Leuk verhaal op het achter-etiket: "Op 16 oktober 1848 deed een aardbeving met een kracht van 7,5 op de schaal van Richter, de grondvesten schudden in het Marlborough gebied. Land werd maar liefst 8 meter horizontaal verplaatst, waardoor er een breuklijn van tenminste 105 kilometer werd gevormd." Tegenwoordig zijn de Fault Line (breuklijn) wijngaarden daar gesitueerd. En blij toe, want tot nu toe heb ik alleen nog maar goeie dingen geproefd uit Nieuw Zeeland. Ook in dit geval. Verkrijgbaar bij de C1000 voor €6,49. Alcoholpercentage 13%. Bij het inschenken viel uiteraard gelijk weer de karakteristieke bleke, beetje troebele, doch heldere kleur op. Tegen het licht gehouden, kwam "Ferrari-rood" bij me op. De eerste neus deed me aan de spätburgunders denken uit het Ahrtal, die ik al eerder had geproefd. En gelukkig, ook de smaak was identiek. Kleine hint van frambozen, frisse zuren, nauwelijks tot geen tannines, en het bekende bittertje in de afdronk. Niet te zwaar, niet te licht, zeer goed in balans. Bij een professionele proeverij zouden de twee naast elkaar voor genoeg verwarring kunnen zorgen. Iets duurder dan mijn gebruikelijke prijsklasse (tot 5 euro), maar de prijs meer dan waard. Op dag twee was de frisheid echter wel al afgenomen, dus openen en genieten op dezelfde dag is gewenst.
14 november 2010
Fault Line Marlborough Pinot Noir 2008
Leuk verhaal op het achter-etiket: "Op 16 oktober 1848 deed een aardbeving met een kracht van 7,5 op de schaal van Richter, de grondvesten schudden in het Marlborough gebied. Land werd maar liefst 8 meter horizontaal verplaatst, waardoor er een breuklijn van tenminste 105 kilometer werd gevormd." Tegenwoordig zijn de Fault Line (breuklijn) wijngaarden daar gesitueerd. En blij toe, want tot nu toe heb ik alleen nog maar goeie dingen geproefd uit Nieuw Zeeland. Ook in dit geval. Verkrijgbaar bij de C1000 voor €6,49. Alcoholpercentage 13%. Bij het inschenken viel uiteraard gelijk weer de karakteristieke bleke, beetje troebele, doch heldere kleur op. Tegen het licht gehouden, kwam "Ferrari-rood" bij me op. De eerste neus deed me aan de spätburgunders denken uit het Ahrtal, die ik al eerder had geproefd. En gelukkig, ook de smaak was identiek. Kleine hint van frambozen, frisse zuren, nauwelijks tot geen tannines, en het bekende bittertje in de afdronk. Niet te zwaar, niet te licht, zeer goed in balans. Bij een professionele proeverij zouden de twee naast elkaar voor genoeg verwarring kunnen zorgen. Iets duurder dan mijn gebruikelijke prijsklasse (tot 5 euro), maar de prijs meer dan waard. Op dag twee was de frisheid echter wel al afgenomen, dus openen en genieten op dezelfde dag is gewenst.
