Clos Fornelli AOC Corse 'La Robe d'Ange' 2007

Het druivenras sciaccarellu, ook wel als sciaccarello geschreven, is een typisch inheemse Corsicaanse druif. Zoiets vind je niet in Nederland als mono-cépage, daar moet je voor naar Frankrijk. Maar niet helemaal naar Corsica, bij de Carrefour in Zuid-Frankrijk staan ze gewoon in het schap. Ik maak daar dankbaar gebruik van, dankuwel. Geen vermelding van houtrijping, alcohol is maar liefst 14,5%. In het glas helder, licht oranje-rood. In de neus thee, kersen, iets droog-noterigs. Lekker fris in de mond, hoge zuren, alcoholisch, een mini-bittertje, droog, lage tannines. Smaken van thee, een klein stalletje, aards, proef ik daar nu zelfs een beetje truffel? Het is bijna of ik een mooie rooie Bourgogne aan het proeven ben en in dat geval stop ik met proeven en ga ik slikken! Wauw, wat een aangename verrassing. Jammer dat ik er maar één fles van heb anders had ik hem mooi als instinker kunnen inzetten bij m'n proefgroep. Wat is dit mooi!

Longridge Winery Bay View Pinotage 2000

De derde wijn op rij waarover ik me heb ontfermd omdat ze al te lang in een voorraadkast stonden. Bij het ontkurken werd me ook al gelijk duidelijk dat deze fles gestaan heeft in plaats van gelegen. De kurk was uitgedroogd en brak af. Ik moest het restant terug in de fles duwen en de wijn uitschenken boven een zeefje met wat keukenpapier erin. Gelijk gekaraffeerd, zullen we maar zeggen. Alcohol is 13%. Helder felrood in het glas, gemiddelde kleurintensiteit. De geur komt nog niet eens zo belegen over, wel is hij ontzettend rokerig, alsof je met je neus boven een volle asbak zit. Na het walsen wordt het iets aangenamer maar het aroma van tabak blijft. In de mond zacht, lage tannines, mooie zuurgraad nog. Die tabak is ook in de smaak enorm overheersend, een klein beetje zondoorstoofde zwarte pruim komt er nog doorheen, een leertoon, potloodslijpsel. Ik weet niet of ik dit nu slecht moet vinden of niet. Als de wijnstijl zo bedoeld is dan "petje af!", maar ik kan niet zeggen dat ik 'm lekker vind. De ouderdom speelt hierbij trouwens nauwelijks een rol van betekenis, de wijn heeft geen fout, hij is hooguit iets te ver ontwikkeld. De tertiaire tonen hebben de overhand, maar ik denk dat er genoeg liefhebbers van deze stijl zijn.

Long Mountain WO Wes-kaap Dry Red 1999

Net als die van gisteren mocht ik ook deze wijn meenemen nadat ik het vermoeden had uitgesproken dat de houdbaarheidsdatum ervan wel verstreken zou zijn. Oogstjaar 1999 is nog niet zo heel erg oud, voor een Bordeaux ja! Maar een blend uit Zuid-Afrika? Verrassend genoeg vind ik nog wel de technische gegevens over deze wijn op internet. De druivenrassen ruby cabernet en cinsault zitten er hoofdzakelijk in, geen houtopvoeding, alcohol is 12,8%, restsuiker is 1,8 gram per liter en de zuurgraad is 5,4. De kleur is helder lichtrood, bijna te verwarren met rode Bourgogne. De neus is niet fris meer, het lijkt kurk, het is in ieder geval heel muf. Ik waag me toch nog aan een slok: kurk, duidelijk kurk. Ongeschikt voor consumptie, jammer.

Crusan Vin de Pays des Côtes de Gascogne Colombard Sauvignon 2004

Zo af en toe bezoek ik mensen die weten dat ik momenteel intensief met wijn bezig ben. Oh ja jôh? Ja! Ze duiken dan even in de voorraadkast en komen terug met één of meerdere flessen met de vraag: "Is dit nog wat?". Ik hoop dan heimelijk op een Petrus 1961 om met een strak gezicht te kunnen zeggen: "Nee, die is allang over datum. Ik gooi hem wel in de glasbak voor je". Is nog niet voorgekomen, helaas. Onlangs mocht ik iemand van deze belegen witte wijn afhelpen. Fris, strak wit uit 2004? Een goede Riesling kan het makkelijk hebben, maar een VdP de Côtes de Gascogne? Mmm, ik waag het te betwijfelen. Bij wijze van experiment ga ik hem wel proeven, ook al is het maar om mijn verwachting ervan te bevestigen. Ik ben benieuwd. Een blend van de druivenrassen colombard en sauvignon blanc, alcohol is 12%. Er komt een kunststof 'kurk' uit de hals, ik vermoed dan dat hij minder heeft kunnen oxideren dan wanneer er een echte kurk in zou hebben gezeten. Wanneer ik hem inschenk gaat dat vermoeden echter snel de vuilnisbak in. De kleur is intens oranje-amber, het lijkt nog het meest op sherry. En of de duvel ermee speelt, ook het eerste snufje doet aan een oxidatieve sherry denken. Noterig, rumrozijnen. Ik durf bijna geen slok te nemen maar ik doe het toch. Oké, droog dus, niet zoet. Heel oxidatief, inderdaad noterig, rumrozijnen en de smaak van fino sherry, zonder het branderige van de alcohol. Zuren zitten er overigens ook nog in. Absoluut niet zoals hij bedoeld was, daarvoor had hij acht jaar geleden geopend moeten worden. Azijnsteek is nog niet aanwezig maar als witte wijn is hij wel ondrinkbaar geworden. Wel een leuk experiment.

Wijnhoeve De Colonjes

Ik ben op bezoek bij Freek Verhoeven van Wijnhoeve De Colonjes. Zijn markante verschijning is onlosmakelijk verbonden met z'n alpinopet. Niet omdat het hoofddeksel bij uitstek hoort bij een wijnboer en ook is het geen imago-gadget; het heeft te maken met de hoogte, de beperkte hoogte liever, van zijn hoeve. Regelmatig stootte hij zijn hoofd en besloot dat er hoofdbedekking nodig was. Geen baseball-cap, muts, bolhoed of hoge hoed, het werd de alpinopet. Freek is een gezellige Brabander die in het Gelderse Groesbeek was neergestreken. Daar kocht hij een stuk land dat, naar later zou blijken, zeer geschikt was voor wijnbouw. De gunstige ligging op een helling en de unieke löss-bodem waren redenen om in 2001 tot aanplant van tweeduizend stokken 'regent' over te gaan, een vroegrijpe druif met een grote weerstand tegen de schimmelziekte meeldauw. De oogst van 2006 verdiende goud op een internationaal concours en werd daarmee de eerste Nederlandse Regent-wijn die dit ooit is gelukt. Een mooie prestatie wanneer je nagaat dat er maar liefst 125 inzendingen waren uit allerlei landen.

Andere wijnen van De Colonjes vallen ook regelmatig in de prijzen, op een enorme banner in de proefruimte staan ze allemaal vermeld. Hier liggen op de tafels ook allerlei geplastificeerde krantenknipsels als stille getuigen van de media-aandacht die men geniet. Er is net een proeverij geweest, Freek schenkt al vertellend een aantal restanten voor me uit. Johanniter, Cabernet blanc, Regent en een blend van helios en riesèl passeren de revue. Stuk voor stuk zuivere wijnen met een hoge smaakintensiteit en de nodige dosis mineraliteit. Allemaal biologisch overigens, respect voor de natuur draagt hij hoog in het vaandel.

Ik heb weleens gelezen: “De snelste manier om miljonair te worden, is om als multimiljonair een wijngaard te beginnen”. Freek heeft een baan als leraar lichamelijke opvoeding, de wijngaard runnen ‘doet hij erbij’. “Je wordt er niet rijk van, ik doe het omdat ik het leuk vind” zegt Freek en dat is de beste insteek. Daarnaast wordt er bij veel wijngaarden bijverdiend in de vorm van wijntoerisme. Georganiseerde proeverijen en rondleidingen, picknicks of overnachtingen in de wijngaard: noodzakelijk om de boel draaiende te houden. Ook al lijkt het dan misschien meer op een uit de hand gelopen hobby, Freek gaat professioneel te werk. De Colonjes beschikt over een proeftuin waar nieuwe druivenrassen uitgetest worden om te bepalen of ze geschikt zijn voor het lokale 'terroir'. Via deelname aan een Groesbeeks samenwerkingsverband is Wijnhoeve De Colonjes ook betrokken bij het ‘Vincult Project’. Een Europees netwerk van wijnmakers in kleine wijngebieden bedoeld om ervaring en expertise binnen de wijn-sector te delen.

Inmiddels heeft Freek de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en het stokje zal weldra worden overgedragen aan Adam Dijkstra. De tekeningen van het nieuwe ‘château’ liegen er ook niet om. Op een steenworp afstand van de oude hoeve zal een nieuw gebouw verrijzen met alle faciliteiten in de kelder voor de wijnbereiding en een prachtig uitzicht op de wijngaard bovendien. Ambitieuze plannen die wijzen op vertrouwen in de toekomst. Zolang de kwaliteit van Nederlandse wijn zal toenemen en deze internationaal meer erkenning krijgt, zal het consumentenvertrouwen in dit nationaal product gaan groeien. Wellicht dat hier ook een rol voor de pers en wijnschrijvers is weggelegd. Een grotere spreiding en aanbod van distributiekanalen zal ook helpen. Zeker nu streekproducten enorm in populariteit winnen, kan en mag het eigenlijk niet lang meer duren voordat er een inkoper van een grote kruidenier zijn nek durft uit te steken en een breed assortiment Nederlandse wijnen op zijn schappen zet. Wijnhoeve De Colonjes mag daar dan wat mij betreft een prominente plek krijgen.

Veuve Durand Champagne Brut Réserve

Global #ChampagneDay is het vandaag. Een mooi excuus om een fles bubbels open te ploppen, alhoewel je daarvoor eigenlijk nooit een excuus nodig hebt. Een blend van de 'usual suspects' chardonnay, pinot noir en pinot meunier, alcohol is 12%. Het mousselaagje is verdwenen nog voordat ik de fles heb kunnen neerzetten na het inschenken, da's vrij vlot. Wel blijven er nog enkele bubbelkettingen paarlen. Mooie, kleine bubbels. Een frisse neus, munt, groene appel, ook iets noterigs en wat champignon. Wat ik ruik komt gelukkig allemaal in de smaak terug, zo heb je dat als wijnproever het liefst. De smaakbeleving is een afspiegeling van de prijs: dun, vlak, kort. Wil je meer diepte dan zul je in de buidel moeten tasten. Deze kostte €14,99 bij de ALDI. Koop voor dit geld liever een mooie DOCG Prosecco, daar zul je wat meer plezier aan beleven.

Vignerons Catalans AOC Côtes du Roussillon Villages Latour de France 2006

Latour de France: niet de wielerronde maar volgens het achteretiket de "Premier Grand Cru". Een aanduiding die in de Bordeaux nog waarde heeft maar in de Roussillon heeft het weinig om 't lijf. Gebruikte druivenrassen zijn de grenache en de syrah, blendverhouding niet vermeld, alcohol is 13,5%. In het glas een heldere fel kersenrode kleur met een klein oranje randje. De neus van zondoorstoofd zwart fruit: krenten, pruimen, volrijpe zoete kers, tutti-frutti. Een zwaar aroma met ook nog een hint hoestsiroop. Onverwacht fris in de mond, lage tannines, voldoende zuren, mini-zoetje. Wat het eerst opvalt aan de smaak is de enorme dropperigheid, daarna komen de pruimen en krenten. Gelukkig verre van log waardoor de doordrinkfactor hoog is. Moet je natuurlijk wel in de stemming zijn voor het hoge salmiak-gehalte. Ik zeg: knapperend haardvuur, toastjes, paté, kaasjes, stukjes worst, olijven... helemaal goed.

Egri Korona Borhaz Egri Bikavér 2008 barrique

#Twitterproeverij. Woensdag 24 oktober 2012 20:00 uur. Thema: blaufränkisch / frankovka / limberger / kékfrankos. Verschillende namen voor dezelfde druif. Ik heb eventjes een koopstop ingelast voor wat betreft wijn, m'n kast zit propvol en het restant in dozen begint een beetje in de weg te staan. Dientengevolge moet ik dus uit eigen voorraad putten en kijken of ik wel aan het thema van vanavond kan voldoen. De enige wijn die ik nog heb liggen is een blend, dus geen mono-cépage, maar wel dominant kékfrankos. Om precies te zijn 60%, aangevuld met 20% merlot en nog eens 20% cabernet sauvignon. Het is de beroemde Egri Bikavér. Beroemd vanwege de volgende overlevering:

Toen in de 16e eeuw de Turken de burcht van Eger belegerden met 15.000 manschappen, waren er slechts 2000 Hongaren om deze te verdedigen. De Hongaren wonnen die strijd dankzij het feit dat de vrouwen de wijn die ze aan hun mannen gaven, stiekem hadden aangelengd met het bloed van stieren. Zij wilden hiermee bereiken dat hun mannen ook de kracht van stieren zouden krijgen. Uiteraard hebben de Hongaren deze overwinning ook te danken aan hun vechtlust en uithoudingsvermogen. De wijnboeren hebben op deze gebeurtenis ingespeeld door hun rode wijn Egri Bikavér (stierenbloed) te noemen. In de stad Eger staat een standbeeld ter ere van die zege.

De wijn heeft 2 jaar houtopvoeding gehad, alcohol is 13,5%. In het glas helder felrood met een klein oranje randje. In de neus is er nauwelijks iets van dat hout merkbaar. Het fruit wel daarentegen, het springt het glas uit. De geur doet me enigszins denken aan spätburgunder uit het Ahrtal (over het algemeen gesproken). Fris, ik meen te ruiken dat ik een bittertje ga proeven, kruidig, kersen, grapefruit, rozenbottel. Veelzijdige en interessante neus. Ook in de mond valt de gelijkenis met Ahrtal spätburgunder me direct op. Een lichte wijn, nagenoeg geen tannines, fris, redelijk hoog in de zuren en inderdaad, het bittertje zit er in. De smaak van aardbeien is ook al zo'n overeenkomst die ik nu proef, maar ook grapefruit en bloedsinaasappel proef ik. Toch nog iets van bloed dus? Ik kan gerust stellen dat het exemplaar van vandaag niet is aangelengd met stierenbloed, hij zou dan een stuk dikker zijn. Hee, ik krijg nu opeens wat groene paprika erbij in de neus. Zou dat de cabernet sauvignon zijn die er doorheen probeert te komen? Al met al weet ik niet precies of mijn exemplaar een goede representant is van de Egri Bikavér, persoonlijk denk ik dat hij daarvoor iets te licht is, maar hij bevalt me prima zoals hij is.

GreenBridge California Chardonnay 2011

De chardonnay heb ik van alle witte druiven het meest geproefd op Wijn-Blog. M'n eerste was de Napa Cellars, een weelderig Frans geëikte, rijke, dikke Yank. Ik proef ze regelmatig ook zonder hout, maar op de één of andere manier is mét toch net iets interessanter. Die van vandaag heeft geen vat, balk, chips of poedertje gezien, alcohol is 12,5%. In het glas licht strogeel, kleurintensiteit 2 op een schaal van 5. In de neus iets droog-noterigs, ook iets olie-achtigs, een beetje maïs. In de mond hoge zuren, citroen, een botertje, maïs, ook wat zoete tonen en een piepklein bittertje. Hij doet me eigenlijk aan de half-droge Betuws Wijndomein Linge wit van gisteren denken, terwijl die toch al uit 2008 kwam. Hij heeft eveneens een vrij rijke smaak met een afdronk die in ieder geval langer dan gemiddeld is. Verrassend aangenaam.

Betuws Wijndomein Linge Wit 2008

Ik heb de vraag weleens hardop gesteld: "Wat is het verschil tussen half droog en half zoet?". In mijn 'vocabulaire' lijkt dit hetzelfde te zijn als 'het glas is halfvol of het glas is halfleeg'. Tegen iemand die van droge wijn houdt zou je zeggen "hij is half droog" en tegen de zoetekauw zeg je "hij is half zoet". Onlangs vond ik twee ogenschijnlijk identieke flessen wijn, uit hetzelfde oogstjaar, van hetzelfde wijndomein, echter op het ene etiket stond "2008-01 half droog", op die van de andere fles "2008-02 half zoet". Een experiment bood zich spontaan aan.

Betuws Wijndomein Linge Wit 2008-01 half droog
Een blend van verschillende druivenrassen. Welke dat precies zijn en de percentages heb ik niet kunnen achterhalen. Alcohol is 13%. In het glas redelijk intens strogeel van kleur. Een expressieve neus, boterbloemen, zonnebloemolie, klein beetje maïs. In de mond vettig, filmend, vol. Behoorlijk hoog in de zuren nog (voor zo'n ouwetje), heel licht tinteltje rond de tong, bittertje. De fruitigheid is er wel zo'n beetje af en een zoetje is moeilijk te vinden, hij is zelfs een beetje drogend in de mond. Vanwege z'n rijkheid is hij goed inzetbaar bij een maaltijd; asperges bijvoorbeeld, op traditionele wijze bereid met gesmolten boter, eieren en ham.

Betuws Wijndomein Linge Wit 2008-02 half zoet
Het alcoholpercentage is hetzelfde: 13%. Kleur idem dito. Tja, ik kan doorgaan in dit stramien: ook geen verschillen in het aroma, zou het dan in de smaak zitten? Inderdaad! Gelijk bij de eerste slok proef ik een zoetje, zeg maar gerust: een behoorlijk zoet. Als ze dit half zoet noemen, dan zou ik weleens willen weten wat ze onder zoet verstaan. Ik vermoed dat de druiven van versie 2008-02 later in hetzelfde jaar zijn geoogst; meer zonne-uren, resulterend in hogere suikerwaarden. Gek genoeg lijkt de wijn door die extra suiker ook beter geconserveerd te zijn. Hij komt frisser en fruitiger over en het bittertje ontbreekt hier zelfs helemaal. De ongetwijfeld aanwezige zuren zijn gemaskeerd door het zoet. Ook deze wijn is zeker nu nog gastronomisch inzetbaar, alleen misschien minder geschikt voor bij een hoofdgerecht. Beter om hem bij een dessert te drinken. Dat dessert moet dan zeker niet té zoet zijn, ik zou zeggen: half zoet...

Matteo Correggia DOCG Roero 2007

Nadat ik hier op Wijn-Blog een aantal Barolo's had beschreven waarvan de kwaliteit op z'n minst 'discutabel' te noemen was, kon Rienk van Vinoblog zich niet langer inhouden. Hij vond het zo sneu dat ik steeds maar weer afknapte op die nebbiolo druif dat hij mij een fles wijn toestuurde. Geen Barolo maar eentje waarin ik nu eindelijk eens de typiciteit van de nebbiolo zou moeten kunnen proeven. Deze wijn uit Piemonte heeft 12 maanden in tweedehands hout gelegen, alcohol is 14,5%. In het glas een heldere lichtrode kleur met een klein oranje randje. Op de stille spiegel ruik ik het hout en een wat 'belegen' geur, daar is niets mis mee. Nadat ik heb gewalst komt er een klein stalletje m'n neus in, iets kruidigs, wat jammigs, een rozengeur (geen maneschijn), alles heel subtiel, niet stuivend. In de mond doet hij me in eerste instantie meteen aan een rode Bourgogne denken. Licht, laag in de tannines, hout, de smaak van aardbeitjes, iets aards. De aanwezige zuren zijn redelijk hoog maar wel aangenaam, het bittertje in de afdronk is lekker. Hij is wel behoorlijk drogend in de mond, maar ik drink hem dan ook 'sec', zonder eten. In dat geval is het geen allemansvriend, je moet deze stijl kunnen waarderen. Eet erbij en hij zal wat toegankelijker zijn. Bourgogne liefhebber die ik ben kan ik voor mezelf niet anders concluderen dan dat ik dit een 'interessante' wijn vind. Niet meteen 'lekker' maar ongemerkt schenk ik nu al een derde glas in en blijft het aroma, de smaak en de complexiteit me enorm boeien.

Megavino 2012

MEGAvino?? Zeg maar gerust GIGAvino! Ruim 300 exposanten uit 30 verschillende wijnlanden waren aanwezig in de EXPO te Brussel. Van vrijdagavond tot en met maandag, deze laatste dag was alleen voor professionals. Wijn, wijn en nog eens wijn. Oh ja, ook nog wat sterke drank, kaas en salami. Ondoenlijk om alles hier te proeven, zeker op één middag. Ik had ook geen echte strategie bedacht, gewoon wat langs de stands lopen, kijken of de etiketten tot me zouden spreken of misschien de exposanten zelf wel. Ward de Muynck van Château Castigno nog even de hand geschud en zijn topper uit 2008 geproefd. Het nieuw Frans eiken, waar de wijn 14 maanden in heeft mogen rijpen, was exclusief voor deze cuvée van grenache, syrah en carignan. Carignan van stokken ouder dan 100 jaar! Intens geconcentreerde smaak. Tijdens mijn vakantie dit jaar reisden we door de Bourgogne waar ik wat plaatjes heb geschoten van Clos de Vougeot, een grote ommuurde wijngaard.

Van Domaine Paul Misset stond hiervan de Grand Cru. Ik heb nog nooit een fles wijn van ruim 90 euro gekocht, zal dat misschien ook nooit gaan doen, dus om hem hier te kunnen proeven heb ik dan ook niet nagelaten. Algemene indruk: jong met potentie. Dat gold overigens voor veel topwijnen die hier te proeven waren. Veelal werd de meest recente botteling meegenomen, logisch, maar daar moet je wel even 'doorheen kunnen proeven'. Veel fruitbommetjes met nog rauwe tannines die met wat jaren opleg alleen maar beter zullen worden. Echt op zoek naar voor mij onbekende druivenrassen was ik eigenlijk al niet meer, maar ik heb ze toch nog gevonden. Bij LePlan Vermeersch stond de GT-A, gemaakt van de aramon druif, aangevuld met een klein beetje alicante bouschet. Bij de Braziliaanse stand vond ik de egiodola, een kruising tussen de fer servadou en de abouriou. Op zich ook al druiven waar je moeilijk mono-cépage wijnen van vindt. Vorig jaar proefde ik ook nog de 2007 petite sirah, ook wel durif genoemd, van Francis Coppola. Dit jaar stond hij er weer, gelukkig nog steeds even lekker. Van het huis Les Jamelles proefde ik de mourvèdre, geen onbekende druif maar wel eentje die je niet zo vaak als mono-cépage tegenkomt. Wat een heerlijke wijn was dat! Van deze producent wil ik wel eens wat meer proeven. Bij het Bulgaars Wijn Center proefde ik nog wat mono-cépages van de mavrud, gamza en melnik. Een afzakkertje haalde ik nog bij

Le Corti Dei Farfensi. Hun 'Carenum' is gemaakt van de malvasia druif. De most hiervan wordt gekookt, ja u leest het goed: gekookt, waardoor vocht verdampt en het sap reduceert tot éénderde van het startvolume. Wat overblijft heeft een hoge smaakintensiteit. Vervolgens gaat dit 10 jaar in houten vaten voordat het wordt gebotteld. Het resultaat is zoet maar niet log, erg fris nog, een beetje branderig en tintelend rond de tong, met toch slechts 14% alcohol. Gevaarlijk lekker. Voordat ik de beurs weer verliet moest ik nog even langsgaan bij de stand waar Hacienda Zorita van Marquès de la Concordia vertegenwoordigd was. Hier kreeg ik nog een fles syrah 2009 mee naar huis die ik op een later tijdstip apart zal bespreken.

Ceretto Rossana DOC Dolcetto d'Alba 2010

Wanneer wij voor het eten worden uitgenodigd door familie is het gebruikelijk dat ik probeer een passende wijn mee te nemen. Ik vraag dus steevast van tevoren wat er geserveerd wordt. Dit keer was het eerste gedeelte van het antwoord "vis", dus ik denk "wit". Het tweede gedeelte luidde "in tomatensaus", dus ik denk "geen wit". Andere ingrediënten waren tomaten, basilicum, groene olijven en pasta. Oké, dat wordt dan Italiaans rood met een link naar wit, zeg maar: lichtrood. Ik kwam uit op deze Dolcetto. 'Kleine zoete' is de vertaling van dit druivenras en zou een goede combinatie vormen met pasta en tomatensaus. Alcohol is 13%. In het glas helder, licht felrood met een licht magenta randje. In de neus vermoed ik een hint van houtopvoeding, maar de fiche technique zegt van niet. Toch ruik ik aparte geuren: thee, walnoot, iets rokerigs. In de mond is hij in eerste instantie zacht, vervolgens komen de tannines om de hoek, 4 op een schaal van 5, gevolgd door vrij hoge zuren, een drogende mond en tintelend tandvlees als resultaat. De smaak is kruidig en ook die thee komt hierin weer terug. Na een hap van het diner wordt de smaak echter wat voller en ronder, nog steeds kruidig maar tevens fris. De balans tussen wijn en spijs is prima! Het past perfect, het gerecht blijft overeind en de wijn wordt er zelfs smakelijker door.

Inycon Estate Sicily IGT Bianco Sicilia Grillo 2011

Het druivenras grillo, ook bekend als riddu, is één van de ingrediënten van de versterkte wijn Marsala. Het is een kruising tussen de catarratto en de muscat d'Alexandrië en staat op grote schaal aangeplant op het Italiaanse eiland Sicilië. Vandaag proef ik hem als mono-cépage. De druiven voor deze wijn zijn biologisch geteeld, geen houtopvoeding, alcohol is 13%. In het glas heel licht geel, de kleur is amper te zien. In de neus is hij fruitig en floraal, een weeïge geur van peer en meloen, gemiddelde intensiteit. Ook in de mond lijkt hij wat zoet over te komen maar is toch echt droog. De zoete indruk komt door het rijpe fruit en wellicht dat hier het karakter van de muscat d'Alexandrië komt bovenborrelen. De smaakintensiteit is best hoog, de smaak is vol en er is een behoorlijk aanwezig grapefruit-bitter. De balans tussen zoet en zuur zit goed, een klein tinteltje streelt mijn tong en de afdronk is rond en lang. Een aparte wijn met een lastig te beschrijven smaakpatroon. Een beetje vreemd, maar wel lekker. Zoiets.

Kopke Special Collection Port box

Zes kleine flesjes port in een geschenkdoosje, leuk kado-idee. Wat zit er allemaal in? Witte port, fine tawny, fine ruby, special reserve, 10 jaar oude en LBV, oftewel Late Bottled Vintage port, in dit geval uit 2006. Net genoeg inhoud per flesje om één glas te vullen, elk een alcoholpercentage van 20%. De witte port is een beetje de vreemde eend in de bijt, donkergeel tot ambergoud in het glas. De geur van noten, amandel, ook in de smaak komt dit terug. Hij is dik, stroperig, maar om nu te zeggen dat hij zoet is... niet echt, nee. Hij heeft iets oxidatiefs, de smaak lijkt een beetje op die van droge sherry, met nog redelijk hoge zuren. Die hoge zuurgraad is de algemene deler bij alle varianten in het doosje. Het brengt een mooie balans waarbij dat mierzoete achterwege blijft. Op de witte na hebben ze allemaal iets van de smaak van krenten, tutti-frutti, zondoorstoofde pruimen, vijgen. De 10 jaar oude port smaakt ook nog een beetje naar hoestsiroop en heeft ook weer iets licht oxidatiefs. Die vind ik tevens de lekkerste uit deze verzameling.

Verzoekje: Joseph Drouhin AOC Côte de Nuits-Villages 2007

Een bespreking van een wijn die ver boven de gemiddelde aanschafprijs ligt van de Nederlandse consument, hij kostte iets meer dan 17 euro bij de Gall & Gall. Uit onderzoek is gebleken dat maar liefst 70% van alle verkochte flessen minder dan 3 euro kost. Jammer, maar de gemiddelde consumptie per hoofd van de bevolking stijgt nog steeds. Grote kans dat die stijging volgend jaar wederom tot een hogere gemiddelde aanschafprijs zal leiden. Dat is nog buiten de BTW- en accijnsverhoging meegerekend. Het product wijn zit mijns inziens nog steeds in de lift qua populariteit. De vinologenstudie is uitermate populair, het aantal wijncursussen en -opleidingen inclusief aanbieders daarvan is enorm gestegen en de wijnwebwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond. Ik zie het zelf ook in de cijfers van Wijn-Blog. Over 2011 had ik een gemiddeld aantal lezers van 100 per dag, over 2012 zit ik momenteel al aan de 160, en dan moet die typische december-wijnmaand nog komen. Vorig jaar had ik in december een uitschieter van 400 lezers op één dag. Vlak voor kerst, je kent dat wel: je diner heb je al helemaal tot in de puntjes gepland en op het laatste moment wil je toch weten wat voor wijn er past bij reerug, konijn of eendenborst, "laat ik maar even gaan googelen".

Hoe dan ook, ik dwaal af van dit verzoekje of liever, deze uitdaging. Iemand was uiterst ontevreden met de wijn die ik nu ga proeven en besloot om het hele assortiment van deze slijterijketen dan maar eens af te fikken. Dat gaat er bij mij niet in vandaar dat ik met deze bespreking zijn ongelijk wil bewijzen. Ik hoop dat de wijn een beetje meewerkt. Alcohol is 13%. In het glas helder heel licht rood met een oranje randje. Aardse tonen en aardbeitjes in de neus, heel voorspelbaar maar o, zo welkom. Een klein beetje stophoest zit er ook weer eens in, die heb ik al een tijdje gemist in een wijn, het duidt op een bepaalde frisheid. Nog geen truffel in het aroma, maar dat kan later nog komen. In de mond vrij hoge, ronde zuren. De aardsheid komt ook in de smaak terug, hij is vol, blijft heel erg lang in de mond hangen. Er zitten nog redelijk wat stroeve tannines, een teken dat hij nog langer bewaard kan blijven. Ik krijg opeens zin in oude kaas, dat is de associatie die deze wijn bij me oproept. Dit is weer zo'n wijn die ik niet kan 'wegleggen', zoals met een boek dat je in één ruk uitleest. Fruitig is hij niet meer zo, het zijn vooral tertiaire tonen die ik proef, maar des te interessanter vind ik hem. Heel, heel langzaam komt die truffel toch nog een beetje opzetten inclusief de bijbehorende bosgrond. Hij is helemaal zoals hij hoort te zijn en zoals ik hem liefheb. Let wel: dit is geen wijn voor beginners. Dat bedoel ik niet snobistisch, maar drink deze wijn als beginnend wijnliefhebber en je zult er waarschijnlijk op afknappen. Daarvoor is hij te moeilijk, niet toegankelijk genoeg. Ik heb inmiddels al heel wat pinot noir wijnen 'under my belt' en weet waar ik het over heb. Goede Bourgogne- en Bordeauxwijnen hebben nu eenmaal wat ervaring nodig en om terug te komen op de hierboven beschreven Bourgogne: ik vind hem goed genoeg. Een goede prijs-pret-verhouding want eerlijk is eerlijk, 17 euro en een beetje is nog steeds weinig geld wanneer je een goede Bourgogne zoekt. Ik zag er vandaag toevallig eentje van 50 euro liggen: Vougeot Domaine de la Vougeraie Clos du Prieuré. Als je nog een kadootje voor me zoekt....

Bodega Norton Barrel Select Cabernet Sauvignon 2009

Een herkansing voor deze wijn, de vorige keer dat ik hem wilde bespreken had hij kurk. Oogstjaar 2008 kon ik niet meer vinden, dan maar 2009. De helft van deze oogst heeft een houtopvoeding genoten van 12 maanden op Frans eiken, alcohol is 14%. In het glas helder rood-magenta gekleurd met een gemiddelde kleurdiepte. De neus: geen kurk! Gelukkig maar. Wel kruidig en fris, bessen, kersen, rabarber zelfs. Meestal duidt dat bij mij op een hoge zuurgraad, laat ik maar eens gaan proeven. Zacht mondgevoel, mini-zoetje in de aanzet, zuren zijn er ook maar goed in balans, klein bittertje in de afdronk, gemiddelde tannines. Smaken van tabak, pruimen, kersen, het blijft ook allemaal redelijk lang in m'n mondholte hangen. Niet dun, lekker vol van smaak, toegankelijke wijn die niet persé maaltijdbegeleiding behoeft.

Proeverij zonder uitspugen: Wijn & Spijs Van Dijk High Wine

High Tea is natuurlijk een bekend en zeer populair fenomeen. Over komen waaien vanuit het Verenigd Koninkrijk is het een samenkomen van voornamelijk dames, in Engeland met de gebruikelijke hoedjes op, waarbij er thee wordt geschonken vergezeld van 'fingerfood'; mini-sandwiches, bonbons, taartjes en andere lekkernijen. In Nederland wordt wijn steeds populairder en het fenomeen 'High Wine' heeft zijn intrede gedaan. Er worden verschillende invullingen aan gegeven heb ik inmiddels bemerkt. De ene bijeenkomst beperkt zich tot alleen maar wijn, maar dan in het 'hoge' segment; wijnen vanaf een euro of 50 per fles. Ook zag ik een plateau met verschillende tapas, drie glazen wijn en 'zoek het verder zelf maar uit'. Bij Wijn & Spijs Van Dijk hebben ze er weer iets anders mee gedaan. Op zoek naar een locatie waar men kleine gerechtjes kon bereiden kwamen Marleen en Herman van Dijk uit bij het Apollo Hotel in Zaltbommel. Acht verschillende en passende wijnen werden gezocht bij de selectie van acht verschillende gerechtjes en toen nog een publiek opbouwen.

Gelukkig kregen ze hulp via de Social Media, de plaatselijke courant en diverse websites. Er kwamen in totaal 54 deelnemers op af. We werden ontvangen met een glas Prosecco in de Brasserie van het hotel waarna we naar een aparte zaal gingen. Daar werden we verwend met lekkere hapjes en dito wijnen. Niet allemaal tegelijk, maar na elkaar, in een opbouwende volgorde en ieder tafeltje werd vakkundig door Marleen of Herman geïnformeerd over de te proeven wijn-spijs combinatie. Daarnaast kon je het allemaal nog eens teruglezen op de mooi verzorgde hand-outs. Ik ben zelf een groot fan van het 1+1=3 principe: ofwel het gerecht, ofwel de wijn wordt lekkerder in de combinatie, liefst allebei natuurlijk. Er is een ander 'kamp' dat het principe hanteert: zowel het gerecht als de wijn moeten naast elkaar stand kunnen houden: de wijn moet het gerecht niet overschaduwen en ook niet andersom. Is ook wat voor te zeggen natuurlijk. Dit laatste principe gold ook voor veel wijn-spijs combinaties op deze High Wine, wat overigens ook zo bedoeld was. Toch waren er ook enkele 1+1=3 combinaties te proeven. Hieronder volgt een opsomming van wat we voorgeschoteld kregen. Ikzelf vond de combinaties 5, 7 en 8 het mooist.

1. Felici verdicchio dei Castelli di Jesi Classico Superiore 2010 met couscoussalade met gemarineerde kipfilet.
2. Colterenzio pinot nero 2010 met een Bloody Mary met een in rozemarijn en knoflook gebakken garnaal.
3. La Morandina chardonnay Langhe 2010 met een roulleau van zalm, groene asperges en bieslookcrème.
4. Casa Roma San Dordi 2009 met een salade van sweet potatoe en kreeft.
5. Nusswitz Opale rosé met gemarineerde eendenborst met een compote van kweeperen.
6. Massimo Ronca corvina 2010 met langzaam gegaarde rundersukade met gekarameliseerde zilverui.
7. Collection Plaimont Pacherenc du Vic-Bilh met crème Catalane met sinaasappel.
8. Marzoni moscato spumante rosato dolce Casa Roma met griesmeel bavarois met rode bessen compote.

Marleen en Herman hadden het allemaal erg professioneel georganiseerd. Hun bedrijf 'Wijn & Spijs Van Dijk' bestaat sinds medio 2011, ik ken Marleen van de vinologen-opleiding aan de Wijnacademie. Enerzijds ben ik altijd benieuwd naar wijn-spijs combinaties, anderzijds was ik ook erg nieuwsgierig naar wat mijn medestudenten doen met de opgedane kennis van de opleiding. Misschien dat ikzelf ook nog eens iets wil organiseren dus ik was ook een beetje aan het spioneren en afkijken. Wat ze onder andere ook goed voor elkaar hadden was bijvoorbeeld de tafelindeling. Personen die solo waren aangemeld werden bij elkaar gezet zodat er geen 'vijfde wiel aan de wagen' combinaties ontstonden. Goed over nagedacht. Voor de prijs hoefde ik het niet te laten. Waar kun je voor 35 euro nou 8 wijnen en 8 gerechtjes proeven in een tijdsbestek van 4 uur en ook nog vakkundig geïnformeerd worden? Overigens zat ik best vol na deze middag dus ik bespaarde me ook nog eens avondeten. Als ik had gewild zou er een spuugbak voor me geregeld kunnen worden, maar dan was ik de enige geweest. Iedereen liet zich rijden, ook ik. Weer eens wat anders, een proeverij zonder uitspugen. Mocht u zelf eens willen deelnemen aan deze High Wine, 'like' dan de FaceBook pagina van Wijn & Spijs Van Dijk en hou de mededelingen in de gaten.

Herdade dos Grous Vinho Regional Alentejano 2009

Negen maanden houtopvoeding in nieuw Frans eiken, een blend van de druivenrassen aragonês 35% (=tempranillo), alicante bouschet 30%, touriga nacional 20% en syrah 15%, alcohol is 14,5%. In het glas diep felrood met een klein magenta randje. In de neus in eerste instantie rond en wat fris en zoetig, kersen, pruim, 'jammy', later komt er een rokerig aroma bij. In de mond is hij toch echt wel droog, geen zoetje te bespeuren. Ook die houtopvoeding is goed verborgen. Aanwezige zuren zijn goed in balans, het is zeker geen 'dikke', logge wijn, ondanks het vrij hoge alcoholpercentage en de eerste ietwat dropperige smaakindruk. Daar komt ook nog eens zwarte pruim bij, leer, chocola en tabak. Vooral die tabak in combinatie met dat rokerige aroma maakt hem bijzonder.

Valdivieso DO Valle Central Winemaker Reserva Cabernet Sauvignon 2010

Mmmm, dit ruikt weer 'ouderwets' Chileens lekker! Kersen, cassis, kirsch... hoe duidelijker wil je het hebben? In het glas helder felrood met een klein magenta randje, kleurintensiteit 3 uit 5. Een zoetje in de aanzet, ook helemaal zoals het hoort, goeie zuren, bitter, pure chocoladebitter zelfs, gemiddelde tannines. Naast de overrijpe kersen in de smaak komen er ook wat zondoorstoofde pruimen bij. Chocola, tabak, leer... hij zit er weer vol mee... heerlijk! Chileens op z'n best met het bijbehorende kleine prijskaartje. Overigens kun je me altijd een mail sturen wanneer je de prijs en aanschaflocatie van een besproken wijn wilt weten, ik vermeld deze standaard niet meer.

GreenBridge California Zinfandel 2011

Voor het schap in de winkel realiseerde ik het me niet, maar ik heb al eens eerder een wijn van GreenBridge beschreven op Wijn-Blog. Ik ben nogal visueel ingesteld en dat is de reden waarom ik me dit label niet kon herinneren: het is ge-restyled en compleet verhipt. Opgeleukt met een afbeelding van een hippie VW-busje. Tevens is de kurk vervangen door een schroefdop en daarmee is dat gekke uitstekende randje bovenaan de flessenhals ook verdwenen. De wijn wordt helaas wel nog steeds in Duitsland gebotteld. Eens proeven of ze zoiets moois als zinfandel ook kunnen verprutsen. Alcohol is 13,5%. In het glas helder licht felrood gekleurd. Frisse, dunne neus. Er gaat volgens mij een bittertje aankomen, grapefruit en bloedsinaasappel zitten weer eens in het aroma. In de mond hoge zuren, erg dunnetjes inderdaad, het bittertje blijft echter uit. Hij smaakt best fruitig, framboos en aardbei voornamelijk. Van een afdronk is nauwelijks sprake, hij is verdwenen voordat je er erg in hebt. Koelen en 's zomers drinken als alternatief voor rosé is de beste optie.

Ashton Kelder WO Robertson Limited Release Pinotage 2010

Vandaag de tweede van de pinotage-wijnen van Ashton Kelder die ik van Cape Wines mocht ontvangen. Deze 'Limited Release' is inmiddels meermalen gelauwerd en heeft medailles ontvangen op verschillende wijn-concoursen. Houtopvoeding heeft zo'n 16 tot 18 maanden plaatsgevonden op nieuw Frans eiken, alcohol is 14%. In het glas dieprood met een magenta randje. In de neus op de stille spiegel is het aroma van de houtopvoeding duidelijk waarneembaar, na het walsen vermengt deze met een opvallende kruidigheid. Zoete rijpe kersen ruik ik, rozemarijn, rozenbottel, iets zurigs, rabarber. Vijf minuten later smelt het allemaal samen tot één geheel, een mix van kruiden, rood en zwart fruit. De eerste slok glijdt fluweelzacht mijn mond binnen, een erg mooi mondgevoel. Fris maar toch vol, rond, zwoel. Een intens hoge smaakconcentratie. Klein zoetje, mooie zuren, goed in balans. Het hout is nauwelijks waarneembaar in de mond, hij is volfruitig. Voornamelijk volrijpe kersen proef ik, daarnaast nog wat rijpe zwarte pruimen, net niet zondoorstoofd. Tabak, koffie, leer, cacao... de hele riedel komt weer eens langs. Wanneer ik die vier woordjes in een proefnotitie gebruik, dan weet de vaste lezer dat ik de wijn lekker vind, mits er voldoende zuren aanwezig zijn en dat zit bij dit exemplaar wel snor. Dat houdt hem spannend en interessant en het verlangen naar de volgende slok groot.

Filovski Family Winery Vranec 2008

Dan gooi ik er vandaag gelijk ook maar eventjes de derde druif op rij uit die tot voor kort voor mij onbekend was; de vranac dit keer, vranec genoemd in Macedonië. Met dank aan Bob Smit voor het opsturen van dit exemplaar. Houtopvoeding vond minimaal 6 maanden plaats op Amerikaans eiken, alcohol is 13,1%. Dieprood in het glas. Vóór het walsen, op de zogenaamde 'stille spiegel', is deze houtopvoeding duidelijk waarneembaar. Een typisch flink getoast 'Rioja-aroma' komt me tegemoet. Na het walsen integreert dit met moeite in de wijn. Ook komen er geuren bij: zondoorstoofd zwart fruit, leer, koffie, cacao, een mooi 'boeket', of 'bouquet', as Mrs Bucket would say. 'Zwoel' is het eerste woord dat in me opkomt bij het nemen van een slok. Een licht zoetje, gemiddelde tannines, wel wat drogend, mooie zuren, zongedroogde zwarte pruim, chocola, koffie, tabak. Een behoorlijk rijk smakenpalet terwijl de dikte en logheid van de wijn uiterst meevalt. Is uitstekend nog een aantal jaar te bewaren maar nu ook al lekker om te drinken.

Kavaklidere Ancyra Öküzgözü Eastern Anatolia 2010

Na die van gisteren, vandaag de tweede dubbele primeur op rij. M'n eerste wijn uit Turkije én van de öküzgözü druif. 'Stierenoog' is de letterlijke vertaling van de naam van deze druif. Eens kijken of deze 'Red Bull's Eye' uit Oost-Anatolië mij vleugels geeft. Alcohol is 13,5%. In het glas helder lichtrood tot magenta gekleurd. Kruidig in de neus, een klein stalletje, een leertoon, er zit nog wat frambozenfruit verscholen. Fris en licht in de mond, beetje dunnetjes op het mid-palate, laag in de tannines, mooie balans in zoet, zuur en bitter. De afdronk is voller en langer dan dat de eerste aanzet doet vermoeden. Hij smaakt dropperig, kruidig, er zit wat pruim in, wat kers ook. Een redelijk volle en warme wijn die ook een beginnend wijndrinker goed zal kunnen waarderen.

Marsovin DOK Malta 1919 Limited Edition 2011

Twee primeurs in één voor mij vandaag: m'n eerste wijn uit Malta en ook nog eens van een tot vandaag toe voor mij onbekend inheems Maltees druivenras: gellewza. Alcohol is 14%. Een dieprode kleur met een mini magenta randje. In de neus ruik ik jodium, roest en een beetje potgrond, intens walsen levert me nog de geur van kersen op. In de aanzet een klein zoetje, een volle ronde smaak, kruidig, lage tannines. Ik proef walnoten, ook die roest komt weer even terug. De kersen in de geur komen ook volrijp in de smaak terug, kirsch, chocola, gedroogde zwarte pruimen, tutti-frutti. Een intens hoge smaakconcentratie. Niet verpesten met een maaltijd, gewoon na de maaltijd opentrekken en een lange avond van genieten. Dit exemplaar werd mij ter beschikking gesteld door Malta Wines.

Ashton Kelder WO Robertson Pinotage 2011

Niet van Ashton Kutcher, maar van Ashton Kelder is deze Zuid-Afrikaanse pinotage. Alcohol is 13% en er hebben Frans eiken chips in de stalen vaten gehangen en dat maar liefst 6 maanden lang. Het staat netjes vermeld in de fiche technique van de wijn, zeg maar de datasheet met technische details. Ik vind het niet erg dàt het gebeurt zolang het maar ergens vermeld staat, zoals bij deze wijn op de site van Cape Wines, van wie ik dit exemplaar mocht ontvangen. Een heldere felrode kleur met een magenta randje. Op de stille spiegel ruik je het 'hout' van de chips, na het walsen kruidig, rozemarijn. Een beetje beschuit ruik ik ook, iets rokerigs, toast, zwart fruit. In de mond ook die rokerigheid, ik zal maar niet inhaleren anders worden m'n longen nog zwart. Het gaat door met ontzettend sappig zwart fruit met een hoge smaakintensiteit, pruimen, een leertoon, koffie, tabak. Dus toch pruimtabak! Tannines zijn laag, zuren zijn mooi uitgebalanceerd. Ondanks de wat volle en 'zware' smaken drinkt-ie wel makkelijk weg en blijft voldoende interessant.

Jean Sablenay AOP Saumur-Champigny 'Le Vaubenois' 2010

Aan de basis van de wijnen van de AOP Saumur-Champigny ligt de cabernet franc druif. Er mag echter ook aangevuld worden met de cabernet sauvignon en aangezien het achteretiket geen duidelijkheid verschaft, rubriceer ik hem voor de zekerheid maar even als blend. Ditzelfde etiket meldt mij dat dit een "volle" wijn is. Dat beoordeel ik liever zelf wel even. Alcohol is 12,5%. Hij is helder kersenrood van kleur met een magenta randje. In de neus licht kruidig maar voornamelijk opvallend gesloten qua geur. In de mond valt mij eigenlijk meteen de smaak van potloodslijpsel op. Iedereen die de persiflage van Ilja Gort door Koefnoen heeft gezien rolt nu zo'n beetje van zijn of haar stoel. Voor diegene die deze niet heeft gezien, heb ik de clip hieronder ingesloten. Maar terug naar de wijn en en waarom ik weet dat de makers van Koefnoen best wel verstand van wijn hebben: in bepaalde wijn kan inderdaad het aroma en de smaak van potloodslijpsel voorkomen. Dit is zelfs één van de kenmerken van de cabernet franc druif. Het is dus niet zo gek dat ik het proef. De volheid van de wijn valt overigens tegen, de smaakintensiteit is niet zo hoog en hij is best wat 'dunnetjes'. Tannines zijn gemiddeld, wel redelijk drogend in de mond. In de afdronk zit een bittertje. Zuurgraad is iets te hoog naar mijn smaak en het aanwezige fruit is een combinatie van rode bessen, bloedsinaasappel en grapefruit. Ik vind er weinig aan. Het filmpje hieronder echter is hilarisch!

Popova Kula Winery Stanushina Rosé 2011

Wederom een wijn uit Macedonië, met dank aan Bob Smit, maar nu eentje van een inheems druivenras: stanushina of 'stanušina crna', zoals de officiele naam luidt. Dit is een blauwe druif die nergens anders dan in Macedonië is te vinden. Hij was bijna in z'n geheel gerooid totdat enkele wijnproducenten hem weer op de kaart gingen zetten. Alcohol is 13%. In het glas helder licht oranje/rood gekleurd. Veel vers rood fruit in de neus, aardbei voornamelijk, maar ook wat peer en meloen zit erin. In de mond fris met lekker veel en hoge zuren, beendroog, een klein bittertje in de afdronk. Aardbei komt ook in de smaak terug samen met grapefruit, de finale is van gemiddelde lengte. Dit is geen simpele wegklok-rosé, best wel gastronomisch inzetbaar.

De Popova Kula Winery and Vineyards liggen tegen de zuidelijke hellingen van de Grand Hill (Veliko Brdo) ten westen van het dorpje Demir Kapija. Popova Kula Winery en Vineyards zijn beide opgericht in 2004 en genoemd naar een historische toren in de rijke geschiedenis van de Tikveš regio, een belangrijke 'checkpoint' op de weg tussen Skopje en Solun, de Popova Kula (Priesters Toren). Als eerbetoon is er naast de winery een 17 meter hoge toren gebouwd en beide kregen de naam Popova Kula. De eerste druivenoogst vond plaats in 2005. Jaarlijks produceren ze op dit moment tussen de 200.000 en 300.000 liter. Deze kleinschalige winery produceert uitsluitend kwaliteitswijnen, gemaakt van speciale en zorgvuldig geselecteerde druiven uit hun eigen wijngaarden en enkele kleine private farms in de buurt van de winery. Klik op de foto hieronder om naar de site te gaan.

Bouchard Aîné & Fils AOC Mercurey 1er Cru Clos L'Evèque 2007

Vandaag heb ik zin om mezelf eens lekker te verwennen. Dan trek ik toch het liefst een rode Bourgogne open. Van het huis Bouchard Aîné & Fils had ik uit 2007 al eens eerder een Rully geproefd, nu dan een Mercurey Premier Cru. Alcohol is 13%. In het glas helder bleek rood met een licht oranje randje, kleurintensiteit 1 op een schaal van 5. Op de stille spiegel duidelijk een klassieke vinificatie merkbaar: houtopvoeding dus. Na het walsen uiteraard een stalluchtje, ik had niet anders verwacht, en ook intens fruit: aardbei, kers, maar ook pruim. In de mond lichtvoetig, hoge en mooie zuren , prachtig bittertje, beetje aards en boers doet hij aan, tannines laag, 1 op een schaal van 5, maar wel een beetje rauw nog. Rood fruit zit er absoluut nog heel veel in. In m'n Excel-sheet had ik genoteerd 'openen vanaf 2015' maar ik wilde niet langer wachten. Het klopt echter wel. Deze wijn kan nog vele jaren blijven liggen, zoveel fruit dat er nu nog in zit. De complexiteit neemt dan waarschijnlijk ook nog wat toe, op dit moment vind ik hem nog wat te simpel. Het is rood fruit wat ik proef en verder dan ook niks. Niet dat daar iets mis mee is, ik hou van fruitige wijn, maar ik had hem wat zwaarder en minder toegankelijk verwacht. Doet niets af aan het feit dat ik er toch intens van geniet en dat was precies de bedoeling.

Te vroeg geoordeeld... een uurtje open en ik begin zowaar een truffelig ondertoontje te ontwaren. Dát is wat er nog aan ontbrak. Toch nog een beetje complexiteit dus. Truffel en mooie Bourgogne gaan in mijn ogen hand in hand.

Santa Rita DO Limari Valley Medalla Real Gran Reserva Chardonnay 2008

Tweede dag op rij dat ik een chardonnay proef, en met 'een chardonnay' bedoel ik natuurlijk een wijn gemaakt van de chardonnay druif. Het is inmiddels zo'n ingeburgerde term dat het niet eens vreemd meer klinkt. Vandaag mijn favoriete wijn-producent: Santa Rita. Alles wat ik hiervan heb geproefd en beschreven is gewoon lekker. Deze chardonnay heeft wel degelijk houtopvoeding gehad, in totaal 8 maanden, maar op slechts 20% nieuw Frans eiken, de rest op tweede-, derde-, en zelfs vierdehands. Alcohol is 14,5%. In het glas intens donkergeel, hoe ouder een witte wijn, des te dieper de kleur. In de neus mmm! Niet alleen ruikt hij lekker, maar het zijn ook de drie 'emmen' van mango, mandarijn en maïs. Want dat is wat ik ruik. Niks muffigs, geen gisttonen, de ouderdom heeft geen vat gehad op deze wijn. In de mond een miniem zoetje van het hout, een klein bittertje, voldoende en zelfs redelijk veel zuren. Mango en maïs komen ook in de smaak terug, de houtopvoeding is ook te proeven, maar uiterst elegant, niet zo ontzettend dik er bovenop. Dit is bij uitstek een eetwijn. Vette vis, gegrilde zalm, gegrilde kip, wit vlees, garnalencocktail, misschien paella. Maar ook zonder gerecht een feestje in mijn mond en een plezier om te drinken.