Het is alweer drie jaar geleden dat ik slaagde voor de vinologenopleiding op de Wijnacademie. Een vriendin had destijds een fles wijn voor me gekocht als felicitatie. Niets speciaals maar ze is nogal van het knutselen, een echte crea-bea en had de fles voorzien van 'kleding', uitgemonsterd als wijnboer compleet met alpinopet. We liepen elkaar echter steeds mis waardoor de fles mij pas recentelijk bereikte. Hartstikke leuk natuurlijk. Over de inhoud van de fles maakte ik me echter geen illusies. Maar nieuwsgierig als ik ben trok ik hem toch open. Inmiddels is de huidige generatie uitgerust met een schroefdop. In het glas een intens donkergele tot licht oranje kleur, eentje die je eerder verwacht bij een Sauternes. In de neus rijpe tonen, tropisch fruit. Voorzichtig neem ik een slok. Best nog hoog in de zuren, licht prikkelend op de tong, rijpe tonen, iets notigs, klein bittertje, de door mij verwachte oxidatieve expressie blijft uit. Toegegeven, drie jaar terug zouden de fruittonen er nog zijn, nu niet meer. Maar de vaste lezer van Wijn-Blog weet het: ik hou wel van geouderde witte wijnen.
Ik bewaarde hem zelfs nog een week zonder afsluiting in de koelkast. Nu smaakt hij nog beter, middels een vanilletoon is het houtgebruik nu meer evident en het is goed gedoseerd. Hier is vast een heel mooi gerecht bij te verzinnen, iets met witvis en paddenstoel om te rijpe tonen te benadrukken. Risotto met truffel kan ook nog wel. Zo zie je maar, witte wijn, 'zelfs' wanneer deze uit de supermarkt komt, kan best een aantal jaren blijven liggen. Alcohol is 13%, verkrijgbaar bij de Jumbo. Nog bedankt Marianne!