Jean Becker AOC Alsace Grand Cru Froehn Pinot Gris 2018

Ik weet niet wat het is maar ik heb nog steeds een zwak en een voorkeur voor wijnen uit het oogstjaar 2018, zowel rood als wit. Ben ook huiverig om versere oogstjaren aan te schaffen. Voorlopig kan ik even vooruit met de voorraad 2018 die ik nog heb liggen maar er zal ongetwijfeld een tijd aanbreken dat ik weer naar de toekomst moet gaan kijken om verder te kunnen. Vandaag een Pinot Gris uit de Elzas, biologisch, alcohol is 13,5%, geen hout. Fonkelend goudgeel in het glas, helder, de kleurintensiteit valt nog mee. Gematigd aromatisch, tropisch fruit, lychee, perzik, ananas, honing. Vrij zoet, speekselopwekkend vanwege de restsuikers, niet de zuren. Die zuren zijn aanwezig maar goed gedoseerd, meer filmend dan strak. Er zit ook iets pittigs in, witte peper, een lichte tinteling rond de tong. Met ongeveer negen gram restsuiker per liter kan ik wel concluderen dat deze wijn bedoeld is als zoete wijn. Intens van smaak, lychee, perzik, mango, ananas, honing. Een frisse fruitsalade erbij, een blauwschimmelkaasje of foie gras. Deze kwam bij de Franse Carrefour vandaan.

Sieur d'Arques AOC Limoux Autan Les 4 Terroirs Chardonnay 2020

Ik heb een hernieuwde liefde voor witte wijn met hout. Vroeger vond ik dat chique totdat je ermee werd doodgegooid. Hout om het hout. Het werd gewoon vervelend. Tegenwoordig weten alle wijnmakers wel zo'n beetje in te springen op de veranderlijke behoefte van de consument en is het percentage hout of de dosering ervan enorm afgenomen. Derhalve ben ik nu dus weer fan. Eigenlijk getriggerd door de Cuvée Prestige van Château Ollieux Romanis die ik tijdens een heerlijke lunch dronk terwijl ik op vakantie in Frankrijk was. Hout als aanvulling, hout als ingrediënt en alleen wanneer het in balans is. Toen ik de fiche technique van de wijn van vandaag onder ogen kreeg zag ik: fermentatie en rijping in hout. Vaak is dat too much. Ik kan alvast verklappen: dat is het niet. Het is precies genoeg. Niet teveel, niet te weinig. Aanwezig maar niet in your face. Alcohol is 13%. In het glas helder, fonkelend en intens strogeel. Nauwelijks aromatisch, een beetje hazelnoot, wat kamille, that's it. In de mond bijna beendroog, perfecte zuren, balancerend tussen strak en filmend, microscopisch klein bittertje, tikje ziltig, middellange afdronk. De smaak is breed verdeeld over je palet, niet intens, citroen, limoen, hazelnoot, kamille, licht kruidig, mineraal. Op de Academie voor Gastronomie zou men dit een "zesjes-wijn" noemen. Een wijn die het gerecht niet overstemt en het gerecht overstemt de wijn niet. Ze laten elkaar in leven en overeind. Geen 1+1=3 ervaring maar simpelweg 1+1=2. Ondanks dat een 6 maar net voldoende is in het schoolwezen, vind ik de term "zesjes-wijn" wel de lading dekken met dien verstande dat heel veel grootse wijnen helemaal niet die WoW!-factor hebben. Die glijden glad als een aal tussen al die andere wijnen door en bevangen je zonder dat je er erg in hebt. Dat is de kracht van een goede wijn. Deze kocht ik bij de Franse Intermarché.

Château de l'Horte Vin de France Rosé de l'Horte 2023

Oogstjaar 2022 van deze rosé werd een aanrader en eigenlijk stapte ik de winkel binnen om daar nog wat van in te slaan. Oogstjaar 2023 lag echter alweer in de schappen en eigenlijk is dat natuurlijk een goede zaak maar ik wist wat ik aan de 2022 had. De 2023 had ik nog niet geproefd. Wie weet is-ie net zo goed, beter zelfs maar voor hetzelfde geld valt-ie tegen. Ik ga het beleven. Alcohol is 12,5%, een blend van de druivenrassen grenache gris 50% en cinsault 50%, rijping in betonnen cuves. In het glas helder, licht zalmroze. Gematigd aromatisch, rood fruit, aardbei, kers, watermeloen, galiameloen, limoen. In de aanzet een heel klein fruitig zoetje, hoge zuren gevolgd door een redelijk aanwezig bittertje, strak, middellange afdronk. Geconcentreerde smaak, hier de limoen voorop, lychee, galiameloen, aardbei, kers. Eigenlijk, m'n proefnotitie van de 2022 teruglezend, is er niet heel veel veranderd op één aspect na. Het bittertje. Dat is wel degelijk toegenomen, zelfs in die mate dat de balans kwijt is. Of het aan mij ligt, aan het tijdstip, aan wat ik van tevoren aan avondeten heb genuttigd, aan het weer... schiet mij maar lek. Tenzij het natuurlijk níet in mijn hoofd zit maar toch in het glas. Naarmate de temperatuur van de wijn stijgt wordt-ie iets beter maar dat kan ook aan mijn adaptatie van het bitter liggen. Dit jaar helaas geen aanrader.

Château Marquis de Terme AOC Margaux 2015 'Grand Cru Classé en 1855'

Een Margaux Grand Cru Classé die ik op vakantie in Frankrijk gewoon in een filiaal van de LIDL kan kopen. Wel tijdens de 'Foire aux Vins' die altijd zo begin september plaatsvindt en niet alleen bij de LIDL maar bij nagenoeg alle grote hypermarché's. Dan slaan ze 'ns iets anders in dan hun standaard assortiment. Ik profiteer ervan. Een blend van de druivenrassen cabernet sauvignon 58%, merlot 35% en petit verdot 7%, alcohol is 14%, zestien tot achttien maanden rijping in vaten van Frans eikenhout waarvan de helft nieuw. In het glas heel licht nevelig, scharlakenrood uitwaaierend naar baksteenoranje in de rand, intensiteit 3 uit 5. Gematigd aromatisch, hout op de stille spiegel, na walsen met het glas neemt het fruit het over, rode bessen, morellen, zongedroogde zwarte pruim, animaal, leer, tabak, grafiet, rozenbottel, eucalyptus. Heel complex bouquet, fris ook. In de mond droog, speekselopwekkende hoge zuren, drogende tannines op tanden en tandvlees (3 uit 5), een bittertje, strak, tikje alcoholisch, warm in de slokpijp, hele lange afdronk. Hoge smaakintensiteit, breed palet, rode bessen, morellen, zondoorstoofde zwarte pruim, bloedsinaasappel, rode grapefruit, leer, hout, eucalyptus, rozenbottel. Heel exemplarisch voor een Bordeaux Grand Cru Classé en juist dát stoort me een beetje. Ik mis die authenticiteit, die eigen smoel. Elke producent die zich in het klassement van 1855 mag scharen weet nou onderhand wel een wijn te maken die naar de pijpen van Robert Parker weet te dansen. Laat mij dit blind proeven en ik zal het bestempelen als een Bordeaux Grand Cru Classé maar wélke? Gruaud Larose, Prieuré-Lichine, Lynch-Moussas, Desmirail, Brane-Cantenac... Okee, linkeroever is duidelijk anders dan rechteroever maar ben ik dan zo'n leek dat ik de huizen onderling niet uit elkaar kan houden of is dat slechts voorbehouden aan een heel select groepje fijnproevers? Ik word alleen maar weer bevestigd in mijn eigen vooroordeel dat ik Bordeaux over het algemeen minder kan waarderen dan alle andere wijnen uit de overige delen van Frankrijk. Na een etmaal geopend te zijn geweest is hij gelukkig iets toegankelijker geworden. Er is een klein droppig zoetje bij gekomen en dat maakt 'm iets minder rauw en beter te verteren dan in eerste instantie. Ik geef toe: na wat beluchting valt-ie reuze mee maar dan nog vind ik 'm niet specialer dan een non-geklasseerde wijn.

Wijnhuis Bolgerijen Merwede Rood Editie 2025

Zo, deze wijn van Wijnhuis Bolgerijen is wat later op de markt gekomen aangezien hij een langere rijpingsperiode heeft gehad. In de laatste twee weken van het rijpingsproces zijn er zelfs nog houtsnippers toegevoegd aan de wijn. Precies getimed, elke dag proeven hoe het ermee stond. Bewust niet tijdens de fermentatie erbij gedaan omdat de houtsmaak dan te heftig zou worden. Editie 2025 staat op het etiket, het oogstjaar was 2024. Druivenrassen regent en cabernet cortis, alcohol is 13%. Helder in het glas, dieprood, kleurintensiteit 2 uit 5. Ingetogen aroma, hout op de stille spiegel, wat tertiaire tonen, teer, tabak. Na walsen met het glas komt het fruit erbij, zondoorstoofd zwart fruit, kersen, pruimen, mooi diep bouquet. In de aanzet een heel fraai zoetje gevolgd door stevige hoge zuren, speekselopwekkend, enorm sappig, heel klein bittertje, lange afdronk. Intense smaak, rijpe zwarte kersen, zondoorstoofde zwarte pruim, eucalyptus, salmiak, tabak, teer, beetje grafiet. Wauw! Dit zou zo maar uit het zuiden van Europa kunnen komen. Maar het komt dus uit Vianen. Het lijkt wel alsof de wijnmakers de hulp van Stan Beurskens hebben ingeroepen want dit smaakt heel sterk naar de "7 Zonden" van Wijndomein St. Martinus. En dat is een heel groot compliment. Deze wijn is er in een beperkte oplage. Wijnhuis Bolgerijen is een samenwerking aangegaan met een paar lokale ondernemers waar de wijn verkocht gaat worden. Dus: bestel 'm snel zodra het kan via de online webshop of kom eens langs in Vianen.

Bodegas Baigorri DOCa Rioja Baigorri de Garage 2017

Geen aanduiding voor wat betreft joven, crianza, reserva of gran reserva. Deze Rioja heeft in ieder geval tweeëntwintig maanden in vaten van nieuw Frans eikenhout mogen rijpen. De tempranillo druiven komen uit een van de koelste gebieden van Noord-Rioja van stokken ouder dan vijfenzestig jaar. Een lange maceratie en een "zachte" extractie met behulp van de zwaartekracht. Alcohol is 15%. In het glas helder, diep scharlakenrood, intensiteit 3 uit 5. Mooi aromatisch, herkenbaar als zijnde Rioja, hout op de stille spiegel, donker fruit, zondoorstoofd, gedroogde zwarte pruim, tutti-frutti, animaal, leer, tabak, rozenbottel, eucalyptus. Complex bouquet en toch nog fris. Een ontzettend zacht mondgevoel, fluwelig, tannines vreemd genoeg nauwelijks aanwezig, droog, verfijnde precieze zuren, klein bittertje, balancerend tussen strak en filmend, ellenlange afdronk. Intense en geconcentreerde smaak, zondoorstoofd zwart fruit, hout, eucalyptus, rozenbottel, rode en zwarte kers, heel licht aards toontje in de finale. Perfect in balans. Dit is prachtig! Niet te lang kelderen, nu op dronk. Ondanks een redelijk stevig prijskaartje maak ik hier een aanrader van. Mijn exemplaar kwam bij Wine In Black vandaan.

Domaine Mee Godard AOP Morgon Côte du Py 2020

De derde donderdag in november... Beaujolais primeurdag. Primeur, nouveau... je kunt het allebei gebruiken, wat je het lekkerst vindt bekken. Iets te gemakkelijke wijn voor mij. Ben ik door schade en schande wijzer van geworden. In het begin deed ik nog leuk mee maar je doet me nu veel meer plezier met een Cru du Beaujolais, één van de tien. Die heb ik daarom vandaag weer in m'n glas. Van de Cru Morgon maar dan ook nog eens een Côte du Py, een heuvel middenin het dorp Morgon die wel een "Cru binnen de Cru" wordt genoemd. Bodems van graniet en leisteen. Een jaar of tien ouderen is voor deze Cru geen probleem. De druif is uiteraard gamay, houtrijping heeft plaatsgevonden maar kan per oogstjaar verschillen. Zowel qua duur als samenstelling. Men heeft de keuze uit cement, grote foeders, houten vaten van 600 liter (demi-muids) en houten vaten van 225 liter (barriques). Het alcoholpercentage ligt op 14%, best hoog voor een Beaujolais. Mijn exemplaar kocht ik bij Brederode Wijnkopers te Vianen. In het glas helder, dieprood tot magenta, kleurintensiteit 3 uit 5. Gematigd aromatisch, kruidig, leer, eucalyptus, rijpe zwarte kersen, droppig. Zacht mondgevoel, heel klein fruitig zoetje gevolgd door hoge zuren, licht op de tanden drogende tannines (2 uit 5), klein bittertje, meer strak dan filmend, lange afdronk. Intense en geconcentreerde smaak, vooral rijpe zwarte kersen, salmiak in de finale. Blind proevend zou dit nog wel eens voor hoofdbrekens kunnen zorgen. Het heeft iets Italiaans. Dit is voor Beaujolais begrippen vrij stevig. Beaujolais met ballen.

Bernard Magrez IGP Pays d'Oc Pierres Fendues des Terres du Sud 2024

Wijnmaker Bernard Magrez bezit van maar liefst vier verschillende Grand Cru Classé's in de Bordeaux. Daarnaast heeft hij wijngaarden in de Languedoc en onder andere in Marokko. Ongetwijfeld gaat hij nog veel meer opkopen. Zijn expansiedrift kent geen grenzen. Vandaag heb ik weer een Pays d'Oc van zijn hand in m'n glas. Niet letterlijk van zijn hand denk ik. Hij kan niet op alle plaatsen tegelijk zijn tijdens de oogsttijd en vinificatie. Ik vertrouw erop dat hij kundige mensen in dienst heeft die daarvoor verantwoordelijk zijn. Dat deze wijn voor net geen vier euro bij de Franse Lidl op de schappen staat doet bij mij de wenkbrauwen enigszins fronsen maar ik oordeel pas nadat ik 'm heb geproefd. Alcohol is maar liefst 14%, geen houtgebruik, gebruikte druivenrassen merlot en syrah. In het glas diep paars, intensiteit 3 uit 5, helder. Gematigd aromatisch, rijp zwart fruit, hintje perendrups, framboos, kersen. Klein zoetje in de aanzet, redelijk aanwezige en op de tanden drogende tannines (3 uit 5), hoge zuren (aangezuurd?), strak, klein bittertje, warm, iets alcoholisch, lange afdronk. Intense smaak, niet complex, beetje "in your face", op den duur ook vermoeiend, zwarte kersen, zondoorstoofde zwarte pruimen. Pfoe! Misschien nog te jong nu want er zit (nog) geen balans in, deze wijn is nog niet gesetteld, schiet alle kanten op. Wellicht wordt het ook niet beter met de tijd maar als dit het is dan valt hij wat tegen. Tenminste... als wijn "an sich" dan. Voor de prijs en de aanschaflocatie schiet-ie eigenlijk nog iets voorbij m'n verwachtingspatroon. Een wijn als deze bevestigt mij alleen maar in m'n gelijk dat wijnen die een paar euro meer per fles moeten kosten, ook echt die paar euro meer dubbel en dwars waard zijn.

Vicampo Vin de France 'La Radieuse' Grenache Rouge

Geen vermelding van oogstjaar en een lotnummer waar ik geen wijs uit word. Een Vin de France en de gebruikte druif die wordt vermeld op het achteretiket is "grenache rouge". Als dat zo zou zijn dan is dit een wijn van de druif garnacha roja, oftewel grenache gris. Daar is de wijn veel te intens rood voor gekleurd. "Grenache rouge" zal ik dus maar even vrij vertalen als "rode wijn van de druif grenache noir". Contact met hout heeft niet plaatsgevonden en het percentage alcohol is een bescheiden 12,5%. In het glas helder, de kleur is fel magenta, intensiteit slechts 1 uit 5 voor rood. Fruitig in de neus, framboos, perendrups... ik krijg de associatie met Beaujolais Nouveau. Die zit er aankomende week weer aan te komen overigens. In de mond een fruitig zoetje, hoge en iets scherpe zuren, sappig, speekselopwekkend, rond, meer strak dan filmend, lange afdronk. Geconcentreerde en intense smaak, framboos, perendrups, morellen, rode bessen. Intens fruitig, niet opleggen, meteen consumeren, wijn voor alledag. Voor de prijs van net geen vier euro bij de Franse Intermarché hoef je het ook niet te laten. Lekker op z'n tijd wanneer je een rode wijn wil drinken die net iets steviger is dan een rosé. Ook deze iets koelen dan.

Winzergemeinschaft Franken eG Volkacher Kirchberg Franken Domina Trocken 2022

Op een dagtripje in Duitsland zie ik ineens bij de lokale Kaufmarkt een klein flesje wijn staan, met een kwart liter inhoud net iets groter dan formaat piccolo en dan ook nog als buikfles (Bocksbeutel). Rode wijn van de druif domina. Geen actieve herinnering aan het bestaan van deze druif. Kopen en proeven dan maar! De domina is een kruising tussen de blauer portugieser en de pinot noir, goed resistent tegen de bekende ziektes. Alcohol is 12%, geen hout. Diep kersenrood in het glas, intensiteit 3 uit 5, helder. Redelijk aromatisch, fruitig, rood fruit, framboos, aardbei, zure rode kers, rozenbottel. Heel zacht mondgevoel, fruitig zoetje, nauwelijks tannines, hoge zuren, speekselopwekkend, strak, lange afdronk. Intense smaak, heel fruitig, rijpe rode kers voorop gevolgd door rozenbottel, rabarber, rode bessen, heel fris. Puur op het fruit gemaakt, hoge doordrinkfactor, fijn exemplaar. En als bonus een voor mij nieuwe monocépage erbij natuurlijk. Nummer 285 alweer.

E. Guigal AOC Gigondas 2018

Aangezien ik redelijk Frans georiënteerd ben voor wat betreft wijn heeft het behoorlijk lang geduurd voordat ik eindelijk de naam van de druif grenache noir heb kunnen vervangen voor zijn originele naam: garnacha tinta. Hij komt van oorsprong namelijk uit Spanje. Zo heten de grenache gris en de grenache blanc respectievelijk garnacha roja en garnacha blanca. Sinds 2010 heb ik ze echter al die tijd onder hun Franse naam gerubriceerd dus daar gaan we nu nog maar even gewoon mee door. Een korte inleiding voor de gebruikte druivenrassen in deze Gigondas. Garnacha tinta 70%, syrah 20% en mourvèdre 10%. Een echte GSM-wijn dus. Het alcoholpercentage is een behoorlijke 15%. Rijping vond plaats in grote foeders waarvan 50% nieuw hout gedurende twee jaar. Guigal maakt iconische wijnen van ver boven de 60 euro per fles die je niet snel bij een supermarkt zult vinden maar de wat gunstiger geprijsde exemplaren kun je bijvoorbeeld gewoon bij de Albert Heijn kopen. Zo ook deze Gigondas die daar op één cent na te koop stond voor 22 euro. Voor heel veel consumenten nog steeds veel teveel geld voor een fles wijn maar geloof me: wijnmaker E. Guigal produceert wijnen die de aankoopsom volledig rechtvaardigen. Nou weet ik uit ervaring dat oogstjaar 2018 van de buitencategorie is en binnen een bepaalde tijdspanne ben ik online en offline eigenlijk alleen maar op zoek naar (rode) wijnen uit dit bepaalde oogstjaar. Daarom was ik zo blij toen ik dit exemplaar in mijn lokale super zag staan. Vandaag open ik 'm. In het glas helder, fel scharlakenrood met een hele lichte magenta schakering, intensiteit 2 uit 5. Ingetogen aroma maar meteen al complex, tertiaire tonen, kruidigheid, aardse tonen, animaal. Het fruit maar ook het houtgebruik blijven nog even op de achtergrond. Na een half uur is het vooral kersenfruit dat naar voren komt. In de mond een klein zoetje, hoge zuren, meer strak dan filmend, klein bittertje, goede balans, hele lange afdronk. Intense smaak zonder log te zijn, geconcentreerd, kruidig, een subtiele houttoets, rijp rood en zwart kersenfruit, krenten, zongedroogde zwarte pruim, licht animaal, leer. Hij maakt mijn hoge verwachtingen helemaal waar. Overigens kan deze wijn uit dit oogstjaar nog zeker tien jaar in je kelder blijven liggen voordat hij open moet.

Les Vignerons de Tutiac IGP Atlantique 'Côté Océan' 2023

Het Bordeaux antwoord op Provence! Beter goed gejat dan slecht zelf verzonnen moeten ze gedacht hebben. Ik kreeg deze rosé voor m'n verjaardag van m'n werkgever in een geschenkverpakking met kaas, worst en toastjes. Had nog nooit van de IGP Atlantique gehoord. Is dus het terrein van Bordeaux, meer naar de kust gelegen dan. De druif is merlot, alcohol is slechts 12,5%, geen hout. In het glas helder, heel licht zalmroze, "Provence-achtig". Ingetogen neus, honingmeloen, peer, aardbei, anijs. In de mond een heel klein fruitig zoetje in de aanzet, fraaie zuren, balancerend tussen strak en filmend, lange afdronk. Geconcentreerde smaak, aardbei, kers, rijpe peer, honingmeloen, citroen. Dit is heel erg fris, dit is heel erg dorstlessend, dit heeft een hele hoge doordrinkfactor, dit is heerlijk. Zomer in je glas.