Kopke Quinta São Luiz Vintage Port 1978

1978. De wijze waarop de kurk reageert geeft mij al een indicatie over de inhoud. Hij is geneigd de fles in te gaan in plaats van eruit. En ook nog veel te makkelijk. Dat is een teken dat zuurstof er ook in heeft kunnen komen. Uiteindelijk is de flessenhals vrij maar de kurk door de helft. Ik ga dus voor het overgieten in een karaf met een stuk keukenpapier als filter. Na al die jaren is de donkerrode kleur er flink uit. Licht getaand is het geworden. Flink wat oxidatieve tonen in de neus maar als het een Tawny zou zijn zou me dat niet verbazen. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik nog nooit een Vintage Port van deze leeftijd op heb. Druivenrassen tinta roriz, tinta barroca, tinto cão en touriga franca, meerdere jaren houtopvoeding. Complex aroma, notig, rumrozijnen, vijgen, karamel, bruine appel. In de mond zoet, gemiddelde plakkerigheid, de zuren zijn ook nog hoog, alcohol uiteraard ook, 20% en dat proef je, warm in de slokpijp, lange afdronk. Rumrozijnen, vijgen, bruine appel, Maggi. De zuurstof heeft kennelijk niet heel veel vat gehad op de inhoud als dat ik van tevoren vreesde. Of wel, ik heb immers geen referentiekader voor wat betreft een oude Vintage Port. Ik vind hem smaken als een 20 jaar oude Tawny. Deze kwam van Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel.

Ktima Bairaktaris Monolithos Rosé 2018

Rosé is geen mix van rode en witte wijn, dat mag niet, Champagne uitgezonderd. Een mix van rode en witte druiven mag dan weer wel, mits ze maar samen vergist zijn. Deze Griekse rosé is gemaakt van de "rode" agiorgitiko, 80% en 20% van de "witte" assyrtiko, typisch inheemse druivenrassen. Geen hout en het alcoholpercentage bedraagt 12,5%. Licht oranje-rood in het glas, helder. Licht aromatisch, aardbei, framboos, meloen, peer, anijs. Droog, fraaie zuren, speekselopwekkend, klein bittertje. Smaken van vooral citrusfruit, citroen, rode grapefruit, limoen, iets heel licht aards in de finale. Volwassen rosé, deze klok je niet zomaar achteloos achterover. Hij heeft iets intrigerends, iets spannends. Combineren met een old skool garnalencocktail lijkt me heerlijk. Niet te scheutig met de whiskysaus, rode paprika à la brunoise, mootje citroen erover uitknijpen, krulpeterselie, peper en zout en dan dit glas erbij. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Bodegas Barbadillo Vino de la Tierra de Cadíz Sábalo Palomino Ecológico 2019

Vanuit m'n voorraadkelder naar de koeling maar niet voordat ik er eerst een glas van uitschenk. In m'n kelder is het een steady achttien graden en heel vaak is dat al een mooie schenktemperatuur. Ook in dit geval gaat dat weer op. Vrij intens citroengeel gekleurd, kleine belletjes plakken aan de glaswand. Geuren van honing, florale tonen, tropisch fruit. In de mond een aangenaam fruitig zoetje, hoge zuren, bittertje, heel licht ziltig, iets drogend op m'n tandvlees, filmend en strak mondgevoel tegelijkertijd, speekselopwekkend. De druif palomino fino kennen we natuurlijk van Sherry, ikzelf had er tot nu toe nog nooit een droge onversterkte wijn van op. Bodegas Barbadillo is ook bekend om zijn Sherry maar maakt veel meer soorten wijn. Alcoholpercentage is 13%, geen hout, vier maanden sur lies. Vooral in de smaak herken ik toch wel wat overeenkomsten met Sherry. Met name het notige aspect komt sterk naar voren. Amandel in het bijzonder. Daarnaast is er ook nog plaats voor wat bloemenhoning, tropisch fruit als mango en perzik. M'n tweede glas de volgende dag is wel goed koud maar deze wijn wordt echt een stuk fraaier tijdens het opwarmen. Het zoet lijkt dan ook iets toe te nemen, de kou maskeert dat in eerste instantie. Heel opvallend voor een wijn met een restzoet van minder dan 2 gram per liter. Het is een wijn waar een goede sommelier vele kanten mee op kan. Aanvullend, versterkend, contrasterend... je kan de chef-kok helemaal gek maken om hier een gerecht bij te verzinnen. Dit exemplaar werd mij geschonken door Granada Wijnen.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg '7 Zonden' L7ZR2020

Ik ga het woord nog een keer gebruiken: on-Nederlands. En ook weer in combinatie met een wijn van Wijndomein St. Martinus. Wat virtuoos Stan Beurskens met zijn druiven doet is weergaloos. Die druiven zijn in dit geval de cabernet cortis, cabernet cantor en pinotin. Zonder oogstjaar. Dat was een foutje, miscommunicatie met de keldermeester. In plaats van druiven uit één oogstjaar te blenden had Stan drie verschillende oogstjaren gemixt. Het "foutje" pakt bijzonder goed uit, 2016, 2017 en 2018 zitten samen in de fles. Bijna krijg je het idee een Rioja Reserva te proeven. Ook de lange rijping in vaten van Amerikaans en Frans eikenhout draagt daaraan bij. Maar eigenlijk is deze wijn vele malen mooier dan een Rioja. Voor Nederlandse begrippen een ongekend hoog alcoholpercentage van 14,5% maar liefst. Lang leve de opwarming van de aarde! Uiteraard zijn er in Zuid-Limburg wel iets meer zonne-uren dan bijvoorbeeld in Amersfoort. Dieprood tot paars gekleurd, gemiddelde intensiteit. Aroma van hout, sigarenkistje, zwoel, rijp zwart fruit. Droog, ronde tannines (2 uit 5), precieze zuren, klein bittertje, goede balans, iets langer dan gemiddelde lengte van de afdronk. Complexe smaken, veel verschillende indrukken, rijp zwart fruit, rood fruit maar ook speculaas, kaneel, chocolade, kruidnagel, leer, hout, heel licht aards in de finale. Ik dronk deze wijn voor het eerst bij het pop-up-concept "Wijnrestaurant op het Land" tijdens een masterclass van Stan Beurskens zelf. Zodra de releasedatum was aangebroken meteen een aantal flessen besteld. Die gingen hard en gelukkig waren ze nog niet uitverkocht, het gaat altijd snel bij St. Martinus, dus gelijk nog maar een doos besteld. Mensen, wat een ontzettend lekkere wijn is dit! Dat ik meerdere flessen van dezelfde wijn bestel wil wat zeggen. Ondanks een on-Nederlands prijskaartje komt deze "Zeven Zonden" zonder twijfel bij mijn aanraders. Verkrijgbaar op het wijndomein zelf of via hun webshop. Enne... laat nog wat voor mij over.

Wijndomein St. Martinus BGA Limburg Zusje 2018

Ik kan het niet langer onder stoelen of banken steken, the cat is out of the bag; ik ben fan van Wijndomein St. Martinus en de wijnen van Stan Beurskens. Na zijn inspirerende en moverende masterclass heb ik meteen een assortiment wijnen besteld via zijn webshop. Bij opvallend veel wijnen plakt de button met de tekst "alles is op". Jammer voor mij maar heel goed voor Stan. Ik gun hem al het succes in de wereld en hoop met mijn reviews dat zijn wijnen alleen maar sneller op raken. De zoete dessertwijn van vandaag heb ik nog net op tijd kunnen scoren want een week later was hij ook al uitverkocht. Een blend van de druivenrassen solaris en muscaris. De muscaris heb ik onlangs rechtstreeks van de druivenstok kunnen proeven. Een heerlijke, aromatische en zoete druif. Verwant met de muscat en dat proef je. Alcohol is slechts 8%, voortijdige onderbreking van de alcoholische fermentatie resulteert in een hoop restzoet. Iets plakkerig zoet en ook flink wat hoge zuren aanwezig. De smaak van de muscatdruif, gele appel, inclusief klokhuis, Golden Delicious. Verfrissend. In combinatie met een pittige, ziltige blauwe schimmelkaas onweerstaanbaar.

Xavier Vignon Vin de France Arcane XV Le Diable 2015

De tweede wijn op een avond gemaakt van de mourvèdre oftewel monastrell. Ditmaal uit Frankrijk. Wijnmaker Xavier Vignon maakt de exclusieve serie "Arcane" die de expressie van een druif, een terroir of een oogstjaar moet benadrukken. Het liefst alledrie tegelijk natuurlijk. Deze wijn voldoet niet aan enige AOC regelgeving en wordt onder de enorm grote noemer "Vin de France" op de markt gebracht. Met oogstjaar 2015 zou in ieder geval al niets mis kunnen gaan is mijn inschatting. Het alcoholpercentage is maar liefst 15% en de fermentatie vond plaats in kleine houten vaten maar de rijping dan weer in beton. Vrij helder in het glas, dieprood, intensiteit 3 uit 5. Op de stille spiegel iets licht aards, walnoot, rood fruit. Na flink walsen komt er een licht weeïge geur bij, rozenbotteljam. In de mond een piepklein zoetje, precieze zuren, speekselopwekkend, sappig, tannines 1 uit 5, goede balans, lange afdronk. Het hoge alcoholpercentage valt eigenlijk niet eens zo op. Gemiddeld intense smaken van rode rijpe kers, zwarte kers, bramen, zwarte pruim, walnoot, iets droppig in de finale. In vergelijk met de monastrell die ik gisteren besprak is deze Fransoos wat beter gesetteld, de wijn is tot rust gekomen en een geheel geworden. Ook het zachtere mondgevoel maakt hem nou net wat prettiger doordrinkbaar. Verkrijgbaar bij Wine In Black.

Finca Bacara DO Jumilla 'Time Waits For No One' Monastrell 2017

Twee flessen rood gaan er open die avond. Een beetje vergelijkend warenonderzoek alhoewel het wellicht appels met peren vergelijken zal zijn. Op papier zijn er namelijk al behoorlijk wat verschillen. Onder meer oogstjaar en wijngebied zijn de grootste knelpunten. Het exemplaar van vandaag komt uit de DO Jumilla, aan de zuidoost kant van Spanje. De druif mourvèdre heet in Spanje monastrell maar eigenlijk zou hij wereldwijd monastrell moeten heten aangezien ook zijn oorsprong in Spanje ligt. Het alcoholpercentage van de wijn ligt op 14,5% en er was zes maanden houtopvoeding in nieuw Amerikaans eiken. Dieprood tot paars in het glas, intense kleur, microscopisch kleine bubbeltjes plakken aan de glaswand. Beetje rokerig op de stille spiegel, hout, animaal, paardenzweet, leer. Flink walsen met het glas geeft ook nog rijp zwart fruit, kers, vanille, beetje zwoel. De kleine bubbeltjes hebben in dit geval wel degelijk invloed op het mondgevoel. Ze "knetteren" licht rond de tong, tintelend. Droog, hoge zuren, licht bitter, iets drogende tannines (3 uit 5) op tanden en tandvlees, alcoholisch warm, lange afdronk. De smaakintensiteit is niet eens zo heel hoog (2 uit 5), concentratie ook niet, rijpe rode kers, rokerig. Enorm gaaf etiket, als je ervan houdt, het is in ieder geval opvallend en dood zul je er echt niet aan gaan. Hij is nog wat jong, laat ik het daar op houden. Drinken over een jaar of drie is mijn inschatting voor deze wijn van dit oogstjaar. Unless you don't have the time. Verkrijgbaar bij Barrels to Bottles te Rotterdam.

Cielo e Terra Biologico Bianco 3 Passo 2019

Een avondje met eters (niet meer dan drie!) die allemaal wel een "wijntje" lusten. Aangezien mijn unieke voorraad dubbele wijnen al aardig aan het slinken is, ik koop zelden meer dan een exemplaar van dezelfde wijn, zal ik ook voor mij nieuwe flessen moeten openen en óf gelijk proefnotities maken óf de flessen niet helemaal ledigen zodat ik de volgende dag er nog iets over te vertellen kan hebben. Het wordt dat laatste. Ook omdat ik tijdens het schrijven van mijn blogjes liever "live" proef in plaats van geschreven proefnotities te moeten uitwerken tot een leuk verhaal. Plus ik wil die avond ook gewoon genieten in plaats van alleen maar analytisch bezig te zijn. Een van de gasten drinkt alleen wit, de rest ook rood. Voor rood plan ik daarom meerdere flessen omdat eentje zeker niet voldoende is als ik nog wat wil overhouden. Met wit is dat niet zo'n issue. Een biologische Italiaan van de druivenrassen chardonnay en fiano, verhouding onbekend, alcohol is 13,5%, geen hout. Bij de eerste snuif in het glas moet ik lachen. Ik zeg nog even niet tegen m'n gasten wat ik ruik. Ik wil ze niet beïnvloeden. Eenmaal zo'n "oh ja!"-moment en je kunt die geur niet meer "ont-ruiken". Gek genoeg ruiken zij het niet. Mijn eerste associatie was die van een munt-tandpasta. In mijn beleving komt er een enorm muntaroma het glas uit waaien. Zeer aromatisch en ik kan er verder dan ook helemaal niets anders meer tussen ruiken. In de mond droog, hoge laat trekkende zuren en een muntsmaak. Best intens. Ook nog een beetje anijs maar schurkt dat sowieso niet heel dicht tegen munt aan? Hoe dan ook, hij is apart zoals hij nu is. Wellicht dat-ie verandert met een jaartje opleg of meerdere maar ik heb hem nu eenmaal vandaag geopend. En nee: ik heb geen covid-19 klachten zoals een beperkte geur- en smaakbeleving want de rode wijnen van deze avond kwamen gewoon goed door. Je hoort me trouwens ook helemaal niet zeggen dat deze wijn mij niet zou bevallen. Ik beleef 'm echter geheel anders dan de omschrijving die de leverancier er aan geeft op zijn website. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Culemborg WO Western Cape Rosé 2019

De stad Culemborg is niet ver verwijderd van waar ik zelf woon. De geboortestad van Jan van Riebeeck, de Hollander die volgens de overlevering de eerste druivenstokken plantte op Kaap de Goede Hoop in Zuid-Afrika. Dat men daar een wijn maakt met de naam Culemborg maakt de cirkel weer rond. Eigenlijk bestelde ik deze fles enkel om verzendkosten mis te lopen. Boven een bepaald bedrag bestellen betekent geen extra verzendkosten en voor mij eigenlijk dus een gratis fles wijn. En er blijkt helemaal niets mee mis te zijn. Licht oranje-rood in het glas. Ingetogen aroma, rood fruit, aardbei, rozenbottel. Voldoende zuren, niet hoog, een heel klein fruitig zoetje, korte afdronk. De smaak komt overeen met het aroma, aardbei en rozenbottel. Vrij enkelvoudig maar als terras-rosé uitermate geschikt. Alcohol is 12,5%, geen hout, een blend van de druivenrassen pinotage en syrah.

Wijnhuis Bolgerijen Merwede Wit Cuvée Marco 2019

Het tweede halve flesje dat ik onlangs van Wijnhuis Bolgerijen mocht ontvangen. Dat deze witte wijn in het glas een licht oranje tot zalmroze kleur heeft verbaast me niet. Het is een blend van de druivenrassen johanniter, muscaris en souvignier gris. Die laatste, zoals de naam al doet vermoeden, zit qua schilkleur tussen wit (groen) en rood (blauw-paars) in. Een lichtrode kleur heeft de druif en bij voldoende schilinweking kun je er uiteraard ook rosé van maken. Het sap is echter kleurloos dus er zal inderdaad enige tijd gezeten hebben tussen de koude schilinweking en de persing. Maar als er rosé of "oranje" wijn op het etiket zou hebben gestaan dan had ik dat ook geloofd. Tevens zijn ook bij deze wijn de microscopisch kleine belletjes koolzuur zichtbaar, te klein echter om een groot merkbaar effect op het mondgevoel te hebben. Voordat ik de fles in de koeling zet, schenk ik een glas in op kamertemperatuur. Ik word heel blij van het aroma dat ik ruik. Het is net alsof ik een nette Champagne aan het besnuffelen ben, zonder de bubbels dan. Autolyse, gistcellen, champignon. Daarna volgt gele appel, Golden Delicious, peer. Ik krijg het idee dat de kurk die gebruikt wordt meer invloed op de smaak heeft dan dat gewenst is. Niet dat de wijn "kurk heeft" maar dat oogstjaar 2019 nu al die rijpingseffecten vertoont lijkt mij iets te vroeg. De zuren zijn echter prima, lekker hoog.

Ik weet niet precies hoe groot het aandeel muscaris is in deze blend maar het kan nooit veel zijn. Ik heb de druif sec geproefd en die heeft toch echt behoorlijk wat suikers. De smaak komt helemaal overeen met de neus; Golden Delicious, gistcellen, peer. De smaakintensiteit is best nog hoog en de afdronk lang. Zoals deze wijn zich heeft ontwikkeld en nu is kun je hem met succes inzetten bij een maaltijd. Wel iets koelen maar zeker niet te veel. Zo'n zestien graden Celsius is prima. Coquilles Saint-Jacques met een smaakvol "schuimpje" erbij, shiitake, bosuitje. Het water loopt me in de mond. Het laatste restje uit de fles is net zoals de rosé weer iets nevelig, alcohol is 13,2%, geen hout. Of het nou een compliment is of niet dat laat ik in het midden en aan de interpretatie van de lezer over maar mijn slotconclusie is deze: dit is een gerijpte Champagne zonder bubbels. Daar mag iedereen zijn eigen invulling aan geven maar in mijn woordenboek betekent het "apart" en apart is in mijn optiek altijd goed. Ik ben nu eenmaal die avontuurlijke wijndrinker op zoek naar verrassingen. En ik ben blij verrast.

Wijnhuis Bolgerijen Merwede Rosé Regent 2019

Ik hou heel erg van wandelen, vaak tot wel drie uur aaneen, bij voorkeur 's ochtends vroeg. Steevast met een of twee camera's bij me want er kan altijd iets moois op je pad komen. Eigenlijk gebeurt dat iedere keer ook wel. Reeën, dansende hengsten, sprookjesachtige taferelen en prachtige natuurlandschappen. Bij een van m'n laatste wandelingen in een goed onderhouden natuurgebied op nog geen vijf kilometer van m'n huis stuitte ik op een weidelandschap waarop druivenstokken stonden aangeplant, een rij of vijfenveertig. Wat foto's getrokken en weer thuis nog even wat Googelen en Facebooken. Ik kom uiteindelijk op de naam van Wijnhuis Bolgerijen uit. Na initieel contact krijg ik een uitnodiging om het tweede oogstweekend te komen kijken.

De regent was in het eerste weekend al geoogst, nu waren de johanniter, muscaris en souvignier gris aan de beurt. Van de regent maken ze rosé, van de overige druiven een witte cuvée. Aangezien de productie zeer laag is, 500 flessen maximaal, zoeken ze niet echt de publiciteit op. Je zult er maar voor het hek staan om te moeten horen dat alles al is uitverkocht, dat zou teleurstellend zijn. Daar hebben ze voorlopig iets op gevonden: het gebruik van halve flesjes. Dientengevolge wordt het aantal flessen verdubbeld naar 1000 exemplaren. Maar dan nog zijn het familie, vrienden, bekenden en enkele lokale middenstanders die voorrang krijgen.

De drie wijngaardiers, Cyriel, Edwin en Reinier, met familie en aanhang zorgen voor al het werk in en om de wijngaard buiten hun reguliere banen om want het is (voorlopig) allemaal nog hobbywerk en liefhebberij. Het logo riep wel wat vragen bij me op maar langs het Merwedekanaal aangekomen bij de wijngaard begreep ik het. Een grafisch ontwerp naar aanleiding van de nabijgelegen Bolgerijense brug. Onder het genot van een kopje koffie werd ik uitgebreid geïnformeerd over de werkzaamheden in de wijngaard, de kelder en de wijnen.

De pluk en de selectie van de druiven gebeurt allemaal handmatig, ook het persen. Ik mocht ook zelf nog even aan de slinger van de pers draaien waar de muscaris in verzameld was. Een heerlijk aromatische en zoete druif die met mate aan de witte cuvée wordt toegevoegd. Goed vergelijkbaar met de muscat. Verheugd was ik met de twee flesjes van oogstjaar 2019 die ik van ze mocht ontvangen, wit en rosé, die laatste bespreek ik hier. Licht oranje-rood in het glas, het laatste restje uit de fles is iets nevelig. Gemiddelde geurintensiteit, aardbei, framboos, rozenbottel, zeer fruitig. In de mond een mini-zoetje, strakke zuren, heel klein bittertje, gemiddelde lengte van de afdronk. Aardbei, framboos, peer, meloen, rode appel, medium smaakintensiteit. Zuiver en correct, mooie balans, erg goed gemaakt. Alcohol is 13%, geen hout.

Coloma Viñedos y Bodegas Vino de la Tierra de Extremadura Alarije Blanco Joven 2019

Deze wijn krijgt een herkansing. In eerste instantie was ik niet zo positief als anderen die hem ook geproefd en beschreven hadden. De leverancier bij wie ik het exemplaar kocht las mijn review en had de indruk dat er wellicht iets niet in orde zou zijn, een gevalletje "flesvariatie". Ze bezorgde mij daarom vandaag een nieuwe fles. Laat het nou ook nog eens een "vruchtdag" zijn volgens de biodynamische kalender, een heel etmaal lang, dus een gunstiger moment om hem maar gelijk open te trekken lijkt haast ondenkbaar. Het ontbreken van fruit was namelijk het voornaamste minpunt bij m'n oorspronkelijke beschrijving. Bij het inschenken microscopisch kleine bubbeltjes, licht pétillant. Gelijk de hernieuwde eerste snuif in het glas is al een wereld van verschil. Wat "groen" in de neus, grassig, hooi maar ook citroen, kruisbes, lychee, mango, perzik, meloen. Flinke hoge zuren, strak mondgevoel, droog, tongtintelend, speekselopwekkend, licht pittig, ziltig, iets langer dan gemiddelde afdronk. Gemiddelde smaakintensiteit, vooral citroen, grapefruit, lychee, hintje anijs en amandelen achter in de afdronk. "What a difference a day makes" of zou het inderdaad flesvariatie zijn? Hoe het ook zij, soms moet ik niet te snel klaar staan met m'n oordeel. Er zijn meerdere factoren waarom een wijn je de ene dag wel en de andere dag wat minder smaakt. Zoals ik hem nu heb geproefd stelt hij me in ieder geval helemaal gerust. Inzetbaar bij kleine, delicate gerechtjes uit zee. Weer een voor mij nieuwe druif erbij uit het hoofdstuk "A" van de druifbijbel Wine Grapes; alarije. Let wel: een "j" spreek je in Spanje uit als een "g" dus het is eigenlijk "alariege", fonetisch gezien dan. Omdat de druif zeldzaam is en een monocépage-wijn ervan nog moeilijker te vinden, is het een "rariteit". Daarom voor mij en vele andere wijnliefhebbers, of eigenlijk "wijn-nerds", een must om te proberen. Mariëlla Beukers van Wijnkronieken gaat dieper in op de historie van de druif en de wijnmaker. Ik hou het hier bij een proefnotitie. Alcohol is 12,5%, geen houtopvoeding, exclusief verkrijgbaar bij Granada Wijnen. Niet alleen voor wijn maar ook voor uitstekende service.