chardonnay zonder houtopvoeding aan het besnuffelen ben. Dan een slok: totaal verrast word ik door het aanwezige zoet, waar ik niet op bedacht was! Vrijwel tegelijkertijd wordt dit zoet de hoek ingeslagen door de zuren die het over nemen. Die zuren had ik wel verwacht. Er is geen suiker toegevoegd, het etiket maakt hier in ieder geval geen melding van. Maar er wordt wel meer niet op een etiket vermeld. Vooralsnog smaakt dit naar een gewoon pak wit druivensap. Ook heeft het nog wel iets weg van appelsap, maar dan flink verdund, of misschien zelfs geblend met druivensap. In de afdronk komt er ook nog iets noterigs door en deze smaak blijft zelfs nog lang in je slokpijp hangen. Door het gebrek aan alcohol heeft dit met wijn niets van doen, alhoewel het toch eerst wijn is geweest voordat men de alcohol eraan onttrok. Als dorstlesser is hij zeer geschikt, maar ga dan voor het pak druivensap, dan ben je een stuk goedkoper uit.

L'Enclave des Papes Ventoux 2009

AH €2,49 in de bonus, alcoholpercentage 13,5% druivenrassen: grenache, syrah, mourvèdre, cinsault en carignan, verhoudingen niet vermeld. Heldere, lichtpaarse kleur. Het aroma doet me gelijk aan die van de Vin de Merde denken, oftewel heel primair. Hij ruikt lichter dan dat hij smaakt. Je verwacht een fruitige wijn, maar toch is deze nog redelijk vol. Dat mag ook wel gezien het areaal aan druivenrassen dat erin zit. Op de cinsault na, zijn het stuk voor stuk eigenwijze, krachtige druiven die toch voor een behoorlijk cachet kunnen zorgen. Maar ja, dan spelen uiteraard de verhoudingen ook nog een rol. Hij heeft een aparte smaak, zonder dat ik mijn vinger er precies op kan leggen. Geen fruit in ieder geval. Wel weer die smaak van het stophoest snoepje. En ondanks de aanwezigheid van een groot aantal zwoele druivenrassen, is deze wijn toch nog zeer fris en jong. Voor mijn gevoel is 5 soorten druiven in een blend teveel, maar deze 5 zijn goed in balans in deze wijn. Ondanks dat ik me kan indenken dat het maken van deze wijn veel voeten in de aarde heeft gehad, kan ik eigenlijk niet anders dan concluderen dat het een simpele maar ook lekkere wijn is. Overigens knapte hij op de tweede dag, na een nacht in de koelkast, nog een stuk op, en dat zat hem met name in de koeling. Zo rond de 14° is hij beter drinkbaar en een stuk frisser en fruitiger.

Morando Rosso del Salento IGT 2009

Villa Vino €5,10 exclusief verzendkosten, alcoholpercentage 12,5% druivenrassen: malvasia nera en negroamaro, verhoudingen niet vermeld. Weinig aromatische neus, lijkt enigszins op de Bordeaux van gisteren, maar eigenlijk komt dat mede door het gebrek aan overduidelijke geuren. Hij heeft wel dezelfde frisheid echter. Op de tongtip een klein restzoetje, verder een hint van rijpe kersen. Hij is zacht, tannines zijn wel aanwezig, en wederom verdwijnen deze wanneer erbij wordt gegeten, maar ze zijn sowieso niet hard. Een wijn van deze druivencombinatie heb ik eerder bij restaurant Marnemoende gedronken en die was een stuk smakelijker dan deze. Deze is wat flauw, niet uitgesproken genoeg, niet echt bijzonder.

Château de Lisse Saint-Émilion Grand Cru 2007

PLUS €7,99 alcoholpercentage 13% druivenrassen: niet vermeld op het etiket, maar omdat het hier een Bordeaux betreft, zal het naar alle waarschijnlijkheid bestaan uit de cabernet franc, cabernet sauvignon en merlot. Verhoudingen echter onbekend. Het kostte me nogal wat moeite om de kurk uit deze fles te verwijderen. Ik gebruik hier altijd een Tupperware kurkentrekker voor, jawel! Uiteraard een plastic geval met een hele lange en ook dunne spiraal. Het is er eentje van het type screw-pull, waarbij je gewoon door moet draaien totdat de kurk vanzelf omhoog komt. Een heel handige gadget, maar de kurk zat er zo stevig in, dat ik bang was dat de Tupperware kurkentrekker eraan zou gaan. Ik pakte daarom een andere kurkentrekker en die had er ook moeite mee. Toen ik de kurk er half uit had en de trekker terug wilde draaien, brak deze af!

Met een notenkraker heb ik toen de helft van de kurk verwijderd, en met een tang moest ik de afgebroken spiraal verwijderen waarna de rest van de kurk er met de Tupperware trekker wel gewoon uit kwam, maar deze rakker zat echt stevig vast! Terug naar de wijn zelf: helder rode kleur, volle neus. Zeer moeilijk om het aroma te beschrijven, ik kon nergens op komen. Dan maar een slok. Gelijk deed deze mij al denken aan een Bordeaux die ik al eerder had beschreven. Ik zeg altijd van mezelf dat ik niet zo'n Bordeaux-fan ben, maar als ze allemaal smaken zoals deze, dan ben ik toch om. Hij is fris, hij is sappig. Nog steeds moeilijk te benoemen of hier nu fruitsmaken doorkomen, ergens komt rozenbottel bij me op, en een hint van stophoest. Hij is redelijk tannineus en wanneer ik een hap van mijn vlees erbij neem, verdwijnt het stroeve gevoel op mijn tanden als sneeuw voor de zon. Eiwitten breken tannines af namelijk. Het is duidelijk een maaltijdwijn, maar kan zeker ook zonder spijs worden gedronken. Hij drinkt in ieder geval lekker door, en het glas is snel weer gevuld.

Andes Peaks Sauvignon Blanc DO Valle Central 2010

C1000 actieprijs €1,99 normaal €3,99 alcoholpercentage 12,5% druivenras: sauvignon blanc 100%. Ik kan vrij kort zijn over deze wijn. Niet omdat hij niet goed is, nee, omdat hij zo'n echte typerende wijn is onder de cépage-wijnen van de sauvignon blanc. Alles wat kenmerkend is voor wijnen gemaakt van de sauvignon blanc druif, heeft deze wijn in zich. Hij is sterk aromatisch: de typische geuren van gras, buxus en kattenpis komen je tegemoet, zodra je de fles open doet. Nee, het is geen Van Nelle. Een klein restzoetje presenteert zichzelf op de tongtip, een klein tinteltje vangt je tong. Hij is scherp en strak met frisse zuren. Hier blijf je van drinken en het mjammie-gehalte is zeer hoog. Bij mijn aanraders!

Coteaux du Languedoc AC 2009

LIDL €1,99 alcoholpercentage 12,5% druivenrassen niet vermeld. Wat dat betreft mogen ze er van alles instoppen, want voor deze AC zijn maar liefst 7 verschillende blauwe druivenrassen mogelijk. Aangezien dit de Franse regio is, waar nog de meeste ontwikkeling plaatsvindt in de regelgeving, kan dit zomaar van de één op de andere dag veranderen. Bij het proeven haal ik ze er in ieder geval niet meteen uit. Er is nog wel een primair aroma, houtopvoeding kun je voor deze prijs niet verwachten, maar fruitige aroma's zijn ver te zoeken. Even komt de associatie met regenwater opzetten. Hij zit toch nog redelijk in de tannines, en in de keel toch nog iets van een pepertje. Waarschijnlijk is hier wel van de syrah druif gebruik gemaakt. Meer dan dat, en mijn idee dat deze nogal dun en waterig is, kan ik er niet over zeggen. Ook krijg ik meteen een beetje hoofdpijn, maar of dat fysiek mogelijk is bij het eerste glas al, dat lijkt me sterk. Het zal wel door de zon komen. Ik zag laatst dat een klant achteloos meerdere van deze flessen in zijn boodschappenwagentje zette. Het is de goedkoopste wijn in het assortiment van de LIDL, maar of deze meneer hem eerder al had gedronken en hem gewoon lekker vond, of dat hij deze voor het eerst aanschafte onder het mom van: "ze proeven het verschil toch niet", durf ik niet te zeggen. Ik vind het jammer dat de Nederlander wat wijn betreft niet wat meer durft te experimenteren en vaak kiest voor het oude vertrouwde, óf inderdaad alleen maar naar de centjes kijkt. Ikzelf ben inmiddels zo ver dat ik door heb dat het goedkope wijnsegment, vaak veel van hetzelfde is en weinig verrassends te bieden heeft. Toch blijf ik ook hier zoeken naar die uitzonderingen, zodat jullie, mijn lezers, hiervan kunnen mee profiteren.