Eind 19e, begin 20e eeuw stond de famille Grassa in de Pyreneeën nog bekend om het berentemmen. Toen ze eenmaal begonnen met wijn maken, werd dat Armagnac. Dat was immers gebruikelijk in de streek waar zij toen leefden. Gaandeweg hebben er allerlei veranderingen in visie en aanpak plaatsgevonden, elke keer dat het stokje aan de volgende generatie werd doorgegeven.
Vandaag de dag regent het medailles voor de wijnen die ze maken. Eén daarvan is de Tariquet Chardonnay. Een wijn die deels is opgevoed in eikenhouten vaten. En gelukkig moet je goed zoeken om iets van hout te vinden. In de neus zit het alvast niet. Het presenteert zich in een botersmaak, romig, maar toch nog fris genoeg; zuren zijn gelukkig aanwezig, maar met mate. In eerste instantie deed de neus me sterk aan Champagne denken. Ook ervaar ik een licht tinteltje aan de zijkanten van mijn tong. Het doordrinkgehalte is zeer hoog. Elke keer keek ik weer teleurgesteld naar een leeg glas, toen de fles eenmaal op was.
Dit is weer zo'n typische maaltijdwijn. Hier MOET bij gegeten worden, had ik in mijn proefnotities geschreven. En wat eet je daar dan bij? Voor de hand liggend is een vette vis, zalm bijvoorbeeld. Zelf had ik een pastasalade gemaakt. Penne, tonijn, sardientjes, tomaatjes, gele paprika, groene olijven, mozzarella en rucola sla. Olijfolie, zout en peper erover. De combinatie was zeer geslaagd. Alcoholpercentage 12%. Verkrijgbaar bij Lekkerkerker Tasty Wines Studio te IJsselstein.