Palacio de Bornos DO Rueda Verdejo 2018

Beginnen met een conclusie: de Verdejo van vandaag mag dan 1.7x duurder zijn dan die uit m'n vorige post maar is-ie ook evenzoveel keer lekkerder? Laat ik nu alvast verklappen dat-ie minstens 5x lekkerder is. Nochtans zijn de overeenkomsten talrijk: dezelfde druif, dezelfde wijnregio in hetzelfde land, hetzelfde alcoholpercentage (13,5%), beide zonder houtopvoeding, hetzelfde oogstjaar. Wat maakt dan het verschil? Wat meteen opvalt is de enorme smaakconcentratie en smaakintensiteit. Waar de één als onsamenhangend, schraal en dun overkomt, is de ander, degene die ik nu in m'n glas heb, een toonbeeld van intensiteit. Gele appels, rode appels, citroen, limoen, maïs, ziltig, floraal, kruidig, anijs, droppig. Tevens zijn al die smaken super geconcentreerd. Wat is dan het verschil tussen intensiteit en concentratie? Is dat niet hetzelfde? Intensiteit zie ik als "veel smaak", concentratie zie ik als "het is een geheel", alle smaken komen bij elkaar en zijn niet verdeeld over tijd of plaats. Je proeft ze tegelijkertijd op dezelfde plek in je mond. Eerlijk gezegd is dit een onderwerp dat in alle studies en cursussen die ik tot nu toe heb gevolgd nog nooit besproken is geweest. Ik ben nu dus even improviserend aan het "jammen" maar ik begrijp wat ik zeg en teruglezend kan ik het ook nog met mezelf eens zijn. En wat een afdronk heeft deze wijn zeg! Ik blijf 'm proeven lang nadat-ie is doorgeslikt. In het verleden heb ik meerdere witte wijnen bestempeld als mijn "huiswijn" maar ik geloof dat ik met dit exemplaar toch de enige, echte heb gevonden. Dikke, vette aanrader! Verkrijgbaar bij Wijnkoperij Okhuysen.