El Arbol Valle Central Cabernet Sauvignon 2009

ALDI €2,89 alcoholpercentage 13% druivenras: cabernet sauvignon 100%. En voor deze prijs mag ik dan maar hopen dat het geen aanmaakwijn is, zoals het TV-programma "keuringsdienst van waarde" berichtte over deze vorm van wijnfraude. Wat mij betreft kunnen de straffen, wanneer ze überhaupt iemand hierop kunnen pakken, niet hoog genoeg zijn. In het aroma komt de geur van cederhout naar voren: typisch voor een cabernet sauvignon. Oppassen dat je het bij een test niet verwart met houtopvoeding, want het lijkt er heel erg op. Tevens meen ik een bittertje te kunnen ruiken. Er is iemand die zegt dat je de basissmaken niet kunt ruiken. Zout, zuur, zoet, bitter en dan zijn daar ook nog umamie en vet. Daar zal hij waarschijnlijk wel gelijk in hebben. Maar wat ik ermee bedoel, is dat ik de typische geur ruik van een wijn, waarvan ik weet dat deze een bittertje in de afdronk heeft. En ik blijk nog gelijk te hebben ook, want beide door mij waargenomen aroma's, komen ook in de smaak terug. Tevens is daar de primaire smaak van gekneusde blauwe druiven. Het is een sappig wijntje, waarbij mijn speekselklieren werden geprikkeld en een volgende slok is snel genomen. Niet zozeer een maaltijdwijn, maar lekker voor tussendoor.

André Vonnier Brouilly 2009

Makro €7,85 alcoholpercentage 12,5% druivenras: gamay 100%. Brouilly: één van de 10 cru's van de Beaujolais. Het heeft verder niks van doen met een grand cru, premier cru of een cru bourgeois. De cru's in de beaujolais zijn wel van hogere kwaliteit dan de wijnen uit deze streek die zich geen cru mogen noemen, maar het is geen officiële kwalificatie. Ook zijn de wijnen uit deze cru's gebonden aan strenge regels voor wat betreft maximale rendementen en alcoholpercentages. En uiteraard mogen de wijnen van alleen de gamay druif worden gemaakt. De Beaujolais wijnen kunnen gekoeld worden gedronken. Ik had deze fles dan ook in de koelkast bewaard. Gelijk is het fruitige, maar toch ook best krachtige aroma duidelijk. De typische hardheid van de gamay druif, of misschien moet ik zeggen: wijnen die van deze druif worden gemaakt, is ook al in het aroma terug te vinden. Bij de eerste slok valt gelijk de volheid en vlezigheid op. Alsof je op deze wijn moet kauwen. Tannines zijn er vrijwel niet. Het fruitige karakter is evident, rood fruit. Deze Brouilly lijkt zelfs wel op een eetwijn. Na een hap pittig gekruide kip wordt de hardheid van de wijn minder. Bij het derde glas wordt de wijn zelfs lekker sappig.

En wat lezen we hier dan bij? Het wijnreisboek Beaujolais van de hand van Robert Leenaers. Opgepikt voor een schamele 99 eurocent bij het Boekenfestijn. Dit is als het ware een reizende boekenbeurs. Gigantische hallen worden afgehuurd om de enorme aantallen boeken die hier tegen zachte prijsjes worden verkocht, uit te stallen. Dit boek gaat speciaal over de Beaujolais en zal waarschijnlijk diegenen aanspreken die er geweest zijn en/of in wijn geïnteresseerd zijn, want het leest niet makkelijk. Een leek legt dit boek snel weer terzijde, maar iemand als ik neemt de informatie op als een spons en in gedachten reis ik met de auteur mee, op zijn route langs de dorpjes in dit gebied. Toegegeven: het boek is ietwat gedateerd, het stamt uit 2003, en misschien dat er in de tussentijd al het één en ander is gewijzigd, maar de sfeer die er in neergezet wordt, zal hopelijk nog steeds gevonden kunnen worden in de Beaujolais.

Torres Viña Esmeralda Catalunya 2010

Gall & Gall €9,99 alcoholpercentage 11,5% druivenrassen: gewurztraminer 85% moscatel 15%. Ik neem tegenwoordig mijn halflege flessen wijn mee, wanneer we ergens op bezoek gaan. Komen ze toch nog op en kunnen ook anderen er nog van genieten. Zo ook met deze witte wijn. Uitgenodigd voor het diner bij mijn ouders, was ik zo vrij om deze in ieder geval bij mezelf in te schenken bij het voorgerecht. De rest van het gezelschap had houtgerijpte chardonnay. Die heb ik overigens ook nog geproefd en die was bij lange na niet verkeerd. Voor wat betreft zuurgraad deed deze wel onder voor de zoete gewurztraminer/moscatel blend. Je denkt al gauw dat er geen zuren in een zoete wijn zitten, maar dan kom je vaak bedrogen uit. Deze wijn had ze zeker in zich en bleef fier overeind ten opzichte van de chardonnay. Aroma's alsmede smaken van tropisch zacht fruit kwamen heel sterk naar voren. Banaan, perzik en vooral lychee. Die laatste is bijna vanzelfsprekend voor gewurztraminer. Een mooie harmonie tussen zoet en zuur.

Fery-Meunier Nuits-Saint-Georges Belle Croix 2003

Deze wijn maakte geen deel uit van mijn persoonlijke wijnvoorraad, maar heb ik vanavond bij mijn ouders gedronken. Hij kwam bij de kelderrestanten opruiming vandaan bij Wijnhandel van Ouwerkerk te Arkel. Prijs €17,50 alcoholpercentage 12%. Het is een rode wijn uit de Bourgogne, dús is het een pinot noir. Ondanks dat deze al uit 2003 stamt, en doorgaans pinot noirs jong gedronken kunnen worden, vielen de verouderingseigenschappen mee. De kleur begon slechts lichtjes een terracotta randje te vertonen, maar bij lange na nog geen bruine tint. Deze wijn had houtopvoeding gehad. Bij gebrek aan een goede en schone karaf hadden we de fles een uur van tevoren geopend weggezet. Later zou blijken hoe belangrijk dat karafferen is. In eerste instantie had het hout de overtoon. Nieuw hout was het zeker niet; dan was het waarschijnlijk niet meer goed gekomen. Vlak voordat het hoofdgerecht werd opgediend, werden de glazen ingeschonken. Toen had de wijn ongeveer een uur kunnen acclimatiseren, voor zover dat mogelijk is in een geopende fles. Het contact met de buitenlucht is daarin natuurlijk maar minimaal. Toen ik het hoofdgerecht schoon op had, en letterlijk de laatste slok uit mijn glas wilde nemen, kwamen de tertiaire aroma's, die zich al die tijd verborgen hielden, opzetten. Krenten, tutti-frutti, gedroogde pruimen; een heel scala aan gedroogd fruit kwam nu naar voren. En het was heerlijk! Nog steeds had ik het gevoel dat ik nog lang niet alle geheimen van deze wijn heb mogen ervaren, maar een glimp heb ik ervan opgevangen. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het is om wijn correct te behandelen. Niet alleen gedurende de opleg, maar zeker wanneer het ontkurkmoment daar is. De lege fles had ik mee naar huis genomen om de foto van te maken en met Photoshop heb ik er een achtergrondje bij vervaardigd.

Restaurant: Huis de Wiers

Paaszondag: we hadden besloten om de lunch in een restaurant te gebruiken. De keus viel op Huis de Wiers. Vanaf november 2010 liep er de "ik ga voor goud" actie bij in totaal zes aangesloten restaurants in de omgeving. Drie hiervan heb ik al besproken, vandaag de vierde. Eén van de restaurants was in de tussentijd van eigenaar veranderd en die hebben we niet bezocht, en nog één had mijn vrouw zonder mij bezocht, dus die heb ik niet beoordeeld. De actie hield in dat je tenminste éénmaal bij de restaurants moest eten in de maanden november 2010 tot en met april 2011. Je kreeg bij ieder restaurant 10% korting op de eindnota, en bezocht je minimaal 5 van de 6 restaurants, dan kreeg je een fles Oostenrijkse sprankelwijn, waarin 23 karaats schilfers bladgoud ronddwarrelen.

Bij 6 van de 6 bezoeken maakte je verder nog kans op meer prijzen. Een leuk gezamenlijk initiatief dat in ieder geval bij ons tot een hoger percentage restaurantbezoekjes heeft geleid. Vandaag kreeg ik dan ook de "gouden" sprankelwijn mee naar huis. De lunch die we hadden kon je ook gerust een complete maaltijd noemen. Als aperitief begon ik met een Trémont brut, crémant de Luxembourg. Hierna kozen we het 3 gangen "carte blanche" menu, oftewel een verrassing. Op de wijnkaart zag ik een houtgerijpte witte wijn staan, de Lugana Sergio Zenato 2007, gemaakt van de trebbiano de lugana druif en die leek me wel wat. Ik maakte mijn voorkeur voor deze wijn kenbaar, en volgens mij werd daarom op het laatste moment het voorgerecht nog aangepast aan deze wijn. Hij paste er in ieder geval zeer goed bij. De houtrijping maakte hem vol en boterig, bijna als een chardonnay, maar deze was wel veel frisser en fruitiger.

Als hoofdgerecht hadden we lamsvlees en daar hoort natuurlijk pinot noir bij. Het werd een Oostenrijkse, de Johanneshof Reinisch vom Steinfeld 2008. Het lamsvlees was heerlijk mals, de pinot noir ietwat ingetogener dan de mij wel bekende spätburgunders of Bourgognes, maar de combinatie was heel goed. Bij het nagerecht twijfelde ik nog of ik een PX sherry zou laten aanrukken, maar dat heb ik uiteindelijk toch maar niet gedaan. Ik heb heerlijk gegeten en het belangrijkste: gedronken; het weer was perfect, we konden zelfs buiten zitten en ook dit restaurant was ons bezoek weer meer dan waard.

Meridia Nero d'Avola IGT 2008

Pfoe! Wat een moeilijke wijn om te beschrijven. Hij is in ieder geval Italiaans, dus ik verwacht een typisch zuurtje, dat inderdaad al in het aroma naar voren komt, en uiteraard ook in de smaak. De tannines zijn mild. Daarna wordt het lastig. Geen fruit, geen bloemen, geen kruiden. Geen enkele associatie komt er bij me op. Toch is het een volle en ook frisse wijn, niet dun of waterig, dus er zal best een hoop in zitten. Laat ik het erop houden dat hij gewoon erg neutraal is. Maar niet vervelend; het is geen wijn waarvan ik zeg dat ik hem niet nog eens zou willen drinken. De informatie die ik vind over de druif is ook niet echt verhelderend. Men heeft het voornamelijk over subtiele aroma's en op dat punt kan ik ze inderdaad gelijk geven. Toevallig hadden mijn vrouw en ik allebei nog trek na de hoofdmaaltijd en ik trok een pak mini pizza's open. Hoofd-ingrediënten olijfolie, tomaat en basilicum. Deze horen bij Italie als de wijn die ik net beschrijf. Beetje zurig, vol en gewoon lekker voor bij de maaltijd. Alcoholpercentage 13%, druivenras: nero d'avola 100%. Verkrijgbaar bij Villa Vino voor €6,15 exclusief verzendkosten.

Doppio Passo Primitivo Salento 2009

Eigenlijk vind ik het niet eerlijk, maar ondanks dat deze wijn voor 85% uit de primitivo druif bestaat, en voor 15% uit de sangiovese druif, mag er toch prominent 'primitivo' op het etiket prijken. In Italië is dat nu eenmaal toegestaan, in meerdere wijnlanden overigens. Wat dat punt betreft zou de regelgeving wel wat strenger mogen naar mijn mening. Ik vind 85% aan de bescheiden kant; met 95% zou ik nog kunnen leven, maar dan nog: die overige 5% kan nog steeds een wereld van verschil maken, afhankelijk van welke druif daarvoor wordt gebruikt. Ik rubriceer hem dan ook gewoon als blend. Deze wijn heeft een speciale vinificatie ondergaan, waarbij de geperste wijn nogmaals langs de gedroogde druivenschillen is gevoerd. Doppio Passo betekent letterlijk 'dubbele stap', vrij vertaald: 'dubbel gepasseerd', da's weer wat anders dan dubbel geparkeerd. Het resulteert in een zoetere wijn. Het typisch Italiaanse zuurtje is er wel, maar subtiel. De kleur van deze 2009 editie is intens middelrood, geen tekenen van ouderdom. Het schijnt dat de kleur dan naar amber gaat. Het aroma en de smaak is die van overrijpe kersen. Hij mist nog wel een beetje aan frisse zuren, en de zoetheid lijkt in de verste verte op die van een 'Vin Doux Naturel'. Toch heeft deze 'slechts' een alcoholpercentage van 13%, waar een VDN pas bij 15% begint. Nico Lekkerkerker noemt deze wijn een 'allemansvriend', en ik begrijp waar dat vandaan komt. Terwijl dat ik dit aan het schrijven ben, gooi ik net twee paaseitjes in m'n mik, dus ik moet even opletten dat ik de smaak daarvan niet per ongeluk verwerk in dit blog, dus snel nog maar even een paar slokken van deze wijn ingeschonken om objectief te kunnen oordelen. Nu komt opeens ook de geur van de schillen van walnoot opzetten. Tannines blijven vrijwel achterwege, nu we het toch over walnoten hebben. Het is geen complexe wijn en inderdaad denk ik dat hij velen zal aanspreken. Verkrijgbaar bij onder andere Lekkerkerker Tasty Wines Studio voor €7,95. Als je een kadootje zoekt: hier val je je geen buil aan.

Hecht & Bannier Saint Chinian 2006

Vandaag was de eerste avond in 2011 dat ik lekker lang 's avonds nog buiten kon zitten, dus werd er, als bijna vanzelfsprekend, een vuurtje gestookt. Wat gebruik je daarvoor? Hout. Wat wordt het dan? Warm. Twee ingrediënten die ook in de wijn van vandaag zaten. Maar liefst 24 maanden heeft deze wijn gerijpt in vaten van 600 liter. De enige keer dat er een hint van hout waarneembaar was, was nog voordat ik had gewalst. Na het walsen moest je echt goed je best doen om het hout terug te vinden. Een milde vanillesmaak was de enige hint. In de neus merkte je gelijk al de kracht van deze wijn. Het is een zogenaamde GSM-wijn; dat wil zeggen dat de druivenrassen grenache, syrah en mourvèdre erin zitten.

Bij deze wijn had de syrah de overhand, maar de precieze verhoudingen waren niet vermeld. Het karakteristieke pepertje van de syrah was duidelijk aanwezig. In de aanzet begon hij een beetje zurig, maar daarna nam de frisheid het over. Duidelijk was nog steeds het rode fruit: rijpe kersen en rode bessen. Het is een lekkere, volle, krachtige en warme wijn die opmerkelijk fruitig is voor een wijn uit 2006 die ook nog eens 2 jaar houtrijping heeft gehad. Ik vond hem goed gebalanceerd en goed op dronk, ondanks dat ik denk dat hij nog best zo'n 3 à 4 jaar zou kunnen blijven liggen, mede getuige de enorm lange kurk die eruit kwam. Meestal heb ik zwarte tanden en lippen na een productieve proeverij, maar nu had ik het van deze wijn alleen al. Alcoholpercentage 13,5%. Deze had ik uit Frankrijk meegenomen bij de Carrefour voor €11,90.

Flaxbourne Marlborough/Otago Pinot Noir 2009

Vandaag de laatste avond gehad van de cursus SWEN-2. Bij het proeven stonk ik erin bij de laatste pinot noir. Je kon kiezen tussen een Italiaanse 2008 en een Duitse 2009. Ik had gelijk al bij de proefnotities geschreven, dat ik dacht dat het hier om een spätburgunder zou gaan, maar het bleek de Italiaan te zijn. Waar had ik het aan kunnen zien? Hij begon al iets oranje te worden aan de randjes en dat duidt op meer ouderdom. De pinot noir van vandaag komt uit Nieuw Zeeland, waar doorgaans mooie dingen vandaan komen. Ook van deze wijn had ik de 2008 editie al eerder beschreven, maar was toen wel erg summier. Ook schreef ik toen dat ik een houtsmaak meende te proeven, maar achteraf denk ik dat ik toen nog niet zo heel analytisch aan het proeven was, als dat nu het geval is. Bij deze 2009 is daar, naast de typische heldere rode kleur, ook weer die typische PN-neus. Fruit, aardbei komt uit het glas omhoog. Ik meen het bittertje van de schillen van citrusvruchten ook zelfs al te kunnen ruiken. In de aanzet een licht zoetje, de fruitigheid komt overeen met de verwachting van dat aroma, en inderdaad ook weer dat bittertje in de afdronk, alhoewel deze wat milder is dan de bitters in een spätburgunder. Wat karakteristiek is voor déze pinot noir, is dat hij in de afdronk ook redelijk branderig is op de tong. Het alcoholpercentage is 13,5%, een half procent hoger dan die van 2008. Prijs en plaats van aankoop zijn ook nog steeds identiek: €6,99 bij AH. De informatie op het achteretiket echter vind ik weer overdreven: volle body, donkere bessen, rijpe pruim en chocola. Volgens mij hebben ze het etiket per ongeluk verwisseld met die van een andere wijn, want ten eerste klopt het niet, en ten tweede kan die beschrijving mijns inziens nooit op een pinot noir slaan. Wat er ín de fles zat was overigens zeer correct en lekker. Hij werd geserveerd met lamsgehakt, haricots vert en zoete aardappelblokjes met frisse yoghurtdressing, te huize "Chez François".

Grootse wijnen, kleine importeurs proeverij

Een kort citaat uit het programmaboekje: "Het traject van wijngaard naar consument is kort. De meeste importeurs hebben zich gespecialiseerd in een land of een streek, waarin ze thuis zijn. Ze zijn allemaal anders, de passie en gedrevenheid is bij iedereen hetzelfde. Ideale wijnen voor wie voor een redelijke prijs een goede, typische wijn wil hebben." Einde citaat. Ik kan me daar helemaal in vinden. Vooral het stukje over passie en gedrevenheid. Hier staan mensen met liefde voor het vak. Allemaal stuk voor stuk voor de volle 100% achter hun product staand, zonder holle verkooppraatjes.

Uiteindelijk blijft het product, wijn, nog steeds een kwestie van smaak en dus staat men altijd nog lyrisch te zijn over iets, waarbij de ander zijn schouders ophaalt omdat het niet precies zijn smaak is, maar dat hou je altijd. Het was een mooie dag vandaag in Aalsmeerderbrug, het zonnetje verschool zich achter een mooi diffuus wolkendek, af en toe brak ze er even doorheen, maar zomers zou het nooit worden. Het speelde zich allemaal binnen af, in Showkas De Arendshoeve. Een locatie die voor vele doeleinden geschikt blijkt. Zo ook voor deze proeverij. Een flinke schuur buiten herbergde de enorme airconditioning, die ervoor zorgde dat binnen de temperatuur constant en niet te hoog bleef. Meer dan 600 wijnen waren er aanwezig, maar het was echt ondoenlijk om deze allemaal te proeven. Op ongeveer driekwart van de verstreken tijd, besloot ik om het rondje wit af te sluiten en over te gaan op rood, maar daarvan heb ik slechts nog 5% van het totale aanbod kunnen proeven. Het was gewoon echt veel! In totaal heb ik 54 wijnen geproefd waarvan 39 witte, 2 rosé en 13 rode wijnen. Je moet je ook niet laten verleiden om bij elke wijn het verhaal erbij aan te horen, hoe leuk dat ook is, maar het houdt enorm op. Als je puur voor het proeven komt, moet je oogkleppen op, en oordoppen in hebben. Ik vind het zelf veel te leuk en interessant, al die verhalen.

Heerlijk, die passie wanneer de importeurs vertellen over hun product. Toch, teruglezend in het programmaboekje, waar alle importeurs met hun wijnen prachtig in gedocumenteerd staan, zie ik met weemoed hoeveel stands ik niet heb kunnen bezoeken door gebrek aan tijd. Neemt niet weg dat ik toch weer veel heb kunnen proeven en er af en toe weer pareltjes tussen zaten. Als positieve uitschieters moet ik even de Torna do Pizarro Tinto Vinho Regional Duriense 2008 noemen van importeur Delícias de Portugal, waarbij de verrassende geur en smaak van laurier evident was, alsmede de wijnen van La Vie Le Vin, wier uitzonderlijke wijnen op een hoog niveau staan. Ik zou willen dat ik er nog meer kon noemen, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik helaas veel heb moeten overslaan. Wat ik niet heb overgeslagen was de talk&taste sessie met wijnproducent Philippe Gimel, op uitnodiging van Rhône Value Wines. Als je dacht dat het de bedoeling was dat jezelf ook nog mocht "talken" kwam je bedrogen uit; het was eerder een listen&taste sessie, want zodra de "aan-knop" bij deze man was gevonden, kon je hem niet meer uitzetten. Heerlijk, wat een verhaal! Niet alleen over het hoe en waarom van het wijnmaken, maar ook zijn compleet levensverhaal werd je uit de doeken gedaan.

Hoe hij begon als apotheker tot zijn eerste oogstwijn die gelijk 91 Parker-punten mocht ontvangen! Hij hoefde gelijk niets meer te spenderen aan marketing of reclame; vanaf dat moment wérd hij gevonden door iedereen en momenteel exporteert hij naar 17 landen. Ook een prachtig verhaal over hoe hij precies het mooiste stukje wijngaard kon kopen aan de noordzijde van de Mont Ventoux; zijn filosofie over het wijnmaken; zijn aversie jegens houtopvoeding en gekunstel met wijn. Anderhalf uur is hij aan het woord geweest, en geen moment heb ik me verveeld. Hangen aan zijn lippen deed ik. En zijn wijnen? Pareltjes waarbij woorden tekort schieten. Deze moeten niet beschreven worden, deze moeten worden gedronken!

Wijndomein Oude Waalstroom Barrique 2008

Mooie donkerpaarse kleur, het aroma van hout komt vóór het walsen naar boven. Trots zijn ze bij Wijndomein Oude Waalstroom in Hurwenen op hun eikenhouten vat waar deze wijn op heeft mogen rijpen. Na het walsen verdwijnt de houttoon een beetje op de achtergrond. Alcoholpercentage is 12%, druivenrassen: rondo en regent, verhoudingen niet vermeld, prijs €10,50 op de wijngaard zelf. Wat me opvalt, en misschien een beetje tegenvalt, is de zuurgraad van de wijn. Het is geen fris zuur, maar een rins zuur. In de SWEN-2 cursus die ik op dit moment volg, zijn we niet dieper ingegaan op mogelijke fouten in wijn, dus ik kan objectief gezien weinig zinnigs zeggen, over het hoe en waarom een wijn zuur kan zijn, cq worden. Aan een vinoloog vroeg ik naar redenen en die zijn er genoeg. Aanvankelijk dacht ik dat deze "barrique" een wijn van de eerste maagdelijke oogst was, van de wijngaard in Hurwenen, maar deze bestaat al sinds 1997. Wèl is het de eerste oogst van de nieuwe eigenaren, Huib en Lotte, maar aan hun vakbekwaamheid zal het niet liggen. De druiven rondo en regent lijken ook niet echt overdreven zure kenmerken te hebben. De grond in de Bommelerwaard is wel rijk aan voedingsstoffen, terwijl een druif eigenlijk behoort te vechten voor zijn voeding. De wijn is niet aan temperatuurschommelingen blootgesteld, trillingen, extreme lichtbronnen of andere externe factoren die schadelijk zouden kunnen zijn. Is de wijn misschien te lang bewaard? Had ik hem eerder moeten opentrekken? Misschien. Ik kan in ieder geval geen objectief oordeel vellen over deze wijn, zonder voldoende kennis te hebben wát een rode wijn zuur maakt of kan maken. Misschien dat een latere nog te proeven editie beter zal zijn.

Henri Germain et Fils Bourgogne Aligoté 2009

Vinoblesse €11,50 alcoholpercentage 12,5% druivenras: aligoté 100%. Weer een druivenras geproefd waar ik nog nooit van gehoord had. Dit flesje van 37,5 cl kreeg iedere bezoeker van de jubileumproeverij van Vinoblesse cadeau. De prijs die ik hierboven noem, geldt voor een normale fles. Op de proeverij had ik voor het eerst een Meursault mogen proeven. Ondanks de houtopvoeding een ontzettend smakelijke en volle wijn. De eerste neus van deze aligoté riep gelijk associaties op met die Meursault. Deze heeft ook houtrijping gehad en dat ruik en proef je, maar bij witte wijnen vind ik het minder irritant dan bij rode. Het maakt ze wat karaktervoller, alsof ze het nodig hebben. De wijnboer, Jean-François Germain, heeft ook meerdere wijngaarden in Meursault zelf. Deze wijn is zeer aromatisch, mede door het hout. Hij ruikt een beetje boterig, romig. Hij smaakt een beetje noterig, heeft iets van rijpe peer en appelmoes. In de afdronk een licht bittertje, maar het meest opvallend zijn de hoge zuren. Die zijn er vanaf het begin bij, en dat schijnt karakteristiek voor de aligoté druif te zijn. Ik denk dat deze wijn juist door die houtopvoeding aangenamer smaakt dan wanneer hij deze niet gehad zou hebben.

Familia Torres Viña Brava Parellada Granacha Blanca 2009

AH €4,99 alcoholpercentage 11,5% druivenrassen: parellada en grenache blanc, verhoudingen niet vermeld. Romige en boterige aroma's komen omhoog, en in de smaak komt dit terug. Licht zoetje in de aanzet, fris citroen-zuurtje en een klein grapefruit-bittertje in de afdronk. Dit is weer zo'n "van alles een beetje, maar van niets teveel"-wijn waar ik geen oordeel over kan vellen omdat hij geen uitgesproken smaken heeft. Dat geeft verder helemaal niets, want ook deze wijn is weer mondwaterend doordrinkbaar en elke slok nodigt uit tot een volgende.

Golser Exclusiv Pannonische Weingärtner Blaufränkisch 2009

LIDL €1,99 alcoholpercentage 12,5% druivenras: blaufränkisch 100%. Hoe kunnen ze het voor zo'n prijs maken? Daar zit bij inbegrepen BTW, accijns, transportkosten, importkosten, prijs van de fles, het etiket, een beetjeboel hand- en machinewerk, en diverse winstmarges. Niet alleen van de winkel, maar ook van alle tussenhandelaren. Daarvoor heb je een originele oude wereld wijn die nog niet eens slecht te noemen is ook. Of deze wijn een typische weerspiegeling is van de blaufränkisch druif valt nog te bezien; daarvoor zou ik er meerdere met elkaar moeten vergelijken en dit is mijn eerste die ik proef. Hij heeft een ietwat bleke rood/paarse kleur. Ik ruik een zoetje in het aroma, maar in de smaak komt dit nagenoeg niet meer terug. Hij is erg zacht en romig met vrijwel geen tannines. Ik proef rood fruit: aardbei, rode bessen en een beetje framboos. Er zit een zuurtje en een klein bittertje in de afdronk. In de mondholte blijft nog vrij lang een beetje branderige tinteling achter. Zoals gezegd: ik moet er nog meer gaan vergelijken, maar de eerste indruk is gematigd positief.

The Dot Austrian Pepper Grüner Veltliner 2009

C1000 €6,99 alcoholpercentage 12% druivenras: grüner veltliner 100%. In de neus een licht zoetje en de geur van boter. De eerste smaakindruk is ook die van boter. Hij is een beetje romig, maar bezit voldoende zuren. Er is een lichte tinteling op mijn tongtip. Hij heeft een verrassend kruidig bittertje en het is een hoge bitter, zoals ik dat dan noem: het bitter manifesteert zich tegen je gehemelte en achter in de keelholte, terwijl de meeste bitters zich achter op de tong presenteren. Hij heeft een redelijk lange afdronk. Hij zou naar witte peper moeten smaken. Als je kijkt naar de algehele smaakindruk, snap ik waar dat vandaan komt. De tinteling en lange afdronk stelt de heetheid van de peper voor, de kruidigheid de smaak zelf. Hij is uiteraard veel milder dan een hap witte peper; zo'n wijn zou niet verkopen. Maar als verkoopargument en marketingopzet is het zeker geslaagd.

Famille Grassa Domaine du Tariquet Chardonnay 2009

Eind 19e, begin 20e eeuw stond de famille Grassa in de Pyreneeën nog bekend om het berentemmen. Toen ze eenmaal begonnen met wijn maken, werd dat Armagnac. Dat was immers gebruikelijk in de streek waar zij toen leefden. Gaandeweg hebben er allerlei veranderingen in visie en aanpak plaatsgevonden, elke keer dat het stokje aan de volgende generatie werd doorgegeven.

Vandaag de dag regent het medailles voor de wijnen die ze maken. Eén daarvan is de Tariquet Chardonnay. Een wijn die deels is opgevoed in eikenhouten vaten. En gelukkig moet je goed zoeken om iets van hout te vinden. In de neus zit het alvast niet. Het presenteert zich in een botersmaak, romig, maar toch nog fris genoeg; zuren zijn gelukkig aanwezig, maar met mate. In eerste instantie deed de neus me sterk aan Champagne denken. Ook ervaar ik een licht tinteltje aan de zijkanten van mijn tong. Het doordrinkgehalte is zeer hoog. Elke keer keek ik weer teleurgesteld naar een leeg glas, toen de fles eenmaal op was.

Dit is weer zo'n typische maaltijdwijn. Hier MOET bij gegeten worden, had ik in mijn proefnotities geschreven. En wat eet je daar dan bij? Voor de hand liggend is een vette vis, zalm bijvoorbeeld. Zelf had ik een pastasalade gemaakt. Penne, tonijn, sardientjes, tomaatjes, gele paprika, groene olijven, mozzarella en rucola sla. Olijfolie, zout en peper erover. De combinatie was zeer geslaagd. Alcoholpercentage 12%. Verkrijgbaar bij Lekkerkerker Tasty Wines Studio te IJsselstein.

Viña Montesa Cabernet Sauvignon 2008

C1000 actieprijs €2,39, normaal €4,79 alcoholpercentage 13,5% druivenras: cabernet sauvignon 100%. Intens donkerrode kleur, met een lichte oranje gloed. Vóór het walsen ruik ik een duidelijk primair aroma, na het walsen verdwijnt deze ietwat. Eén van de typische aroma's van cabernet sauvignon is cederhout (sigarenkistjes). Deze komt terug in het aroma en tevens in de smaak. Lijkt me op een blindproeverij erg lastig om cabernet sauvignon te onderscheiden van andere wijnen die houtrijping hebben ondergaan. De tannines in deze wijn vallen reuze mee. Ik proef een kruidje en er zit een bittertje in de afdronk. In mijn ogen heeft deze wijn vrij veel kenmerken van een karakteristieke cab-sauv. Er komt qua spijs-suggestie helemaal niets bij me op. Ik hou het op een wijn die je drinkt bij het 4-uurtje, met wat tapas erbij.

Grands Chais de Cardival VDP du Comté Tolosan 2009

ALDI €2,39 alcoholpercentage 10,5% druivenrassen: colombard en ugni blanc, verhoudingen niet vermeld. Jammer dat deze twee druivenrassen geblend zijn, want ik zou ze uiteraard het liefst eerst los van elkaar in een mono-cépagewijn willen proeven. Van de ugni blanc druif weet ik dat deze van zichzelf een zeer hoog zuurgehalte heeft. Op het etiket staat trouwens ook nog "moelleux". Dan weet je bijna altijd dat de wijn zoet zal zijn. Letterlijk betekent het overigens "zacht". In de neus gele paprika. Maar vervolgens noteer ik: chemisch luchtje, roest en natte krant. Dat voorspelt weinig goeds! De eerste slok is zoals ik hem had verwacht: alsof ik perziksiroop aan het drinken ben, zo dik en zoet smaakt het. Gek genoeg bijna gelijk krijg ik kippenvel van het enorm aanwezige zuur wat zich manifesteert. En dit blijft bij elke slok zo, je went er niet aan, tenminste: ik niet. Ik laat hem nog één nachtje langer in de koelkast staan, om te zien of dat helpt, maar anders ben ik voorlopig van de moelleux genezen.

06.04.2011 Update: Ook één nacht extra in de koeling helpt niet. Het aroma is wel iets milder geworden en het lijkt zelfs even alsof ik de muskaat druif ruik, maar die zit er dan weer niet in. Zodra ik weer een slok neem, krijg ik nog steeds kippenvel van de enorm aanwezige zuren in voornamelijk de afdronk.

Pinot Grigio Delle Veneto 2009 IGT (LIDL)

Even voor alle duidelijkheid in de titel "LIDL" erbij gezet, omdat ik exact dezelfde titel ook al voor het blog van deze wijn van de ALDI had gebruikt. Deze kostte me €2,79 alcoholpercentage 12%. Dat zijn ook al twee statistieken die deze wijn met die van de ALDI gemeen heeft. Het verschil zit 'm (gelukkig) puur in de smaak. Het komt uiteraard wel vaker voor dat dezelfde wijn, maar dan met een ander etiket in verschillende winkels ligt. Soms is dan ook de prijs nog verschillend. Ik hoef me in dit geval niet bekocht te voelen, aangezien dit twee totaal verschillende wijnen zijn. Was de vorige nog plakkerig, vervelend en zoet; deze is een stuk frisser. Hij is licht aromatisch, er komen geen uitgesproken geuren opzetten. In de aanzet zit een heel klein zoetje, er zit een zuurtje in, en in de afdronk zit een bittertje. Zo op papier lijkt het net of deze wijn dus goed in balans is, en waarschijnlijk is hij dat ook wel, maar ik mis een uitgesproken smaak. Hij is veel te neutraal, het had net zo goed water met suiker, wijnsteenzuur, alcohol en tannines kunnen zijn. Het enige positieve verschil met die van de ALDI, is dat deze wat minder vervelend en saai is, en iets meer spanning biedt.

Restaurant: De Graaf van Brederode

Wijn en spijs zijn hot! Al helemaal de combinatie van die twee. Steeds meer restaurants bewegen hemel en aarde om deze combinaties te laten kloppen. Soms zorgt dat, op papier, voor hele gewaagde combo's, die in de praktijk perfect blijken te passen. Ook zie je dat rosé wijnen steeds vaker en beter worden geïntegreerd bij de maaltijd. Bij restaurant de Graaf van Brederode zijn ze naar mijn mening nog een beetje zoekende. Ik koos hier het 3-gangen verrassingsmenu met bijbehorend wijnarrangement. De eerste wijn was een viognier uit de Ardèche. Nu ken ik de wijnen van deze druif als stuivend en zeer aromatisch, maar bijna verontschuldigend vermeldde onze gastheer dat deze iets gematigder is dan gebruikelijk, omdat deze anders het gerecht zou overtroeven. Dus ik krijg een iets minder lekkere wijn, omdat deze beter bij het gerecht past. Dan denk ik: kies een wijn met een wow!-factor en maak daar een gerecht bij met een wow!-factor.

Het klopte inderdaad wat hij zei: het gerecht was wel lekker, maar zonder uitgesproken sterke smaak. Een stuivende viognier zou het gerecht overstemd hebben. Bij het hoofdgerecht werd een Zuid-Afrikaanse syrah geschonken. Deze brandde lekker in de mond, was goed vullend, naar mijn mening iets te scheutig in het hout, maar werd aangenamer bij elke slok. De wijn in combinatie met het vlees was niet verkeerd, maar geen van tweeën versterkte elkaar. Bij het dessert een Muscat de Beaumes de Venise die een beetje frisheid miste, maar het dessert zelf maakte dit helemaal goed, want dat was erg origineel en lekker. Al met al toch zeker een geslaagde avond gehad in dit knusse, volbezette restaurant, wat mede door al het aanwezige wit in het interieur, en het gemis aan hoorbare achtergrondmuziek, nog iets aan gezellige huiselijkheid mist. Ook zou ik ze graag de volgende tip willen geven: wanneer je zeker bent van je gerecht, neem dan ook die extra stap om daar de perfecte wijn bij te zoeken, en dat is niet makkelijk. Maar je kunt het ook omdraaien: zoek een mooie wijn en maak daar een passend gerecht bij. Durf daarbij "out of the box" te denken en verras je publiek.

Vin d'Alsace AC Riesling 2009

LIDL €2,49 alcoholpercentage 12,5% druivenras: riesling 100%. Vanuit de koelkast lijkt het alsof deze te koud is; er komt nauwelijks aroma door. Al opwarmend blijkt dat dit niet met de temperatuur te maken heeft, maar met deze wijn. Hij is gewoon niet aromatisch. Voor een riesling verwacht ik dat de ananas- en honinggeur mij tegemoet komt, maar dat heeft deze niet. In de aanzet zit wel een zoetje, en zuren zitten er ook in, maar van beiden nèt te weinig. Het maakt de wijn een beetje weeïg, flauw, slap, saai, vervelend en verzin zelf nog maar wat woorden die verklaren dat er gewoon te weinig pit in de wijn zit. Hij is iets te romig en gewoon niet fris genoeg, voor een riesling dan. Ik vermoed dat hij bij een garnalencocktail met whiskeysaus wel goed tot zijn recht komt.

Swartland Winery Pinotage 2009

Gisteren had ik, zonder het te weten, mijn eigen 1 april grap voor vandaag voorbereid. Mijn excel-sheet met nog te drinken wijnen doorspittend, al zoekende naar een witte wijn, had ik er eentje geselecteerd, uit mijn wijnkast gepakt en in de koelkast gezet. Vandaag haalde ik deze uit de koelkast, pakte een glas welke ik altijd voor witte wijn gebruik, schonk in en... er kwam rode wijn uit! Dat zag er echt heel vreemd uit, wanneer je wit verwacht. Aan de fles lag het niet; deze was echt heel erg donker, dus dat had al een indicatie kunnen zijn. Aan mijn excel sheet lag het ook niet; rood en pinotage stond er duidelijk vermeld. Ik denk dat ik gisteren gewoon even dubbel zag. Hoe dan ook, de rode wijn was goed gekoeld, ik schat zo'n 11° à 12°. Dan wil ik gelijk weten hoe dat smaakt ook. En dat viel op zich nog niet eens tegen. Allereerst de neus: die leek heel erg sterk op die van een Duitse spätburgunder, zelfs het typische bittertje kon ik ruiken. Deze kwam ook nog eens terug in de afdronk. Aardbei, framboos, veel rood fruit. Heel even lijkt het op de kenmerken van een gekoelde gamay wijn. Naarmate hij opwarmt, neemt de kruidigheid toe en lijkt de vergelijking met een Duitse spätburgunder zelfs helemaal op te gaan. Dat klinkt ook erg aannemelijk, wanneer je weet dat spätburgunder Duits is voor pinot noir, en de pinotage druif een kruising is tussen de cinsault en de pinot noir. In Zuid-Afrika wordt de cinsault "hermitage" genoemd, vandaar de naam pinotage. De cinsault heb ik verder nog geen ervaring mee, maar dat de pinot noir verwant is aan deze pinotage is overduidelijk. Deze wijn haalde ik bij de AH voor €3,49 alcoholpercentage 14%. Ik ben heel positief te spreken over deze Nieuwe Wereld wijn die smaakt, niet alsof die "gemaakt" is, maar alsof het een echte terroir-wijn is.