Domaine Gayda Syrah 2008

Domaine Gayda ligt in de Languedoc Rousillon, niet ver van onze favoriete vakantie plekken in de departementen Ariège(09) en Aude(11). In 2010 heb ik daar deze 2008 editie gekocht, naast nog enkele andere flessen, waaronder ook hun paradepaardje, de Chemin de Moscou. De bekroonde 2007 versie was helaas geheel uitverkocht. Ook heb ik hier mijn eerste officiële wijnproeverij genoten, gegeven door niemand minder dan "Master of Wine" Matthew Stubbs. Eén van de 300 Masters over de hele wereld. Niet alleen heeft hij een dikke vinger in de pap die Domaine Gayda heet, ook staat hij aan het hoofd van "Vinécole", een opleidingsinstituut op wijngebied op het domein zelf. De wijnen die ik toen proefde gingen vergezeld van spijzen, kleine hapjes, uitstekend geprepareerd door Emma Kershaw, die de wijnen nog meer tot hun recht deden komen. Alcoholpercentage van deze 100% syrah 13,5% prijs €6,50. Overigens hoef je er niet helemaal voor naar Frankrijk. Ook bij Joost!wijn is hij verkrijgbaar. Wat in het aroma uiteraard mij als eerste opvalt is het hout. Voornamelijk verhuld door vanillegeur. Hij is opvallend zacht voor een syrah en goed op dronk. Je moet hem echt meerdere seconden in je mond houden om hem helemaal in je op te kunnen nemen. Dan komt de kruidigheid door, en uiteraard het pepertje. Het hout stoort niet en hij is goed fris. Dit is wel een stevige maaltijdwijn. Tannines vallen reuze mee, maar een lap vlees hoort erbij. Ik vind hem zeer vergelijkbaar met de Château Cesseras die ik eerder heb besproken, maar wel voor bijna de helft van die prijs.

Moselland Riesling Classic 2009

AH €4,49 alcoholpercentage 12% druivenras: riesling 100%. Lichtgele kleur met groene zweem. In het aroma meen ik te kunnen ruiken dat er hoge zuren in zullen zitten, en het gebruikelijke riesling zoetje mis ik in de geur. Dat zoetje zit echter wel lichtelijk in de aanzet, en de hoge zuren zitten er zeker. Zo evident zelfs dat ik er even kippenvel van krijg, alsof ik op een stuk citroen zuig. Gek genoeg vind ik dit in een witte wijn helemaal niet storend. Hetzelfde geldt voor bitter in een rode wijn. Zuur en bitter zijn smaken die in de regel als vies worden ervaren, zeker door een kind, maar in combinatie met respectievelijk witte en rode wijn, zorgen ze voor de nodige spanning en frisheid. In deze riesling komt verder ook nog de smaak van groene appel naar voren. De typische kenmerken van een riesling komen in eerste instantie niet echt tot uiting in deze wijn. Op de tweede dag heeft het zoetje iets in kracht gewonnen. Concluderend: een strakke wijn, knisperend fris, maar verwacht geen typische riesling.

La Mancha Airén DO 2009

LIDL €2,69 alcoholpercentage 11% druivenras: airén 100%. Het meest aangeplante druivenras ter wereld en ik vermoed dat maar weinigen hem kennen, laat staan dat ze dit weten. Hij is vrij donkergeel in het glas en ik vermoed daarom dat hij zoet zal zijn. Het zoet zit er inderdaad in, maar voornamelijk in de aanzet. Hij is licht aromatisch en pas op de tweede dag kan ik de hoofdgeur benoemen: overrijpe, bijna bruine, banaan. Hij is een beetje romig, maar ook zitten er nog behoorlijk wat zuren in. Hij smaakt ook een beetje naar peer. Het mooie aan deze wijn is juist die balans. Hij heeft van alles wat en van niks teveel. Romig tegenover fris, zoet tegenover zuur, droog tegenover zoet. Dit is een erg toegankelijke wijn, een allemansvriend die je gerust voor feestjes kunt inslaan en openschroeven, voor hen die van droog, alsmede voor hen die van zoet houden.

Lindemans Early Harvest Shiraz 2009

AH €5,99 alcoholpercentage 9% druivenras: syrah 100%. En het komt uit Australië, dus dan zeggen we shiraz in plaats van syrah. Early harvest wil zoveel zeggen als "vroege oogst". Nog voordat de druiven aan de tros tot volledige rijping zijn gekomen, worden deze geoogst. Dat resulteert bijna automatisch in een lager alcoholpercentage. In theorie zou ook dit tot wat fruitigere wijnen moeten leiden. Voordat ik wals ruik ik eerst, en het lijkt even of ik hout, en dit betekent dus houttoevoeging, ruik. Maar dan zou de wijnmaker voorbij gaan aan het principe van vroege oogstwijn, dus ik negeer dit aroma maar even. Na het walsen wordt deze geur dan ook minder. Hij heeft een mooie magenta, indringende paarse kleur. De wijn is licht, heel fruitig, vooral framboos, maar ook weer simpel gekneusde druiven proef ik. Vrijwel geen tannines, ik had ook niet anders verwacht, maar hij is nog wel redelijk aan de zure kant. Ook is er een licht bittertje in de afdronk. De associatie met gedé-alcoholiseerde rode wijn komt bij me op, die ik al eerder heb beschreven. Het grote verschil is dat de alcoholvrije wijn erg rauw en droog was en compleet zielloos, en deze Early Harvest lijkt meer op een pak druivensap, waar alle suikers uitgehaald zijn. Het glas wat ik had ingeschonken heb ik leeggedronken. Vervolgens heb ik de wijn de volgende dag gebruikt om coq-au-vin mee te maken. Wat er daarna nog in de fles zat, heb ik door de gootsteen gemieterd. Ik zal deze wijn niet categoriseren als een afknapper. Hij was niet vies, maar je moet er van houden.

Jubileumproeverij: 25 jaar Vinoblesse

Vandaag was de jubileumproeverij van Vinoblesse in het restaurant Groot Kievitsdal te Baarn. Het jubileum betreft het 25-jarig bestaan alweer van Vinoblesse. Begonnen als een kring van wijnvrienden, werd met de komst van Marc Collard en Tjitske Brouwer in 1986 wijnkoperij Vinoblesse geboren. Zie voor meer info hun site. Vanwege de verwachte opkomst werd de proeverij opgedeeld in twee sessies van elk twee uur. Ruim voldoende overigens om alle uitgestalde wijnen, wanneer je dat zou willen, te proeven. Toen de drukte in de eerste sessie redelijk vorm begon aan te nemen, nam Tjitske haar kans waar om er een welkomstwoord tussen te krijgen.

Zij is overigens één van de slechts drie Magisters Vini die Nederland rijk is. De hoogst haalbare wijntitel in Nederland, vergelijkbaar met de mondiaal meer bekende titel "Master of Wine". De locatie van de proeverij was schitterend gelegen, de zaal was ruim en de indeling van alle tafels was goed doordacht. Inschenken gebeurde bij de proeftafels en voor het uitspugen, moest je een paar stappen naar achteren doen. Ook het brood en water was weer op aparte tafels te vinden. Een opzet waar menig organisator van proeverijen een voorbeeld aan kan nemen. Op deze manier voorkom je opstoppingen van mensen die proeven, spugen, spoelen, eten en schrijven. Want geschreven en ook gesproken werd er. Hier kwamen mijns inziens meer wijnkenners op af dan bij de gemiddelde proeverij. Proefnotities werden genoteerd, er werd gediscussieerd en naast ondergetekende, was er ook een collega aanwezig die zijn notities na elk glas noteerde in een excelsheet op zijn netbook. Hij schrijft voor Perswijn en de Wijnalmanak.

Ikzelf heb mij vandaag beperkt tot "slechts" 22 wijnen. Ik was zoals gewoonlijk begonnen met een rondje wit, maar lang niet allemaal. Er stond een Duits wijnhuis met een stuk of 7 verschillende rieslings. Bij hem heb ik er bijvoorbeeld maar ééntje geproefd. Een witte wijn die ik wel moest proeven was een Meursault. Met mijn budget drink je die niet elke dag. Gemaakt van de chardonnay druif en een behoorlijke bak hout, maar in deze wijn kon ik die houtrijping nog wel waarderen. Voor wat betreft rood moest ik natuurlijk even de Châteauneuf-du-Pape proeven. Bij de proeftafel hadden ze deze fles echter ónder de tafel gezet. Lachend verklaarden ze dat ze die verstopt hadden omdat men er echt naar moet vragen. Deze wijn had een bijzonder effect op mijn huig. Thuis moest ik even navragen hoe dat lichaamsdeel ook weer heet. Ik had opgeschreven: lelletje aan je gehemelte. Die van mij houdt namelijk een bepaalde smaak vast, alsof die erop geplakt blijft. En dat doet-ie gelukkig alleen met aangename smaakjes. Ik had het al eerder ervaren met een bepaalde Spaanse wijn, en nu ook met deze. De wijn zelf was zeer fruitig, geen houtopvoeding, cassis en kers voerden de boventoon. Overigens werden er ook masterclasses gegeven op de eerste etage. Een kijkje achter de filosofie van bepaalde wijnen en producenten. Ook kon je daar bijvoorbeeld drie verschillende Meursaults proeven, of drie Châteauneufs-du-Pape van verschillende jaren. Kortom voor elk wat wils, ook voor de gevorderde proever.

Viajero Valle de Curicó Sauvignon Blanc 2009

LIDL €4,79 alcoholpercentage 13,5% druivenras: sauvignon blanc 100%. Een best hoog alcoholpercentage voor witte wijn en dat merk je ook gelijk aan de warmte waarmee je mond wordt gevuld. De kleur is heel licht geel. Er komt een zoet aroma omhoog dat naar honing ruikt, maar ook een beetje citroengeur. Het zoetje komt inderdaad even in de aanzet terug, daarna nemen de zuren het over. Hij is niet overdreven zuur echter en zelfs een beetje romig. Deze wijn heeft geen houtrijping ondergaan, maar ik denk dat je hem gerust bij de wat vettere vissoorten kunt drinken.

Comte de Brismand Champagne Brut Reserve

LIDL €12,49 alcoholpercentage 12% druivenrassen: chardonnay, pinot meunier, pinot noir, verhoudingen niet vermeld. Heb ik iets te vieren? Nee, niet echt. Toch een champagne opengetrokken vandaag zonder feestelijke reden. Gewoon omdat hij op moet. Rosé en sprankelwijnen moet je jong drinken en niet bewaren, dus ik ben zelf even met een opruiming bezig. Ik zit momenteel trouwens voor wat betreft mijn wijnblog op een schema van 2 witte wijnen, 1 rode wijn. Dit omdat ik nog veel 2009 rode wijnen heb liggen, waarvan ik vind dat ze nog niet geopend moeten worden. Degene die ik al wel had geopend en geblogd, waren complex en gaven nog niet al hun geheimen prijs. Deze champagne doet wat dat betreft niet zo moeilijk: bij het inschenken veel kleine bubbels en de mousse verdwijnt pas na lange tijd. Het blijft ook mooi doorschuimen. Ik ruik een zoetje, ik hou het op honing, en appeltjes, groene appeltjes, maar ook iets zoetere. Ook ruik ik gewoon simpel witte druiven. Er zijn goede, frisse, hoge zuren aanwezig, en hij is behoorlijk mondwaterend. Er is ook iets noterigs, misschien walnoot, en de vergelijking met Chablis is snel gemaakt. Iets mineraligs, krijterigs. Voor mijn eerste, echte champagne die ik proef, die bovendien niet in een al te dure prijsklasse valt, ben ik over deze uiterst tevreden.

Montagne Saint-Émilion 2007

Deze wijn kreeg ik als presentje toen ik in Frankrijk een dineetje had georganiseerd. Prijs, plaats van aankoop onbekend, alcoholpercentage 12,5% druivenrassen: merlot, cabernet franc, cabernet sauvignon. Ik begin inmiddels voor deze druivencombinatie een aardige neus te krijgen, dat wil zeggen, de "a-ha, die heb ik eerder geproefd"-ervaring. Er kwam een lange kurk uit, maar volgens het etiket moest ik hem toch wel in 2011 uiterlijk openen. Ik proef een pepertje, tuinbonen en weer die frisheid die ik al eerder bij Bordeaux' heb ervaren. De tannines vallen reuze mee en er is een bittertje. Ik weet niet of het aan deze wijn specifiek ligt, of aan Bordeaux in het algemeen, maar ik vind er niet veel aan. Weinig spannend en een beetje vlak en saai. Ik wil dat een wijn me pakt en me naar mooie oorden voert. Ik wil kunnen wegmijmeren wanneer ik een wijn drink. Ik wil meer passie in een wijn, en tot nu toe heb ik die nog niet in een Bordeaux kunnen vinden. Helaas ook weer niet in deze.

Mini thuis proeverij

Zoals aangekondigd zou ik vandaag een mini proeftest houden. Ik had vier witte wijnen geselecteerd. Eén daarvan zou ik vandaag voor het eerst proeven, alhoewel ik de 2008 versie al eerder had geproefd. Eén ervan had ik gisteren geproefd, en de twee andere had ik ook al veel eerder geproefd. Het ging om de Maison Thomas-Bassot Chablis 2009, de Maison Thomas-Bassot Mâcon-Villages Chardonnay 2009, de Bourgogne Chardonnay 2008 en de Pfalz Riesling 2009. Ik heb de laatste paar dagen veel opgezocht op internet over de proefmethodes van de wijnacademie en zal waarschijnlijk wel meer van dit soort blinde tests gaan houden, omdat deze methode ook tijdens de vinologenopleiding wordt gehanteerd. Vandaag had ik het mezelf niet makkelijk gemaakt, tenminste, dat schat ik zo in. De riesling is misschien de vreemde eend in de bijt, maar wanneer je goed analytisch gaat proeven, vind je eigenlijk in elke wijn wel een zoetje, daar waar deze in de riesling wat duidelijker naar voren komt. Mijn vrouw schonk de glazen in, en legde de nummertjes bij de glazen en de flessen, die voor mij uit het zicht stonden. Uiteraard wist ik wel welke wijnen ik zou gaan drinken, pardon, proeven, want bij deze test zou ik de wijnen ook weer uitspugen. Allereerst bekeek ik elke kleur. Daarbij viel op dat er eentje uitsprong, die donkerder en meer geel-goud was, terwijl de rest lichter was, en geel met een zweem groen gekleurd. Die donkerdere kleur kan al een indicatie zijn voor ouderdom. Als eerste haalde ik toch wel de riesling er uit. De abrikoos smaak en de zoetere geur/smaak verried hem, ondanks dat deze wijn voldoende, zoniet best veel, zuren bevat. Als tweede viel de chardonnay uit 2008, mede door de kleur. Bleven over twee wijnen die qua kleur en geur vrijwel hetzelfde waren. Maar dankzij de mineraliteit van de chablis, wist ik deze ook van elkaar te onderscheiden.

Resultaat: ik had ze alle vier goed geraden, of liever: gereduceerd en gededuceerd, want zo werkt dat proces. Ik moet zeggen dat ik best trots op mezelf was en het stemt me hoopvol voor de op handen zijnde vinologenopleiding. Misschien dat ik een beetje op de zaken vooruit loop; ik moet tenslotte nog eerst het wijncertificaat halen, welke mijn toegangskaartje is voor de opleiding.

Maison Thomas-Bassot Chablis 2009

C1000 €5,49 alcoholpercentage 12,5% druivenras: chardonnay 100%. Wederom niet ontevreden over dit huis. Ik heb er inmiddels op dit blog al vier wijnen van besproken en geen enkele keer was ik negatief, wat op zich al als positief kan worden uitgelegd. Ook over deze chablis, waarvan ik al eerder de 2008 editie heb besproken, was ik weer tevreden. Kleur: geel met een groene zweem. In mijn beleving is dit typisch voor een jonge, witte wijn. Steeds analytischer ben ik aan het proeven en nu ruik ik dan ook een zoetje welke in de aanzet terugkomt. Hij smaakt scherp met hoge zuren, fris, groene appel. Mondwaterend is hij, oftewel zeer geschikt als aperitief. Een hele kleine hint van anijs ruik ik. Het meest opmerkelijke is de mineraliteit die ik proef. Het is iets wat je moeilijk kunt beschrijven, maar wanneer je een "gewone" chardonnay, met een chablis gaat vergelijken, zul je begrijpen wat ik bedoel. De wijngaarden waar chablis vandaan komt, staan op kalkhoudende grond. Eigenlijk zou je eens aan een schoolkrijtje moeten likken, om pure mineraliteit te proeven. Op de DVD Big Wine Adventure in Frankrijk zie je James May ook een keer letterlijk een steen likken. De wijn van vandaag heb ik met de wijn van gisteren en nog twee andere wijnen die ik hier al eerder heb besproken, aan een blinde proeftest onderworpen. Of heb ik mezelf aan deze test onderworpen? Hoe dan ook, het verslag hiervan staat op het volgende blogbericht.

Maison Thomas-Bassot Mâcon-Villages Chardonnay 2009

C1000 €5,49 alcoholpercentage 12,5% druivenras: chardonnay 100%. Gele kleur met groene zweem. Aroma vanuit de koeling lijkt op die van een typische chardonnay met houtrijping zoals de meesten hem zullen kennen: boterig, vet, romig. Toch is deze nog voldoende droog en fris. Er is een goede balans tussen het zoet, zuur en bitter. Het zit er allemaal in. Het bittertje steekt er iets bovenuit. Duidelijk waarneembaar aan beide zijden van je tong. Al opwarmend worden de indrukken complexer en wordt het moeilijker om de chardonnay kenmerken te herkennen. Ik meen zelfs een typisch riesling zoetje te kunnen ruiken. Morgen ga ik vier wijnen tegelijk proeven. Twee verschillende chardonnays, een chablis (uiteraard ook van de chardonnay druif), en een riesling. Eens even checken hoever deze allemaal van elkaar af liggen.

Le Vin de Merde rouge 2009

Voor deze wijn ben ik zo'n 200 kilometer omgereden op de terugreis van onze vakantie in 2010. Ik had erover gehoord en een filmpje gezien op YouTube. Het idee achter deze wijn is dat veel wijnen uit de Languedoc-Roussillon lang bestempeld werden als slechte wijn of shit-wijn. Bedenker Jean Marc Speziale wilde de locale wijnmakers een hart onder de riem steken en kwam met het label "Le Vin de Merde". Gesteund door locale restaurateurs kwam hij met zijn wijn in 2008 tot een productie van 5000 flessen, die mede door alle media-aandacht binnen enkele dagen uitverkocht was. Haastig maakte hij daarop nog 7500 extra flessen. Momenteel, we schrijven 2010, zit hij op een productie van 100.000 flessen! Niet slecht voor iets wat als gebbetje begon. De Languedoc-Roussillon werd lang gezien als de streek waar bulkwijnen vandaan kwamen. Veel wijn voor weinig geld. De rendementen waren dan ook niet hoog. Mede door subsidies vanuit Brussel, gooiden veel wijnboeren het bijltje erbij neer en rooiden hun wijngaarden tot akkerbouwland. Hoe cynisch is het, dat juist nu de wijnboeren in deze streek zich meer en meer gaan toeleggen op kwaliteits- en terroirwijnen. Steeds meer wijnen krijgen de waardering die ze verdienen en vinden de weg naar het buitenland. Niet dat dit alles een gevolg is van deze "Vin de Merde", maar deze wijn kwam wel precies op het juiste moment en heeft meer dan een graantje van deze tendens kunnen meepikken. Ik wist dat de wijngaarden bij en in de buurt van Aniane moesten liggen, dus daar reden we naartoe.

Ook wist ik dat er een heel mooi gebouw uit 1937 van de wijncoöperatie, La Grappe Vermeille, vlakbij was, en daar wilde ik eerst heen om een foto te schieten, niet wetende dat de "Vin de Merde" daar zelfs wordt geproduceerd. Het was september, dus trekkers met aanhangwagens beladen met geplukte druiven reden af en aan om hun druiven te "dumpen". Aan één van de arbeiders aldaar vroeg ik of hij de "Vin de Merde" kende en waar ik die kon kopen. Een beetje verbaasd en verontwaardigd, wees hij naar de overkant van de weg, waar hèt verkooppunt was gevestigd van deze wijn. Het heeft zo moeten zijn. Op het moment dat ik dit schrijf springen de tranen in mijn ogen van emotie.

Het sprookjesverhaal hierboven kent slachtoffers in de zin van wijnboeren die een ander bestaan hebben moeten opbouwen omdat ze het financiëel gezien niet konden bolwerken. Aan de andere kant zit dit gebied nog steeds in de lift en krijgt het steeds meer erkenning, helaas voor sommigen te laat. Terug naar deze wijn en waarom ik er emotioneel van word: het is een eerlijke wijn. Gelukkig wars van houtopvoeding, lekker fris en fruitig. Het rood fruit springt het glas uit in de gedaantes van aardbei, braam en framboos. Vooral framboos. Ook een kleine hint van speculaas in het aroma. Het is een vrij droge wijn, je speekselklieren gaan meteen aan het werk, maar niet overdreven, en er zijn vrijwel geen tannines. Het is zeker geen stevige maaltijdwijn, meer een wijn die je drinkt bij het 4-uurtje, vergezeld door wat kaas, worst, olijven, paté en toastjes.

Ook heeft het een heerlijk verrassend bittertje in de afdronk. Alcoholpercentage 13,5%, druivenrassen: syrah 60% grenache (noir) 40%. Zoals vermeld, gekocht bij La Grappe Vermeille, Gignac, Frankrijk. Min of meer verrast door mijn eigen emoties, denk ik dat ik wel kan stellen dat mijn hart ligt in de Languedoc-Roussillon en hoop ik daar ooit oud te kunnen worden.

Soave Classico DOC 2009

LIDL €2,79 alcoholpercentage 11,5% druivenras(sen): niet vermeld op het etiket. De garganega druif ligt echter ten grondslag aan de Soave wijn, soms voor de volle 100 procent, soms voor een klein deel aangevuld met de trebbiano druif. Omdat het niet op het etiket vermeld staat echter, rubriceer ik deze wijn als een blend. Gele kleur met een groene zweem. Hij heeft iets grassigs, hij heeft frisse zuren, hij smaakt naar witte druiven en een beetje naar groene appel. Over het algemeen heeft deze wijn weinig aroma's en smaken. Het is dus een wijn met aardig wat groene elementen, maar het is geen biologische wijn. Weinig geur, weinig smaak, wel fris, maar te onbeduidend en te onopvallend.

BOB: wie rijdt? Jij of ik?

Mijn vrouw drinkt geen alcohol, wanneer ze zo af en toe een slokje probeert, trekt ze een zuur en vies gezicht. Ze proeft alleen maar de alcohol en dat trekt haar niet. Da's mooi, want zo heb ik altijd een BOB bij me. Al heel lang wilde ze eens een keer gecontroleerd worden en eindelijk was het dan zo ver, en uiteraard kreeg ze de "P" van "prima". Helemaal blij kreeg ze ook nog eens een "BOB" sleutelhanger. Aan de andere kant betekent het dat ik mijn passie voor wijnen nooit met haar kan delen. Ik zit doordeweeks altijd in mijn eentje wijnen te proeven, vaak resulterend in het leeggieten van een halve fles in de gootsteen. Ik probeer immers dit jaar zoveel mogelijk wijnen te proeven en te bloggen, dat wil zeggen; mijn streven is 180 wijnen in 2011. Ik denk dat ik daar ruim overheen ga, gezien het tempo waarin ik ze achterover sla. Bijna elke dag wel een nieuwe fles. Maar ja, zonder "partner in wine" betekent dit dus dat ik ze af en toe halfleeg moet wegkieperen.

Toch denk ik dat ik blijer ben met mijn niet-drinkende vrouw, dan menigeen is met zijn of haar drinkende partner. Ik zie het wel eens op feestjes, waarbij kennelijk van tevoren nog geen overleg is gepleegd over wie die avond de BOB zal zijn. Blikken worden uitgewisseld wanneer de vraag wordt gesteld: wie rijdt er terug vanavond? Waarbij de één dan schoorvoetend inschikt en zich opoffert. Om vervolgens gekweld te moeten aanzien dat zijn of haar partner het al voor gezien houdt bij twee alcoholische versnaperingen! Zelfs daarmee kom je door een blaastest! Had even van tevoren gemeld dat je het bij twee glaasjes zou houden, dan had ik me ook wel klem kunnen zuipen! Nee, dan ben ik maar gezegend met mijn natuurlijke BOB.

Doppio Passo Chardonnay Veneto 2009

Lekkerkerker Tasty Wines Studio €7,95 alcoholpercentage 13% druivenras: chardonnay 100%. Het speciale aan deze "Doppio Passo" is de bereiding, met een mooi woord "vinificatie". De rijpe druiven worden in eerste instantie na de oogst verwerkt tot wijn, maar een gedeelte van de druiven laat men nog hangen. Pas later worden deze geoogst, deze zijn overrijp en zoeter, daarna geperst en het sap hiervan gaat bij de eerste persing, waardoor de wijn vaak aromatischer, intenser en ook vaak alcoholischer wordt. Bij deze chardonnay is de juiste temperatuur heel belangrijk, heb ik ondervonden. Vanuit de koelkast kwamen er nauwelijks aroma's los. Ook na de eerste slok was ik sprakeloos. Niet van genot, maar omdat er gewoon geen smaakindrukken bij me opkwamen. Pas toen de wijn iets was opgewarmd, liet hij zijn karakter zien. In eerste instantie proefde ik iets geroosterds, later kwam de vanillesmaak duidelijk opzetten. Houtrijping dus. En ik meen zelfs te kunnen proeven dat het Frans eiken is. Deze chardonnay komt na intensief proeven, dicht in de buurt van de Napa Cellars, die toch dubbel zoveel moet kosten. Of je het nu eens bent met de houtopvoeding of niet; ik moet zeggen dat het getuigt van vakmanschap om deze oude-wereld wijn, te doen laten smaken als een nieuwe-wereld wijn. Daarnaast heeft hij ook nog voldoende zuren om voor de nodige spanning te zorgen.

Château La Croix Saint-Paul Bordeaux 2009

C1000 €3,99 alcoholpercentage 13,5% druivenrassen: merlot, cabernet franc, cabernet sauvignon, verhoudingen niet vermeld. Ik had hooggespannen verwachtingen van deze wijn. Ik had de 2007 editie al eerder besproken. Grote verandering in de statistieken is dat het alcoholpercentage met maar liefst 1,5% is gestegen. Gevolg van de klimaatswijziging of was 2009 een uitzonderlijk warm jaar? De pruimen kon ik in de smaak niet meer terugvinden, wel waren daar weer de tuinbonen. Voor de rest was er weinig veranderd, al vond ik dat deze 2009 editie nog wat "rough around the edges" is. Ik vermoed dat deze beter in 2012/2013 geopend kan worden.

Pfalz Pinot Blanc 2009

LIDL €3,69 alcoholpercentage 12,5% druivenras: pinot blanc 100%. En weer een druivenras die ik kan afstrepen. Nog velen te gaan! Deze wijn is ook weer licht aromatisch, geeft weinig prijs. Hij heeft redelijk wat zuren en is fris, er zit een heel klein bittertje in. Ik proef iets geroosterds, iets noterigs, ik hou het op walnoot. Hij blijft ook weer redelijk lang in je mond hangen. Het is een vrij neutrale wijn die het bij een frisse salade wel goed zou doen.

I.P. Mendoza Sottano Chardonnay 2010

Pas m'n tweede wijn uit Argentinië die ik proef. Van wijngaarden op 1250 meter hoogte, hebben de broers Diego, Pablo en Mauricio Sottano, samen met oenoloog Adrian Toledo, deze wijn gemaakt. De grootvader van de drie broers, Don Fioravante Sottano, afkomstig van Veneto, Italië, emigreerde naar Argentinië in 1890, om daar zijn sporen in het wijnmaken te verdienen. Overgedragen aan zijn zoon Ricardo, is dit nu al drie generaties een echt familiebedrijf.

Deze chardonnay heeft 6 maanden houtrijping gehad in vaten die voor 30% uit Frans eiken bestaat. In geur komt de houttoon slechts mondjesmaat omhoog, in smaak is deze subtiel aanwezig in wat rokerigheid en geeft een geringe vanillesmaak af. De wijn is licht aromatisch, een hint van groene appel is aanwezig. Wanneer je een slok neemt, proef je gelijk dat dit geen vette chardonnay is voor bij een hoofdmaaltijd, maar snap je dat deze als aperitief en smaakmaker is bedoeld.
Gelijk begint je mond te wateren, hij smaakt fris, scherp en blijft na het doorslikken, nog lang in je mond prikkelen. Dit is de eerste wijn van het jaar 2010 die ik proef en heb bewust gekozen om deze niet te lang te laten liggen, maar vroeg te drinken. Het is een wijn die geen overdreven smaken of aroma's prijsgeeft, en zeker toegankelijk is voor een breed publiek. Ik heb er zelf gegrilde kippenvleugels met witlof bij gegeten en dat was nog niet eens zo'n gekke combinatie. Het bitter van de witlof sloot goed aan bij de wijn. Lekker gekruid wit vlees, tapas van vis of gamba's, zal deze wijn goed kunnen begeleiden. Alcoholpercentage 13,5%. Verkrijgbaar bij Lekkerkerker Tasty Wines Studio te IJsselstein.

Opruiming kelderrestanten

Bij Wijnhandel van Ouwerkerk in Arkel was vandaag een kelderrestanten opruiming. Gelukkig werd ik hierop gewezen door mijn zwager, maar voor de zekerheid heb ik me ook gelijk maar even voor de nieuwsbrief aangemeld. Dit wil ik niet meer missen. Vanaf 9:00 uur konden we terecht. Uiteraard stond ik dan ook om 9:00 uur voor de deur, en ik was niet de enige. Er stond al een tiental mensen met grote tassen, kratjes en steekwagens. Overigens waren er voldoende dozen voorradig mocht je er zelf niet aan gedacht hebben. Vooraf had ik mezelf voorgenomen om niet meer dan 5 euro per fles uit te geven, en dat is me gelukt. Likkebaardend schoof ik langs de tafels waar ook hele beroemde namen tussen stonden, maar die dan bijvoorbeeld €12,50 per fles waren. Ik kon me bedwingen en hield me aan mijn doel. Uiteindelijk heb ik 15 flessen gekocht, die bij elkaar 71 euro hebben gekost. Per fles dus €4,73. Er zitten wat ouwetjes tussen, je kon niet proeven en ruilen mag ook niet, dus het zou best kunnen dat er wijnen tussen zitten die allang over de kop zijn, maar dat is ook gelijk het spannende element eraan. Hieronder de oogst van vandaag op volgorde van leeftijd:

1969 Kressmann Margaux
1972 Pascal Bourgogne Pinot Noir
1985 Château Graves de Brouard Lalande-de-Pomerol
1988 Clos St-Christophe Bourgogne Pinot Noir
1988 Jacques Parent Crozes-Hermitage
1988 Savigny-Marconnet Premier Cru
1989 Château Graves de Brouard Lalande-de-Pomerol
1998 Château des Jacques Moulin-à-Vent (2 flessen)
2002 Château Le Chêne Haut-Médoc Cru Bourgeois
2002 Domaine des Souchons Morgon
2003 Domaine de la Crillonne Cotes-du-Ventoux
2006 Château Grand Ferrand Bordeaux Supérieur
2006 Château Ducla Bordeaux Supérieur
2006 Chénas Cru du Beaujolais

Ik ben heel benieuwd hoe dit alles zal smaken en uiteraard breng ik daarvan hier verslag uit. De opruiming duurde vandaag tot 16:00 uur, dus als je mijn wijnblog vanochtend al had gelezen, had je er nog van kunnen profiteren.

Katarzyna Vineyards Mezzek White Soil Mavrud 2007

Slijterij Traverse Utrecht €6,95 alcoholpercentage 14% druivenras: mavrud 100%. Een typisch Bulgaars druivenras. Alleen jammer dat ik door het gebruik van hout, niets van de karakteristieken van deze druif kan proeven. Die worden overschaduwd door vanille- en houttoon. Erg jammer, want ik proef wel een bepaalde frisheid en een kruidigheid in de wijn, die me uitnodigt om door te drinken. Klik HIER voor meer info op de site van deze wijn.

Marlborough Spy Mountain Sauvignon Blanc 2009

ALDI €3,99 alcoholpercentage 13% druivenras: sauvignon blanc 100%. Ik ga extra rubrieken toevoegen aan de wijnen die ik proef. Naast bijvoorbeeld rood of wit en druivenras, ga ik voortaan ook het land van herkomst rubriceren. Volgens mij is dit namelijk slechts de tweede wijn uit Nieuw Zeeland die ik proef, en weer ben ik er erg tevreden over, en dat is een understatement. Ook deze komt uit het gebied Marlborough, en ook deze is weer heerlijk. Bij alleen al het ruiken, liep het water me letterlijk in de mond. Aroma's van groene appel, citroen, zoete bloemenhoning en kattenpis, en dit komt ook nog eens allemaal terug in de smaak. Scherpe, frisse zuren die de zijkanten van je tong doen tintelen. De 2010 versie ligt als meepakker in de metalen draadmanden vlak bij de kassa, maar bij sommige filialen staat deze 2009 editie nog in de schappen. Die van 2010 moet ik nog proberen, maar ik twijfel er niet aan dat die niet onder doet voor deze 2009. Komt gelijk bij mijn aanraders!

Les Suzerains Andeol Salavert Côtes du Rhône Villages 2007

Mitra €4,99 alcoholpercentage 14% druivenrassen: grenache 70% syrah 30%. Mooi primair, fruitig aroma. Warm, kruidig. Tevens fris, mede door de smaak van venkel en anijs. Dit is weer zo'n heerlijke doordrinkwijn. Wat ik daarmee bedoel is eigenlijk niet in woorden te omschrijven, maar wel in klanken. Eerste slok: mwah, oké. Tweede slok: mmh, interessant. Derde slok: mmmmm, niet verkeerd. Vierde slok: mjammie, lekkerrr! Wat mij eigenlijk gelijk brengt op het volgende: echt wijn proeven houdt meestal in: uitspugen. Ik denk echter dat het doorslikken ervan wezenlijk onderdeel is van de volledige sensatie van de wijn. Ik zal hierop verder ingaan in mijn column op By The Grape. Mocht je ondertussen deze wijn nog tegenkomen: kopen en gelijk drinken is mijn advies!

Cimarosa South Eastern Australia Chardonnay 2009

LIDL €2,79 alcoholpercentage 12,5% druivenras: chardonnay 100%. Was ik nog heel enthousiast over de Australische shiraz van Cimarosa, en die stond zelfs bij mijn aanraders, en ook was ik niet ontevreden over de cabernet sauvignon, begin ik nu toch mijn bedenkingen te krijgen bij deze fabrikant. Of kunnen zij misschien alleen maar lekkere rode wijnen produceren? De rosé en witte wijnen die ik tot nu toe van ze heb geproefd, kunnen vrijwel gelijk door de gootsteen. De chardonnay van vandaag is zeker geen afknapper, maar al helemaal geen aanrader. Vóór het walsen aroma's van vanille en walnoten, na het walsen komt er weer eens latex en benzinelucht opzetten. Gelukkig komt dit niet terug in de smaak, maar het is wel een minpunt. Hij heeft zelfs nog wel frisse zuren, maar dat is dan ook alles. Er komen geen frisse fruitsmaken omhoog; het etiket wil je doen geloven dat het naar citrus en groene appel smaakt, maar geloof me, dat is alleen maar marketing. Laat deze maar lekker in de schappen staan!

Calchaqui Valley Inca Malbec Reserve 2008

Jumbo €7,49 alcoholpercentage 13,5% druivenras: malbec 100%. Mooie, donkerpaarse kleur. Krachtig in de neus. Heeft 12 maanden houtrijping gehad en dit komt in eerste instantie terug in het aroma, maar na het chambreren, is de houttoon vrijwel verdwenen. Veel tannines, erg droog, de speekselklieren moeten vol aan de bak. Hij is warm, glijdt langzaam je slokpijp in. Behoorlijk alcoholisch, branderig bijna. Ik proef kersen, frisse zuren en een bittertje. Dit is een typische maaltijdwijn waar een stevige lap vlees bij hoort. Ik had hem zelf bij een hertenbiefstuk gedronken, maar de combinatie klopte niet. De wijn was er iets te éénzijdig voor, te vlak, te weinig diepte of uitgesproken sterke smaken. Op zich is de wijn best lekker en misschien in combinatie met een ander stuk vlees wel optimaal.

Chez Norbert

Dit plaatje wilde ik jullie niet onthouden. Hertenbiefstuk, gestoofd peertje met vijgen/port chutney, gebakken aardappelblokjes en tuinbonen in tuinbonenpuree met uitjes. Ik had al een aantal keer het aroma van tuinbonen opgemerkt bij bepaalde wijnen en wilde toch even checken of het overeen kwam met hoe ik op 6-jarige leeftijd tuinbonen heb ervaren. Ik heb ze toen niet allemaal opgegeten bij oma, maar vandaag vond ik de smaak, van vooral de puree, sterk overeen komen met die van doperwten. De associatie die ik had bij de wijnen klopte toch wel redelijk. Ik had even gegoogeld welke wijn je het best bij hertenbiefstuk kunt drinken, maar kon niet echt een pasklaar antwoord vinden. Wel las ik dat het een krachtige wijn moest zijn. Ik koos daarom voor een Argentijnse Malbec. Op papier rijk in de tannines, alhoewel dat bij deze Argentijn nog wel meeviel. Morgen zal ik de wijn bespreken.

Gustav Burger Vin d'Alsace Gewurztraminer 2009

Alcoholpercentage is 13%, druivenras: gewurztraminer 100%. Zei ik laatst nog bij de bespreking van mijn eerste grüner veltliner, dat één van de geur- en smaak-kenmerken daarvan de lychee vrucht is, dan geldt dat helemaal voor de gewurztraminer. Ook bij deze wijn spat dat aroma het glas uit. Zeer aromatisch, wanneer deze niet te gekoeld is. Maar bij deze wijn is dat zeker wel gewenst. Na een dag in de koeling, vond ik hem zelfs nog iets te warm. Mede door het overwegend zoete karakter van deze wijn, zou ik ook bij deze het zelfs aandurven, om er een ijsblokje (of twee) in te doen. Misschien dat het niet geldt voor andere gewurztraminers, maar deze is een beetje vervelend zoet. Niet dik, stroperig zoet, want er zijn nog best zuren aanwezig, maar de lychee is echt heel nadrukkelijk aanwezig.

Restaurant: Marnemoende

Hele mooie ligging van dit restaurant aan de gelijknamige jachthaven. Vooral met warm, zonnig weer een lust om je te vergapen aan de activiteiten van alle schepen en bootjes, zittend op het terras, met een koud glas rosé wijn. In het restaurant gedeelte kon ik me vergapen aan de met voedsel gefabriceerde schilderijtjes die werden opgediend. Een lust voor het oog. Naast uiterst verrassende vondsten in presentatie, ook mooie smaaksensaties. Er werd veel met mousse en schuim gewerkt, waardoor de aanwezige aroma's nog beter tot hun recht kwamen. Ik had gekozen voor het menu du chef, met uiteraard bijpassend wijnarrangement. Ik kan me vergissen, maar geen van deze wijnen staat op de wijnkaart zoals gepresenteerd op hun website.

Als aperitief een crémant de Bourgogne, bij het voorgerecht een grüner veltliner, bij het tussengerecht een verrassende witte(!) spätburgunder. Spätlese, dus late oogst, en de schillen van de blauwe druif snel verwijderd na het persen, waardoor dit dus een witte wijn werd. Bij het hoofdgerecht een mooie Italiaanse rode wijn uit de streek Apulië. Een blend van de voor mij, tot nu toe, onbekende druivenrassen negroamaro en malvasia nera. Een uiterst smakelijke doordrinkwijn. Weinig tannines, fris, pittig. Tot slot bij het dessert, een moscatel uit Zuid-Afrika, die rood gekleurd was. Qua smaak vrijwel identiek aan de witte moscatel wijn die ik al eerder eens heb geproefd. Wijn/spijs combinaties hadden in mijn ogen wel iets spannender gekund. Tevens waren de gerechten, hoe mooi en lekker ze ook waren, iets te braaf. Het waren veilige smaken, die door een breed publiek gewaardeerd zullen worden. Doet niets af aan het feit dat dit restaurant kwalitatief op een hoog niveau staat, en waar je, mede dankzij de prettige bediening, heel gezellig en lang kunt tafelen.

Cimarosa California Zinfandel Rosé 2009

LIDL €2,69 alcoholpercentage 10,5% druivenras: zinfandel 100%. Zeer aromatisch, maar geen positieve geur in mijn beleving. Latex is weer eens een keertje de hoofdgeur. Hij is zoet, mist zuren, de snoepsmaak van een Rang, een heel klein bittertje, maar helaas ook weer die smaak van latex. Bedorven karnemelk komt ook in me op. Nee, net als de vorige rosé met deze eigenschappen, is deze ook weer een regelrechte afknapper.

Lenz Moser Selection Grüner Veltliner 2009

AH €3,99 alcoholpercentage 12% druivenras: grüner veltliner 100%. Een typisch Oostenrijkse druif die ook in Hongarije en Tsjechië voorkomt. Weer eentje die ik kan afstrepen van het lijstje te proeven druivenrassen. Volgens mij heb ik met deze wijn ook in ieder geval gelijk één van de karakteristieken van deze druif te pakken. Namelijk het aroma van de lychee vrucht. Sowieso is deze wijn erg aromatisch. De associatie met Champagne komt bij me op. Zowel zoete als zure geuren komen naar boven en de smaak kan alle kanten op. En dat doet het ook. Het is een droge wijn, zoete smaken zitten er zeker in, maar overwegend strakke, frisse zuren. De lychee komt ook in de smaak terug, alsmede die van groene appel. Er is een lichte tinteling op de zijkanten van de tong. De verhouding tussen zoet en zuur is heel goed in balans en de smaak blijft lang in je mond hangen.

Jungwinzer Mayschoss Spätburgunder 2008 Editie J

Duitsland Bad-Neuenahr-Ahrweiler HIT €7,99 alcoholpercentage 14,5% druivenras: pinot noir 100%. Ik zou de syrah van gisteren, vandaag vergelijken met een Duitse spätburgunder, omdat ik de karakteristieken overeen vond komen. Laat ik beginnen met de verschillen: de wijn van vandaag is iets branderiger dan de syrah, hij heeft een hint van aardbei, hij is iets minder warm en zeker een stuk helderder en bleker qua kleur. De overeenkomsten: allebei hebben ze veel zuren, allebei hebben ze een bittertje, de syrah alleen in de afdronk, de pinot noir over de gehele linie en allebei zijn het doordrinkwijnen. Met deze pinot noir moet je echter met die 14,5% alcohol wel even oppassen. Welke van deze twee wijnen gaat het gevecht winnen? Ik heb ze steeds wisselend uit verschillende glazen geproefd, en ik moet zeggen, ze doen écht niet voor elkaar onder. Geen één die het onderspit delft, die zwakker is dan de ander. In de ring zou deze strijd over het maximale aantal ronden gaan, en dan nog zou er geen winnaar uit de bus komen. Wel heb ik een voorkeur, en die gaat dan toch uit naar de syrah, omdat deze nèt iets warmer is. Maar misschien dat ik er in de zomer weer anders over denk, en dan de iets frissere wijn de voorkeur zou geven. Al met al een leerzame vergelijking tussen twee, op papier, totaal verschillende wijnen, die in de praktijk op een blindproeverij, denk ik, nog best voor wat verwarring zouden kunnen zorgen.

Domaine Preignes le Vieux Syrah des Pins 2008

Mitra €5,79 alcoholpercentage 13% druivenras: syrah 100%. Mooi primair aroma, met weer die immer terugkerende geur van tuinbonen. Ik heb al heel erg lang geen tuinbonen gegeten, maar toch komen die de laatste tijd regelmatig voor op m'n wijnblog, wanneer ik een rode wijn beschrijf. Het is een groene geur, alsof ik met m'n neus boven de groente hang, tevens een frisse geur, alsof de groente vers is, en er zit iets benzine-achtigs aan, een soort chemische, vluchtige stof. Daarom schreef ik op 27 februari al: ik moet ze weer eens een keertje proeven. Voor hetzelfde geld zit mijn geheugen er helemaal naast voor wat betreft de tuinboon. Terug naar deze wijn: er zit een typisch spätburgundersmaakje aan, tot en met het bittertje in de afdronk toe. Een erg prettige wijn, die ik morgen eens tegenover een Duitse pinot noir ga zetten om te vergelijken.