Wijnhoeve De Kleine Schorre BGA Zeeland Schouwen-D®uiveland Brut de Zélande

Max Verstappen wint voor het tweede jaar op rij de Grote Prijs Formule 1 van Oostenrijk alwaar een compleet Oranjelegioen hem na een "poepstart" van plaats zeven naar de overwinning zag stomen middels spectaculaire inhaalmanoeuvres. Ik trek met liefde een fles sprankelwijn van Nederlandse bodem open daarvoor. Een wat grove mousse bij het inschenken, de "schuimkraag" ook weer snel verdwenen, redelijk grote koolzuurbubbels in het glas. Intens citroengeel gekleurd. Fris in de neus, geen bakkersaroma's helaas, wel ananas, florale tonen, grapefruit. Ook in de mond grove bubbels, strak, droog, hoge zuren, een klein bittertje. Smaken van ananas, anijs, grapefruit, limoen, citroen, best een mond vol, lange afdronk. De gebruikte druivenrassen zijn pinot blanc, auxerrois en müller-thurgau, alcohol is 12,5%, geen jaartal, geen hout, traditionele methode oftewel tweede gisting op fles. Onder meer te verkrijgen bij De Nederlandse Wijnwinkel.

Wijndomein St. Martinus Gris de Villare 2016

Van twee verschillende "grijze" druivenrassen is deze Nederlandse wijn gemaakt: pinot gris en de minder bekende souvignier gris. Die laatste staat nog niet eens vermeld in de "druifbijbel" Wine Grapes. Van deze twee druiven mocht de souvignier gris deels in nieuw Frans eikenhout vertoeven, alcohol is 12,5%. Na het inschenken blijven er heel veel koolzuurbelletjes plakken aan de glaswand, pétillant dus. Heel licht goud-geel gekleurd met een kleine groene zweem. In de neus floraal, fris, anijs, tropisch fruit. In de aanzet een fruitig mini-zoetje, mooie stevige zuren daarbij, een klein bittertje in de afdronk, strak, warm. Iets kruidig, veel fruit, ananas, citroen, limoen, mango, grapefruit. Best een hoge smaakintensiteit en een lange afdronk. Absolute kwaliteit van Nederlandse bodem. Wijngaard St. Martinus ligt in het Limburgse Vijlen alwaar wijnmaker en oenoloog Stan Beurskens de scepter zwaait. Door de jaren heen heeft hij vele prijzen voor zijn wijnen in ontvangst mogen nemen, geheel terecht.

Luigi di Ubaldo DOC Abruzzo Pecorino Diubaldo Paré 2015

"De daad bij het woord voegen". In m'n vorige blogpost schreef ik dat ik m'n voorraad "oude" witte wijnen maar weer eens onder de loep zou nemen, bij deze dan. Weer eentje uit oogstjaar 2015. Intens geel in het glas, eerder licht oranje, pétillant ook. Dit keer voor de verandering geen ingedroogde honing in het aroma. Tonen van toast, gistcellen, wit brood, brioche, overweldigend alsof ik een prachtige vintage Champagne aan het besnuffelen ben! Daar tussendoor proberen wat vluchtige aroma's van gedroogd tropisch fruit te komen, perzik, mandarijn, abrikoos. Een enorm intrigerende en complexe neus. Een zacht mondgevoel, voldoende zuren, balancerend tussen strak en filmend, licht drogend, klein bittertje, ellenlange afdronk. Iets hoger dan gemiddelde smaakintensiteit, gist, toast, perzik, abrikoos, citroen, ananas, honing, limoen. Gegrilde gamba's in knoflook erbij lijkt me heerlijk. Hele aparte wijn en bij mij betekent dat altijd iets positiefs. Prachtig stoffen etiket ook. Alcohol is 14%, geen hout, verkrijgbaar bij de (online) wijnspeciaalzaak.

Vale da Capucha Vinho Regional Lisboa Vinho Branco Fossil 2015

Vandaag een "belegen" witte wijn in m'n glas. Een onderonsje van Portugees autochtone druivenrassen: 45% arinto, 45% fernão pires en 10% gouveio. Biologisch geteelde druiven, geen houtopvoeding, alcohol is 13,5%. In het glas een intens strogele kleur. In de neus het mij o zo bekende aroma van wat ouder wit: ingedroogde honing. Het frisse fruit heeft plaatsgemaakt voor rijpe tonen, niks mis mee wanneer je er van houdt. Vooral in een goeie wijn-spijs combinatie kan het heel mooi uitpakken. Neemt niet weg dat ik hem nu eigenlijk niet proef in zijn volle glorie zoals de wijnmaker hem bedoeld had. Deze wijn is bedoeld om jong te drinken, niet om op te leggen. Maar ja, wat wil je ook wanneer je een wijn "Fossil" noemt... Ik zal m'n voorraad witte wijnen maar weer eens onder de loep nemen en wat "achterstand" wegwerken. Terug naar het exemplaar van vandaag. Droog, fijne zuren, strak, tikje alcoholisch, heel klein bittertje. Smaken van honing, citroen, limoen, iets ziltig. Verkrijgbaar bij De Proeftafel te Zeist.

Domaines Delon Château Potensac AOC Médoc 2009

Schrijf ik onlangs nog dat ik vind dat oogstjaar 2009 gulle wijnen heeft voortgebracht, word ik vandaag geconfronteerd met het tegendeel. Op zich is het nogal een generaliserende uitspraak en geldt het uiteraard niet voor elk gebied waarin men druiven teelt en wijnen maakt maar van een Bordeaux dacht ik dat het nog wel op zou gaan. Niet dus. Dieprood in het glas. Een ingetogen neus, hout, licht animaal, leer, zwart fruit. Droog in de mond, hele hoge zuren, drogende en rauwe tannines (3 uit 5), hard mondgevoel, stalig. Rijp zwart fruit, leer, jodium, gemiddelde smaakintensiteit. Dit lijkt mij zo'n wijn die in de verkeerde fase van z'n "leven" is geopend. Een paar jaar eerder zou hij waarschijnlijk guller zijn geweest, tien jaar later zou het wellicht meer een geheel zijn geworden. In plaats van Château Potensac lijkt het meer op een Château Potentie. Schoolvoorbeeld van waarom sommige Bordeaux-wijnen pas twintig jaar na oogst dienen te worden geopend. Het probleem vaak is dat je dat pas weet wanneer je hem hebt geopend en dan is het te laat. Tenzij je er meerdere exemplaren van op voorraad hebt natuurlijk maar dat is tegen mijn natuur. Een blend van 48% merlot, 38% cabernet sauvignon en 14% cabernet franc, alcohol is 14,35%, veertien tot zestien maanden rust in Frans eikenhout.

Warwick Estate WO Stellenbosch Simonsberg Cabernet Franc 2013

Na de Zuid-Afrikaanse Chenin Blanc bij het voorgerecht is het tijd voor iets roods bij het hoofdgerecht. Ik besluit om in hetzelfde land te blijven en het wordt Cabernet Franc. Niet meteen een druif waaraan je denkt wanneer je "Zuid-Afrika" zegt. Pinotage komt dan eerder in me op. Net als de chenin blanc overigens wordt de cabernet franc massaal geteeld in het Loire-gebied. Eens kijken wat de Zuid-Afrikaners ermee kunnen. Helder in het glas, rood gekleurd, geen ouderdomsverschijnselen in de "tong". Op de stille spiegel hout, na het walsen aangevuld met zondoorstoofd zwart fruit, speculaas, rijpe tonen, jammy, milky. In de aanzet een klein en aangenaam zoetje, toch droog, ook iets drogend op de tanden, tannines 3 uit 5, hoge zuren, iets alcoholisch, lange talmende afdronk. Hele hoge smaakintensiteit (4 uit 5), rijp zwart fruit, milky, jammy, potloodslijpsel, heel typerend voor de druif cabernet franc. Niet zeer complex maar verre van simpel en de druif heeft men gelukkig in z'n waarde gelaten. Dikke wijn zonder logheid, heerlijk. Alcohol is 13,5%, een houtopvoeding van maar liefst zevenentwintig maanden in Frans eikenhout waarvan de helft nieuw. Dit exemplaar kwam bij Wine In Black vandaan.

#DrinkChenin Laibach Vineyards Windheuwel WO Stellenbosch Private Selection Chenin Blanc 2017

Vandaag is het wederom wereldwijd #DrinkChenin Day. Chenin blanc: de Loire-druif van oorsprong maar inmiddels naar alle windstreken uitgevlogen en overal bejubeld. Ook in Zuid-Afrika maken ze er mooie wijnen mee, daar komt mijn exemplaar vandaan. Over het algemeen kunnen wijnen van de chenin blanc goed ouderen dankzij de aanwezige hoge zuurgraad maar ik kies ervoor om hem nu te openen. Intens strogeel in het glas, lijkt wel fluorescerend. Nauwelijks aromatisch, iets te koud ingeschonken, al opwarmend wordt-ie wat losser, gedroogde honing, ananas, katoen, citroen, regenwater, vrij neutrale geur, niets dat er echt uitspringt. In de mond droog, filmend bij aanvang, daarna wordt-ie wat strakker, de hoge zuren trekken pas laat in de mond, iets alcoholisch, licht ziltig, klein kruidig bittertje, lange afdronk. Lage smaakintensiteit, vooral citroen, ook ananas en een vleugje vanille. Buiten het feit dat het een uiterst correcte en foutloze wijn betreft had ik er, zeker gezien de flesprijs, iets meer van verwacht en gehoopt. Fermentatie van de biologisch geteelde druiven geschiedde voor de helft van de wijn in groot gebruikt hout, een kwart ging in betonnen eieren en het andere kwart in INOX, alcohol is 13,5%. Verkrijgbaar bij de grotere Jumbo.

Domaine Tariquet IGP Côtes de Gascogne Chardonnay 'Tête de Cuvée' 2017

Vrij intens goud-geel van kleur in het glas. Het aroma van vanille, kokos, anijs, salmiak, licht notig, hazelnoot, aparte neus. In de mond droog, fijne en hoge zuren, meer strak dan filmend, klein bittertje, middellange afdronk. Smaken van vanille, citroen, limoen, gedroogde honing, mango, kokos, gemiddelde intensiteit. Heerlijk "geëikt", goed gedoseerd, elegante wijn. Moeilijk om hem "blind" te kunnen lokaliseren, hij houdt een beetje het midden tussen een Meursault en een Chablis met een vleugje rijpheid van de Languedoc-Roussillon. Maar het komt dus uit de Sud-Ouest. Alcohol is 12,5%, twaalf maanden opvoeding in barriques van Frans eikenhout. Verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Cramele Recas Orange Natural Wine of Romania

Sinds augustus 2018 staat deze oranje wijn al in de schappen van de Engelse Aldi en de Asda, toen stond oogstjaar 2017 nog op het etiket, dit jaar ligt hij ook bij de Nederlandse Aldi. Het oogstjaar is van het etiket verdwenen, wellicht omdat er meerdere oogstjaren in de wijn verwerkt zijn. Oranje wijn is trending onder hipsters en wijn-nerds, de "gewone" consument zal er óf nog niet van gehoord hebben óf het tot nu toe links hebben laten liggen. Dat is niet zo gek aangezien het voorheen ook nog nooit in de supermarkt te vinden was. Je moest er meestal voor online of naar een gespecialiseerde wijnwinkel. Aldi gaat 'm dus als eerste proberen te slijten aan een groot publiek voor nog net geen vijf euro, een derde van de prijs die je ervoor zou betalen bij de speciaalzaak. Is het dan ook net zo goed? Over "lekker" heb ik het nog maar even niet, dat is subjectief. Oranje wijn krijgt zijn kleur doordat de schilletjes van de druiven lang inweken alvorens men overgaat tot persing. In feite imiteert men de vinificatie van rode wijn alwaar de schilletjes van de druiven zorgen voor de kleur van de wijn. De druiven zijn biologisch geteeld, de gisting gebeurde "wild en spontaan" (zonder hulpmiddelen of toegevoegde gisten), hij is ongefilterd en er is geen sulfiet toegevoegd. Dat laatste gebeurt normaal gesproken om de wijn langer houdbaar te maken. Op het achteretiket dan ook het advies om de wijn snel na aanschaf te consumeren. Dit exemplaar is vervaardigd van 85% chardonnay en 15% sauvignon blanc, alcohol is 12,5% en er vond geen houtopvoeding plaats. In het glas is de kleur inderdaad oranje maar dan wel heel licht, eerder heel donker geel. Ondanks het niet filteren is hij toch helder. Het aroma doet iets weeïg aan, perzik, lychee, mango, ananas, peer, appel. In de aanzet is hij fruitig zoet, niet heel veel maar droog kan ik hem absoluut niet noemen. Het bittertje dat er meteen achteraan komt zorgt voor een "tegensmaak". De zuren zijn voldoende, niet hoog. De afdronk is lang, de smaakintensiteit is in orde. Perzik, lychee, citroen, limoen, mango, appel. Veel fruit. Voor een typische oranje wijn vind ik hem net iets te zoet, te fruitig en toch ook te dun. Blind zou ik waarschijnlijk denken een rosé geproefd te hebben. De slogan "Oranje is het nieuwe Rosé" zou voor deze wijn niet misstaan. Proberen kan zeker geen kwaad maar ik vind 'm net iets te gepolijst. Te ver weg van de "oer" oranje wijn, te commercieel. Wanneer je dit 'ns drinkt, ga dan niet lopen pochen dat je ook aan de oranje wijn zit want in mijn optiek is dit slechts een klein opstapje naar het "echte" werk. Desalniettemin kan ik het eigenlijk alleen maar toejuichen dat juist de Aldi hiermee z'n nek durft uit te steken.

Château La Tour du Pin Figeac AOC Saint-Émilion Grand Cru Classé Giraud-Bélivier 2009

En met de afsluitende derde Saint-Émilion Grand Cru op rij hebben we hier dus gelijk een voorbeeld van een gedéklasseerde wijn. In 2009 was Château La Tour du Pin Figeac nog een Grand Cru Classé maar bij de herziening van het klassement in 2012 is dit huis "gedegradeerd" tot een Grand Cru "ordinaire". Het aandeel merlot is hier 75%, de rest is weer cabernet franc. Klassieke opvoeding op hout waarvan een derde in nieuw Frans eiken, alcohol is 13,5%. Ook oogstjaar 2009 was een topjaar, de druiven werden goed rijp en de wijnen zijn gul net als in 2005 en 2015. Iets minder geschikt voor opleg ten opzichte van bijvoorbeeld 2010, een jaar waarin de zuren en tannines net iets talrijker waren. Twee belangrijke ingrediënten voor het bewaren van wijn. In het glas helder, rood uitlopend tot baksteen gekleurd in de rand, intensiteit 3 uit 5. Licht aromatisch, op de stille spiegel een ingetogen houttoon en walnoot, beetje aards ook. Na het walsen met het glas komt het fruit erbij, aardbei, rode bessen, rabarber, kersen, anijs, beetje droppig, leer, fraaie neus. In de mond droog, hoge zuren, rijpe tonen, iets drogend op de tanden, tannines 1 uit 5, elegante stijl, middellange afdronk, goede balans. Smaakintensiteit gemiddeld, rijp fruit, bramen, zwarte pruim, leer, koffie, aardse tonen (vooral in de afdronk). Intrigerende wijn, elegant, niet in your face, subtiel, complex, redelijk tertiair, fruit iets op de achtergrond. Ben benieuwd wat ze dan "fout" gedaan hebben om in 2012 gedéklasseerd te worden. Dit spul in m'n glas is absoluut Grand Cru Classé-waardig. Het zal toch hopelijk geen "straf" zijn omdat ze hun wijnen bij de Franse Lidl te koop hebben aangeboden? Hier in Nederland verkrijgbaar bij de betere wijnspeciaalzaak.

Château Corbin AOC Saint-Émilion Grand Cru Classé Anabelle Cruse-Bardinet 2011

Gisteren een Saint-Émilion Grand Cru, vandaag een Grand Cru Classé. Het klassement wordt ongeveer om de tien jaar herzien dus is het voor de wijnmaker van belang dat hij constant goede kwaliteit levert. Doe je dat niet dan kan je wijn gedéklasseerd worden. Je kunt echter ook promoveren naar een hogere klasse en een gewone Grand Cru kan zomaar een Grand Cru Classé worden of een Grand Cru Classé wordt een Premier Grand Cru Classé. Bij het exemplaar van vandaag is het aandeel merlot iets geslonken ten opzichte van die van gisteren, nu 80% aangevuld met 20% cabernet franc. Alcohol is 14,5% en houtlagering duurde zo'n zestien tot negentien maanden, veertig tot vijftig procent nieuw Frans eikenhout werd hiervoor gebruikt. Dieprood tot paars van kleur, intensiteit 4 uit 5. Op de stille spiegel wat houttonen, kruidigheid, koffie, leer. Na het walsen met het glas komt er ook fruit bij, rode en zwarte bessen, zwarte pruim, rozenbottel. Zeer fraaie neus, fris, complex, gemiddelde geurintensiteit. Zacht mondgevoel, mini-zoetje, fijne en hoge zuren, heel sappig, speekselopwekkend, afgeronde en rijpe tannines (2 uit 5), smaakintensiteit en lengte van de afdronk beide gemiddeld. Vooral kruidig, een zwart pepertje, cederhout, kruidnagel, zwarte bessen, zwarte pruim, leer, koffie. Heel fris, elegant en perfect in balans. Absoluut Grand Cru Classé-waardig. Hier blijf je van nippen. Verkrijgbaar bij onder meer Okhuysen.

Château Montlabert AOC Saint-Émilion Grand Cru 2016

Ik ga een paar Saint-Émilion's op rij proeven. Deze Bordeaux-wijn is afkomstig van, wat wij in de wijnwereld de "rechter-oever" noemen. De rechter-oever van de rivier La Gironde wel te verstaan. Kort door de bocht: rechter-oever betekent merlot-gedomineerd, linker-oever betekent cabernet sauvignon-gedomineerd. De blend voor dit exemplaar bestaat uit 90% merlot en 10% cabernet franc. Oogstjaar 2016 wordt over het algemeen gezien als een topjaar. Erg jong nog, je kunt ervoor kiezen om hem lang te bewaren maar zo'n "gul" jaar als 2016 geeft je op dit moment ook al heel veel. Voornamelijk zachtheid en fruitigheid. Net als bij oogstjaar 2015, door mij al vaker bejubeld, is het mondgevoel zacht en zalvend, fluwelig. Ook treedt het fruit nu nog op de voorgrond terwijl na zo'n twintig jaar het fruit zal zijn afgenomen ten faveure van tertiaire tonen en hout. Over hout gesproken: daar mocht deze wijn veertien maanden in rusten voordat hij werd gebotteld. De helft van de Frans eikenhouten vaten was overigens nieuw. Het alcohol-level heeft een behoorlijke 14,5 procent weten te behalen. In het glas een diep purperen kleur, intensiteit 4 uit 5. Licht aromatisch, voornamelijk kersenfruit, een beetje hout en een lichte kruidigheid. Een mini-zoetje in de aanzet, iets rauwe maar wel rijpe tannines (3 uit 5), licht drogend op de tanden en m'n tandvlees, trefzekere zuren, een aangenaam bittertje in de finale, iets langer dan gemiddelde afdronk. Enorm sappig, smaken van rijpe kersen, hout, kruiden, smaakintensiteit 3,5 uit 5. Best benieuwd wat "dit over 20 jaar doet". Ik had er slechts één exemplaar van dus ik kan het niet testen. Overigens zegt de term "Grand Cru" bij Saint-Émilion niets meer dan dat het alcoholpercentage hoger moet liggen dan bij de "gewone" Saint-Émilion wijnen. Pas wanneer er Grand Cru Classé op het etiket staat mag je hogere kwaliteit verwachten. Daarvan staan er ongeveer 60 verschillende wijnhuizen geregistreerd. Daarboven heb je dan nog de Premier Grand Cru Classé en de Premier Grand Cru Classé A staat aan de top. Het leuke van dit "klassement" is, ten opzichte van het "andere" klassement uit 1855, dat er nogal eens wat veranderingen in voorkomen. Promoties en déklasseringen komen hier dus wel met regelmaat voor. Deze wijn is te verkrijgen bij de betere wijnspeciaalzaak.

Graffetta DOC Sicilia Grillo 2016

Nou, laat ik er maar een houtgelagerde grillo achteraan gooien dan, acaciahout dus. Iets gerijpt, iets minder "vers" dan die vorige. Licht pétillant in het glas, fel citroengeel van kleur. Gemiddeld aromatisch, rijpe tonen, gedroogde honing, ananas, citroen. Zacht mondgevoel, fraaie zuren, goede balans tussen filmend en strak, tikje alcoholisch (13%), warm. Het houtgebruik is precies goed gedoseerd, een hele lichte vanilletoon. Verder nog citroen, een toefje ananas, mango. Gemiddelde smaakintensiteit voor wit, gematigd complex, goed gastronomisch inzetbaar. Verkrijgbaar bij onder meer De Proeftafel te Zeist.