Château Macquin Saint-Georges Saint-Émilion 2008

De eerstvolgende les op de Wijnacademie zal over de Bordeaux gaan, niet mijn favoriete wijn. Daarom ga ik me tot die tijd daar in proeftechnisch opzicht even in verdiepen. Niet dat ik klassiekers zal gaan opentrekken want daar heb ik de centjes niet voor. Tot een eurootje of twintig vind ik genoeg voor een fles. Vandaag eentje van de Gall & Gall, prijs €7,99 alcoholpercentage 13%, klassieke Bordeaux druivenrassen merlot 80%, cabernet sauvignon 10% en cabernet franc 10%. Donkerrode kleur, vlak aroma, houtopvoeding merkbaar in de neus. In de smaak rode bessen, vrij hoge zuurgraad en een bitter in de afdronk. In het tweede glas zitten wat meer animale tonen in de neus, voornamelijk leer. Ik constateer in ieder geval een beetje ontwikkeling want ook de smaak verandert. Hoewel het bitter te dominant is komen er nu toch meer fruitige tonen opzetten, maar balans is nog ver te zoeken. Nee, ook deze wijn heeft mijn mening niet kunnen veranderen.

Weingut Franz Rheinhessen Appenheimer Hundertgulden Dornfelder 2010

Deze fles kreeg ik van Wouter van Grundel Wine & More. Hij mag daar €7,10 kosten, alcoholpercentage 13%. Op zijn site kun je je eigen assortiment samenstellen, dus je bent niet gedwongen om bijvoorbeeld minimaal zes flessen van dezelfde wijn te moeten bestellen. Altijd een pluspunt voor mij persoonlijk. M'n tweede wijn die ik proef van 100% dornfelder. Daar waar mijn eerste nog halfzoet tot droog was, staat er op dit etiket te lezen dat hij droog moet zijn. Ik ben benieuwd. Hij is helder robijnrood in het glas. Op de stille spiegel komt het aroma van rood fruit me al tegemoet. Na het walsen komt daar de geur van "perendrups" bij (ik weet nu eindelijk het correcte woord hiervoor, dus die zal wel vaker gaan langskomen). Oogstjaar 2010 is nog hartstikke jong natuurlijk, maar ik krijg het idee dat deze wijn gemaakt is op zijn frisse fruitigheid, dus langer dan één à twee jaar laten liggen zal niets wezenlijks toevoegen. Fluweelzacht glijdt hij mijn mond binnen, daar kan ik nauwelijks tannines ontdekken. Ondanks het fruit in de neus is de kruidigheid van rozemarijn het eerste wat me opvalt, daarna komt inderdaad het rood fruit aan de beurt. Droog is hij inderdaad, nauwelijks restzoet aanwezig. Aangenaam bittertje in de finale die middellang is. De stijl doet me enigszins aan jonge Beaujolais denken, zal waarschijnlijk met z'n jeugdigheid te maken hebben. Niet te complex, lekker wijntje voor alledag, gewoon om mee te borrelen, of bij een gekruid stukje licht vlees.

04.12.2011 Update: Deze wijn werd later nog geschonken bij varkenshaasjes, pasta naturel en gebakken witlof. De combinatie was zeer geslaagd.

Proefgroep regio Utrecht #6

We werden verwelkomd bij Ron met een halfvol glas bubbels. Best een redelijk grote hoeveelheid wanneer je bedenkt dat je slechts twee slokjes ervan neemt en die ook nog eens uitspuugt. Hee... uitspugen? Waar zijn de spittoons? Ik bracht mijn neus naar het glas en begon al iets te vermoeden. Ron had als thema "verrassing" gekozen en dit was de eerste: alcoholvrije bubbels! Bij het eerste slokje herkende ik het ook al van eerdere proeverijen. Lekker fris, vrij hoog in het zuur en door het koolzuur merk je minder snel dat je hier alcoholvrij aan het proeven bent. Vervolgens toverde Ron de spuugbakken tevoorschijn en konden we met het "echte" werk beginnen. Ron heeft ook een wijnwebshop, Wijnreus geheten. Enkele wijnen van vanavond verkoopt hij ook zelf. Daarbij lag de nadruk op Duitsland en het Oostblok. Na drie wijnen stopte ik dan ook maar met gissen naar de druivenrassen want het merendeel had ik nog nooit geproefd. Denk aan furmint, freisamer, härslevelú, sipon, kékfrankos en ga zo nog maar even door. Voor mij een gebied waar ik nog flink wat werk te verzetten heb.

De wijnen van deze avond:

- Fre Brut Sparkling
- Weingut Robert Weil KIEDRICH GRÄFENBERG GG 2007
- Bernard Huber Malterer 2009
- St. Andrea Napbor 2010
- Dveri Pax Schloss Eisenthür 2006
- La Tunella Bianco Rjgialla 2010
- Szepsy Tokay 2008
- Thummerer Vilmos Rozé 2010
- Principe Corsini Le Corti 2008
- Bodegas Concavins Cu4tro 2004
- Casa Donoso "1810" 2007
- Principe Corsini Chianti Classico Don Tommaso 2007
- Patricius Katinka 2008
- KWV Pineau de Laborie 2003
- Vinsanto del Chianti Classico DOC Sant' Andrea 1999

Ron vergezelde bijna iedere wijn met een nieuw hapje en verraste ons daarmee ook op culinair gebied. Variaties met paté, worst, kaas, wildzijn en een overheerlijke ganzenrillette. Alleen dat al maakte de trip de moeite waard, maar het ging natuurlijk hoofdzakelijk over de wijnen, welke volledig voldeden aan het thema. Het was weer een avondje genieten. Ron, Bedankt!

Roberto Ferraris Nobbio Barbera d'Asti DOCG 2009

Twee heerlijke wijnen in twee dagen, hoe vaak komt dat nou voor? Ik moet wel toegeven: beide kwamen ze dit keer eens niet uit de supermarkt, maar uit de wijnhandel. Zo zie je maar dat dat toch scheelt, maar om kwaliteitswijnen te kunnen herkennen en ook nog te waarderen zul je toch eerst heel veel moeten proeven. Het geluk wil dat ik een student ben aan de Wijnacademie, dus wanneer ik zeg dat ik huiswerk ga doen, bedoel ik dus eigenlijk: een wijntje proeven (en zo af en toe slik ik nog wel eens een paar slokjes door). Zo ook met deze wijn, in het begin nog spugen, maar daarna kon ik me niet meer inhouden en moest het spul gewoon wel doorslikken. Deze fles kreeg ik van medestudent Harm Peter, ik weet dus geen prijs of aanschaflocatie, maar als je die wilt weten kan ik daar wel achter komen. Alcoholpercentage 14,5% maar liefst. Donkerrood tot magenta in het glas. Een moeilijke neus, fruit komt niet door, wel behoorlijk wat kruidigheid. De eerste aanzet is fris en zacht, lage tannines ook. Inderdaad komt gelijk de kruidigheid naar voren. Ook een zeer lichte hint van de houtopvoeding die volgens mij in grote "foudres" heeft plaatsgevonden, want het is minimaal en zeer goed geïntegreerd in de wijn. Hij is heel sappig, smaken van rijpe kers en zwarte bessen. Beetje branderig met een minitinteltje aan de binnenkant van m'n lippen en op m'n wangvlees. Na tien minuten komt er weer een smaak bij die ik in eerste instantie niet kan plaatsen, later het "oh ja" gevoel wanneer het drop blijkt te zijn. Trekdrop om precies te zijn. Deze wijn is prachtig in balans: zoet-zuur, fruit-kruid, maar nog de mooiste vind ik vol-elegant. Het is een rijke wijn met veel smaak terwijl hij tegelijkertijd toch ingetogen en elegant is. Mooie wijn! O jeetje, fles is alweer leeg!

05.12.2011 Update: Deze wijn heeft GEEN houtopvoeding gehad. Vergisting en rijping heeft op roestvrijstaal plaatsgevonden.

Azul Portugal Douro DOC Reserva 2007

Úw Topslijter €8,95 alcoholpercentage 14,5%. Blend van de druivenrassen touriga nacional, tinta roriz, en tinta barroca, verhoudingen niet vermeld. Op de stille spiegel een houttoon die ik nog het best kan omschrijven als "geïntegreerd hout". In totaal 6 maanden hout heeft deze wijn gehad, deels Frans, deels Amerikaans eiken. Ik heb het idee dat ik deze fles precies op het goede moment open. Donker paarse kleur in het glas, eventjes laten ademen en dan komt de overrijpe geur van kersen en ook die van pruimen en krenten door. Fris glijdt hij mijn mond binnen waar hij volledig, zo niet meer, voldoet aan mijn verwachting. Alles wat ik ruik zit ook in de smaak, zo heb ik de wijn het liefst. Voldoende aanwezige zuren nog, gemiddelde tannines, met z'n hoge alcoholpercentage redelijk branderig op m'n tandvlees en zoals verwacht; milde vanille-toon van het hout, maar mooi verstopt achter het fruit. Na tien minuten komt er wat kruidigheid door in de vorm van rozemarijn en laurier. Nog eens tien minuten later en de frisse geur van stophoest komt erbij. Voor dat geld dus ook nog redelijk wat complexiteit! Ik geloof dat ik een fan aan het worden ben van Portugees rood. Prachtige wijn!

La Croix Pardillac Madiran AOC 2009

Eindelijk weer eens een wijn met ballen! Had ik onlangs nog een Argentijn van 100% tannat geproefd die redelijk mild was, heb ik nu toch een serieus stevige wijn te pakken die geblend is uit 73% tannat, 18% cabernet franc en 9% cabernet sauvignon. Voor slechts €3,95 uit Frankrijk bij de Super-U, alcoholpercentage 13,5%. Het lijkt uit een scene van Dexter te komen, maar de woorden bloedrood, jodium en kindermoord ga ik gebruiken. Bloedrood met een magenta randje betreft de kleur. Jodium is het aroma op de stille spiegel maar na het walsen krijg ik een jeugdig, fruitig, fris aroma door met duidelijke tonen van framboos. Hij is enorm tannineus, ik verwacht niet anders bij tannat, en zit erg hoog in z'n zuren. Kindermoord heet het wanneer je een wijn opent die nog vele jaren langer bewaard had kunnen worden, dat is mijns inziens hier het geval. Toch vind ik hem al smakelijk en met mij ook de jury van het "concours des vins du sud-ouest" waar hij in 2011 te Toulouse een gouden medaille in ontvangst mocht nemen. De cabernet franc is verantwoordelijk voor de smaak van potloodschaafsel, later komt er nog overrijpe kers en wat krentensmaak door, maar framboos is op dit moment de hoofdsmaak. M'n speekselklieren moeten vol aan de bak en hij is redelijk branderig. En toch gaat de fles helemaal leeg (met z'n tweeën) en heb ik een glimlach op m'n gezicht van oor tot oor. Dit is weer zo'n heerlijk tegenstrijdige wijn: stevig en toch fruitig. En op z'n tijd hou ik ook wel van die hoge tannines.

Château de Juliénas Cuvée Tradition Juliénas 2008

Een mooie uitspraak die ik eens hoorde op de Wijnacademie: "een slechte wijnboer maakt misschien hooguit een acceptabele wijn in een topjaar, maar een goede wijnboer kan ook in een slecht jaar een goede wijn maken". In de Beaujolais stond 2008 niet te boek als een topjaar maar Thierry Condemine van Château de Juliénas heeft er toch een mooie cru in weten te maken, destijds nog ondersteund door vader François. Mijn exemplaar kreeg ik van Oeds van Terra Vina nadat hij mijn blog had gelezen over een tegenvallende cru uit het topjaar 2009. Alcoholpercentage 13%. Helder robijnrood in het glas met een tint in de rand die toch al iets van ouderdom prijsgeeft. Een ingetogen aroma van toch weer die speculaas en peperkoek die ik ook ontwaarde in de Beaujolais Nouveau van vorige week, maar nu een stuk subtieler. Schenktemperatuur is zo'n 15°, precies goed. Wat in eerste instantie opvalt zijn de zuren, die zijn redelijk aanwezig, maar niet overmatig. De balans is prima in orde. De wijn heeft houtopvoeding gehad, maar je moet het met een vergrootglas zoeken, zo goed is het geïntegreerd in de wijn. Het is voornamelijk rood fruit wat domineert, rode bessen, aardbei, framboos. Tannines zijn heel licht, nauwelijks aanslag op m'n tanden, de wijn is wel drogend echter en m'n speekselklieren zijn weer eens flink aan het werk. Als dat het geval is, weet ik al dat ik het woord "sappig" ergens in een zin ga gebruiken, want dat is deze wijn. Naast een prachtige constante kwaliteit zit er ook nog een bepaalde spanning in en daarmee een hoog doordrinkgehalte. Complex is hij zeker niet, wat er in zit proef je meteen. Hij kan gerust zonder spijs worden gedronken, zoals ik nu doe, maar hij is ook zeker inzetbaar bij een maaltijd. Ik denk aan een hazerugfilet of eend. Er moet in het vlees een licht zoetje zitten, misschien met een speculaascrumble eroverheen. Zo'n gerecht kreeg ik onlangs in het La Rive Restaurant in het Amstel hotel. De cru du Beaujolais van vanavond zou daar goed bij hebben gepast. De wijn staat nu al een paar uurtjes open, ontwikkelen doet hij niet meer, maar hij wordt wel steeds lekkerder.

Bush Creek Estate Reserve Petite Sirah 2010

#Twitterproeverij. Woensdag 23 november om 20:00 uur. Ik was eerst nog even uit eten, dus schroefde mijn fles pas om 23:00 uur open. Het thema was Australië, invulling daarvan was verder helemaal vrij. Ik koos er eentje die ik nog in mijn voorraad had liggen. Het volgende had ik erover te kwetteren:

#Zo, terug van het diner (met bier), nu mijn Australiër: Bush Creek Estate Reserve Petite Sirah 2010. #Druivenras petite sirah oftewel durif. Alcoholpercentage 13%, €5,49 bij de PLUS. Diep paars in het glas. #"Well integrated oak characters" staat er op het etiket. Dat kan maar één ding betekenen: houttoevoeging; chips, balken, poeder. #Het ruikt ook naar de voor mij zo bekende houttoevoeging. Ook een beetje potloodschaafsel. Geen fruit in het aroma. #Kruidig, laag in de tannines, overduidelijk rozemarijn; het lijkt wel een Languedoc-wijn, Australische garrigue in het glas. #Speekselklieren gaan vol aan de bak, vrij drogend in de mond, toch een hoge mate van sappigheid. #Er komt een frisheid bij: anijs, venkel, stophoest. Correctie op de tannines: in plaats van laag zijn ze gemiddeld. #Bittertje in de afdronk. Ondanks enkele typische Nieuwe Wereld trekjes is dit toch zeker geen allemansvriend. #Probeer nog iets van fruit te ontdekken, maar het zit er gewoon niet in! Alleen maar kruidigheid... apart. #Zit verder geen ontwikkeling in de wijn, oftewel niet complex, vrij éénzijdig zelfs. Jammer, heb mooiere wijnen geproefd van de durif. #Heb het wel gezien met deze wijn. 1/3 voor de spuugbak, 2/3 voor de gootsteen. #Twexit.

Jean Rosen Vin d'Alsace AOC Riesling 2009

PLUS €5,49 alcoholpercentage 12%. Deze trok ik open om een punt te maken ten opzichte van een Nederlandse riesling van de Apostelhoeve uit hetzelfde oogstjaar. Die moet precies een tientje duurder kosten en ik beweerde dat de eerste de beste Elzasser riesling van zes euro uit de supermarkt gelijkwaardig, zoniet beter zou zijn. Dat is dus niet zo! Tenminste, niet bij dit exemplaar. Blijft nog steeds een groot verschil natuurlijk, een tientje, maar deze Jean Rosen heeft werkelijk niets te bieden wat zo karakteristiek is voor wijnen van de riesling druif. Geen honing of ananas in het aroma, sterker nog, ik ruik nauwelijks iets. In de aanzet dan weer wel een zoetje, een minuscuul tinteltje rond de tong, de smaak van citrusfruit en een hintje caramel. Waar is het laat trekkende hoge zuur? Nergens te bekennen. Ik heb het gevoel een pinot blanc of een ugni blanc te proeven. Een slecht voorbeeld van wijnen gemaakt van de riesling druif die toch zo mooi kunnen zijn.

Wijnacademie Vinologenopleiding: Les 7

Joris Snelten was vandaag onze leraar. Het ging over de Sud-Ouest en over mousserende wijnen. Met die laatste begonnen we en de vraag was steeds: is het Champagne of niet? In totaal zaten er vier Champagnes tussen de zes kandidaten en de enige waarvan ik dacht dat het er eentje was, bleek een crémant de Bourgogne te zijn. Die ik overigens de lekkerste van de hele serie vond. Deze kwam uit 1987 maar liefst! Enorm opvallend aroma van geroosterd brood waardoor ik dacht dat hij wel houtopvoeding gehad zou hebben, maar dat was niet het geval. Autolyse bleek verantwoordelijk te zijn voor deze geur en dito smaak. De Moët & Chandon alsmede de Dom Pérignon werd door velen niet herkend als zijnde Champagne. Te commercieel gemaakt. Na deze aperitieven was de Sud-Ouest aan de beurt. Montravel, Gascogne, Cahors, Madiran en Jurançon kwamen voorbij. Typische gebieden die steeds meer in de verdrukking lijken te komen door de grote buurman Bordeaux. Het is jammer want er komen karakteristieke wijnen vandaan. De heerlijke zoete Jurançon aan het eind slikte ik lekker door.

Slurp! Pays d'Oc IGP

Dat Ilja Gort af en toe wat tegendraads is weten we inmiddels. Doet graag dingen op zijn manier en is nooit wars van een goede publiciteitsstunt. Qua marketing zit het ook wel "snor" bij deze ex-reclameman getuige zijn nieuwste creatie: Slurp! (de wijn). Die valt wel op in het schap bij de grotere Albert Heijn winkels, en dat voor €3,99. Alcoholpercentage 12%. Vreemd genoeg staat er geen jaartal vermeld op de fles, maar gaandeweg het proeven vermoed ik hier met een 2010 te maken te hebben. Allereerst magenta tot paars in het glas. Op de stille spiegel al vrij intens ruikend. Hier krijg ik gelijk al de associatie met de Beaujolais Nouveau die ik heb geproefd. Ook hier speculaas en de geur van die roodgekleurde peervormige zuurtjes van vroeger, maar ook een hele kleine hint banaan.

In de smaak komt dit ook allemaal terug, gelukkig. Een aparte smaak die begint met een minizoetje in de aanzet, maar die daarna overgaat in een vrij agressief zure smaak, veel te overheersend, welke dan overgaat in een te hoog bitter. Hij is redelijk tannineus en wat er niet in voorkomt is de smaak van cederhout, wat ik van de cabernet sauvignon juist zo kenmerkend vind. De balans is ver te zoeken in deze wijn en het enorme bitter en zuur, in combinatie met het vrij lage alcoholpercentage, doet mij vermoeden dat de druiven nog onrijp waren op het moment van de pluk. Het is een Vin de Pays d'Oc, druiven uit de Languedoc dus, waar wijn met een percentage van 14% eerder regel dan uitzondering is. Als het een oogst uit het jaar 2009 zou zijn, zou er echt meer alcohol in moeten zitten, vandaar dat ik denk dat het oogstjaar 2010 betreft, en dan misschien zelfs in een wat koeler gedeelte van de Languedoc.

Proeverij Vins Simple, Simply Wines!

Nu ik weer werk, af en toe ook 's avonds, moet ik zo nu en dan een proeverij laten schieten waar ik graag naar toe had willen gaan. Tim Bos van Vins Simple, Simply Wines organiseerde er eentje in Hilversum. In het kader van "als Mohamed niet naar de berg kan komen, komt de berg maar naar Mohamed" kwam Tim de dag na zijn proeverij de aangebroken flessen met daarin nog wat restjes naar mij brengen! Dat noem ik nog eens commitment! Hij had er zelfs nog een nieuwe fles Vouvray Brut sprankelwijn bij gedaan, die ik later nog een keer apart zal
bespreken. Van de foto hier rechts moet ik er een paar noemen. Allereerst de Jean-Claude & Didier Aubert Vouvray sec 2008. Druivenras de chenin blanc en ik schreef op: chenin blanc? meer daarvan! Ik had al eens een zoete Coteaux du Layon van dezelfde druif geproefd en in deze Vouvray herkende ik vele kenmerken, vooral in de neus. Maïs, asperges en een zoete honing-geur en de smaak was heerlijk. De rosato van Marcato Berico 2010 "The Breeze" was nu eens een keer geen rosé met een overwegend frambozengeur -en smaak. Nee, aardbei domineerde hier, maar het was absoluut geen zoete rosé, hij was lekker droog en het was bijna een lichte rode wijn. Als toetje de Ratafia de la Champagne. Een dessertwijn met 18% alcohol. Mooie oranje/rode kleur, aroma van krenten, rozijnen en de smaak die me sterk aan een tawny Port deed denken. Een plezier om door te
slikken! Van de tweede serie van de foto hier rechts noem ik met name even de Mas des Chimères Oeillade 2010 Pays des Coteaux du Salagou IGP. Uit de Languedoc, bij sommigen misschien bekend van het meer van Salagou waar je op karpers kunt vissen. Wat opviel in het glas was de troebelheid, bijna alsof de wijn met melk was vermengd. Het aroma van kersenjam en rode bieten. In de smaak flink fruitig, hoge zuurtjes, nauwelijks tannines en een kruidigheid van rozemarijn en laurier. De garrigue weer duidelijk in het glas. Van de derde serie liet
ik de Vouvray Brut dus nog even dicht. Ik noem wel even de Stécia Château des Crès Ricards Coteaux du Languedoc 2006. Dieprood, met een klein oranje randje. Heel klein beetje rubber in de neus op de stille spiegel. Na het walsen kwam er overrijpe kers en zondoorstoofd zwart fruit opzetten. Een frisse, maar toch zwoele wijn, overduidelijk weer die garrigue. De grenache zit er in ieder geval onmiskenbaar in, tonen van tabak en pure chocola: een lekkere dikke herfst/winterwijn. Van de producent Marcato, waar ik in totaal zes verschillende wijnen van ontving, ook deze Palladiano Tai Rosso 2009 Colli Berici DOC. Ongefilterd, houtrijping gehad, maar mooi in de wijn verweven. Een zachte wijn met voornamelijk rood fruit, een mini-zoetje, maar ook een pepertje en een kruidje en een mooie balans tussen zoet en zuur. Een sappig glas! Concluderend constateer ik dat deze selectie wijnen uit het assortiment van Vins Simple in ieder geval geen doorsnee wijnen zijn, en als ik dat zeg bedoel ik dat positief, want ik hou wel van verrassingen. Als ik eenheidsworst wil dan drink ik wel cola of goedkope Nieuwe Wereld wijnen, maar de door mij geproefde wijnen kan ik daar toch zeker niet onder scharen!
Tim, nogmaals dank voor je uitstekende service!

Presentatie Santa Rita wijnen uit Chili

Via Melman Communications kreeg ik een uitnodiging van Noordman Wijnimport om aan te schuiven bij een lunch in "The Wineroom" van het La Rive restaurant in het Amstel Hotel te Amsterdam. Eén en ander ter promotie van de Chileense wijngigant Santa Rita. Geen onbekende speler in Nederland, bij de meeste consumenten bekend van onder andere de Makro en de Dirck III en dan met name de wijn met de merknaam "120" welke al sinds 1982 op de markt is. Vandaag ging het echter over de Reserva en Medalla Real lijnen met als toetjes de CCC (Triple C) 2005 en de Casa Real 2005. Noordman Wijnimport bestaat al sinds 1934 en Viñas Santa Rita sinds 1880 maar liefst. De samenwerking tussen Noordman Wijnimport en Santa Rita begon 22 jaar geleden. Voor tekst en uitleg over de te proeven wijnen was wijnmaker Carlos Gatica ingevlogen. In Chili heeft hij de leiding over een groepje van acht wijnmakers. Santa Rita is één van de hoofdrolspelers op de internationale markt getuige het feit dat ze naar meer dan 75 landen exporteren. Zo'n 20 jaar terug is men met een verhuizing begonnen van makkelijke vruchtbare bodems naar bodems waar de wortels van de druivenstok wat harder moeten werken voor hun voedingsstoffen. De vraag naar terroir-wijnen wordt immers steeds groter. Irrigeren in Chili is vrijwel onontkoombaar, maar Santa Rita doet dit niet volgens een vast schema. Regelmatig wordt er in de wijngaard zelf gekeken of het nodig is. Pas wanneer de druif zijn eigen sap dreigt te gaan consumeren wordt er geïrrigeerd en dan nog bijna druppelsgewijs. Santa Rita heeft ook een flessen-producent opgekocht en produceert de lichtste flessen binnen de industrie. Het mes snijdt aan twee kanten: het is minder milieu-belastend maar ook transportkosten worden lager. Maatregelen die ervoor hebben gezorgd dat ze binnenkort het certificaat "duurzaam bedrijf" mogen ontvangen. Over het algemeen kun je van de Chileense wijnen zeggen dat ze redelijk wat alcoholischer zijn dan hun Europese tegenhangers. Dat komt door het enorme verschil in dag- en nachttemperatuur. Het koelt 's nachts zo sterk af dat de activiteit in de druivenstok vrijwel volledig tot een halt komt. Daar waar in een gematigd klimaat de suikerreserve 's nachts nog wel eens wordt aangesproken, blijft deze in Chili helemaal in de druif zitten. Suikers worden bij vergisting omgezet in alcohol, dus je voelt 'm al: hoe meer suikers in de druif des te hoger het potentiële alcoholgehalte. Voordeel echter van de koude nachten is dat alle aroma's en noodzakelijke zuren ook behouden blijven. Verschillende tapas kregen we bij de eerste twee witte wijnen, beide van de sauvignon blanc druif. De eerste 2010 Reserva Casablanca DO was zoals ik deze wijn verwacht; buxus, citrus. De 2008 Medalla Real Leyda DO was al iets minder kenmerkend. Maïs en asperges in het aroma, behoorlijk mineralig en zelfs ziltig in de smaak. Bij het hoofdgerecht van hazenrugfilet werd er zelfs even teruggeproefd naar deze wijn en hij kon het rode vlees best wel aan. Bij het voorgerecht van op de huid gebakken kabeljauw met garnalen, kokkels en coquilles werden twee chardonnay's geserveerd. Ook hierbij weer die ziltigheid die ik niet eerder bij chardonnay heb geproefd. Natuurlijk zat er ook "het botertje" in, vanille van het houtgebruik, maar ingetogen, en opvallend hoge zuren nog. Bij het hoofdgerecht van hazenrugfilet met eigen jus en een speculaascrumble, savooiekool, gevulde spruitjes en gekarameliseerde uienringen, werden vier rode wijnen gepresenteerd. De 2009 Reserva Carmenère Valle de Rapel DO, de 2008 Reserva Merlot Valle del Maipo DO, de 2009 Reserva Cabernet Sauvignon Valle del Maipo DO en de 2008 Medalla Real Cabernet Sauvignon Valle del Maipo DO. Ondanks dat het allemaal kwalitatief goede wijnen zijn, waren de meningen verdeeld over welke wijn nu het best bij het gerecht paste. Voor mij was dat de carmenère. De merlot werd ondergesneeuwd door het gerecht en de twee cabernet sauvignons vond ik eigenlijk te heftig voor het ingetogen gerecht. Zou deze wat kruidiger zijn geweest of met een stevige jachtsaus zijn overgoten waren ze betere kandidaten geweest. Als toetje bij het kaasplankje de CCC 2005 oftewel de Triple C (Cabernet franc 55%, Cabernet sauvignon 30% en Carmenère 15%). Een wijn die ze alleen in de betere jaren uitbrengen. Lekker zoetje in de aanzet, fris, zacht mondgevoel, 16 maanden hout maar zeer goed geïntegreerd in de wijn met mooie ronde tannines. Hierna volgde de Casa Real 2005 van 100% cabernet sauvignon. Het kenmerkende aroma van cederhout hierbij aanwezig, 14 maanden op nieuw Frans eiken en hier is dat al meer duidelijk maar nog steeds niet overheersend. Drogend in de mond maar zeker niet overmatig tannineus. Santa Rita zet de tendens naar het produceren van meer en kwalitatieve terroir-wijnen voort. Wel opvallend dat de Nieuwe Wereld wijnen eerst geroemd werden vanwege hun opvallende verschillen met de wijnen uit de Oude Wereld, die daarop de afzetmarkt ook zag slinken, terwijl nu juist meer en meer wordt geprobeerd de stijl van de Oude Wereld te benaderen. Santa Rita is in mijn optiek in ieder geval de juiste weg ingeslagen hiermee.

2011 Beaujolais-Villages Nouveau Joseph Drouhin Primeur

Beaujolais #NouveauDay vandaag "all over the world". De derde donderdag in november wordt dit type wijn vrijgegeven voor de verkoop. Vroeger, ik spreek van de jaren 70, was het een hele hype en gingen er zelfs winkels speciaal om middernacht voor open. Het imago is al sinds lange tijd aangetast door de kwaliteit die te wensen overliet. Bovendien, wanneer je het hele jaar door prachtige cru's du Beaujolais of Beaujolais-Villages' kunt drinken, waarom zou je je dan blindstaren op die ene dag in het jaar? Onder invloed van Twitter doe ik daar dit jaar toch eens aan mee. Het fotootje van de fles nu eens niet met wat zonnig groen op de achtergrond, want vandaag was het mistig en dat trok maar niet weg. Joseph Drouhin is een producent die je bij de Gall & Gall veel ziet liggen, maar daar hadden ze deze niet. Mijn exemplaar kwam bij slijterij Traverse uit Utrecht vandaan en kostte €8,50 alcoholpercentage 12,5%. Magenta is uiteraard de kleur van deze zeer jonge wijn. In de neus één en al fruitigheid waarbij natuurlijk framboos de hoofdrol speelt. Ook een beetje speculaas en peperkoek komen naar voren. En wie kent die peervormige roodgekleurde zuurtjes nog van heel vroeger? Dat zit ook heel sterk in het aroma. Wauw, met een fluwelenzacht mondgevoel glijdt de eerste slok mijn mond binnen. "Framboos!" schreeuwt hij het daar uit. Ook de peperkoek komt in de smaak terug. Zoet in de aanzet maar toch erg drogend in de mond. Tannines? Waar zijn ze? Een hele lichte aanslag op m'n tanden, maar dat is dan ook alles. Houtopvoeding heeft deze natuurlijk niet gehad, macération carbonique is de vinificatie-methode die zeker voor de Nouveau wordt gehanteerd. Hierdoor behoudt de wijn zijn fruitigheid, is de kleur intens purper/magenta en is hij gelijk op dronk. Dit is een type wijn waar Robert Parker hard voor wegloopt denk ik, maar ik hou er wel van. Daarnaast vind ik de kwaliteit van deze Joseph Drouhin Primeur zeer goed.

Apostelhoeve Riesling 2009

Mitra €15,49 alcoholpercentage 11,5%. Stevige prijs voor een riesling van Vaderlandse bodem, maar ja hij moest dan ook wel helemaal uit Limburg geïmporteerd worden natuurlijk. Licht strogeel in het glas. Iets te koud geserveerd, maar toch komt het typische honing aroma al omhoog, maar zeker niet stuivend. In de smaak citrus, nauwelijks restzoet en uiteraard de laat trekkende hoge zuren. Al opwarmend wordt hij wat voller, smakelijker ook daarmee, maar het blijft een ingetogen glas riesling. Daar is op zich helemaal niets op tegen, maar daarvoor is de prijs dan echt veel te hoog. Voor zes euro neem ik dan liever een Elzasser uit de supermarkt. Sterker nog; ik heb er nog één liggen, ik ga hem nú koud zetten...wordt vervolgd.

22.11.2011 Update: Ik heb me vergist, die van een tientje goedkoper mag van mij niet eens riesling heten! Ik ben erg verwend de laatste tijd met mooie rieslings via mijn proefgroep van de Wijnacademie, maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat die minimaal hetzelfde moeten kosten, zoniet vele euro's meer, als deze Apostelhoeve die dus best nog wel waar biedt voor z'n geld.

Quara Cafayate Valley Tannat 2007

De Nettorama, ik kom er niet vaak omdat er geen bij mij in de buurt zit, maar wanneer ik er eentje zie, kan ik niet anders dan kijken waarin zij zich onderscheiden van alle andere supers qua wijn. Prijs €4,49 alcoholpercentage 13,5%. Kun je voor die prijs een complexe wijn verwachten? Niet in die zin dat je elke 10 minuten weer iets anders in je glas ruikt, maar toch merk ik wel degelijk verschil tussen net ingeschonken en eventjes laten staan. Daar alleen al om verdient hij een pluspunt. Dat hij uiteindelijk ook nog eens naar mijn smaak is, gewoon lekker dus, is redelijk speciaal; ik word namelijk steeds kritischer voor wat betreft wijn. In het glas is hij dieprood tot paars. Op de stille spiegel een hint potloodschaafsel, na het walsen komt er kruidigheid opzetten. Die valt bij de eerste slok ook gelijk op alsmede het frisse mondgevoel dat de wijn je geeft. Tannat wordt altijd met tannines geassocieerd, maar in deze wijn vind ik ze nog wel meevallen. Gemiddeld zou ik ze willen noemen. Er zitten frisse zuren in, tonen van leer en tabak en na een kwartiertje in het glas ruik ik opeens stophoest en viooltjes. Tenslotte zit er in de middellange afdronk nog een mooi bittertje. Eerder deze avond proefde ik nog twee wijnen die ik heb uitgespuugd, van deze wijn echter slik ik graag wat slokjes door.

Proefgroep regio Utrecht #5

Naar aanleiding van de les op de Wijnacademie over de Provence en Languedoc-Roussillon door Peter van Houtert, was dat dan ook het thema van vanavond. Arnaud verzorgde de wijnen en Ernst was de gastheer. Het mooie van de Languedoc-Roussillon is dat je veel wijn kunt krijgen voor weinig geld, een hoge prijs-pretverhouding zoals Peter dat noemt. Maar Arnaud was met een aantal wijnen ook in een hoger prijs-segment uitgekomen. Bij de wijnspeciaalzaak had hij zich laten adviseren en kwam met enkele wijnen terug die én typerend zijn voor de gebieden én ook nog eens vrij apart, je zult ze niet snel bij een supermarkt zien. Het gaf een goed beeld van de huidige kwaliteit en het slechte imago van de bulkwijnen kan voorgoed de prullenbak in. Na het aperitief, de Sieur d'Arques Première Bulle No.1, kregen we achtereenvolgens te proeven:

- Les Jeantels Picpoul de Pinet 2010
- Domaine Fontanel Côtes du Roussillon 2009
- Clos Ste-Magdeleine Cassis 2009
- Domaine Suffrène Bandol blanc
- Saint Jean de Villeroxe Reserve 2010 Côtes de Provence
- Mont Tauch L'Ancien Comté rosé 2008 Corbières
- Domaine Fontanel Prieuré 2008 Tautavel Côtes du Roussillon-Vill.
- JP Chenet Merlot VdP d'Oc
- Sieur d'Arques 2007 Limoux
- Gérard Bertrand "Grand Terroir" 2009 Pic Saint Loup
- Domaine Guy Moulinier "Les Terrasses Grillées" 2006 Saint Chinian
- Château Vannières 2006 Bandol

Erg mooi vond ik de tweede witte wijn, de Fontanel van de rassen malvoisie en grenache blanc. Ook de Corbières rosé van Mont Tauch was er weer eens eentje met gastronomische kwaliteiten. Als instinker had Arnaud, mede op advies van Peter, een JP Chenet ertussen gezet. Wel even in een andere fles overgegoten anders zou de scheve hals van de fles hem hebben verraden. En inderdaad, die viel nog alles mee, zeker gezien de prijs in de supermarkt van €2,89! Ik denk dat ik hier op wijn-blog er ook eens apart aandacht aan ga besteden. De rode wijnen waren zoals ik ze ken uit dit gebied: zwoel, warm, alcoholisch, beetje dropperig en soms wat tonen van garrigue. Ik hou er van. Leuke avond met aparte wijnen!

Vinifference proeverij

Altijd leuk om eens een proeverij te bezoeken van iemand die nèt met zijn eigen zaak is begonnen. Niet dat Martin de Smet van Vinifference een groentje is; al 35 jaar is hij intensief met wijnen bezig. "Vinifference" is een samenvoeging van de woorden "vin" (wijn) en "différence" (verschil): andere wijnen dus. Dit zijn wijnen die je niet in de supermarkt zult vinden, eigenwijze wijnen waarin het karakter van het terroir tot uitdrukking komt. Dat zoiets niet automatisch "duur" betekent, bewijzen de prijzen variërend van €4,95 tot €13,95. Het merendeel blijft ruim onder een tientje, zich daarmee absoluut niet uit de markt prijzend. Maar liefst 33 wijnen stonden er open om geproefd te worden en voor het eerst heb ik vandaag dan ook eens het complete assortiment doorgenomen.

Noem het zelfstudie want met het merendeel van deze wijnen heb ik in professioneel opzicht zelf ook te maken. Bij binnenkomst een redelijk complexe Cava, mede door de vinificatie van maar liefst 36 maanden "sur lie". Het laten rusten op het eigen bezinksel van afgestorven gistcellen. Het maakt de wijn wat zachter, vriendelijker en voller van smaak. Deze Cava "Nature Millessima" had ook nog steeds hoge zuren en de smaak van groene appel, kenmerken van een sprankelwijn van dit type. Van het assortiment wit vielen me voornamelijk de Veracruz Rueda 2010 (100% verdejo) op, alsmede de riesling van Weingut Jozef Rosch, een eigen import van Martin, maar ook de Hain Piesporter Goldtröpchen Spätlese Riesling 2008. De verdejo zoals ik ze inmiddels ken: stuivend aromatisch exotisch fruit in de neus om vervolgens volkomen gortdroog je complete mondholte te vullen. Echt verrassend en in mijn beleving een prachtig voorbeeld van tegenstrijdigheid die toch harmonieus is. Normaal gesproken moet de smaak van de wijn voldoen aan de verwachting die deze schept in de neus, maar in het geval van goede verdejo, komt deze weg met die tegenstelling. De beide rieslings zoals ik ze ken en verwacht: honing en ananas, zowel in geur als in smaak, met het laat trekkende hele hoge zuur. Bij de spätlese kwam daar in de afdronk nog een hintje caramel bij kijken. Hierna volgde de serie rood met nog meer positieve uitschieters! Van de in totaal 19 rode wijnen kregen maar liefst zeven stuks van mij één ster en drie wijnen zelfs twee sterren! De zoetekauw die ik ben gingen er twee sterren naar twee wijnen die in mijn beleving de schakel tussen droog rood en dessertwijnen zijn. Allereerst de Valori Montepulciano d'Abruzzo 2009 waarbij de smaakomschrijving van "krenten en tutti-frutti" zo bij een Maury of rode Rivesaltes zouden kunnen behoren. Datzelfde gold voor de Rocca dei Mori Copertino 2006. Ook hier had ik weer genoteerd: krenten, tutti-frutti en overrijpe kers, terwijl er ook nog eens voldoende zuren aanwezig waren dus deze wijn zal echt niet snel vervelen.

Een prachtige wijn met een lange afdronk. Zo'n fles zou ik in m'n eentje nog wel kunnen ledigen op één avond. Prachtig! De andere wijn die twee sterren van me kreeg zit in een hele andere windrichting: het was de Juris Pinot Noir 2008. Eigenlijk spreken we dan natuurlijk van spätburgunder, want dat is de Duitstalige benaming van pinot noir, en de wijn zelf komt uit Oostenrijk. Zet deze in een blindproeverij tussen enkele rode Bourgognes, en je zult moeite hebben deze te kunnen onderscheiden. Typische stallucht van de pinot noir, eveneens de kenmerkende geur en smaak van aardbei zit erin, hij is vol met een prachtig bittertje in de finale. Heerlijk! Van het rood met één ster noem ik even de Azul y Garanza bio Navarra Alegria 2010 en de Palizzi IGT Rosso 2008. Twee wijnen met onmiskenbaar de geur van laurier en heel kruidig in de smaak. Ook de Castillo Enguera 2010 kreeg van mij één ster. Met hoofdletters schreef ik op KERS! inclusief uitroepteken. Beetje vanilletoon van de houtlagering, ook wat zondoorstoofd fruit in de vorm van pruim en een minibittertje in de finale. Echt mooie wijn voor alledag voor slechts €4,95! Het was behoorlijk druk op de proeverij die plaatsvond in de Hooimijt van de Kloosterhoeve in Harmelen. Een opkomst van plusminus 120 man zorgde voor een gezellige huiselijke sfeer. Alles was goed verzorgd en de complete familie hielp mee met het aanvullen van water, stokbrood, kaas, spuugbakken legen en ongebruikte glazen weghalen. Martin, dank voor de invitatie!

Verzoekje: Plus Huiswijn Cabernet Sauvignon Central Valley Chili 2010

Wederom een wijn in de categorie verzoekjes. Weer een PLUS huiswijn, dit keer een cabernet sauvignon uit Chili, Central Valley. Alcoholpercentage 14% literflesprijs €3,99. Magenta kleur in het glas, licht aromatisch in de neus. Wat ik ruik zijn voornamelijk kruiden als rozemarijn en laurier. Een minizoetje in de aanzet, daarna komt diezelfde kruidigheid ook in de smaak terug, samen met die van cederhout; karakteristiek voor de cabernet sauvignon. Gemiddelde tannines, met z'n 14% alcohol is hij nog best branderig in de keelholte en in de afdronk zit een bittertje. Diezelfde afdronk is echter een beetje dun en kort. Een typisch voorbeeld van een Nieuwe Wereld wijn waarin men (heel knap) alles weet te stoppen wat én kenmerkend is voor het gebruikte druivenras én een groot publiek zal kunnen aanspreken. Naar mijn mening is hij echter te dun en hoort hij bij de enorme plas bulkwijnen.

Preignes le Vieux Petite Syrah 2004

Laat het etiket je niets wijsmaken: we hebben hier met 100% syrah van doen, geen petite sirah (met een "i", zoals je dat dan hoort te schrijven), synoniem van de durif. De durif wordt momenteel voornamelijk nog in Australië en Californië geteeld, en daar maken ze er mooie wijnen van, maar die komen nog wel eens aan bod op wijn-blog. De syrah dus van vanavond komt bij de Mitra vandaan voor €6,99 alcoholpercentage 13% en met z'n jaargang 2004 best al een ouwetje gezien zijn herkomst uit de Languedoc-Roussillon. Niet een gebied waar traditioneel bewaarwijnen vandaan komen. In de kleur is dat al enigszins te zien: diep donkerrood met een bruin randje. Ook op de stille spiegel lijkt het alsof ik ouderdomsverschijnselen waarneem. Na het walsen komt er overrijpe pruim en een droppig aroma naar boven. Toch komt deze nog heel fris mijn mond binnen, beetje drop komt ook in de smaak terug, net als zoete kers en aardbei. Een klein beetje kruidigheid ook nog. En rubber: waarschijnlijk veroorzaakt doordat de stokken op vulkanische grond staan, ik heb het eerder meegemaakt bij zulke bodems. Tannines zijn gemiddeld, afdronk is niet echt lang, complexiteit niet heel hoog, maar simpel of éénzijdig is hij zeker niet. Speekselklieren worden geactiveerd, maar niet omdat hij drogend is. Het is gewoon een lekker sappig glas wijn! Wanneer het glas bijna leeg is, komt ook nog eens de geur en smaak van krenten opzetten.

Berberana Rosé Dragon 2010

#RoséRevolution was het ook nog eens vandaag op de Social Media en met name in Australië, maar ik doe dan gezellig mee. De enige rosé die ik nog in mijn kast had liggen was er eentje van Berberana, onlangs in de bonus bij AH gekocht voor €2,99, normaal €4,99, alcoholpercentage 12%. Volgens mij heb ik het al eens eerder gezegd dat ik het vergelijken van een rosé en een rode wijn, beide van hetzelfde druivenras, ontzettend moeilijk vind. De schillen, steeltjes en pitjes zijn bij een rosé wijn natuurlijk veel korter ingeweekt dan bij een rode wijn, waardoor misschien wel de karakteristieken van de druif wat minder aanwezig zijn. Deze rosé was intens helder rood van kleur, redelijk donker. Het aroma van frambozen-zuurtjes. Een mini-tinteltje rond de tong, klein restzoetje en ook een klein bittertje. Ik ben de laatste tijd erg verwend met gastronomische rosé's; rosé's die je bij een mooie maaltijd kunt inzetten. Wanneer je er dan eentje proeft die dat niet heeft in mijn beleving, is het moeilijk daar een positief oordeel over te vellen. Niet dat deze rosé slecht is, absoluut niet, maar het is er wel weer eentje van dertien in een dozijn. Niets complex aan, gewoon lekker chillen in de koelkast en op een mooie zonnige dag openschroeven.

Mythique Languedoc AOP rouge 2010

#LanguedocDay was het vandaag op de Social Media, wederom georganiseerd door EventBrite. Toevallig in dezelfde week dat we ook op de Wijnacademie aandacht hadden besteed aan deze regio. Niet alleen een regio waar wij jaarlijks met veel plezier in onze vakantie terugkeren, maar ook een regio waar steeds meer mooie terroir-wijnen vandaan komen. De wijn van vanavond is echter een typische "marktwijn". Op diezelfde markt geplaatst onder de paraplu van "Sud de France". Een blend van de druivenrassen syrah, grenache en carignan, verhoudingen niet vermeld. Bij de Franse Carrefour gekocht voor €3,59 alcoholpercentage 13%. Dieprood tot magenta in het glas. Een erg jeugdig aroma: voornamelijk framboos. Klein zoetje in de aanzet, het pepertje van de syrah, frisheid van stophoest. Een zachte wijn met nauwelijks tannines. Een jammige kersensmaak. Het etiket maakt melding van het aroma van garrigue, maar ik denk dat hij daar nog ietsje langer voor zou moeten blijven liggen. Ook hier domineert weer de jeugdigheid waardoor de subtiliteit enigszins achterwege blijft. In mijn optiek moet ook jaargang 2010 nog enkele jaren blijven liggen voordat deze kan worden geopend. Lang nadat ik de laatste slok tot me had genomen, kwam ook nog eens spontaan de smaak van rozemarijn omhoog.

Jean Perrier et Fils Vin de Savoie AOC Mondeuse Cuvée Prestige 2006

Weer een druivenras afgestreept van m'n lijstje: de mondeuse, mondeuse noire om precies te zijn. Een ras dat voornamelijk in de Savoie voorkomt. Deze fles pikte ik op in een Franse Carrefour voor €5,10 alcoholpercentage 12%. Heldere, diep robijnrode kleur. Voor en na het walsen komt er een intens jammige kersengeur omhoog. Bij de eerste slok is dit ook in de smaak terug te vinden. In de neus tevens iets ondefiniëerbaars voor mij, een sterk geparfumeerde geur, viooltjes misschien? Ik serveer hem rond de 16 graden, wat volgens het etiket een uitstekende temperatuur is. Naast de overduidelijke kersensmaak heeft hij ook iets van de smaak van cederhout à la cabernet sauvignon, maar niet vanwege houtopvoeding want dat heeft deze niet gehad. Ook potloodslijpsel wat zo typisch is voor de cabernet franc komt in deze wijn voor. Er zijn voldoende zuren aanwezig en tannines zijn gemiddeld. Ouderingspotentieel voor wijnen van dit ras schijnt erg goed te zijn. Afdronk is niet intens maar wel best lang. Ik vind het een intrigerende en spannende wijn.

Junge Winzer Baden Spätburgunder 2009 trocken

Voor €7,99 bij de LIDL, zit echter niet in het standaard assortiment, alcoholpercentage 13,5%. Ik heb al vaker meegemaakt dat de wijnen van de LIDL buiten het standaard assortiment van zeer goede kwaliteit zijn. Eens even kijken of dat met deze ook het geval is. Even schrok ik van de kleur, het leek wel een donkere rosé! Heel lichtrood en ontzettend helder van kleur is hij. Het zeer herkenbare aroma van Duitse spätburgunders. Beetje stallucht, aardbei en ik meen alweer te kunnen ruiken dat er een heerlijk bitter aan gaat komen. Licht zoete aanzet, piepklein tinteltje rond de tong, aardbei maar slechts licht geconcentreerd, het bitter is er inderdaad en behoorlijk ook. Tannines nauwelijks aanwezig, vrij hoge zuren. Waterige indruk en vrij korte afdronk, het bitter blijft wel lang rond de tong hangen. En toch vind ik het een machtig interessante wijn. Om echt lekker te zijn had deze veel meer concentratie moeten hebben, maar ik denk dat deze in combinatie met een lichte maaltijd beter tot zijn recht komt. Misschien een mooie schnitzel met een lekkere roomsaus.

Wijnacademie Vinologenopleiding: Les 6

De ochtendsessie ging vandaag over het herkennen van verschillende klimaatzones. Kun je een koel, gematigd en warm klimaat in een wijn waarnemen? Dat blijkt dus te kunnen, maar het is wel moeilijk. Hints kunnen zijn de zuurgraad, het alcoholpercentage, het aroma. Er zitten echter ook instinkers bij: Argentinië en Nieuw Zeeland, om maar twee voorbeelden te noemen. Argentinië lijkt voor ons erg warm, maar doordat de wijngaarden op grote hoogtes liggen is het daar toch weer een stuk koeler. Voor wat betreft Nieuw Zeeland: het is omgeven door oceaan waarvan je nooit meer dan 170 kilometer bent verwijderd. Deze oceaan zorgt voor koele nachten, terwijl het overdag weer een stuk warmer wordt. Aroma en zuurgraad blijven hierdoor behouden. Van de acht te proeven wijnen had ik er van slechts drie de precieze herkomst correct. Wel had ik alle druivenrassen goed maar dat bleken er eigenlijk maar twee te zijn: chardonnay voor de vier witte en pinot noir voor de vier rode wijnen. De wijnen die we proefden van Salentein vond ik wel erg mooi. Van beide dacht ik dat het cru's uit de Bourgogne waren; dat toont dus wel hoe knap dat is gemaakt!

De middagsessie ging over de Provence, Corsica en mijn favoriete wijnstreek: de Languedoc-Roussillon. Docent was Peter van Houtert. Een enorm gepassioneerd verteller die niets hoefde op te lezen, hij deed het allemaal uit zijn hoofd, maar nog veel meer vanuit zijn hart. Het werd snel duidelijk dat hij wijn ademt, bij wijze van spreken. Geen speld kon je er tussen krijgen, hij was constant aan het woord en ook nog eens in een rap tempo. Daarbij had hij ook nog eens de uitstraling en het charisma van een echte leraar. Je weet wel, zo eentje die je niet moet proberen uit te dagen, want voor je het weet sta je in de kamer van de conrector! Wijnen uit Corsica kregen we vandaag helaas niet te proeven. Gelukkig heb ik nog een Patrimonio AOC van het druivenras vermentino in mijn voorraad liggen, ik zal hem eerdaags eens opentrekken. Uit de Provence kregen we een geweldig mooie rosé wijn te proeven. Mooie zalmkleur tot oranje, zoals ik ze het liefst zie. Het prijskaartje van plusminus 28 euro zal echter menigeen afschrikken. Maar zoiets moet je ook niet achteloos op een zonnige dag bij de BBQ opentrekken. Een gastronomische rosé die je echt wel met een mooi gerecht moet combineren. Uit de Languedoc-Roussillon, eigenlijk zijn dit twee separate gebieden, kwam de rest van de wijnen. Van de wijngigant Mont Tauch kwamen enkele wijnen voorbij, maar ook van Laurent Miguel en Paul Mas. Mensen die veel voor deze regio betekenen en ook qua marketing goed bezig zijn. De wijnstreek krabbelt gestaag uit een dal. Steeds meer terroir-wijnen worden er gemaakt, terwijl voorheen hier de zogenaamde "bulkwijnen" vandaan kwamen; veel wijn (kwantitatief) voor weinig geld. Door middel van overheids-subsidies werden hier veel wijngaarden gerooid om niet meer terug te komen. Het werpt zijn vruchten af want ook de gemiddelde opbrengst per hectare daalt wat ten goede komt aan de kwaliteit. En nog steeds kost een goede wijn hier geen vermogen. Peter spreekt niet over prijs-kwaliteit verhouding, maar over prijs-pret verhouding, en daar heeft hij natuurlijk wel een punt. Ook nog een advies kregen we van hem mee: probeer toch 'ns een keer een J.P.Chenet. Naast het feit dat de krom gehalsde fles natuurlijk marketing-technisch een briljant idee was, schijnt de smaak vandaag de dag best nog wel mee te vallen. Ondergetekende zal het zeker eens gaan proberen. We sloten af met een wijn die ik niet heb uitgespuugd. Een Rivesaltes AOC uit 1978! Wat een heerlijkheid was dat! Grenache blanc 80% grenache noir 20%. Wat mag dat kosten? Mwah, ongeveer 95 euro voor een bouteille, maar met een sublieme prijs-pret verhouding!

El Arbol Reserva Cabernet Sauvignon 2009

ALDI €3,89 alcoholpercentage 12,5%. Donkerrood in het glas, voor het walsen ruik ik een beetje potloodschaafsel, na het walsen een kleine hint cederhout (ik had niet anders verwacht bij een cabernet sauvignon), ook in de smaak komt dit terug alsmede wat kruidigheid, een minizoetje, zuren zijn aanwezig, niet extreem hoog, rood fruit, bessen: een sappig wijntje, niks complex. Meer heb ik er niet over te zeggen, dus het fotootje heb ik ook maar even wat kleiner gehouden.

Château la Baronnie Montagne Saint-Émilion 2009

Ik heb het al eens eerder gezegd en ik blijf erbij: oogstjaar 2009 moet je langer bewaren voordat je die opentrekt. Het was een topjaar maar is nog heel recent. De fles van vandaag stond dan ook in mijn excel-sheet op "openen in 2013". Toch deed ik dat nu al, twee jaar te vroeg. De reden: ALDI komt nu net met de 2010 editie in de winkel, vlak voor kerst. Da's best een beetje sneu voor die consumenten die dit oogstjaar bij het kerstmaal van 2011 gaan opentrekken, aangezien de 2009 dus nog niet eens op dronk is. Destijds stond deze voor €4,99 in de winkel, alcoholpercentage 13,5%. Druivenrassen: merlot 75%, cabernet sauvignon 15% en cabernet franc 10%. In het glas diep, donker paars. Vrij fruitig op de eerste neus. Na het walsen komt een enorme kracht en kruidigheid omhoog, een beetje basilicum ruik ik en ook nog kers. Hij is erg fris, redelijk scherp, peperig, een behoorlijk bitter zit er in, rode bessen, beetje dun, korte afdronk, redelijk hoog in het zuur. Al deze elementen proef ik los, ze zijn nog niet met elkaar verweven. Dat vertelt mij dat ik de wijn te vroeg heb geopend, de wijn vormt als het ware nog geen mooi geheel. Da's jammer want volgens mij zit er wel potentie in. Natuurlijk niet zoveel als een beroemde Bordeaux wijn die voor veel geld met China wordt verhandeld, maar zijn prijsklasse in ogenschouw nemend.

Italo Cescon DOC Friuli Grave Pinot Grigio 2010

Deze wijn had ik graag willen bespreken, ik had er hoge verwachtingen van en schonk hem tijdens een bijeenkomst van onze proefgroep maar hij had helaas kurk. En niet zo'n heel klein beetje ook. Ik ga daarom ook niet vertellen waar ik hem heb gekocht en ongetwijfeld zal de eigenaar me een nieuw exemplaar willen geven wanneer ik hem dit vertel, maar het is niet naast de deur voor mij en de reis er naartoe zal ongeveer even duur zijn als de wijn zelf, ergo niet rendabel.

Domaine Astruc

Eventjes snel een dubbelbespreking van twee wijnen uit de Languedoc, omgeving Limoux. Ze stonden op de proeftafel om te zien of ze assortimentswaardig zouden zijn, maar zijn beide niet door de ballotagecommissie gekomen. Derhalve weet ik geen aanschaflocatie of prijzen, maar met even googelen kom je daar vast wel achter. Als ze je interessant lijken althans. De eerste is van 100% syrah. Oogstjaar 2010 alcoholpercentage 13,5%. Hij heeft deels houtopvoeding gehad, maar daar is niets van te proeven. Het is één en al fruitigheid, zelfs het voor syrah karakteristieke pepertje mis ik. Er zit een zoetje in, hij is laag in de zuren, in de finale een minibittertje. Hij is erg laag in de tannines, wel drogend in de mond. Het lijkt erg op een Nieuwe Wereld wijn.

De tweede wijn is een blend van 91% syrah (er staat shiraz op het etiket, waarom dat is mag Joost weten) en 9% viognier. Oogstjaar 2010 alcoholpercentage 14% maar liefst. Ook weer enorm jong en erg zacht, ondanks dat de tannines in deze wijn behoorlijk aanwezig zijn. Het vreemde is dat de syrah door de viognier helemaal naar de achtergrond wordt gedrukt, ondanks dat deze voor slechts 9% aanwezig is. Het tropisch fruit is nog duidelijk waarneembaar en een warme en zachte smaak manifesteert zich in je slokpijp. Een hele vreemde combinatie.

Corte Fiorita Amarone della Valpolicella DOC 2006

Wijnwagentje €15,50 alcoholpercentage 14,5% druivenrassen corvina, rondinella en molinara, blendverhouding niet vermeld. Robijnrode kleur, heel helder. Op de stille spiegel een heel klein hintje hout en champignon. Met een heel zacht mondgevoel glijdt deze naar binnen. Hier komt de smaak van overrijpe kersen en pruimen naar voren. In de middellange afdronk zit een aangenaam bitter. Later komt ook nog de smaak van krenten door. Bij elke slok wordt deze wijn intenser en "lekkerder", een woord dat taboe is op de Wijnacademie, maar ik gebruik het lekker toch!

Blackhawk California Chardonnay 2010

Blackhawk Ad Fundum in plaats van Blackhawk Down. Het alcoholpercentage is 14%. Nog voor het walsen komt het aroma van abrikoos en perzik me al tegemoet, na het walsen stuiven deze het glas uit samen met wat florale tonen, het aroma van asperges en het aanwezige gehalte aan kokos doet me aan een Bounty en aan Licor 43 denken. Ondanks dat toch slechts een lichte houtopvoeding in de smaak waar te nemen, mooi geïntegreerd in de wijn. Een lichte tinteling rond de tong, een alleszins acceptabel bittertje van citrusvruchtschilschaafsel (3x woordwaarde) en lekker hoog zuur aanwezig. Het typisch vette botertje dat soms zo overheerst in de Nieuwe Wereld chardonnays, is bij deze gelukkig ver te zoeken. Ook de kokos komt terug in de smaak en daarmee lijkt hij inderdaad enigszins op de Licor 43.