Lord's Wines WO Robertson Chardonnay 2010

Zo, vandaag weer eens wit. Een ongeëikte chardonnay uit Zuid-Afrika. Alcohol is 14,5%. In het glas helder licht goud-geel met een kleine groene zweem. Een frisse neus met een beetje munt en citroen. Meteen mooi vol in de mond, je proeft de absolute volrijpheid van de druiven, naast natuurlijk ook het behoorlijk hoge alcoholpercentage. Er zit een klein bittertje in, ik proef wat gisttonen, zonnebloemolie. Zelfs koud uit de koelkast proef je die enorme dikte van de wijn. Zuren hadden van mij wat hoger gemogen maar Zuid-Afrikaanse wijn uit 2010 is ook niet zo piepjong meer. Ondanks het gebrek aan hout zou je deze wijn best kunnen inzetten als maaltijdbegeleider bij de wat vettere vissoorten. Dit exemplaar werd mij ter beschikking gesteld door Cape Wines.

Rotllan Torra DOCa Priorat 2007

Dat deze wijn 90 punten van Robert Parker mocht ontvangen verbaast me niets. De 12 maanden houtopvoeding is redelijk aanwezig, zowel in de neus als in de mond. Eens kijken of er ook nog andere geuren en smaken doorheen willen komen. Alcohol is 14,5%. Een blend van 35% grenache, 35% carignan en 30% cabernet sauvignon. In het glas diep donkerrood. Op de stille spiegel is uiteraard de houtopvoeding te ruiken, na het walsen integreert dit mooi in de wijn en komt er een aroma van volrijpe kers en zondoorstoofde pruim naar boven. Deze komen beide ook zeer sterk in de smaak naar voren waarbij de houtopvoeding zich stilletjes op de achtergrond houdt maar wel aanwezig is via een vanillesmaakje. Tannines zijn gemiddeld, de zuren blijven wat achter, waardoor de wijn enorm 'zwoel' overkomt. In combinatie met het best hoge alcoholpercentage zorgt dat voor een redelijke 'logheid'. Het eerste glas is zeer aangenaam, de daarop volgende kunnen vermoeiend gaan worden. Als dit 90 Parker-punten waard is, dan houdt Robert dus van redelijk 'lompe' wijnen. Ik prefereer ze toch iets eleganter. Neemt niet weg dat dit een uitstekende wijn is om te drinken, hou me ten goede. Voor €7,99 als tijdelijk actie-artikel bij de ALDI. Gewoon één fles proberen, bevalt-ie, dan gelijk de hele voorraad meenemen zou ik zeggen. Euh... ik heb geen aandelen hoor, maar heb vaker reacties gehad van teleurgestelde lezers over partijen lekkere wijnen die uitverkocht waren.

Cru du Beaujolais AOP Morgon 2011

Geen enkele vermelding van de producent op het etiket en achterop staan alleen de namen 'Cyril et Virginie'. Wanneer ik die namen google kom ik op één of ander accordeon-duo uit. Ik denk niet dat die deze wijn hebben gebotteld. Hij wordt gedistribueerd door Baarsma Wines. Oogstjaar 2011 is nog relatief jong voor een Morgon, die kan best wat jaartjes blijven liggen. Alcohol is 13%. In het glas is hij redelijk diep magenta. In de neus kruidig, kleine hint perendrups. In de mond framboos, veel framboos! Ook de perendrups proef ik terug. De aanwezige zuren zijn aangenaam gedoseerd, tannines zijn er nauwelijks. Ook hier is volgens mij weer de macération carbonique toegepast maar een stuk subtieler dan exemplaren die ik onlangs heb geproefd die van buiten de Beaujolais kwamen. Macération carbonique wordt ook wel eens méthode Beaujolaise genoemd en ik ben van mening dat die vinificatie zich dan ook tot de Beaujolais en tot het druivenras gamay zou moeten beperken. Zoals in deze wijn komt hij goed tot zijn recht. Als je van fruitige, jonge wijn houdt: nu drinken. Bewaren kan ook maar niet langer dan twee à drie jaar.

Sette Cascine DOCG Barolo 2008

Nou, dan doen we ook gelijk de Barolo maar even in de herhaling hopende dat dit exemplaar dan een verbetering is ten opzichte van die van gisteren. Ik durf het bijna niet te vermelden, maar die kwam dan ook bij de ALDI vandaan. Het exemplaar van vandaag is in Italië zelf gekocht, regio Piemonte, helaas niet door mijzelf. Ik moet daar nog steeds een keertje op wijnavontuur. Barolo heeft altijd minimaal twee jaar houtrijping gehad, Barolo Riserva drie jaar en Barolo Riserva Speciale vier jaar. Alcohol is 14,5%. In het glas helder felrood met een lichte oranje schakering. In de neus een klein stalluchtje, een beetje truffel, mooi aroma. Fris en zacht in de mond, voldoende zuren, gemiddelde tannines, beetje branderig in de keelholte, heel klein bittertje, vrij drogend. Smaken zijn moeilijk te benoemen, ze zijn voornamelijk aards van toon. Die truffel komt terug, een beetje bosgrond, een leertoon. Afgaand op de kleur denk je een lichte wijn te gaan proeven maar dat valt mee, of tegen, dat is maar hoe je het bekijkt. Het staat in mijn theorieboeken en ik kan het beamen: Barolo is een eetwijn, tenminste... afgaand op de exemplaren die ik inmiddels heb geproefd. Dat zijn er inclusief deze slechts drie, waarvan dit dan ook gelijk de betere is. Het ontwikkelde karakter van dit exemplaar kan ik wel waarderen maar ik mis wel wat fruit.

Lorenzo Sormani DOCG Barolo 2007

Deze wijn heeft drie jaar houtrijping gehad, alcohol is 13,5%. In het glas een heldere lichtrode kleur met een klein oranje randje. In de neus iets kruidigs, walnoot, vers rood fruit. Fris in de mond, stevige tannines, 4 op een schaal van 5, redelijk veel zuren aanwezig, een klein bittertje. De smaak van rode bessen, kersen, een klein beetje caramel van het hout, kruidig. Barolo wordt ook wel de wijn van koningen, de koning van de wijn genoemd, maar volgens mij is dit eerder een kroonprins die zijn beurt overslaat. Ik word hier niet echt warm of koud van.

Verzoekje: Bodegas Faustino DOCa Rioja 'Faustino V' Reserva 2004

M'n collega Alex komt uit Spanje en prefereert Rioja wijn. Hij heeft daarbij een relatief dure, maar goede smaak: Faustino. Hij vroeg mij of ik niet een wat goedkoper alternatief voor hem wist. Ikzelf heb Faustino alleen nog maar op de Wijnacademie geproefd maar kan zo 1, 2, 3 de proefnotities hiervan niet meer vinden dus dan koop ik gewoon een exemplaar om hem op Wijn-Blog te bespreken. Het is een blend van 92% tempranillo en slechts 8% mazuelo, een druif die we beter kennen als carignan, alcohol is 13,5%. Dat ik hem een dag na de Berberana Rioja bespreek is geen toeval. Mogelijk is dat een goedkoper alternatief. Qua kleur is hij wat dieper en zit er ook nog wat paars doorheen. Op de stille spiegel is de houtopvoeding nauwelijks waarneembaar, na het walsen ruik ik zowaar een klein beetje truffel. Een geur die ik eerder al bij de wat mooiere Bourgogne wijnen rook. Ook aardbei zit erin, een mini stalluchtje, kersen en wat pruimen. Zo op het eerste 'gezicht' een mooie neus. In de mond fris en fruitig, behoorlijk wat tannines, 4 op een schaal van 5, ook hier proef ik een mini-zoetje en hij is wat drogend. De smaak van pruimen en kersen is overduidelijk en de houtopvoeding is ook in de smaak weer nauwelijks waarneembaar. Qua smaak is hij vol maar elegant en slank tegelijkertijd. Hij heeft twee jaar langer gelegen dan de Berberana van gisteren, misschien dat hij daardoor wat ontwikkelder smaakt, maar hem ermee vergelijken wordt toch wat moeilijk. De Faustino heeft mijns inziens iets meer 'ziel'. Ondanks de relatief hoge prijs die je ervoor betaalt, is hij het zeker waard.

Berberana DOCa Rioja Carta de Oro Reserva 2006

Ja hoor, hij is weer 'ns in de bonus. Nu twee voor de prijs van één. Een blend van 80% tempranillo en 20% grenache, alcohol is 13,5%. Helder felrood van gemiddelde kleurintensiteit. Op de stille spiegel dit keer een subtiele geur van de houtopvoeding, na het walsen komen de zondoorstoofde pruimen omhoog. Óf ik heb nu meer proefervaring, óf ze hebben iets aan de formule veranderd want de 2005 editie kwam er twee jaar geleden in mijn eigen notities een stuk bekaaider vanaf. De smaak is nu ook een stuk fruitiger en de houtopvoeding proef je middels een vanilletoon, maar niet meer zo dominant. Het fruit beperkt zich dan voornamelijk tot die zondoorstoofde pruimen maar dat maakt me weinig uit. De zwoele indruk die ik krijg wordt mooi in evenwicht gehouden door voldoende zuren. Een redelijk stevige wijn met een krenterig zoetje en een mini-bittertje in de redelijk lange afdronk. Voor de prijs van €8,99 voor twee flessen kun je die gerust inslaan. Zou Berberana hier zelf ook nog een centje aan kunnen verdienen? En niet vergeten: punten sparen.

Domaine Lafage VdP des Côtes Catalanes Côté Muscat Sec 2011

Vandaag ook een droge muscat, net als gisteren, maar deze komt mij een stuk bekender voor. Alcohol is 13%. In het glas licht strogeel met een groene zweem. In de neus het bekende tropische steenfruit, perzik, abrikoos en ook weer de muscatdruif die ik ruik. Een vrij zoete, bloemige geur. Ook dit is weer een droge wijn maar toch komt hij zoet over. De smaak van de muscatdruif is evident, naast nog perzik en een klein beetje grapefruit, inclusief een bittertje. Ik zit nu met twee glazen witte wijn voor me, die Macedonische muscat van gisteren er ook bij, maar die is toch wel echt droog te noemen. Die stijl bevalt me beter, moet ik zeggen. Misschien komt dat doordat die al wat meer ontwikkeld is waardoor de fruitigheid wat is afgenomen. Het is ook een beetje appels met peren vergelijken natuurlijk. De Franse muscat van vandaag vind ik echter wat minder spannend. Hij is goed gemaakt, fris en fruitig natuurlijk, maar ik had hem iets droger verwacht.

Filovski Family Winery Temjanika 2009

Alweer een primeur voor me, een wijn uit Macedonië. En alhoewel de druif 'temjanika' heel erg inheems klinkt, blijkt het de lokale variant te zijn van de muscat blanc à petit grains. Hiervan heeft Filovski een droge witte wijn gemaakt. Redelijk belegen alweer, oogstjaar 2009, maar voor een goed gemaakte wijn zal dat niets uitmaken. Alcohol is 11,2%. In het glas een licht strogele kleur met een groene zweem, een klein 'onreinheidje' zit erin, in de vorm van een licht mini-bubbeltje. Een erg strakke neus van citrus, munt, klein beetje ziltigheid en mineraliteit. In de mond ook erg strak en droog, restzoet nauwelijks aanwezig. Citroen en munt komt ook in de smaak terug. Behoorlijk mooie zuren en mineraliteit. Bovenstaande indrukken zijn gebaseerd op een koelkast temperatuur, ik laat hem nu eventjes opwarmen. De smaken zijn nu wat intenser maar andere smaken zijn er niet bij gekomen. Uit de Roussillon heb ik ook nog een droge muscat, die zal ik morgen vergelijken en bespreken. Dit Macedonische exemplaar mocht ik ontvangen van Bob Smit, een Nederlandse ondernemer die zich in Macedonië heeft gevestigd. Een erg mooie, strakke wijn. Zeer geschikt als aperitief maar ook als begeleider van een mager visgerecht, schaal- en schelpdieren, misschien sushi.

#GrenacheDay Bruno Duchêne VdP de la Côte Vermeille 'La Luna' 2011

#GrenacheDay. Via onder andere de Social Media kon je vandaag meedoen met de internationale grenache-dag, maar ook zonder die 'tools' kon je in de 'privacy of your own home' vandaag een wijn opentrekken van de grenache druif. Dat kan uiteraard op elke dag van het jaar, laat je hierin absoluut niet beperken want daar is wijn van die druif veel te lekker voor. Nog lekkerder wordt die wanneer het ook nog eens een 'vin naturel' betreft. De definitie daarvan ligt niet helemaal vast, maar de omschrijving die ik vandaag van Vinoblesse kreeg te lezen raakt hem wel aardig: "Vin Nature..., Vino Naturale... Vertaald zou het 'natuurwijn' worden... Maar 'naturel' zou beter zijn. De definitie van een 'vin naturel' is: wijn gemaakt van druiven..., geen chemie in wijngaard of kelder. Handmatig werken, natuurlijke vergisting en rijping zonder toevoegingen of correcties. Geen of zeer beperkt gebruik van sulfiet". Deze wijn heb ik gekocht in Banyuls-sur-Mer, Frankrijk. Het was even een speurtocht door de stad die begon bij het woonadres van de wijnmaker, Bruno Duchêne, die op dat moment niet aanwezig was. Het resulteerde uiteindelijk in een wijnbar/café/lunchroom waar alleen maar vins naturels verkocht werden. Zo ook deze 'La Luna', in Nederland volgens mij verkrijgbaar bij Vleck Wijnen, maar op hun site zie ik hem niet. Ik was op deze wijn opmerkzaam gemaakt door @smaakgoeroe, fijnproevers op het gebied van natuurlijke wijnen. Alcohol is 13,5%. In het glas een diep Bordeaux-rode, naar purper neigende kleur. Op de stille spiegel een kruidig aroma en de geur van kersen. Na het walsen komt daar framboos en iets animaals bij. In de mond eerst zacht, daarna komt er een tinteltje rond de tong, een pepertje. Hij is droog en sappig, zwoel, redelijk tannineus, 4 op een schaal van 5, maar mooie ronde en rijpe tannines. Hij smaakt naar rijpe kersen, zondoorstoofde pruimen, drop en hij heeft iets melkachtigs, yoghurt. Hij is absoluut niet log, de zuren beginnen mild maar lijken met elke slok toe te nemen tot op een niveau dat je denkt: "hij kan best nog wel even blijven liggen in de kelder". Complexiteit zal daarmee mogelijk kunnen toenemen maar waarom wachten? Bij de eerste slok had ik al het WAUW!-gevoel waar ik eigenlijk al bang voor was. Zo'n pure en natuurlijke smaak! Mijn, voor zover ik weet, tweede vin naturel zou misschien wel het bij-effect kunnen teweegbrengen dat ik niet meer terug wil naar 'traditionele' wijnen. En daar heb ik er nog genoeg van in mijn kelder liggen! Nou ja, even door die zure appel heen bijten maar. Ongetwijfeld kan ik daar ook nog wel van genieten, maar ik schat zo in dat er meer vins naturels in huize Oomen op de kaart komen te staan.

Miolo Family Vineyards Cabernet Sauvignon 2008

M'n eerste Braziliaanse wijn. Van cabernet sauvignon uit 2008 van het Zuid-Amerikaanse continent heb ik al een redelijke referentie. Brazilië is een opkomend (exporterend) wijnland, ik heb er al veel over gehoord en gelezen maar nog niet echt positieve berichten. Maar, een 'open mind', zintuigen op scherp en eens kijken of deze wijn mij bevalt. Twaalf maanden houtopvoeding gehad, alcohol is 13%. In het glas een intens dieprode kleur, intensiteit 4 op een schaal van 5. Op de stille spiegel is de houtopvoeding subtiel merkbaar, na het walsen is het voornamelijk fruit wat de neus bereikt; rode bessen, kersen, maar ook een hintje kruidigheid. Fris in de mond, de kruidigheid is het eerste dat opvalt, de aanwezige zuren zijn mooi uitgebalanceerd. Hij is behoorlijk droog en ook een beetje drogend in de mond. Het fruit heeft zich goed verstopt, misschien wat zondoorstoofde zwarte pruimen, maar niet uitbundig. Ik proef koffie, melkchocolade, een leertoon. Ik vind deze wijnstijl zeker niet verkeerd maar de beginnende wijndrinker zal toch wel even schrikken wanneer hij deze proeft. De wijn is goed ontwikkeld en blijft zeer lang in de mond hangen. Een zoetje in een wijn manifesteert zich meestal gelijk bij de aanzet maar bij deze Braziliaan lijkt het alsof de afdronk zoet is. Een volle ronde wijn, maaltijd niet verplicht, ervaring wel.

Canepa DO Valle de Rapel Syrah Reserva 2009

Na de deceptie van een onlangs geproefde syrah die overschaduwd werd door de macération carbonique, nu hopelijk een wat klassiekere wijn van deze druif. Ik ben de syrah dankbaar omdat mijn eerste wijn die ik ooit proefde, in 2008, daarvan was gemaakt en ik vanaf toen wijn ben gaan waarderen en geleidelijk mijn eerste stappen in de wijnwereld heb gezet. Het is ook nog eens een Chileen en die hebben me zelden nog teleurgesteld. Alcohol is 13,5%. In het glas kersenrood met een magenta schijn, niet zo'n intense kleur, redelijk helder. Op de stille spiegel een subtiele geur van de houtopvoeding, na het walsen komt er een vriendelijk stalluchtje me tegemoet en wat zwarte pruimen. In de mond is de houtopvoeding het eerst dat opvalt, liefst maar even karafferen van tevoren dus. Daarnaast proef ik chocola, cacao, tabak; een behoorlijk ontwikkelde wijn waarbij de fruittonen wat meer verscholen lijken te zijn. Die bestaan dan voornamelijk uit zondoorstoofde zwarte pruimen en bramen. Wauw! Wat een prachtige wijn en dan te bedenken dat deze parel gewoon weer eens uit het supermarktsegment komt. Ik zal het niet voor mezelf houden: €6,49 bij de Jumbo. Als dit jaartal er nog staat: nu kopen, nu drinken, bij voorkeur laat op de avond in gezelschap van gelijkgestemde wijnliefhebbers. Deze fles gaat leeg. T'is maar dat je het weet.

Mas Olivier AOC Faugères 2010

Alcohol is 13%. Een blend van de druivenrassen syrah, grenache, mourvèdre en carignan van oude stokken. In het glas een diep kersenrode kleur met een magenta zweem. Op de stille spiegel duidelijk het aroma van de houtopvoeding waarneembaar, na het walsen kruidig, een stalluchtje, zwarte pruim. In de aanzet een mini-zoetje, mooie zuren, tannines 4 op een schaal van 5, kruidig, mini-bittertje in de afdronk. Een rijke, volle smaak van zondoorstoofde zwarte pruim, een klein beetje drop en bittere, pure chocolade. Een stevige wijn ook die echt wel een maaltijd als partner nodig heeft, al was het maar om de tannines wat zachter te maken. Een lekkere biefstuk, magret de canard of misschien wat suddervlees.

Bzikot Père & Fils AOC Bourgogne Blanc 2010

Grappig dat sommige producenten ervoor kiezen om op het etiket van een appellation 'Bourgogne' een extra vermelding van het druivenras (pinot noir) te maken. Zo heeft de producent van dit exemplaar ervoor gekozen om naast de appellation 'Bourgogne Blanc' ook nog eens te vermelden dat het hier om de chardonnay druif gaat. Dat hoeven ze helemaal niet te doen omdat dat al geïmpliceerd wordt bij de appellation-vermelding. Het zal er wel mee te maken hebben dat de gemiddelde consument deze kennis niet heeft en hij maar al te goed weet wat voor soort wijn hij koopt wanneer er 'chardonnay' op het etiket staat; marketing dus. Alcohol is 13%. Op de stille spiegel een dotje vanille; houtopvoeding. Na het walsen komt daar wat ziltigheid en mineraliteit bij en toch ook wel weer dat karakteristieke botertje. In het glas licht strogeel, kleurintensiteit 2 op een schaal van 5. In de mond valt in eerste instantie het hout op, daarna wat vettigheid, flink hoge zuren, prettige zuren wel te verstaan. Wat kruidigheid, een bittertje, smaken van citroen, het botertje, vanille, beetje caramel. Erg elegant gemaakt moet ik zeggen, niet van dat dikke hout van die typische Nieuwe Wereld wijnen wat er vaak zo tegenaan is gesmeten en er zo dik bovenop ligt. Ook die ziltigheid en de mineraliteit komen goed tot uitdrukking. Voor een witte 'instap-Bourgogne' een hoge kwaliteit. Verkrijgbaar bij Bourgogne Exclusive.

Jazz in Buren

Jazz is "zeg maar, niet echt mijn ding" (het zou zomaar de titel van een boek van Paulien Cornelisse kunnen zijn). Ik word altijd een beetje onrustig van jazz, niet dat ik ervan wil gaan dansen of meezingen, maar wel beginnen spontaan al m'n ledematen mee te tappen. En dan denk ik

een bekend nummer te horen, gaan ze opeens improviseren zodat ik helemaal de draad kwijt ben. Toch was ik vandaag in Buren waar op verschillende plekken in deze Oranjestad podia stonden waarop naar hartelust "ge-boepiedaa't" werd. Maar ja, er werd ook wijn geschonken dus dan ben ik van de partij! Malta Wines had op het terras van Grand Café de Hofhouding een podium gesponsord voor zangeres Connie van Koningsbrugge en de jazzband Joy Spring. Een mooie gelegenheid om gelijk de nieuwe reeks La Torre wijnen van Marsovin te introduceren. Kwart flesjes in wit,

rosé en rood. Ik proefde de rode, een blend van het inheemse druivenras gellewza in combinatie met syrah, of shiraz zoals het etiket vermeldt. Oogstjaar 2011, alcohol is 12,5%. In het glas helder fel kersenrood met een magenta gloed. Hij heeft een frisse doch scherpe neus. De eerste indruk is droog, vooral droog, maar tegelijkertijd heel sappig, veel rood fruit. Kersen, aardbei, mooie zuren en dan opeens komt er een gematigde, gepeperde bite. Hele aangename wijn die behoorlijk wat spanning heeft, maar toch ook beginnende wijndrinkers nog goed zal aanspreken. Zeker wanneer je er iets bij eet wat uiteindelijk ook de bedoeling is van deze wijn die met name is bedoeld voor de horeca. Naast jazz, was er ook een soort van groenten-fruit-corso aanwezig in de vorm van hele grote kunstwerken van insecten compleet bedekt met, u raadt het al, allerlei groenten en fruit. Erg in trek bij de echte wespen overigens, die er in grote getale omheen zwermden. In de tuinen van het Museum der Koninklijke Marechaussee was er nog een hele grote kunstmarkt. Bovendien waren er nog een heleboel winkeltjes open op deze zondag. In één daarvan vond ik twee witte wijnen van het Betuws Wijndomein. Beide uit 2008, de één half-droog, de ander half-zoet. Is dat dan niet hetzelfde? Volgens mij heb ik die kwestie al eens eerder op Wijn-Blog aangekaart. Binnenkort zal ik dat dan eens met dit praktijkgeval ervaren. Bij de Pannenkoekenbakker werd deze dag besloten waarbij ik ging voor een hartige pannenkoek met brie, spinazie en zalm. Heerlijk! Overigens dronk ik daarbij geen wijn, maar een Grimbergen dubbel. Ook lekker.

Kunst Kijken Kunst Proeven

Een leuk concept van Artlease / Contemporary Art: wijnproeven en het bijbehorende kunstwerk erbij zoeken. Je kunt het ook omdraaien: kunst kijken en de bijbehorende wijn erbij vinden. Vandaag ben ik in Ede bij de kunstuitleen in Galerie Cultura. De wijnen en hun omschrijvingen staan gedetailleerd uitgewerkt in een prachtig programmaboekje en de schilderijen waar het om gaat zijn gemerkt. Dat maakt het gelukkig iets eenvoudiger anders staar je je misschien blind op een bepaald schilderij terwijl die niet eens meedoet. Bij binnenkomst informeerde ik gelijk maar even of er correcte antwoorden zijn, aangezien kunst maar ook smaak vrij breed te interpreteren valt. Die waren er, maar uiteraard is er in deze geen sprake van 'goed of fout'. Vijf verschillende wijnen had sommelier Jeroen van Hunnik van Nobel Wijnkoperij meegenomen, twee wit, één rosé en twee rood. Voordat ik ze ging proeven en het bijbehorende schilderij erbij ging zoeken, besloot ik om eerst alle schilderijen te bekijken en de wijnomschrijvingen te lezen om te zien of ik op die manier al tot de juiste combinaties zou kunnen komen.

Wanneer je al wat meer kennis hebt van de kenmerken van druivenrassen en bepaalde wijnstijlen, kon je op deze manier eigenlijk al tot de 'juiste' antwoorden komen, maar ja, de wijn erbij proeven maakt het natuurlijk een stuk leuker. Er waren ook veel mensen van de galerie zelf aanwezig die heel actief de bezoekers aan het polsen waren, veel uitleg gaven en aanzetten tot overpeinzingen en discussies. Mijn keuzes vooraf bleken bij het proeven van de wijnen helemaal te kloppen en ik had dan ook alle antwoorden 'goed'. Zeer te spreken was ik over de Les Yeuses Syrah Cuvée Les Épices 2009. Een wijn uit de Languedoc, maar absoluut niet vol of log. Een zeer frisse en tegelijkertijd vurige syrah. Houtrijping, kruidig, mooie zuren, een pepertje. "Waar ken ik die wijn toch van?" dacht ik een lange tijd. Blijkt hij dus op mijn wenslijst te staan (zie rechter side-bar, onderaan). Geheel terecht dus want het is een heerlijke wijn en ook nog eens zeer goed betaalbaar. Hier hoorde geheel toepasselijk het schilderij 'Fire' bij van Myra de Vries. Kunst kijken, kunst proeven is een hartstikke tof en interactief tijdverdrijf voor een vrije middag. Plak er een lekker dineetje aan vast en je hebt toch weer een leuke dag gehad.

Joseph Castan Excellence Syrah IGP Pays d'Oc 2010

Alcohol is 13,5%. In het glas redelijk diep magenta gekleurd, bijna paars. Ik had na mijn eerste wijn van deze producent, die van de carignan, nog hoopvolle verwachtingen voor de rest van de serie maar die hoop is nu wel zo'n beetje vervlogen en ook deze syrah is er weer eentje van de macération carbonique. Bij Beaujolais Nouveau graag, maar voor de rest niet AUB. Het enige wat er te ruiken valt zijn die perendrups, wat banaan en framboos. Het maakt ook nauwelijks uit wat voor druif je hiervoor gebruikt, ze worden allemaal hetzelfde na deze vinificatie. Zijdezacht in de mond, tannines nauwelijks aanwezig, een zoetje, voldoende zuren, het lekkere branderige pepertje van de syrah zit er gelukkig nog wel herkenbaar in. Ik denk dat ik er goed aan heb gedaan om deze wijn nog een jaar te bewaren na aanschaf en hem nu pas te openen. Hij heeft denk ik daardoor wel iets meer karakter gekregen. Hij is redelijk vol van smaak, ik proef framboos, perendrups, toch ook nog wel een beetje tabak en pure chocolade. Op het eind is hij redelijk hoog in de bitters. Hij is nog te pruimen maar niet veel meer dan dat.

Cecchi DOCG Chianti Classico 2009

In 17 restaurants in Nederland is het Chianti Classico week, lopend van 10 t/m 17 september. Ik doe thuis even lekker mee. Overheersend druivenras van deze DOCG wijn uit Toscane is de sangiovese. Sinds 1997 mag die er voor 100% inzitten en 80% is het minimum. Aanvulling is mogelijk met canaiolo nero, cabernet sauvignon en/of merlot. In dit exemplaar zit 90% sangiovese vandaar dat ik hem als blend rubriceer. Alcohol is 13%. Fermentatie onder gecontroleerde temperatuur vond plaats in roestvrij staal. In het glas een heldere licht kersenrode kleur met een frambozenroze gloed. Heel kruidig in de neus, ook iets van leer. In de mond ook kruidig, mooi hoog in de zuren, gemiddelde tannines, sappig. Veel rood fruit, ook een beetje zwart fruit, maar toch vooral heel kruidig. Goed te combineren met meerdere kruidige vleesgerechten, maar bijvoorbeeld ook traditioneel Italiaanse gerechten als lasagne bolognese, pasta of pizza.

Domaine de la Grande Cave AOC Crépy Goutte d'Or Crépytant 2010

Het woordgrapje 'crépytant' zou volgens het achteretiket 'pétillant', oftewel mousserend moeten inhouden. Nou, daar was geen enkele sprake van. Vanaf het moment van inschenken is en blijft hij plat en stil. Ook in de mond zelfs geen kleine tinteling rond de tong, niets. Alcohol is 11,5%. In het glas licht goudgeel, kleurintensiteit 2 op een schaal van 5. Een noterige geur op de stille spiegel, al opwarmend en walsend komt daar de geur van hard geworden bloemenhoning bij. Weet je wel, zo'n potje wat al een jaar of drie in je keukenkastje staat, nauwelijks nog vloeibaar is en waar je de wit uitgeslagen honing met een lepel uit moet spatelen. Die is overigens nog steeds goed eetbaar anders zou ik nooit geweten kunnen hebben dat ook de smaak hiervan weer in de wijn terugkomt, zonder zoet overigens. Daarnaast ook nog de smaak van walnoten, een klein beetje champignon, hij is wel aan de mollige kant, de zuren zitten een beetje verstopt. Hij is vol van smaak en ontzettend ziltig, gewoon zout bijna. Een hele aparte wijn, deze wijn uit de Savoie.

Vinné Sklepy Kutná Hora Rulandské šedé 2009

M'n eerste wijn uit Tsjechië, regio Mělnická (Melnik) om precies te zijn. Het druivenras is de rulandské šedé. Voor diegene die de Tsjechische taal niet machtig is: dit is de pinot gris. Alcohol is 13%. In het glas licht geel met een kleine groene zweem. Op de stille spiegel heel aromatisch al: perzik, abrikoos. Na het walsen wordt de geur alleen maar intenser. In de mond een zoetje, een grapefruitbittertje, flink hoge zuren, een kleine bite rond de tong. Naast de verwachte smaak van perzik en abrikoos smaakt hij zelfs een beetje naar muskaatdruiven. Ook citrusfruit zit erin; citroen, grapefruit, limoen. Ik vind hem ontzettend fris en fruitig voor een witte wijn die toch al uit oogstjaar 2009 komt. Ondanks dat ik een zoetje proef, is het een droge wijn. Dit staat bovendien ook op het etiket te lezen: suché. Ik heb er geen fiche technique van, dus de preciese cijfers heb ik niet, maar de zoete indruk die ik krijg komt voornamelijk door het fruitige karakter. Goed gemaakte wijn.

Proeverij: Oostenrijkse Wijnen Utrecht 2012

De setting was het Beatrix Theater in Utrecht, een uitstekende locatie en heel goed te bereiken, bij voorkeur met het openbaar vervoer natuurlijk want auto's zijn niet van harte welkom in ons centrale stadsjie. Zoals gewoonlijk veel te veel wijnen om allemaal te proeven dus ik had een strategie: uiteraard mono-cépagewijnen van onbekende druivenrassen wilde ik niet overslaan en daarnaast ging ik voor wit, veel wit. Met name de grüner veltliner ging ik vandaag eens aan een vergelijkend warenonderzoek onderwerpen. De nationale trots van Oostenrijk waar ik er nog te weinig van heb geproefd. Nou, dan kon ik vandaag m'n hart ophalen want er stonden maar liefst ruim 100 verschillende grüner veltliners open! Niet dat ik daar allemaal aan toekwam, er werd ook nog riesling, welschriesling, weißburgunder, rotgipfler, roter veltliner, muskat ottonel, gelber muskateller, sauvignon blanc, gewurztraminer, blauer wildbacher en syrah geproefd. Eén ding moet ik alvast kwijt: de kwaliteit van de wijnen was top! In totaal 37 grüner veltliners heb ik geproefd en ook al zijn er wel gemene delers te benoemen, er zijn ook genoeg verschillen te vinden. Misschien nog wel meer verschillen dan overeenkomsten. Het viel me op dat vooral de 'instap'-wijnen van deze druif nog wel het meest met elkaar gemeen hebben, maar zodra ze van 'single vineyards' komen, spontane vergisting hebben gehad, 2 jaar sur lie hebben gelegen, geregelde bâtonnage hebben ondergaan, 2 dagen of meer 'skincontact' hebben gehad maar vooral volrijp en met de hand geselecteerd en geplukt, dan gaan de resultaten ieder huns weegs. Dan kost het mij moeite ze nog als grüner veltliner te herkennen en is het eigenlijk alleen nog 'dat pepertje' dat enig houvast biedt. In de Wijnatlas van Jancis Robinson werd met name de Smaragd Achleiten van Domäne Wachau bejubeld dus dit werd dan ook m'n eerste doel. In de neus munt, een elegante en subtiele smaak, hét pepertje, vol in de mond en een ellenlange afdronk, had ik genoteerd.

Oké, dit zou dus de benchmark moeten zijn. Een gedachte die ik al heel snel liet varen vanwege de enorme diversiteit aan stijlen. De eerstvolgende die ik bezocht was Marion Ebner-Ebenauer, een uiterst 'liebliche' verschijning die haar wijnen op de stand van importeur Erwin Blezer van Good Grapes presenteerde. Vier verschillende 'gruvee's' had ze meegenomen, allemaal van single vineyards maar verschillend qua leeftijd van de stokken en uiteraard de vinificatie. Wel vond elke keer spontane vergisting plaats. Een proces waarbij je het verloop hiervan goed in de gaten moet houden anders kan de wijn 'spontaan' een kant op gaan die je niet wilt, maar bij Ebner-Ebenauer hebben ze dat heel correct gecontroleerd. Daarna door naar Regina Meij met een enorme stand van

Imperial Wijnkoperij. Naast het al eerder genoemde Domäne Wachau waren hier maar liefst nog 12 andere huizen vertegenwoordigd. Vooral de beendroge muskat ottonel van Zantho was iets aparts. Ook de gelber muskateller van Weingut Neumeister was erg mooi. Bij Miranda Beems proefde ik één van de twee rode wijnen van vandaag, gemaakt van de blauer wildbacher druif. Voor mij de verrassing van de dag. Er wordt normaal gesproken 'schilcher' van gemaakt, rosé uit Steiermark, maar Miranda, of liever weingut Frauwallner Straden bewijst dat er ook een droge rode wijn van te maken is. Op de stille spiegel ben ik even bang voor 'een bak hout' maar dat valt in de smaak gelukkig mee. Wat me ook opvalt is het aroma van kokos en en in de smaak komt er chocola voorbij. Ik schreef dan ook 'Bounty' bij m'n proefnotities. Bij importeur Obiovino stond ik even stil bij hun 'K2' en de ongefilterde 'K2' grüner veltliners. Prachtige biologische wijnen! Bij de K2 het aroma van oude kaas, strakke smaak en tegelijkertijd vol, het terroir sijpelde m'n mond binnen. De ongefilterde K2 ging al helemaal weg van alle typerende kenmerken van de 'gruvee'. Een neus van abrikozenjam en honing terwijl hij met slechts 2,2 gram suiker per liter toch droog te noemen is. Erg mooi.

Bij Résidence Wijnimport proefde ik de 'Wiener Berge'. Een gruvee uit het centrum van de stad Wenen. Een volle, romige neus en dito smaak van oude kaas en zweetlucht; het klinkt misschien niet zo fris, maar de wijn was prima in orde. Bij Vin Munnen een prachtige sauvignon blanc uit 2007 van Tement uit Südsteiermark. Expressief, maar heel wat anders dan Chileense of Nieuw-Zeelandse sauvignon blanc. Heel kruidig, volrijp, houtgelagerd, asperges, een wijn die met gemak een jaar of 20-25 bewaard kan blijven. Bij T-Solutions proefde ik nog de Smaragd Kollmitz grüner veltliner; hout, kruidig, een zoetje, een bittertje, volrijp.

De eveneens aanwezige Robert Handjes vroeg 'Mr.T' tegen het eind van de dag om meerdere 'refills'. Om het af te ronden kan ik toch nog wel wat sleutelwoorden opnoemen die voor veel van de door mij geproefde wijnen van toepassing waren: bloemig, kruidig en divers. Ook kaas en zweetlucht kwam meerdere malen in mijn proefnotities terug, maar beide positief bedoeld. Ik hoop dat ik op m'n volgende proef-examen in ieder geval de grüner veltliner zal weten te herkennen, ik heb er vandaag in ieder geval genoeg moeite voor gedaan. Nog één gemeenschappelijk sleutelwoord moet ik kwijt: topkwaliteit. Ik heb niet anders geproefd vandaag. Met dank aan Ghislaine van Melman Communications.

Tenuta Cocci Grifoni DOC Offida Colle Vecchio Pecorino 2010

De derde en laatste wijn alweer van voor mij tot voor kort onbekende Italiaanse druivenrassen die ik mocht ontvangen van Vinolio Italia. Ditmaal een witte wijn van de pecorino druif uit de regio Marken of Marche in het Italiaans. Alcohol is 13,5%. In het glas heel licht stro-geel met een groene zweem. Zowel op de stille spiegel als na het walsen met m'n glas een volle neus, een beetje boterig, iets van munt. Heel fris in de mond, lekker hoge zuren, mini-zoetje, prikkelend rond de tong, afdronk iets langer dan gemiddeld. Citroen is de hoofdsmaak, een kleine hint grapefruit en limoen, kortom citrusvrucht alom. Vooral die zuren maken hem erg prettig, geen gemeen zuur uiteraard, maar van dat sappige zuur dat je verlangen naar de volgende slok doet versterken. Zeer goed gastronomisch inzetbaar bij een mooi 'seafood'-gerecht, vis of schaal/schelpdieren. Mmmm, krijg spontaan zin om naar een restaurant te gaan en me eens lekker te laten verwennen.

Ropiteau AOC Moulin-à-Vent 2006

Oogstjaar 2006 doet nu niet meteen mijn wijnhart sneller kloppen. Een matig jaar wat in de Bordeaux dan weer 'een klassiek jaar' genoemd wordt, want slechte jaren bestaan er niet, alleen maar slechte wijnboeren. Maar ik zit vandaag niet in de Bordeaux, ik zit in de Bourgogne en wel het Beaujolais gedeelte. Een Moulin-à-Vent uit 2006, een cru du Beaujolais, één van de tien. Alcohol is 13%. In het glas helder licht bloedrood. Een aangenaam stalletje komt me tegemoet. Een kruidje, iets animaals, fruit komt in het aroma niet door. Licht gekoeld in de mond komt meteen die kruidigheid naar voren. Hij is drogend en tegelijkertijd sappig, laag in de tannines, voldoende zuren aanwezig, misschien net iets teveel. Het fruit is rood met een tikkeltje zwart er doorheen. Kersen met een verdwaalde pruim. 'Traditionele vinificatie' staat er op het etiket. Volgens mij betekent dit dan ook houtopvoeding maar die zit goed verstopt in de smaak. Geen gemakkelijk glas wijn, zeker niet voor een beginner, maar ik kan hem best waarderen.

Warre's Port LBV 2006

Ik en Port is altijd een goede combinatie. Vrijwel altijd vind ik het lekker, welke kwaliteit het ook is. Of heb ik simpelweg de écht lekkere nog nooit geproefd? Port is gewoonlijk een blend van meerdere druivenrassen, welke staan echter op dit etiket niet vermeld, er zijn meerdere combinaties mogelijk. Alcohol is 20%. Dieprood in het glas. Een subtiele neus van voornamelijk vijgen, maar ook een beetje zondoorstoofde zwarte pruimen. In de mond valt uiteraard meteen de hoge zoetheidsgraad op maar die wordt al snel gevolgd door de eveneens hoge zuurgraad. Dat is dus mooi in balans en houdt hem spannend. De viscositeit is redelijk laag, het hoge alcoholpercentage maakt hem wel behoorlijk branderig in de mond en keelholte. In de smaak komen die vijgen ook weer terug, evenals de pruimen. In mijn beleving een heerlijke port die uiteraard niet wordt gespuugd maar doorgeslikt.

Bodega Norton Barrel Select Cabernet Sauvignon 2008

Is dat überhaupt mogelijk, dat je eerste glas kurk heeft en het daaropvolgende niet? Ik trek een wijn open die duidelijk kurk heeft, gooi het eerste glas leeg en het tweede glas heeft nog steeds wel kurk, maar een stuk minder. Voordat ik het derde glas inschenk spoel ik die eerst maar even om, het lege glas riekte ook nog naar kurk. Ik doe een stop op de fles en ga wild met de wijn staan shaken. Ik heb weleens ergens gelezen dat dat geen kwaad kan. Helaas, ook het derde glas heeft nog kurk. Dan het truukje met de plastic huishoudfolie. Wanneer je een prop hiervan eventjes in de wijn zou laten rusten, zou de kurkgeur hierdoor worden opgenomen. Nou, of ik heb niet de goede huishoudfolie of ik doe iets verkeerd want er zit nog steeds kurk in. Het proeven van deze wijn wordt hierdoor onmogelijk. Misschien dat ik op een later tijdstip deze wijn nog eens zal bespreken, maar dan zoals hij bedoeld is.

Vreeswijn

Ooit tevergeefs op zoek geweest naar een mooie wijn bij het winkelaanbod in Vreeswijk? Vrees niet, vanaf vandaag is er Vreeswijn. Een nieuwe wijnspeciaalzaak voor zowel de particuliere als de zakelijke klant. Je kunt er tevens terecht voor een selectie bieren, relatiegeschenken en wijngerelateerde delicatessen. In het pand aan de Wierselaan 126, tegenover Restaurant Huis de Wiers, was afgelopen maandag de officiële opening en eigenaresse Jolanda van Loon en haar man Christiaan heetten het grote aantal aanwezigen welkom met enkele lekkere hapjes, amuses en natuurlijk een glas wijn. De diepe winkel biedt voor ieder wat wils en er liggen zowel voordelig geprijsde wijnen als wat exclusievere exemplaren voor de liefhebber. Vandaag was Vreeswijn voor het eerst open voor het winkelend publiek. Ik wens jullie alvast veel succes en tot ziens in de winkel! Klik HIER voor hun website.

Louis Changarnier Viognier Vin de France 2010

De term 'Vin de France' bestaat sinds 2010 en vervangt de categorie Vin de Table, tafelwijnen dus. De etiketten mogen het druivenras en het oogstjaar vermelden maar geen aanduidingen van geografische herkomst. Toch kun je aan de hand van het departement-nummer bovenop de capsule al wat afleiden en ook de postcode van de bottelaar zegt je een hoop. Zo zie ik dat dit exemplaar uit departement 69 komt, dat heet Rhône en hij is gebotteld net ten noorden van Lyon, pal tegen de Beaujolais aan. Alcohol is 12,5%. In het glas licht stro-geel met een groene gloed. Een frisse neus, iets van munt, steenfruit, groene appel. Dat komt ook allemaal in de smaak terug. Hij is redelijk vol, mollig bijna, maar net niet zoet, met een klein bittertje in de finale. Toegankelijke wijn, maar ik prefereer mijn viogniers strakker in de zuren en filmender. Zo mooi als DEZE heb ik vooralsnog niet kunnen vinden.

Proeverij: ProChile 2012

Een proeverij van Chileense kwaliteitswijnen, dat is natuurlijk de kat op het spek binden. Naast de enorme diversiteit die Frankrijk te bieden heeft, behoort ook Chili in mijn persoonlijke top vijf van favoriete wijnlanden. Ik ging dus maar al te graag in op de uitnodiging van Melman Communications. Voordat de proeverij begon was er eerst nog een workshop waar onder andere door Cees van Casteren tekst en uitleg werd gegeven over een elf-tal wijnen die we daar te proeven kregen. Opvallend voor mij was de Pérez Cruz Chaski, een blend van 91% petit verdot en 9% carmenère. Vooral het expressieve aroma van kruidnagel viel op. Aansluitend was de proeverij waarbij ruim 200 wijnen open stonden. Cees van Casteren had zelf ooit een

survey gehouden onder consumenten met de vraag wat hen aanspreekt in Chileense wijn. Eerlijkheid van het product, hoge smaakconcentratie en goede prijs/pret-verhouding was de uitkomst. Dit gaat nog steeds op. Ik heb al redelijk wat Chileense wijnen geproefd, vandaag niet meegerekend, en persoonlijk vind ik die hoge smaakconcentratie er uitspringen. Op zo'n enorme proeverij als vandaag kan dat echter wel vermoeiend zijn. Vooral bij de rode wijnen ligt het geparfumeerde aroma er behoorlijk dik bovenop en wordt die hoge smaakconcentratie in combinatie met de vaak hoge alcoholpercentages soms net iets teveel. Maar wat wil je dan ook in een land waar men vaak nog met originele onderstokken werkt, de phyloxera heeft in Chili nooit 'voet aan wal' kunnen zetten door het klimaat en de geïsoleerde ligging. Tel daar het gebrek aan neerslag en een verschil van 20 graden in dag- en nachttemperatuur bij op en het gevolg is altijd rijpe druiven met volledig behoud van geur en smaak. Daar kan iedere zichzelf respecterende wijnboer wel iets moois van maken.

Ik had al eerder de Chileense sauvignon blanc vergeleken met die van Nieuw Zeeland en ik blijf erbij: ze doen niet voor elkaar onder qua smaakintensiteit en expressiviteit. De Amayna houtgerijpte sauvignon blanc uit 2007 was ook al een juweeltje. Gewurztraminer en riesling staat er ook aangeplant en enkele producenten hadden hiervan wijnen meegenomen. Vooral naar de riesling was ik benieuwd. Deze ook weer volrijp, alcoholisch, expressief, wellicht wat minder mineralig en wat lager in de zuren dan zijn Duitse tegenhangers, maar wel mooi. Van Santa Carolina was er een zeer mooie carignan van 90 jaar oude stokken aanwezig. Slechts één tros druiven per stok is de opbrengst wat resulteert in een enorme concentratie en volle body. Mijn persoonlijke conclusie van deze proeverij: Chileense wijnen, je moet ze niet proeven, je moet ze drinken!

Domaine de la Grange AOP Fitou 2009

Het etiket vermeldt het gebruik van de traditionele druivenrassen van de Fitou appellation. Dat zegt een leek natuurlijk helemaal niets en ook ik moet hiervoor nog steeds even de boeken induiken. Het gaat dan om de druivenrassen carignan en grenache noir die sinds 1948 zijn toegestaan, het jaartal waar deze oudste AOC voor rode wijn in de Languedoc van dateert. Later werden ook de druivenrassen syrah en mourvèdre toegestaan. Er zijn in totaal 9 gemeenten die tot de appellation Fitou behoren inclusief het gelijknamige dorp zelf. Dit exemplaar komt uit de gemeente La Palme. Alcohol is 13,5% en volgens de regels van de AOC/AOP Fitou heeft de wijn minstens 9 maanden houtopvoeding genoten. In het glas dieprood. Op de stille spiegel een hintje van die houtopvoeding, na het walsen vooral kruidig in de neus. In de mond valt gelijk de sappigheid op, flink hoge zuren en m'n speekselklieren moeten gelijk aan de bak. Smaken van rode bessen, pruimen, bramen, klein hintje koffie en tabak. De wijn is redelijk vol van smaak, de afdronk wat aan de korte kant. Grappig, toen ik deze wijn in Frankrijk op vakantie proefde vond ik er weinig aan, thuis in m'n vertrouwde omgeving, in m'n vertrouwde proefglas is hij opeens een stuk spannender.

Château des Léotins AOC Bordeaux Rosé 2009

Een rosé uit de algemene AOC Bordeaux, aannemelijk dat het een blend is, de gebruikte druivenrassen staan echter niet vermeld, alcohol is 12,5%. In het glas helder oranje gekleurd, voor een rosé een gemiddelde kleurintensiteit. Op de stille spiegel nauwelijks aromatisch, na het walsen komt er een combinatie van aardbeienjam en munt omhoog. In de mond begint hij een beetje mollig, zuren blijven wat achter en in de finale zit een bittertje. De smaak van aardbei is overduidelijk, het is een droge rosé, beetje drogend in de mond zelfs, de afdronk is kort. Eenvoudige rosé, uitstekend geschikt voor op een terras, bij een picknick of barbecue.